เจย์กอดโรสไว้ในอ้อมแขนของเขาหลังจากที่เธอได้ออกจากโรงพยาบาล ผู้หญิงทุกวัยเมื่อเห็นเขาเดินผ่านก็ให้ความสนใจกับเขาไปตลอดทาง ใบหน้าของเจย์ดูซีดเซียว แต่เธอก็แอบหัวเราะเบา ๆ“อย่าหัวเราะสิ” เจย์จ้องมองเธอโรสเหลือบมองผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามที่ดูเหมือนน้ำลายไหลเมื่อเห็นเขาขณะที่เธอยิ้มและจ้องไปที่เจย์เหมือนคนโง่ที่กำลังตกหลุมรักโรสแกล้งเขา แล้วพูดว่า “เธอคนนั้นดูเหมือนจะชอบ ท่านอาเรสนะ”เขาโต้กลับอย่างเย็นชา “เธอแน่ใจหรือว่าคนพวกนั้นไม่ใช่ผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม?”โรสหัวเราะออกมาดัง ๆ ลิ้นที่เป็นพิษของผู้ชายคนนี้ไม่ควรถูกยั่วยุณ บริเวณทางเข้าโรงพยาบาลมีคนกลุ่มหนึ่งมาล้อม รถโรลส์ - รอยซ์ของเจย์ เจ้าหน้าที่จราจรตะโกนคุยกันอย่างใจจดใจจ่อ “แล้วไงถ้าแกรวยมาก? หมายความว่าแกไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามกฎจราจรอย่างนั้นสิ? แกจะปิดกั้นถนนทั้งสายได้เพียงเพราะแกมีเงินแบบนี้อย่างนั้นหรือ?”เมื่อเจย์เดินผ่านเจ้าหน้าที่จราจรไป พวกเขาก็เงียบลงทันทีเมื่อเห็นเจย์เขาจำรถโรลส์ - รอยซ์ไม่ได้ แต่เขาสามารถระบุได้ว่านายท่านคนนี้ต้องเป็นเจ้าของเขาไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่งใช่ไหม?“ผมขอโทษครับ น
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเจมส์ ดังนั้นเธอไปช่วยเตรียมอาหารเช้าของเราไว้ก่อนเลย”โรสเหลือบมองแขกอย่างลับ ๆ แล้วพูดด้วยหน้าตาบูดบึ้ง “สามที่เหรอ?”เจย์ยิ้ม “ไม่ ๆ แค่สองเท่านั้น”เขาจะไม่ยอมให้สองมือของเธอไปทำอะไรให้คนอื่นเด็ดขาดเมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ดีล่ะ”จากนั้น เจย์ก็พาเจมส์ไปที่ห้องอ่านหนังสือในช่วงแรก ท่ามกลางบรรยากาศของการพูดคุยค่อนข้างผ่อนคลาย“เจย์ นายชอบโรส ลอยล์ จริง ๆ เหรอ?”เจย์พยักหน้า“อาเจมส์ ด้วยสถานะปัจจุบันของผม ผมเองไม่จำเป็นต้องบังคับตัวเองให้ทำอะไรเลย มีเหตุผลเดียวที่ผมจะต้องแต่งงานกับเธอ และนั่นเป็นเพราะผมรักเธอ ดังนั้น ผมขอให้อาเจมส์อย่าเย็นชาและเอาใจใส่โรสสักหน่อยต่อไปในอนาคตด้วยนะ”ใบหน้าของเจมส์จมลงในขณะที่เขาพูดต่ออย่างนิ่ง ๆ “นายรู้ตัวเองดีว่านายมีคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยม นายอาจเลือกใครก็ได้จากการออกงานสังคม แต่นายมาเลือกแต่งงานกับลูกสาวนอกกฎหมายของตระกูลลอยล์ นายนี่มันตาบอดสุด ๆ!”“อาเจมส์ ผมไม่คิดว่าวันนี้คุณมาที่นี่เพื่อที่จะแยกคู่รักออกจากกัน ใช่ไหม?” เจย์กัดฟันพูดอย่างโกรธ ๆเมื่อสังเกตเห็นความไม่พอใจในน้ำเสียงของเจ
