Mag-log inShare
บทที่ 1 ความรู้สึกนี้เหรอที่เรียกว่ารักแรกพบ
Huling Na-update:
2025-03-03 19:48:52ตึกเรียนชั้นมัธยมปลาย
ห้อง ม.4/1 " สวัสดีค่ะฉันชื่อ พิชชา นะคะ เรียกว่า แพรว ก็ได้ค่ะ " ฉันแนะนำตัวกับเพื่อนๆ ในห้องเรียน ซึ่งคุณครูให้เด็กนักเรียนทุกคนแนะนำชื่อให้คุณครูและเพื่อนๆได้รู้จัก เพราะการสอบเข้ามัธยมปลายจะมีเพื่อนต่างโรงเรียนสอบเข้ามากันเยอะ และยังมีเด็กนักเรียนเก่าอีกเยอะเช่นกัน บางคนจึงยังไม่ได้รู้จักกันมากนัก แปะ แปะ แปะ เสียงเพื่อนๆ ในห้องปรบมือเมื่อเพื่อนๆ แต่ละคนแนะนำตัวเสร็จแล้ว " สวัสดีค่ะฉันชื่อ น้ำน่าน ชื่อเล่น น้ำ ค่ะ " เพื่อนคนนี้ฉันรู้จักเพราะเคยเรียนที่นี่เหมือนกันกับฉัน แต่อยู่กันคนละห้อง " ฉันขอนั่งด้วยคนนะ " ฉันเดินเข้าไปนั่งโต๊ะข้างๆคนที่พึ่งแนะนำตัวเองเสร็จไปเมื่อสักครู่ " ได้สิ ตามสบาย " เธอยักไหล่ให้ฉันพร้อมกับรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร เธอเป็นสาวฮอตคนหนึ่งในโรงเรียนเลยก็ว่าได้ทั้งรูปร่าง หน้าตา เข้าสัดส่วนพอดีเป๊ะ หน้าตาออกไปทางลูกครึ่ง แต่เธอก็คงจะเป็นลูกครึ่งจริงๆ เพราะประวัติเธอในโรงเรียนก็ดังพอสมควร เธอเป็นคนพูดจาตรงๆ ห้าวๆ แกร่งๆ " ขอบใจนะ ^^ " ฉันพูดขอบใจน้ำพร้อมนั่งลงข้างๆและเอากระเป๋านักเรียนวางไว้ใต้เก้าอี้ " ชื่อพิชชาใช่ไหม " น้ำเอ่ยถามฉันขึ้น " ใช่แล้ว เรียกฉันว่าแพรวก็พอนะ พิชชาน่ะชื่อจริงฉัน " ฉันตอบกลับไปพร้อมยิ้มให้น้ำอย่างเป็นมิตรเช่นกัน เธอสวยจัง ฉันคิดในใจ " งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ " น้ำพูดขึ้นพร้อมกับจับไหล่และจ้องตาฉันเพื่อรอเอาคำตอบจากฉัน " ได้สิ " ฉันตอบกลับไปด้วยความเต็มใจ ออดดดดดด สัญญานเตือนหมดคาบเรียน " ไปกินข้าวกัน " น้ำหันหน้ามาบอกฉันเมื่อเรียนคาบเช้าทั้ง 2 คาบเสร็จเรียบร้อยแล้ว " โอเคจ๊ะ ฉันขอเก็บของแปปนะ " ฉันบอกน้ำไปพร้อมรีบเก็บของใส่กระเป๋าทันทีเพราะกลัวเพื่อนจะรอนาน โรงอาหาร เปิดเทอมวันแรกโรงอาหารแทบไม่มีที่นั่งเลย มองไปรอบๆทั้งเจอคนที่คุ้นตาและไม่คุ้นตาบ้างรวมๆกัน โรงอาหารที่โรงเรียนเราจะแบ่งออกเป็น 2 โซน โซนแรกจะเป็นโรงอาหารนักเรียนมัธยมต้น และโซนที่สองจะเป็นโรงอาหารของมัธยมปลาย เพราะหลีกเลี่ยงปัญหาคนเยอะ อุตส่าห์แยกโซนไว้แล้วก็ยังเยอะเหมือนเดิม " ตรงนั้น " น้ำหันหน้ามามองฉันพร้อมชี้นิ้วไปที่โต๊ะว่างๆ เพื่อบ่งบอกว่าให้เราไปนั่งกันตรงนั้น ฉันกับน้ำเอากระเป๋าไปวางไว้เพื่อจองที่นั่ง และหยิบกระเป๋าเงิน โทรศัพท์ ออกจากกระเป๋านักเรียนแล้วเดินไปต่อคิวซื้ออาหารกันทันที " แกจะกินอะไร " น้ำหันหน้ามาถามและก็เดินกอดคอฉันไปด้วย " ข้าวร้านป้าพรน่ะ ร้านประจำเราเลยนะ แกทำอาหารอร่อยมาก " ฉันบอกน้ำไปพร้อมกับยกนิ้วโป้งขึ้นเพื่อยืนยันว่าร้านนี้อร่อยจริง " งั้นฉันต้องลองละ เพราะปกติฉันไม่ค่อยมากินข้าวที่โรงอาหาร เลยไม่ค่อยรู้ว่าร้านไหนอร่อย " " อ้าว ทำไมล่ะ " ฉันถามขึ้นด้วยความสงสัย " ไม่บอก " เธอตอบฉันพร้อมยักคิ้วให้ฉัน อะไรของเธอเนี่ยยย " โอเคๆ ไม่บอกก็ไม่บอก แบร่ " ฉันหันไปแลบลิ้นใส่เธอ พอกินข้าวเสร็จฉันกับน้ำเลยพากันเดินไปนั่งที่ใต้อาคาร 3 เพื่อรอขึ้นเรียน ซึ่งเหลือเวลาขึ้นเรียนอีกตั้ง 40 นาที เราใช้เวลาในการกินข้าวไปราวๆเกือบ 20 นาทีได้ ฉันกับน้ำเดินมานั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนใกล้ๆห้องร้องเพลงคาราโอเกะ มีรุ่นพี่ ม.6 พากันนั่งร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน สายตาฉันไปสะดุดเห็นรุ่นพี่คนหนึ่งกำลังจับไมค์ร้องเพลงพร้อมโยกหัวเบาๆตามจังหวะเพลง รูปร่างสูงราวๆ 180 ซม. รุ่นพี่คนนั้นผิวขาว ผมลองทรงสูงสีดำ จมูกโด่งเป็นสันได้รูป หน้าใส ใสมาก ใสกว่าฉันที่เป็นผู้หญิงซะอีก " อะ แฮ่ม " เสียงน้ำกระแอมขึ้นเรียกฉันให้ได้สติกลับมา