5.คนขี้ขลาด (1)

“เซียงเอ๋อร์ เจ้ากำลังทำให้สด็จพ่อโกรธมาก อย่าได้ทำเช่นนี้อีก ไม่เช่นนั้นเจ้าอาจถูกลงทัณฑ์”

องค์ชายรองเสวียนหลินตามมายังตำหนักองค์หญิงหนิงเซียงหลังจากเข้าเฝ้าฮ่องเต้แล้ว

“ให้เสด็จพ่อลงทัณฑ์ข้าเสียยังดีกว่าให้ข้าแต่งงาน”

เห็นน้ำตาที่รินไหลไม่ขาดสาย ทว่าสีหน้ากลับมุ่งมั่นแข็งขืนของน้องสาวแล้วสีหน้าองค์ชายรองกลับยิ่งเคร่งเครียด เจ้าตัวยังนั่งคุกเข่าอยู่ในตำหนักตนไม่ขยับแม้หลิงเอ๋อร์กับนางกำนัลคนอื่นจะช่วยกันเลี้ยกล่อมอย่างไรก็ไม่เป็นผล

“เซียงเอ๋อร์”

องค์ชายรองอ่อนใจในความดื้อดึงของน้องสาว แปลกใจนักที่น้องน้อยผู้เรียบร้อยและหัวอ่อนเสมอมาของตนกลับกล้าขัดรับสั่งพระบิดา

‘ช่างดื้อรั้นเอาแต่ใจนัก หากขอสิ่งใดข้าก็อนุญาต กลับคำ พลิกราชโองการ คำพูดของข้าจะยังศักดิ์สิทธิ์เชื่อถือได้อีกหรือ เจ้าพูดกับน้องเจ้าให้นางเข้าใจ ข้าตัดสินใจเช่นนี้ก็เพื่อนาง’

พระบิดารับสั่งย้ำอย่างขุ่นเคือง

องค์ชายรองย่อกายลงตรงหน้าอีกฝ่าย วางมือสองข้างบนบ่าบอบบาง

“เสด็จพ่อทำเพื่อเจ้า ชาวเมืองมากมายต่างก็เห็นฮ่าวหมิงอุ้มเจ้า แตะต้องเนื้อตัวและช่วยชีวิตเจ้าไว้ เขามีความดีความชอบ ส่วนเจ้าเป็นถึงองค์หญิง ไม่ควรมีผู้ใดแตะต้องชิดใกล้ เพื่อรักษาเกียรติของเจ้า เสด็จพ่อจึงประทานเจ้าให้ฮ่าวหมิง รับเขาเป็นราชบุตรเขยนับว่าเหมาะสมแล้ว”

สิ่งที่พี่ชายเอ่ยทำให้องค์หญิงหนิงเซียงคิดไปถึงใครอีกคนที่ช่วยตนไว้เช่นกัน

“หากผู้ใดช่วยชีวิต ย่อมควรแต่งกับผู้นั้นอย่างนั้นหรือ”

นางเอ่ยเสียงพร่าเครือ

“พี่รองลืมไปแล้วหรือว่าผู้ที่ช่วยชีวิตข้าไม่ได้มีเพียงสหายของท่าน เช่นนั้นข้าก็ควรแต่งกับเขาด้วยสินะ”

“เซียงเอ๋อร์!”

องค์ชายรองดุน้องสาวเสียงเข้ม

“เจ้าพูดจาประชดประชันเช่นนี้เป็นตั้งแต่เมื่อใดกัน แม้เจ้าจะซุกซนบ้างแต่ไม่เคยดื้อรั้นไม่เชื่อฟังพี่หรือเสด็จพ่อ เหตุใดอยู่ๆ เจ้าถึงขัดขืนในเมื่อเรื่องแต่งงานก็เป็นเรื่องที่บิดามารดาต้องจัดการให้ เสด็จพ่อเองก็ทรงดำริอยู่เช่นกันว่าอายุเจ้าควรมีเหย้ามีเรือนได้แล้ว เพียงแต่ยังไม่ได้ตัดสินพระทัยเกี่ยวกับผู้ที่เหมาะสม และเวลานี้ก็พบผู้ที่จะฝากให้ดูแลเจ้าได้แล้ว”

องค์หญิงหนิงเซียงเม้มริมฝีปากแน่น นางรู้ถึงชะตากรรมของตนเช่นที่องค์หญิงทุกคนในวังต่างรู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์เลือก แต่หากต้องแต่งงานโดยแทบไม่รู้จักอีกฝ่ายเลยหรือต้องไปอยู่ต่างแคว้น นางขออยู่ในวังไปจนแก่ชราเสียยังดีกว่า การได้เห็นผู้เป็นพี่สาวมีความสุขกับการแต่งงานนางก็พลอยดีใจไปด้วย อย่างน้อยเจ้าตัวก็ได้มีเวลาเตรียมตัวเตรียมใจอยู่หลายปี ในขณะที่ตนนั้นต่างออกไป

