LOGINShare
บทที่ 996
Related chapters
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 997
“คุณคะ คุณผู้ชายตรงนี้เป็นเพื่อนที่ดีของฉัน วันนี้ ฉันจะจ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดของพวกเขาในห้างเอง” เสียงของแองเจลีนอาจจะดูเหมือนลมอ่อน ๆ แต่มันก็ยังบีบอัดไปด้วยน้ำแข็งพนักงานขายมองแองเจลีนหัวจรดเท้าอย่างสงสัยและคิดว่า ‘ผู้หญิงคนนี้มีสถานะแบบไหนถึงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย่อหยิ่งและอวดดีเช่นนี้?’ก่อนที่พนักงานขายจะได้พูดอะไรเพื่อเยาะเย้ยเธอ แองเจลีนก็หยิบบัตรสมาชิกระดับสูงสุดออกมาจากกระเป๋าถือและยื่นมันให้กับพนักงานขาย “นี่ค่ะ รูดมันสิ”เมื่อเห็นบัตร สีหน้าของพนักงานขายก็เปลี่ยนไปในทันทีแม้เธอเป็นเพียงแค่ลูกจ้างที่อยู่ในระดับรากหญ้าของบริษัท บอสของเธอมักจะเน้นย้ำถึงบัตรสมาชิกระดับสูงสุดแบบนั้นในการประชุมบอสของเธอมักจะพูดอยู่เสมอว่า “ลูกค้าที่เข้ามายังร้านของเราพร้อมกับบัตรนี้คือคนสำคัญของห้างสรรพสินค้า ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใคร พวกคุณต้องปฏิบัติกับพวกเขาด้วยความเคารพมากยิ่งกว่าบอสของพวกคุณ พวกคุณต้องเตรียมการบริการระดับเฟิร์สคลาสให้กับพวกเขา และอย่าให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจแม้แต่น้อยที่สุด”ในตอนนี้ พนักงานขายคนนั้นแทบจะคุกเข่าล้มลงต่อหน้าแองเจลีน เหงื่อเธอแตกพลั่ก เธอมีลางสังหรณ์ว่ากำลัง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 998
อย่างไรก็ตาม มาริลินก็ดึงเขากลับมาสู่ความเป็นจริงที่โหดร้าย ทำให้เขารู้ตัวว่าเขาด้อยค่าและไม่สำคัญแค่ไหนเมื่ออยู่ต่อหน้าแองเจลีนที่ไร้ที่ติ“ไปกันเถอะ” เขาจับมือของมาริลินและออกในทันทีหลังจากที่เจย์ออกไป โจเซฟีนก็เดินออกมาจากความมืด สายตาที่เห็นใจของเธอก็มองตามเจย์ไปขณะที่เธอตีปากตัวเองและถอนหายใจ “ผู้ชายที่น่าภาคภูมิใจอย่างเขาลงเอยกับผู้หญิงที่ต้อยต่ำและหยาบกระด้างแบบนั้นได้ยังไงนะ?”ตาของแองเจลีนพล่ามัวไปด้วยน้ำตา “นั่นคือชะตากรรมของเขาในที่สุด”โจเซฟีนรับบัตรสมาชิกระดับสูงสุดจากพนักงานขายและตักเตือนเธอว่า “หล่อนรู้ไหมว่าเธอเป็นใคร?”พนักงานขายดูตกตะลึงงัน “ประธานของแกรนด์ เอเซียค่ะ”พนักงานขายคนนั้นชำเลืองมองแองเจลีนเล็กน้อย จากนั้นจึงรีบขอโทษเธอ “ขออภัยค่ะ ดิฉันขออภัยจริง ๆ ดิฉัน…”โจเซฟีนหันไปมองเจย์ จากนั้นก็ถามอีกครั้ง “หล่อนรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร?”พนักงานขายคนนั้นดูงุนงงโจเซฟีนตอบว่า “ประธานคนก่อนของแกรนด์ เอเซีย”พนักงานขายคนนั้นตกใจมากจนอ้าปากค้าง มีความบังเอิญแบบนี้ด้วยเหรอ? เธอเจอกับประธานของแกรนด์ เอเซียสองคนในวันเดียวจริง ๆ ใช่ไหม?"เธอรู้ใช่ไหมว่าตอนนี้ต้องทำอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 999
