4.ผู้ที่จะเป็นราชบุตรเขย (2)

ในรถม้าองค์หญิงหนิงเซียงมองพัดในมือตนพลางถอนหายใจ ขณะที่หลิงเอ๋อร์ก็มีพัดคอยพัดวีไล่ความร้อนอบอ้าวให้ผู้เป็นนาย ด้วยพัดจากใต้เท้าหลิวนั้นองค์หญิงจะถือไว้ด้วยตนเองเสมอ

“น่าเสียดายที่ก่อนกลับไม่ได้บอกกล่าวใต้เท้ามู่กับใต้เท้าหลิวนะเพคะ”

หลิงเอ๋อร์เอ่ยอย่างรู้ใจว่าแท้จริงแล้วนายตนอยากพบหน้าผู้ใดก่อนเข้าวัง เพราะนับแต่พ่ายแพ้หลิวซูหยวนก็ไปนั่งดูการแข่งขันร่วมกับสหายในสำนักราชเลขาธิการ ไม่ได้มานั่งร่วมโต๊ะกับราชบุตรเขยอีก

“หลิงเอ๋อร์”

ใบหน้าหวานงดงามงอง้ำพลางเอ่ยปรามคนสนิทเสียงอุบอิบเพราะรู้แก่ใจว่าความรู้สึกของตนนั้นกำลังเริ่มไม่เหมาะไม่ควร

ขณะนั้นเสียงม้าร้องดังขึ้นทั้งรถม้ายังกระชากอย่างแรงจนร่างอรชรกระแทกเข้ากับด้านข้างรถม้า

“โอ๊ะ...เกิดอะไรขึ้น”

หลิงเอ๋อร์ร้องขึ้นพลางรีบประคองนายตน

“หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้!”

เสียงคนที่ควบคุมม้าด้านนอกตะโกนลั่น

“ระวัง! ด้านหน้าระวังด้วย!”

หลายเสียงเริ่มตะโกนดัง รถม้าขององค์หญิงหนิงเซียงอยู่ท้ายขบวน หากม้าตื่นตระหนกวิ่งเร็วอาจลากจูงให้รถม้าไปชนกับทหารองครักษ์รวมถึงรถม้าด้านหน้าได้ นั่นอาจพลอยทำให้เกิดอันตรายขึ้นได้ทั้งกับองค์ชายรองและองค์ชายสาม

รถม้ายังถูกแรงม้ากระชากไปอย่างรวดเร็วและหักเลี้ยวกะทันหัน ทั้งองค์หญิงหนิงเซียงและหลิงเอ๋อร์ต่างก็เอียงไปมาชนเข้ากับไม้แข็งภายในรถม้าไม่หยุด แม้ว่าหลิงเอ๋อร์จะพยายามกอดร่างอรชรอย่างปกป้องแต่ก็มีบางครั้งที่ไม่อาจป้องกันได้

“เหมือนเรากำลังถูกพาไปทางอื่นนะเพคะ”

“นั่นสิ”

องค์หญิงหนิงเซียงพยายามจะเปิดม่านดูด้านนอกหากก็ไม่อาจทำได้ รถม้ากระตุกและกระชากแรงหลายครั้งราวมีคนกำลังพยายามยั้งม้าให้หยุด

“ว้าย!”

รถม้าเอียงซ้ายขวาทั้งองค์หญิงและหลิงเอ๋อร์โอนเอนตามก่อนจะล้มลงไปบนพื้นทั้งคู่

“องค์หญิง”

หลิงเอ๋อร์กำลังจะเข้าไปประคองร่างนายตนขึ้น ทว่าม่านด้านหน้าก็เปิดขึ้นกะทันหัน ทั้งสองสะดุ้งตกใจ หากผู้ที่ชะโงกหน้ามาเป็นราชองครักษ์คนสนิทขององค์ชายรองจึงพอโล่งใจได้

“องค์หญิง ท่านต้องรีบไปจากรถม้านี้โดยเร็ว”

อีกฝ่ายเอ่ยทันควัน

“เชิญเสด็จพ่ะย่ะค่ะ”

“จะไปได้ยังไงกัน”

เป็นหลิงเอ๋อร์ถาม ทว่ารถม้ากำลังเหวี่ยงหมุนคว้าง เป็นจังหวะเดียวกับที่แขนกำยำคว้าร่างอรชรพาออกมาจากรถม้ารั้งแนบอกตน

“หลิงเอ๋อร์ล่ะ...เดี๋ยว...”

