เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 13 ทำไมผมรู้สึกไม่พอใจขนาดนี้วะ!
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-04 21:57:40แบงค์
" มึงออกไปไหนมาวะไอ้แบงค์ " ดินเอ่ยถามเพื่อนที่เดินออกไปจากโต๊ะหาร เพราะเขาเห็นท่าทางแปลกๆของเพื่อนก้มมองโทรศัพท์ตัวเองมาสักพักใหญ่ๆตั้งแต่อยู่ที่มหาลัยจนถึงตอนนี้ พอถึงร้านสเต๊กมันก็ยังจ้องโทรศัพท์ไม่วางตา เหมือนในโทรศัพท์มันมีอะไรน่าสนใจขนาดนั้นแหล่ะ ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้เปิดอะไรดูเลยสักอย่าง จนกระทั่งมันเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไปนอกร้าน สักพักมันก็เดินกลับมาด้วยหน้าตาบึ้งตึงเหมือนกำลังอยากจะไปฆ่าใครอย่างนั้นแหล่ะ แบงค์ไม่ตอบอะไรเพื่อน ได้แต่นั่งนิ่งหั่นสเต๊กเข้าปากไปด้วยอาการฉันเฉียวไม่น้อย " อ้าวน้องแพรว " ผมที่ได้ยินเสียงไอ้ปอเรียกชื่อคนที่ทำให้ผมหงุดหงิดเมื่อครู่ขึ้น ผมจึงรีบเงยหน้าจากจานสเต๊กขึ้นมาทันที ผมก็เห็นคนตัวเล็กกำลังเดินเข้ามาในร้านและมากับผู้ชายที่ผมไม่ค่อยจะชอบหน้ามันนัก เห็นตามติดชีวิตรุ่นน้องผมตลอด!! " น้องแพรวๆ มานั่งนี่มีโต๊ะหรือยัง " ไอ้ปอกวักมือเรียกรุ่นน้องผม เธอพึ่งสังเกตเห็นโต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่ก็เดินยิ้มตาหยีแก้มแทบจะแตกเดินเข้ามาหาพวกผม " อ้าว สวัสดีค่ะพี่ๆ " เธอยกมือไหว้สวยๆให้พวกผมทันทีเมื่อเธอเดินมาถึง " นั่งก่อนสิ โต๊ะเต็มหมดเลย ไม่มีที่นั่งแล้ว " ไอ้ดินบอกแพรวพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ให้เธอเข้ามานั่งด้วยกัน ในใจผมก็ลุ้นแทบตายว่าเธอจะนั่งลงไหม " อ่อ ขอบคุณมากนะคะ แต่ว่าเพื่อนหนูจองโต๊ะไว้แล้วอ่ะค่ะ " ผมที่อยากให้เธอมานั่งด้วยแต่ก็ไม่เอ่ยปากบอกอะไร เอ๊ะ! เพื่อนงั้นเหรอ " เพื่อน!! " เสียงไอ้ดิน ไอ้ปอ พร้อมกับไอ้ต้น ตะโกนออกมาพร้อมกันจนคนในร้านหลายสิบคนหันมามองที่พวกผมกันเป็นตาเดียว " ค่ะ คะ มีอะไรหรือเปล่าคะ " เธอถามพวกผมอย่าง งงๆ ที่ทำท่าทางตกใจคำพูดของเธอ " เปล่าครับๆ " เพื่อนผมทั้งสามตอบพร้อมกัน ท่าทางไม่มีพิรุธเลยจริงๆ ผมที่กำลังหั่นสเต๊กเข้าปากก็แอบยิ้มกับคำว่าเพื่อนของเธอ ฮ่าๆแค่ เพื่อนสินะ ผมดีใจอะไรวะ! เธอเดินไปที่โต๊ะที่เธอจองไว้ไม่ไกลจากผมมากนัก พอมองเห็นว่าเธอทำอะไรบ้าง ผมที่กินอยู่ก็แอบชำเรืองตามองเธอเป็นครั้งคราวไป " น้องแพรวบอกว่าเพื่อนว่ะ ฮ่าๆ " ไอ้ดินพูดขึ้นหลังจากรุ่นน้องผมเดินออกไป จนพวกมันคิดว่าเธอจะไม่ได้ยินพวกมันแอบพูดถึงเธอ " กูนึกว่าแฟน แม่งเพื่อนอะไรวะตามติดน้องแพรวอย่างกับเงา " ไอ้ปอพูดเสริม จนผมที่กำลังรู้สึกโล่งใจหน้าขมวดคิ้วแบบไม่พอใจอีกครั้งขึ้นมาทันที " ฮ่าๆ น้องแพรวอาจจะคิดว่าเป็นเพื่อน แต่อีกคนอาจจะไม่คิดหรือเปล่าวะ ดูจากท่าทางเวลาเห็นน้องแพรวคุยกับพวกเราสิ เหมือนมันจะกินหัวพวกเราไปอย่างงั้นแหล่ะ ฮ่าๆ " ไอ้ดินพูดพลางตบโต๊ะหัวเราะ แม่งมันพอใจอะไรกันนักกันหนาวะ!! " หุบปาก! " ผมที่เงียบมานานและทนได้ยินพวกมันพูดไม่ไหว ยิ่งพูดผมก็ยิ่งโมโหและรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด พวกมันทั้งสามคนสะดุ้งโหยงทันทีเมื่อผมที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น " เป็นอะไรของมึงวะไอ้แบงค์ " ไอ้ดินถามผมด้วยท่าทางอย่างสงสัย " เออจริง ท่าทีมึงดูแปลกๆตั้งแต่ออกจากมหาลัยแล้วนะเว้ย! " ไอ้ปอพูดต่อ " มึงเป็นอะไรไหมวะ " รอบนี้เป็นไอ้ต้นพูดขึ้นมาบ้างหลังจากที่มันไม่พูดไม่จาเหมือนอมอะไรไว้ในปาก เออมันก็พอๆกับผมล่ะวะไอ้ต้นน่ะ " กูอิ่มละ " ผมพูดพลางวางเงินแบงค์สีเทาวางไว้ที่โต๊ะให้พวกมันแล้วเดินออกไปทันทีอย่างไม่สบอารมณ์ ณ มหาวิทยาลัยเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ผมที่กำลังจะเดินไปเอารถก็บังเอิญเจอเข้ากับรุ่นน้องของผม พร้อมกับผู้ชายที่มานั่งข้างเธอตอนประกวดดาวเดือน " พีทรอนานหน่อยนะ พีทไปรอที่หอก่อนไหม เสร็จแล้วเดี๋ยวแพรวโทรหานะ " " ครับ " ผมที่เดินมาบังเอิญได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ถึงกลับขมวดคิ้วเป็นปมเข้าหากันอย่างไม่พอใจนัก ไปรอที่หอคืออะไร พวกเธออยู่ด้วยกันอย่างนั้นเหรอ แล้วเสร็จแล้วจะโทรหา โทรทำไมเป็นอะไรกัน ? แล้วคำตอบของอีกคน " ครับ " ด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อยจนมดจะขึ้นละ หลังจากนั้นพวกเขาสองคนก็เดินก็แยกย้ายกันไป ผมที่กำลังจะเดินไปเอารถเห็นแพมแพมเพื่อนของเธอกำลังงัวเงียหาของบนรถอยู่นาน แต่ผมก็ไม่ได้เอ่ยทักอะไร จนเธอเงยหน้าขึ้นมาเห็นผมเอง " อ้าวพี่แบงค์ สวัสดีค่ะ " เธอยกมือไหว้ผมพร้อมยิ้มให้ ผมได้แต่ทำหน้านิ่งๆตอบกลับไปให้เธอ ใบหน้าที่แต่งหน้าจัดเพราะประกวดดาวเดือนเมื่อกี้ และชุดที่ยังไม่เปลี่ยน ผมสังเกตเห็นเหมือนเธอกำลังเดินมาเอาชุดที่รถไปเปลี่ยน ก่อนที่ผมจะเดินไปขึ้นรถของผม แต่เสียงบทสนทนาของสองคนนั้นที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ผุดขึ้นมาในหัวผมอีกครั้ง " พีทรอนานหน่อยนะ พีทไปรอที่หอก่อนไหม เสร็จแล้วเดี๋ยวแพรวโทรหานะ " " ครับ " ผมจะไปเสือกเรื่องอะไรของพวกมันวะ ผมสะบัดหัวอย่างแรงเพื่อเอาบทสนทาบ้าๆเมื่อครู่นั่นออกไปจากหัว แพมแพมเพื่อนรุ่นน้องผมกำลังจะปิดประตูรถแล้วเดินไป " เดี๋ยว! " ผมเอ่ยห้ามเธอเอาไว้ก่อน จนเธอหยุดชะงักมองมาทางผมด้วยความสงสัยทันที " คะ " เธอขมวดคิ้วทำท่าทางสงสัย เพราะเมื่อกี้ผมยังทำตัวไม่สนใจเธออยู่เลย " ขอเบอร์โทรหน่อยสิ " เธอตกใจอ้าปากค้างกับคำพูดของผมที่อยู่ๆผมก็ขอเบอร์โทรขึ้นมา " บะ เบอร์อะไรคะ " เธอถามตะกุกตะกักด้วยท่าทีที่ตกใจอยู่ไม่น้อย " เบอร์เพื่อนเธอน่ะ " ผมตอบไปพร้อมจ้องหน้าเธอด้วยสายตานิ่งเรียบไร้ความรู้สึก เพื่อกดดันเธอให้เธอรีบๆกดเบอร์โทรมาให้ผมสักที " พะ เพื่อน เพื่อนคนไหนคะ แพรวเหรอ " เธอถามผมขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง " อือ " ผมยื่นโทรศัพท์ผมให้เธอทันที และเธอก็กดเบอร์โทรเพื่อนของเธอให้ผมอย่างง่ายดายโดยไม่ถามหรือสงสัยอะไรผมสักคำ ก็ดีผมก็ไม่รู้จะตอบกลับเธอยังไงเหมือนกันที่อยู่ๆก็มาขอเบอร์โทรเพื่อนเธอแบบนี้ ....................................................... แอบคิดอะไรกับรุ่นน้องตัวเองและไม่รู้ตัวหรือเปล่าจ๊ะรุ่นพี่ รีบๆรู้ตัวเองให้เร็วๆด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวคนอื่นคาบไปก่อน อย่าหาว่าไม่เตือน!บทที่เกี่ยวข้อง
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 14 ข้อแลกเปลี่ยน
มหาวิทยาลัยคณะนิติศาสตร์ฉัน แพมแพม ภพ ภาม ที่กำลังเรียนเสร็จและเก็บกระเป๋ากำลังจะไปตามที่รุ่นพี่นัดไว้ในไลน์กลุ่ม" รุ่นพี่ปี 4 นัดพวกเรารวมทุกชั้นปีให้ไปรวมกันที่ไหนนะ " แพมแพมถามฉันขึ้นมา" เห็นบอกว่าสนามบาสนะ " ฉันตอบกลับแพมแพมไป รุ่นพี่ก็คงจะนัดไปคุยเรื่องที่จะไปเข้าค่ายรับน้องนอกสถานที่แหล่ะมั้ง ฉันเห็นรุ่นพี่บางคนพูดขึ้นตอนเดินผ่านน่ะ" ปีนี้เห็นว่าจะพาไปทะเลนะ " ภพพูดขึ้นพร้อมกับยังเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเอง" ก็ดีดิวะกูอยากเล่นน้ำ " ภามพูดขึ้นพร้อมยิ้มหน้าบานพอเก็บกระเป๋าเสร็จพวกเราทั้ง 4 คนก็เดินไปที่สนามบาสที่มีรุ่นพี่ยืนรอกันอยู่แล้ว รุ่นน้องปี1 กับรุ่นพี่ปี 2 นั่งเข้าแถวตามชั้นปี ส่วนรุ่นพี่ปี 3 กับปี 4 ยืนล้อมรอบไว้ ยกเว้นพี่พีกับพี่ฝนที่เป็นผู้นำในการพูดกับน้องๆที่ไม่ได้ลงไปนั่งเข้าแถวด้วยกัน" วันนี้จะมาบอกเรื่องการไปเข้าค่ายรับน้องกันนะครับ " พี่พีพูดขึ้นพร้อมกับถือกระดาษอีกหลายแผ่นไว้ในมือแล้วยกขึ้นมาอ่านก่อนจะพูดต่อ" ทุกคนพอจะทราบกันแล้วว่าพวกเราจะไปที่ทะเลกัน " พี่พีพูดยังไม่จบก็มีเสียงฮือฮาสำหรับคนที่ยังไม่รู้เรื่องร้องขึ้นด้วยความดีอกดีใจ" เบาๆก่อนนะครับ "
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 15 อย่าเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากพี่!
