8.ไม่อาจหวนคืน (2)

สามวันสามคืนผ่านไปในกระท่อมกลางป่า คืนแรกนั้นองค์หญิงหนิงเซียงหวาดหวั่นกับเสียงสัตว์ในป่าจนนอนไม่หลับ ทั้งแคร่ไม้ไผ่ก็แข็งพาให้เจ็บไปทั้งแผ่นหลังและเนื้อตัวเวลานอน ทว่าในคืนต่อมาก็ค่อยๆ หลับไปได้แม้จะค่อนดึก โดยมีหลิวซูหยวนนอนด้านนอกห้องใกล้ประตูราวเฝ้าระวังภัย แต่นางก็อดเป็นห่วงชายหนุ่มไม่ได้เพราะเขาเพียงนอนกับพื้นไม้เท่านั้น ทั้งยังเสื้อคลุมตัวนอกมาให้นางห่มนอนอีกด้วย นั่นทำให้หญิงสาวรู้ว่าชายหนุ่มกลับมาเก็บพัดที่ตนปาใส่เขาในวันนั้น เพราะหล่นตอนหลิวซูหยวนถอดเสื้อออก

“กลางดึกอากาศเย็นจัดนัก แล้วกระท่อมก็ชื้นเต็มไปด้วยน้ำค้าง ท่านนอนบนพื้นทุกคืนเช่นนี้หากป่วยไข้จะทำอย่างไร”

องค์หญิงหนิงเซียงนั่งเท้าคางชิดริมหน้าต่าง มืออีกข้างก็ถือพัดขยับไปมา เวลานี้มันกลับมาอยู่กับนางแล้ว ขณะอีกฝ่ายกำลังต้มน้ำแกงไก่ป่าใส่เห็ดอยู่ด้านนอกในเวลาที่ฟ้ามืดแล้ว มองเห็นพระจันทร์ดวงโตผ่านแมกไม้หนา ภายในกระท่อมมีแสงจากตะเกียงเล็กพอให้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน และหลิวซูหยวนก็จุดไฟไว้กองหนึ่งใกล้กับจุดที่กำลังต้มน้ำแกงเพื่อความอบอุ่นและเพิ่มความสว่าง

“ข้าอยู่แดนเหนือ ออกลาดตระเวนพบเจออากาศเย็นจัดมาจนชินเสียแล้ว ท่านอ