องค์หญิงพยายามจะเอื้อมมือไปฉุดคนของตนอย่างเป็นห่วง หากก็ไม่อาจทำได้แต่เมื่อออกมาด้านนอกก็ทันได้เห็นว่าผู้ที่พยายามดึงบังเหียนหยุดยั้งม้าอยู่เป็นหลิวซูหยวน

“นางกำนัลผู้นั้นฝากท่านด้วย”

จางฮ่าวหมิวกล่าวสั้นๆ แล้วโอบร่างอรชรแนบอกพากระโดดลอยสูงออกจารถม้า ขณะเดียวกันหลิงเอ๋อร์ก็ถลันตามออกมา หลิวซูหยวนจึงฉุดมือนางให้กระโดดพร้อมกันหลังจากชะลอม้าลงได้ ซึ่งเป็นเวลาที่รถม้าหมุนตีวงรุนแรงกลางถนนเอียงล้มกระทบพื้นอย่างจัง

ร่างอรชรขององค์หนิงเซียงมีองครักษ์หนุ่มช้อนอุ้มไว้อย่างปลอดภัย ส่วนหลิงเอ๋อร์กับหลิวซูหยวนกลิ้งไปบนพื้นหลายตลบตามแรงเหวี่ยงของรถม้า หากก็ลุกขึ้นมายืนได้ ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็อ้าปากค้างก่อนจะปรบมือและโห่ร้องอย่างยินดีเมื่อผู้อยู่ในรถปลอดภัยจากการช่วยเหลือของบุรุษทั้งสอง

เสียงควบมุ่งหน้าเข้ามาชาวบ้านหลายคนจึงหลบเลี่ยง แล้วก็เห็นว่าเป็นองค์ชายรองกับองค์ชายสาม รวมถึงองครักษ์คนอื่น

“เซียงเอ๋อร์ เจ้าปลอดภัยใช่หรือไม่”

ร่างสูงใหญ่ขององค์ชายรองรีบลงจากม้าพลางเอ่ยถาม ทันได้เห็นว่าสหายคนสนิทปล่อยร่างน้องสาวลงจากอ้อมแขน เมื่อเข้ามาใกล้ก็รีบโอบร่างอรชรมากอดอย่างห่วงใยแล้วกวาดมองซ้ำอีกครั้ง

“เพคะ”

“เฮ้อ โล่งอกไปที ไม่รู้ว่าอยู่ๆ ม้าพยศขึ้นมาได้อย่างไร”

องค์ชายสามที่ตามมาสมทบเอ่ย

“ขอบใจเจ้าทั้งสองคนมากที่ช่วยเซียงเอ๋อร์”

องค์ชายรองเอ่ยเมื่อหลิวซูหยวนพาหลิงเอ๋อร์เดินเข้ามาใกล้

“เจ้าคนดูแลม้านั่นมีโทษหนัก ไม่อาจบังคับม้าได้ทำให้องค์หญิงตกอยู่ในอันตรายถึงเพียงนี้ เอาไว้ไม่ได้”

องค์ชายสามเอ่ยน้ำเสียงเข้ม

“คนผู้นั้นพยายามหยุดยั้งม้าจนถึงขั้นตกจากรถม้าบาดเจ็บไม่น้อย เซียงเอ๋อร์ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

แม้จะบอกอย่างนั้น หากองค์ชายรองกลับสบตากับจางฮ่าวหมิงแทนคำสั่งให้ตรวจสอบเหตุการณ์นี้อย่างละเอียด

ไม่นานนักรถม้าขององค์ชายทั้งสองก็ตามมาถึง องค์ชายรองโอบไหล่บางพาร่างอรชรไปขึ้นรถม้ากับตน องค์หญิงหนิงเซียงเหลือบมองหลิวซูหยวนแวบหนึ่งด้วยอยากรู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บตรงส่งใดหรือไม่ เห็นว่าท่าทางปกติก็ลอบถอนหายใจโล่งใจ

