Home / โรแมนติก / ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย / คืนเจ้าของตัวจริง.....

Share

คืนเจ้าของตัวจริง.....

last update Last Updated: 2024-11-28 00:02:19

เพียงแค่เธอจอดรถของเธอที่โรงจอดรถเธอก็เห็นรถหนึ่งคันที่มันไม่คุ้นเคยจอดอยู่ก่อนหน้าเธอแล้ว.. ที่จอดรถประจำของเธอถูกรถของใครก็ไม่รู้มาจอดก่อน... จะว่าไปมันก็ไม่ใช่ที่จอดรถของเธอหรอกเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะจับจองเลยด้วยซ้ำไป...

เสียงพูดคุยที่เธอได้ยินมาจากด้านใน.. ทำไมวันนี้เธอถึงเลือกมาวันผิดนะ.. แต่ก็ช่างเถอะ.. มันจะได้จบๆไป...

" ท่านป้า... " เธอต้องการจะทักทายสวัสดีเหมือนเช่นทุกครั้งแต่เธอก็ต้องสะอึกและกลืนความเสียใจก้อนโตลงคอของเธอลงไปในคอ.... ใช่นั่นคือพี่กรไม่สิ.. คุณชายทินกรกับคนรักของเขา... ใบหน้าที่ยิ้มแย้มและรอยยิ้มที่คอยส่งไปให้กับคนรักของเขา.. มันเป็นสิ่งที่เธอเองก็อยากจะได้รับเช่นกัน.. แต่เธอไม่เคยที่จะได้เห็นเลยสักครั้ง.. นี่สินะที่เรียกว่าคนที่คู่ควร...

" อ้าวหนูกานเองเหรอลูก.. ไม่มาหาป้าเสียนาน.. งานยุ่งเหรอลูก.. มาๆ หอบอะไรมาอีกล่ะนั้น.. หนูเจี๊ยบก็หอบอาหารมาให้... ไหนๆก็มาแล้วอยู่ทานข้าวด้วยกันนะลูก" ท่านหญิงศศิวารีที่ไม่ทันสังเกตุสีหน้าและแววตาของหนูกานเธอก็เลยเอ่ยชวนหนูกานทานข้าวเที่ยงด้วยกันเลย..

" ไม่ดีกว่าค่ะท่านป้า.. หนูเอาผลไม้มาฝากค่ะ.. แล้วนี่" ธันยกานต์เลื่อนถุงกร
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Sawarost Sontijai
จะหายโง่กี่โมงคะม่านชายทินกร น้องกานฉลาดมากค่ะ คนอื่นเค้าฉลาดหมด อ่านทันเกมอีร่านอย่างอีเจี๊ยบออกค่ะ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   เหงา...

    จากวันนั้นวันที่เธอนำของที่ท่านป้าให้เธอในฐานะว่าที่ลูกสะใภ้ไปคืนมันก็ล่วงเลยเข้าไปสองอาทิตย์แล้ว.. จะว่าไปเธอเองก็รู้สึกเหงาอยู่เหมือนกันแต่เธอต้องทำให้ได้.. เธอต้องตัดใจจากเขาให้ได้....ก๊อกๆๆ" เชิญค่ะ..." ธันยกานต์หลุดจากภวังค์ความคิดของตัวเองเพราะมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาขัดจังหวะ.." คิดถึงจัง... ทำไมกานใจร้ายกับยาจัง.. ไม่แวะไม่โทรหายาเลย.. กานไม่รักยาแล้วเหรอ?.. น้อยใจจัง..." ทิติยากรเปิดประตูออกมาพร้อมกับตำหนิเพื่อนของตัวเองทันที.. เธอได้ยินข่าวจากท่านแม่ว่ากานมาหาและมอบของหมั้นคืนให้กับท่านแม่.. แล้วไหนยังบอกว่าเจ้าของตัวจริงของของหมั้นกลับมาแล้วดังนั้นกานจึงนำของหมั้นมาคืนแก่เจ้าของตัวจริง... เธอเกลียดผู้หญิงคนนั้นมากๆ... ทิ้งพี่ชายของเธอไปแล้วทิ้งไปพร้อมกับบาดแผลที่ใหญ่มาก.. มันใหญ่เสียจนพวกเธอทุกคนเป็นห่วงว่าพี่ชายของเธอจะทนบาดแผลนั้นไม่ไหวและยอมตายเพราะบาดแผลนั่น.. แล้วตอนนี้คืออะไร.. ย้อนกลับมาอีกครั้งพร้อมกับทำให้คนที่ช่วยให้พี่ชายเธอกลับมาพูดคุยและเป็นผู้เป็นคนอีกครั้งต้องเสียใจ.. เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะโกรธใครได้มากเท่ากับผู้หญิงคนนั้น...ธันยกานต์ยิ้มให้คุณยาด้วย

    Last Updated : 2024-11-28
  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   นอกสายตา....