รุ่นพี่ที่ตอนนี้กึ่งจูงกึ่งลากฉันเดินออกมาที่หลังตึกคณะนิติ แถมตอนนี้ เวลานี้ เลยเวลาเลิกเรียนมาสักพักหนึ่งแล้วก็เลยไม่ค่อยมีคนเดินพลุกพล่านแถวนี้กันมากนัก แถมยังอยู่หลังตึกคณะนิติแทบจะไม่มีคนอยู่เลยสักคนหนึ่งด้วยซ้ำ" รุ่นพี่จะพาน้องไปไหนคะ " ฉันที่กำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามแรงลากของรุ่นพี่ไปจนตอนนี้รู้สึกเจ็บที่ข้อมือเล็กๆของฉันขึ้นมา เพราะรุ่นพี่ออกแรงบีบมันอย่างแรงน่ะสิ T_T"..."สิ้นเสียงการตอบรับจากรุ่นพี่ แต่รุ่นพี่ผลักฉันให้ติดกับผนังและเขาก็เอามือทั้งสองข้างของเขายันพนังล้อมฉันเอาไว้เหมือนกลัวฉันจะหนีไปไหน" ระ รุ่นพี่มีอะไรกับน้องหรือเปล่าคะ " ฉันที่ตอนนี้ใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้ใกล้ชิดรุ่นพี่ขนาดนี้ ตลอดระยะเวลาที่ฉันได้รู้จักรุ่นพี่มา " จำข้อแลกเปลี่ยนที่พี่เคยบอกไว้ได้ไหม " รุ่นพี่ถามฉันพร้อมกับโน้มใบหน้าของเขาลงมาจนจมูกโด่งของรุ่นพี่มาชนกับปลายจมูกของฉัน รุ่นพี่ทำไมทำตัวแบบนี้ นี่คือการกระทำของรุ่นพี่ที่ฉันแอบรักมาตลอด 3 ปีอย่างงั้นเหรอ ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสนไปหมด ทำไมรุ่นพี่ถึงทำกิริยาท่าทางแบบนี้กับฉันด้วยนะ แต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอที่ฉันได้ใกล้ชิดกับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 16 ผู้หญิงคนนั้นคือใคร
ภายในรถพี่แบงค์" หอน้องอยู่ที่ไหน " รุ่นพี่ถามขึ้นทันทีเมื่อฉันขึ้นรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" หอในหญิงที่มหาลัยค่ะ " ฉันตอบกลับรุ่นพี่ไปพร้อมส่งยิ้มให้กับรุ่นพี่" อืม " รุ่นพี่ตอบพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน จนหน้าฉันร้อนผ่าวและใจเต้นตึกตักๆ การที่รุ่นพี่เข้ามาใกล้ฉันครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งที่แล้วที่เขาลากฉันไปหลังตึกคณะนิติที่ตอนนั้นผลักฉันแรงๆ แต่ตอนนี้ฉันสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในแววตาของเขาและการกระทำของเขา" ระ รุ่นพี่จะทำอะไรคะ " ฉันตัวสั่นเทาถามรุ่นพี่ไปทันทีเมื่อรุ่นพี่เริ่มโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆจนแทบจะสิงฉันอยู่แล้ว" คาดเข็มขัด " ฉันที่กำลังตัวเกร็งต้องชะงักทันที เมื่อรุ่นพี่ยื่นมือมาดึงเข็มขัดนิรภัยคาดให้ฉัน จะคาดเข็มขัดก็ไม่บอกกันดีๆ ทำเอาคนตกอกตกใจหมด เฮ้อ!" หึๆ " รุ่นพี่หันกลับไปนั่งที่คนขับรถตามเดิมพร้อมกับหัวเราะออกมาในลำคอเบาๆ แต่ฉันแอบได้ยินนะ TT" พี่หิวแล้ว " รุ่นพี่พูดขึ้นขณะขับรถอยู่" คะ " ฉันเลิกคิ้วพร้อมหันหน้าไปมองรุ่นพี่ทันที" ไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อย " รุ่นพี่หันหน้ากลับมามองฉันแล้วยิ้มให้ฉัน พร้อมกับที่เขายื่นมือมาของเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 17 โชเชียล
ห้องเรียนฉันกับแพมแพมที่กำลังเดินเข้าไปห้องเรียนก็ถูกสายตาคนนับร้อยจ้องมองมาทางพวกเราสองคน จนฉันกับแพมแพมต้องหยุดเดินสักพักแล้วกระซิบกระซาบคุยกันเบาๆ" ฉันว่าคนมองเราแบบแปลกๆแล้วว่ะแก ไม่ได้มองสายตาชื่นชม แต่มองสายตาเหมือนจะเอาค้อนมาทุบหัวพวกเราให้เละคามือเลยว่ะ! " แพมแพมกระซิบบอกฉัน ซึ่งฉันก็คิดเหมือนกันกับแพมแพมเหมือนกัน" มีเรื่องอะไรวะ " ฉันที่กำลังยืนกระซิบกระซาบกันสองคนเลยได้ยินเสียงทุ้มของอีกคนเรียก" แพรว แพมแพม มานี่ " เสียงภามที่นั่งอยู่บนโต๊ะเรียนเรียกฉันกับแพมแพมให้ไปนั่งที่ที่พวกเขาจองไว้ให้ฉันทันทีฉันกับแพมแพมรีบเดินเร็วไปหาภพ ภาม ทันทีอย่างไม่รีรอ" มีอะไรกันวะแก คนมองฉันกับแพรวแปลกๆมาตั้งแต่หน้ามหาลัยละ " แพมแพมเอ่ยถามภามที่กำลังกดมือถืออยู่ พร้อมยื่นมือถือของตนมาให้ฉันกับแพมแพมดูเพจ: ตามกรี๊ดหนุ่มหล่อโพสรูปภาพ 3 รูป................................................." ผู้หญิงคนนั้นคือใคร "" พี่แบงค์อยู่กับใคร "" พี่แบงค์ยิ้มให้นางด้วยแก "" ฉันจะอกหักเหรอเนี่ยยยย "" ตั้งแต่เกิดมาพึ่งเคยเห็นพี่แบงค์ยิ้ม "" เขาจับมือกันด้วย "" แฟนพี่แบงค์เหรอ "" ไม่น่าใช่แฟนอาจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 18 ความลับของรุ่นพี่
