เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 305
บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 306
รอยยิ้มของท่านปู่อาเรสยังตราตรึงอยู่ที่หางตา “นายไม่ลังเลใจที่จะเถียงกับปู่ด้วยเหตุของเธออีกต่อไป ราวกับว่านายกำลังลุ่มหลงและตาบอดจากความรัก ฉันยังควรปล่อยให้นายแต่งงานกับเธอหรือเปล่า?”เจย์ตอบกลับอย่างใช้อารมณ์ “ท่านปู่ ไม่ใช่ว่าผมกำลังคลั่งรัก ผมแค่เพียงไม่สามารถตอบแทนน้ำใจและความเอื้อเฟื้อต่าง ๆ ของเธอที่มีต่อผม”ท่านปู่อาเรสขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกสงสัย นี่พวกเขากำลังพูดถึงนางเอกคนเดียวกันหรือเปล่า?“เพียงแค่ดีดนิ้ว ก็จะมีผู้หญิงตั้งมากมายในเมือง อิมพีเรียล ที่อยากจะเอื้อเฟื้อกับนาย” ท่านปู่อาเรสพูด ค่อนข้างจะเหยียดหยามเจย์ส่ายหัว “ไม่ครับ ไม่มีใครที่เหมือนเธอผู้ซึ่งรักผมได้มากเท่ากับความกว้างของมหาสมุทร”ท่านปู่อาเรสยิ่งสับสนกว่าเดิม เขาจำได้ว่าเจย์เคยพูดประโยคนี้มาก่อน แต่บุคคลที่เขาพูดถึงในตอนนั้นไม่ใช่โรส “เธอดีกว่าแองเจลีนหรือ?” เมื่อเขาเอ่ยถึงแองเจลีน ใบหน้าของเจย์ก็ถูกเติมด้วยรอยยิ้มอย่างเบิกบานใจท่านปู่เอเรสยังคงรู้สึกได้ถึงความรักอันลึกซึ้งที่เจย์มีต่อแองเจลีน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกค่อนข้างฉงน “แม้ว่าแองเจลีนยังคงวนเวียนอยู่ในใจของนาย แล้วนายแสดงความรักต่อผู้หญิงคนอื่
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 307
ทันทีที่ประตูห้องสำหรับบุคคลสำคัญเปิดออก ผู้คนที่ยืนรออยู่ตรงหน้าห้องก็เข้ามารายล้อมพวกเขาโดยทันที สายตาของทุกคนจ้องไปที่การแสดงออกทางสีหน้าของเจย์และท่านปู่อาเรส แต่เป็นโชคร้ายของพวกเขา ทั้งท่านปู่อาเรสและเจย์เป็นผู้เชี่ยวชาญในการปิดบังการแสดงออกทางอารมณ์ของพวกเขา การแสดงออกของพวกเขาจะเหมือนเดิมเสมอ เย็นชาและเคร่งขรึม เหมือนกับว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาสายตาของท่านปู่อาเรสชำเลืองไปที่แผนกพยาบาลของเซ็ตตี้น้อย จากนั้นเขาจึงบอกกับเจย์ว่า "เมื่อแม่ของเธอไม่อยู่ นายก็ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้เพียงไม่กี่วัน เมื่อเด็กออกจากโรงพยาบาล พาเธอไปเล่นที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน พาเจนส์และร็อบบี้น้อยมาด้วย ฉันคิดถึงพวกเขาแล้ว พาพวกเขามาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง"เจย์พยักหน้า "ครับ ท่านปู่"ทุกคนตกตะลึงเป็นอย่างมากกับภาพที่ได้เห็น ไม่เพียงคู่ปู่หลานไม่ได้ทะเลาะกัน แต่พวกเขายังเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างคาดไม่ถึง จอห์นพึมพำเบา ๆ "คุณพ่อ เจนส์และร็อบบี้น้อยเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของอาเรส ดังนั้นพวกเราจึงไม่คัดค้านที่จะให้พวกเขากลับมาที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน แต่เซ็ตตี้น้อยเธอเป็นเพียงอนาคตลูกเลี้ย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 308