สายตาที่เหมือนกับเหยี่ยวของเจย์หรี่ลงอย่างกะทันหัน เขารีบส่งไทเกอร์ให้กับมาริลินอย่างไรก็ตาม มาริลินจับมือของเขาแน่นขณะที่ประกายของความกังวลก็ออกมาจากแววตาของเธอ “ที่รัก!”เจย์พูดว่า “เธอช่วยเรานะ ผมก็ควรจะตอบแทนเธอ”อย่างไรก็ตาม มาริลินไม่ยอมปล่อย น้ำตาก็เริ่มคลอเบ้าขณะที่เธอถามว่า “คุณตกหลุมรักเธอเข้าแล้วงั้นเหรอ?”เจย์ “...”“วิธีที่คุณมองเธอเมื่อกี้… มันแตกต่าง!”เจย์ตกใจเล็กน้อย เขาประหลาดใจที่รู้ว่าเขาที่เป็นคนที่ไม่เคยแสดงความรู้สึกออกทางสีหน้า ล้มเหลวในการปิดบังว่าเขาชอบผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหนเขาแทบจะไม่ละสายตาไปจากเธอที่มากไปกว่านั้น เธอช่วยเขาในสถานการณ์ที่น่าขายหน้าอย่างใจกว้างและฉลาดมาก โดยคำนึงถึงศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้ชายของเขา เขาต้องยอมรับว่าเขาคิดวว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะขัดขืนผู้หญิงที่ช่างอ่อนโยนและงดงามอย่างเธอเจย์มองแองเจลีนขณะที่เธอยืนอยู่กลางสายฝน เขาเห็นว่าชุดสีเขียวของเธอเปียกชุ่มแค่ไหนและเธอยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนหนูที่เปียกน้ำอย่างไรท่าทีความงุนงงและหมดหนทางถูกเขียนทั่วใบหน้าชายหนุ่มเจย์สลัดหลุดออกจากมือของมาริลิน…อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ จู่ ๆ รถเม
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1000
คิ้วแบบเดียวกันเป๊ะความอ่อนโยนเหมือนกันเป๊ะ ดวงตาที่งดงามและรอยยิ้มที่สดใสแบบเดียวกันเป๊ะ!ความอ่อนเยาว์และมีชีวิตชีวาแบบเดียวกันเป๊ะ งดงามจนซึมซับในคราวเดียวไม่ได้!เธอดูเหมือนกับรูปปั้นที่ถูกแช่แข็งไว้ทันเวลา!เขาต้องยอมรับว่าความงามที่เลอค่าเช่นนี้ได้ทำให้เขาหยุดหายใจด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกมีความสุขจริง ๆ ในตอนที่เห็นหน้าผู้หญิงคนนี้ มันเหมือนกับแสงอาทิตย์ที่แผดเผาได้หลอมละลายน้ำแข็งและหิมะของฤดูหนาวเจย์ยืนนิ่งด้วยความสับสนในฐานะผู้ชายที่ฉลาดและรอบคอบ เขาคาดการณ์ว่าเหตุผลที่เขาสามารถวาดภาพเปล่าของแองเจลีนจากอากาศที่เบาบางได้เป็นเพราะเธอคงอยู่ในความทรงจำของเขามาริลินเข้ามาในห้องพร้อมกับอุ้มไทเกอร์ในอ้อมแขน เมื่อเธอสังเกตเห็นเจย์กำลังจ้องภาพอย่างเหม่อลอย เธอก็เดินเข้าไปหาด้วยความสงสัยเมื่อมาริลินเห็นภาพ เธอก็โพล่งออกมาด้วยความประหลาดใจ “นี่มันผู้หญิงตาบอดที่เราเจอวันนี้นี่คะ?”สายตาของเจย์หันไปมองที่ภาพ ดวงตาคู่นั่นเป็นคู่ที่พิเศษและมีชีวิตชีวา ดึงดูดใจใคร ๆ ด้วยแสงอันเจิดจ้าและสีสันสดใสอย่างไรก็ตาม…ดวงตาในภาพไม่ได้บอด!เจย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกปวดร้าว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1001
