เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 8 คนที่คุ้นเคย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-04 19:18:17วันนี้เป็นวันที่น้องๆ ปี 1 ทุกคนต้องมารวมตัวกันหลังจากกิจกรรมตามหาป้ายชื่อเสร็จ หลังเลิกเรียนฉันกับแพมแพมก็เดินตรงมาเพื่อรวมตัวกับเพื่อนๆ วันนี้มีทั้งรุ่นพีีปี 2 ปี 3 และปี 4 มารวมกันอยู่ด้วยเต็มไปหมด
" หลังจากตามหาป้ายชื่อกันครบทุกคนแล้ว อีก 3 สัปดาห์พวกพี่ๆ จะพาน้องๆ ไปทำกิจกรรมด้านนอกมหาวิทยาลัยนะคะ นั่นก็คือ การรับน้องค่ะ " พี่ฝนกล่าวบอกกับน้องๆ " แต่..อีก 2 สัปดาห์มีกิจกรรมสำคัญที่ต้องทำเหมือนกันค่ะ นั่นคือการประกวดดาวเดือน " พอพี่ฝนพูดจบประโยคเสียงฮือฮาก็ดังลั่น เพราะเป็นกิจกรรมที่หลายคนตั้งหน้าตั้งตารอกันเลยในทุกๆปี " พี่จะเลือกตัวแทนชายหญิง คนไหนที่พี่เรียกชื่อออกมาด้านหน้าได้เลยนะคะ เพราะทางพี่ๆ และอาจารย์ได้เลือกและโหวตกันไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ " จะเป็นใครไปไม่ได้ต้องแพมแพมเพื่อนฉันเท่านั้น เพราะตั้งแต่มาเรียนได้ 3-4 วัน คนในคณะที่ดูโดดเด่นที่สุดก็มีแต่แพมแพม สวย รวย หุ่นดี เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่าง " คนแรกนะคะ น้องแพมแพม ออกมาได้เลยค่ะ " นั่นไงฉันคิดไม่ผิด ดีใจจังมีเพื่อนเป็นดาวคณะ ต่อไปต้องได้ดาวมหาลัยแน่ๆ -////- " ส่วนน้องผู้ชายคือ น้องภพค่ะ ออกมาได้เลยนะคะ ปรบมือให้กับเพื่อนที่เป็นตัวแทนหน่อยค่ะ " แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังขึ้น " น้องๆ ที่เป็นตัวแทนดาวเดือนกลับไปนั่งที่ได้เลยค่ะ คงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรกันให้มากพิธีนะคะ เพราะน้องๆ รู้จักกันหมดแล้ว " พี่ฝนบอกพร้อมกับส่งไม้ต่อไปให้พี่พีพูดบ้าง พอกิจกรรมรวมตัวน้องปี 1 เสร็จ พี่ๆ ก็ปล่อยกลับบ้านในเวลาประมาณ 5 โมงเย็น และตอนนี้ฉันกำลังเดินไปรอรถเมล์ที่หน้ามหาวิทยาลัยเพื่อนั่งกลับหอ ปกติเลิกเรียนแพมแพมจะเป็นคนขับรถไปส่ง แต่ว่าแพมแพมต้องไปซ้อมดาวเดือนหลังเลิกเรียนทุกวัน พักนี้ฉันเลยต้องกลับบ้านคนเดียวอยู่บ่อยๆน่ะสิ ซ่าาาา 🌨️💦 อยู่ๆ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก และฉันก็ไม่ได้พกร่มมาด้วย ฉันที่กำลังจะเดินออกไปจากคณะเลยรีบวิ่งกลับไปเพื่อหลบฝนทันที " ฝนตกแรงขนาดนี้ฉันจะกลับหอยังไงเนี่ย แพมแพมก็ไม่อยู่ซะด้วย " ฉันบ่นพึมพำคนเดียว พร้อมกับที่ชุดนักศึกษาของฉันตอนนี้ก็เปียกปอนไปหมด ยืนรอฝนหยุดไปได้สักพัก จู่ๆ ก็มีคนเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆ ฉันอีกคน " อ้าว สวัสดีค่ะพี่พี " ฉันกล่าวทักทายพี่พี รุ่นพี่ปี 2 ทันทีที่เห็นเขามายืนหล่อๆอยู่ข้างๆ " ฝนตกหนักขนาดนี้กลับบ้านยังไงอ่ะเรา " พี่พีถามฉันด้วยรอยยิ้มหล่อกระชากใจ " ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ต้องรอให้ฝนหยุดก่อน แพรวไม่ได้พกร่มมาด้วยค่ะ ถ้าวิ่งตากฝนไปตอนนี้ก็คงไม่ทันรถเมล์เที่ยวสุดท้ายแล้ว " ฉันบอกกับพี่พีไปตามที่คาดการเอาไว้ว่ายังไงก็ไม่น่าจะทันรถเมล์เที่ยวสุดท้ายของป้ายนี้ " ให้พี่ไปส่งไหมครับพี่ขับรถมา " พี่พีเสนอตัวไปส่งฉันด้วยรอยยิ้มเช่นเคย พี่พีเป็นคนพูดเก่ง ยิ้มเก่ง และใจดีมากๆ น้องๆ ปี 1 หลายคนชอบพี่พีกันหลายคนเลยทีเดียว ฉันยังไม่ตอบอะไรก็มีกลุ่มรุ่นพี่ท่านเทพเดินกันเข้ามา " อ่ะอ้าวววน้องพี น้องแพรว ทำอะไรกันอยู่ 2 คน ครับเนี่ย " พี่ดินเอ่ยแซว " มะ ไม่มีอะไรค่ะ " ฉันตอบกลับไปพร้อมมองไปยังรุ่นพี่ทั้ง 4 คน โดยเฉพาะรุ่นพี่ของฉันคนนั้นที่มองฉันกลับมาเหมือนกัน แต่สีหน้าดูนิ่งๆ นิ่งมากกว่าทุกทีจนฉันเดาไม่ออกว่ารุ่นพี่คิดอะไรอยู่ " ผมจะไปส่งน้องแพรวกลับหอครับ พอดีฝนตกไม่หยุดเลย ถ้ารอนานกว่านี้ก็คงจะมืดเปล่าๆ " พี่พีบอกรุ่นพี่ทั้ง 4 คนไป " ไม่ใช่มึงจีบน้องมันเหรอคะ " พี่ดินพูดขึ้นแล้วหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้ง " มะ ไม่นะคะ " ฉันรีบตอบกลับไปทันทีพร้อมกับโบกไม้โบกมือปฏิเสธอย่างเลิ่กลั่ก " ไม่อะไร มีรุ่นน้องหลบฝนตั้งเยอะแยะแต่มันกลับเดินมายืนอยู่ข้างๆ น้องเนี่ย " พอพี่ดินพูดฉันก็เลยมองไปรอบๆ ก็มีรุ่นน้องประมาณ 10 กว่าคนได้ที่ยืนหลบฝนอยู่ในนี้ " โถ่ พี่อย่าแซวกันเล่นสิครับ -////- " พี่พีตอบกลับพี่ดินไปอย่างเคอะเขิน เอี๊ยดดดด เสียงรถคันหรูสีดำขับมาจอดอยู่ด้านหน้าของฉันพร้อมกับรุ่นพี่ทั้ง 5 คนที่ยืนอยู่ด้วย ปี๊ดดดๆ เสียงแตรที่คนขับบีบ และพร้อมกับที่เขาลดกระจกรถลงมา ปรากฎว่าเป็นพีทเพื่อนสนิทของฉันเองนั่นเอง " แพรว ขึ้นรถ! " พีทเปิดประจกรถลงมาพร้อมกับเรียกฉันให้ขึ้นรถ โชคดีจริงๆ ที่เจอพีท เพราะฉันก็ไม่ได้อยากให้พี่พีไปส่งเท่าไหร่นัก ก็เพราะเกรงใจเขาน่ะ " พะ พีท " ฉันร้องทักคนตรงหน้าด้วยท่าทางดีใจที่ได้เจอเขาในเวลานี้ " แปปนะ " ฉันเอ่ยบอกพีทไปอีกครั้งก่อนที่จะ... " งั้นแพรวกลับก่อนนะคะ พี่พี พี่ดิน พี่ปอ พี่ต้น และเอ่อ..พี่แบงค์ สวัสดีค่ะ " ฉันที่กำลังจะเดินขึ้นรถแต่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาก่อน " ใคร!? " ฉันหันกลับไปมองกับเสียงที่พูดขึ้น " ทะ ถามหนูเหรอคะ " ฉันชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเมื่อพี่แบงค์ถามขึ้น รุ่นพี่ไม่ตอบอะไรต้องกลับจ้องหน้าฉันตาเขม็ง " แพรว เร็วดิ้! ฝนสาดเข้ารถฉันหมดแล้วเนี่ย " พีทร้องตะโกนมาทางฉันอีกรอบเพราะฝนเริ่มจะสาดเข้ารถหรูของเขาแล้ว " เออๆ งั้นแพรวไปก่อนนะคะพี่ๆ " ฉันรีบยกกระเป๋าปิดหัวและวิ่งขึ้นรถพีทไปทันที " ลีลา " พอฉันขึ้นรถพีทก็บ่นขึ้นมา แบงค์ " ใครวะ น้องแพรวนี่เสน่ห์แรงจริงๆ " " น้องแพรวถึงจะไม่ได้ดูโดดเด่นเหมือนน้องแพมแพมของมึงไอ้ดิน แต่น้องน่ารักมากนะเว้ย ธรรมดาแหล่ะที่จะมีคนเข้าหา เนาะไอ้พีว่าไหม " ไอ้ปอพูดพร้อมกับโยนส่งต่อถามไอ้พีต่อ " โถ่พี่ แซวผมอีกละ " ไอ้พีตอบเขินๆ -///- หรือมันจะชอบรุ่นน้องกูจริงๆวะ ไม่ปฏิเสธเลยนะมึง ผมได้แต่คิดในใจอย่างนึกหงุดหงิด แพรว เธอเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่าผม ไม่เชิงว่าผมรู้จักเธอ แต่ผมเห็นเธอบ่อยๆ ที่โรงเรียนแว๊บไปแว๊บมาในสายตาของผมเป็นประจำ แต่ผมก็ไม่ได้รู้จักเธอเป็นการส่วนตัวหรอกนะ แต่พอรู้ว่าเธอชื่อแพรว เพราะได้ยินเพื่อนที่เธออยู่ด้วยประจำเรียก พอเปิดเรียนวันแรกที่มหาลัยผมก็ได้เจอเธออีกครั้งที่โรงอาหาร ผมก็แอบตกใจที่เห็นเธอมาเป็นรุ่นน้องของผมและเธอก็ดูโตเป็นสาวขึ้นมากกว่าเดิม ตอนนั้นยังเป็นเด็กน้อย ม.4 วิ่งผ่านไปผ่านมาต่อหน้าผมอยู่เลยบทที่เกี่ยวข้อง
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 9 การกระทำของรุ่นพี่ที่น่าตกใจ
หอในหญิงพอพีทมาส่งฉันถึงหอ พีทก็ขับรถกลับหอในชายทันที เพราะนักศึกษาชั้นปีที่ 1 เขาบังคับให้อยู่หอในทุกคนทุกคณะ พอขึ้นปี 2 จะย้ายออกไปอยู่หอด้านนอกก็ได้ หรือจะอยู่ที่หอในต่อก็ได้ ซึ่งฉันก็ไม่ได้มีความคิดจะไปอยู่หอด้านนอกอยู่แล้ว มีแต่ยัยแพมแพมนั่นแหล่ะรอวันที่จะขึ้นปี 2 เพราะจะได้เป็นอิสระสักที เพราะหอในกำหนดเวลาเข้าหอห้ามเกินเวลา 00.00 น. ถ้าเลยเวลาแล้วป้าที่เฝ้าหน้าหอจะปิดประตูทันที ถ้าเข้าไม่ทันก็ไม่ต้องเข้า จะอ้อนวอนยังไงก็ไม่ให้เข้าครืดดด ครืดดดด ( แพมแพม )แพมแพม: แพรววันนี้ฉันไม่ได้กลับนะ น่าจะซ้อมดาวเดือนเลิกดึกน่ะคงไปไม่ทันกลับหอ แพรว: แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหน ( ฉันถามไปอย่างเป็นห่วง )แพมแพม: แกไม่ต้องห่วง ฉันแอบซื้อคอนโดไว้แล้วใกล้ๆมอเรานี่แหล่ะ คิๆ ^^ ( แพมแพมพูดขึ้นอย่างชอบใจ เข้าทางเธอแล้วสินะ หึๆ )แพรว: โอเคๆ ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ ( ฉันบอกเพื่อนไปอย่างเป็นห่วง )แพมแพม: เอ่อ แล้ววันนี้ใครไปส่งแกอ่ะ เห็นรุ่นพี่ที่คณะเขาพูดกันว่ามีหนุ่มหล่อขับรถหรูมารับถึงหน้าตึกคณะ ไม่เบานะเนี่ยเพื่อนฉัน ( แพมแพมพูดแซวฉันยกใหญ่ )แพรว: จะมีใครได้อีกล่ะ ก็พีทไง แพมแพม: ฉันก็ว่า แกจะไปรู้จั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 10 วันประกวดดาวเดือน