เพราะสายตามัวแต่จับจ้องอยู่ตรงนักร้องที่ร้องเพลงอยู่ห้องคาราโอเกะนั้น " นั่นพี่แบงค์ รุ่นพีี ม.6/1 เป็นเพื่อนของพี่ชายเราเอง หล่อ เท่ บ้านรวย แถมพี่แกเป็นนักร้องนำวงของโรงเรียนเราด้วยนะ " น้ำพูดขึ้นทั้งที่ฉันไม่ได้เอ่ยถามอะไรเธอเลย " บะ บอกฉันทำไม ฉันไม่ได้อยากรู้ " ฉันบอกน้ำไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก " ฉันรู้ว่าเธออยากรู้ เธอเป็นเพื่อนฉันนะ " น้ำพูดขึ้นพลางส่งยิ้มด้วยสายตาเจ้าเล่ห์มองมาที่ฉันอย่างรู้ทัน " อืมม ก็ได้ อยากรู้ก็ได้ " -////- ฉันตอบไปอย่างเขินๆ " แต่นี่! พี่แบงค์ออกจะดัง พึ่งย้ายเข้ามาใหม่ตอน ม.5 เทอม 2 เธอไม่รู้จักได้ไง " น้ำเลิกคิ้วถามฉันอย่างสงสัย " ไม่รู้อ่ะ ฉันไม่ค่อยมาโซนตึกเรียนแถว ม.ปลาย สักเท่าไหร่ " " นี่ ฉันก็อายุเท่าเธอนะ เรียนมัธยมที่เดียวกับเธอ ทำไมฉันถึงรู้ล่ะ เธอไปอยู่ไหนมาเนี่ยยัยแพรว " น้ำพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อฉันสักเท่าไหร่ แต่จะให้บอกยังไงได้ล่ะ ก็ฉันไม่รู้จริงๆ ปกติก็ไม่ค่อยรู้จักใครอยู่แล้ว ยิ่งเป็นโซนตึกเรียน ม.ปลายด้วย ยิ่งไม่รู้จักใครใหญ่เลย ออดดดดด สัญญานเตือนได้เวลาเข้าเรียน " ไปเรียนกันเถอะ " ฉันจับมือน้ำให้ลุกขึ้น เพราะเธอทำท่าทางไม่อยากจะลุกไปเรียนยังไงอย่างงั้นแหล่ะ " อีกสัก 5 นาที ได้ไหม ฉันยังขี้เกียจอยู่เลย " น้ำพูดขึ้นอย่างโอดครวญ " ไม่ได้ สายแล้ว ! " ฉันลากน้ำลุกขึ้นแล้วพาเดินไปห้องเรียนทันที ในขณะที่นั่งเรียนวันนี้ทั้งวัน ฉันได้แต่นึกถึงใบหน้าผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังร้องเพลงอยู่ห้องคาราโอเกะ เขาทั้งเท่ห์ น่ารัก ในคนๆเดียว แถมยังร้องเพลงเพราะมากๆ อีกด้วย วันนี้คาบเรียนบ่ายทั้งวันฉันไม่มีสมาธิในการเรียนเลย ซึ่งตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน หรืออาจจะเป็นเหมือนหนังสือที่ฉันเคยอ่านเจอกันนะ หนังสือเล่มนั้นบอกเอาไว้ว่า การที่เราจะรู้สึกตกหลุมรักใครสักคนได้ สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเองมากที่สุด คือเราจะคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา และตอนนี้ฉันกำลังคิดถึงเขาอยู่ รุ่นพี่คนนั้น คนที่ชื่อพี่แบงค์
Kaugnay na kabanata
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 2 ปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่
ฉันนั่งคิดถึงอดีตที่ฉันได้เจอรุ่นพี่ครั้งแรก นั่งคิดไปก็อมยิ้มไป ฉันพึ่งได้รู้จักรุ่นพี่แค่ 1 ปี รุ่นพี่ก็เรียนจบไปเสียแล้ว และฉันแอบสืบมาว่ารุ่นพี่เรียนคณะนิติศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ตั้งแต่ขึ้น ม.5 ฉันก็พยายามตั้งใจเรียนหนังสือเพื่อที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยและคณะเดียวกันกับรุ่นพี่ ฉันไม่รู้ว่าฉันชอบอะไร แต่เป้าหมายหลักของฉันคือการได้เจอรุ่นพี่อีกครั้ง นี่ก็ราวๆ 2 ปีแล้วที่ฉันไม่ได้เจอรุ่นพี่ คิดถึงใบหน้าหล่อๆ คนนั้นจัง -///-มหาวิทยาลัยในที่สุดฉันก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันกับรุ่นพี่ได้ แถมได้อยู่คณะเดียวกันอีกด้วย -///-วันปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ฉันมองไปรอบๆ เจอผู้คนมากหน้าหลายตา ทั้งรุ่นน้องปี 1 ที่เข้ามาใหม่ทุกคณะยืนรวมตัวกันเข้าแถวเพื่อปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ และหลังจากกิจกรรมปฐมนิเทศเสร็จก็จะมีรุ่นพี่ปี 2 แต่ละคณะมารับน้องๆ ไปที่คณะของตัวเอง" สวัสดีเธอชื่อไรอ่ะ " หญิงสาวหน้าตาสวย สูง ผิวออกแทนๆ แต่ก็ดูสะอาดตา เต็มไปด้วยรอยยิ้มสะกิดไหล่ฉันเบาๆพร้อมเอ่ยถามชื่อของฉัน" แพรว แล้วเธอล่ะ "" แพมแพม เรียกแพม ก็พอนะ ฮ่าๆ " เธอพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะชอบใจ" ไปเข้าแถวกันเถอะรุ่น