มาริลินตอบคำถามของเขาลงรายละเอียดทุกสิ่งไม่มีผิดพลาดเหมือนท่องหนังสือ “ที่รักคะ ก็เมื่อสามปีก่อนคุณไปยืมเงินจากพวกปล่อยเงินกู้นอกระบบ พวกนั้นไล่ตามทวงหนี้คุณ ตอนที่คุณกับเทมเพสพยายามขับรถหนี พวกเจ้าหนี้ก็ชนรถคุณตกหน้าผา”เจย์มีสีหน้าสับสนและไม่แน่ใจ เขาคิดหาเหตุผลที่ตัวเองต้องไปยืมเงินจากพวกปล่อยกู้นอกระบบไม่ได้เขาชิงชังพวกขี้เกียจสันหลังยาวคอยหาประโยชน์จากคนที่ขยันทำมาหากินไม่ได้ แล้วตัวเขาจะไปยุ่งกับพวกนั้นได้อย่างไรกัน“ทำไมผมถึงต้องไปกู้เงินนอกระบบล่ะ” เจย์ขมวดคิ้วถาม“ใครจะรู้ล่ะคะว่าคุณทำอะไรบ้าง? ไม่กี่ปีก่อนนี้คุณออกไปทำงานข้างนอกแล้วกลับมาบ้านแค่ปีละครั้ง ทุกครั้งที่คุณกลับมาคุณก็จะแต่งตัวดูดี ฉันเองก็คิดว่าคุณก็เป็นแค่คนซื่อตรงทำงานสุจริต ฉันก็ไม่คิดว่าคุณจะไปกู้เงินจากเจ้าพวกนั้น”เจย์ถอนใจเบา ๆเมื่อเขาพยายามถามรายละเอียดเพิ่มเติม มาริลินก็น้ำตาไหลพรากก่อนตอบอย่างเจ็บปวดใจว่า “ตอนนั้นฉันตั้งท้องไทเกอร์อยู่ พอคุณเกิดเรื่องพ่อแม่ฉันก็คิดว่าคุณคงร่อแร่หมดหวังแล้ว พวกเขาก็บังคับให้ฉันแต่งงานกับตาแก่หมู่บ้านข้าง ๆ แต่ฉันท้องอยู่ก็เลยยืนกรานไม่ยอมแต่งงานใหม่ พอพวกเขาบังคับ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1002
เซย์นหัวเราะจนน้ำตาไหล “แค่เพราะว่าเจย์อยู่ที่ห้าง พวกเธอเลยวางแผนทำร้ายตัวเองแบบนี้เพื่อดึงดูดความสนใจของเจ้าชายรูปงามเนี่ยนะ?”เซย์นเหลือบมองแองเจลีนที่นั่งปวกเปียกอยู่บนโซฟา พลันเขาก็โมโหขึ้นมา “เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ไปยืนตากฝนที่ตกหนักขนาดนั้นเพื่อให้เจย์สงสารเนี่ยนะ?”คำพูดรุนแรงเสียดแทงของเขาทำให้ทั้งแองเจลีนและโจเซฟินรู้สึกผิดขึ้นมาเซย์นไม่ยอมปล่อยให้เรื่องนี้จบลงง่าย ๆ “นี่มันก็แค่การเจอกันครั้งเดียว ถ้าครั้งนี้ทำไม่สำเร็จคราวหน้าก็ลองใหม่สิ ทำไมเธอถึงต้องเอาสุขภาพตัวเองมาเสี่ยงแบบนี้ด้วย? แองเจลีน เซเวียร์เธอคิดว่าตัวเองแข็งแรงนักหรือไง? ให้ดีเธอภาวนาให้พรุ่งนี้เธอไม่เป็นไข้หวัดเถอะ ไม่งั้นฉันไล่เธอไปแน่”ด้วยความที่เป็นพี่ชาย เซย์นมักมีบุคลิกที่ดูสบาย ๆ ไม่เคร่งเครียด ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจอะไรนักไม่ว่าเมื่อไหร่ที่น้องสาวหรือโจเซฟินกลั่นแกล้งเขา เขาก็มักจะโอนอ่อนผ่อนตามปล่อยให้พวกเธอได้ทำตามใจ เขามักจะทำตัวเป็นชายอ่อนโยนอารมณ์ดีเสมอแต่เมื่อใดก็ตามที่มีคนล้ำเส้น เขาจะเกรี้ยวกราดทันทีตัวตนในอดีตสมัยเขาเป็นตัวปัญหา เป็นนักเลงเมื่อหลายปีก่อนก็จะเผยออกมาทั้งโจเซฟินและแอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1003