มหาวิทยาลัยเวทีประกวดดาวเดือนฉันที่อยู่หลังเวทีกับแพมแพม เพราะต้องเตรียมความพร้อมและถือของช่วยแพมแพม ส่วนเดือนคณะของเราภพ ก็มีภามเพื่อนภพที่เรียนคณะเดียวกันรุ่นเดียวกันกับฉันมาช่วยด้วยอีกคน" แพรว ภพฝากโทรศัพท์หน่อยสิ " ภพบอกพร้อมยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน" อ้าว แล้วทำไมภพไม่ฝากภามอ่ะ " ฉันถามภพเพราะภีมก็นั่งอยู่เก้าอี้ไม่ไกลจากภพมากนัก" ไม่ได้ๆ ภามไม่น่าไว้ใจ เดี๋ยวเอาโทรศัพท์เราไปทำนั่นนี่แกล้งเราอีก ฮ่าๆ " ภพพูดพลางหัวเราะไปด้วย" ได้ๆ งั้นเก็บไว้กับเราก่อนนะ " ฉันยิ้มตาหยีให้กับภพไป" ขอบใจครับบบบ อย่าลืมเชียร์เราด้วยนะ " ภพบอกฉันพร้อมรอยยิ้ม ภพเป็นผู้ชายที่หล่อสไตล์เกาหลีมาก ขาว ตัวไม่เล็กมาก ตาตี๋ๆ ยิ้มทีไม่เห็นตาเลย แต่ก็หล่อมากๆ -///- ^^" ได้เลย สู้ๆนะภพ " ฉันพูดพร้อมชูกำปั้นขึ้นให้ภพดู " สู้ๆ เราจะเอาเดือนมหาลัยมาฝากแพรวนะ ^^ " ภพชูมือขึ้นพร้อมกำกำปั้นเหมือนที่ฉันทำ " ฮ่าๆ ทำเพื่อเราทำไม ต้องทำเพื่อภพเอง เพื่อนๆ พี่ๆ อาจารย์ที่คณะนะ แต่ยังไงภพก็ชนะ เราเชื่อแบบนั้น ^^ งั้นเราไปหาแพมแพมก่อนนะ " ฉันบอกภพแล้วยิ้มให้ภพก่อนจะเดินไปหาแพรว" งานจะเริ่มแล้วครับน้องๆ พี่เลี้ยงดาวเดือน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 11 ประกาศผลดาวเดือน
ครืดดด ครืดดด เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น" ว่าไงพีท "" เธออยู่ไหน "" แพรวอยู่เวทีประกวดดาวเดือนน่ะ พีทมีอะไรหรือเปล่า "" ไม่มีโทรหาไม่ได้หรือไง! "" พีท!! อย่าเล่นสิ "" ก็ได้ๆ แม่ฝากประมวลมาให้แพรวน่ะ แม่เห็นมันวางไว้ที่โต๊ะคงคิดว่าแพรวลืม " ( จริงด้วย เมื่อวันก่อนฉันแวะไปที่บ้านเพื่อไปเยี่ยมพ่อกับแม่ แต่พอตอนจะกลับดันรีบมากเพราะต้องมาหาแพมแพมที่กำลังจะเตรียมตัวประกวดดาวเดือนเลยลืมประมวลเอาไว้ )" จริงด้วย! ขอบใจนะพีท แล้วตอนนี้พีทอยู่ไหน ? "" ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันเอาเข้าไปให้ " ตื้ดด ตื้ดดด พูดจบพีทก็ตัดสายทิ้งไปทันทีสักพักฉันก็เห็นพีทกำลังเดินเข้ามาหาฉันพร้อมถือประมวลสิ่งที่มีค่าที่สุดในการเรียนของฉันเข้ามา" เฮ้ย! ไอ้คนที่มารับน้องแพรววันนั้นนิ " พี่ดินพูดกระซิบกับเพื่อนๆ ของเขาแต่ฉันไม่ได้ยินหรอกนะ" เออจริงด้วยว่ะ คนเดียวกับที่อยู่โรงอาหารด้วยปะวะ " ปอพูดขึ้นถามดิน" เออ ใช่ๆ คนเดียวกัน " ดินตอบ" น้องแพรวทำไมคนเข้าหาเยอะจังวะ เฮ้ยไอ้พี มึงจะจีบติดปะวะ ฮ่าๆๆ " ปอหันไปตบไหล่พีที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ด้านหน้า" โถ่พี่ " พีพูดอย่างตัดพ้อ" อ้าวพีท " ฉันเรียกพีทพร้อมกับขอทางรุ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 12 อาการคนหึง
พอเลิกจากงานดาวเดือนฉันก็มาช่วยแพมแพมเก็บของ อาบน้ำ ล้างหน้าที่หอในหญิงจนเสร็จ" แพมแพมฉันมีนัดเลี้ยงข้าวพีท ไปด้วยกันป่ะ " ฉันเอ่ยถามแพมแพมเผื่ออยากไปด้วยกัน" แกไปเลย ฉันเหนื่อยมากขอนอนก่อนนะ วันนี้ขอบใจมากนะจ๊ะดูแลทั้งวันเลย จุ๊บ " แพมแพมบอกฉันพร้อมหันหน้ามาจุ๊บที่แก้มของฉันแล้วขึ้นไปบนเตียงชั้น 2" โอเคๆ งั้นไปก่อนนะ " ตอนนี้เป็นเวลา 20.00 น. ฉันหยิบโทรศัพท์เพื่อที่กำลังจะโทรหาพีทครืดดดด ครืดดดด แต่ก็มีสายเข้าจากโทรศัพท์ฉันซะก่อน " เบอร์ใครนะ " ฉันมองบนหน้าจอที่โชว์เบอร์ไม่คุ้นตา ก็คือเบอร์ที่ไม่รู้จักนั่นเอง ฉันเลยลองกดรับดูเผื่อพีทเป็นคนโทรเข้ามา" สวัสดีค่ะ " ฉันกรอกเสียงหวานไปยังปลายสาย" สวัสดีค่ะ ได้ยินไหมคะ " ฉันพูดย้ำอีกครั้ง เพราะที่ปลายสายโทรมาแล้วกลับเงียบไม่ยอมพูด" งั้น ขอขออนุญาตวางสายก่อนนะคะ " ฉันที่ไม่ได้ยินเสียงอะไรจากปลายสายเลย ก็กำลังจะกดตัดเพื่อวางสาย" เดี๋ยว! " มีเสียงผู้ชายคุ้นหูพูดออกมาซะก่อน" คะ ใครเหรอคะ " ฉันถามคนปลายสายไป" พี่เอง " เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่ทำไมฉันรู้สึกคุ้นเสียงนี้มากๆ " พี่แบงค์เหรอคะ " ฉันตอบเดาๆ ไป เพราะรู้สึกว่าน้ำเสี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 13 ทำไมผมรู้สึกไม่พอใจขนาดนี้วะ!