    หลังจากเหตุการณ์นั้นที่เขาได้เจอกับน้องยาและเด็กคนนั้นโดยบังเอิญเขาก็รู้สึกแปลกว่าเหมือนกับว่าชีวิตของเขาที่คอยมีเด็กคนนั้นมาวุ่นวายอยู่ทุกๆวันมันเงียบเหงาผิดปกติ.. บางครั้งเขาก็ถึงกับชะโงกหน้ามองไปด้านนอกเพื่อดูว่าใครมาบ้านของเขา.. แต่มันก็ไม่ใช่คนที่เขารอ.." เบื่อจัง.. " ปากหยักได้รูปอยู่ๆก็พูดออกมาเองโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเขาถึงเบื่อทั้งที่งานของเขาก็เยอะออกขนาดนี้และไหนเจี๊ยบโทรมาคุยกับเขาทุกๆวัน วันละสองครั้งตอนเช้าและก่อนนอน.. แต่มันกลับทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตของเขาขาดอะไรสักอย่างไป....เสียงเครื่องยนต์ที่ดังเข้ามาภายในบ้านเขาจำได้ดีว่าเสียงรถคันนั้นคือเสียงรถของเพื่อนน้องยา...หึ....หัวใจที่เหี่ยวเฉาของเขาเมื่อครู่อยู่ๆมันก็กระชุ่มกระชวยขึ้นมาราวกับว่ามันได้รับน้ำทิพย์จากฝากฟ้า.. รอยยิ้มที่เขาไม่ค่อยจะได้ยิ้มแบบนี้มานานเกือบเดือน.. รอยยิ้มที่มันมีความสุขที่มันออกมาจากภายจิตใจของเขา.. วันนี้เขายิ้มออกมาอีกครั้ง.. จริงอยู่รอยยิ้มนั้นเขาเคยมอบให้เจี๊ยบในวันที่เขาได้เจอกับเจี๊ยบอีกครั้ง.. แต่หลังจากนั้นรอยยิ้มที่มันแสดงออกมาถึงความยินดี.. ความดีใจและความสุขมันก็ไม่มีอี

    Last Updated : 2024-11-28
  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   ไม่พอใจ..

    เฮ้อ.... นี่ก็ล่วงเลยมาเกือบสองเดือนแล้วสินะที่เธอบอกตัวเองว่าเธอจะต้องเลิกรักเขาคนนั้นให้ได้.. ถึงแม้ว่ามันจะยากหน่อยแต่ตอนนี้เธอก็ทำสำเร็จแล้ว.. นิดนึง.. อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องมานั่งคิดว่าเขาจะไปหาใครหรือว่านัดกับใครลับหลังเธอ.. และเธอก็ไม่ต้องมานั่งดูรูปเขาตอนที่เธอเหงา... เพราะเธอได้ลบรูปเขาไปหมดแล้ว.. ไม่มีแล้วรูปของเขาไม่มีสักรูป.. ตอนนี้เธอมีแต่รูปแมว.. พี่นพซื้อมาฝากเธอหนึ่งตัว.. ขาสั้นๆจมูกแดงๆ.. ขี้อ้อนมากๆดูสิเธอหลงรักแมวตัวนั้นมากๆและแมวตัวน้อยของเธอก็หลงรักเธอด้วย..เธอคิดว่าอย่างนั้นนะฮิฮิ...ตืด.... ตืด...."ว่าไงคะคุณยา.. จะชวนไปไหนเอ่ย...""ไปเที่ยวกันไหม? เหงาน่ะวันนี้ขอท่านพ่อกับท่านแม่แล้ว.. ท่านพ่อท่านแม่อนุญาตแต่ไม่ให้กลับเกินเที่ยงคืน.. แต่ยาว่ายาจะขอนอนกับกาน.. ได้ไหมคะที่รัก~~" ธันยกานต์ถึงกับต้องอมยิ้มให้กับคุณยาทันที.. คุณยาก็เหมือนเด็กน้อยตัวเล็กๆที่ขี้อ้อนมากๆ.. เธอกับคุณยาก็ติดต่อคุยกันเหมือนเดิมก่อนที่เธอจะตัดใจจากเขาคนนั้น.. ส่วนท่านป้าเธอก็แวะไปหาบ้างถ้าวันไหนเธอแวะไปหาท่านป้ามักจะชวนเธอไปที่สวนดอกไม้ของท่านป้าและคุณยามากกว่านั่งในห้องนั่งเล่นเพราะการที

    Last Updated : 2024-11-28
  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   ตามทำไม?

