บอดี้การ์ดยืนอยู่ด้านหนึ่งติดต่อกันเพื่อปกป้องความปลอดภัยของท่านปู่อาเรสเขาใช้ไม้ค้ำยันของเขาเดินไปอย่างรวดเร็วมุ่งตรงไปยังห้องพักฟื้นที่เซ็ตตี้น้อยพักอยู่พร้อมทั้งลูกชายและลูกสะใภ้ทุกคนติดตามเขามาด้วยเจย์ขมวดคิ้ว เมื่อจู่ ๆ ประตูของห้องก็เปิดออก เขากลัวว่าเซ็ตตี้น้อยจะตื่นจากความสับสนวุ่นวาย เจย์จึงปิดหูของเซ็ตตี้ด้วยมือของเขาการกระทำนี้ทำให้ปู่ของเขากลายเป็นหินเช่นเดียวกับลุงและป้าทุกคนเมื่อพวกเขาเห็นมันในความประทับใจของพวกเขา คือเจย์ที่เป็นภูเขาน้ำแข็งเดินได้และนี้ยังมีน้ำใจต่อทุกคน“นายกำลังทำอะไรอยู่เจย์?” แม่ของเจย์เดินมาหาเขาพอดีเจย์ลุกขึ้นยืนจ้องมองอย่างเฉียบคมประณามห้องที่เต็มไปด้วยผู้คน “ออกไปก่อนครับ เซ็ตตี้น้อยต้องการพักผ่อน”ทุกคนในห้องมองสบตากัน พวกเขาได้ยินผิดหรือเปล่า?“นายไปไกลเกินไปแล้ว เจย์ นายเต็มใจที่จะไล่พวกเราผู้อาวุโสของนายไปเพื่อเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับอาเรสหรือ?” จอห์นอุทานดัง ๆเซ็ตตี้น้อยค่อย ๆ เปิดดวงตาที่เหมือนตุ๊กตาของเธอและเห็นว่าห้องนั้นเต็มไปด้วยผู้คน เธอลุกขึ้นนั่งพร้อมกับทักทายทุกคนอย่างสุภาพ “สวัสดีคะ คุณป
“คุณปู่!” เจย์เดินไปหาปู่ของเขาและเรียกด้วยความเคารพท่านปู่อาเรสเงยหน้าขึ้นและเหล่มองไปที่เขา ปู่ชี้นิ้วไปที่เขา มันสั่นอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากความโกรธ “บอกฉันมาสิ มันคุ้มไหม ที่ทำทั้งหมดนี้เพื่อผู้หญิงคนเดียว?”การแสดงออกของเจย์ดูเคร่งขรึมและดุดัน เขาตอบทันทีว่า “คุ้ม”เมื่อเทียบกับสิ่งที่แองเจลีนทำเพื่อเขา สิ่งเหล่านี้ผมคิดว่ายังไม่สามารถคำนวณได้ว่าเท่าไหรกันเมื่อเทียบกับที่เธอทำไปด้วยซ้ำ?ท่านปู่อาเรสโกรธมากจนหายใจไม่ออก เขาแทบไม่สามารถพูดได้อีกต่อไป “แก แก… แกทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ”แจ็ค อาเรส พ่อของเจย์ รีบเดินเข้าไปตำหนิลูกชายอย่างรุนแรงทันทีว่า “เจย์ ดูท่าทีของนายตอนคุยกับปู่สิ”จอห์นซ้ำเติมทุกอย่างโดยพูดว่า “เจย์ดูอวดดีด้วยอารมณ์เขาตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกันด้วยอารมณ์นั้นของเขา พ่อจะไม่โทษเขาหรอก แจ็ค”เจย์ยิงแสงสะท้อนให้จอห์นอย่างไร้ความปรานี “บางทีลุงควรหุบปากซะ”จอห์นใช้มือลูบปลายจมูกของเขาอย่างเขินอายและนิ่งเงียบเมื่อเห็นว่าเจย์ไม่ได้ไตร่ตรองถึงทัศนคติของตัวเอง ท่านปู่อาเรสก็ยิ่งโกรธมากขึ้น เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด “เจย์ แกไม่เคย
