LOGINShare
บทที่ 208
Related chapters
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 209
เพราะเจย์แพ้แอลกอฮอล์ ดังนั้นริมฝีปากของเขาจึงไม่ได้ถูกแตะต้องเลยยังไงก็ตาม เขาจงใจไปทักทายทุกคนและไม่ปฏิเสธใครที่ต้องการดื่มกับเขา โรสไม่มีทางเลือกนอกจากเดินไปข้างหน้าเจย์แล้วดื่มในส่วนของเขาด้วยเหตุนี้เอง โรสจึงจบลงด้วยการเดินโซเซเพราะไวน์มากมายหลายแก้วที่เธอดื่มเข้าไป ท้องของเธอมีของเหลวมากเกินไป และเธอเริ่มรู้สึกไม่ดี ในที่สุด เธอก็ยอมแพ้แล้วขอให้เจย์ช่วย"ฉันดื่มไม่ได้อีกแล้ว ท่านอาเรส" เธอกุมท้องด้วยใบหน้าซีดเซียว เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากเธอเจย์ดูท่าทางที่ดูป่วยมากขึ้นเรื่อย ๆ ของเธอ ดวงตาของเขาเย็นชา แต่เสียงของเขานั้นเย็นชายิ่งกว่า "เธอเก่งดีนี่ ใช่ไหม? เธอดื่มเหล้าไปถึง 12 แก้ว!"มันเป็นการเยาะเย้ยที่ไร้ซึ่งพลัง เพราะความไม่พอใจที่เขารู้สึกอยู่'ทำไมเธอถึงดื่มมากขนาดนี้ถ้าเธอดื่มไม่ไหว?'โชคยังดี ที่เธออยู่กับเขาวันนี้ หากเป็นพวกจอมหลอกลวงที่มีแผนอันมากตัณหา เธอจะปกป้องตัวเองยังไง?โรสไม่ได้ยินเสียงเยาะเย้ยของเขาก่อนหน้านี้ เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อจะปั้นยิ้มที่ทั้งอ่อนแอและบิดเบี้ยวให้เขา"ฉันเคยดื่มมากกว่านี้อีก!"'ยังไม่สำนึก?'ดวงตาคมของเจย์ดูเหมือนจะส่งสายตาเย็นยะ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 210
'แล้วเราจะช่วยเขารังแกโรสทำไมสมัยก่อน?'ในบ้าน ก้อนความน่ารักทั้งสามได้ปีนขึ้นเตียงของตัวเองเพื่อนอนแล้วเจย์อุ้มโรสตรงไปที่ห้องเขา ในตอนที่เขาวางเธอลงบนเตียง โรสก็พลันเปิดดวงตาที่เต็มไปด้วยความโหยหาเจย์ดึงเก้าอี้มานั่งตรงหน้าเธอ เขาเตือนเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง "จำเรื่องนี้ไว้โรส เธอดื่มได้อย่างมากที่สุดก็หกแก้ว และเธอต้องดื่มไวน์แดงที่มีอุณหภูมิต่ำกว่าอุณหภูมิห้องเขาคิดว่าเธอตื่นและสร่างแล้ว แต่หลังจากมองหน้าเขาอย่างมึนงงเป็นเวลานาน เธอก็ยื่นมือของเธอไปลูบหน้าเขา"เจย์บี้!" เธอเรียกออกมาอย่างแผ่วเบาเจย์ตัวแข็งค้างเหมือนรูปปั้นมีเพียงแองเจลีนของเขาที่เรียกเขาแบบนั้นแม้แต่โจเซฟินก็ไม่กล้าเรียกเขาด้วยชื่อนี้"เธอคือแองเจลีนรึเปล่า?" เขาพยายามกดความตื่นเต้นในขณะที่รอคอบคำตอบของเธอพวกเขากล่าวกันว่าแอลกอฮอล์คือเซรั่มความจริง เธอจะบอกความจริงเขารึเปล่า?เธอน้ำตาไหลพรากแล้วร้องไห้ในขณะที่ผลักเขาออกไป "ทำไมนายถึงต้องรังแกฉัน? และหลังจากยั่วโมโหฉันเธอไม่ต้องการฉันด้วยซ้ำ?"เจย์ตะลึงแต่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม"แองเจลีน!"การเคลื่อนไหวเดียวของเธอเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง เมื่อน้ำตาของเธ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 211