หอในหญิงฉันที่ตอนนี้รู้สึกเพลียกับการเรียนมาทั้งวัน เรียนไม่เท่าไหร่แต่ต้องมาคอยตอบทุกคนที่ผ่านไปผ่านมาว่าฉันเป็นอะไรกับรุ่นพี่นี่สิ ทำเอาฉันหมดแรงไปเลยทีเดียว ฉันคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ย และฉันควรจะดีใจไหมที่ได้เป็นข่าวฉาวกับรุ่นพี่แบบนี้ ตอบตรงๆเลย ไม่! ถึงฉันอยากจะรู้จักกับรุ่นพี่ก็จริงแต่ก็รู้จักเหมือนคนปกติธรรมดาไม่ได้หรือไง ฉันไม่คิดว่ารุ่นพี่จะดังมากขนาดนี้ทั้งในมหาลัย นอกมหาลัย แถมผู้ติดตามรุ่นพี่ตอนนี้เป็นล้านๆคนแล้วอ่ะตอนที่ฉันอยู่มัธยมรุ่นพี่ก็ดังมากจริงๆนั่นแหล่ะ แต่ไอจีรุ่นพี่ตอนนั้นยังผู้ติดตามหลักหมื่นอยู่เลย แต่ทำไมเผลอไปแปปเดียวผู้ติดตามก็เป็นล้านแล้วล่ะ เอาจริงๆฉันก็ไม่ได้ค่อยเช็คโชเชียลเท่าไหร่ และอีกอย่างรุ่นพี่ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวในโลกโชเชียลฉันเลยไม่ได้กดเข้าไปส่องรุ่นพี่เลย ตอนนั้น ได้แต่คิดในใจว่าฉันจะตั้งใจเรียนและสอบเข้ามหาลัยเดียวกับรุ่นพี่ให้ได้ก็แค่นั้นเอง T.T! ....................................................เมื่อคืนที่หน้าหอในหญิงแบงค์ผมที่ตอนนี้กำลังจอดรถมาส่งรุ่นน้องของผมที่หน้าหอในหญิง พอถึงหอรุ่นน้องก็ยกมือไหว้ผมแล้วพูดขอบคุณผมแล้วเดินลงจากรถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 19 เข้าค่ายรับน้อง
ติ้งงง ~ ~ฉันที่กำลังนอนไถๆหน้าจอโทรศัพท์ดูอะไรเรื่อยเปื่อยเสียงข้อความเฟสบุ๊คก็ดังขึ้นBank Nakarin" สวัสดีครับ " รุ่นพี่ทักมา! ฉันที่กำลังนอนอยู่รีบดันตัวเองลุกนั่งบนเตียงด้วยความตกใจทันที 0.0" สวัสดีค่ะ " ฉันตอบกลับเขาไป แต่ตอนนี้ใบหน้าฉันแดงก่ำร้อนวูบๆด้วยความเขิน นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คและไอจีของเขา ซึ่งเขารับเพื่อนในโลกโชเชียลอยู่แค่ไม่กี่คน -////-" อีก 2 วันจะเข้าค่ายรับน้องแล้วเตรียมตัวหรือยังครับ " รุ่นพี่ถามเรื่องเข้าค่ายกับฉันที่เมื่อตอนเย็นรุ่นพี่ได้แจ้งมาบ้างแล้วในไลน์กลุ่มคณะ" เรียบร้อยค่ะ รุ่นพี่ล่ะคะ " ฉันถามเขากลับไป" อยากให้มีคนมาเตรียมให้ครับ " " หื้ม " ฉันตอบกลับไปอย่าง งงๆ" งั้นพี่ไปนอนก่อนนะครับ ฝันดีครับรุ่นน้อง " รุ่นพี่ตอบกลับฉันแล้วก็หายไปทันทีฉันที่ตอนนี้กำลังจ้องข้อความล่าสุดที่รุ่นพี่ส่งมา ฝันดีงั้นเหรอ กรี๊ดดดด ฉันดิ้นไปมาบนเตียงอย่างเขินอาย ไม่คิดเลยว่าการที่ฉันแอบรักใครคนๆหนึ่งมาตลอด 3 ปี ฉันไม่คิดจะได้ครอบครองเขาเลยสักครั้งแค่ได้มองเขาอยู่ไกลๆ ได้รู้ว่าเขาทำอะไร ที่ไหน เป็นยังไงบ้าง แค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว การที่ฉันตั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 20 เข้าค่ายรับน้อง (2) การแข่งขัน+หึง
" ทุกคนที่จับฉลากกลุ่มสีแล้วให้มาเข้าแถวตามสีที่ตัวเองได้เลยนะครับ " พี่พีพูดขึ้นฉันมองไปรอบๆหาแถวที่เป็นกลุ่มสีของตัวเอง จะมีรุ่นพี่แต่ละคณะสีจะใส่เสื้อสียืนรอกันอยู่แล้ว ฉันหันไปมองรุ่นพี่แต่รุ่นพี่ใส่เสื้อสีดำ ซึ่งสีดำไม่มีในคณะสี รุ่นพี่ก็คงไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมด้วยล่ะมั้งกลุ่มสีจะมีอยู่ 7 สีด้วยกัน ก็คือ สีแดง สีแสด สีม่วง สีชมพู สีเขียว สีฟ้า และก็สีเหลืองซึ่งฉันกับแพมแพมจับฉลากได้สีเดียวกันเลยจูงมือกันไปเข้าแถวตามคณะกลุ่มสีของตัวเอง" หลังจากที่รวมกลุ่มคณะสีกันเสร็จแล้ว พี่เลี้ยงที่ดูแลตามคณะสีก็แจกผ้าผันคอให้น้องๆได้เลยครับ น้องที่ได้ผ้าพันคอแล้วก็เอามาผูกที่คอตัวเองได้เลยนะครับ " พี่พีบอกกล่าวตอนนี้พี่เลี้ยงแต่ละคณะสีกำลังแจกผ้าผันคอให้น้องๆ ฉันที่ได้ผ้าผันคอสีม่วงของตัวเองแล้วก็รีบจัดแจงผูกผ้าพันคอทันทีฉันเหลือบมองหารุ่นพี่แต่ตอนนี้ก็ไม่เห็นรุ่นพี่นั่งอยู่ที่เดิมแล้ว แต่เห็นเพื่อนๆของรุ่นพี่เดินมาไกลๆ พี่ดินใส่เสื้อสีฟ้า พี่ต้นใส่เสื้อสีม่วง พี่ปอใส่เสื้อสีเหลือง ส่วนรุ่นพี่ตอนนี้ฉันก็ยังไม่เห็นเลย" ขอทางหน่อยครับ ผมขอนั่งตรงนี้กับเพื่อนได้ไหม " ฉันได้ยินเสียงทุ้มดังอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 21 เข้าค่ายรับน้อง (3) หวง+น้อยใจ
