MasukShare
บทที่ 5 ตามล่าป้ายชื่อ (2) (พี่+น้อง)
Terakhir Diperbarui:
2025-03-03 19:56:28ฉันกับแพมแพมตกลงกันว่าวันนี้ต้องหาป้ายชื่อของตัวเองให้ได้ เพราะเวลาที่เหลืออีก 2 วัน ฉันกับแพมแพมจะได้ลัลล้ากันโดยไม่ต้องพะวงหาป้ายชื่อตัวเองกับรุ่นพี่
ฉันกับแพมแพมเดินไปหารุ่นพี่แต่ละคนเพื่อถามว่าป้ายชื่อที่อยู่กับพี่ๆ ใช่รายชื่อของพวกฉันหรือเปล่า รุ่นพี่บางคนก็บอกไปตรงๆ ส่วนรุ่นพี่บางคนก็อยากจะแกล้งก็ให้เราเต้นให้ดู กระโดดตบ หรือวิ่ง และต่างๆนาๆ ที่สรรหามาแกล้งรุ่นน้องสารพัดแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ป้ายชื่อมา ฉันเหนื่อยกับการที่ตามล่าป้ายชื่อก็เลยเดินไปนั่งพักที่โต๊ะม้าหินอ่อน พอนั่งลงก็มองไปรอบๆ เห็นเพื่อนๆ และรุ่นพีี ทำกิจกรรมกัน บางคนก็สนุก บางคนก็ทำท่าเบื่อๆ แต่สำหรับฉันเหนื่อยเอามากๆ แต่ก็คุ้มค่ากับการที่ได้มาเรียนที่นี่ แถมยังได้เจอกับพี่แบงค์อีก ถึงจะเหนื่อยแค่ไหนฉันก็ยังยิ้มได้และมีความสุข นี่สินะได้ทำในสิ่งที่รัก สิ่งที่ต้องการ เหนื่อยแค่ไหนก็ยังสู้ได้ต่อ -////- ฉันหันไปมองรุ่นพี่ที่ตอนนี้รุ่นพี่นั่งอยู่คนเดียว มีรุ่นน้องหลายคนเดินมาหาเรื่อยๆ แต่ก็โดนรุ่นพี่ปฏิเสธไปตรงๆ ว่าไม่มีป้ายชื่อโดยที่ไม่ได้สั่งให้รุ่นน้องทำอะไรเหมือนรุ่นพี่คนอื่นๆ แสนดีจัง ^^ ฉันมองรุ่นพี่แล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียวอย่างกับคนบ้า ฉันควรจะเดินไปถามเขาเหมือนคนอื่นๆ ดีไหมนะ แต่ทำไมฉันกลับไม่กล้าทำล่ะ ในหนังสือที่ฉันอ่านจะเขียนนิยามของคนแอบรักว่า ถ้าเราแอบรักใครสักคน พอเจอเขาหัวใจก็จะเต้นแรง เจอหน้าก็ไม่กล้ามองและหลบสายตา ซึ่งฉันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ แต่รอบนี้ฉันคิดว่าฉันต้องไปถามรุ่นพี่ตรงๆ แล้วล่ะ ว่าป้ายชื่อของฉันอยู่ที่รุ่นพี่หรือเปล่า ถ้าไม่มีรุ่นพี่ก็คงจะปฏิเสธไปตรงๆ เหมือนที่ทำกับรุ่นน้องคนอื่นๆ และฉันก็แค่เดินออกมาก็แค่นั้น อีกอย่างรุ่นพี่ไม่รู้จักฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องหลบหน้า และไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร ใช่! ฉันพูดถูก ฉันเดินเข้าไปหารุ่นพี่อย่างช้าๆ และหัวใจของฉันตอนนี้เต้นรุนแรงมากกว่าทุกๆ ครั้งที่ได้เจอกัน เพราะครั้งนี้ฉันต้องเดินไปคุยกับรุ่นพี่ครั้งแรก ซึ่งก็ไม่รู้ว่ารุ่นพี่จะตอบฉันกลับมาบ้างหรือเปล่า " ระ รุ่นพี่คะ " ฉันเดินไปทักรุ่นพี่พร้อมกับเก็บอาการเขินและความกลัวเอาไว้สุดๆ รุ่นพี่ที่กำลังก้มหน้ากดโทรศัพท์อยู่หันหน้าขึ้นมามองฉันและทำท่าทางเหมือนตกใจ ก็คงเพราะฉันเดินมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง จังหวะนี้ฉันกับรุ่นพี่สบตากันครั้งแรก และครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่ได้หลบสายตาเขา ฉันจ้องมองดวงตานัยน์ตาสีน้ำตาลที่มีเสน่ห์เอามากๆ อย่างไม่ละสายตา ที่ไม่ละสายตาไปไหนเพราะตอนนี้ฉันกำลังตกอยู่ในภวังค์ยังไงล่ะ ฉันได้สติกับมาตอนที่รุ่นพี่ตอบกลับ " ครับ " รุ่นพี่พูดขึ้นพร้อมกับรีบปิดโทรศัพท์ทันที เหมือนกลัวคนอื่นเห็นว่าอะไรที่ทำให้เขาสนใจโทรศัพท์มากขนาดนี้ จังหวะที่รุ่นพี่ตอบ ฉันที่อยู่ในภวังค์ก็ได้สติกลับมา แล้วยิ้มให้กับรุ่นพี่กว้างๆ จะเก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่แล้ว เป็นครั้งแรกที่ได้คุยกัน และก็ไม่ได้คิดเลยว่ารุ่นพี่จะตอบกลับฉัน แค่คำว่า " ครับ " คำเดียวก็ทำเอาคนที่แอบรักมาตลอด 3 ปีแบบฉันถึงกับหน้าแดงไปหมด " น้องจะมาถามว่าป้ายชื่อของรุ่นพี่ใช่ชื่อน้องหรือเปล่าคะ " ฉันถามพร้อมก้มหน้าก้มตาลง เพราะตอนนี้ฉันกำลังเก็บอาการเขินอาย กลัวคนตรงหน้าจะรู้ และเดาได้ว่าฉันชอบเขาเอามากๆ " น้องชื่ออะไรครับ " รุ่นพี่ถามพร้อมกับมองป้ายชื่อของตัวเองที่ห้อยไว้ที่คอ แต่ชื่อหันปิดไว้ที่กลางอกของเขา " แพรวค่ะ " ฉันตอบกลับไป และพยายามตอบเพื่อไม่ให้พูดตะกุกตะกัก เพราะกลัวคนตรงหน้าจะรู้ว่าฉันตื่นเต้นแค่ไหน " อ่อ " รุ่นพี่ตอบกลับมาคำเดียว ทำเอาฉันเดาไม่ถูกเลยว่า อ่อ นี่หมายถึงอะไร " ถ้าไม่ใช่งั้นน้องของตัวก่อนนะคะ " ฉันพูดพร้อมกับหันหลังจะเดินกลับไปนั่งที่ม้าหินอ่อนที่เดิม " เดี๋ยวครับ " รุ่นพี่เอ่ยท้วงขึ้น " แนะนำตัวให้พี่รู้จักหน่อยครับ ชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ วัน เดือน ปี เกิด และจบมาจากโรงเรียนอะไรครับ " รุ่นพี่ถามขึ้นจนฉันตกใจ ถามโรงเรียนก็แสดงว่ารุ่นพี่ไม่รู้จักฉันมาก่อน เช่นนี้ก็ไม่มีอะไรต้องห่วงต้องเขินแล้ว พยายามทำตัวปกติไว้ ฮึบ! แต่ทำไมต้องถามวันเดือนปีเกิดขนาดนี้ด้วยนะ แต่ก็คงจะเป็นคำแนะนำตัวตามปกติแหล่ะมั้ง " ชื่อ พิชชา ค่ะ ชื่อเล่น แพรว อายุ 19 ปี เกิดวันที่ 24 มกราคม ค่ะ " ที่ฉันอายุ 19 ปี เพราะฉันเกิดต้นปี ปกติเพื่อนๆ ของฉันจะอายุ 18 ปีกัน เหตุผลที่เกิดต้นปีอายุก็จะไปเร็วกว่าเพื่อนคนอื่นๆ ที่ไม่ได้นับ พ.ศ.เกิด แต่นับเดือนเกิด " พิชชา แพรว อืม " รุ่นพี่พูดชื่อฉันขึ้นมา " แล้วโรงเรียนล่ะ " รุ่นพี่ถามย้ำในหัวข้อที่ฉันไม่ได้ตอบกลับไป ฉันจะต้องบอกโรงเรียนจริงๆ เหรอ โกหกก็ไม่ได้ด้วยถ้ารู้ความจริงขึ้นมาต้องกลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะแน่ๆ และรุ่นพี่ก็คงจะไม่ชอบหน้าฉันไปเลย เอาก็เอาวะ !! " โรงเรียน xxxxxxxxxx ค่ะ " ฉันตอบไปตามความจริง " อืม " รุ่นพี่ตอบมาคำเดียวสั้นๆ แต่ไม่มีท่าทางตกใจอะไรเลยที่จบมาจากโรงเรียนเดียวกันกับรุ่นพี่ ก็เขาไม่ได้สนใจเราขนาดนั้น -..- " แนะนำตัวแล้วงั้นน้องขอตัวก่อนนะคะ " ฉันเรียกแทนตัวเองว่าน้อง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงแทนตัวเองว่าน้อง ทั้งๆที่กับรุ่นพี่คนอื่นฉันก็แทนตัวเองว่าหนูทุกคน สงสัยคำแรกที่ฉันพูดกับรุ่นพี่ว่าน้องเลยทำให้ฉันติดปากละมั้งเลยพูดซ้ำๆ ได้ " น้อง " รุ่นพี่ทวนคำที่ฉันพูดแทนตัวเองไป ฉันที่กำลังจะหันหลังกลับก็หันมาสบตากับรุ่นพี่อีกครั้ง แต่รอบนี้รุ่นพี่กลับเป็นคนหลบสายตาฉันก่อน พร้อมกับหันหลบอย่างรวดเร็วเหมือนไม่อยากมองหน้าฉันอะไรแบบนั้นอ่ะ " คะ ? " ฉันตอบกลับรุ่นพี่ไป " พี่ไม่ได้เรียกน้องครับ " " อ่อค่ะ " ฉันกำลังจะหันหลังเดินไปอีกรอบ " แต่พี่เรียกน้อง " ฉันหันกลับมาอีกรอบ เพราะ งง กับคำพูดรุ่นพี่ ตกลงเรียกฉัน หรือไม่ได้เรียกฉันกันแน่นะ
Bab terkait
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 6 ตามล่าป้ายชื่อ (3) พี่แบงค์
รุ่นพี่เกือบๆ 200 กว่าคน ฉันก็เดินไปถามทุกคนหมดแล้วจริงๆ ตั้งแต่ 13.00 น. จนถึง 15.00 น. และก็ยังไม่มีใครมีชื่อฉันเลยสักคน แน่นอนว่าฉันเชื่อ เพราะพี่แต่ละคนหันป้ายชื่อของตัวเองให้ฉันดูกันหมดแล้วน่ะสิ หรือเขาจะลืมเขียนชื่อของฉันไว้หรือเปล่านะ TT" แพรว " แพมแพมเดินกลับมาหาฉันที่ยืนทำหน้าตาจ๋อยเหมือนหมาหงอยอยู่คนเดียว" เป็นอะไรไปวะ นี่แกยังไม่ได้ป้ายชื่ออีกเหรอ " แพมแพมถามฉันด้วยความสงสัย เพราะน้องที่มาที่นี่ทุกคนก็ได้ป้ายชื่อกันหมดทุกคนแล้วน่ะสิ เหลือแค่คนที่ยังไม่ได้มาในวันนี้ก็เท่านั้น" อืม -..- " " แล้วแกไปถามครบทุกคนหรือยัง "" ถามแล้ว "" แล้วรุ่นพี่แบงค์สุดหล่อของแกล่ะ ถามยัง "" อือ ถะ แถมแล้ว "" เฮ้ย ใจกล้าไม่เบานะเนี่ยยย " แพมแพมอุทานออกมาอย่างตกใจ 0.0 พร้อมกับกระโดดตีไหล่ของฉันเบาๆ แพมแพมเธอคงไม่คิดว่าฉันจะกล้าไปหารุ่นพี่ ส่วนตัวฉันเองก็ยังไม่เคยคิดมาก่อนเลยจริงๆ เหมือนกันว่าฉันจะกล้าเข้าไป -////-" แล้วพี่แกว่าไงบ้างอ่ะ " แพมแพมถามพร้อมกับทำท่าทำทางเหมือนอยากรู้เอามากๆ" ก็ไม่ได้อะไรนะ ก็ให้แนะนำตัวเหมือนรุ่นพี่คนอื่นปกติ " " ฮะ!!! " แพมแพมตกใจอีกรอบ แต่รอบนี้เธอตกใจหนั
