LOGINShare
บทที่ 336
Related chapters
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 337
”ทำไม?”“ทำไม อะไร?”“เธอไม่ได้บอกว่าจะไม่ทอดทิ้งเด็ก ๆ อีกแล้วเหรอ?” เจย์จ้องมองเธออย่างตั้งใจโรสหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเธอ ไม่กล้าสบตากับเขา“มองฉันสิ” น้ำเสียงของเจย์สั่งให้เชื่อฟังโรสไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตาม“ฉันมองข้ามความผิดพลาดของเธอที่ทำไปได้ แต่เธอไม่น่าจะกล้าทิ้งลูก” เจย์หลับตาข่มอารมณ์ให้ได้มากที่สุดโรสโพล่งว่า “ฉันจะไม่ทิ้งพวกเขา” เธอกล่าวด้วยความมั่นใจดวงตาของเจย์เบิกโพลงเผยให้เห็นแววตาที่ร้อนแรง ดวงตาคมของเขาพุ่งผ่านสีหน้าจริงจังของโรส“แต่เธอได้ทิ้งพวกเขาไปแล้วนี่ จริงไหม?” เขาพูดอย่างเย็นชาริมฝีปากของโรสกระตุกเพื่อตอบโต้ แม้ว่าสุดท้ายแล้วเธอก็ยังคงเงียบอยู่ในใจของเธอปรากฏความทรงจำเกี่ยวกับเซย์น เขาเคยใช้ชีวิตแบบไร้สาระแต่ก็ยอมทิ้งสถานะที่มีราคาแพงเพื่อเริ่มต้นธุรกิจของเขา เธอนึกถึงความเหงาในสายตาของแม่และความสิ้นหวังที่หมดหวังในสายตาของพ่อขณะที่แม่เลี้ยงของเธอล้อเลียนเขา นี่คือชายคนเดียวกับที่เคยเขย่าเมืองนกนางแอ่นด้วยความยิ่งใหญ่ของเขา ในที่สุด เธอก็นึกถึงปู่ของเธอที่รักเธอมากที่สุดที่นอนอยู่ในโรงพยาบาลราคาถูก เนื่องจากพวกเขาไม่มีเงินสำหรับการรักษา
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 338
เธอก็อาจอ้างเช่นนั้นเช่นกัน “ใช่ แล้วถ้าฉันชอบเขาล่ะ?”การแสดงออกที่ไม่แยแสของเจย์แตกเป็นชิ้น ๆ ในทันที“ฉันตามใจเธอมากเกินไปใช่ไหม โรส ลอยล์ ? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงเป็นคนเกเรขนาดนี้?” มือของเขาเอื้อมไปที่ด้านหลังศีรษะของเธออย่างรวดเร็ว เขาดึงกระชากแรง ๆ เพื่อทิ้งความเจ็บปวดไว้บนหนังศีรษะของเธอเมื่อโรสถูกบังคับให้เอียงศีรษะไปข้างหลังริมฝีปากของเขาก็จู่โจมไปข้างหน้าหนังศีรษะของโรสชาด้วยความเจ็บปวดกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของเธอน้ำตาเย็น ๆ หยดลงบนหลังมือของเขา ราวกับเศษน้ำแข็งที่ลุกเป็นไฟในไม่ช้า เจย์ปล่อยเธอไป เมื่อมองย้อนกลับไปที่ความโกรธเกรี้ยวในดวงตาของเธอ ไฟที่โหมกระหน่ำภายในตัวเขาดับลงเมื่อก้อนน้ำแข็งดูเหมือนจะขจัดความอบอุ่นในหัวใจของเขา“ออกไป” เขาหันกลับมาและดุทันทีโรสรีบหนีออกไปเมื่อปิดประตูลง ความกังวลจะหลั่งเลือดออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ในสายตาที่รุนแรงของเจย์…เช่นเดียวกับสัตว์ร้ายที่อ้าปากกว้าง ขู่ว่าจะกลืนกินทุกสิ่งเมื่อมันตื่นขึ้นมาก่อนที่จะยอมสยบลงบนทางเดินนั้นมีร่างเล็กกระทัดรัด เดินล่องลอยอย่างไร้จุดหมายและแกว่งไปมาขณะที่เดินอย่างเยือกเย็นโดยที่