แบงค์" มึงออกไปไหนมาวะไอ้แบงค์ " ดินเอ่ยถามเพื่อนที่เดินออกไปจากโต๊ะหาร เพราะเขาเห็นท่าทางแปลกๆของเพื่อนก้มมองโทรศัพท์ตัวเองมาสักพักใหญ่ๆตั้งแต่อยู่ที่มหาลัยจนถึงตอนนี้ พอถึงร้านสเต๊กมันก็ยังจ้องโทรศัพท์ไม่วางตา เหมือนในโทรศัพท์มันมีอะไรน่าสนใจขนาดนั้นแหล่ะ ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้เปิดอะไรดูเลยสักอย่าง จนกระทั่งมันเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไปนอกร้าน สักพักมันก็เดินกลับมาด้วยหน้าตาบึ้งตึงเหมือนกำลังอยากจะไปฆ่าใครอย่างนั้นแหล่ะแบงค์ไม่ตอบอะไรเพื่อน ได้แต่นั่งนิ่งหั่นสเต๊กเข้าปากไปด้วยอาการฉันเฉียวไม่น้อย" อ้าวน้องแพรว " ผมที่ได้ยินเสียงไอ้ปอเรียกชื่อคนที่ทำให้ผมหงุดหงิดเมื่อครู่ขึ้น ผมจึงรีบเงยหน้าจากจานสเต๊กขึ้นมาทันที ผมก็เห็นคนตัวเล็กกำลังเดินเข้ามาในร้านและมากับผู้ชายที่ผมไม่ค่อยจะชอบหน้ามันนัก เห็นตามติดชีวิตรุ่นน้องผมตลอด!!" น้องแพรวๆ มานั่งนี่มีโต๊ะหรือยัง " ไอ้ปอกวักมือเรียกรุ่นน้องผม เธอพึ่งสังเกตเห็นโต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่ก็เดินยิ้มตาหยีแก้มแทบจะแตกเดินเข้ามาหาพวกผม" อ้าว สวัสดีค่ะพี่ๆ " เธอยกมือไหว้สวยๆให้พวกผมทันทีเมื่อเธอเดินมาถึง" นั่งก่อนสิ โต๊ะเต็มหมดเลย ไม่มีที่นั่งแล้ว " ไอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 14 ข้อแลกเปลี่ยน
มหาวิทยาลัยคณะนิติศาสตร์ฉัน แพมแพม ภพ ภาม ที่กำลังเรียนเสร็จและเก็บกระเป๋ากำลังจะไปตามที่รุ่นพี่นัดไว้ในไลน์กลุ่ม" รุ่นพี่ปี 4 นัดพวกเรารวมทุกชั้นปีให้ไปรวมกันที่ไหนนะ " แพมแพมถามฉันขึ้นมา" เห็นบอกว่าสนามบาสนะ " ฉันตอบกลับแพมแพมไป รุ่นพี่ก็คงจะนัดไปคุยเรื่องที่จะไปเข้าค่ายรับน้องนอกสถานที่แหล่ะมั้ง ฉันเห็นรุ่นพี่บางคนพูดขึ้นตอนเดินผ่านน่ะ" ปีนี้เห็นว่าจะพาไปทะเลนะ " ภพพูดขึ้นพร้อมกับยังเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเอง" ก็ดีดิวะกูอยากเล่นน้ำ " ภามพูดขึ้นพร้อมยิ้มหน้าบานพอเก็บกระเป๋าเสร็จพวกเราทั้ง 4 คนก็เดินไปที่สนามบาสที่มีรุ่นพี่ยืนรอกันอยู่แล้ว รุ่นน้องปี1 กับรุ่นพี่ปี 2 นั่งเข้าแถวตามชั้นปี ส่วนรุ่นพี่ปี 3 กับปี 4 ยืนล้อมรอบไว้ ยกเว้นพี่พีกับพี่ฝนที่เป็นผู้นำในการพูดกับน้องๆที่ไม่ได้ลงไปนั่งเข้าแถวด้วยกัน" วันนี้จะมาบอกเรื่องการไปเข้าค่ายรับน้องกันนะครับ " พี่พีพูดขึ้นพร้อมกับถือกระดาษอีกหลายแผ่นไว้ในมือแล้วยกขึ้นมาอ่านก่อนจะพูดต่อ" ทุกคนพอจะทราบกันแล้วว่าพวกเราจะไปที่ทะเลกัน " พี่พีพูดยังไม่จบก็มีเสียงฮือฮาสำหรับคนที่ยังไม่รู้เรื่องร้องขึ้นด้วยความดีอกดีใจ" เบาๆก่อนนะครับ "
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 15 อย่าเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากพี่!
