เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 508
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 509
โรสมองดูฝนที่ตกลงมาอย่างหนักและพูดว่า “ฝนตกหนักมาก วันนี้เขาคงไม่มาตั้งร้านหรอก ว่าไหม?”เมื่อได้ยินคำถามของเธอ โจเซฟินก็ตอบทันทีว่า “ฉันได้ถามเขาก่อนหน้านี้แล้ว เขาบอกว่ามาตอนไหนก็ได้ไม่ว่าจะฝนตกหรือแดดออก เขายังคงตั้งแผงขายของอยู่ตรงที่สะพานสายรุ้งตามเวลาเดิมอยู่แล้ว”โรสพูดอย่างรู้สึกสงสาร “เขาเป็นคนขยันและกล้าได้กล้าเสียจริง ๆ”“พี่แองเจลีน ในเมื่อเธอกังวลการทำงานของเขาในวันนี้ งั้นเราจะชวนเขาไปทานอาหารมื้อใหญ่ระหว่างที่เราถึงที่นั่นดีไหม? ในเมื่อเขาช่วยเราได้มากในช่วงเวลานี้อยู่แล้วน่ะ”โรสคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “งั้นก็ตัดสินใจตามนั้นเลยแล้วกัน ไปกันเถอะ”ณ สะพานสายรุ้งเป็นสะพานที่มีหลังคาสไตล์โบราณที่งดงามและหรูหราที่สุดในเมืองอิมพีเรียล ตัวสะพานมีขนาดใหญ่และยาว ภาพสะท้อนของส่วนโค้งครึ่งวงกลมที่ด้านล่างของตัวสะพานที่เชื่อมต่อกับผิวน้ำ ก่อตัวเป็นวงกลมที่สมบูรณ์ เมื่อมองไปรอบ ๆ โครงสร้างที่เป็นวงกลมนั้นดูแข็งแรงเป็นพิเศษถนนที่ทอดยาวและทางสะพานเปิดโล่งของถนนสองสายตรงบริเวณนั้นและตรงกลางบริเวณระแวกนั้นเป็นกลุ่มของอาคารสไตล์โบราณที่ซับซ้อน ด้านในมีส่วนที่เป็นลักษณะเฉพาะตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 510
ที่แห่งนี้นั่นเองที่เธอทำสร้อยข้อมือหินอาเกตซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความโชคดีแต่ทำมันแตกโดยไม่ได้ตั้งใจ เป็นผลให้เธอนั่งร้องไห้อยู่ที่นี่ ตอนที่เธอยังเด็กในตอนนั้นเธออยากจะหัวเราะตอนไหนก็ได้และเธออยากจะร้องไห้ตอนไหนก็ได้เช่นกัน โดยไม่คำนึงว่าเจย์ที่โตแล้วจะรู้สึกอายแค่ไหนเมื่ออยู่ในสถานการณ์แบบนั้นกับเธอเขาพยายามเกลี้ยกล่อมเด็กขี้โวยวายอย่างเธอ แต่เธอก็ยังร้องไห้เหมือนเดิมอยู่ดี“แองเจลีน เธอต้องเป็นเด็กดีนะ หากมันแตกไปแล้วฉันจะซื้อใหม่ให้เธออีกอันหนึ่ง เรากลับบ้านกันก่อนดีกว่าไหม?”“ไม่ได้ แม่ให้สร้อยข้อมือฉันมา แม่บอกว่าสร้อยข้อมือนี้จะนำพาชะตาของฉันไปสู่ความรักที่ราบรื่นตลอดไป แต่ฉันทำมันแตก ซึ่งหมายความว่าชีวิตรักของฉันจะไม่ราบรื่นอีกต่อไป ฮือ ๆ ”“มันเป็นแค่โชคลางด้านไสยศาสตร์น่า”ในที่สุด เจย์ใช้เงินทั้งหมดจากบัตรของเขาเพื่อซื้อสร้อยคอหยกให้เธอในราคาสูงที่เรียกว่าสร้อยคอพร้อมจี้คริสตัล ตอนนั้นเองที่ทำให้เธอหยุดร้องไห้นั่นเป็นสร้อยคอหยกเพียงเส้นเดียวที่เขามอบให้เธอ ตั้งแต่นั้นมา เขาไม่เคยให้เครื่องประดับหยกแก่เธออีกเลยเธอถือว่าสร้อยคอพร้อมจี้คริสตัลเป็นสมบัติอันมีค่าของเธอ เ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 511
"คุณคือจักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดงเหรอคะ?" โรสถามเจย์พยักหน้าหลังจากได้รับการยืนยัน เธอกล่าวว่า "ฉันเป็นเพื่อนทางอินเทอร์เน็ตของคุณ ไล่ล่าเหล่าบุรุษด้วยการชักดาบ ดูสิ ฉันมาที่นี่เพื่อสนับสนุนธุรกิจของคุณไง”เจย์ยังคงเพียงพยักหน้าเมื่อมองดูรายการราคาที่วางอยู่ถัดจากเขา เธอหัวเราะอย่างมีความสุขก่อนจะพูดว่า "คุณได้เงินแค่ 15 หยวน จากการติดฟิล์ม คุณแน่ใจหรือว่าจะเลี้ยงมื้อเย็นให้ฉันได้"เจย์ติดฟิล์มกันรอยบนโทรศัพท์แล้วยื่นให้เธอเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาขณะที่ เจย์ ค่อย ๆ เงยศีรษะของเขาขึ้น "คุณอยากกินอะไรล่ะ?"โรสได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้ ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นเจย์ โรสก็ตกตะลึงริมฝีปากของเธอ พูดตะกุกตะกักอยู่นาน ก่อนเธอจะลังเลและตะโกนออกมา “ท่าน… อาเรส นั่นคุณเหรอคะ?”เจย์ถอดหมวกที่มียอดแหลมออก เผยให้เห็นใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเขาซึ่งดูเหมือนประติมากรรม เขามองตรงไปที่โรสเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อชำระเงิน อย่างใจเย็นจากนั้นเธอก็เผชิญหน้ากับเจย์อย่าง สงบสติอารมณ์ "ท่านอาเรส ทักษะการติดฟิล์มกันรอยของคุณดีมาก ฉันจะมาอุดหนุนธุรกิจของคุณใหม่ในครั้งหน้านะค
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 512
"อยากทำไหม?" เจย์คร่อมตัวและวางมือทั้งสองข้างของเขาไว้ข้างกายของเธอโรสคว้าหมอนปิดหน้าพูดอย่างเขิน ๆ ว่า “อย่ามองหน้าฉันได้ไหม?”เจย์คว้าหมอนออกแล้วปฏิเสธ "ไม่"“ถ้าอย่างนั้น… เราปิดไฟได้ไหม?” เธออ้อนวอนอย่างนอบน้อม“ไม่”โรสรู้สึกรำคาญ “ถ้าอย่างนั้น… ฉันก็ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้นแล้ว”เธอไม่ต้องการแสดงละครโรแมนติกดราม่าระหว่างหนุ่มหล่อกับไดโนเสาร์ รู้สึกราวกับว่ามันจะทำให้ความงามของเธอมัวหมองหลังจากถูกปฏิเสธ เจย์ก็นอนลงข้าง ๆ เธอพลางรู้สึกหดหู่โรสรู้สึกสูญเสียอย่างแรงกล้าและรู้สึกผิดในใจเธอ“รอฉันทำศัลยกรรมก่อนได้ไหม?” เสียงของเธอเบาลง"ไม่" น้ำเสียงของเจย์นั้นบูดบึ้ง “ไม่อนุญาตให้ทำศัลยกรรม ยิ่งกว่านั้น ฉันอดใจรอไม่ไหวแล้ว...”แล้วเขาก็เริ่มแหกกฎของเธอ...โรสตะโกนอย่างเศร้าโศก “แล้วทำไมนายถึงมาขอความเห็นจากฉันล่ะ?”เพราะ เขาไม่ยอมรับความคิดเห็นของเธอเลย!“โรส ฟังนะ เราสูญเสียช่วงเวลาที่ดีที่สุดของเราไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ไม่นานนัก เราโชคดีมากที่ได้อยู่ด้วยกัน ในอนาคตเธอจะไม่ได้รับอนุญาตให้จากฉันไปไหนอีก”"โอ้!"“จะสวยหรือขี้เหร่ไม่สำคัญสำหรับฉัน สิ่งสำคัญคือเธอมีสุข