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 7 ได้ป้ายชื่อแต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ
หอในหญิงหลังจากที่ทำกิจกรรมในวันนี้เสร็จศัพท์ หลังจากถึงหอพักฉันกับแพมแพมที่อยู่ห้องด้วยกันก็พากันสลบไปด้วยความเหนื่อยล้าโดยที่ยังไม่มีใครได้อาบน้ำอาบท่ากันเลยสักคน และแถมชุดนักศึกษาก็ยังไม่พากันถอดออกเลยหอพักจะพักได้ห้องละ 2 คน มีเตียง 2 ชั้น ฉันอยู่ชั้นล่าง แพมแพมอยู่ชั้นบน มีโต๊ะอ่านหนังสือให้ 2 โต๊ะ ฉันกับแพมแพมแบ่งกันคนละโต๊ะ นอกเหนือจากนั้นพวกตู้เย็น ไมโครเวฟ ของใช้ส่วนตัวในห้องต่างๆ ก็พากันหารกันซื้อคนละครึ่งกริ๊งงง กริ๊งงง เสียงนาฬิกาปลุก เป็นเวลา 6.00 น. ฉันที่ตื่นนอนก่อนก็ลุกขึ้นไปเปิดผ้าม่านเตียงชั้นสอง พร้อมกับเอามือไปยีผมคนที่ยังนอนไม่ยอมตื่นอยู่บนนั้น" แพมแพม ตื่นได้แล้ว " ฉันปลุกแพมแพม" อื้อออ ฉันขออีก 10 นาที แกไปอาบน้ำก่อนเลย " ฉันรีบเดินไปอาบน้ำ พอฉันอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำแพมแพมเพื่อนขี้เซาของฉันเธอก็ยังไม่ยอมลุกจากที่นอน ขี้เซาจริงๆ" แพมแพม ตื่นได้แล้ววววว " ฉันพูดยังไงเธอก็ไม่ยอมตื่น ฉันก็เลยใช้ท่าไม้ตายขั้นโหดสุด ฉันไปหยิบเอาไมค์บลูทูธที่ฉันได้ซื้อเอาไว้แล้วตะโกนเสียงดังใส่หูคนที่นอนขี้เซาอยู่บนเตียงชั้น 2 จนเธอยอมลุกขึ้นจากเตียงด้วยท่าทางงัวเงียทัน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 8 คนที่คุ้นเคย
วันนี้เป็นวันที่น้องๆ ปี 1 ทุกคนต้องมารวมตัวกันหลังจากกิจกรรมตามหาป้ายชื่อเสร็จ หลังเลิกเรียนฉันกับแพมแพมก็เดินตรงมาเพื่อรวมตัวกับเพื่อนๆ วันนี้มีทั้งรุ่นพีีปี 2 ปี 3 และปี 4 มารวมกันอยู่ด้วยเต็มไปหมด" หลังจากตามหาป้ายชื่อกันครบทุกคนแล้ว อีก 3 สัปดาห์พวกพี่ๆ จะพาน้องๆ ไปทำกิจกรรมด้านนอกมหาวิทยาลัยนะคะ นั่นก็คือ การรับน้องค่ะ " พี่ฝนกล่าวบอกกับน้องๆ " แต่..อีก 2 สัปดาห์มีกิจกรรมสำคัญที่ต้องทำเหมือนกันค่ะ นั่นคือการประกวดดาวเดือน " พอพี่ฝนพูดจบประโยคเสียงฮือฮาก็ดังลั่น เพราะเป็นกิจกรรมที่หลายคนตั้งหน้าตั้งตารอกันเลยในทุกๆปี" พี่จะเลือกตัวแทนชายหญิง คนไหนที่พี่เรียกชื่อออกมาด้านหน้าได้เลยนะคะ เพราะทางพี่ๆ และอาจารย์ได้เลือกและโหวตกันไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ "จะเป็นใครไปไม่ได้ต้องแพมแพมเพื่อนฉันเท่านั้น เพราะตั้งแต่มาเรียนได้ 3-4 วัน คนในคณะที่ดูโดดเด่นที่สุดก็มีแต่แพมแพม สวย รวย หุ่นดี เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่าง " คนแรกนะคะ น้องแพมแพม ออกมาได้เลยค่ะ " นั่นไงฉันคิดไม่ผิด ดีใจจังมีเพื่อนเป็นดาวคณะ ต่อไปต้องได้ดาวมหาลัยแน่ๆ -////-" ส่วนน้องผู้ชายคือ น้องภพค่ะ ออกมาได้เลยนะคะ ปรบมือให้กับเพื่อ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 9 การกระทำของรุ่นพี่ที่น่าตกใจ
หอในหญิงพอพีทมาส่งฉันถึงหอ พีทก็ขับรถกลับหอในชายทันที เพราะนักศึกษาชั้นปีที่ 1 เขาบังคับให้อยู่หอในทุกคนทุกคณะ พอขึ้นปี 2 จะย้ายออกไปอยู่หอด้านนอกก็ได้ หรือจะอยู่ที่หอในต่อก็ได้ ซึ่งฉันก็ไม่ได้มีความคิดจะไปอยู่หอด้านนอกอยู่แล้ว มีแต่ยัยแพมแพมนั่นแหล่ะรอวันที่จะขึ้นปี 2 เพราะจะได้เป็นอิสระสักที เพราะหอในกำหนดเวลาเข้าหอห้ามเกินเวลา 00.00 น. ถ้าเลยเวลาแล้วป้าที่เฝ้าหน้าหอจะปิดประตูทันที ถ้าเข้าไม่ทันก็ไม่ต้องเข้า จะอ้อนวอนยังไงก็ไม่ให้เข้าครืดดด ครืดดดด ( แพมแพม )แพมแพม: แพรววันนี้ฉันไม่ได้กลับนะ น่าจะซ้อมดาวเดือนเลิกดึกน่ะคงไปไม่ทันกลับหอ แพรว: แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหน ( ฉันถามไปอย่างเป็นห่วง )แพมแพม: แกไม่ต้องห่วง ฉันแอบซื้อคอนโดไว้แล้วใกล้ๆมอเรานี่แหล่ะ คิๆ ^^ ( แพมแพมพูดขึ้นอย่างชอบใจ เข้าทางเธอแล้วสินะ หึๆ )แพรว: โอเคๆ ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ ( ฉันบอกเพื่อนไปอย่างเป็นห่วง )แพมแพม: เอ่อ แล้ววันนี้ใครไปส่งแกอ่ะ เห็นรุ่นพี่ที่คณะเขาพูดกันว่ามีหนุ่มหล่อขับรถหรูมารับถึงหน้าตึกคณะ ไม่เบานะเนี่ยเพื่อนฉัน ( แพมแพมพูดแซวฉันยกใหญ่ )แพรว: จะมีใครได้อีกล่ะ ก็พีทไง แพมแพม: ฉันก็ว่า แกจะไปรู้จั