รุ่นพี่ที่ตอนนี้กึ่งจูงกึ่งลากฉันเดินออกมาที่หลังตึกคณะนิติ แถมตอนนี้ เวลานี้ เลยเวลาเลิกเรียนมาสักพักหนึ่งแล้วก็เลยไม่ค่อยมีคนเดินพลุกพล่านแถวนี้กันมากนัก แถมยังอยู่หลังตึกคณะนิติแทบจะไม่มีคนอยู่เลยสักคนหนึ่งด้วยซ้ำ" รุ่นพี่จะพาน้องไปไหนคะ " ฉันที่กำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามแรงลากของรุ่นพี่ไปจนตอนนี้รู้สึกเจ็บที่ข้อมือเล็กๆของฉันขึ้นมา เพราะรุ่นพี่ออกแรงบีบมันอย่างแรงน่ะสิ T_T"..."สิ้นเสียงการตอบรับจากรุ่นพี่ แต่รุ่นพี่ผลักฉันให้ติดกับผนังและเขาก็เอามือทั้งสองข้างของเขายันพนังล้อมฉันเอาไว้เหมือนกลัวฉันจะหนีไปไหน" ระ รุ่นพี่มีอะไรกับน้องหรือเปล่าคะ " ฉันที่ตอนนี้ใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้ใกล้ชิดรุ่นพี่ขนาดนี้ ตลอดระยะเวลาที่ฉันได้รู้จักรุ่นพี่มา " จำข้อแลกเปลี่ยนที่พี่เคยบอกไว้ได้ไหม " รุ่นพี่ถามฉันพร้อมกับโน้มใบหน้าของเขาลงมาจนจมูกโด่งของรุ่นพี่มาชนกับปลายจมูกของฉัน รุ่นพี่ทำไมทำตัวแบบนี้ นี่คือการกระทำของรุ่นพี่ที่ฉันแอบรักมาตลอด 3 ปีอย่างงั้นเหรอ ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสนไปหมด ทำไมรุ่นพี่ถึงทำกิริยาท่าทางแบบนี้กับฉันด้วยนะ แต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอที่ฉันได้ใกล้ชิดกับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 16 ผู้หญิงคนนั้นคือใคร
ภายในรถพี่แบงค์" หอน้องอยู่ที่ไหน " รุ่นพี่ถามขึ้นทันทีเมื่อฉันขึ้นรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" หอในหญิงที่มหาลัยค่ะ " ฉันตอบกลับรุ่นพี่ไปพร้อมส่งยิ้มให้กับรุ่นพี่" อืม " รุ่นพี่ตอบพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน จนหน้าฉันร้อนผ่าวและใจเต้นตึกตักๆ การที่รุ่นพี่เข้ามาใกล้ฉันครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งที่แล้วที่เขาลากฉันไปหลังตึกคณะนิติที่ตอนนั้นผลักฉันแรงๆ แต่ตอนนี้ฉันสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในแววตาของเขาและการกระทำของเขา" ระ รุ่นพี่จะทำอะไรคะ " ฉันตัวสั่นเทาถามรุ่นพี่ไปทันทีเมื่อรุ่นพี่เริ่มโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆจนแทบจะสิงฉันอยู่แล้ว" คาดเข็มขัด " ฉันที่กำลังตัวเกร็งต้องชะงักทันที เมื่อรุ่นพี่ยื่นมือมาดึงเข็มขัดนิรภัยคาดให้ฉัน จะคาดเข็มขัดก็ไม่บอกกันดีๆ ทำเอาคนตกอกตกใจหมด เฮ้อ!" หึๆ " รุ่นพี่หันกลับไปนั่งที่คนขับรถตามเดิมพร้อมกับหัวเราะออกมาในลำคอเบาๆ แต่ฉันแอบได้ยินนะ TT" พี่หิวแล้ว " รุ่นพี่พูดขึ้นขณะขับรถอยู่" คะ " ฉันเลิกคิ้วพร้อมหันหน้าไปมองรุ่นพี่ทันที" ไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อย " รุ่นพี่หันหน้ากลับมามองฉันแล้วยิ้มให้ฉัน พร้อมกับที่เขายื่นมือมาของเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04
บทล่าสุด
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 22 เข้าค่ายรับน้อง (4) คู่แข่งหัวใจ
จู่ๆ รุ่นพี่ก็พูดและทำท่าทางแปลกๆ แล้วเดินออกไปเลย รุ่นพี่เป็นอะไรของเขากันนะฉันที่ งง กับการกระทำของรุ่นพี่ก็เลยส่ายหัวเบาๆ และเทน้ำส้มใส่แก้วดื่มต่อ" แพรวอยู่นี่นี่เองฉันเดินตามหาแกจนขาจะหักอยู่แล้วเนี่ย " แพมแพมที่เดินมาหาฉันแล้วบ่นไปด้วย " พูดเว่อร์ไปไหมคะ " ฉันตบไหล่แพมแพมเบาๆ" แกเล่นวอลเล่บอลเป็นไหม " แพมแพมถามฉัน" ก็พอได้นะ เคยเล่นแข่งกีฬาสีมาบ้างที่โรงเรียน " ฉันตอบกลับแพมแพมไป เพราะกีฬาที่ฉันชอบลงแข่งเป็นประจำที่มีกีฬาสีที่โรงเรียนก็วอลเล่บอลและก็กรีฑานี่แหล่ะ" งั้นไปเล่นกัน พี่ฝนกับพี่พีบอกให้มาชวนแกน่ะ " แพมแพมพูดพร้อมจับแขนฉันลากไปที่สนามวอลเล่บอลทันทีพอถึงสนามวอลเล่บอลก็พากันแบ่งทีมกันแข่งขันวอลเล่โดยแต่ละทีมจะมีสมาชิกทั้งหมด 6 คน ทีมแรกจะมี ฉัน แพมแพม ภพ ภาม พี่ฝน และพี่พี ส่วนทีมที่ 2 มีใครบ้างฉันก็จำชื่อไม่ได้สักเท่าไหร่ ^^ปี๊ดดดดด ~ ~ เสียงนกหวีดเป่าให้สัญญานในการเสิร์ฟลูกวอลเล่ ซึ่งฉันเป็นคนแรกที่ต้องเสิร์ฟก่อน เกมส์ดำเนินไปอย่างสนุกสนาน พอจบครึ่งแรกก็พากันมานั่งพัก 5 นาที เพื่อจะเปลี่ยนเลนกับทีมอีกฝั่งหนึ่ง" แพรว เล่นเก่งจังวะแก ไม่เคยเห็นแกในมุมเล่นกีฬาแบ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 21 เข้าค่ายรับน้อง (3) หวง+น้อยใจ