ทั้งเวลานี้ หัวใจของนางก็มีเงาของผู้ใดผู้หนึ่งอยู่ในใจแล้ว

แม้ไม่อาจวาดฝันได้ครองคู่ หากนางก็ไม่ต้องการแต่งกับผู้อื่น

“เชื่อพี่เถิดเซียงเอ๋อร์ เสด็จพ่อไม่ได้เลือกคนผิดอย่างแน่นอน ฮ่าวหมิงเป็นบุรุษที่องอาจกล้าหาญ ฝีมือเก่งกาจไม่เป็นสองรองใครในแคว้นนี้ ทั้งฐานะเจ้ากรมคลังก็ไม่น้อยหน้าผู้ใดเลย แม้จะไม่ได้กินตำแหน่งขุนนางใหญ่หรือมีกำลังทหารในมือ หากทรัพย์สินตระกูลจางนั้นมากมายนัก เป็นตระกูลใหญ่ที่รับใช้ราชวงศ์มาหลายชั่วอายุ”

องค์หญิงหนิงเซียงส่ายหน้า นางไม่ได้สนใจทรัพย์สินลาภยศ

“พี่รอง ท่านรู้สึกเช่นไรกับว่าที่พระชายา”

องค์ชายรองเสวียนหลินยังไม่ได้อภิเษก เนื่องด้วยโหราจารย์ประจำราชสำนักทูลเจ้าแคว้นว่ายังไม่ถึงเวลาเหมาะสม ในขณะที่องค์ชายรองก็รู้ดีว่าอาจมีการแทรกแซง ด้วยว่าที่พระชายาเป็นธิดาเจ้ากรมกลาโหม มีผู้ที่ไม่ต้องการให้ตนมีอำนาจมากเกินควร เพราะขุนนางในราชสำนักทูลขอให้พระบิดาทรงแต่งตั้งรัชทายาท หลังจากองค์ชายใหญ่รัชทายาทองค์ก่อนสิ้นพระชนม์ไปหลายปีแล้ว

ผู้ที่ขุนนางต่างก็เห็นชอบให้ดำรงตำแหน่งรัชทายาทคือองค์ชายรอง กับองค์ชายสามซึ่งเป็นพระโอรสโดยแท้ของฮองเฮาเช่นเดียวกับองค์ชายใหญ่ แน่นอนว่าหากองค์ชายรองได้เป็นรัชทายาทขั้วอำนาจอาจเปลี่ยนแปลง

“ท่านพึงพอใจในตัวนาง หรือพอใจเพียงเพราะเสด็จพ่อรับสั่งให้ท่านอภิเษกกับนาง”

“เจ้าลุกขึ้นมาก่อนเถิด”

องค์ชายรองจับไหล่บางประคองให้น้องสาวลุกขึ้น เจ้าตัวแทบลุกไม่ไหวและยืนไม่อยู่จนต้องโอบพยุงไปนั่งยังเก้าอี้ตัวยาว

“หลิงเอ๋อร์ไปเอายาทาแก้ฟกช้ำมาหน่อย แล้วให้คนไปขอเบิกยาบำรุงร่างกายมาต้มให้องค์หญิงด้วย”

“เพคะ”

หลิงเอ๋อร์รับคำองค์ชายรองแล้วออกไป

เมื่อสองพี่น้องอยู่ตามลำพัง องค์ชายรองก็ซับน้ำตาบนแก้มนวลสองข้างของน้องสาวพลางปลอบเสียงทุ้ม

“ฟังนะเซียงเอ๋อร์ เราต่างก็มีหน้าที่ ยิ่งเกิดมาสูงส่งหน้าที่ยิ่งมากขึ้น แม้ไม่ได้พูดคุยกันมากนัก หากก็รู้ว่านางเป็นสตรีที่ดี ได้รับการอบรมมาอย่างดี คู่ควรเหมาะสมกับตำแหน่งพระชายาของพี่ซึ่งมีภาระหน้าที่ใหญ่ต้องรับผิดชอบ”

“ท่านเอ่ยราวนางเป็นขุนนางที่ดีคนนึง ไม่ได้รู้สึกใด”

เสียงหวานอุบอิบทำให้พี่ชายยิ้มบาง

“อาจเป็นเช่นนั้น หรืออาจมากกว่า เรื่องระหว่างนางกับพี่มีการเมืองเกี่ยวพันยากจะแยกออก ในขณะที่นางเป็นคู่หมายพี่ ก็มีผู้อื่นหมายปองนางเช่นกัน และหากผลประโยชน์มากพอ บิดาของนางอาจหาทางทำทุกอย่างให้บุตรสาวแต่งกับคนผู้นั้น”