ปี๊ดดดดดดด เสียงนกหวีดดังขึ้นให้ทุกคนไปรวมตัวกันอีกรอบที่ทรายหาด" แพรวไปก่อนนะคะ พี่ๆเรียกแล้ว " ฉันบอกรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ข้างๆพร้อมลุกขึ้นยืนเต็มตัว" เดี๋ยว ! " รุ่นพี่จับข้อมือเล็กของฉันรั้งไว้ แล้วรุ่นพี่ก็ยันตัวเองลุกขึ้นยืนตามมา แล้วเขาก็เอื้อมมือมาลูบผมฉันเบาๆ จนฉันสะดุ้งโหยง 0.0" ใบไม้ติดผม " รุ่นพี่บอกแบบนั้น แล้วก็เดินนำหน้าฉันออกไปก่อนทันที " แข่งขันเกมส์แรกผ่านไปเรียบร้อยแล้วนะครับ ต่อไปจะเป็นการแข่งขันเกมส์ที่สอง " พี่พีพูดพลางยกตะกร้าที่ใส่ลูกบอลหลายสีขึ้นมาให้พวกเราดูพร้อมกัน" เกมส์นี้มีชื่อว่า สานสัมพันธ์รุ่นพี่กับรุ่นน้อง โดยแต่ละสีจะต้องส่งตัวแทนออกมาทั้งหมด 4 คน ซึ่งจะเป็นพี่เลี้ยง 2 คน ชายหญิงของแต่ละสี กับรุ่นน้องอีก 2 คนจะเป็นชายหรือหญิงก็ได้ โดยจะให้พี่เลี้ยงเลือกรุ่นน้องมาคู่กับตัวเองได้ตามต้องการ " พี่พีว่าพลางวางตะกร้าลูกบอลลง" โดยเกมส์นี้จะแบ่งการแข่งขันออกเป็น 2 รอบ รอบละ 1 คู่ ก็คือ 2 คนนั่นเองครับ " พี่พีพูดแล้วหยุดหายใจพักหนึ่งแล้วก็พูดขึ้นมาต่อ" กติกาการเล่นนะครับ ให้นักแข่ง 1 คู่ หรือ 2 คน เอาลูกบอลดันไว้ที่แก้มของฝ่ายตรงข้าม แล้วก็พยุงเดินห้ามหล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
บทล่าสุด
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 22 เข้าค่ายรับน้อง (4) คู่แข่งหัวใจ
จู่ๆ รุ่นพี่ก็พูดและทำท่าทางแปลกๆ แล้วเดินออกไปเลย รุ่นพี่เป็นอะไรของเขากันนะฉันที่ งง กับการกระทำของรุ่นพี่ก็เลยส่ายหัวเบาๆ และเทน้ำส้มใส่แก้วดื่มต่อ" แพรวอยู่นี่นี่เองฉันเดินตามหาแกจนขาจะหักอยู่แล้วเนี่ย " แพมแพมที่เดินมาหาฉันแล้วบ่นไปด้วย " พูดเว่อร์ไปไหมคะ " ฉันตบไหล่แพมแพมเบาๆ" แกเล่นวอลเล่บอลเป็นไหม " แพมแพมถามฉัน" ก็พอได้นะ เคยเล่นแข่งกีฬาสีมาบ้างที่โรงเรียน " ฉันตอบกลับแพมแพมไป เพราะกีฬาที่ฉันชอบลงแข่งเป็นประจำที่มีกีฬาสีที่โรงเรียนก็วอลเล่บอลและก็กรีฑานี่แหล่ะ" งั้นไปเล่นกัน พี่ฝนกับพี่พีบอกให้มาชวนแกน่ะ " แพมแพมพูดพร้อมจับแขนฉันลากไปที่สนามวอลเล่บอลทันทีพอถึงสนามวอลเล่บอลก็พากันแบ่งทีมกันแข่งขันวอลเล่โดยแต่ละทีมจะมีสมาชิกทั้งหมด 6 คน ทีมแรกจะมี ฉัน แพมแพม ภพ ภาม พี่ฝน และพี่พี ส่วนทีมที่ 2 มีใครบ้างฉันก็จำชื่อไม่ได้สักเท่าไหร่ ^^ปี๊ดดดดด ~ ~ เสียงนกหวีดเป่าให้สัญญานในการเสิร์ฟลูกวอลเล่ ซึ่งฉันเป็นคนแรกที่ต้องเสิร์ฟก่อน เกมส์ดำเนินไปอย่างสนุกสนาน พอจบครึ่งแรกก็พากันมานั่งพัก 5 นาที เพื่อจะเปลี่ยนเลนกับทีมอีกฝั่งหนึ่ง" แพรว เล่นเก่งจังวะแก ไม่เคยเห็นแกในมุมเล่นกีฬาแบ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 21 เข้าค่ายรับน้อง (3) หวง+น้อยใจ
