บทที่ 1237

เจย์มอบให้แองเจลีนอยู่ในการดูแลของพยาบาลที่ห้องรับรองก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปให้ห้องจักษุแพทย์

“ไม่ทราบมีอะไรครับหมอ?”

เพราะว่าเจย์เป็นคนที่ใส่ใจรับรู้ไปถึงรายละเอียดที่ยิบย่อยที่สุด เขาตระหนักได้ว่าอาการป่วยทางตาของแองเจลีนไม่ได้เป็นเรื่องเรียบง่ายแน่นอน

จักษุแพทย์มองเจย์หัวจดเท้าด้วยสายตามีความหมายก่อนถามคำถามที่แฝงนัยไปถึงเรื่องอื่น “ผมไม่ได้มีเจตนาสอดรู้สอดเห็นนะครับคุณอาเรส แต่ไม่ทราบว่าคุณกับภรรยามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันไหม?”

เจย์คงจะเปี่ยมไปด้วยโทสะหากว่าเป็นคนอื่นที่กล้าจะมาสอดรู้ในเรื่องชีวิตส่วนตัวของเขา

แต่ว่าอีกฝ่ายเป็นหมอของแองเจลีน ดังนั้นเจย์จึงเป็นมิตรกับเขาเป็นพิเศษ

เจย์ตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “แองเจลีนกับผมเป็นคนรักกันมาตั้งแต่เด็ก พวกเรารักกันมากครับ”

“งั้นก็น่าแปลก” จักษุแพทย์งุนงง “ภรรยาของคุณสูญเสียการมองเห็นก็เพราะว่าเธอร้องไห้มากเกินไป อาการเธอยิ่งรุนแรงขึ้นด้วยเพราะอาการทางจิตใจของเธอ”

จักษุแพทย์เปิดรูปดวงตาของแองเจลีนขึ้นมาแล้วชี้ไปที่เยื่อหุ้มลูกตาของเธอก่อนบอกว่า “เยื่อหุัมลูกตาที่คุณเห็นดูเหมือนจะปกติ แต่ว่าหากคุณมองที่เปลือกตาของเธอจะเห็นเส้นเลื