โจเซฟินถูกปฏิเสธจากเซย์นไม่ต่ำกว่าร้อยครั้ง แต่เธอก็ยังรักเขาเพื่อที่จะจัดการโจเซฟินให้พ้นตา เซย์นทำถึงขนาดให้คำสาบาน "คุณอาเรส ผมขอให้คุณปล่อยผมไป ผมไม่คู่ควรกับความรักของคุณ รสนิยมทางเพศของผมไม่เหมือนคนทั่วไป ผมเป็นไบเซ็กชวล"เขาคิดว่าหากเขาพูดแบบนั้นไป โจเซฟินจะยอมแพ้ ใครจะไปคิดว่าโจเซฟินจะแต่งตัวเป็นผู้ชายแล้วเข้าหาเขาอีก เธอกล่าวอย่างมั่นใจ "พี่เซเวียร์ ดูสิ ฉันเป็นได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง ได้ทั้งรุกและรับ เลือกฉันสิ เพราะว่าฉันสามารถแก้ไขอาการป่วยของคุณได้"เซย์นแทบตายจากการกระอักเลือดจากนั้น ฝ่ายหนึ่งก็ไล่ตาม อีกฝ่ายก็วิ่งหนี จากสายตาคนอื่น พวกเขาเหมือนคู่ที่สวรรค์สรรสร้าง เเต่นี่เป็นเหตุผลเดียวกันที่ถ่วงและละลายชีวิตวัยรุ่นของพวกเขาไป ตอนนี้พวกเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว พวกเขายังคงโสดและยังไม่แต่งงานถ้าโจเซฟินสสามารถลืมเซย์นและพัฒนาความสัมพันธ์กับชายอื่นได้ เจย์รู้สึกว่าตระกูลอาเรสควรจะเปิดขวดแชมเปญฉลองเลยทีเดียวแล้วไงถ้าโจเซฟินจะขอเงินเขา?เจย์ต่อสายไปนอกห้องทำงานเขา "เกรย์สัน มานี่หน่อย"เกรย์สันมาถึงห้องทำงานของประธาน "ท่านประธาน มีคำสั่งอะไรครับ?""จ้างนักสืบเอกชนที่เก่
เขาหวนคิดไปถึงเหตุการณ์เลวร้ายเมื่อห้าปีก่อน โจเซฟินดูยุ่งเหยิงและย่ำแย่ เธอชุ่มไปด้วยเลือด...ไม่นาน เจย์ก็ได้รับสายจากเกรย์สันที่โทรมารายงานการเคลื่อนไหวของโจเซฟิน"ท่านประธาน หลังจากคุณอาเรสออกจากแกรนด์เอเซีย เธอก็ไปที่สำนักงานอสังหาริมทรัพย์ตรงข้ามแกรนด์เอเซีย เพื่อหาอาคารและบ้านครับ ต่อมา เธอก็ไปห้างหลายแห่งแล้วซื้อสินค้าสำหรับเด็ก ตอนนี้คุณอาเรสกำลังมุ่งตรงไปที่เมืองงอกงามครับ""เมืองงอกงาม"เจย์ขมวดคิ้ว เมืองงอกงามเป็นอพาร์ทเมนท์ระดับกลาง อย่างไรก็ตาม เจย์ได้ยินมาว่าเพราะมันตั้งอยู่ในที่ดินที่แพงในเซาท์ซิตี้ และมันก็ตั้งอยู่ใกล้โฮไรซอน คอลเลอร์ด้วยเช่นกัน'ทำไมโจเซฟินถึงไปที่เมืองงอกงาม?'"เข้าใจแล้ว" เจย์วางสาย เขายกมือขึ้นมาดูนาฬิกาข้อมือ จากนั้นเขาก็ปิดคอมพิวเตอร์แล้วออกจากออฟฟิศ'เมืองงอกงามอยู่ห่างจากแกรนด์เอเซียแค่นิดเดียว ฉันจะไปดูด้วยตัวเองว่าโจเซฟินซ่อนอะไรไว้ใต้แขนเสื้อ'ที่ชั้นล่างของเมืองงอกงามโจเซฟินขับรถอย่างมีความสุข พร้อมด้วยของใช้เด็กเต็มคันรถ เธอขับเข้าทางเข้าของเมืองงอกงามลงไปในที่จอดรถใต้ดินอย่างไรก็ตาม ร่างสูงและหุ่นดีของเจย์ก็ปรากฏตรงหน้าของเธอ