“ฉันคิดว่าเครื่องครัวของนายไม่ต้อนรับฉันที่นี่เลย ท่านอาเรส มันดูเหมือนว่าฉันไม่ควรจะมาที่นี่บ่อย ๆ ในอนาคตนะ!” หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดโรสก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเจย์เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ โรสแสดงออกด้วยท่าทีที่จะบอกว่า ‘ฉันจะไม่ทำอาหารอีกแล้ว’ เขียนไว้ทั่วใบหน้าของเธอ!“ให้ฉันทำเถอะนะ” เจย์เดินไปหยิบแป้งจากมือเธอ จากนั้น เขาก็เริ่มปรุงอาหารโรส ผู้ซึ่งกำลังเบื่อ ก็เริ่มพูดคุยไม่รู้จบ “นายทำอาหารได้เหรอ ท่านอาเรส?“มันไม่สมเหตุสมผลเลย เพื่อน ๆ บอกฉันว่าผู้ชายที่ทำอาหารได้คือผู้ชายที่หาเงินไม่ได้“แต่ดูเหมือนว่านายจะทำอาหารยุโรปแบบง่าย ๆ ได้ ถ้าจะพูดแบบไม่อ้อมค้อมกับนายเลยนะ อาหารยุโรปไม่ได้ตรงใจทุกคนเสมอไป นอกจากนี้ การกินมันอย่างต่อเนื่องจะทำให้นายท้องอืดเหมือนลูกโป่ง…”เป็นเพราะเธอไม่ชอบอาหารยุโรป!เจย์กำลังทอดเบคอนและไข่อย่างรวดเร็วในขณะที่เธอพูดพึมพำออกไปเรื่อย ๆโรสเห็นเบคอนสีน้ำตาลทองและแสดงอาการอยากกินด้วยการเลียริมฝีปากของเธอ“ฉันกินได้เลยไหม?” โรสถามอย่างน่าเวทนาเจย์เหลือบมองเสื้อผ้าของเธอที่เปื้อนแยมแล้วขมวดคิ้ว “ไปเปลี่ยนเสื้อดีกว่าแล้วค่อยลงมาทานอาหารเช้า”ทันใ
“เธอเพิ่งถูกลากออกจากห้องฉุกเฉินเมื่อวานนี้ เธอไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนไข้หรือไง?”ปากของโรสเบิกกว้างด้วยความตกใจ“เมื่อคืนฉันไปห้องฉุกเฉินเหรอ? ทำไมฉันจำสิ่งนี้ไม่ได้เลยล่ะ?”“เธอเมาแล้วสลบไปเลย” เจย์ปิดหนังสือของเขา ใบหน้าของเขาเย็นชาและเคร่งเครียด“ผู้หญิงที่มาจากครอบครัวที่ดีจะไม่เมาเหล้านอกบ้านขนาดนั้นหรอกนะ เธอได้รับการชักจูงที่ไม่ดีจากโจเซฟิน”โรสอ้าปากค้างอย่างงุนงงและพูดติดอ่าง “ฉันนี่แหละ ตัวชักจูงที่ไม่ดีน่ะ!”“เธอยังสู้อย่างสุดใจที่จะพูดคำเหล่านั้นออกมาดัง ๆ อีกเหรอ?”โรสก้มหน้าเมื่อพูดถึงโจเซฟิน โรสก็กังวลไม่หยุดหย่อน “ว่าแต่… โจซี่ โอเคหรือเปล่า?”เจย์ตอบว่า “ในแง่มุมไหนล่ะ?”โรส “...”“เธอไม่ได้ไปอยู่ห้องฉุกเฉินใช่ไหม?”“เธอสบายดี”โรสไม่สบายใจ ดังนั้นเธอจึงยืนขึ้นจากชิงช้า “ฉันไปถามเธอดีกว่า”เธอเข้าไปในบ้านและโทรหาโจเซฟินทันทีหลังจากรอสายมานาน ในที่สุดโจเซฟินก็รับสาย“ฉันขอโทษนะ โรส ขีดจำกัดความน่าเชื่อถือของเธอในความรู้สึกของฉันตอนนี้มันติดลบแล้วแหละ ดังนัน้ในอนาคตไม่ต้องมาติดต่อฉันอีก” โจเซฟินวางสายหลังจากพูดจบโรสมองโทรศัพท์ด้วยความงุนงงเธอรู้สึกงุ
