บทที่ 1170

แม้ว่าจะเป็นเพียงการคาดเดาแต่ว่าเงื่อนงำพวกนี้ก็พอดีเหมาะเจาะกับเรื่องราวที่ขาดหายไปซึ่งเขาตามหาคำตอบอยู่ แต่เจย์ก็ยังลังเลที่จะยอมรับข้อสรุปพวกนี้มากกว่าใคร

มือของเด็กหนุ่มที่ซุกอยู่ในกระเป๋ากำเป็นหมัดแน่น

ซิดนีย์นั้นเหมือนเป็นดารานำ ขณะที่คุณนายลอยล์และเซร่าต่างก็ช่วยสนับสนุนคำพูดเธอ เพื่อให้แผนใส่ร้ายแองเจลีนดำเนินต่อไปจนจบ

คุณนายลอยล์เริ่มบีบน้ำตาด้วยสีหน้าท่าทางเสแสร้งขณะที่พูดว่า “แองเจลีน เซเวียร์คนนั้นเป็นตัวร้ายแท้ ๆ เลย เธอทั้งเอาแต่ใจแล้วก็ชอบกดข่มคนอื่น ถ้าหากว่าเธอชอบคุณจริง ๆ โรสของเราไม่มีทางคิดฝันว่าจะไปเป็นคู่แข่งผู้หญิงคนนั้นได้หรอก แล้วเธอก็ต้องปล่อยมือจากคุณแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงไม่ต้องมาตายแถมหาร่างไม่เจอแบบนี้แน่”

เซร่าตีหน้าเห็นอกเห็นใจมีเมตตาและปลอบคุณนายลอยล์ “อย่าเพิ่งหมดหวังสิคะ คุณลอยล์ก็แค่หายตัวไปเท่านั้น ตราบใดที่เรายังหาร่างเธอไม่เจอก็จะรีบสรุปว่าเธอตายแล้วไม่ได้หรอก”

ซิดนีย์มีท่าทีขัดเคือง “แต่มันตั้งสี่ปีเต็มแล้ว น้องสาวฉันหายไปสี่ปีแล้วนะ ถ้าเธอไม่เกิดอุบัติเหตุอะไรเลวร้ายทำไมเธอถึงไม่กลับมาบ้านล่ะ?”

เจย์รู้สึกเหมือนหูจะระเบิดและสีหน้าของเขาก็