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 513
โรสผลักประตูเข้าไปข้างในแล้วตะโกนอย่างโกรธเคือง “ถ้าจะทะเลาะกันก็ออกไปข้างนอก คนไข้ต้องการการพักผ่อน”เซย์นและเซร่าต่างก็เป็นคนีหยิ่งยโส ดังนั้นพวกเขาจะยอมหยุดได้อย่างไร? พวกเขาหันมาว่าโรส "หุบปาก"ทั้งสองทะเลาะกันมากยิ่งขึ้นเซย์นพูดอย่างโกรธเคือง “เซร่า แม่ของเธอเอาพ่อฉันไปและทิ้งแม่ฉันไว้คนเดียว ฉันจะตำหนิใครล่ะ ถ้าไม่ใช่แม่ของเธอ?”เซร่าไม่ยอมที่จะแสดงข้อเสียเปรียบ เธอพูดว่า "แม่ของนายดูแลพ่อฉันไว้ไม่ได้ นั่นก็เพราะว่าหล่อนไม่มีความสามารถไงล่ะ"ด้วยสายตาเยาะเย้ยของเธอที่เพ่งไปหาเซย์น "นายผลาญเงินของครอบครัวเซเวียร์ ดังนั้นพ่อของฉันจึงผิดหวังในตัวนาย ครอบครัวเซเวียร์ ได้สับเปลี่ยนตำแหน่งใหม่ มานานแล้ว ตอนนี้แม่ของฉันเป็นนายหญิง พ่อฝากความหวังไว้ที่พวกเราพี่น้อง”เซย์นไม่สามารถพูดต่อและได้ยกกำปั้นขึ้นเพื่อจะตีใครบางคนเซร่าตะโกน “นายมันโง่ นายจะทำอะไรได้ นอกจากใช้กำลังแก้ปัญหา?”โรสเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี เธอจึงก้าวไปข้างหน้าเซย์น ด้วยสองแขนที่กางออกกว้างขึ้น ไฟแห่งความโกรธที่ลุกโชนในดวงตาของเธอ"เซย์น พอได้แล้ว"เซย์นเหลือบมองไปที่ผิวของโรสโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาหยุดนิ่งทันทีราว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 514
เพื่อทำให้น้องสาวสบายใจขึ้น เซย์นยกมือและให้คำมั่นว่า "ฉันสาบาน ฉันจะหาเงินให้ได้เยอะ ๆ ในปีนี้"จากนั้นเขาก็ถามโรสอย่างระทวยว่า “เธอไม่เชื่อฉันเหรอ?”เธอยิ้มและพยักหน้า "ฉันเชื่อนาย"หลังจากนั้นเธอก็เดินไปที่เตียงผู้ป่วยพลางจับมือคุณปู่แล้วพูดว่า “คุณปู่คะ ได้ยินความตั้งใจของพี่ในตอนนี้ไหม? ไม่ต้องห่วงพวกเราสองพี่น้องนะคะ ดูแลร่างกายของคุณปู่ให้ดีก็พอ วันที่พี่ชายของหนูประสบความสำเร็จในธุรกิจ เราจะแสดงความยินดีกับเขาด้วยกัน ตกลงไหมคะ?”น้ำตาเอ่อล้นจากดวงตาของท่านปู่เซเวียร์ ขณะที่โรสปาดน้ำตาให้เขา ทันใดนั้น เขาก็ขยับริมฝีปากด้วยความยากลำบากและเปล่งเสียงออกมา “แองเจิล!”โรสปิติเหลือเกิน...ในขณะเดียวกันเซย์นก็ตกตะลึง“คุณปู่ พูดเหรอคะ?”“ปกป้องเจย์” ท่านปู่เซเวียร์เปล่งเสียงออกมาสามคำด้วยความยากลำบากโรสพยักหน้า "ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว"เซย์นอึ้งไปครู่หนึ่งทำไมคุณปู่ถึงยอมให้แองเจิลกับเจย์อยู่ด้วยกัน?เป็นเรื่องธรรมดาที่เห็นว่า เมื่อแองเจิลอยู่กับเจย์ก็แค่นำโชคร้ายมาให้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า!ตอนเที่ยงไม่รู้ว่าเกิดสถานการณ์ฉุกเฉินอะไรขึ้น หัวหน้าพยาบาลเรียกพยาบาลทุกคนมาประชุมก่อนจะสั่