ปี๊ดดดดดดด เสียงนกหวีดดังขึ้นให้ทุกคนไปรวมตัวกันอีกรอบที่ทรายหาด" แพรวไปก่อนนะคะ พี่ๆเรียกแล้ว " ฉันบอกรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ข้างๆพร้อมลุกขึ้นยืนเต็มตัว" เดี๋ยว ! " รุ่นพี่จับข้อมือเล็กของฉันรั้งไว้ แล้วรุ่นพี่ก็ยันตัวเองลุกขึ้นยืนตามมา แล้วเขาก็เอื้อมมือมาลูบผมฉันเบาๆ จนฉันสะดุ้งโหยง 0.0" ใบไม้ติดผม " รุ่นพี่บอกแบบนั้น แล้วก็เดินนำหน้าฉันออกไปก่อนทันที " แข่งขันเกมส์แรกผ่านไปเรียบร้อยแล้วนะครับ ต่อไปจะเป็นการแข่งขันเกมส์ที่สอง " พี่พีพูดพลางยกตะกร้าที่ใส่ลูกบอลหลายสีขึ้นมาให้พวกเราดูพร้อมกัน" เกมส์นี้มีชื่อว่า สานสัมพันธ์รุ่นพี่กับรุ่นน้อง โดยแต่ละสีจะต้องส่งตัวแทนออกมาทั้งหมด 4 คน ซึ่งจะเป็นพี่เลี้ยง 2 คน ชายหญิงของแต่ละสี กับรุ่นน้องอีก 2 คนจะเป็นชายหรือหญิงก็ได้ โดยจะให้พี่เลี้ยงเลือกรุ่นน้องมาคู่กับตัวเองได้ตามต้องการ " พี่พีว่าพลางวางตะกร้าลูกบอลลง" โดยเกมส์นี้จะแบ่งการแข่งขันออกเป็น 2 รอบ รอบละ 1 คู่ ก็คือ 2 คนนั่นเองครับ " พี่พีพูดแล้วหยุดหายใจพักหนึ่งแล้วก็พูดขึ้นมาต่อ" กติกาการเล่นนะครับ ให้นักแข่ง 1 คู่ หรือ 2 คน เอาลูกบอลดันไว้ที่แก้มของฝ่ายตรงข้าม แล้วก็พยุงเดินห้ามหล
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 20 เข้าค่ายรับน้อง (2) การแข่งขัน+หึง
" ทุกคนที่จับฉลากกลุ่มสีแล้วให้มาเข้าแถวตามสีที่ตัวเองได้เลยนะครับ " พี่พีพูดขึ้นฉันมองไปรอบๆหาแถวที่เป็นกลุ่มสีของตัวเอง จะมีรุ่นพี่แต่ละคณะสีจะใส่เสื้อสียืนรอกันอยู่แล้ว ฉันหันไปมองรุ่นพี่แต่รุ่นพี่ใส่เสื้อสีดำ ซึ่งสีดำไม่มีในคณะสี รุ่นพี่ก็คงไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมด้วยล่ะมั้งกลุ่มสีจะมีอยู่ 7 สีด้วยกัน ก็คือ สีแดง สีแสด สีม่วง สีชมพู สีเขียว สีฟ้า และก็สีเหลืองซึ่งฉันกับแพมแพมจับฉลากได้สีเดียวกันเลยจูงมือกันไปเข้าแถวตามคณะกลุ่มสีของตัวเอง" หลังจากที่รวมกลุ่มคณะสีกันเสร็จแล้ว พี่เลี้ยงที่ดูแลตามคณะสีก็แจกผ้าผันคอให้น้องๆได้เลยครับ น้องที่ได้ผ้าพันคอแล้วก็เอามาผูกที่คอตัวเองได้เลยนะครับ " พี่พีบอกกล่าวตอนนี้พี่เลี้ยงแต่ละคณะสีกำลังแจกผ้าผันคอให้น้องๆ ฉันที่ได้ผ้าผันคอสีม่วงของตัวเองแล้วก็รีบจัดแจงผูกผ้าพันคอทันทีฉันเหลือบมองหารุ่นพี่แต่ตอนนี้ก็ไม่เห็นรุ่นพี่นั่งอยู่ที่เดิมแล้ว แต่เห็นเพื่อนๆของรุ่นพี่เดินมาไกลๆ พี่ดินใส่เสื้อสีฟ้า พี่ต้นใส่เสื้อสีม่วง พี่ปอใส่เสื้อสีเหลือง ส่วนรุ่นพี่ตอนนี้ฉันก็ยังไม่เห็นเลย" ขอทางหน่อยครับ ผมขอนั่งตรงนี้กับเพื่อนได้ไหม " ฉันได้ยินเสียงทุ้มดังอย
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 19 เข้าค่ายรับน้อง
ติ้งงง ~ ~ฉันที่กำลังนอนไถๆหน้าจอโทรศัพท์ดูอะไรเรื่อยเปื่อยเสียงข้อความเฟสบุ๊คก็ดังขึ้นBank Nakarin" สวัสดีครับ " รุ่นพี่ทักมา! ฉันที่กำลังนอนอยู่รีบดันตัวเองลุกนั่งบนเตียงด้วยความตกใจทันที 0.0" สวัสดีค่ะ " ฉันตอบกลับเขาไป แต่ตอนนี้ใบหน้าฉันแดงก่ำร้อนวูบๆด้วยความเขิน นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คและไอจีของเขา ซึ่งเขารับเพื่อนในโลกโชเชียลอยู่แค่ไม่กี่คน -////-" อีก 2 วันจะเข้าค่ายรับน้องแล้วเตรียมตัวหรือยังครับ " รุ่นพี่ถามเรื่องเข้าค่ายกับฉันที่เมื่อตอนเย็นรุ่นพี่ได้แจ้งมาบ้างแล้วในไลน์กลุ่มคณะ" เรียบร้อยค่ะ รุ่นพี่ล่ะคะ " ฉันถามเขากลับไป" อยากให้มีคนมาเตรียมให้ครับ " " หื้ม " ฉันตอบกลับไปอย่าง งงๆ" งั้นพี่ไปนอนก่อนนะครับ ฝันดีครับรุ่นน้อง " รุ่นพี่ตอบกลับฉันแล้วก็หายไปทันทีฉันที่ตอนนี้กำลังจ้องข้อความล่าสุดที่รุ่นพี่ส่งมา ฝันดีงั้นเหรอ กรี๊ดดดด ฉันดิ้นไปมาบนเตียงอย่างเขินอาย ไม่คิดเลยว่าการที่ฉันแอบรักใครคนๆหนึ่งมาตลอด 3 ปี ฉันไม่คิดจะได้ครอบครองเขาเลยสักครั้งแค่ได้มองเขาอยู่ไกลๆ ได้รู้ว่าเขาทำอะไร ที่ไหน เป็นยังไงบ้าง แค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว การที่ฉันตั้
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 18 ความลับของรุ่นพี่