อย่างไรก็ตามเด็กคนนี้ก็ไม่มีครอบครัวมาอยู่เป็นเพื่อน เพราะเหตุนี้จึงทำให้ผู้นวดบำบัดสงสัยเล็กน้อยเจย์กระตือรือร้นอยากจะรู้ว่าคุณพ่อเป็นคนแบบไหนในใจของเซ็ตตี้น้อย ดังนั้นขายาวที่กำลังก้าวออกมาก็ถอยกลับอย่างฉับพลันเซ็ตตี้น้อยก้มหัวลงต่ำและกระซิบว่า "คุณพ่ออยู่ที่นี่ค่ะ แล้วคุณพ่อก็ไปข้างนอกอีก""อ๋อ" นักบำบัดหยุดถาม มันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเธอที่เด็ก ๆ จะมีพ่อแม่ที่ไร้ความคิดอย่างไรก็ตาม ชายที่อยู่หลังผ้าม่านถึงกับตกใจกับคำตอบของเซ็ตตี้น้อย เซ็ตตี้น้อยรู้อย่างแน่ชัดว่าเขาเป็นพ่อใช่ไหม? ทำไมเธอยังเรียกเขาว่าคุณลุง? "เซ็ตตี้ หนูทั้งสวยและน่ารัก คุณแม่และคุณพ่อจะต้องรักหนูมาก" นักบำบัดพูดคุยกับเซ็ตตี้น้อย มันคือความการเบี่ยงเบนความสนใจจากการไม่สบาย และเธอก็คิดว่าเซ็ตตี้น้อยช่างน่ารักจริง ๆ "คุณแม่รักหนู แต่คุณพ่อไม่รักหนูค่ะ" เซ็ตตี้น้อยตอบอย่างเฉยเมยเจย์ถอนหายใจและเปิดผ้าม่าน เมื่อคุณหมอเห็นเจย์ เธอลุกขึ้นยืนอย่างตกใจและเอ่ยออกมาอย่างให้ความเคารพ "ท่านอาเรส"เจย์พูด "ทำต่อเถอะครับ"คุณหมอค่อนข้างตกใจ เธอนั่งลงอย่างประหม่าและนวดให้กับเซ็ตตี้น้อยต่อเธอสาปแช่งในใจ ท่านปร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 309
เมื่อถูกคุณลุงคุณป้าหลายคนจ้องมอง เซ็ตตี้น้อยก็ค่อนข้างจะเขินอาย เธอซบหน้าลงกับอกของเจย์อย่างเขินอายจากนั้นเธอก็เปิดตาเพียงข้างเดียวเพื่อมองสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยอย่างไร้เดียงสาการกระทำที่เขินอายของเธอทำให้เจย์ยิ้มออกมาอ่อนโยน “เธอเขินเหรอ?”เซ็ตตี้น้อยกอดรอบคอเขาและถามอย่างเขินอายว่า “คุณลุง ทำไมพวกเขามองมาที่หนู?”เจย์กวาดตาไปรอบ ๆ ห้องอาหารด้วยสายตาเขร่งขรึม และพนักงานก็กลับไปคลุกตัวกับงานอย่างทันทีทันใดเจย์บอกกับเซ็ตตี้น้อย “บางทีอาจจะเพราะว่าเธอน่ารักเกินไป”เซ็ตตี้น้อยมองเจย์ด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย“มีอะไรเหรอ?” เจย์ถามเธอ“คุณลุง นี่เป็นครั้งแรกเลยที่คุณลุงชมเซ็ตตี้น้อย” เซ็ตตี้ไม่อาจจะซ่อนความแปลกใจในดวงตาไว้ได้ เจย์นิ่วหน้า “อย่างงั้นเหรอ?”ในตอนนี้ เจย์อยากเลือกเฟ้นทุกความทรงจำที่เขาไม่ใส่ใจเซ็ตตี้น้อยลืมไว้ในอดีต“ฉันจะจำไว้เสมอว่าจะชมเชยเธอ จากนี้ต่อไปจะไม่มีหยุดชมเธอเลย”ดวงตาของเซ็ตตี้น้อยแสดงให้เห็นรอยยิ้ม ดวงตาดำของเธอทั้งบริสุทธิ์และสดใส“คุณลุงดูหล่อตอนที่ไม่โกรธ”“อย่างนั้นเหรอ?”คู่พ่อลูกเดินมาที่โต๊ะด้านหน้าของห้องอาหารในขณะที่กำลังพูดคุยกัน เมื่อเธอเห็