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 339
จากชั้นล่างเจย์จ้องมองไปที่หน้าต่างสว่างเพียงบานเดียวของอาคารกบางบริษัท เบล เงาสองร่างเข้าหากันแล้วรวมเป็นหนึ่งตามเสียงกรอบแกรบของม่านหน้าต่างเจย์รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกควักออกไปเขาหันกลับมาและจากไปอย่างหดหู่หลังจากนั้น โรสและฌอนก็นั่งลงและเริ่มวางแผนแก้ไขปัญหาเร่งด่วนเจย์กลับไปที่สวนคฤหาสน์ ด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาจึงซ่อนตัวอยู่ในห้องใต้หลังคาบนชั้นสามและดื่มคนเดียวอย่างโง่ ๆในที่สุด เขาก็เป็นลมในห้องจากการแพ้แอลกอฮอล์วันรุ่งขึ้น เจนสันพบว่าพ่อของเขาเป็นลมในห้องใต้หลังคา เขาโทรหาโจเซฟินทันทีโชคร้ายนัก ที่โจเซฟินยังคงมีความสุขกับการพักผ่อนในต่างประเทศและไกลเกินกว่าจะช่วยได้เจนสันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอความช่วยเหลือจากเกรย์สันหลังจากนั้นไม่นาน รถพยาบาลของแกรนด์ เอเซีย ก็ขับพุ่งเข้ามาที่สวนคฤหาสน์และนำเจย์ไปเนื่องจากอาการรุนแรง ตั้งแต่ผิวหนังไปจนถึงทางเดินหายใจ เขาจึงถูกส่งตรงไปยังห้องไอซียูเมื่อได้ยินสถานการณ์ของพี่ชายจากฝั่งยุโรปแล้ว โจเซฟินจึงโทรหาโรสทันทีเมื่อไม่สามารถโทรติดต่อได้ เธอจึงส่งข้อความหาหล่อนแทนโดยขอร้องให้ดูแลเจย์ให้ดีด้วยเหตุนี้ โจเ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 340
เขาเป็น— เธอต้องคิดมาก เขาจะเป็นห่วงเธอได้อย่างไร? ถ้ามีอะไร เขาก็แค่กังวลว่าลูก ๆ ของเขาจะสูญเสียแม่ไปมากกว่าเมื่อแตะที่แอปพลิเคชันข้อความ เธอพบข้อความจาก โจเซฟิน อาเรส ‘น้องสะใภ้ เจย์ เข้ารับการรักษาในห้องไอซียูของแกรนด์ เอเซีย แล้ว ได้โปรดดูแลเขาให้ฉันด้วย’“เป็นไปได้อย่างไร?” โรสจ้องมองวันที่ส่งข้อความ เมื่อสามวันก่อน!ความไม่สบายใจเริ่มจมอยู่ในอกของโรสความกลัวเข้าเต็มหัวใจของเธอสำหรับผู้ชายที่ยึดตัวเองอยู่กับความเฉยเมยแบบนี้ เขารู้สึกสิ้นหวังแค่ไหนที่ผลักดันตัวเองไปสู่จุดที่ต้องนอนอยู่ในห้องไอซียู?เธอรู้สึกถึงความไม่คาดคิดในหัวใจของเธอน้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มของเธออย่างอิสระทันใดนั้น เธอก็ย่อตัวลงคุกเข่า โรสสวดอ้อนวอน “พระเจ้า ได้โปรด ได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะนะ แลกชีวิตของฉันเพื่อเขาก็ได้ แลกเปลี่ยนสุขภาพของฉันกับเขาเถอะ แลกโชคของฉันกับเขา เอาความสงบ ความปลอดภัย สุขภาพของฉันไปแลกกับสุขภาพที่ดีของเขาเถอะนะ”อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้ทำอะไรที่จะทำให้ความวิตกกังวลในตัวเธอลดลง โรสรีบออกไปข้างนอกด้วยความงุนงงเมื่อถึงโรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย เธอก็พบกับสายตาของโจเซฟินที่