โจเซฟินมาถึงห้องเช่าของโรสด้วยความกังวล เธอวางถุงช้อปปิ้งและกล่องของขวัญทั้งหมดลงบนโซฟา เธอกุมหน้าอกของเธอเพราะยังคงมีความกลัวที่ยังตกค้างอยู่เธอกล่าวกับโรส "พี่สะใภ้ ฉันจะทำอย่างไรดี? พี่ชายฉันเริ่มสงสัยฉันแล้ว เขาส่งคนมาตามสืบฉัน ฉันเพิ่งเจอกับเขาข้างล่างก่อนหน้านี้เอง"ความผ่อนคลายของโรสพลันกลายเป็นซีดเซียวทันที แก้วในมือของเธอสั่นตามร่างกาย "พี่ชายคุณอยู่ข้างล่าง?"โจเซฟินเห็นโรสที่กลายเป็นคนขี้กลัวในพริบตาก็หัวเราะขึ้น "พี่สะใภ้ ฉันนึกว่าพี่เป็นคนเดียวในโลกที่ไม่กลัวเขาเสียอีก แถมยังกล้าต่อต้านเขาด้วย กลายเป็นว่าพี่เป็นเสือกระดาษเหรอคะเนี่ย?"โรสกล่าวด้วยความรู้สึกผิด "คุณรู้ว่าพี่ชายคุณโหดร้ายขนาดไหนในตอนที่เขาทำงาน ใครก็ตามที่กล้าต่อต้านเขา เคยจบสวยซะที่ไหน? ถ้าพี่ชายคุณรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ การบดฉันเป็นชิ้นคงไม่พอที่จะลดความเกลียดชังของเขาต่อฉันแน่"โจเซฟินจับไหล่เธอ "นั่นก็เกินไป อย่างมากที่สุดเขาก็จะเอาลูกสองคนของคุณไป แล้วก็ทำให้แน่ใจว่าคุณจะไม่มีทางรอดชีวิต ด้วยการกีดกันคุณจากการหางาน คุณจะตายด้วยตัวเอง"โรสมองโจเซฟินด้วยความอึ้ง "จะบอกว่าให้เขาฆ่าฉันเลยจะดีกว่าเหรอ?"
ชายที่โจเซฟินกล่าวถึงคือพี่ชายของเธอ เซย์น เซเวียร์ความรู้สึกที่โจเซฟินมีให้เซย์นนั้นเหมือนที่เธอรู้สึกกับเจย์—มันน่าเศร้าและน่าอนาถใจ พวกเธอเหมือนแมงเม่าสองตัวที่อยู่ต่อหน้าเปลวไฟ จุดจบของทั้งคู่อาจแตกต่างกัน แต่ทั้งคู่ก็ต่างน่าสงสารเหมือนกันโรสรู้สึกเหมือนมีตะกั่งติดอยู่ในลำคอ เธอยืนขึ้น เดินไปที่ตู้เก็บไวน์ นำไวน์ออกมาสองขวด ส่งขวดหนึ่งให้โจเซฟินและอีกขวดเป็นของเธอเอง"ฉันคิดว่าคุณต้องการมันนะ" โรสกล่าวโจเซฟินเผยรอยยิ้มขอบคุณ "พี่สะใภ้ พี่เป็นเพื่อนที่ดีจริง ๆ" เธอหยิบที่เปิดจุกไวน์แล้วเปิดขวดไวน์ออก เมื่อเปิดเสร็จ เธอก็ยกหัวไปด้านหลังแล้วกระดกไวน์ลงไปรอยน้ำสีแดงไหลตามร่องลำคอของเธอ เธอดูค่อนข้างน่าตะลึงโรสยิ้มเล็กน้อย "คุณเป็นคนที่ดูไม่เหมือนนายหญิงน้อยชั้นสูงที่สุดที่ฉันเคยเห็นเลย"โจเซฟินสูดหายใจเข้าเร็ว ๆ "มารยาทผู้ดีเฮงซวย!"โจเซฟินกระดกไวน์หมดไปครึ่งขวดในรอบเดียว ปากของเธอก็ไม่หยุดพูดอีกเลยหลังจากเธอเริ่มเปิดปาก เธอพล่ามต่อไปไม่หยุด"พี่สะใภ้ พี่รู้อะไรไหม? ฉันขายตัวเองเพื่อให้ได้เซย์นมา""ชายคนที่ฉันมีเซ็กส์ด้วยในคืนนั้นไม่ใช่เซย์น แต่เป็นนักเลงหื่นกามคนหนึ่ง ช