คนหนึ่งกดดันอีกคนหนึ่ง ในขณะที่อีกคนยังไม่ยอมท้อถอย!การเล่นลิ้นระหว่างสองคนนี้จะลงเอยอย่างไร?ท่านปู่อาเรสลุกขึ้นอย่างกะทันหัน และเมื่อเดินผ่านเจย์ไป เจย์ก็ยื่นมือออกไปเพื่อรั้งเขาไว้“โปรดแจ้งให้เราทราบอีกครั้งหากคุณเสียใจกับเรื่องที่ผมกระทำไป” ท่านปู่อาเรสมองไปที่ดวงตาที่แน่วแน่ของเจย์เจย์ประกาศกับคนอื่น ๆ ว่า“คุณพ่อครับ พาคนอื่น ๆ ออกไปก่อน ผมอยากจะพูดกับปู่คนเดียวสักพักหนึ่ง”ท่านปู่อาเรสตกใจ แต่เขาก็กลับไปที่เก้าอี้เขาชี้ไม้เท้าไปที่ประตูและสั่งคนอื่น ๆ ว่า “พวกเธอทุกคนไปรออยู่ข้างนอก”ดังนั้น คนอื่น ๆ จึงเชื่อฟังและเดินออกจากห้องไปพ่อของเจย์ปิดประตูให้หลังจากที่เขาเดินตามออกไปเป็นคนหลังสุดและปล่อยให้มีพื้นที่เงียบสงบสำหรับ คู่ปู่ - หลานชายท่านปู่อาเรสมองไปที่เจย์และชี้ไปที่ที่นั่งข้าง ๆ เขา จากนั้น เจย์ก็นั่งลง“ปู่ครับ ผมสามารถอธิบายเกี่ยวกับเรื่องพาดหัวข่าวสองเรื่องเกี่ยวกับตัวผมได้ แต่คุณต้องสัญญาว่าจะไม่ทำเรื่องยากให้โรสอีกต่อไป” เจย์กล่าวสายตาของท่านปู่อาเรสเย็นชา “เล่ามาเถอะ เกิดอะไรขึ้น?”เจย์ตอบว่า “เรื่องพาดหัวข่าวแรกที่คุณเห็นเกี่ยวกับรูปถ่ายที่สนิทสนม
“นั่นอาจเป็นเพราะความประมาทของผมเมื่อคืน ปาปารัสซี่จึงสามารถใช้ผลประโยชน์จากผมได้” เจย์แสดงใบหน้าที่เหมือนชั้นของน้ำค้างแข็งปกคลุมใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความยากลำบากใจของท่านปู่อาเรสปรากฏให้เห็นถึงความกระตือรือร้นที่สามารถอ่านใจที่กำลังเปลี่ยนแปลงที่เล็กที่สุดได้ “เจย์ นายใช้ชีวิตเงียบ ๆ มาหลายปีแล้ว ปาปารัสซี่ในเมือง อิมพีเรียล ไม่มีอำนาจใด ๆ หรอก ใครกล้าเหยียบนิ้วเท้าของนายกัน”“ผมเข้าใจครับปู่” ดวงตาของเจย์เต็มไปด้วยความมืด “ผมจะทำให้ความจริงกระจ่างเกี่ยวกับเรื่องนี้เองครับ”“ปาปารัสซี่เป็นคนที่น่าเกลียดอย่างแน่นอน แต่ในฐานะตระกูลอาเรส นายควรระมัดระวังคำพูดและการกระทำของตัวเอง อย่าให้ตัวหนอนที่ซ่อนอยู่เหล่านั้นมีโอกาสทำร้ายนายได้อีก” ท่านปู่อาเรสกล่าวต่อ“ฉันได้ยินมาจากแม่ของนายว่าโรสออกจากสวนคฤหาสน์ไปแล้วใช่ไหม?”“ใช่ครับ” เจย์พูดอย่างเสียใจท่านปู่อาเรสมองไปที่สีหน้าผิดหวังที่ไม่สามารถเข้าใจได้ของหลานชายของเขาและรู้สึกว่าตัวเองกำลังกลืนความโกรธของเขา “ตั้งแต่โรสออกจากสวนคฤหาสน์ จากนี้เป็นต้นไปนายควรตัดใจจากความรักที่ไม่เหมาะสมที่นายมีต่อเธออย่างเด็ดขาด