"โรส ลอยล์!"โรสที่กำลังจะเอื้อมถึงประตูได้ยินเสียงที่อิดโรยของเจย์ ทำให้เธอหันกลับมา "เธอนอนกับฉัน แล้วตอนนี้เธอก็จะหนีเหรอ?"โรสหันหลังไปแล้วมุดหน้าลงเหมือนนกกระจอกเทศ เสียงของเธอสั่นไหวเล็กน้อย "ฉันไม่ได้ตั้งใจ ท่านอาเรส!"เจย์เปิดผ้าห่ม และขาของเขาก็ปรากฏภายใต้เสื้อคลุมอาบน้ำ เขาเดินไปข้าง ๆ โรสแล้วดันราวจับประตูด้วยมือเดียวจากนั้นประตูก็ปิดลงอัตโนมัติโรสรู้สึกเหมือนเธอเป็นนกในกรง จากนั้น เธอก็คิดไปถึงว่าเขาตอบโต้ยังไงหลังจากนอนกับเขาครั้งแรก เธอกลัวว่าเธอคงไม่อาจหนีได้ในครั้งนี้"ฉันขอโทษ ท่านอาเรส ฉันดื่มมากเกินไปเมื่อคืน" โรสสะอื้นน้ำตาในตอนนั้น"โรส ลอยล์" เจย์ยกแก้มของเธอขึ้น เขาบังคับให้เธอจ้องดวงตามั่นคงและจริงจังของเขา"จากนี้ไป เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ดื่มอีก" เขากัดฟัน"ทำไมเป็นแบบนั้น?" ในความเป็นจริง โรสเองก็อยากจะถามเขา 'มันสำคัญกับนายด้วยเหรอว่าฉันจะดื่มหรือไม่ดื่ม?'สายตาเหยี่ยวของเจย์ทิ่งแทงลงไปในเนื้อหนังของเธอ "เพราะเธอสูญเสียศีลธรรมหลังจากดื่ม"โรสตะลึง หมอนี่หมายความว่ายังไงที่ว่าเธอสูญเสียศีลธรรม?เธอไม่ได้ละเมิดเขาเมื่อคืนสักหน่อย!หลังจากเจย์กล่าว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 212
เจย์ อาเรส แปลกใจ "ทำไมพวกลุกไม่ดูรายการเด็กล่ะ?"ร็อบบี้น้อยนั้นกำลังหิวโซจนเขาตอบอย่างอ่อนแรง "คุณพ่อดูไม่ออกเหรอครับ? ผมพยายามกดความหิวโหยด้วยการดูอาหาร"เจย์ผงะ"ถ้าลูกหิว ทำไมลูกไม่ปลุกคุณพ่อขึ้นมาทำอาหารให้ล่ะ?" เขาถามเจนสันตอบอย่างนิ่ง ๆ "คุณพ่อกับคุณแม่มุ่งมั่นเพื่อจะความรุ่งเรืองให้ครอบครัวและกำลังทำงานอย่างหนักเพื่อสร้างมนุษย์ พวกเราควรสนับสนุนคุณแม่กับคุณพ่อ"เซ็ตตี้น้อยหันไปมองเจย์แล้วถาม "เราจะมีน้องชายหรือน้องสาวเร็ว ๆ นี้เหรอคะ?"เจย์ อาเรส "...""ใครบอกว่าเรากำลังสร้างมนุษย์?" เจย์ถามด้วยความบันเทิงใจเจนสันและเซ็ตตี้น้อยชี้ไปที่ร็อบบี้น้อยร็อบบี้น้อยอธิบายอย่างไร้เดียงสา "คุณแม่บอกว่าหลังจากคุณพ่อนอนกับเธอ นกกระสาก็พาพวกเรามาหาคุณพ่อ เมื่อคืน คุณพ่อกับคุณแม่นอนด้วยกัน ดังนั้นนกกระสาจะพาเด็กมาให้คุณพ่ออีกครั้ง"หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง ร็อบบี้น้อยก็มีท่าทางสดใสขึ้นด้วยความคาดหวัง "ผมอยากได้น้องชายอีกสามคน แบบนั้น เราจะตั้งทีมบาสเกตบอลได้ฮะ"เซ็ตตี้น้อยกล่าว "หนูอยากได้ทั้งน้อยชายและน้องสาวเยอะ ๆ"เจนสันกล่าว "ผมอยากได้พี่ชายและพี่สาว"เจย์พูดไม่ออกไปเลย"น
