บทที่ 863

เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก เจย์ก็เรียกฟินน์ให้เข้ามา

“อีกไม่นาน เมืองอิมพีเรียลจะกลายเป็นสนามรบสำหรับตระกูลอาเรสกับองค์กรลึกลับนั้น” เจย์พูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม

ใบหน้าที่รูปงามของฟินน์ก็มีรอยยิ้ม ไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้

“ท่านประธานอาเรส มันต้องมีทางครับ!”

เจย์พูดว่า “พวกเราได้ฟาดฟันกับพวกเขาแล้ว และภูตผีของพวกเราก็พ่ายแพ้อย่างยับเยิน ฟินน์ นายอย่าได้เชื่อในเรื่องโชคนักเลย”

“ครับ ท่านประธานอาเรส”

“ฉันอยากให้พวกนายพาเด็ก ๆ และออกจากเมืองอิมพีเรียลไปซะ”

ฟินน์พูดอย่างกังวลว่า “ภรรยาของคุณจะไม่สงสัยเหรอครับถ้าพาเด็ก ๆ ออกไปในเวลาแบบนี้?”

เจย์เคาะนิ้วของเขาลงบนโต๊ะทำงานในขณะที่ท่าทางของเขาดูมั่นใจ “เด็กสามคนจะถูกส่งไปทีละคน และไปคนละที่กัน เจนสันเป็นคนอ่อนไหวเกินไป เขาต้องไปก่อนเป็นคนแรก ฉันคิดเหตุผลที่จะให้เขาไปออกแล้ว จากนี้ไป เด็กสามคนนี้จะได้รับการดูแลจากทีมภูตผี”

มีน้ำตาเอ่อปรากฏขึ้นในดวงตาของเจย์ “เจนสันเป็นคนเงียบขรึม ให้เทมเพสที่เป็นคนร่าเริงดูแลเขา ร็อบบี้น้อยเป็นคนไร้เดียงสา ดังนั้นให้สตอร์มที่มีประสบการณ์ในโลกนี้สอนเขาสักหน่อย แล้วก็สำหรับเซ็ตตี้น้อย ฉันเกรงว่าฉันจะต้องรบกวนนาย