ปี๊ดดดดดดด เสียงนกหวีดดังขึ้นให้ทุกคนไปรวมตัวกันอีกรอบที่ทรายหาด" แพรวไปก่อนนะคะ พี่ๆเรียกแล้ว " ฉันบอกรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ข้างๆพร้อมลุกขึ้นยืนเต็มตัว" เดี๋ยว ! " รุ่นพี่จับข้อมือเล็กของฉันรั้งไว้ แล้วรุ่นพี่ก็ยันตัวเองลุกขึ้นยืนตามมา แล้วเขาก็เอื้อมมือมาลูบผมฉันเบาๆ จนฉันสะดุ้งโหยง 0.0" ใบไม้ติดผม " รุ่นพี่บอกแบบนั้น แล้วก็เดินนำหน้าฉันออกไปก่อนทันที " แข่งขันเกมส์แรกผ่านไปเรียบร้อยแล้วนะครับ ต่อไปจะเป็นการแข่งขันเกมส์ที่สอง " พี่พีพูดพลางยกตะกร้าที่ใส่ลูกบอลหลายสีขึ้นมาให้พวกเราดูพร้อมกัน" เกมส์นี้มีชื่อว่า สานสัมพันธ์รุ่นพี่กับรุ่นน้อง โดยแต่ละสีจะต้องส่งตัวแทนออกมาทั้งหมด 4 คน ซึ่งจะเป็นพี่เลี้ยง 2 คน ชายหญิงของแต่ละสี กับรุ่นน้องอีก 2 คนจะเป็นชายหรือหญิงก็ได้ โดยจะให้พี่เลี้ยงเลือกรุ่นน้องมาคู่กับตัวเองได้ตามต้องการ " พี่พีว่าพลางวางตะกร้าลูกบอลลง" โดยเกมส์นี้จะแบ่งการแข่งขันออกเป็น 2 รอบ รอบละ 1 คู่ ก็คือ 2 คนนั่นเองครับ " พี่พีพูดแล้วหยุดหายใจพักหนึ่งแล้วก็พูดขึ้นมาต่อ" กติกาการเล่นนะครับ ให้นักแข่ง 1 คู่ หรือ 2 คน เอาลูกบอลดันไว้ที่แก้มของฝ่ายตรงข้าม แล้วก็พยุงเดินห้ามหล
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 20 เข้าค่ายรับน้อง (2) การแข่งขัน+หึง
" ทุกคนที่จับฉลากกลุ่มสีแล้วให้มาเข้าแถวตามสีที่ตัวเองได้เลยนะครับ " พี่พีพูดขึ้นฉันมองไปรอบๆหาแถวที่เป็นกลุ่มสีของตัวเอง จะมีรุ่นพี่แต่ละคณะสีจะใส่เสื้อสียืนรอกันอยู่แล้ว ฉันหันไปมองรุ่นพี่แต่รุ่นพี่ใส่เสื้อสีดำ ซึ่งสีดำไม่มีในคณะสี รุ่นพี่ก็คงไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมด้วยล่ะมั้งกลุ่มสีจะมีอยู่ 7 สีด้วยกัน ก็คือ สีแดง สีแสด สีม่วง สีชมพู สีเขียว สีฟ้า และก็สีเหลืองซึ่งฉันกับแพมแพมจับฉลากได้สีเดียวกันเลยจูงมือกันไปเข้าแถวตามคณะกลุ่มสีของตัวเอง" หลังจากที่รวมกลุ่มคณะสีกันเสร็จแล้ว พี่เลี้ยงที่ดูแลตามคณะสีก็แจกผ้าผันคอให้น้องๆได้เลยครับ น้องที่ได้ผ้าพันคอแล้วก็เอามาผูกที่คอตัวเองได้เลยนะครับ " พี่พีบอกกล่าวตอนนี้พี่เลี้ยงแต่ละคณะสีกำลังแจกผ้าผันคอให้น้องๆ ฉันที่ได้ผ้าผันคอสีม่วงของตัวเองแล้วก็รีบจัดแจงผูกผ้าพันคอทันทีฉันเหลือบมองหารุ่นพี่แต่ตอนนี้ก็ไม่เห็นรุ่นพี่นั่งอยู่ที่เดิมแล้ว แต่เห็นเพื่อนๆของรุ่นพี่เดินมาไกลๆ พี่ดินใส่เสื้อสีฟ้า พี่ต้นใส่เสื้อสีม่วง พี่ปอใส่เสื้อสีเหลือง ส่วนรุ่นพี่ตอนนี้ฉันก็ยังไม่เห็นเลย" ขอทางหน่อยครับ ผมขอนั่งตรงนี้กับเพื่อนได้ไหม " ฉันได้ยินเสียงทุ้มดังอย
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 19 เข้าค่ายรับน้อง
ติ้งงง ~ ~ฉันที่กำลังนอนไถๆหน้าจอโทรศัพท์ดูอะไรเรื่อยเปื่อยเสียงข้อความเฟสบุ๊คก็ดังขึ้นBank Nakarin" สวัสดีครับ " รุ่นพี่ทักมา! ฉันที่กำลังนอนอยู่รีบดันตัวเองลุกนั่งบนเตียงด้วยความตกใจทันที 0.0" สวัสดีค่ะ " ฉันตอบกลับเขาไป แต่ตอนนี้ใบหน้าฉันแดงก่ำร้อนวูบๆด้วยความเขิน นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คและไอจีของเขา ซึ่งเขารับเพื่อนในโลกโชเชียลอยู่แค่ไม่กี่คน -////-" อีก 2 วันจะเข้าค่ายรับน้องแล้วเตรียมตัวหรือยังครับ " รุ่นพี่ถามเรื่องเข้าค่ายกับฉันที่เมื่อตอนเย็นรุ่นพี่ได้แจ้งมาบ้างแล้วในไลน์กลุ่มคณะ" เรียบร้อยค่ะ รุ่นพี่ล่ะคะ " ฉันถามเขากลับไป" อยากให้มีคนมาเตรียมให้ครับ " " หื้ม " ฉันตอบกลับไปอย่าง งงๆ" งั้นพี่ไปนอนก่อนนะครับ ฝันดีครับรุ่นน้อง " รุ่นพี่ตอบกลับฉันแล้วก็หายไปทันทีฉันที่ตอนนี้กำลังจ้องข้อความล่าสุดที่รุ่นพี่ส่งมา ฝันดีงั้นเหรอ กรี๊ดดดด ฉันดิ้นไปมาบนเตียงอย่างเขินอาย ไม่คิดเลยว่าการที่ฉันแอบรักใครคนๆหนึ่งมาตลอด 3 ปี ฉันไม่คิดจะได้ครอบครองเขาเลยสักครั้งแค่ได้มองเขาอยู่ไกลๆ ได้รู้ว่าเขาทำอะไร ที่ไหน เป็นยังไงบ้าง แค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว การที่ฉันตั้
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 18 ความลับของรุ่นพี่