    ทินกรบอกตามตรงว่าไม่พอใจมากที่เห็นเด็กคนนั้นไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวใครจะกอดก็ให้กอดใครอยากจะหอมก็ให้หอม... มันไม่ควรทำแบบนั้น.. เด็กคนนั้นเป็นคนยังไงกันแน่เขาล่ะไม่เข้าใจจริงๆ..." แล้วทำไมฉันต้องมาตามมองเด็กคนนั้นด้วยนะ.." ทินกรเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาต้องมาขับรถเฝ้ามองว่าเด็กคนนั้นจะทำอะไรหรือไปไหน... เป็นบ้าอะไรของฉันกันแน่.....ทินกรที่กำลังจะขับรถออกไปแต่เพียงแค่เขามองผ่านกระจกเขาก็เห็นเด็กคนนั้นออกมาจากบริษัทของตัวเองและเหมือนกับว่ากำลังยืนรอใครสักคน...รูปร่างที่สมส่วนจนน่ากอดน่าจับมันทำให้เผลอคิดไปไกลจนเขาต้องรีบสลัดความคิดสกปรกของตัวเองออกไปทันที.. และเพียงไม่นานเขาก็เห็นผู้ชายคนที่เขาในคืนนั้นอีกครั้ง..." ใครกัน.. แฟนเหรอ? นี่น่ะเหรอที่บอกว่ารักเขานักรักเขาหนา..." ทินกรถึงกับต้องขมกรามของตัวเองเอาไว้แน่น... มือแกร่งกำพวงมาลัยรถยนเอาไว้จนหนังของมันแทบจะหลุดติดมืออกมา..ทินกรสตาร์ทรถของเขาและก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว.. แต่เพียงแค่ขับออกไปไม่นานมันก็ทำให้เขาว้าวุ่นจนเขาต้องย้อนกลับมาหาที่จอดที่ไม่ไกลจากหน้าบริษัทของเด็กคนนั้นอีกครั้ง.... จะว่าไปมันก็เหงาเหมือนกันนะท

    Last Updated : 2024-11-29
  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   ขอโทษที่ทำแบบนี้....18+

    เสียงโวยวายของธันกานต์ดังลั่นไปทั่วลานจอดรถแขกไปใครมาก็ต่างหันมามองที่พวกเขาสองคนเป็นตาเดียวกันหมด.. เขาใกล้จะหมดความอดทนแล้วนะ.. อีกแค่นิดเดียว อีกแค่นิดเดียวเท่านั้นเขาก็จะหมดความอดทนกับธันกานต์แล้วนะ..." ม๊าย... ม่ายกลาบ~~" คนเมาก็ยังโวยวายคนที่พยายามจะลากตัวเธอกลับ..ทินกรกอดรัดฟัดเหวี่ยงธันยกานต์อยู่นานสองนานจนในที่สุดความอดทนของเขาก็หมดลง...งับ... โอ๊ย...." ได้.. ในเมื่อพูดดีๆไม่ฟังอย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน.." ทินกรถูกธันยกานต์กัดเข้าให้ที่ไหล่.. เจ้าหล่อนกัดลงมาเสียแรงนี่ถ้าไม่มีเสื้อกั้นเอาไว้ตรงกลางระหว่างไหล่และฟันของเจ้าหล่อน.. เขาว่าเนื้อที่ไหล่เขาได้หลุดแน่ๆ...เพี๊ยะ!" โอ๊ย..." ธันยกานต์ถึงกับต้องร้องโอ๊ยออกมาด้วยความเจ็บเพราะตอนนี้เธอโดนใครก็ไม่รู้ฟาดเข้าให้ที่ก้นของเธอ..." หยุดดิ้น..." ยังๆ ยังไม่ยอมหยุดดิ้นอีกใช่ไหม..ดื้อนักใช่ไหม..เพี๊ยะ!! โอ๊ย!!" ปล่อยนะไอ้บ้าเอ้ย.. แกเป็นใคร.. แกกล้าดียังไงมาตีฉัน.." จากที่เมาๆอยู่ตอนนี้เธอแทบจะส่างเมาเลยก็ว่าได้..เพี๊ยะ!! โอ๊ย!!ตุบ...ทินกรปล่อยร่างสมส่วนของธันยกานต์ลงยืนกับพื้นทันทีเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้เจ้าตัวเริ่มมีส

    Last Updated : 2024-11-29
  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   เกลียด

    แสงแดดที่สอดส่องเข้ามาในยามเช้า.. รึเปล่าเธอไม่รู้แต่ที่รู้ก็คือตอนนี้ร่างกายของเธอเหมือนกับถูกงูรัดเอาไว้และร่างกายของเธอมันเจ็บมากๆ เหมือนกับว่าเธอออกกำลังหนักๆแบบหักโหมออกกำลังกายสี่ถึงห้าชั่วโมง.. มันเจ็บมันเมื่อยไปหมด.. เธอบอกไม่ถูกเลย.."โอ้ย... "เสียงโอดโอยของคนในอ้อมกอดทำให้เขาถึงกับเผลอยิ้มออกมา.. เอาเถอะตอนนี้เขาพร้อมฟังคำกล่าวหาแล้ว.. เขาจะไม่เถียงหรือไม่ขอความเห็นใจเลยสักคำ..."ตื่นแล้วเหรอ?"น้ำเสียงแบบนี้.. และลมอุ่นๆที่พ่นมาที่ใบหูของเธอ... หรือว่าเรื่องเมื่อคืน....ธันยกานต์หันกลับไปทางด้านหลังของเธอทันที... เพียงแค่หันกลับไปแก้มของเธอก็ไปโดนเข้ากับจมูกโด่งคมสันของเขา.. และที่บริเวณหน้าท้องของเธอมีอะไรบางอย่างลูบไล้ไปมาเบาๆและมันทำให้เธอถึงกับขนลุก..." หยุดนะ... คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉัน.... ปล่อย.. ฉันจะกลับ.. " โชคดีที่อย่างน้อยเธอยังมีเสื้อผ้าติดตัว.. คงจะเป็นเขาที่สวมใส่ให้เธอ.. เพียงแค่คิดเท่านี้มันก็ทำให้เธอถึงกับหน้าแดงคิดไปถึงเรื่องที่มันน่าจะพึ่งเกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอ... เธอไม่รู้โดยแน่ชัดว่าเกิดขึ้นยังไงกันแน่.. แต่ที่แน่ๆเธอพอจำได้ว่าเธอถูกเขาฟาดลงม