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 515
เจย์ดึงโรสออกจากห้องคนไข้ เขาผลักเธอชิดกับกำแพงและสอบปากคำ “เธอเป็นคนดูแลห้อง 11 เท่านั้นไม่ใช่เหรอ?”โรสจ้องเขาด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาราวกับเจ้ากวางน้อย “ไม่มีใครกล้ารับใช้อาที่รองของนาย ฉันก็เลยมา”“เธอไม่กลัวว่า พวกเขาจะรบกวนเธอเหรอ?”โรสเงยหน้าน้อย ๆ ขึ้น จิ้มนิ้วก้อยลงบนหน้าอกอันแน่นหนาของเขาพลางพูดด้วยสีหน้าเหมือนซึนเดเระ "ฉันไม่กลัวหรอก ฉันมีคนที่ฉันสามารถพึ่งพาได้”ดวงตาของเจย์เปล่งประกายด้วยความปิติยินดี ขณะที่มือใหญ่ของเขาคว้ามือเล็ก ๆ ของเธอไว้ “ได้ ฉันจะให้เธอพึ่งพาฉัน”……เมื่อโรสกลับเข้ามาในห้องผู้ป่วยอีกครั้ง ทุกคนต่างตกตะลึงกับจิตวิญญาณของผู้ดูแลที่ "ยอมตายเสียดีกว่ายอมจำนน"“หืม ผู้ดูแลคนนี้ ยังกล้าเข้ามาอีกเหรอ?”“รปภ. ไล่เธอออกไปซะ”ทันทีที่เสียงของอาสะใภ้รองหายไปก็ได้ยินเสียงอันโหดร้ายของเจย์ที่ปกคลุมไปด้วยลมหนาวที่พัดโชยมา“ใครกล้าทำแบบนั้น?”เจย์ตามหลังโรสไป ดวงตาคมดั่งนกอินทรีของเขากวาดไปที่ใบหน้าของทุกคน ในขณะที่เขาพูดอย่างเศร้าหมอง “ทุกคนออกไปก่อน ยกเว้น คุณปู่อาเรส”ขณะที่ทุกคนออกจากห้องผู้ป่วย พวกเขาหันไปหาโรส พวกเขาทั้งหมดอยากรู้อยากเห็นมาก ผู้ดูแ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 516
เจกำลังจ้องมองไปที่โรสด้วยความว่างเปล่า จู่ ๆ เธอกลายเป็นคนอ่อนน้อมและสุภาพเรียบร้อยในทันใด การเรียกว่า 'ที่รัก' นี้ ได้รีดความรู้สึกอึดอัดทั้งหมดในหัวใจของเขาออกมาและทำให้เขาว่านอนสอนง่าย“อารองยังป่วยอยู่ ให้เขาพักผ่อนเถอะนะคะ” รอยยิ้มอันนุ่มนวลผุดขึ้นจากดวงตาที่เคลือบสีเข้มของโรสซึ่งแต่งแต้มด้วยมารยาเธอไม่ได้มองเขาด้วยความไร้เดียงสาและความชื่นชมมาหลายปีแล้วชั่วขณะหนึ่ง เจย์รู้สึกเหมือนกับว่า เขาได้กลับไปเมื่อหลายปีก่อน เมื่อเขากับแองเจลีนใช้เวลาร่วมกันอย่างสงบสุขก่อนหน้านั้นยังไม่มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นหัวใจที่หุ้มไปด้วยเหล็กของเจย์เริ่มอ่อนลงและเมื่อเขาพูดอีกครั้ง ความก้าวร้าวในเสียงของเขาก็อันตรธานหายไปในอากาศ“เจมส์ เพราะเห็นแก่ภรรยาของผมหรอกนะ ดังนั้นผมจะไม่ปะทะคารมกับคุณอีกต่อไป”ท่านปู่อาเรสและเจมส์ถึงกับงงงันพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่า ปัญหาที่พวกเขาคิดหนักจะได้รับการแก้ไขโดยโรสเพียงแค่เรียกคำว่า 'ที่รัก'เจมส์พลันหลับตาลงโดยไม่พูดอะไรและไม่สนใจที่จะมองเจย์อีกเมื่อความขัดแย้งของอาและหลานชายได้คลี่คลายลงแล้ว เจย์ ได้แสดงความกังวลเล็กน้อยต่ออาของเขา "ทำไมอาถึงกระโดดล
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