รอยยิ้มของท่านปู่อาเรสยังตราตรึงอยู่ที่หางตา “นายไม่ลังเลใจที่จะเถียงกับปู่ด้วยเหตุของเธออีกต่อไป ราวกับว่านายกำลังลุ่มหลงและตาบอดจากความรัก ฉันยังควรปล่อยให้นายแต่งงานกับเธอหรือเปล่า?”เจย์ตอบกลับอย่างใช้อารมณ์ “ท่านปู่ ไม่ใช่ว่าผมกำลังคลั่งรัก ผมแค่เพียงไม่สามารถตอบแทนน้ำใจและความเอื้อเฟื้อต่าง ๆ ของเธอที่มีต่อผม”ท่านปู่อาเรสขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกสงสัย นี่พวกเขากำลังพูดถึงนางเอกคนเดียวกันหรือเปล่า?“เพียงแค่ดีดนิ้ว ก็จะมีผู้หญิงตั้งมากมายในเมือง อิมพีเรียล ที่อยากจะเอื้อเฟื้อกับนาย” ท่านปู่อาเรสพูด ค่อนข้างจะเหยียดหยามเจย์ส่ายหัว “ไม่ครับ ไม่มีใครที่เหมือนเธอผู้ซึ่งรักผมได้มากเท่ากับความกว้างของมหาสมุทร”ท่านปู่อาเรสยิ่งสับสนกว่าเดิม เขาจำได้ว่าเจย์เคยพูดประโยคนี้มาก่อน แต่บุคคลที่เขาพูดถึงในตอนนั้นไม่ใช่โรส “เธอดีกว่าแองเจลีนหรือ?” เมื่อเขาเอ่ยถึงแองเจลีน ใบหน้าของเจย์ก็ถูกเติมด้วยรอยยิ้มอย่างเบิกบานใจท่านปู่เอเรสยังคงรู้สึกได้ถึงความรักอันลึกซึ้งที่เจย์มีต่อแองเจลีน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกค่อนข้างฉงน “แม้ว่าแองเจลีนยังคงวนเวียนอยู่ในใจของนาย แล้วนายแสดงความรักต่อผู้หญิงคนอื่
ทันทีที่ประตูห้องสำหรับบุคคลสำคัญเปิดออก ผู้คนที่ยืนรออยู่ตรงหน้าห้องก็เข้ามารายล้อมพวกเขาโดยทันที สายตาของทุกคนจ้องไปที่การแสดงออกทางสีหน้าของเจย์และท่านปู่อาเรส แต่เป็นโชคร้ายของพวกเขา ทั้งท่านปู่อาเรสและเจย์เป็นผู้เชี่ยวชาญในการปิดบังการแสดงออกทางอารมณ์ของพวกเขา การแสดงออกของพวกเขาจะเหมือนเดิมเสมอ เย็นชาและเคร่งขรึม เหมือนกับว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาสายตาของท่านปู่อาเรสชำเลืองไปที่แผนกพยาบาลของเซ็ตตี้น้อย จากนั้นเขาจึงบอกกับเจย์ว่า "เมื่อแม่ของเธอไม่อยู่ นายก็ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้เพียงไม่กี่วัน เมื่อเด็กออกจากโรงพยาบาล พาเธอไปเล่นที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน พาเจนส์และร็อบบี้น้อยมาด้วย ฉันคิดถึงพวกเขาแล้ว พาพวกเขามาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง"เจย์พยักหน้า "ครับ ท่านปู่"ทุกคนตกตะลึงเป็นอย่างมากกับภาพที่ได้เห็น ไม่เพียงคู่ปู่หลานไม่ได้ทะเลาะกัน แต่พวกเขายังเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างคาดไม่ถึง จอห์นพึมพำเบา ๆ "คุณพ่อ เจนส์และร็อบบี้น้อยเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของอาเรส ดังนั้นพวกเราจึงไม่คัดค้านที่จะให้พวกเขากลับมาที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน แต่เซ็ตตี้น้อยเธอเป็นเพียงอนาคตลูกเลี้ย