    Last Updated : 2024-11-29
  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   ขอคำปรึกษา....

    หลังจากวันที่เขาไปส่งธันยกานต์ที่คอนโดเขาก็ตามเฝ้าตามติดสาวน้อยทุกวัน.. จนป่านนี้แล้วธันยกานต์ก็ยังไม่ไปพบท่านแม่กับเขาเลยส่วนท่านแม่นั้นก็ถามเขาทุกวันหาว่าเขาจะปัดความรับผิดชอบ.. เขาเนี่ยนะไม่เลย... มีแต่ธันยกานต์นั่นแหละที่หลบหน้าและหนีเขา.. เขาขับรถมาเฝ้าทั้งที่คอนโดและที่บริษัทเขาไม่เห็นรถของธันยกานต์เลยสักวัน..วันนี้เป็นวันที่เจ็ดแล้วนะที่เขามาเฝ้า.. จนแล้วจนรอดเขาก็ยังไม่เห็นรถหรูคันโปรดของเจ้าตัวขับเข้ามาเลย..." ไปไหนนะกาน.. คอยดูเถอะถ้าพี่เจอเมื่อไรพี่จะตีให้ก้นลายจะจับกดให้จมเตียงเลยคอยดูสิทำไมถึงดื้อนักนะ.. เด็กอะไรเนี่ย..." ปากก็บ่นไปสายตาก็ยังสอดส่องหาคนที่เขามาเฝ้ามอง....ตืด.... ตืด....ทินกรมองดูชื่อของปลายสายที่โทรมาหาเขา... เมื่อเห็นรายชื่อแล้วเขาก็ต้องพ่นลมหายใจออกมายาวๆ เขาไม่ได้รำคาญนะแต่เขานั้น... ไม่รู้สิเขาอธิบายไม่ถูกเหมือนกันว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไงกันแน่กับคนปลายสาย..." ว่ายังไงเจี๊ยบ.. มีอะไรรึเปล่า...""กรว่างไหม.. มาหาเราที่xxxหน่อยสิ.. ช่วยมากินข้าวเป็นเพื่อนเราหน่อยเราเหงา...." " อืมได้สิ.. " ใจจริงเขาเองก็ไม่ได้เต็มใจที่จะไปนักแต่ในเมื่อคนที่เขารอไม่โ

    Last Updated : 2024-11-29
  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   แขกไม่ได้รับเชิญ...

    สองสามวันที่ผ่านมาทินกรใช้เวลากับตัวเองและคิดในสิ่งที่ศรันทร์ได้พูดกับเขาเกี่ยวกับความรู้สึกระหว่างเขาและกานแถมพ่วงด้วยเรื่องของเจี๊ยบอีก.. เอาตรงๆเขาไม่ได้รักเจี๊ยบในเชิงชู้สาวแล้ว..เขาแค่รู้สึกที่ได้เจอเจี๊ยบอีกครั้งแต่สำหรับกานนั้น.. เขารู้สึกแค่ว่าตั้งแต่วันแรกที่กานมาถอนหมั้นเขามันทำให้ชีวิตของเขาเหงามากๆ เขารู้สึกเหมือนกับว่าชีวิตเขามันขาดอะไรไปสักอย่าง... เสียงหัวเราะและคำพูดที่ชวนให้เขาต้องอมยิ้มเสมอเวลาที่กานพูดออกมา.. มันหายไปตั้งแต่วันนั้น.. ช่วงแรกเขาไม่ได้คิดอะไรมากนักเพราะบ่อยครั้งที่กานมักจะงอนเขาและเงียบไปสองสามวันแต่แล้วไม่เกินวันที่ห้ากานก็จะกลับมาหาเขามาพูดคุยกับเขาราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน... แต่แล้ววันนั้นวันที่กานมาหาหลังจากเกิดเรื่อง... แววตาที่เฉยชาของกาน.. มันทำให้หัวใจของเขารู้สึกว่ามันปวดนึบยังไงบอกไม่ถูก.. จากที่เมื่อก่อนกานมักจะเรียกเขาว่าพี่กร แต่ตอนนี้กานเรียกชื่อเขาว่าคุณชายทินกรและแทนตัวเองว่าฉันไม่แทนตัวเองว่ากานเหมือนเมื่อก่อน.. มันแสดงให้เห็นถึงความห่างเหินระหว่างเขาและกาน.. เขาไม่ชอบเลย รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่กานเคยมีมันหายไปตั้งแ