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 213
เอมิเนนท์ ออเนอร์ จำกัดประธานเซย์น เซเวียร์ นั้นเชิญเหล่าคู่ค้าผู้ประกอบและในช่วงเวลานี้มีการโจมตีอย่างต่อเนื่องโดยแฮกเกอร์ในระบบเครือข่ายของเรา แต่ผมไม่เข้าใจ เอมิเนนท์ ออเนอร์ เป็นเพียงบริษัทที่เพิ่งขึ้นบัญชีไม่นาน และเราก็ไม่ใช่บริษัทที่ทรงอำนาจ ทำไมพวกเขาถึงได้เล็งมาที่เรา?" เพื่อนสนิทของเซย์น ฟรานซิส กรีน ถามเซย์นไม่รีรอที่จะตอบ "เอมิเนนท์ ออเนอร์ อาจจะไม่ได้ใหญ่โต แต่มันถูกสนับสนุนจากความมั่งคั่งของตระกูลเซเวียร์ สมัยที่ฉันยังเด็กกว่านี้ ตาเฒ่าของฉันทำสิ่งชั่วร้ายมากมายและผนวกรวมบริษัทขนาดกลางและขนาดเล็กมากเกินไป เขาสร้างศัตรูมากไป และมีคนมากมายที่จ้องจะแทงข้างหลังตระกูลเซเวียร์อยู่""สิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องทำตอนนี้คือการกู้คืนคำสั่งระบบเครือข่ายอย่างเร็วที่สุด ฐานข้อมูลของเอมิเนนท์ ออเนอร์ ไม่เคยมั่นคง หากมันทำงานผิดปกติเป็นเวลานานส่งผลกระทบต่อความพึงพอใจของลูกค้าได้""อย่างไรก็ตาม เราได้ระดมวิศวกรเครือข่ายทั้งหมดมาแล้ว พวกเขาทำงานทั้งกลางวันและกลางคืนโดยไม่ได้นอน แต่ก็ยังไม่สามารถกู้คืนเครือข่ายของเอมิเนนท์ ออเนอร์ ได้ ถ้าเรารอต่อไป ในวันพรุ่งนี้อาจมีการร้องเรียนจากลูกค้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 214
ในขณะนั้นโรสลอยล์รู้สึกงงงวย ทำไมพี่ชายของเธอ เซย์น เซเวียร์ ถึงไม่ปกป้องอุตสาหกรรมยักษ์ใหญ่ของตระกูลแล้วเลือกหนีมาที่เมืองหลวงอิมพีเรียลเพื่อสร้างบริษัทตั้งแต่เริ่มต้น?ไม่เหมือนตระกูลชนชั้นสูงอื่น ๆ เซย์นและเธอเป็นเพียงลูกหลานตามกฎหมายของตระกูลเซเวียร์ แม้ว่าพ่อของเธอจะมีเมียน้อยอยู่ข้าง ๆ และพวกเขาก็มีลูกนอกสมรส แต่ปู่ของเธอก็ไม่อนุญาตให้พวกเขาเข้าตระกูลเซเวียร์ในสายตาของคุณปู่ เขามีหลานเพียงสอง นั่นคือเธอและเซย์น"ท่านประธานเซเวียร์!" โรสซ่อนอารมณ์ที่ขัดแย้งแล้วทักทายเซย์นด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยเซย์นยิ้มแห้ง ๆ "โรส คุณมาทันเวลาพอดี บริษัทกำลังถูกโจมตีจากแฮ็คเกอร์ไม่ระบุตัวตน แฮกเกอร์นั่นกำลังแทรกแซงข้อมูลของเรา ตอนนี้ถึงเวลาที่คุณจะได้แสดงของที่มี"แฮ็กเกอร์ทำการปลอมแปลงข้อมูลของบริษัทเป้าหมายอย่างโจ่งแจ้ง ซึ่งนั่นถือเป็นการยั่วยุอย่างรุนแรงยังไงก็ตาม หากแฮ็กเกอร์ผู้บ้าคลั่งเจอคนที่มีทักษะมากกว่าเขา เขาจะพ่ายแพ้อย่างง่ายดาย เมื่ออีกฝ่ายถอดรหัส IP ของเขาได้ ข้อมูลประจำตัวของเขาก็จะถูกเปิดเผย"ให้ฉันดูหน่อย" โรสกล่าวอย่างสุขุมฟรานซิส กรีน ดูโรส เธอมีรังสีความสงบและสง่างาม และ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 215