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 10 วันประกวดดาวเดือน
มหาวิทยาลัยเวทีประกวดดาวเดือนฉันที่อยู่หลังเวทีกับแพมแพม เพราะต้องเตรียมความพร้อมและถือของช่วยแพมแพม ส่วนเดือนคณะของเราภพ ก็มีภามเพื่อนภพที่เรียนคณะเดียวกันรุ่นเดียวกันกับฉันมาช่วยด้วยอีกคน" แพรว ภพฝากโทรศัพท์หน่อยสิ " ภพบอกพร้อมยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน" อ้าว แล้วทำไมภพไม่ฝากภามอ่ะ " ฉันถามภพเพราะภีมก็นั่งอยู่เก้าอี้ไม่ไกลจากภพมากนัก" ไม่ได้ๆ ภามไม่น่าไว้ใจ เดี๋ยวเอาโทรศัพท์เราไปทำนั่นนี่แกล้งเราอีก ฮ่าๆ " ภพพูดพลางหัวเราะไปด้วย" ได้ๆ งั้นเก็บไว้กับเราก่อนนะ " ฉันยิ้มตาหยีให้กับภพไป" ขอบใจครับบบบ อย่าลืมเชียร์เราด้วยนะ " ภพบอกฉันพร้อมรอยยิ้ม ภพเป็นผู้ชายที่หล่อสไตล์เกาหลีมาก ขาว ตัวไม่เล็กมาก ตาตี๋ๆ ยิ้มทีไม่เห็นตาเลย แต่ก็หล่อมากๆ -///- ^^" ได้เลย สู้ๆนะภพ " ฉันพูดพร้อมชูกำปั้นขึ้นให้ภพดู " สู้ๆ เราจะเอาเดือนมหาลัยมาฝากแพรวนะ ^^ " ภพชูมือขึ้นพร้อมกำกำปั้นเหมือนที่ฉันทำ " ฮ่าๆ ทำเพื่อเราทำไม ต้องทำเพื่อภพเอง เพื่อนๆ พี่ๆ อาจารย์ที่คณะนะ แต่ยังไงภพก็ชนะ เราเชื่อแบบนั้น ^^ งั้นเราไปหาแพมแพมก่อนนะ " ฉันบอกภพแล้วยิ้มให้ภพก่อนจะเดินไปหาแพรว" งานจะเริ่มแล้วครับน้องๆ พี่เลี้ยงดาวเดือน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 11 ประกาศผลดาวเดือน
ครืดดด ครืดดด เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น" ว่าไงพีท "" เธออยู่ไหน "" แพรวอยู่เวทีประกวดดาวเดือนน่ะ พีทมีอะไรหรือเปล่า "" ไม่มีโทรหาไม่ได้หรือไง! "" พีท!! อย่าเล่นสิ "" ก็ได้ๆ แม่ฝากประมวลมาให้แพรวน่ะ แม่เห็นมันวางไว้ที่โต๊ะคงคิดว่าแพรวลืม " ( จริงด้วย เมื่อวันก่อนฉันแวะไปที่บ้านเพื่อไปเยี่ยมพ่อกับแม่ แต่พอตอนจะกลับดันรีบมากเพราะต้องมาหาแพมแพมที่กำลังจะเตรียมตัวประกวดดาวเดือนเลยลืมประมวลเอาไว้ )" จริงด้วย! ขอบใจนะพีท แล้วตอนนี้พีทอยู่ไหน ? "" ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันเอาเข้าไปให้ " ตื้ดด ตื้ดดด พูดจบพีทก็ตัดสายทิ้งไปทันทีสักพักฉันก็เห็นพีทกำลังเดินเข้ามาหาฉันพร้อมถือประมวลสิ่งที่มีค่าที่สุดในการเรียนของฉันเข้ามา" เฮ้ย! ไอ้คนที่มารับน้องแพรววันนั้นนิ " พี่ดินพูดกระซิบกับเพื่อนๆ ของเขาแต่ฉันไม่ได้ยินหรอกนะ" เออจริงด้วยว่ะ คนเดียวกับที่อยู่โรงอาหารด้วยปะวะ " ปอพูดขึ้นถามดิน" เออ ใช่ๆ คนเดียวกัน " ดินตอบ" น้องแพรวทำไมคนเข้าหาเยอะจังวะ เฮ้ยไอ้พี มึงจะจีบติดปะวะ ฮ่าๆๆ " ปอหันไปตบไหล่พีที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ด้านหน้า" โถ่พี่ " พีพูดอย่างตัดพ้อ" อ้าวพีท " ฉันเรียกพีทพร้อมกับขอทางรุ่
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 12 อาการคนหึง
พอเลิกจากงานดาวเดือนฉันก็มาช่วยแพมแพมเก็บของ อาบน้ำ ล้างหน้าที่หอในหญิงจนเสร็จ" แพมแพมฉันมีนัดเลี้ยงข้าวพีท ไปด้วยกันป่ะ " ฉันเอ่ยถามแพมแพมเผื่ออยากไปด้วยกัน" แกไปเลย ฉันเหนื่อยมากขอนอนก่อนนะ วันนี้ขอบใจมากนะจ๊ะดูแลทั้งวันเลย จุ๊บ " แพมแพมบอกฉันพร้อมหันหน้ามาจุ๊บที่แก้มของฉันแล้วขึ้นไปบนเตียงชั้น 2" โอเคๆ งั้นไปก่อนนะ " ตอนนี้เป็นเวลา 20.00 น. ฉันหยิบโทรศัพท์เพื่อที่กำลังจะโทรหาพีทครืดดดด ครืดดดด แต่ก็มีสายเข้าจากโทรศัพท์ฉันซะก่อน " เบอร์ใครนะ " ฉันมองบนหน้าจอที่โชว์เบอร์ไม่คุ้นตา