    Last Updated : 2024-11-29

Latest chapter

  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   ถึงร้ายก็รัก.... จบ

    ในที่สุดวันที่เขาจะได้เจอลูกแฝดของเขาแล้ว.. เขาทั้งตื่นเต้นและดีใจมากๆท่านแม่ท่านพ่อและพระญาติของท่านแม่ต่างพากันเห่อหลานตั้งแต่ยังไม่คลอดเลยก็ว่าได้.. ทุกพระองค์ต่างเสด็จมาเยี่ยมมาพูดคุยกับเขาและกานกันอย่างเป็นกันเอง.. และเมื่อถึงกำหนดคลอดทุกพระองค์ก็พากันมายืนรอที่หน้าห้องคลอด.. ท่านแม่เป็นคนเล่าให้ทางฝั่งพระญาติฟังว่าสะใภ้ของท่านน้ำคล่ำแตกแล้วและบอกว่าเขาได้พาไปที่โรงพยาบาลก่อนแล้ว.. หลังจากนั้นไม่นานพระญาติฝั่งท่านแม่ก็พากันมาเฝ้าธันยกานต์ที่นี่กันเต็มหน้าห้องคลอดเลย...เวลาที่ทุกคนรอคอยตอนนี้ก็มาถึงเมื่อประตูห้องคลอดเปิดออกมาทุกพระองค์ทุกท่านก็รีบกรูกันมายังรถเข็นอันเล็กๆที่มีร่างจ่ำม้ำของแฝดชายอยู่..กว่าเขาและลูกแฝดจะผ่านด่านไปได้ก็เล่นเอาเหนื่อยไปตามๆกัน..ภายในห้องพักตอนนี้ทุกพระองค์ต่างพากันพูดคุยส่งเสียงหัวเราะกันด้วยความสนุกสนานราวกับว่าวันนี้เป็นวันรวมญาติยังไงก็ไม่รู้.." เอาเป็นว่าเดี๋ยวถ้าสะใภ้หญิงศศิออกจากโรงพยาบาลเมื่อไรฉันจะไปเยี่ยมที่วังนะ..."" เพคะท่านพี่... " ท่านหญิงศศิวารีขานรับด้วยความยินดี.. ท่านพี่หญิงของเธอทรงกล่าวเอาไว้แล้วว่าไม่อยากจะรบกวนเด็กๆและหลานสะใ

  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   แพ้ท้องติดกลิ่น...

    เสียงโอ้กอากที่ดังออกมาจากห้องน้ำในคอนโดทำให้ทินกรถึงกับอยากจะแพ้ท้องแทนธันยกานต์ เขานึกสงสารน้องกานเหมือนกันนะ นี่ขนาดท้องไปได้สามเดือนแล้วแต่อาการแพ้ท้องมันยังไม่เบาบางลงเลยสักนิด แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะการแพ้ท้องของธันยกานต์ทำให้อย่างน้อยเขาได้อยู่กับธันยกานต์ได้ทั้งวันจนแทบจะนั่งสิงกันอยู่แล้ว..." กานครับ.. กลั่วปากหน่อยนะ แล้วอะดมซะ..." ทินกรเดินเข้าไปหาเมียตัวน้อยของเขาทันทีพร้อมกับอ้าแขน กว้างๆรอให้ธันยกานต์ได้เข้ามาซุกไซร้ที่ตามคอของเขา.. หึหึใช่ธันยกานต์แพ้ท้องแบบว่าติดกลิ่นของเขา ไม่เพียงแค่สูดดมนะจะมีบ้างที่เจ้าตัวเผลอดูดที่ลำคอของเขา.. เมื่อไรที่เจ้าตัวดูดที่คอของเขาเมื่อนั้น.. เพลงรักอันร้อนฉ่าของเขาและเธอก็เริ่มขึ้นทันทีโดยที่ไม่มีอะไรมาหยุดความต้องการของว่าที่คุณแม่ลูกแฝดได้นอกจากว่าเจ้าตัวจะพอใจและสุขสม.... เมื่อนั้นเจ้าตัวถึงจะอาการดีขึ้น.. ส่วนเขาน่ะเหรอก็ติดกลิ่นเมียนะ.. เวลาเขาไปไหนมาไหนเขาจะต้องมีกางเกงชั้นในของน้องกานติดไปด้วยเสมอ บางทีเขารู้สึกว่าเหมือนตัวเองจะอาเจียนเขาก็จะหยิบกางเกงชั้นในของน้องกานออกมาสูดดมราวกับคนโรคจิต.. แต่เขาก็ไม่ได้สนใจสักเท่าไรเพราะมันคือเ

  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   ท้องได้ยังไง....