Huling Na-update : 2025-03-03รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 3 ในที่สุดการรอคอยก็มาถึง
โรงอาหารคณะนิติศาสตร์ฉันกับแพมแพมที่ตอนนี้กำลังเดินไปที่โรงอาหารของคณะนิติศาสตร์" คนเยอะมากเลย " ฉันพูดพร้อมหันหน้าไปมองแพมแพมที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน" ตรงนั้นไง ไปกัน " แพมแพมจูงมือฉันไปนั่งโต๊ะที่ว่าง พวกเราเอากระเป๋าวางไว้เพื่อจองที่นั่ง เพราะกลัวคนอื่นจะมานั่งแล้วไม่มีที่นั่งกินข้าวกัน พอนึกถึงเหตุการณ์นี้ก็แอบคล้ายๆ ตอนอยู่กับน้ำ และตอนเจอน้ำครั้งแรกเหมือนกันนะ แถมแพมแพมก็มีนิสัยคล้ายๆ กับน้ำตั้งหลายอย่างเลยพอเลือกซื้ออาหารกันเสร็จเราทั้งสองคนก็นั่งลงที่โต๊ะทันที" ยัยเตี้ย " ฉันได้ยินเสียงคุ้นๆหูดังขึ้น คำเรียกนี้เป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก..." พีท " ฉันหันหน้าไปมองตามเสียงเรียกพร้อมกับเรียกชื่อเพื่อนสนิทที่อยู่ข้างบ้านของฉัน พีท พวกเราเติบโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่พวกเราเรียนอยู่กันคนละโรงเรียนกัน เวลากลับบ้านไปก็จะเล่นด้วยกัน ไปกินข้าวที่บ้านกันบ้างสลับไปมาเพราะครอบครัวเราทั้งสองคนสนิทกันเอามากๆเลยล่ะ" ขอนั่งด้วยดิ คนเยอะว่ะ ไม่มีที่นั่งเลย " พีทพูดพร้อมกับเอากระเป๋าวางไว้แล้วเดินไปซื้ออะไรกินทันที" ใครอ่ะแก " แพมแพมหันหน้ามาถามฉันพร้อมกับสายตาหันไปมองตามแผ่นหลังกว้างของพีทที่
Huling Na-update : 2025-03-03รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 4 ตามล่าป้ายชื่อ
พอพีทเพื่อนชายที่แสนสนิทของฉันเดินออกไปแล้ว ฉันเลยลุกขึ้นจะเอาจานไปเก็บ และไปซื้อก๋วยเตี๋ยวอีกชามกินต่อ ก็เพราะฉันได้กินไปนิดเดียวเองน่ะสิ! -..-" แพมแพม ฉันเอาจานไปเก็บก่อนนะ และจะไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกินต่อ หิวจะแย่ " ฉันบอกแพมแพมพร้อมกับเอามือลูบท้องของตัวเองเบาๆ " โอเครๆ แก " แพมแพมตอบกลับมาพร้อมกับก้มหน้าก้มตากินของตัวเองต่อฉันที่กำลังลุกขึ้นยืน รุ่นพี่กับเพื่อนๆ อีก 3 คน ก็เดินมาทางฉันพอดี และตอนนี้ฉันได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ จะก้าวขาหลบก็ก้าวขาไม่ออกซะดื้อๆ" น้องครับ น้องครับ " ฉันได้สติกลับมาก็ตอนที่มีรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งเรียกชื่อฉัน รุ่นพี่คนนี้ก็คือคนเดียวกันกับที่เรียกพี่แบงค์ให้ไปนั่งโต๊ะนั่นเอง" หลีกทางพี่ดินคนหล่อหน่อยครับ ฮ่าๆ " อ่อ รุ่นพี่คนนี้ชื่อพี่ดินสินะ ท่าทางจะเป็นคนเฟรนลี่ และยิ้มง่าย เป็นมิตรกับทุกคน แตกต่างจากคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ที่มีผมสีน้ำตาลที่ไม่เคยจะเห็นรอยยิ้มของเขาเลย แต่ก็กลับมีเสน่ห์ดึงดูดให้ผู้คนสนใจ อย่างเช่นสาวๆ ^^" อ่อ ขะ ขอโทษค่ะ " พอฉันได้สติกลับมาก็รีบพูดขอโทษและรีบเดินกึ่งวิ่งเอาจานไปเก็บทันทีฉันซื้อก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้วกำลังจะเดินกลับโต๊ะ แต่สายตาเห
Huling Na-update : 2025-03-03รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 5 ตามล่าป้ายชื่อ (2) (พี่+น้อง)
ฉันกับแพมแพมตกลงกันว่าวันนี้ต้องหาป้ายชื่อของตัวเองให้ได้ เพราะเวลาที่เหลืออีก 2 วัน ฉันกับแพมแพมจะได้ลัลล้ากันโดยไม่ต้องพะวงหาป้ายชื่อตัวเองกับรุ่นพี่ฉันกับแพมแพมเดินไปหารุ่นพี่แต่ละคนเพื่อถามว่าป้ายชื่อที่อยู่กับพี่ๆ ใช่รายชื่อของพวกฉันหรือเปล่า รุ่นพี่บางคนก็บอกไปตรงๆ ส่วนรุ่นพี่บางคนก็อยากจะแกล้งก็ให้เราเต้นให้ดู กระโดดตบ หรือวิ่ง และต่างๆนาๆ ที่สรรหามาแกล้งรุ่นน้องสารพัดแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ป้ายชื่อมาฉันเหนื่อยกับการที่ตามล่าป้ายชื่อก็เลยเดินไปนั่งพักที่โต๊ะม้าหินอ่อน พอนั่งลงก็มองไปรอบๆ เห็นเพื่อนๆ และรุ่นพีี ทำกิจกรรมกัน บางคนก็สนุก บางคนก็ทำท่าเบื่อๆ แต่สำหรับฉันเหนื่อยเอามากๆ แต่ก็คุ้มค่ากับการที่ได้มาเรียนที่นี่ แถมยังได้เจอกับพี่แบงค์อีก ถึงจะเหนื่อยแค่ไหนฉันก็ยังยิ้มได้และมีความสุข นี่สินะได้ทำในสิ่งที่รัก สิ่งที่ต้องการ เหนื่อยแค่ไหนก็ยังสู้ได้ต่อ -////-ฉันหันไปมองรุ่นพี่ที่ตอนนี้รุ่นพี่นั่งอยู่คนเดียว มีรุ่นน้องหลายคนเดินมาหาเรื่อยๆ แต่ก็โดนรุ่นพี่ปฏิเสธไปตรงๆ ว่าไม่มีป้ายชื่อโดยที่ไม่ได้สั่งให้รุ่นน้องทำอะไรเหมือนรุ่นพี่คนอื่นๆ แสนดีจัง ^^ ฉันมองรุ่นพี่แล้วก็ยิ้มอยู่คน