หอในหญิงฉันที่ตอนนี้รู้สึกเพลียกับการเรียนมาทั้งวัน เรียนไม่เท่าไหร่แต่ต้องมาคอยตอบทุกคนที่ผ่านไปผ่านมาว่าฉันเป็นอะไรกับรุ่นพี่นี่สิ ทำเอาฉันหมดแรงไปเลยทีเดียว ฉันคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ย และฉันควรจะดีใจไหมที่ได้เป็นข่าวฉาวกับรุ่นพี่แบบนี้ ตอบตรงๆเลย ไม่! ถึงฉันอยากจะรู้จักกับรุ่นพี่ก็จริงแต่ก็รู้จักเหมือนคนปกติธรรมดาไม่ได้หรือไง ฉันไม่คิดว่ารุ่นพี่จะดังมากขนาดนี้ทั้งในมหาลัย นอกมหาลัย แถมผู้ติดตามรุ่นพี่ตอนนี้เป็นล้านๆคนแล้วอ่ะตอนที่ฉันอยู่มัธยมรุ่นพี่ก็ดังมากจริงๆนั่นแหล่ะ แต่ไอจีรุ่นพี่ตอนนั้นยังผู้ติดตามหลักหมื่นอยู่เลย แต่ทำไมเผลอไปแปปเดียวผู้ติดตามก็เป็นล้านแล้วล่ะ เอาจริงๆฉันก็ไม่ได้ค่อยเช็คโชเชียลเท่าไหร่ และอีกอย่างรุ่นพี่ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวในโลกโชเชียลฉันเลยไม่ได้กดเข้าไปส่องรุ่นพี่เลย ตอนนั้น ได้แต่คิดในใจว่าฉันจะตั้งใจเรียนและสอบเข้ามหาลัยเดียวกับรุ่นพี่ให้ได้ก็แค่นั้นเอง T.T! ....................................................เมื่อคืนที่หน้าหอในหญิงแบงค์ผมที่ตอนนี้กำลังจอดรถมาส่งรุ่นน้องของผมที่หน้าหอในหญิง พอถึงหอรุ่นน้องก็ยกมือไหว้ผมแล้วพูดขอบคุณผมแล้วเดินลงจากรถ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 17 โชเชียล
ห้องเรียนฉันกับแพมแพมที่กำลังเดินเข้าไปห้องเรียนก็ถูกสายตาคนนับร้อยจ้องมองมาทางพวกเราสองคน จนฉันกับแพมแพมต้องหยุดเดินสักพักแล้วกระซิบกระซาบคุยกันเบาๆ" ฉันว่าคนมองเราแบบแปลกๆแล้วว่ะแก ไม่ได้มองสายตาชื่นชม แต่มองสายตาเหมือนจะเอาค้อนมาทุบหัวพวกเราให้เละคามือเลยว่ะ! " แพมแพมกระซิบบอกฉัน ซึ่งฉันก็คิดเหมือนกันกับแพมแพมเหมือนกัน" มีเรื่องอะไรวะ " ฉันที่กำลังยืนกระซิบกระซาบกันสองคนเลยได้ยินเสียงทุ้มของอีกคนเรียก" แพรว แพมแพม มานี่ " เสียงภามที่นั่งอยู่บนโต๊ะเรียนเรียกฉันกับแพมแพมให้ไปนั่งที่ที่พวกเขาจองไว้ให้ฉันทันทีฉันกับแพมแพมรีบเดินเร็วไปหาภพ ภาม ทันทีอย่างไม่รีรอ" มีอะไรกันวะแก คนมองฉันกับแพรวแปลกๆมาตั้งแต่หน้ามหาลัยละ " แพมแพมเอ่ยถามภามที่กำลังกดมือถืออยู่ พร้อมยื่นมือถือของตนมาให้ฉันกับแพมแพมดูเพจ: ตามกรี๊ดหนุ่มหล่อโพสรูปภาพ 3 รูป................................................." ผู้หญิงคนนั้นคือใคร "" พี่แบงค์อยู่กับใคร "" พี่แบงค์ยิ้มให้นางด้วยแก "" ฉันจะอกหักเหรอเนี่ยยยย "" ตั้งแต่เกิดมาพึ่งเคยเห็นพี่แบงค์ยิ้ม "" เขาจับมือกันด้วย "" แฟนพี่แบงค์เหรอ "" ไม่น่าใช่แฟนอาจ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 16 ผู้หญิงคนนั้นคือใคร
ภายในรถพี่แบงค์" หอน้องอยู่ที่ไหน " รุ่นพี่ถามขึ้นทันทีเมื่อฉันขึ้นรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" หอในหญิงที่มหาลัยค่ะ " ฉันตอบกลับรุ่นพี่ไปพร้อมส่งยิ้มให้กับรุ่นพี่" อืม " รุ่นพี่ตอบพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน จนหน้าฉันร้อนผ่าวและใจเต้นตึกตักๆ การที่รุ่นพี่เข้ามาใกล้ฉันครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งที่แล้วที่เขาลากฉันไปหลังตึกคณะนิติที่ตอนนั้นผลักฉันแรงๆ แต่ตอนนี้ฉันสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในแววตาของเขาและการกระทำของเขา" ระ รุ่นพี่จะทำอะไรคะ " ฉันตัวสั่นเทาถามรุ่นพี่ไปทันทีเมื่อรุ่นพี่เริ่มโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆจนแทบจะสิงฉันอยู่แล้ว" คาดเข็มขัด " ฉันที่กำลังตัวเกร็งต้องชะงักทันที เมื่อรุ่นพี่ยื่นมือมาดึงเข็มขัดนิรภัยคาดให้ฉัน จะคาดเข็มขัดก็ไม่บอกกันดีๆ ทำเอาคนตกอกตกใจหมด เฮ้อ!" หึๆ " รุ่นพี่หันกลับไปนั่งที่คนขับรถตามเดิมพร้อมกับหัวเราะออกมาในลำคอเบาๆ แต่ฉันแอบได้ยินนะ TT" พี่หิวแล้ว " รุ่นพี่พูดขึ้นขณะขับรถอยู่" คะ " ฉันเลิกคิ้วพร้อมหันหน้าไปมองรุ่นพี่ทันที" ไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อย " รุ่นพี่หันหน้ากลับมามองฉันแล้วยิ้มให้ฉัน พร้อมกับที่เขายื่นมือมาของเขา
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 15 อย่าเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากพี่!