    ตอนนี้ทินกรและธันยกานต์ไม่ว่าจะไปแห่งหนตำบลไหนก็จะเห็นเขาและเธอไปไหนมาไหนด้วยกัน.. ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของเธอและเขามันก็เริ่มดีขึ้นมาบ้างแล้ว.. ตอนนี้ทินกรสามารถจับมือและโอบไหล่ธันยกานต์ได้แล้วโดยที่เจ้าตัวไม่บ่นหรือปัดมือเขาหนี.. และที่สำคัญเขาจัดเต็มทุกคืนและเวลาที่เขาไปเฝ้าธันยกานต์ที่บริษัทเขาก็จะจับธันยกานต์กินนานนับชั่วโมงเพื่อเร่งน้ำเชื้อของเขาให้มันเดินเร็วขึ้น.. อาหารการกินและไหนจะเครื่องดื่มที่เขาจัดหามาให้อย่างเต็มที่เขาคิดว่าอีกไม่นานธันยกานต์ก็น่าจะท้อง...." อยากกินอะไร? พี่อยากกินหอยนางรมอ่ะ เราไปหาร้านที่หายหอยนางรมกินกันดีกว่าไหม แบบว่ายำหอยนางรม ร้านซีฟู้ดเป็นไง ไปกินกุ้งกัน กุ้งตัวโตๆ หอยนางรมตัวใหญ่ๆ.. ไปกัน.." ทินกรไม่รอให้กานได้ตอบตกลงหรือว่าตอบปฏิเสธเขาเลยสักนิดเขาเลือกที่จะจัดแจงทุกอย่างด้วยตัวเขาเองโดยการถามเองและตอบเอง.. แต่จะว่าไปอยู่ๆเขาก็อยากกินอาการทะเทขึ้นมา... สงสัยคงจะต้องหาเวลาว่างพากานไปเที่ยวทะเลไปหาอาหารทะเลสดๆกินกันดีกว่า...เมื่อทั้งสองคนมานั่งร้านอาหารที่ติดริมแม้น้ำเจ้าพระยาเพียงเดินเข้ามาทั้งสองคนก็ถึงกับน้ำลายแตกกันถ้วนหน้า.. ไม่รู้เพราะกลิ่

  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   พี่เป็นของกาน...

    ทินกรรีบเดินกลับมาหาธันยกานต์อย่างรวดเร็ว สายตาของเขาและเธอต่างจ้องมองกันอย่างไม่มีใครคนใดคนนึงหลบหลีกสายตาอันร้อนแรงของกันและกัน..." พี่จะไม่ขอหรือถามกานแต่พี่จะทำในสิ่งที่พี่ต้องการ พี่เป็นของกาน และกานก็เป็นของพี่.. ต่อจากนี้ไปพี่จะเป็นของกานคนเดียวและกานก็จะเป็นของพี่แค่คนเดียว...." แล้วถ้าฉันไม่ต้องการละคะคุณจะทำยังไง..."หึหึหึ..." พี่ก็จะบังคับ.. เมื่อพี่ต้องการอะไรหรืออยากได้อะไร.. พี่ก็จะไม่รอช้าอีกต่อไป.. ฉะนั้นน้องกานเตรียมตัวได้เลยครับเพราะหลังจากวินาทีนี้พี่จะทำทุกวิถีทางให้กานนั้นมาเป็นของพี่.. ถึงแม้ว่าจะต้องใช้วิธีที่สกปรกพี่ก็จะทำ..."จุ๊บ...ทินกรจูบลงไปที่ริมฝีปากสีแดงสวยสดใสของธันยกานต์อย่างแผ่วเบา.. เขาค่อยๆแทะเล็มและกลืนกินริมฝีปากสวยสดของธันยกานต์อย่างตั้งอกตั้งใจ.. ฝ่ามือที่เรียวนิ่มตามประสาคนที่ไม่เคยต้องทำงานหนักค่อยๆลูบไล้และบีบนวดกระตุ้นให้ร่างกายสวยสมส่วนมีอารมณ์ไปกับเขา..ธันยกานต์แอ่นตามอารมณ์ที่เธอมีร่วมไปกับเขา... ทุกสัมผัสที่เขามอบให้มันความเคยชินที่เธอเคยได้รับมาจากเขา.. สัมผัสที่มันเบาหวิวราวกับขนนกที่พัดผ่านอย่างแผ่วเบาตามร่างของเธอ..ร่างกายเปล

  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   เดินหน้าจีบ...

    เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก... ตอนนี้เธอมาอยู่เป็นเพื่อนเขาได้สองอาทิตย์แล้ว.. ช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอได้ยินข่าวคราวเกี่ยวกับคนรักเก่าของเขาตอนนี้ท่านป้าดำเนินคดีจนถึงที่สุดในข้อหาพยายามฆ่า ถึงแม้ว่าทางนั้นจะปฏิเสธเพียงใดแต่คำพูดและการกระทำถูกบรรทึกเอาไว้จากทางร้านอาหารนั้นหมด.. มันจึงทำให้อดีตคนรักเก่าของเขาไม่สามารถหลุดพ้นข้อหานั้นได้.. ไม่เพียงแค่จะติดคุกแต่อดีตคนรักเก่าของเขาหรือคุณชายทินกรพยายามขอความช่วยเหลือจากคนที่หล่อนเคยอยู่ด้วยหลายปีแต่ผู้ชายคนนั้นกลับไม่ยอมยื่นมือลงมาช่วยเพราะคนที่หญิงสาวได้ไปทำร้ายนั้นเป็นถึงครอบครัวราชนิกุลใครบ้างจะไม่รู้จักท่านผู้หญิงศศิวารี และคุณชายพิรัตน์ ดังนั้นคนที่คอยสนับสนุนหญิงสาวมาตลอดจึงเลือกที่จะตัดหางปล่อยวัดและหุบกิจการร้านอาหารของเธอทันที.."เสียใจไหมคะคนรักเก่าของคุณถูกจับและไม่ได้ประกันตัว..." มือบางที่กำลังจัดแจงผลไม้ใส่จานอยู่แต่ปากก็ขยับเขยื้อนเอ่ยถามออกไปด้วยความใคร่รู้..." เอ.. ถามแบบนี้.. หึงรึเปล่าน๊า... หึหึ" ทินกรหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ.. ตั้งแต่ที่เขาเจ็บตัวธันยกานต์ก็คุยกับเขามากขึ้น..ถึงแม้ว่ามีบ้างที่เจ้าตัวเอ่ยคำประชดประชั

  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   ขอโอกาส...

    ธันยกานต์เดินไปเดินมาหน้าห้องผ่าตัดนานนับชั่วโมงจนเพื่อนสนิทของเธออย่างคุณยาต้องเดินมาหาและเอามือเรียวของเธอมาวางไว้ที่ไหล่เล็ก..." เราไปนั่งรอกันตรงนู้นดีกว่ากาน.. เดินไปเดินมายาปวดหัว.. อีกสักพักท่านแม่และท่านพ่อก็น่าจะมาแล้ว...." ทิติยากรรีบชักชวนเพื่อนของเธอให้ไปนั่งรอที่เก้าอี้ว่างหน้าห้องผ่าตัดทันที.. เธอน่ะปวดหัว ตาลายมากๆเลยจะบอกให้....เพียงแค่สองสาวก้นแตะถึงเก้าอี้ทีมแพทย์และพยาบาลก็เปิดประตูห้องออกมาด้วยสีหน้าอันเหนื่อยล้า....ตึกตึกตึก...." คุณหมอค่ะ.. พี่กรเป็นยังไงบ้างคะ?" ธันยกานต์เก็บความเป็นห่วงเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไปเธอต้องการที่จะรู้ว่าอาการของเขาหนักหรือไม่.. เธอจะดีใจมากถ้าคุณหมอบอกว่าเขาไม่เป็นอะไรมาก...." ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีครับ แต่ถึงอย่างนั้นก็คงจะต้องให้อยู่ในห้องปลอดเชื้อไปก่อนและรอให้ผ่านคืนนี้ไปก่อนนะครับถ้าทุกอย่างปกติดีพรุ่งนี้เราจะย้ายผู้ป่วยไปอยู่ในห้องพิเศษ.. ยังไงหมอขอตัวก่อนนะครับ...""ค่ะ..ขอบคุณนะคะ...." ถึงแม้ว่ามันจะทำให้เธอเบาใจขึ้นมาได้แต่เธอก็ยังคงไม่หายกังวลอยู่ดี" เอานะพี่กรอยู่กับทีพยาบาลและหมออย่างใกล้ชิดแล้ว.. ยาว่าไม่น่าจะมีอะไรหน้าเ

  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   ถ้าฉันไม่ได้... แกก็ไม่ได้....

    บอกตามตรงเธอก็ตกใจเหมือนกันนะที่อยู่ๆอีตาคุณชายทินกรมาสารภาพรักกับเธอที่ร้านอาหารแห่งนี้.. เธอควรจะเชื่อคำพูดของเขาใช่ไหม? คำพูดของเขาเชื่อได้ใช่ไหม?" เราต้องขอโทษเจี๊ยบด้วยนะที่ว่าเราบอกเจี๊ยบช้าไป.. เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำไปนั้นมันทำให้เจี๊ยบคิดไปไกลและยังคิดว่าเรานั้นรักเจี๊ยบอยู่.. อาจจะมีแค่ช่วงแรกเท่านั้นที่เรารู้สึกดีใจที่ได้เจอเจี๊ยบอีกครั้ง.. แต่เมื่อมันผ่านไปนานๆ.. เราก็คิดว่าเราไม่ได้รักเจี๊ยบเหมือนเช่นเคย.. เพียงแค่ตอนนั้นเรายังไม่คิดจะยอมรับความจริงก็เท่านั้น.. เราไม่ยอมรับความจริงว่าที่จริงแล้วหัวใจของเรา.. " ทินกรกระชับมือของธันยกานต์เอาไว้พร้อมกับบีบเบาๆเพื่อเป็นการยืนยันว่าคนที่เขาพูดถึงคือเธอคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น.. เขาต้องการยืนยันให้ธันยกานต์ได้รับรู้ว่าเธอคือคนที่เขาพูดถึง..." เรารักธันยกานต์.. เรารักธันยกานต์มาตลอดเพียงแค่ตอนนั้นเราพยายามหาข้อแก้ตัวและคำแก้ต่างก็เท่านั้นว่าเรานั้นไม่ได้ชอบธันยกานต์.. เราทำเรื่องบ้าลงไปเพียงเพราะเราไม่กล้ายอมรับหัวใจตัวเอง.. เราผลักไสไล่ส่งผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เรากลับมายิ้มได้อีกครั้งหลังจากที่เจี๊ยบทิ้งเราไป... เราผิดเอง.. ถ้าเจี

  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   สำหรับเราคืออะไร....