เมื่อโรสแต่งตัวเสร็จแล้วและเดินออกมา เจย์ก็กำลังเตรียมรถออกมาข้างนอก“ฉันกำลังจะไปที่บริษัท ดังนั้นฉันจะพาเธอไปที่นั่นด้วยเลยแล้วกัน”เขากำลังเริ่มสตาร์ทเครื่องยนต์ในขณะที่พูด ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สังเกตเห็นใบหน้าของโรสที่แสดงออกมาอย่างงุนงง เมื่อเธอเปิดประตูหลัง เธอก็ได้ยินเจย์พูดพึมพำ “มานั่งข้างหน้าแล้วคุยกับฉันนี่”โรสอดไม่ได้ที่จะสงสัย คนที่แทบจะไม่ค่อยพูดเริ่มอยากหาใครสักคนที่จะสนทนากับเขาด้วย บางทีอาจมีบางอย่างผิดปกติกับสมองของเขาก็เป็นได้กระนั้น เธอเชื่อฟังเขาและลุกไปนั่งที่เบาะหน้ากับเขา“เธอขับรถเป็นไหม?” เจย์เงยหน้าขึ้นมองเธอโรสลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะส่ายหัว “ไม่เป็น”แองเจลีนขับรถได้ แต่โรสขับไม่ได้!“ฉันจะสอนเธอเอง” เจย์กล่าวโรสจ้องมองที่กุญแจรถของเขา และเธอก็รู้ว่ามันเป็นรถใหม่ แม้ว่าตัวถังของมาเซราติจะเล็กกว่าเล็กน้อย แต่การตกแต่งภายในก็ยังดูหรูหราและรูปลักษณ์ที่ดูปราดเปรียวมันเป็นรถที่โรสกระตือรือร้นที่อยากได้มาครอบครองมากที่สุดเธอถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ทำไมจู่ ๆ นายถึงสนใจที่จะสอนวิธีขับรถให้ฉันล่ะ?”“เมื่อเธอรู้วิธีใช้แล้ว รถก็จะเป็นของเธอ” เจย์พ
โจเซฟินถอดเครื่องมือบำรุงหน้าออกด้วยท่าทางที่โกรธจัด เมื่อเธอเห็นโรส เธอดึงมันมาปิดตาอีกครั้ง เธอถามอย่างโกรธเคือง “เธอมาที่นี่ทำไม?”โรสนั่งข้างเธอและถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ“เกิดอะไรขึ้นกับเธอ โจซี่? อย่างน้อยเธอต้องให้เหตุผลที่เธอโกรธฉันก่อนสิ”โจเซฟินเปิดหน้ากากบำรุงหน้าออกอีกครั้งและพูดกับช่างเสริมสวยว่า “เธอออกไปก่อนได่”พนักงานก็ลุกออกไปทันทีโรสสังเกตเห็นว่าดวงตาของโจเซฟินบวมมากแค่ไหนเมื่อเธอแสดงท่าทีที่ไม่สามารถลืมตาได้อย่างปกติ โรสรู้สึกได้ทันทีว่าหัวใจของเธอเหมือนถูกแทงอย่างเจ็บปวดต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่ใครสักคนร้องไห้จนตาบวมแบบนี้?“เธอเป็นคนบอกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับเซย์นไม่ใช่เหรอ โรส ลอยล์?”“แน่นอน!” โรสพยักหน้าโจเซฟินโกรธมากจนยกหมอนขึ้นโยนทิ้ง “เธอโกหก ตอนเธอเข้าไปในห้องฉุกเฉินเมื่อวานนี้ เซย์นรีบไปหาเธอด้วยซ้ำ เขาดูเป็นห่วงเธอมากจนฉันสามารถบอกได้ว่าเขาห่วงใยเธอมากแค่ไหน ฉันดูออกแม้ว่าฉันจะดูเป็นคนโง่เง่าก็ตาม!”โรสถึงกับอึ้งไปเลยทำไมทัศนคติของเซย์นที่มีต่อเธอจึงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วได้ขนาดนี้?“มันจริงเหรอ?”“แล้วเธอรู้สึกดีใจและภูมิใจเป็นพิ