อย่างไรก็ตามเด็กคนนี้ก็ไม่มีครอบครัวมาอยู่เป็นเพื่อน เพราะเหตุนี้จึงทำให้ผู้นวดบำบัดสงสัยเล็กน้อยเจย์กระตือรือร้นอยากจะรู้ว่าคุณพ่อเป็นคนแบบไหนในใจของเซ็ตตี้น้อย ดังนั้นขายาวที่กำลังก้าวออกมาก็ถอยกลับอย่างฉับพลันเซ็ตตี้น้อยก้มหัวลงต่ำและกระซิบว่า "คุณพ่ออยู่ที่นี่ค่ะ แล้วคุณพ่อก็ไปข้างนอกอีก""อ๋อ" นักบำบัดหยุดถาม มันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเธอที่เด็ก ๆ จะมีพ่อแม่ที่ไร้ความคิดอย่างไรก็ตาม ชายที่อยู่หลังผ้าม่านถึงกับตกใจกับคำตอบของเซ็ตตี้น้อย เซ็ตตี้น้อยรู้อย่างแน่ชัดว่าเขาเป็นพ่อใช่ไหม? ทำไมเธอยังเรียกเขาว่าคุณลุง? "เซ็ตตี้ หนูทั้งสวยและน่ารัก คุณแม่และคุณพ่อจะต้องรักหนูมาก" นักบำบัดพูดคุยกับเซ็ตตี้น้อย มันคือความการเบี่ยงเบนความสนใจจากการไม่สบาย และเธอก็คิดว่าเซ็ตตี้น้อยช่างน่ารักจริง ๆ "คุณแม่รักหนู แต่คุณพ่อไม่รักหนูค่ะ" เซ็ตตี้น้อยตอบอย่างเฉยเมยเจย์ถอนหายใจและเปิดผ้าม่าน เมื่อคุณหมอเห็นเจย์ เธอลุกขึ้นยืนอย่างตกใจและเอ่ยออกมาอย่างให้ความเคารพ "ท่านอาเรส"เจย์พูด "ทำต่อเถอะครับ"คุณหมอค่อนข้างตกใจ เธอนั่งลงอย่างประหม่าและนวดให้กับเซ็ตตี้น้อยต่อเธอสาปแช่งในใจ ท่านปร
เมื่อถูกคุณลุงคุณป้าหลายคนจ้องมอง เซ็ตตี้น้อยก็ค่อนข้างจะเขินอาย เธอซบหน้าลงกับอกของเจย์อย่างเขินอายจากนั้นเธอก็เปิดตาเพียงข้างเดียวเพื่อมองสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยอย่างไร้เดียงสาการกระทำที่เขินอายของเธอทำให้เจย์ยิ้มออกมาอ่อนโยน “เธอเขินเหรอ?”เซ็ตตี้น้อยกอดรอบคอเขาและถามอย่างเขินอายว่า “คุณลุง ทำไมพวกเขามองมาที่หนู?”เจย์กวาดตาไปรอบ ๆ ห้องอาหารด้วยสายตาเขร่งขรึม และพนักงานก็กลับไปคลุกตัวกับงานอย่างทันทีทันใดเจย์บอกกับเซ็ตตี้น้อย “บางทีอาจจะเพราะว่าเธอน่ารักเกินไป”เซ็ตตี้น้อยมองเจย์ด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย“มีอะไรเหรอ?” เจย์ถามเธอ“คุณลุง นี่เป็นครั้งแรกเลยที่คุณลุงชมเซ็ตตี้น้อย” เซ็ตตี้ไม่อาจจะซ่อนความแปลกใจในดวงตาไว้ได้ เจย์นิ่วหน้า “อย่างงั้นเหรอ?”ในตอนนี้ เจย์อยากเลือกเฟ้นทุกความทรงจำที่เขาไม่ใส่ใจเซ็ตตี้น้อยลืมไว้ในอดีต“ฉันจะจำไว้เสมอว่าจะชมเชยเธอ จากนี้ต่อไปจะไม่มีหยุดชมเธอเลย”ดวงตาของเซ็ตตี้น้อยแสดงให้เห็นรอยยิ้ม ดวงตาดำของเธอทั้งบริสุทธิ์และสดใส“คุณลุงดูหล่อตอนที่ไม่โกรธ”“อย่างนั้นเหรอ?”คู่พ่อลูกเดินมาที่โต๊ะด้านหน้าของห้องอาหารในขณะที่กำลังพูดคุยกัน เมื่อเธอเห็