“ลูกขอร้อง เสด็จพ่อ เมตตาลูกด้วยเถิด”

ร่างอรชรนั่งคุกเข่าร้องไห้หน้าตำหนักหนิงจินของฮ่องเต้เพราะไม่ทรงอนุญาตให้เข้าเฝ้า นานครู่หนึ่งร่างสูงใหญ่ขององค์ชายรองก็มาถึง

“เซียงเอ๋อร์ เจ้าทำอะไร กลับไปเดี๋ยวนี้”

องค์ชายรองเสวียนหลินได้รู้ว่าองค์หญิงหนิงเซียงมาเข้าเฝ้าพระบิดาเพื่อทัดทาน หลังจากมีราชโองการพระราชทานอภิเษกสมรสระหว่างน้องสาวตนกับจางฮ่าวหมิงเพราะหลิงเอ๋อร์ไปทูลก็รีบรุดมายับยั้งไว้

“พี่รอง ช่วยข้าด้วย ช่วยทูลขอเสด็จพ่อทีว่าข้าไม่อยากแต่งงาน”

องค์หญิงหนิงเซียงจับมือพี่ชายเขย่าพลางขอร้องทั้งน้ำตา

“เจ้าทำเช่นนี้ก็หามีประโยชน์อันใด เสด็จพ่อไม่เปลี่ยนพระทัยแน่”

“อยู่ๆ ก็จะให้ข้าแต่งงาน เสด็จพ่อไม่รักข้าแล้ว พี่รองก็ไม่รักข้า พวกท่านผลักไสข้า”

ผู้ที่คุกเข่าคร่ำครวญตัดพ้อทำเอาองค์ชายรองถึงกับถอนหายใจด้วยความหนักใจ

“เสด็จพ่อโปรดเจ้ามาก แทบไม่อนุญาตให้ออกจากวังด้วยซ้ำมีหรือจะคิดผลักไสเจ้า กลับตำหนักเถิด หากเรื่องเจ้ามาที่นี่แพร่งพรายออกไปคงไม่ดีนัก”

เวลานั้นประตูตำหนักเปิดออกและขันทีคนสนิทฮ่องเต้ก็ออกมา องค์หญิงเซียงสีหน้ามีความหวังทว่ากลับต้องสลดลงเมื่ออีกฝ่ายเอ่ย

“ฝ่าบาทมีรับสั่งให้องค์ชายรองเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”

“พี่รอง...ได้โปรด ช่วยข้าด้วยเถิด”

องค์หญิงหนิงเซียงจับมือพร้อมเงยหน้าขอร้องพี่ชายอีกครั้งก่อนเขาจะเข้าไปด้านใน จากนั้นก็เพียงร้องไห้สะอึกสะอื้นคุกเข่าอยู่ที่เดิมทว่าขันทีอาวุโสคนสนิทของฮ่องเต้กลับออกมาพร้อมพยักหน้าให้ขันทีติดตามสองคนก้าวเข้ามาฉุดนางให้ลุกขึ้น

“พวกเจ้าจะทำอะไร ปล่อยข้านะ”

“พวกท่าน ปล่อยองค์หญิงนะ”

หลิงเอ๋อร์ที่ตามองค์ชายรองมา รีบมากอดนายตนโดยไม่ยอมให้ผู้ใดแตะต้อง

“เชิญเสด็จองค์หญิงหนิงเซียงกลับตำหนัก”

ขันทีอาวุโสเอ่ยน้ำเสียงราบเรียบ ขันทีติดตามทั้งสองก็รีบพาทั้งองค์หญิงหนิงเซียงและหลิงเอ๋อร์ให้ออกจากหน้าตำหนักหนิงจิน โดยมีขันทีอาวุโสนำทางพลางลอบถอนหายใจอย่างหนักใจ

“ไม่นะ ข้าไม่ไป ปล่อยข้า เสด็จพ่อ...”

=====

อ้าว? หวยมาออกที่จางฮ่าวหมิง องค์หญิงหนิงเซียงจะทำยังไงล่ะเนี่ย? ^-^"