ก็คือเบอร์ที่ไม่รู้จักนั่นเอง ฉันเลยลองกดรับดูเผื่อพีทเป็นคนโทรเข้ามา" สวัสดีค่ะ " ฉันกรอกเสียงหวานไปยังปลายสาย" สวัสดีค่ะ ได้ยินไหมคะ " ฉันพูดย้ำอีกครั้ง เพราะที่ปลายสายโทรมาแล้วกลับเงียบไม่ยอมพูด" งั้น ขอขออนุญาตวางสายก่อนนะคะ " ฉันที่ไม่ได้ยินเสียงอะไรจากปลายสายเลย ก็กำลังจะกดตัดเพื่อวางสาย" เดี๋ยว! " มีเสียงผู้ชายคุ้นหูพูดออกมาซะก่อน" คะ ใครเหรอคะ " ฉันถามคนปลายสายไป" พี่เอง " เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่ทำไมฉันรู้สึกคุ้นเสียงนี้มากๆ " พี่แบงค์เหรอคะ " ฉันตอบเดาๆ ไป เพราะรู้สึกว่าน้ำเสี
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 13 ทำไมผมรู้สึกไม่พอใจขนาดนี้วะ!
แบงค์" มึงออกไปไหนมาวะไอ้แบงค์ " ดินเอ่ยถามเพื่อนที่เดินออกไปจากโต๊ะหาร เพราะเขาเห็นท่าทางแปลกๆของเพื่อนก้มมองโทรศัพท์ตัวเองมาสักพักใหญ่ๆตั้งแต่อยู่ที่มหาลัยจนถึงตอนนี้ พอถึงร้านสเต๊กมันก็ยังจ้องโทรศัพท์ไม่วางตา เหมือนในโทรศัพท์มันมีอะไรน่าสนใจขนาดนั้นแหล่ะ ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้เปิดอะไรดูเลยสักอย่าง จนกระทั่งมันเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไปนอกร้าน สักพักมันก็เดินกลับมาด้วยหน้าตาบึ้งตึงเหมือนกำลังอยากจะไปฆ่าใครอย่างนั้นแหล่ะแบงค์ไม่ตอบอะไรเพื่อน ได้แต่นั่งนิ่งหั่นสเต๊กเข้าปากไปด้วยอาการฉันเฉียวไม่น้อย" อ้าวน้องแพรว " ผมที่ได้ยินเสียงไอ้ปอเรียกชื่อคนที่ทำให้ผมหงุดหงิดเมื่อครู่ขึ้น ผมจึงรีบเงยหน้าจากจานสเต๊กขึ้นมาทันที ผมก็เห็นคนตัวเล็กกำลังเดินเข้ามาในร้านและมากับผู้ชายที่ผมไม่ค่อยจะชอบหน้ามันนัก เห็นตามติดชีวิตรุ่นน้องผมตลอด!!" น้องแพรวๆ มานั่งนี่มีโต๊ะหรือยัง " ไอ้ปอกวักมือเรียกรุ่นน้องผม เธอพึ่งสังเกตเห็นโต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่ก็เดินยิ้มตาหยีแก้มแทบจะแตกเดินเข้ามาหาพวกผม" อ้าว สวัสดีค่ะพี่ๆ " เธอยกมือไหว้สวยๆให้พวกผมทันทีเมื่อเธอเดินมาถึง" นั่งก่อนสิ โต๊ะเต็มหมดเลย ไม่มีที่นั่งแล้ว " ไอ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04
Bab terbaru
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 66 รักกันตลอดไป The End
ผมที่พาแพรวมาถึงที่คอนโดของผมแล้ว ผมก็จัดการกับร่างบางที่นอนเมาอยู่บนเตียง" ร้อนจัง " แพรวที่ใส่กระโปรงสั้นๆ และใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำที่นอนราบอยู่บนเตียง มันทำให้ผมที่อดทนรอวันที่เธออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์มานานถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างหักห้ามใจ จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะ ผมได้แต่คิดวกไปวนมาอยู่ในหัว" จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะเว้ย! " ผมพึมพำออกมาอย่างขาดสติ เซ็กซี่และขาวเป็นบ้าเลยเด็กอะไรวะผิวเนียนไปทั้งตัว" รุ่นพี่ " แพรวที่พูดจาด้วยน้ำเสียงงัวเงียจากน้ำเมาพูดขึ้นมาพร้อมกับที่เธอยันตัวเองให้ลุกนั่งขึ้นมาอยู่บนเตียง" ครับ " ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ พร้อมกับเอื้อมมือไปเขี่ยไรผมของเธอเบาๆ อย่างนึกเอ็นดูใบหน้าที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์นั้น" ดื่มอะไรเยอะขนาดนั้น หืม " ผมถามเธอออกไปอย่างเป็นห่วง ถ้าวันนั้นผมไม่ได้ไปอยู่ที่ผับนั่นแล้วเห็นเธอมันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างผมก็ไม่รู้เลยจริงๆ ผมไม่ได้ห้ามให้เธอไม่ไปเที่ยวในที่แบบนั้น แต่ผมก็แค่อยากจะไปด้วย ไปดูแลเธอใกล้ๆไม่ให้คาดสายตาของผม" เครียด เครียด " แพรวบอกผมพร้อมกับส่ายหัวของเธอไปมาอย่างน่ารัก" หืม เครียดอะไรครับ " ผมจับหัวทุยของเธอเข้