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 341
มันเป็นเวลาผ่านไปห้าวันแล้วที่เจย์ออกจากห้องไอซียูในขณะเดียวกัน ฌอนใช้เวลาห้าวันนั้นเพื่อขโมยนักแสดงหญิงที่หมดสัญญาลงกับริษัท ภาพยนตร์ของอาเรสสิ่งนี้ทำให้ยีนส์โกรธมาก“นั่น ฌอน เบล! เขาอาจจะดูสง่างามและได้รับการอบรมสั่งสอนอย่างดี แต่ในใจลึก ๆ แล้วเขาก็ลนลานอยู่ในเงามืด เขาดันเลือกเอานักแสดงผู้หญิงที่โกยเงินมากที่สุดจากเราไป เขาไปไกลเกินไปแล้ว”“นั่นไม่ถูกต้อง เขารู้ได้ยังไงว่าสัญญาของนักแสดงหญิงหมดลงแล้ว?”จู่ ๆ จีนส์ก็นึกบางอย่างได้ “ความลับของบริษัทเราต้องรั่วไหลแน่ ๆ”จีนส์สั่งให้ตรวจสอบเซิร์ฟเวอร์ภายในทันที และมันก็เป็นเรื่องจริง ประมาณห้าถึงหกวันที่ผ่านมาเซิร์ฟเวอร์ภายในของบริษัทถูกบุคคลที่เรียกชื่อว่า “เดอะ เมาน์เทน บลูม” โจมตีจู่ ๆ จีนส์ก็รู้สึกตัวสั่นวิ่งลงไปข้างหลัง แม้ว่าเขาจะดูแลบริษัทภาพยนตร์เพียงระยะสั้น ๆ แต่เขาก็รู้ดีว่าความปลอดภัยในระบบคอมของอาเรสทำลายไม่ได้มากไปกว่าจะทำลายกำแพงเมืองจีนเสียอีก ตอนนี้มันถูกเปิดออกและถูกบุกรุก แน่นอนว่าจะต้องเจอกับผลร้ายอย่างชัดเจนจีนส์ไม่กล้าแม้แต่จะคิดและเขารีบไปที่แกรนด์ เอเชีย ทันทีเจย์เพิ่งฟื้นจากอาการ ดังนั้นเกรย์สันจึ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 342
ท่านอาเรสจะปล่อยให้แฮ็กเกอร์ที่ทำลายเซิร์ฟเวอร์ภายในของอาเรสไปแบบลอยนวลได้อย่างไร?“ฉันต้องสร้างระบบป้องกันอาเรสขึ้นมาใหม่” เจย์กล่าวหลังจากหยุดเงียบไปนานเกรย์สันตกใจ นั่นไม่ได้ฟังดูเหมือนท่านอาเรสเลยในการต่อต้านศัตรู ท่านอาเรสมักจะฆ่าคนหนึ่งเพื่อเป็นการเตือนคนอื่น ๆ แต่แล้ว คราวนี้เขาแค่จะปรับปรุงระบบป้องกันของเครือข่ายอาเรสเป็นการส่วนตัวถึงแม้สภาวะร่างกายของเขาจะเป็นแบบนี้?วิธีการเผชิญหน้ากับศัตรูแบบนี้ปรานีเกินไปหรือเปล่า?“ได้ครับ ท่านอาเรส” เกรย์สันยอมเห็นตามด้วยเช่นนั้นเขาเชื่อว่าทุกการการตัดสินใจของประธานั้นไตร่ตรองอย่างพิถีพิถันและสมเหตุสมผลเสมอ หากมีแง่มุมที่ไม่มีใครเข้าใจตามนั้น นั่นอาจหมายความว่าพวกเขาขาดสติปัญญาเท่านั้นที่จะคิดออกจีนส์ถามด้วยความไม่พอใจ “พี่ใหญ่ เราจะปล่อย เดอะ เมาน์เทน บลูม ไปอย่างง่ายดายแบบนี้งั้นเหรอ?”“ปล่อยพวกเขาไปเหรอ? ไม่มีทาง” เจย์ตอบพร้อมกับเส้นเลือดขึ้นทั่วดวงตาของเขา มันทำให้เขาดูเหมือนคนติดยากระหายเลือดไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้เธอหนีไปกับเรื่องนี้ได้“งั้น ฌอน เบล ล่ะ?” จีนส์ถามเจย์มีรูปลักษณ์ที่ชั่วร้าย “กำจัดอัณฑะเขาซะ” ผู้ชาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 343