รุ่นพี่ที่ตอนนี้กึ่งจูงกึ่งลากฉันเดินออกมาที่หลังตึกคณะนิติ แถมตอนนี้ เวลานี้ เลยเวลาเลิกเรียนมาสักพักหนึ่งแล้วก็เลยไม่ค่อยมีคนเดินพลุกพล่านแถวนี้กันมากนัก แถมยังอยู่หลังตึกคณะนิติแทบจะไม่มีคนอยู่เลยสักคนหนึ่งด้วยซ้ำ" รุ่นพี่จะพาน้องไปไหนคะ " ฉันที่กำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามแรงลากของรุ่นพี่ไปจนตอนนี้รู้สึกเจ็บที่ข้อมือเล็กๆของฉันขึ้นมา เพราะรุ่นพี่ออกแรงบีบมันอย่างแรงน่ะสิ T_T"..."สิ้นเสียงการตอบรับจากรุ่นพี่ แต่รุ่นพี่ผลักฉันให้ติดกับผนังและเขาก็เอามือทั้งสองข้างของเขายันพนังล้อมฉันเอาไว้เหมือนกลัวฉันจะหนีไปไหน" ระ รุ่นพี่มีอะไรกับน้องหรือเปล่าคะ " ฉันที่ตอนนี้ใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้ใกล้ชิดรุ่นพี่ขนาดนี้ ตลอดระยะเวลาที่ฉันได้รู้จักรุ่นพี่มา " จำข้อแลกเปลี่ยนที่พี่เคยบอกไว้ได้ไหม " รุ่นพี่ถามฉันพร้อมกับโน้มใบหน้าของเขาลงมาจนจมูกโด่งของรุ่นพี่มาชนกับปลายจมูกของฉัน รุ่นพี่ทำไมทำตัวแบบนี้ นี่คือการกระทำของรุ่นพี่ที่ฉันแอบรักมาตลอด 3 ปีอย่างงั้นเหรอ ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสนไปหมด ทำไมรุ่นพี่ถึงทำกิริยาท่าทางแบบนี้กับฉันด้วยนะ แต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอที่ฉันได้ใกล้ชิดกับ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 14 ข้อแลกเปลี่ยน
มหาวิทยาลัยคณะนิติศาสตร์ฉัน แพมแพม ภพ ภาม ที่กำลังเรียนเสร็จและเก็บกระเป๋ากำลังจะไปตามที่รุ่นพี่นัดไว้ในไลน์กลุ่ม" รุ่นพี่ปี 4 นัดพวกเรารวมทุกชั้นปีให้ไปรวมกันที่ไหนนะ " แพมแพมถามฉันขึ้นมา" เห็นบอกว่าสนามบาสนะ " ฉันตอบกลับแพมแพมไป รุ่นพี่ก็คงจะนัดไปคุยเรื่องที่จะไปเข้าค่ายรับน้องนอกสถานที่แหล่ะมั้ง ฉันเห็นรุ่นพี่บางคนพูดขึ้นตอนเดินผ่านน่ะ" ปีนี้เห็นว่าจะพาไปทะเลนะ " ภพพูดขึ้นพร้อมกับยังเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเอง" ก็ดีดิวะกูอยากเล่นน้ำ " ภามพูดขึ้นพร้อมยิ้มหน้าบานพอเก็บกระเป๋าเสร็จพวกเราทั้ง 4 คนก็เดินไปที่สนามบาสที่มีรุ่นพี่ยืนรอกันอยู่แล้ว รุ่นน้องปี1 กับรุ่นพี่ปี 2 นั่งเข้าแถวตามชั้นปี ส่วนรุ่นพี่ปี 3 กับปี 4 ยืนล้อมรอบไว้ ยกเว้นพี่พีกับพี่ฝนที่เป็นผู้นำในการพูดกับน้องๆที่ไม่ได้ลงไปนั่งเข้าแถวด้วยกัน" วันนี้จะมาบอกเรื่องการไปเข้าค่ายรับน้องกันนะครับ " พี่พีพูดขึ้นพร้อมกับถือกระดาษอีกหลายแผ่นไว้ในมือแล้วยกขึ้นมาอ่านก่อนจะพูดต่อ" ทุกคนพอจะทราบกันแล้วว่าพวกเราจะไปที่ทะเลกัน " พี่พีพูดยังไม่จบก็มีเสียงฮือฮาสำหรับคนที่ยังไม่รู้เรื่องร้องขึ้นด้วยความดีอกดีใจ" เบาๆก่อนนะครับ "