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 65 ห่างกัน ไม่ได้เลิกกัน
หลังจากที่พวกสาวๆได้เต้นกันจนหนำใจแล้วพวกเธอก็คงเหนื่อยและพากันนั่งลงที่โต๊ะกันเหมือนเดิม" ดีเจร้านนี้เปิดเพลงมานนนนจริงๆ " แพมแพมเพื่อนของแพรวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยานยาวเพราะเกิดจากอาการเมา " งื้อ " แพรวที่ตอนนี้เมาจนหน้าแดงไปหมดได้ทำแก้มป่องอย่างน่ารัก จนผมเห็นแล้วอดที่จะไปคว้าร่างบางมาซบลงที่อกของผมเอาไว้ไม่ให้ใครมองใบหน้าของเธอเลย " แบงค์คะ กลับกันเถอะค่ะ " ปิ่นที่ยังนั่งรอผมอยู่ไม่ไปไหนพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ" แพรว " ผมเรียกแพรวที่ทำแก้มป่องอย่างนึกเอ็นดูและก็หวงเธอด้วย" หื้ม รุ่นพี่หรา มาตั้งแต่เมื่อหร่ายยยย " แพรวที่เมาจนจำผมไม่ได้ว่าผมมาตั้งแต่เมื่อไหร่พูดขึ้น พร้อมกับที่เธอโน้มหน้าลงมามองผม ใกล้ๆผม จนผมที่เห็นแก้มแดงๆนั่นถึงกับเขิล ออกมาทันที ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายวัน คิดถึงใบหน้าจิ่มลิ้มของเธอจัง -/////-" เมาแล้ว กลับกันเถอะนะ " ผมลุกขึ้นยืนและจับแขนของเธอให้ลุกขึ้นไปกับผม" แต่พี่เลิกกับแพรวแล้วนะครับ " ภพที่นั่งเงียบอยู่นานลุกขึ้นยืนพูดกับผม พร้อมกับมองหน้าผมอย่างไม่พอใจนัก" ใครบอกว่าเลิก! " ผมตวัดหางตาไปมองไอ้ภพอย่างไม่พอใจ " ก็...พี่กับแพรวห่างกัน " ภพยังพยายามหาเหตุผ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 64 จะง้อยังไงดีวะ
ฉันที่ตอนนี้เริ่มเมาแล้ว เพราะเต้นไปและยกแก้วขึ้นจิบเหล้าไปพลางๆ " ไหวไหม " ภพลุกขึ้นมาพยุงฉันเมื่อเขาเห็นฉันเริ่มจะเซเล็กน้อย" มึนหัวนิดหน่อย " ฉันตอบภพไป" นั่งลงก่อน " ภพบอกฉันพร้อมกับพยุงหลังของฉันเอาไว้" แพรวอยากไปเข้าห้องน้ำ " ฉันที่ตอนนี้ปวดฉี่เอามากๆ น่าจะเป็นเพราะกินเหล้าเยอะไป" งั้นเราพาไปนะ " ภพเสนอ" ได้จ๊ะ ขอบใจนะ " ฉันพยักหน้าภพค่อยๆพยุงฉันที่เดินไม่ค่อยจะตรงจนมาถึงหน้าห้องน้ำหญิง" เดี๋ยวภพยืนรอแพรวตรงนี้นะ " ภพหันหน้ามาบอกฉันก่อนจะปล่อยมือของเขาที่พยุงหลังของฉันเอาไว้" อื้อ " ฉันพยักหน้าตอบกลับภพไป แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที" มึนหัวจัง " ฉันที่นั่งอยู่ในห้องน้ำพึมพำออกมาเบาๆอยู่คนเดียว นี่เป็นการกินเหล้าครั้งแรกของฉัน และฉันก็ยังไม่ชินกับสถานที่แบบนี้เท่าไหร่นัก" แพรว!! " เสียงภพร้องตะโกนขึ้นอย่างตกใจ เพราะฉันที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำและได้ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันทีีเมาอยู่ก่อนแล้วเลยล้มลงไปกองอยู่กับพื้น" เป็นอะไรมากไหม " ภพรีบวิ่งมาพยุงฉันขึ้นในทันที พร้อมกับหันหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้นตาขวาง เพราะภพเขาเห็นว่าผู้หญิงคนนี้เธอจงใจเดินเข้ามาชนแพรวเพื่อนของเ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 63 ห่างกันสักพัก
" แพรวไม่ไปค่ะ "แพรวสะบัดมือผมออกทันทีในระหว่างที่ผมจะเอื้อมมือไปจับแขนของเธอเอาไว้" แพรว อย่าดื้อสิ " ผมบอกเธอไปอย่างกล้าๆกลัวๆ นี่เธอโกรธผมจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ ผมเองไม่ใช่เหรอที่จะต้องเป็นฝ่ายโกรธเธอก่อนไหม เพราะเธอไปให้ไอจีกับผู้ชายคนอื่นเลยนะ!" ว่าแพรวดื้อเหรอคะ " เธอขมวดคิ้วเขาหากันเป็นปมทวนคำที่ผมว่าเธออย่างไม่ชอบใจ" แพรว จะอะไรนักหนาว่ะ พี่ควรจะเป็นคนที่โกรธเรานะที่เราไปให้ไอจีผู้ชายคนอื่นน่ะ! " ผมที่หมดความอดทนเลยพูดขึ้นเสียงใส่เธออีกครั้งอย่างลืมตัว" เหตุผลแพรวก็อธิบายไปหมดแล้วนิ่ค่ะ เป็นรุ่นพี่เองที่ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง ไม่รับฟังอะไรเลยสักอย่าง แพรวเหนื่อยค่ะที่ต้องมาคอยรองรับอารมณ์รุ่นพี่กับเรื่องแบบนี้บ่อยๆ แพรวอธิบายไปรุ่นพี่ก็ไม่เคยจะฟังเหตุผลกันบ้างเลย ทุกอย่างรุ่นพี่คิดแค่ว่าแพรวเป็นฝ่ายผิด และที่ผ่านมารุ่นพี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดเลยสักนิด " ฉันที่อัดอั้นมานานก็ระเบิดอารมณ์และพูดออกมาจนหมดเปลือก ฉันเหนื่อย เหนื่อยมากจริงๆ เหนื่อยกายฉันยังพอจะทนไหวนะ แต่เหนื่อยใจฉันไม่อยากจะอดทนมันแล้วจริงๆ" แพรวว่าเรา... " ฉันที่กำลังจะพูดออกไป" เลิกกันเถอะ " รุ่นพ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 62 ทะเลาะ