น้ำเสียงของพี่ชายราบเรียบหากก็แฝงด้วยความเคร่งเครียด

“หากเป็นไปได้ พี่ไม่อยากให้เจ้าต้องมีส่วนพัวพันกับการเมืองหรือมีก็น้อยที่สุด พี่เชื่อว่าเสด็จพ่อเองก็ทรงดำริเช่นเดียวกัน ฮ่าวหมิงเป็นบุตรชายเจ้ากรมคลัง อย่างไรก็ลอยตัวหากเกิดสิ่งใดขึ้น”

องค์หญิงหนิงเซียงใจหายเมื่อได้ฟังสิ่งพี่ชายเอ่ย

“พี่รองพูดเช่นนี้ ทำให้ข้าเป็นห่วงท่านนัก”

ผู้เป็นน้องกลับมาน้ำตาซึมอีกครั้ง ต่างรู้แก่ใจดีว่ากำลังเกิดคลื่นใต้น้ำในการแย่งชิงอำนาจ แม้ภายนอกจะดูกลมเกลียวร่วมแรงร่วมใจทำงานราชกิจหากแท้จริงแล้วเหล่าขุนนางต่างก็เลือกข้าง

“พี่ดูแลตัวเองได้ เป็นห่วงก็เพียงเจ้ากับเจียวมิ่ง แต่เวลานี้เจียวมิ่งมีผู้ดูแลที่ไว้ใจได้แล้ว พี่อยากฝากฝังเจ้าไว้กับคนที่พี่เชื่อใจที่สุดเช่นกัน”

ไม่ต้องเอ่ยนามก็เข้าใจได้ว่าองค์ชายรองหมายถึงสหายคนสนิท องค์หญิงหนิงเซียงไม่ได้เอ่ยแย้งแม้ในใจยังไม่ยอมจำนน ปัญหาหนักอกของตนนั้นเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่พี่ชายกำลังเผชิญ หากสิ่งที่เพียรพยายามมาสำเร็จก็จะอยู่เหนือผู้คนทั้งปวง หากพลาดพลั้งก็อาจถึงขั้นสิ้นชีวิต

ร่างอรชรขยับเข้าซบอกกว้างเมื่อพี่ชายโอบกอดตนไปแนบอก มีทางใดช่วยปกป้องพี่ชายได้นางเองก็อยากทำ ทว่าตนเป็นเพียงสตรีไม่อาจก้าวก่ายงานราชกิจ ต้องเชื่อฟังพระบิดาและอยู่ในกฎของฝ่ายในซึ่งมีฮองเฮาควบคุมดูแล

องค์หญิงก็เป็นเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบประดับพระราชวังที่สามารถยกไปตั้งที่ใดก็ได้เมื่อฮ่องเต้พระราชทานเป็นรางวัล หรือของกำนัลส่งไปต่างแคว้น

ร่างอรชรที่ซูบผอมลงกว่าเดิมไปมากแอบหลบกลับเข้าไปหลังต้นไม้ใหญ่เมื่อมีขันทีเดินผ่าน มือบางกุมกันแน่นอย่างไม่มั่นใจ โดยมีหลิงเอ๋อร์ยืนใกล้คอยประคองนายตน

“องค์หญิง รอนานอาจไม่ดี ช่วงนี้ท่านแทบไม่กินอะไรเลย ร่างกายอ่อนแอนัก ออกมาด้านนอกเจอทั้งแดดทั้งลมเช่นนี้อาจไม่สบายได้นะเพคะ”

“เจ้าบอกว่าเขาจะเดินผ่านทางนี้หลังไปส่งฎีกาให้ท่านราชเลขาเพื่อถวายเสด็จพ่อไม่ใช่หรือ”

องค์หญิงหนิงเซียงถามพร้อมสีหน้ากังวลใจ

“เพคะ หลิงเอ๋อร์สืบมาอย่างดีแล้วเพคะ”

“แล้วเหตุใดถึงยังไม่เห็น”

นางมารอพักใหญ่แล้ว เวลานี้พระบิดาคงกำลังว่าราชการกับบรรดาขุนนาง ฎีกาก็น่าจะส่งขึ้นไปนานแล้ว เหตุใดผู้ที่ตนรอยังไม่เดินผ่านมาทางนี้

“มาแล้วเพคะองค์หญิง”

หลิงเอ๋อร์กระซิบเมื่อเห็นผู้ที่องค์หญิงรอ

ร่างสูงใหญ่ของหลิวซูหยวนเดินมาพร้อมกับคนในสำนักราชเลขาธิการอีกหนึ่งคน องค์หญิงหนิงเซียงยังหลบอยู่หลังต้นไม้ลอบมองชายหนุ่มก่อนจะพยักหน้าให้หลิงเอ๋อร์ เจ้าตัวก็ก้าวออกไปอย่างรู้หน้าที่

=====

องค์หญิงหนิงเซียงจะทำอะไร ฝากติดตามต่อด้วยนะคะ ^-^