โรส ลอยล์ กู้คืนเครือข่ายที่เป็นอัมพาตและซ่อมแซมข้อมูลต้นฉบับของเอมิเนนท์ ออเนอร์ อย่างเป็นระบบ แต่เธอถูกขัดขวางเมื่อตรวจสอบไอพีของแฮ็กเกอร์ภายในห้องประชุม เซย์น เซเวียร์ และพนักงานบริษัทเห็นว่าจอสีดำขนาดใหญ่กลับมาสู่ปกติ หลังจากระบบเครือข่ายกลับมาทำงานเหมือนเดิม ใบหน้าของพวกเขาก็ลุกโชนด้วยความประหลาดใจพวกเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกเซย์นถอนหายใจอย่างแปลกใจและอุทาน "น่าทึ่งจริง ๆ" จากนั้น เขาก็ลุกขึ้นแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องคอมพิวเตอร์"โรส ลอยล์ คุณเป็นฮีโร่ของเอมิเนนท์ ออเนอร์ คุณต้องการรางวัลเป็นอะไรดี? เพิ่มเงินเดือน? เลื่อนขั้น? ผมให้ได้ทุกอย่างที่คุณต้องการ" เซย์นเข้ามาในห้งอคอมพิวเตอร์แล้วกล่าวอย่างชัดเจน"ไม่ล่ะขอบคุณ" โรสปฏิเสธทันทีโรสกำลังตั้งใจไปที่การพยายามถอดรหัสที่อยู่ไอพีของแฮ็กเกอร์ฝ่ายตรงข้าม เธอต้องหาว่าแฮ็กเกอร์ที่พยายามจะก่อวินาศกรรมแก่เซย์นคือใครฟรานซิส กรีน จ้องโรสอย่างมีเลศนัยโรสเป็นแฮ็คเกอร์ระดับตำนาน แต่เธอกลับยินยอมทำงานให้เอมิเนนท์ ออเนอร์ เพื่อเงินเดือนอันน้อยนิด สมองของฟรานซิสคิดจนแทบพัง แต่เขาก็ยังเดาไม่ออกว่าเธอต้องการอะไรฟรานซิสดึงเซย์นไปข้าง ๆ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 216
”ไม่ เมืองนางแอ่น”“เหตุใดประธานเซเวียร์จึงมาที่นี่? ทำไมคุณไม่เริ่มต้นธุรกิจที่ไหนสักแห่งใกล้บ้าน?” โรส ลอยล์ถาม“ผมอยากจะกระจายความเสี่ยงของธุรกิจครอบครัว…” ก่อนที่เซย์นจะมีโอกาสพูดจบ ฟรานซิสก็เริ่มไอกระแอมอย่างต่อเนื่องเซย์นเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว "ผมต้องการสร้างอาณาจักรของตัวเอง"“ประธานเซเวียร์แต่งงานแล้วเหรอคะ?”"ยัง"“พ่อแม่ของคุณไม่กังวลหรือไง?”“ไม่นะ แต่ปู่ของผม เขากังวลมากจนล้มป่วย”เมื่อโรสได้ยินว่าปู่ของเธอไม่สบาย ตาของเธอก็มีแววตาที่ตกตะลึงเล็กน้อยปู่ของเธอแข็งแรงและมีสุขภาพดีมาโดยตลอด ทำไมเขาถึงล้มป่วยอย่างกะทันหันได้ล่ะ?“ท่านโอเคไหม?” เธอถามอย่างเป็นห่วงฟรานซิสเหลือบมองเธอจากกระจกมองหลัง ประเมินทุกการเคลื่อนไหวของโรส ความห่วงใยของเธอที่มีต่อคุณปู่เซเวียร์อย่างรุนแรงดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริงทันใดนั้นเซย์นก็รู้สึกแย่และพูดอย่างเศร้าโศกว่า “ตั้งแต่น้องสาวของผมจากไป คุณปู่ก็ล้มป่วยจากความเศร้าโศกทั้งหมด เขาไม่สามารถฟื้นตัวได้ตั้งแต่นั้นมา”เมื่อโรสได้ยินเช่นนั้น เธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอจุกแน่นขึ้นเมื่อถึงร้านอาหาร โรสเลือกร้านอาหารจีนธรรมดาและสั่งอาหาร
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