" คะ " ฉันเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงงกับคำพูดของรุ่นพี่เมื่อสักครู่ นี่เดินเข้ามาทักกันหรือเดินเข้ามาหาเรื่องกันกันแน่" หมายความว่ายังไงคะ " ฉันคิ้วขมวดเข้าหากันทันที" ให้ไอจีกันไปแล้วนิ ไม่เห็นหัวแฟนตัวเองที่ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้แล้วมั้ง " รุ่นพี่ต่อว่าฉันพร้อมกับทำใบหน้าเรียบนิ่งเหมือนกำลังข่มอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้อยู่" น้องเขาแค่มาขอไว้ปรึกษาเรื่องเรียนค่ะ น้องคนอื่นๆเขาก็ทำแบบนี้กับรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะ เลยค่ะ ไม่ใช่แค่กับน้องนี่คะ " ฉันอธิบายเหตุผลกลับไปให้รุ่นพี่ฟัง แต่รุ่นพี่กับทำหูทวนลมไม่ได้สนใจคำอธิบายของฉันเลยสักนิด " หึ! " รุ่นพี่เค้นหัวเราะออกมาเบาๆในลำคอเหมือนไม่พอใจกับคำพูดของฉันและเขาก็เดินออกไปจากฉันทันที เอาจริงๆถามว่าฉันเหนื่อยกับอาการหึงไปทั่วของรุ่นพี่ไหม ฉันก็มีเหนื่อยบ้างนะ แต่ฉันก็เข้าใจรุ่นพี่มาตลอด แต่ว่ารอบนี้ฉันรู้สึกจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ความไว้ใจกันไม่มีสักนิดเลยหรือไงการที่รุ่นน้องมาขอเฟสบุ๊ค ไลน์ หรือไอจี น้องๆทุกคนก็ไปขอรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะไม่ใช่แค่กับฉัน และก็มีรุ่นน้องหลายคนมาขอฉันเยอะแยะเหมือนกันไม่ใช่แค่กับน้องบาส ฉันเป็นคนเฟรนลี่เข้าถึงคนง่
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 61 เดือนคณะคนใหม่
ตอนนี้พวกฉันก็พาน้องๆปี1 คณะนิติศาสตร์มารวมตัวกันที่คณะเป็นทีีเรียบร้อย และพวกเราก็พาน้องๆทำกิจกรรมต่างๆที่ได้เตรียมกันเอาไว้แล้วดั่งเช่นทุกปี ส่วนผู้นำหรือพิธีกรในการพูดคุยถือไมค์ในปีนี้ก็คือ แพมแพม และภพ เพื่อนทั้งสองคนของฉันเอง ส่วนฉันก็ทำงานทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง ส่วนพูดคุยแนะนำกับน้องๆก็มีทำหน้าที่เป็นพิธีกรรายงานแทนแพมแพมบ้างเล็กน้อยพอผ่านวันปฐมนิเทศไปก็เป็นการให้น้องๆทุกคนค้นหาป้ายชื่อของตัวเอง ซึ่งป้ายชื่อก็อยู่กับรุ่นพี่ปี3 เหมือนเดิมที่เคยทำกันมาเป็นธรรมเนียมของคณะเรา และในตอนนี้น้องๆทุกคนก็ได้ป้ายชื่อกันครบแล้ว ส่วนรุ่นพี่กับแก็งค์ท่านเทพที่อยู่ปี4 ก็มารวมกิจกรรมในครั้งนี้ด้วย พร้อมกับเสียงกรี๊ดร้องของสาวๆน้องๆปี1 ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกรี๊ดแก็งค์ท่านเทพเหมือนที่เคยเป็นมาในทุกๆปี พักเที่ยงรุ่นพี่ที่คอยแต่ยืนๆนั่งๆ จ้องมองฉันเต้นและพาน้องๆทำกิจกรรมอยู่ตั้งนานในรอบเช้าก็เดินเข้ามาหาฉันในตอนนี้ เพราะพวกฉันได้ปล่อยน้องๆที่ทำกิจกรรมไปทานข้าวกันเรียบร้อยแล้ว " แพรวครับ " รุ่นพี่เดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ ทำไมยิ้มแบบนั้นกันนะ " คะ ? " ฉันหันหน้าไปส่งยิ้มหวาน
รุ่นพี่ที่รัก บทที่60 กินปลาเยอะๆจะได้ฉลาด