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 310
เกรย์สันนั่งตรงข้ามคู่พ่อลูกเซ็ตตี้สังเกตเห็นเกรย์สัน และโดยทันทีเธอเรียกออกมาอย่างอ่อนหวาน "สวัสดีค่ะคุณลุง"เกรย์สันถึงกับสะดุ้งด้วยความตะลึงแทบจะอ้าปากค้างจนถึงพื้น 'นี่มันอะไรกัน… บางทีกรรมพันธุ์ของตระกูลอาเรสจะกลายพันธุ์ด้วยตัวมันเองในที่สุดหรือเนี่ย?'ยีนส์ที่มีความเย็นชาและชอบใช้อำนาจที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ถูกทำให้กลายพันธุ์ไปเป็นบางสิ่งที่มีความเป็นมนุษยธรรมมากขึ้นในที่สุด"เซ็ตตี้น้อย หนูโตมาด้วยการกินขนมหวานใช่ไหม? ทำไมถึงน่ารักอ่อนหวานแบบนี้?" เกรย์สันถูกเสน่ห์อย่างสูงสุดของเซ็ตตี้น้อยจนอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปลูบผมของเซ็ตตี้เจย์ส่งสายตาสังหารไปยังมือของเกรย์สัน"เอามือออกไปให้ไกล มือนายมันสกปรก"เกรย์สันรู้สึกเหมือนถูกทิ่มแทง!"ผมเพิ่งล้างมือมาครับท่านอาเรส""อยู่ให้ห่างเซ็ตตี้น้อยของฉัน"เซ็ตตี้มองไปที่เจย์ผู้แข็งกร้าวและเกรย์สันผู้น่าสงสาร ทันใดนั้นเธอก็เอื้อมมือออกไปจับมือของเกรย์สันให้วางไว้บนหัวของเธอเจย์ "..." เธอทำแบบนี้เพื่อต่อต้านเขาหรือเปล่า?เกรย์สัน "..." ทำไมเด็กคนนี้น่ารักมาก?เซ็ตตี้น้อยชี้แจงกับเจย์ว่า "มันผิดนะคะที่คุณลุงทำแบบนั้น คุณลุงคนนี้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 311
เมืองนกนางแอ่น ที่ลานหน้าบ้านของครอบครัวเซเวียร์ลักษณะของสถาปัตยกรรมมีลานบ้านที่เหลื่อมกันกับบ้านข้าง ๆ ต้นไม้โบราณสูงเฉียดฟ้า เถาวัลย์เลื้อยอยู่บนรั้วสีดำที่ทำมาจากเหล็กและก้อนหิน ช่วงฤดูที่ดอกเฟื่องฟ้าเจริญงอกงามที่สุด และในระยะไกลเท่าที่ตาสามารถเห็นได้โบว์สีแดงและดอกไม้ลอยไปกับลมนอกจากจะมีแนวดอกเฟื่องฟ้าแล้ว บริเวณลานหน้าบ้านแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยสายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้ที่ร่วงโรยเหี่ยวเฉา และใบไม้สีเหลืองที่ล่วงหลนบนพื้นดินทำให้เกิดบรรยากาศที่เสื่อมโทรมตระกูลเซเวียร์ที่เคยงดงามอย่างแท้จริง—เช่นเดียวกับทิวทัศน์ในลานแห่งนี้ จากที่เคยอยู่ในสภาพที่สดใสกลายเป็นความเปล่าเปลี่ยวอย่างชัดเจน ทัศนียภาพที่อาจจะทำใครสักคนถอนหายใจภายนอกประตูบานใหญ่สีแดงชาด เด็กวัยรุ่นร่างบางและมั่นใจในตนเองยืนอยู่ เธอมีดวงตารูปแอลมอนต์ และสีผิวสีคล้ายข้าวสาลี มีไฝอยู่ตรงมุมปากของเธอ และมีจมูกที่โด่งสวย คนคนนี้ไม่ใช่ใคร นอกเสียจากโรส ลอยล์ ผู้ซึ่งหายไปจากเมือง อิมพีเรียลเธอได้ตัดผมยาวถึงเอวบางของเธอออก และเปลี่ยนมาเป็นทรงผมแบบซอยสั้น เมื่อควบคู่กับทักษณะการแต่งหน้าที่ประณีตและงดงาม เธอเปลี่ยนจากหญิง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 312