Huling Na-update : 2025-03-03รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 6 ตามล่าป้ายชื่อ (3) พี่แบงค์
รุ่นพี่เกือบๆ 200 กว่าคน ฉันก็เดินไปถามทุกคนหมดแล้วจริงๆ ตั้งแต่ 13.00 น. จนถึง 15.00 น. และก็ยังไม่มีใครมีชื่อฉันเลยสักคน แน่นอนว่าฉันเชื่อ เพราะพี่แต่ละคนหันป้ายชื่อของตัวเองให้ฉันดูกันหมดแล้วน่ะสิ หรือเขาจะลืมเขียนชื่อของฉันไว้หรือเปล่านะ TT" แพรว " แพมแพมเดินกลับมาหาฉันที่ยืนทำหน้าตาจ๋อยเหมือนหมาหงอยอยู่คนเดียว" เป็นอะไรไปวะ นี่แกยังไม่ได้ป้ายชื่ออีกเหรอ " แพมแพมถามฉันด้วยความสงสัย เพราะน้องที่มาที่นี่ทุกคนก็ได้ป้ายชื่อกันหมดทุกคนแล้วน่ะสิ เหลือแค่คนที่ยังไม่ได้มาในวันนี้ก็เท่านั้น" อืม -..- " " แล้วแกไปถามครบทุกคนหรือยัง "" ถามแล้ว "" แล้วรุ่นพี่แบงค์สุดหล่อของแกล่ะ ถามยัง "" อือ ถะ แถมแล้ว "" เฮ้ย ใจกล้าไม่เบานะเนี่ยยย " แพมแพมอุทานออกมาอย่างตกใจ 0.0 พร้อมกับกระโดดตีไหล่ของฉันเบาๆ แพมแพมเธอคงไม่คิดว่าฉันจะกล้าไปหารุ่นพี่ ส่วนตัวฉันเองก็ยังไม่เคยคิดมาก่อนเลยจริงๆ เหมือนกันว่าฉันจะกล้าเข้าไป -////-" แล้วพี่แกว่าไงบ้างอ่ะ " แพมแพมถามพร้อมกับทำท่าทำทางเหมือนอยากรู้เอามากๆ" ก็ไม่ได้อะไรนะ ก็ให้แนะนำตัวเหมือนรุ่นพี่คนอื่นปกติ " " ฮะ!!! " แพมแพมตกใจอีกรอบ แต่รอบนี้เธอตกใจหนั
Huling Na-update : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 7 ได้ป้ายชื่อแต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ
หอในหญิงหลังจากที่ทำกิจกรรมในวันนี้เสร็จศัพท์ หลังจากถึงหอพักฉันกับแพมแพมที่อยู่ห้องด้วยกันก็พากันสลบไปด้วยความเหนื่อยล้าโดยที่ยังไม่มีใครได้อาบน้ำอาบท่ากันเลยสักคน และแถมชุดนักศึกษาก็ยังไม่พากันถอดออกเลยหอพักจะพักได้ห้องละ 2 คน มีเตียง 2 ชั้น ฉันอยู่ชั้นล่าง แพมแพมอยู่ชั้นบน มีโต๊ะอ่านหนังสือให้ 2 โต๊ะ ฉันกับแพมแพมแบ่งกันคนละโต๊ะ นอกเหนือจากนั้นพวกตู้เย็น ไมโครเวฟ ของใช้ส่วนตัวในห้องต่างๆ ก็พากันหารกันซื้อคนละครึ่งกริ๊งงง กริ๊งงง เสียงนาฬิกาปลุก เป็นเวลา 6.00 น. ฉันที่ตื่นนอนก่อนก็ลุกขึ้นไปเปิดผ้าม่านเตียงชั้นสอง พร้อมกับเอามือไปยีผมคนที่ยังนอนไม่ยอมตื่นอยู่บนนั้น" แพมแพม ตื่นได้แล้ว " ฉันปลุกแพมแพม" อื้อออ ฉันขออีก 10 นาที แกไปอาบน้ำก่อนเลย " ฉันรีบเดินไปอาบน้ำ พอฉันอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำแพมแพมเพื่อนขี้เซาของฉันเธอก็ยังไม่ยอมลุกจากที่นอน ขี้เซาจริงๆ" แพมแพม ตื่นได้แล้ววววว " ฉันพูดยังไงเธอก็ไม่ยอมตื่น ฉันก็เลยใช้ท่าไม้ตายขั้นโหดสุด ฉันไปหยิบเอาไมค์บลูทูธที่ฉันได้ซื้อเอาไว้แล้วตะโกนเสียงดังใส่หูคนที่นอนขี้เซาอยู่บนเตียงชั้น 2 จนเธอยอมลุกขึ้นจากเตียงด้วยท่าทางงัวเงียทัน
Huling Na-update : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 8 คนที่คุ้นเคย