เซย์นมองสาวสองคนนี้ด้วยสายตารังเกียจ “อย่างน้อยก็ให้เกียรติเจย์บี้ของเธอมั่งได้ไหม? ที่เธอด่าอยู่นั่นเมียเขานะ เลิกมีอคติสักทีเถอะ”แองเจลีนกับโจเซฟินพากันเงียบกริบอันที่จริงภรรยาของเจย์นั้นไม่เพียงแค่สวยน่ารักแต่ยังดูอ่อนโยนไร้พิษภัยอีกด้วย หล่อนเป็นผู้หญิงที่ผู้ชายคนไหนก็ต้องชอบพวกเธอแค่รู้สึกหวาดหวั่นเลยจ้องสนใจแต่จุดอ่อนของเจ้าหล่อนเสียใหญ่โตพอเห็นว่าทั้งสองสาวเลิกทำตัวมีปัญหาแล้ว เซย์นก็เตือนพวกเธออย่างเคร่งขรึมว่า “ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปตรวจตาที่โรงพยาบาล แล้วเราก็จะตรวจหูเธอด้วย”แองเจลีนพูด “แต่หูฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่”ตั้งแต่เมื่อหมอบอกเซย์นเรื่องสาเหตุและอาการของภาวะโซมาติก (โรคทางจิตเวชชนิดหนึ่งซึ่งผู้ป่วยมีอาการทางกายจริง) เขาก็กังวลเกี่ยวกับสุขภาพของแองเจลีนมาตลอดเพราะมีประสบการณ์เลวร้ายจากอาการภาวะโซมาติกของนายท่านเซเวียร์ เซย์นก็วิตกว่าอาการป่วยของน้องสาวอาจจะแพร่ไปส่วนอื่นของร่างกายได้“ฉันเรียกเธอตั้งหลายหน แต่เธอก็ไม่ได้ยิน อย่างน้อยก็ไปตรวจดูหน่อยหน่อยฉันจะได้สบายใจ” เซย์นพูดแองเจลีนถอนใจอย่างไม่เห็นด้วยเซย์นหันไปมองโจเซฟิน “คืนนี้ฉันจะค้างที่น
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1004
โจเซฟินหยุดคิดก่อนหยิบรูปออกมาแล้วเซ็นชื่อในวงการของเธอลงไปเธอส่งรูปให้เซย์น “แค่รูปเดียว เอาหรือไม่เอาก็ตามใจ”เซย์นรับมา เมื่อเห็นลายเซ็นยึกยือบนรูปก็เบ้หน้า “ทำไมดูเซ็นส่ง ๆ แบบนี้ล่ะ? ใช่ชื่อเธอแน่เหรอ?”โจเซฟินทำหน้างง “ถ้านายไม่ชอบก็เอาคืนมา”เซย์นเอารูปใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อก่อนหัวเราะ “บางทีฉันอาจจะใช่เป็นยันต์ไล่วิญญาณร้ายได้”โจเซฟินโมโหจนแทบเต้นเร่าเซย์นลุกขึ้นก่อนลาทั้งคู่ “ถ้าเธอจะค้างที่นี่คอยดูแลแองเจลีน ฉันก็จะออกไปดื่มกับเพื่อนแล้วกัน พรุ่งนี้เช้าฉันจะกลับมารับเธอ”เขาพูดพร้อมหยิบเสื้อโค้ดจากโซฟาขึ้นมาพาดบ่าอย่างไม่มีพิธีรีตองก่อนจากไปโจเซฟินมองเซย์นจากไปตาละห้อยทันทีที่ก้าวออกจากห้อง สีหน้าของเซย์นก็เปลี่ยนจากขี้เล่นเป็นหม่นหมองขณะที่เดินออกไปจากสวนบันทึกรักเขายกมือขึ้นตบกระเป๋าเสื้อตรงอกซ้ายเบา ๆ ให้แน่ใจว่ารูปถ่ายบาง ๆ นั้นยังอยู่ก่อนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกหลังเข้ามาในรถเมอร์เซเดส-เบนซ์และแน่ใจว่าด้านนอกมองผ่านกระจกเข้ามาไม่เห็น เซย์นก็เปิดไฟในรถ เขาหยิบรูปถ่ายออกมาและจ้องไปที่หญิงสาวในรูป แม้ว่าเธอจะดูแสนสวยและเย้ายวน แต่เธอก็ไม่สามารถปกปิดแววตาใสซื
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