หลังจากที่รุ่นพี่ย้ายเก้าอี้มานั่งข้างๆฉัน พี่ปิ่นกับพี่ก้านแก้วก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำกัน" แบงค์ไปมีแฟนได้ยังไงกัน " ปิ่นพูดขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดใจอยู่ในห้องน้ำ" แบงค์คนที่มึงเคยเล่าให้กูฟังน่ะเหรอ ว่าหล่อและฮอตมากๆที่โรงเรียนเก่าน่ะ " ก้านแก้วถามเพื่อนของเธอที่ยืนฟึดฟัดอยู่หน้ากระจกห้องน้ำอย่างอารมณ์เสีย" เออใช่! แต่คนอย่างแบงค์เนี่ยนะจะมีแฟน ยัยเด็กแพรวนั่นไปอ่อยแบงค์อีท่าไหนว่ะ! " ปิ่นบ่นออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเห็นคนที่ตัวเองแอบชอบมาหลายปีไปมีแฟนตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้" มึงรู้จักเด็กคนนั้นด้วยเหรอ? " ก้านแก้วถามเพื่อนด้วยความสงสัย ปิ่นเป็นผู้หญิงที่สวยมากนะ แถมได้เป็นดาวมหาวิทยาลัยด้วย แต่ติดอยู่อย่างเดียวคือปิ่นอารมณ์ร้อนและมีความมั่นใจในตัวเองเป็นที่สุด" อืม เด็กที่โรงเรียนเก่าน่ะ " ปิ่นตอบกลับเพื่อนไป เพราะเธอเคยรู้จักยัยเด็กแพรวนั่น เพราะตอนเล่นวอลเล่บอลกีฬาสีในทุกๆปี เด็กนั่นจะมีชื่อเสียงเรียงนามเป็นอย่างมากในหมู่นักกีฬาว่าเธอเป็นสาวน้อยลูกตบขั้นเทพ เธอที่เป็นกรรมการในทุกๆปีก็เลยรู้จักเด็กคนนี้เป็นอย่างดี" ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแบงค์จะชอบเด็กคนนั้นจริงๆ คนไม่เคยรู้จักกันมาก่อนจ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 59 เพื่อนรักเพื่อนร้าย เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
สนามวอลเล่บอล" เมื่อคืนไปไหนมาจ๊ะ ฉันตื่นมากลางดึกไม่เห็นอยู่บนเตียง " แพมแพมกระซิบข้างหูฉันพร้อมกับเอ่ยแซวฉันเบาๆ" ระ รุ่นพี่เมาและก็ปวดหัว ฉันเลยไปอยู่เป็นเพื่อน " ฉันบอกกับแพมแพมไปตามความเป็นจริง" เป็นไง เมาแล้วเร้าใจดีป่ะ " แพมแพมพูดพร้อมกับฉีกยิ้มแก้มแดงระเรื่อเหมือนเธอกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ" เร้าใจอะไร เมาแล้วก็พากันนอนน่ะสิ " ฉันบอกกับแพมแพมไปพร้อมกับหมุนลูกวอลเล่บอลในมือไปมา" ฮ่ะ!! พี่แบงค์ไม่ทำอะไรแกเลยเหรอ " แพมแพมถามออกมาด้วยความตกใจ 0.0" เบาๆหน่อยสิ " ฉันตีไปที่แขนเพื่อนเพื่อห้ามปรามทันที ถ้าแพมแพมพูดดังกว่านี้มีหวังคนอื่นๆได้รู้กันหมดแน่ๆว่าฉันไปนอนที่คอนโดกับรุ่นพี่น่ะ !T_T" ไม่ทำอะไรเลยจริงๆอย่างงั้นเหรอ " แพมแพมยังคะยั้นคะยอถามฉันไม่ยอมหยุด" ก็มีบ้าง ^^ " ฉันตอบกับแพมแพมไปเรื่องเมื่อคืน" ขอกอดหน่อย " " ค่ะ "" ขอหอมแก้มหน่อย "" ได้ค่ะ ^^ "ทำไมรุ่นพี่พอเมาแล้วขี้อ้อนจรังนะ" ขอ... "" คะ ? "" ขอจูบหน่อยได้ไหม ^^ "" จะ จูบเหรอคะ -////- "" ครับ ^^ " " กรี๊ดดดด หวานมากกกก " เมื่อฉันพูดเรื่องเมื่อคืนให้แพมแพมฟังคร่าวๆ แพมแพมถึงกับเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่และเธอก
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 58 เจ้าแผนการ
" แพรวเหรอ แพรววววว " ฉันที่กำลังพยายามถอดเสื้อกีฬาของรุ่นพี่ออกจากร่างกายของเขา พร้อมกับที่เขาเรียกชื่อของฉันไม่ยอมหยุด" แพรว แพรว แพรว " " ค่ะ แพรวเอง " ฉันพยุงคนตัวใหญ่ให้ลุกนั่งขึ้น เพื่อที่จะถอดเสื้อออกได้สะดวกมากขึ้น พอเสื้อกีฬาพ้นจากตัวของเขาฉันถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับหุ่นล่ำบึกของเขา 0.0" นะ น้องจะเช็ดตัวให้นะคะ " ฉันยื่นผ้าที่ชุบน้ำหมาดๆด้วยมือของฉันเข้าไปที่หน้าอกแกร่งของรุ่นพี่อย่างสั่นเทา หน้าอกแกร่งของรุ่นพี่ ฉะ ฉันไม่เคยใกล้ชิดใครขนาดนี้มาก่อนเลยนะ 0.0" อืม " รุ่นพี่หยักหน้าตอบรับหงึกๆ ด้วยท่าทางเหมือนเด็กอ้อนแม่อะไรแบบนั้นเลย" ทำไมต้องดื่มจนเมาขนาดนี้ด้วยละคะ " ฉันที่เช็ดตัวให้รุ่นพี่ไปและก็บ่นเขาไปนิดหน่อย" กอดหน่อย " รุ่นพี่ที่ตอนนี้อ้าแขนของตัวเองออกกว้างเพื่อที่จะขอกอดฉัน ท่าทางของรุ่นพี่ตอนนี้มันคืออะไรกันนะ เขาอ้อนฉันอยู่อย่างนั้นเหรอ -////-" ไม่เอาค่ะตัวเหม็นกลิ่นเหล้าไปหมดแล้ว ถ้าเริ่มสร่างเมาแล้วไปอาบน้ำก่อนดีไหมคะ " ฉันวางผ้าชุบน้ำลงในกะละมังพร้อมกับหันหน้าไปบอกกับรุ่นพี่" อาบน้ำแล้วกอดได้ไหม " รุ่นพี่ถามฉันพร้อมกับส่งสายตาปริบๆให้กับฉัน