โรสจ้องไปที่เขาอย่างงุนงง นี่คือคุณพ่อผู้สุภาพเรียบร้อยที่อยู่ในความทรงจำของเธอจริงหรือ? หลังจากที่ไม่ได้พบเขาเพียงไม่กี่ปี เขาแก่ลงมาก เขาอายุไม่ถึง 60 ปี แต่เขาดูเหมือนคนอายุ 70 ปีจอร์จเดินมาที่โซฟาหนังและนั่งอย่างช้า ๆ เขาชี้ไปที่โซฟาตัวตรงข้ามและพูดกับโรสว่า "มานั่งสิ"โรสเลือกที่จะนั่งโซฟาข้าง ๆ เขาแทน ซึ่งเป็นตัวที่ใกล้กับจอร์จมากที่สุดจอร์จสั่งแอนน์ "เอาเครื่องดื่มมาให้แขกของเรา" แอนน์เป่าลมออกมาทางจมูกอย่างเย็นชา "ที่รัก เราไม่มีอะไรดีดีที่บ้านให้บริการแขกหรอก"โรสพูดขึ้นมาทันที "น้ำเปล่าธรรมดาก็ได้ครับ"ดังนั้นแอนน์จึงรินน้ำใส่แก้วให้โรส ในขณะที่เธอพูดพึมพำอย่างไม่รู้จบว่า “ ถ้าไม่ใช่เพราะลูก ๆ ของฉัน เราคงไม่สามารถจ่ายได้ แม้กระทั่งค่าน้ำเปล่าได้ด้วยซ้ำ ฮื้ม แล้วลูกชายและลูกสาวที่รักของตระกูลเซเวียร์ล่ะ พวกเขาอยู่ที่ไหนกันเนี่ย? พวกเขาพึ่งไม่ได้ได้อย่างไรในช่วงเวลาวิกฤตแบบนี้?”ใบหน้าที่แก่ชราของจอร์จดูเศร้าหมองโดยทันที เขาโต้เถียงออกมาว่า “เธอจะตายหรือหากจะไม่พูดถึงพวกเขาสักวันเดียว?”แอนน์เดินมาพร้อมกับแก้วน้ำ และวางแก้วอย่างแรง ๆ ไว้บนโต๊ะกาแฟ เธอทำเสียงดังเพื
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 313
ดวงตาของโรสเปล่งประกายเจิดจ้าราวกับดวงดาว ดวงตาของเธอลุกโชนด้วยศรัทธาอันแน่วแน่ “ไม่ครับ คุณจะต้องรับผม”ดวงตาของจอร์จแดงก่ำและรูม่านตาสีแดงสดของเขาแสดงความโกรธที่ไม่มีสิ่งใดเสมอเหมือน “แองจ์ ลิน ฉันไม่สนใจว่าเธอเป็นใคร และเธอไม่อยากรู้ว่าใครสั่งให้เธอมาที่นี่ แต่เธอจะต้องออกไปจากที่นี่ทันที!”โรสถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ดูเหมือนว่าชื่อ "แองจ์ ลิน" จะเป็นที่ต่อต้านพ่อของเธอสงสัยว่าแรงจูงใจของเธอในการเข้าหาเขานั้นไม่บริสุทธิ์แทนเธอต้องหาวิธีที่จะขจัดความหวาดหวั่นของเขาดังนั้นเธอจึงเริ่มเคลื่อนไหวแปลก ๆ เธอดึงมือของจอร์จออกและพับนิ้วกลางของเขา จากนั้นเธอก็กำนิ้วอีกสี่นิ้วของเขาด้วยมือเรียวของเธอและเหลือเพียงแต่ช่วงปลายนิ้วที่เปิดไว้มันเป็นเกมทายว่านิ้วกลางจะอยู่ตรงไหนที่เธอและพ่อของเธอเคยเล่นเมื่อเธอยังเด็กดวงตาของจอร์จเบิกกว้างอย่างสับสน และเขาจ้องมองเธอด้วยความงุนงง!โรสมองเขาอย่างจริงจังและเต็มไปด้วยความศรัทธา “บริษัท เซเวียร์ อยู่ในภาวะล้มละลายและอยู่ในจุดที่ตกต่ำที่สุด คุณกลัวที่จะเพิ่มศัตรูอีกหนึ่งรายในรายการหรือเปล่า?”จอร์จดันแว่นขอบทองของเขาที่ดั้งจมูก ความสยองขวัญ
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