หอในหญิงฉันที่ตอนนี้รู้สึกเพลียกับการเรียนมาทั้งวัน เรียนไม่เท่าไหร่แต่ต้องมาคอยตอบทุกคนที่ผ่านไปผ่านมาว่าฉันเป็นอะไรกับรุ่นพี่นี่สิ ทำเอาฉันหมดแรงไปเลยทีเดียว ฉันคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ย และฉันควรจะดีใจไหมที่ได้เป็นข่าวฉาวกับรุ่นพี่แบบนี้ ตอบตรงๆเลย ไม่! ถึงฉันอยากจะรู้จักกับรุ่นพี่ก็จริงแต่ก็รู้จักเหมือนคนปกติธรรมดาไม่ได้หรือไง ฉันไม่คิดว่ารุ่นพี่จะดังมากขนาดนี้ทั้งในมหาลัย นอกมหาลัย แถมผู้ติดตามรุ่นพี่ตอนนี้เป็นล้านๆคนแล้วอ่ะตอนที่ฉันอยู่มัธยมรุ่นพี่ก็ดังมากจริงๆนั่นแหล่ะ แต่ไอจีรุ่นพี่ตอนนั้นยังผู้ติดตามหลักหมื่นอยู่เลย แต่ทำไมเผลอไปแปปเดียวผู้ติดตามก็เป็นล้านแล้วล่ะ เอาจริงๆฉันก็ไม่ได้ค่อยเช็คโชเชียลเท่าไหร่ และอีกอย่างรุ่นพี่ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวในโลกโชเชียลฉันเลยไม่ได้กดเข้าไปส่องรุ่นพี่เลย ตอนนั้น ได้แต่คิดในใจว่าฉันจะตั้งใจเรียนและสอบเข้ามหาลัยเดียวกับรุ่นพี่ให้ได้ก็แค่นั้นเอง T.T! ....................................................เมื่อคืนที่หน้าหอในหญิงแบงค์ผมที่ตอนนี้กำลังจอดรถมาส่งรุ่นน้องของผมที่หน้าหอในหญิง พอถึงหอรุ่นน้องก็ยกมือไหว้ผมแล้วพูดขอบคุณผมแล้วเดินลงจากรถ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 17 โชเชียล
ห้องเรียนฉันกับแพมแพมที่กำลังเดินเข้าไปห้องเรียนก็ถูกสายตาคนนับร้อยจ้องมองมาทางพวกเราสองคน จนฉันกับแพมแพมต้องหยุดเดินสักพักแล้วกระซิบกระซาบคุยกันเบาๆ" ฉันว่าคนมองเราแบบแปลกๆแล้วว่ะแก ไม่ได้มองสายตาชื่นชม แต่มองสายตาเหมือนจะเอาค้อนมาทุบหัวพวกเราให้เละคามือเลยว่ะ! " แพมแพมกระซิบบอกฉัน ซึ่งฉันก็คิดเหมือนกันกับแพมแพมเหมือนกัน" มีเรื่องอะไรวะ " ฉันที่กำลังยืนกระซิบกระซาบกันสองคนเลยได้ยินเสียงทุ้มของอีกคนเรียก" แพรว แพมแพม มานี่ " เสียงภามที่นั่งอยู่บนโต๊ะเรียนเรียกฉันกับแพมแพมให้ไปนั่งที่ที่พวกเขาจองไว้ให้ฉันทันทีฉันกับแพมแพมรีบเดินเร็วไปหาภพ ภาม ทันทีอย่างไม่รีรอ" มีอะไรกันวะแก คนมองฉันกับแพรวแปลกๆมาตั้งแต่หน้ามหาลัยละ " แพมแพมเอ่ยถามภามที่กำลังกดมือถืออยู่ พร้อมยื่นมือถือของตนมาให้ฉันกับแพมแพมดูเพจ: ตามกรี๊ดหนุ่มหล่อโพสรูปภาพ 3 รูป................................................." ผู้หญิงคนนั้นคือใคร "" พี่แบงค์อยู่กับใคร "" พี่แบงค์ยิ้มให้นางด้วยแก "" ฉันจะอกหักเหรอเนี่ยยยย "" ตั้งแต่เกิดมาพึ่งเคยเห็นพี่แบงค์ยิ้ม "" เขาจับมือกันด้วย "" แฟนพี่แบงค์เหรอ "" ไม่น่าใช่แฟนอาจ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 16 ผู้หญิงคนนั้นคือใคร
ภายในรถพี่แบงค์" หอน้องอยู่ที่ไหน " รุ่นพี่ถามขึ้นทันทีเมื่อฉันขึ้นรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" หอในหญิงที่มหาลัยค่ะ " ฉันตอบกลับรุ่นพี่ไปพร้อมส่งยิ้มให้กับรุ่นพี่" อืม " รุ่นพี่ตอบพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน จนหน้าฉันร้อนผ่าวและใจเต้นตึกตักๆ การที่รุ่นพี่เข้ามาใกล้ฉันครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งที่แล้วที่เขาลากฉันไปหลังตึกคณะนิติที่ตอนนั้นผลักฉันแรงๆ แต่ตอนนี้ฉันสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในแววตาของเขาและการกระทำของเขา" ระ รุ่นพี่จะทำอะไรคะ " ฉันตัวสั่นเทาถามรุ่นพี่ไปทันทีเมื่อรุ่นพี่เริ่มโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆจนแทบจะสิงฉันอยู่แล้ว" คาดเข็มขัด " ฉันที่กำลังตัวเกร็งต้องชะงักทันที เมื่อรุ่นพี่ยื่นมือมาดึงเข็มขัดนิรภัยคาดให้ฉัน จะคาดเข็มขัดก็ไม่บอกกันดีๆ ทำเอาคนตกอกตกใจหมด เฮ้อ!" หึๆ " รุ่นพี่หันกลับไปนั่งที่คนขับรถตามเดิมพร้อมกับหัวเราะออกมาในลำคอเบาๆ แต่ฉันแอบได้ยินนะ TT" พี่หิวแล้ว " รุ่นพี่พูดขึ้นขณะขับรถอยู่" คะ " ฉันเลิกคิ้วพร้อมหันหน้าไปมองรุ่นพี่ทันที" ไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อย " รุ่นพี่หันหน้ากลับมามองฉันแล้วยิ้มให้ฉัน พร้อมกับที่เขายื่นมือมาของเขา
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 15 อย่าเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากพี่!