วันนี้เป็นวันที่น้องๆ ปี 1 ทุกคนต้องมารวมตัวกันหลังจากกิจกรรมตามหาป้ายชื่อเสร็จ หลังเลิกเรียนฉันกับแพมแพมก็เดินตรงมาเพื่อรวมตัวกับเพื่อนๆ วันนี้มีทั้งรุ่นพีีปี 2 ปี 3 และปี 4 มารวมกันอยู่ด้วยเต็มไปหมด" หลังจากตามหาป้ายชื่อกันครบทุกคนแล้ว อีก 3 สัปดาห์พวกพี่ๆ จะพาน้องๆ ไปทำกิจกรรมด้านนอกมหาวิทยาลัยนะคะ นั่นก็คือ การรับน้องค่ะ " พี่ฝนกล่าวบอกกับน้องๆ " แต่..อีก 2 สัปดาห์มีกิจกรรมสำคัญที่ต้องทำเหมือนกันค่ะ นั่นคือการประกวดดาวเดือน " พอพี่ฝนพูดจบประโยคเสียงฮือฮาก็ดังลั่น เพราะเป็นกิจกรรมที่หลายคนตั้งหน้าตั้งตารอกันเลยในทุกๆปี" พี่จะเลือกตัวแทนชายหญิง คนไหนที่พี่เรียกชื่อออกมาด้านหน้าได้เลยนะคะ เพราะทางพี่ๆ และอาจารย์ได้เลือกและโหวตกันไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ "จะเป็นใครไปไม่ได้ต้องแพมแพมเพื่อนฉันเท่านั้น เพราะตั้งแต่มาเรียนได้ 3-4 วัน คนในคณะที่ดูโดดเด่นที่สุดก็มีแต่แพมแพม สวย รวย หุ่นดี เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่าง " คนแรกนะคะ น้องแพมแพม ออกมาได้เลยค่ะ " นั่นไงฉันคิดไม่ผิด ดีใจจังมีเพื่อนเป็นดาวคณะ ต่อไปต้องได้ดาวมหาลัยแน่ๆ -////-" ส่วนน้องผู้ชายคือ น้องภพค่ะ ออกมาได้เลยนะคะ ปรบมือให้กับเพื่อ
Huling Na-update : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 9 การกระทำของรุ่นพี่ที่น่าตกใจ
หอในหญิงพอพีทมาส่งฉันถึงหอ พีทก็ขับรถกลับหอในชายทันที เพราะนักศึกษาชั้นปีที่ 1 เขาบังคับให้อยู่หอในทุกคนทุกคณะ พอขึ้นปี 2 จะย้ายออกไปอยู่หอด้านนอกก็ได้ หรือจะอยู่ที่หอในต่อก็ได้ ซึ่งฉันก็ไม่ได้มีความคิดจะไปอยู่หอด้านนอกอยู่แล้ว มีแต่ยัยแพมแพมนั่นแหล่ะรอวันที่จะขึ้นปี 2 เพราะจะได้เป็นอิสระสักที เพราะหอในกำหนดเวลาเข้าหอห้ามเกินเวลา 00.00 น. ถ้าเลยเวลาแล้วป้าที่เฝ้าหน้าหอจะปิดประตูทันที ถ้าเข้าไม่ทันก็ไม่ต้องเข้า จะอ้อนวอนยังไงก็ไม่ให้เข้าครืดดด ครืดดดด ( แพมแพม )แพมแพม: แพรววันนี้ฉันไม่ได้กลับนะ น่าจะซ้อมดาวเดือนเลิกดึกน่ะคงไปไม่ทันกลับหอ แพรว: แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหน ( ฉันถามไปอย่างเป็นห่วง )แพมแพม: แกไม่ต้องห่วง ฉันแอบซื้อคอนโดไว้แล้วใกล้ๆมอเรานี่แหล่ะ คิๆ ^^ ( แพมแพมพูดขึ้นอย่างชอบใจ เข้าทางเธอแล้วสินะ หึๆ )แพรว: โอเคๆ ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ ( ฉันบอกเพื่อนไปอย่างเป็นห่วง )แพมแพม: เอ่อ แล้ววันนี้ใครไปส่งแกอ่ะ เห็นรุ่นพี่ที่คณะเขาพูดกันว่ามีหนุ่มหล่อขับรถหรูมารับถึงหน้าตึกคณะ ไม่เบานะเนี่ยเพื่อนฉัน ( แพมแพมพูดแซวฉันยกใหญ่ )แพรว: จะมีใครได้อีกล่ะ ก็พีทไง แพมแพม: ฉันก็ว่า แกจะไปรู้จั
Huling Na-update : 2025-03-04
Pinakabagong kabanata
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 66 รักกันตลอดไป The End
ผมที่พาแพรวมาถึงที่คอนโดของผมแล้ว ผมก็จัดการกับร่างบางที่นอนเมาอยู่บนเตียง" ร้อนจัง " แพรวที่ใส่กระโปรงสั้นๆ และใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำที่นอนราบอยู่บนเตียง มันทำให้ผมที่อดทนรอวันที่เธออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์มานานถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างหักห้ามใจ จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะ ผมได้แต่คิดวกไปวนมาอยู่ในหัว" จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะเว้ย! " ผมพึมพำออกมาอย่างขาดสติ เซ็กซี่และขาวเป็นบ้าเลยเด็กอะไรวะผิวเนียนไปทั้งตัว" รุ่นพี่ " แพรวที่พูดจาด้วยน้ำเสียงงัวเงียจากน้ำเมาพูดขึ้นมาพร้อมกับที่เธอยันตัวเองให้ลุกนั่งขึ้นมาอยู่บนเตียง" ครับ " ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ พร้อมกับเอื้อมมือไปเขี่ยไรผมของเธอเบาๆ อย่างนึกเอ็นดูใบหน้าที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์นั้น" ดื่มอะไรเยอะขนาดนั้น หืม " ผมถามเธอออกไปอย่างเป็นห่วง ถ้าวันนั้นผมไม่ได้ไปอยู่ที่ผับนั่นแล้วเห็นเธอมันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างผมก็ไม่รู้เลยจริงๆ ผมไม่ได้ห้ามให้เธอไม่ไปเที่ยวในที่แบบนั้น แต่ผมก็แค่อยากจะไปด้วย ไปดูแลเธอใกล้ๆไม่ให้คาดสายตาของผม" เครียด เครียด " แพรวบอกผมพร้อมกับส่ายหัวของเธอไปมาอย่างน่ารัก" หืม เครียดอะไรครับ " ผมจับหัวทุยของเธอเข้
