Share

บทที่ 449

โรสจับมือโจเซฟินและพูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านอาเรส ให้สุภาพสตรีก่อนแล้วกันนะ”

ด้วยเหตุนี้ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเจย์ถึงกับชะงัก

เขาถูกภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกันใหม่ ๆ ทอดทิ้งซ้ำแล้วซ้ำอีกและหัวใจที่หยิ่งผยองไม่สามารถหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดร้ายแรงนี้ได้เลย

“พวกเธอก็ไปกันสิ” เขาแสร้งทำเป็นพูดอวดดี

โจเซฟินและโรสเดินจากไปอย่างมีความสุข

เจย์มองดูพวกเธอออกไปขณะที่ดวงตาของเขาเศร้าหมอง

ทิวทัศน์โดยรอบของสวนคฤหาสน์ในช่วงฤดูหนาวนั้น ดูเยือกเย็นเล็กน้อย ต้นแปะก๊วย ที่เขียวชอุ่มและเขียวขจีในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนกำลังเคลื่อนไหวไปมากับสายลมในขณะนี้ ใบแปะก๊วยสีทองแห้งแผ่ล่วงกระจายอย่างหนาแน่นบนพื้นในขณะที่เหลือเพียงลำต้นเปลือยเปล่าดูเหมือนเขี้ยวและกรงเล็บ

มีเพียงต้นศรีตรังสีน้ำเงินเหล่านั้นเท่านั้นที่ยังดูสดใสเหมือนเมื่อก่อน มันตั้งตรงเหมือนภูเขาแต่โดดเดี่ยวและเยือกเย็นมาก

เจย์รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ถ้าเขารู้ว่าสวนจะมืดมนในฤดูหนาว เขาคงจะปลูกต้นไม้ที่เขียวชอุ่มแทน

เมื่อสวนที่ปราศจากนายหญิงมันยิ่งดูเหมือนร้างว่างเปล่ามากขึ้น

เจย์เดินไปรอบ ๆ ลานบ้านสักพักจนรู้สึกเบื่อ เขากลับไปห้องทำงานเพื่อโทรหาเกรย์สัน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status