โรสไม่ได้พูดอยู่นาน...เรื่องเริ่มจากประสบการณ์ชีวิตของเธอ อุบัติเหตุทางรถยนต์ลึกลับ ความลับในห้องใต้หลังคา... เธอไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นตรงไหนดี...“โจเซฟิน ฉันไม่ใช่ โรส ลอยล์!” ด้วยเหตุนี้ เธอจึงพยายามอย่างหนักที่จะบอกความลับที่เธอเก็บไว้มาหลายปีโจเซฟินมองเธอด้วยความประหลาดใจ “เธอหมายความว่ายังไง?”“เธอไม่ใช่ โรส ลอยล์? แล้วเธอเป็นใคร?”โรสลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็พูดต่ออย่างยากลำบาก “ฉันคือ แองเจลีน เซเวียร์”ดวงตาของโจเซฟินพองขึ้นด้วยความตกใจ “เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?” เธอค่อนข้างไม่เชื่อเธอสแกนโรสจากบนลงล่างหลายครั้งก่อนที่จะถามด้วยความสงสัย “แต่เห็นได้ชัดว่าเธอคือ โรส ลอยล์ไม่ใช่เหรอ?”โรสส่ายหัว “ฉันอยู่ในร่างของ โรส ลอยล์ แต่มันคือวิญญาณของแองเจลีน เซเวียร์”“ฮะ? โจเซฟินอุทานออกมาดัง ๆ“เธอหมายถึงทำศัลยกรรมมาเหรอ?” โจเซฟินไม่สามารถนึกถึงเหตุผลอื่นนอกเหนือจากนี้ได้โรสส่ายหัวอีกครั้งและพูดอย่างแผ่วเบาว่า “เมื่อเจ็ดปีก่อน ฉันตื่นจากอุบัติเหตุทางรถยนต์และกลายเป็นโรส ลอยล์”ปากของโจเซฟินเบิกกว้างเล็กน้อยขณะที่เธอมองดูโรสอย่างมึนงง“เธอ… วิญญาณของเธอผ่านออกจากร่างเ
โจเซฟินขยับริมฝีปากของเธอและพูดว่า “เธอรู้ไหมว่าผ้าพันคอของเธอทำให้ดวงตาของพี่ชายฉันแดงก่ำด้วยความอิจฉา? ฉันยังจำน้ำเสียงของเขาได้ตอนที่เขาพูดว่า ‘แองเจลีนไม่เคยให้ของขวัญล้ำค่าแก่ฉันเลยด้วยซ้ำ!’”โจเซฟินเลียนแบบเสียงของเจย์ ทำให้ฟังดูเชยมาก มันทำเอาทั้งสองหัวเราะคิกคัก!เมื่อพวกเธอเริ่มหยุดหัวเราะ จู่ ๆ โรสก็ร้องไห้ออกมาทันทีความทรงจำที่สวยงามในอดีตของเธอได้กลายเป็นรอยแผลเป็นในหัวใจของเธอปริมาณความรักที่เธอให้เจย์นั้นเท่ากับอันตรายที่เจย์ทำกับเธอเมื่อเห็นโรสร้องไห้อย่างอธิบายไม่ได้ออกมา โรสดูหนักอึ้งขณะที่ขอบตาของเธอเริ่มมีน้ำตาเอ่อล้นออกมา นั่นทำให้เธอดูน่าสงสารมากขึ้น“ทำไมเธอไม่บอกพี่ชายฉันล่ะ โรส?” โจเซฟินถามด้วยความสงสัยโรสมองเธอด้วยความตกใจ... ความเศร้าโศกในดวงตาของเธอพุ่งทะลุผ่านโจเซฟินทันที ทำให้เธอไม่สบายใจอย่างมาก“เธอพูดสิ่งที่เธอกำลังปิดบังอยู่ออกมาไม่ได้เหรอ พี่สะใภ้?”โรสลุกขึ้นยืนและหันหลังให้โจเซฟินน้ำตาเธอกำลังไหลอยู่ในเวลานี้หน้าอกของเธอแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก“โรส ถ้าเธอมีบางอย่างซ่อนอยู่ ฉันคิดว่าเธอสามารถบอกให้พี่ชายของฉันรู้ได้ไหม? พี่ชายของฉันรั