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 65 ห่างกัน ไม่ได้เลิกกัน
หลังจากที่พวกสาวๆได้เต้นกันจนหนำใจแล้วพวกเธอก็คงเหนื่อยและพากันนั่งลงที่โต๊ะกันเหมือนเดิม" ดีเจร้านนี้เปิดเพลงมานนนนจริงๆ " แพมแพมเพื่อนของแพรวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยานยาวเพราะเกิดจากอาการเมา " งื้อ " แพรวที่ตอนนี้เมาจนหน้าแดงไปหมดได้ทำแก้มป่องอย่างน่ารัก จนผมเห็นแล้วอดที่จะไปคว้าร่างบางมาซบลงที่อกของผมเอาไว้ไม่ให้ใครมองใบหน้าของเธอเลย " แบงค์คะ กลับกันเถอะค่ะ " ปิ่นที่ยังนั่งรอผมอยู่ไม่ไปไหนพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ" แพรว " ผมเรียกแพรวที่ทำแก้มป่องอย่างนึกเอ็นดูและก็หวงเธอด้วย" หื้ม รุ่นพี่หรา มาตั้งแต่เมื่อหร่ายยยย " แพรวที่เมาจนจำผมไม่ได้ว่าผมมาตั้งแต่เมื่อไหร่พูดขึ้น พร้อมกับที่เธอโน้มหน้าลงมามองผม ใกล้ๆผม จนผมที่เห็นแก้มแดงๆนั่นถึงกับเขิล ออกมาทันที ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายวัน คิดถึงใบหน้าจิ่มลิ้มของเธอจัง -/////-" เมาแล้ว กลับกันเถอะนะ " ผมลุกขึ้นยืนและจับแขนของเธอให้ลุกขึ้นไปกับผม" แต่พี่เลิกกับแพรวแล้วนะครับ " ภพที่นั่งเงียบอยู่นานลุกขึ้นยืนพูดกับผม พร้อมกับมองหน้าผมอย่างไม่พอใจนัก" ใครบอกว่าเลิก! " ผมตวัดหางตาไปมองไอ้ภพอย่างไม่พอใจ " ก็...พี่กับแพรวห่างกัน " ภพยังพยายามหาเหตุผ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 64 จะง้อยังไงดีวะ
ฉันที่ตอนนี้เริ่มเมาแล้ว เพราะเต้นไปและยกแก้วขึ้นจิบเหล้าไปพลางๆ " ไหวไหม " ภพลุกขึ้นมาพยุงฉันเมื่อเขาเห็นฉันเริ่มจะเซเล็กน้อย" มึนหัวนิดหน่อย " ฉันตอบภพไป" นั่งลงก่อน " ภพบอกฉันพร้อมกับพยุงหลังของฉันเอาไว้" แพรวอยากไปเข้าห้องน้ำ " ฉันที่ตอนนี้ปวดฉี่เอามากๆ น่าจะเป็นเพราะกินเหล้าเยอะไป" งั้นเราพาไปนะ " ภพเสนอ" ได้จ๊ะ ขอบใจนะ " ฉันพยักหน้าภพค่อยๆพยุงฉันที่เดินไม่ค่อยจะตรงจนมาถึงหน้าห้องน้ำหญิง" เดี๋ยวภพยืนรอแพรวตรงนี้นะ " ภพหันหน้ามาบอกฉันก่อนจะปล่อยมือของเขาที่พยุงหลังของฉันเอาไว้" อื้อ " ฉันพยักหน้าตอบกลับภพไป แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที" มึนหัวจัง " ฉันที่นั่งอยู่ในห้องน้ำพึมพำออกมาเบาๆอยู่คนเดียว นี่เป็นการกินเหล้าครั้งแรกของฉัน และฉันก็ยังไม่ชินกับสถานที่แบบนี้เท่าไหร่นัก" แพรว!! " เสียงภพร้องตะโกนขึ้นอย่างตกใจ เพราะฉันที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำและได้ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันทีีเมาอยู่ก่อนแล้วเลยล้มลงไปกองอยู่กับพื้น" เป็นอะไรมากไหม " ภพรีบวิ่งมาพยุงฉันขึ้นในทันที พร้อมกับหันหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้นตาขวาง เพราะภพเขาเห็นว่าผู้หญิงคนนี้เธอจงใจเดินเข้ามาชนแพรวเพื่อนของเ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 63 ห่างกันสักพัก
" แพรวไม่ไปค่ะ "แพรวสะบัดมือผมออกทันทีในระหว่างที่ผมจะเอื้อมมือไปจับแขนของเธอเอาไว้" แพรว อย่าดื้อสิ " ผมบอกเธอไปอย่างกล้าๆกลัวๆ นี่เธอโกรธผมจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ ผมเองไม่ใช่เหรอที่จะต้องเป็นฝ่ายโกรธเธอก่อนไหม เพราะเธอไปให้ไอจีกับผู้ชายคนอื่นเลยนะ!" ว่าแพรวดื้อเหรอคะ " เธอขมวดคิ้วเขาหากันเป็นปมทวนคำที่ผมว่าเธออย่างไม่ชอบใจ" แพรว จะอะไรนักหนาว่ะ พี่ควรจะเป็นคนที่โกรธเรานะที่เราไปให้ไอจีผู้ชายคนอื่นน่ะ! " ผมที่หมดความอดทนเลยพูดขึ้นเสียงใส่เธออีกครั้งอย่างลืมตัว" เหตุผลแพรวก็อธิบายไปหมดแล้วนิ่ค่ะ เป็นรุ่นพี่เองที่ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง ไม่รับฟังอะไรเลยสักอย่าง