รุ่นพี่ที่ตอนนี้กึ่งจูงกึ่งลากฉันเดินออกมาที่หลังตึกคณะนิติ แถมตอนนี้ เวลานี้ เลยเวลาเลิกเรียนมาสักพักหนึ่งแล้วก็เลยไม่ค่อยมีคนเดินพลุกพล่านแถวนี้กันมากนัก แถมยังอยู่หลังตึกคณะนิติแทบจะไม่มีคนอยู่เลยสักคนหนึ่งด้วยซ้ำ" รุ่นพี่จะพาน้องไปไหนคะ " ฉันที่กำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามแรงลากของรุ่นพี่ไปจนตอนนี้รู้สึกเจ็บที่ข้อมือเล็กๆของฉันขึ้นมา เพราะรุ่นพี่ออกแรงบีบมันอย่างแรงน่ะสิ T_T"..."สิ้นเสียงการตอบรับจากรุ่นพี่ แต่รุ่นพี่ผลักฉันให้ติดกับผนังและเขาก็เอามือทั้งสองข้างของเขายันพนังล้อมฉันเอาไว้เหมือนกลัวฉันจะหนีไปไหน" ระ รุ่นพี่มีอะไรกับน้องหรือเปล่าคะ " ฉันที่ตอนนี้ใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้ใกล้ชิดรุ่นพี่ขนาดนี้ ตลอดระยะเวลาที่ฉันได้รู้จักรุ่นพี่มา " จำข้อแลกเปลี่ยนที่พี่เคยบอกไว้ได้ไหม " รุ่นพี่ถามฉันพร้อมกับโน้มใบหน้าของเขาลงมาจนจมูกโด่งของรุ่นพี่มาชนกับปลายจมูกของฉัน รุ่นพี่ทำไมทำตัวแบบนี้ นี่คือการกระทำของรุ่นพี่ที่ฉันแอบรักมาตลอด 3 ปีอย่างงั้นเหรอ ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสนไปหมด ทำไมรุ่นพี่ถึงทำกิริยาท่าทางแบบนี้กับฉันด้วยนะ แต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอที่ฉันได้ใกล้ชิดกับ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 14 ข้อแลกเปลี่ยน
มหาวิทยาลัยคณะนิติศาสตร์ฉัน แพมแพม ภพ ภาม ที่กำลังเรียนเสร็จและเก็บกระเป๋ากำลังจะไปตามที่รุ่นพี่นัดไว้ในไลน์กลุ่ม" รุ่นพี่ปี 4 นัดพวกเรารวมทุกชั้นปีให้ไปรวมกันที่ไหนนะ " แพมแพมถามฉันขึ้นมา" เห็นบอกว่าสนามบาสนะ " ฉันตอบกลับแพมแพมไป รุ่นพี่ก็คงจะนัดไปคุยเรื่องที่จะไปเข้าค่ายรับน้องนอกสถานที่แหล่ะมั้ง ฉันเห็นรุ่นพี่บางคนพูดขึ้นตอนเดินผ่านน่ะ" ปีนี้เห็นว่าจะพาไปทะเลนะ " ภพพูดขึ้นพร้อมกับยังเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเอง" ก็ดีดิวะกูอยากเล่นน้ำ " ภามพูดขึ้นพร้อมยิ้มหน้าบานพอเก็บกระเป๋าเสร็จพวกเราทั้ง 4 คนก็เดินไปที่สนามบาสที่มีรุ่นพี่ยืนรอกันอยู่แล้ว รุ่นน้องปี1 กับรุ่นพี่ปี 2 นั่งเข้าแถวตามชั้นปี ส่วนรุ่นพี่ปี 3 กับปี 4 ยืนล้อมรอบไว้ ยกเว้นพี่พีกับพี่ฝนที่เป็นผู้นำในการพูดกับน้องๆที่ไม่ได้ลงไปนั่งเข้าแถวด้วยกัน" วันนี้จะมาบอกเรื่องการไปเข้าค่ายรับน้องกันนะครับ " พี่พีพูดขึ้นพร้อมกับถือกระดาษอีกหลายแผ่นไว้ในมือแล้วยกขึ้นมาอ่านก่อนจะพูดต่อ" ทุกคนพอจะทราบกันแล้วว่าพวกเราจะไปที่ทะเลกัน " พี่พีพูดยังไม่จบก็มีเสียงฮือฮาสำหรับคนที่ยังไม่รู้เรื่องร้องขึ้นด้วยความดีอกดีใจ" เบาๆก่อนนะครับ "