มันจะเป็นการดีกว่าหากไม่มีใครพูดถึงเจย์ ทุกเส้นขนบนร่างกายของโรสลุกชูขึ้นเมื่อได้ยินชื่อเจย์"ไม่ เราต้องรีบไปหาเด็ก ๆ เดี๋ยวนี้แล้วซ่อนพวกเขาไว้ ฉันยอมให้พี่ชายคุณเจอพวกเขาไม่ได้" โรสเซไปมาขณะที่พยายามลุกขึ้นโจเซฟินโยนขวดไวน์ที่ว่างเปล่าลงถังขยะแล้วตามไปด้วย "ฉันจะไปกับพี่ด้วย"สองหญิงสาวเมาค้างเดินชนนู่นชนนี่ตลอดทาง พวกเธอบอกไม่ได้ด้วยซ้ำว่าทางไหนถูก พวกเธอวิ่งไปทั่วทุกที่ด้วยความเมา ในที่สุด พวกเธอก็เดินออกมานอกอพาร์ทเมนท์ได้โดยไม่รู้ตัวเจย์นั้นรออยู่ที่ข้างนอกเพื่อรอจับเหยื่อของเขา เมื่อเขาเห็นใบหน้าของโรส ใบหน้าที่ต่อให้เหลือแค่เถ้าถ่านเขาก็ยังจำได้ เขาพลันกลายเป็นก้อนน้ำแข็งเย็นยะเยือกทันที'แผนของโรสนั้นไม่ธรรมดาจริง ๆ อย่างแรก เธอทำให้โจเซฟินภักดีต่อเธอ ตอนนี้โจเซฟินถูกเธอล่อลวงไปแล้ว พวกเธอร่วมมือกันหลอกฉันเจย์หรี่ตาเหยี่ยวของเขา มองไปที่หญิงทั้งสองผู้ซึ่งจับมือกันเดินมาทางเขาโรสยังคงเดินตรงมาทางเขาด้วยหัวที่ก้มงุดลง เมื่อพวกเธอมาถึงจุดที่เจย์ยืนอยู่ เจย์ยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ยอมให้พวกเธอผ่าน โรสเอื้อมมือออกไปแล้วผลักเขาออกไปข้างทางแล้วดุเขา "คุณช่วยดูทางหน่อยได้ไห
เซ็ตตี้รีบพุ่งออกมาแล้วชี้หน้าเจย์ "คุณไม่ได้รับอนุญาตให้นำพี่ชายหนูไป"เจย์หรี่ตาลงเล็กน้อย เขามักจะปวดหัวมากเสมอเมื่อพบเด็กหญิงคนนี้ เธอดูมีความแค้นโดยธรรมชาติต่อเขา และเธอก็มักจะหยาบคายและกระด้างกับเขาด้วย โชคไม่ดีนัก เขารังแกเธอไม่ได้ เพราะขนาดของเธอและอายุ'เธอเป็นลูกของโรสกับชายอื่น' เจย์ไม่พบความชื่นชอบต่อตัวเซ็ตตี้ในตัวเขาเลยเมื่อคิดแบบนั้น"ฉันจะพาเขากลับ เธอก็ไปหาแม่เธอ" เจย์บอกปัดเซ็ตตี้อย่างเย็นชาเขาอุ้มเจนสันและไม่สังเกตถึงน้ำตาที่ก่อตัวในดวงตาของเซ็ตตี้เลย ด้วยอายุที่ยังน้อย พ่อของเธอเหยียบย่ำหัวใจดวงน้อยของเธอ 'หนูว่าแล้ว พ่อรักลูกชาย แต่ไม่ชอบลูกสาว'"ฮึ่ม หนูเกลียดคุณ!" เซ็ตตี้คำรามอย่างโมโหก่อนจะวิ่งออกไปเจย์ขมวดคิ้ว 'ฉันจำไม่เห็นได้ว่าไปทำะไรให้เธอ ทำไมเด็กหญิงน้อยนั่นถึงได้ดูแค้นฉันนัก?'เจย์ไม่มีเวลามาสนใจกับเด็กที่ไม่ใช่ลูกเขา เขาอุ้มเจนสันแล้วจากไปสายตาของเจนสันมองตามเซ็ตตี้ในขณะที่เธอวิ่งห่างออกไป เจย์เห็นลูกชายของเขาดูจะสนิทกับเซ็ตตี้มาก เขาถาม "ลูกชอบเธอ?"เจนสันพยักหน้า "ใช่"คำตอบที่สั้นและเรียบง่ายโดยไม่ต้องมีคำเพิ่มเติม นี่เป็นสไตล์ที่เป็นเจนส