แพรวเหนื่อยค่ะที่ต้องมาคอยรองรับอารมณ์รุ่นพี่กับเรื่องแบบนี้บ่อยๆ แพรวอธิบายไปรุ่นพี่ก็ไม่เคยจะฟังเหตุผลกันบ้างเลย ทุกอย่างรุ่นพี่คิดแค่ว่าแพรวเป็นฝ่ายผิด และที่ผ่านมารุ่นพี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดเลยสักนิด " ฉันที่อัดอั้นมานานก็ระเบิดอารมณ์และพูดออกมาจนหมดเปลือก ฉันเหนื่อย เหนื่อยมากจริงๆ เหนื่อยกายฉันยังพอจะทนไหวนะ แต่เหนื่อยใจฉันไม่อยากจะอดทนมันแล้วจริงๆ" แพรวว่าเรา... " ฉันที่กำลังจะพูดออกไป" เลิกกันเถอะ " รุ่นพ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 62 ทะเลาะ
" คะ " ฉันเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงงกับคำพูดของรุ่นพี่เมื่อสักครู่ นี่เดินเข้ามาทักกันหรือเดินเข้ามาหาเรื่องกันกันแน่" หมายความว่ายังไงคะ " ฉันคิ้วขมวดเข้าหากันทันที" ให้ไอจีกันไปแล้วนิ ไม่เห็นหัวแฟนตัวเองที่ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้แล้วมั้ง " รุ่นพี่ต่อว่าฉันพร้อมกับทำใบหน้าเรียบนิ่งเหมือนกำลังข่มอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้อยู่" น้องเขาแค่มาขอไว้ปรึกษาเรื่องเรียนค่ะ น้องคนอื่นๆเขาก็ทำแบบนี้กับรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะ เลยค่ะ ไม่ใช่แค่กับน้องนี่คะ " ฉันอธิบายเหตุผลกลับไปให้รุ่นพี่ฟัง แต่รุ่นพี่กับทำหูทวนลมไม่ได้สนใจคำอธิบายของฉันเลยสักนิด " หึ! " รุ่นพี่เค้นหัวเราะออกมาเบาๆในลำคอเหมือนไม่พอใจกับคำพูดของฉันและเขาก็เดินออกไปจากฉันทันที เอาจริงๆถามว่าฉันเหนื่อยกับอาการหึงไปทั่วของรุ่นพี่ไหม ฉันก็มีเหนื่อยบ้างนะ แต่ฉันก็เข้าใจรุ่นพี่มาตลอด แต่ว่ารอบนี้ฉันรู้สึกจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ความไว้ใจกันไม่มีสักนิดเลยหรือไงการที่รุ่นน้องมาขอเฟสบุ๊ค ไลน์ หรือไอจี น้องๆทุกคนก็ไปขอรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะไม่ใช่แค่กับฉัน และก็มีรุ่นน้องหลายคนมาขอฉันเยอะแยะเหมือนกันไม่ใช่แค่กับน้องบาส ฉันเป็นคนเฟรนลี่เข้าถึงคนง่
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 61 เดือนคณะคนใหม่
ตอนนี้พวกฉันก็พาน้องๆปี1 คณะนิติศาสตร์มารวมตัวกันที่คณะเป็นทีีเรียบร้อย และพวกเราก็พาน้องๆทำกิจกรรมต่างๆที่ได้เตรียมกันเอาไว้แล้วดั่งเช่นทุกปี ส่วนผู้นำหรือพิธีกรในการพูดคุยถือไมค์ในปีนี้ก็คือ แพมแพม และภพ เพื่อนทั้งสองคนของฉันเอง ส่วนฉันก็ทำงานทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง ส่วนพูดคุยแนะนำกับน้องๆก็มีทำหน้าที่เป็นพิธีกรรายงานแทนแพมแพมบ้างเล็กน้อยพอผ่านวันปฐมนิเทศไปก็เป็นการให้น้องๆทุกคนค้นหาป้ายชื่อของตัวเอง ซึ่งป้ายชื่อก็อยู่กับรุ่นพี่ปี3 เหมือนเดิมที่เคยทำกันมาเป็นธรรมเนียมของคณะเรา และในตอนนี้น้องๆทุกคนก็ได้ป้ายชื่อกันครบแล้ว ส่วนรุ่นพี่กับแก็งค์ท่านเทพที่อยู่ปี4 ก็มารวมกิจกรรมในครั้งนี้ด้วย พร้อมกับเสียงกรี๊ดร้องของสาวๆน้องๆปี1 ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกรี๊ดแก็งค์ท่านเทพเหมือนที่เคยเป็นมาในทุกๆปี พักเที่ยงรุ่นพี่ที่คอยแต่ยืนๆนั่งๆ จ้องมองฉันเต้นและพาน้องๆทำกิจกรรมอยู่ตั้งนานในรอบเช้าก็เดินเข้ามาหาฉันในตอนนี้ เพราะพวกฉันได้ปล่อยน้องๆที่ทำกิจกรรมไปทานข้าวกันเรียบร้อยแล้ว " แพรวครับ " รุ่นพี่เดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ ทำไมยิ้มแบบนั้นกันนะ " คะ ? " ฉันหันหน้าไปส่งยิ้มหวาน
รุ่นพี่ที่รัก บทที่60 กินปลาเยอะๆจะได้ฉลาด