    หลายวันผ่านมานี้กานจะไปไหนมาไหนก็ขยับตัวได้ยากลำบากมากเลยทีเดียว... เธออยากจะมีอิสระบ้างแต่เธอไม่เคยได้พบเจอเลยหลังจากวันที่เธอถูกพบว่าอยู่กับคุณชายทินกรในห้องของเขา.. เขาก็ตามติดเธอมาตลอดหลายวันมานี้เขาตามเธอไปทุกที่ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน ยกเว้นก็เพียงแค่ห้องน้ำที่เขายังไม่ตามเธอเข้าไป..." กาน.. วันนี้ท่านแม่และท่านพ่อเข้าไปคุยเรื่องของพวกเรากับพ่อและแม่ของกานแล้ว.. ต่อไปนี้กานคือคู่หมั้นของพี่.. ไม่ว่าจะอยากหนียังไง.. กานก็หนีพี่ไม่ได้อีกแล้วและที่สำคัญไม่ว่าใครหน้าไหนมันต้องการจะครอบครองกานขนาดไหน.... มันพวกนั้นก็ไม่มีสิทธิ์... เพราะมีเพียงพี่เท่านั้นที่มีสิทธิ์ในตัวของกาน...." ทินกรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความดีใจ.. เขาเองแหละที่เป็นคนเร่งให้ท่านแม่ไปคุยกับพ่อและแม่ของธันยกานต์..." ทำไมคะ? ทำไมถึงอยากจะหมั้นกับฉันอีก.. ในเมื่อเป็นคุณไม่ใช่เหรอที่ผลักไสไล่ส่งฉันให้ไปไกลๆคุณ.. แล้วตอนนี้.. ตอนที่ฉันลืมคุณได้แล้ว.. คุณยังอยากจะมามีตัวตนกับชีวิตฉันทำไมอีกคะ..." ใครบอกกันว่าเธอลืมเขาได้.. เปล่าเลยเธอลืมเขาไม่ได้สักนิดพยายาม.. เธอแค่พยายามที่จะลืมเขาแต่เธอยังทำมันไม่ได้ต่างหากล่ะ...

  • ร้ายนักไม่(รัก)ซะเลย   แล้วยังไง?....

    ทินกรรีบกลับขึ้นมาบนเตียงของเขาและสอดตัวเข้าไปอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันกับกานทันที.. มือยาวเรียวของเขาค่อยๆสอดเข้าไปในเสื้อยืดของเขาที่มันมาอยู่บนเรือนร่างของกานอย่างช้าๆ... ร่างกายและผิวพรรณของธันยกานต์เขายอมรับว่ามันเนียนมากและลื่นมือสุดๆ.. เขาไม่รู้หรอกว่าเจ้าตัวทำยังไงถึงได้ผิวดีขนาดนี้.. มีหลายคนที่เขาเคยมีประสบการณ์ในเรื่องอย่างว่ามาบ้างแต่ผิวพรรณก็ไม่ได้ดีขนาดนี้เลยสักนิด....จุ๊บ...ทินกรจูบลงไปที่แผ่นหลังของธันยกานต์อย่างแผ่วเบา.. ใบหน้าคมของเขาซุกไซร้ไปที่แผ่นหลังด้วยความหลงไหล.. ริมฝีปากเรียวสวยราวกับผู้หญิงของเขาค่อยๆขบเม้มไปทีละนิดทีละนิด.. จนตอนนี้คนที่กำลังหลับไหลค่อยๆเปร่งเสียงครางอื้อๆออกมาทีละนิด" อื้อ... "คนที่กำลังหลับไหลอย่างสบายกลับถูกก่อกวนด้วยอะไรบางอย่างซึ่งมันทำให้เธอนั้นถึงกับรำคาญใจมากๆ เธอไม่ชอบเลยที่เวลาเธอกำลังนอนหลับแล้วมีอะไรมารบกวนเธอในยามที่เธอกำลังนอนหลับพักผ่อน...." อย่ายุ่ง.."น้ำเสียงที่งัวเงียของธันยกานต์ทำให้ทินกรถึงกับต้องหัวเราะเบาๆทันที... นานแล้วที่เขาไม่ได้หัวเราะออกมาด้วยความสุขแบบนี้..ถึงแม้คนที่หลับอยู่พยายามที่จะผลิกตัวหนีหรือใช้มือป

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status