ณ อาคารกลางที่สำนักงานของประธานฌอนวางบัตรเครดิตทองคำบนโต๊ะของโรส เขามีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา “ออร์คิด นี่คือรางวัลของคุณ”โรสเงยหน้าขึ้นมองเขา “ขอบคุณค่ะ เจ้านาย”ฌอนมีความสุขมาก “สิ่งต่อไปที่เราควรทำคือเตรียมบทภาพยนตร์เรื่อง ท้องฟ้าเดือนหงาย จากนั้น เราจะใช้นักแสดงหญิงคนใหม่ที่ได้จากอาเรสมาเป็นนักแสดงสมทบหญิงในภาพยนตร์“เมื่อถึงเวลาถ่ายทอดสด ทุกคนจะรู้ว่าอาเรสฟิล์มไม่สามารถรักษานักแสดงหญิงไว้ได้และไม่สามารถซื้อไอพีของบทภาพยนตร์ยอดนิยมได้ ดังนั้น ผู้นำของอาเรสฟิล์มจะเริ่มสั่นคลอนจากตำแหน่งของเขา”โรสส่งเสียงปรบมือ “แผนฟังดูดีเลยทีเดียว”ฌอนจ้องกลับมาที่เธอและยิ้ม “ออร์คิด ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณนะ”โรสนึกถึงฌอน “คุณเอาคนสำคัญคนที่สองของตระกูลอาเรสออกไปแล้ว เราไม่รู้แน่ชัดว่าท่านอาเรสจะก้าวออกมาและช่วยลูกพี่ลูกน้องที่เป็นน้องชายของเขาหรือไม่!”ฌอนตอบว่า “เจย์เป็นผู้นำครอบครัวอาเรส ไม่มีทางที่เขาจะนั่งเฉย ๆ และไม่ทำอะไรเลย มันเพียงแค่เขาพลาดการประชุมสำคัญที่จัดขึ้นโดยบุคคลระดับสูงในตระกูลอาเรส ดังนั้นผมจึงกลัวว่าเขาจะไม่เหลือแรงสำหรับเรื่องน้องคนที่สองของครอบครัวหรอก”รอย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 344
เมื่อฌอนเฝ้ามองแนนซี่จากไป รอยยิ้มของเขาก็ค่อย ๆ เย็นลงหลังเลิกงาน ฌอนชวนโรสไปทานมื้อค่ำเพื่อฉลองชัยชนะเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพวกเขาโรสเตือนเขาอีกครั้ง “คุณเบล สิ่งที่ดีอาจนำไปสู่สิ่งที่ไม่ดีได้ ดังนั้นฉันขอแนะนำให้คุณระวังตัวในตอนกลางคืน”ใบหน้าของฌอนซีดเซียว “คุณกลัวว่าท่านอาเรสจะแก้แค้นพวกเราใช่ไหม?”โรสนึกถึงเรื่องของเขาที่ทำกับเธอเมื่อไม่นานมานี้ ถ้าเขาไม่ขังเธอไว้เหมือนนักโทษ เขาก็ข่มขืนเธอเหมือนสัตว์ร้าย ความคิดพวกนั้นทำให้เธอกลัวจนขนลุก“ฉันกลัว” โรสพยักหน้าอย่างจริงใจฌอนเดินไปหาเธอ แขนของเขาโอบไหล่เธอ “ถ้าคุณกลัว ผมจะขับรถพาคุณกลับบ้านเอง”โรสปล่อยไหล่ที่เย็นเฉียบและตวัดแขนของเขาออกไป “คิดว่าคงไม่จำเป็น”ฌอนเข้ามาใกล้ตัวอีกครั้ง “วันนี้ผมมีเวลาว่าง ให้ผมไปส่งเถอะ!”จู่ ๆ โรสก็นึกถึงเวลาที่เธอโกหกเจย์ว่าเธอชอบฌอน บางทีเธอควรเล่นบทนี้เพื่อให้ดูเหมือนจริง “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นก็ได้”เมื่อทั้งคู่เดินออกจากอาคารกลางแล้ว ทั้งคู่ก็เดินข้ามทางเท้ากว้าง ๆ โดยคล้องแขนเดินกันไปห่างออกไปไม่ไกลมีรถปอร์เช่สีดำ แม้แต่หน้าต่างของมันก็ถูกย้อมเป็นสีดำมืดสนิทในเบาะหลังมีชายหนุ่มหน้าตาด
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