หลังจากที่รุ่นพี่ย้ายเก้าอี้มานั่งข้างๆฉัน พี่ปิ่นกับพี่ก้านแก้วก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำกัน" แบงค์ไปมีแฟนได้ยังไงกัน " ปิ่นพูดขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดใจอยู่ในห้องน้ำ" แบงค์คนที่มึงเคยเล่าให้กูฟังน่ะเหรอ ว่าหล่อและฮอตมากๆที่โรงเรียนเก่าน่ะ " ก้านแก้วถามเพื่อนของเธอที่ยืนฟึดฟัดอยู่หน้ากระจกห้องน้ำอย่างอารมณ์เสีย" เออใช่! แต่คนอย่างแบงค์เนี่ยนะจะมีแฟน ยัยเด็กแพรวนั่นไปอ่อยแบงค์อีท่าไหนว่ะ! " ปิ่นบ่นออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเห็นคนที่ตัวเองแอบชอบมาหลายปีไปมีแฟนตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้" มึงรู้จักเด็กคนนั้นด้วยเหรอ? " ก้านแก้วถามเพื่อนด้วยความสงสัย ปิ่นเป็นผู้หญิงที่สวยมากนะ แถมได้เป็นดาวมหาวิทยาลัยด้วย แต่ติดอยู่อย่างเดียวคือปิ่นอารมณ์ร้อนและมีความมั่นใจในตัวเองเป็นที่สุด" อืม เด็กที่โรงเรียนเก่าน่ะ " ปิ่นตอบกลับเพื่อนไป เพราะเธอเคยรู้จักยัยเด็กแพรวนั่น เพราะตอนเล่นวอลเล่บอลกีฬาสีในทุกๆปี เด็กนั่นจะมีชื่อเสียงเรียงนามเป็นอย่างมากในหมู่นักกีฬาว่าเธอเป็นสาวน้อยลูกตบขั้นเทพ เธอที่เป็นกรรมการในทุกๆปีก็เลยรู้จักเด็กคนนี้เป็นอย่างดี" ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแบงค์จะชอบเด็กคนนั้นจริงๆ คนไม่เคยรู้จักกันมาก่อนจ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 59 เพื่อนรักเพื่อนร้าย เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
สนามวอลเล่บอล" เมื่อคืนไปไหนมาจ๊ะ ฉันตื่นมากลางดึกไม่เห็นอยู่บนเตียง " แพมแพมกระซิบข้างหูฉันพร้อมกับเอ่ยแซวฉันเบาๆ" ระ รุ่นพี่เมาและก็ปวดหัว ฉันเลยไปอยู่เป็นเพื่อน " ฉันบอกกับแพมแพมไปตามความเป็นจริง" เป็นไง เมาแล้วเร้าใจดีป่ะ " แพมแพมพูดพร้อมกับฉีกยิ้มแก้มแดงระเรื่อเหมือนเธอกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ" เร้าใจอะไร เมาแล้วก็พากันนอนน่ะสิ " ฉันบอกกับแพมแพมไปพร้อมกับหมุนลูกวอลเล่บอลในมือไปมา" ฮ่ะ!! พี่แบงค์ไม่ทำอะไรแกเลยเหรอ " แพมแพมถามออกมาด้วยความตกใจ 0.0" เบาๆหน่อยสิ " ฉันตีไปที่แขนเพื่อนเพื่อห้ามปรามทันที ถ้าแพมแพมพูดดังกว่านี้มีหวังคนอื่นๆได้รู้กันหมดแน่ๆว่าฉันไปนอนที่คอนโดกับรุ่นพี่น่ะ !T_T" ไม่ทำอะไรเลยจริงๆอย่างงั้นเหรอ " แพมแพมยังคะยั้นคะยอถามฉันไม่ยอมหยุด" ก็มีบ้าง ^^ " ฉันตอบกับแพมแพมไปเรื่องเมื่อคืน" ขอกอดหน่อย " " ค่ะ "" ขอหอมแก้มหน่อย "" ได้ค่ะ ^^ "ทำไมรุ่นพี่พอเมาแล้วขี้อ้อนจรังนะ" ขอ... "" คะ ? "" ขอจูบหน่อยได้ไหม ^^ "" จะ จูบเหรอคะ -////- "" ครับ ^^ " " กรี๊ดดดด หวานมากกกก " เมื่อฉันพูดเรื่องเมื่อคืนให้แพมแพมฟังคร่าวๆ แพมแพมถึงกับเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่และเธอก
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 58 เจ้าแผนการ
" แพรวเหรอ แพรววววว " ฉันที่กำลังพยายามถอดเสื้อกีฬาของรุ่นพี่ออกจากร่างกายของเขา พร้อมกับที่เขาเรียกชื่อของฉันไม่ยอมหยุด" แพรว แพรว แพรว " " ค่ะ แพรวเอง " ฉันพยุงคนตัวใหญ่ให้ลุกนั่งขึ้น เพื่อที่จะถอดเสื้อออกได้สะดวกมากขึ้น พอเสื้อกีฬาพ้นจากตัวของเขาฉันถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับหุ่นล่ำบึกของเขา 0.0" นะ น้องจะเช็ดตัวให้นะคะ " ฉันยื่นผ้าที่ชุบน้ำหมาดๆด้วยมือของฉันเข้าไปที่หน้าอกแกร่งของรุ่นพี่อย่างสั่นเทา หน้าอกแกร่งของรุ่นพี่ ฉะ ฉันไม่เคยใกล้ชิดใครขนาดนี้มาก่อนเลยนะ 0.0" อืม " รุ่นพี่หยักหน้าตอบรับหงึกๆ ด้วยท่าทางเหมือนเด็กอ้อนแม่อะไรแบบนั้นเลย" ทำไมต้องดื่มจนเมาขนาดนี้ด้วยละคะ " ฉันที่เช็ดตัวให้รุ่นพี่ไปและก็บ่นเขาไปนิดหน่อย" กอดหน่อย " รุ่นพี่ที่ตอนนี้อ้าแขนของตัวเองออกกว้างเพื่อที่จะขอกอดฉัน ท่าทางของรุ่นพี่ตอนนี้มันคืออะไรกันนะ เขาอ้อนฉันอยู่อย่างนั้นเหรอ -////-" ไม่เอาค่ะตัวเหม็นกลิ่นเหล้าไปหมดแล้ว ถ้าเริ่มสร่างเมาแล้วไปอาบน้ำก่อนดีไหมคะ " ฉันวางผ้าชุบน้ำลงในกะละมังพร้อมกับหันหน้าไปบอกกับรุ่นพี่" อาบน้ำแล้วกอดได้ไหม " รุ่นพี่ถามฉันพร้อมกับส่งสายตาปริบๆให้กับฉัน