เจนสันพูดไม่ออก เขามองไปที่โจเซฟินเหมือนต้องการถาม แต่ทันใดนั้นเขาก็ถามเจย์ "คุณพ่อ ทำไมคุณพ่อไม่อยากให้ผมเจอคุณแม่?"มีร่องรอยของความโกรธที่อยู่ในน้ำเสียงของเขาซึ่งมันทำให้ทั้งโจเซฟินและเจนสันต้องตกใจโจเซฟินถอนหายใจ 'มันเป็นหนังคนละม้วนเลยถ้าเจย์ลงมือ'เจย์บีบคิ้วของเขาที่กำลังกระตุกแล้วกล่าว "เจนส์ ลูกไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกผู้ใหญ่"มีความดื้อรั้นอยู่บนใบหน้าอันหล่อเหลาและเย็นชาของเจนสัน "แล้วพ่อจะเอาเด็กมาเกี่ยวข้องกับปัญหาของผู้ใหญ่ทำไม?"ความไม่พอใจของเจนสันต่อตัวพ่อของเขาเพิ่มมากขึ้น นี่เป็นครั้งแรกของประวัติศาสตร์เลยทีเดียวเจย์นั้นนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ แม้ว่าจะไม่มีใครเห็นการแสดงออกของเขา แต่จากความนานของการเงียบ มันชัดเจนว่าเขากำลังทุกข์ใจกับการต่อต้านอันรุนแรงของเจนสันโจเซฟินยกนิ้วโป้งให้เจนสันแล้วกล่าวคำหยอกล้อเพิ่ม "รอพ่อนายนับแต้มให้นายก่อน!"เจนสันกรอกตาของเขาไปที่เธอ ก่อนที่เขาจะเมินโจเซฟินเกรย์สันขับพาเจย์และที่เหลือกลับไปที่โฮไรซอน คอลเลอร์ ความโกรธของเจย์นั้นเย็นยะเยือก เขาเดินตรงเข้าคฤหาสน์ไปเจนสันและโจเซฟินเดินตามหลัง โจเซฟินเดินหลบหน้าหลบตา
"ถ้ามันไม่ใช่เพราะเธอ เจนสันจะไปที่เมืองงอกงามเหรอ?" เจย์ตะโกนโจเซฟินรู้สึกผิดมากเจนสันกล่าวเสียงเบา "อย่าว่าเธอ ผมไปเมืองงอกงามด้วยตัวผมเอง"หัวใจอันยุติธรรมของเจนสันไม่ยินยอมให้พ่อของเขากล่าวหาคนผิด ดังนั้นเขาจึงยืนขึ้นแล้วยอมรับผิดของตัวเองเจย์ที่เหมือนลูกโป่งที่พองเกินไป ระเบิดทันทีจากเจนสัน แล้วยุบลงในไม่กี่วินาทีโจเซฟินสังเกตพ่อลูกทั้งสอง แม้ว่าเจย์จะโกรธจนเดือดปุด ๆ แต่ความโกรธในสายตาของเขาจะดิ่งลงทันทีที่เขามองเจนสัน โจเซฟินจึงรู้สึกตัวว่าเธอต้องปกป้องตัวเองก่อน"พี่ชาย นี่มันดึกแล้ว ฉันจะกลับบ้านก่อน" โจเซฟินต้องการที่จะหนีไป แต่ก็ถูกขัดโดนเสียงเย็น ๆ ของเจย์ "ทำไมเธอถึงยังไม่จากไป?"ใบหน้าของโจเซฟินยับยู่ยี่เหมือนมะระขม เธอหันหลังแล้วกล่าวอย่างเขินอาย "พี่ชาย เธอทำใจจากเจนสันไปไม่ได้"ไหล่ของเจนสันสั่นไหวเล็กน้อยเจย์จ้องโจเซฟินอย่างน่ากลัว 'หล่อนต้องเป็นสปายที่โรสส่งมาแน่ คำตอบสั่ว ๆ ของเธอกลายเป็นตัวช่วยที่ดีของโรส"เธอไปได้" เจย์ยอมแพ้โจเซฟินรีบวิ่งเอาชีวิตรอดทันทีหลังจากโจเซฟินจากไป ห้องนั่งเล่นอันใหญ่โตก็เหลือเพียงชายหนุ่มและเด็กชายตัวน้อยที่กำลังมองอีก
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