เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1155
บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1156
เมื่อหัวหน้ามองเห็นเจย์ ดวงตาเขาก็เป็นประกายระยับ “เป็นแขกที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ รัชทายาทแห่งเมืองอิมพีเรียลนี่เป็นคนพิเศษเชียวนะ แต่ก็ยังอุตส่าห์ลดตัวมาบริษัทเล็ก ๆ ของเรา ผมรู้สึกเป็นเกียรติมาก”“เข้าเรื่องได้แล้ว” เจย์ดึงเก้าอี้ตรงหน้าของหัวหน้ามาแล้วนั่งลงด้วยท่วงท่าสง่างาม“ผมได้ยินมาว่าเปปเปอร์รัซซี่นั้นถนัดเรื่องการถ่ายภาพประจำวันของพวกคนในแวดวงสังคมชั้นสูง ผมเลยมานี่พร้อมข้อเสนอ”“เชิญบอกมาได้เลยครับ นายท่านอาเรส” หัวหน้าพยักหน้าพร้อมโค้งคำนับ“ผมอยากรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับอดีตของผม บอกทุกอย่างที่คุณรู้มาให้หมด”หัวหน้ารู้สึกไม่สบายใจ “นายท่านอาเรส คุณคงรู้ว่าในสายงานของเรา การที่จะได้ข้อมูลมาสักเรื่องมันก็มีค่าใช้จ่ายไม่น้อย ถ้าคุณต้องการข้อมูลมากขนาดนั้นแล้วผมจะไปเก็บเงินที่ใครล่ะครับ?”เจย์ตะคอก “ก็ไปเก็บที่แกรนด์ เอเซียสิ”ทันทีที่พูดออกไปแบบนั้นเจย์ก็รู้สึกเสียอารมณ์ ทั้ง ๆ ที่เขาต้องการจะเว้นระยะห่างจากแองเจลีนแต่ทำไมเขาถึงได้คิดถึงเธอตลอดเวลากันนะ?หัวหน้ารู้สึกยินดีมาก “งั้นเชิญถามมาเลยครับนายท่านอาเรส ผมจะบอกทุกเรื่องที่ผมรู้”“เรื่องประวัติการสมรส” เจย์พูดหัวหน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1157
เวลาห้าวันที่จะมีการประชุมผู้ถือหุ้นในครั้งต่อไปตอนนี้ได้ผ่านไปแล้วสองวันแต่ว่าแกรนด์ เอเซียก็ยังหาทางออกให้กับปัญหาที่มีไม่ได้สมาชิกของหน่วยภูตผีต่างก็ตามหาเจย์ไปทุกหนทุกแห่ง แต่ราวกับว่าเขาหายตัวไปในอากาศไม่เหลือร่องรอยใด จนพวกเขาตามหาตัวไม่เจอเจย์เป็นคนฉลาด หากเขาไม่ต้องการให้ใครหาตัวเจอแน่นอนว่าก็ไม่มีใครเจอสินะ?แองเจลีนถอนใจอย่างหมดปัญญาก่อนเปิดผ้าห่มขึ้นขณะที่เธอพยายามขยับขา เธอกัดฟันแน่นพร้อมกับค่อย ๆ ขยับขาไปข้างเตียงละปล่อยให้ขาห้อยลงมาเธออยากจะใช้พลังใจต่อสู้กับความเจ็บป่วยและบังคับตัวเองให้ยืนขึ้นได้อีกครั้งในเวลาสั้นที่สุดเท่าที่เป็นไปได้แต่เมื่อเธอลงจากเตียงได้สำเร็จ แองเจลีนก็ตระหนักได้ว่าร่างกายเธอตอนนี้อ่อนยวบเหมือนเป็นเยลลี่ สุดท้ายเธอก็ล้มลงนั่งกองอยู่กับพื้น“แองเจลีน” เซย์นร้องเรียกเมื่อเขาถือกระติกน้ำเข้ามา เมื่อเขาเห็นแองเจลีนนั่งอยู่กับพื้น เซย์นก็โยนกระติกไปด้านข้างและเดินเข้าไปหาแองเจลีนก่อนอุ้มเธอขึ้นแองเจลีนห้ามเขาไว้ “ไม่ต้องอุ้มฉันหรอก ปิดประตูด้วย ถึงฉันจะต้องคลานฉันก็จะคลานไปจนกระทั่งยืนเองได้”เซย์นน้ำตาปริ่ม “ทำไมถึงต้องทำขนาดนี้ด้วย?”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1158
หัวหน้ายังคงพูดจาดูถูกใส่ไฟเรื่องโกหกต่าง ๆ เกี่ยวกับแองเจลีนไม่หยุด “นายท่านอาเรส เราเพิ่งรู้มาเรื่องแองเจลีนไปร่วมมือกับโคล ยอร์กแล้วก็หักหลังคุณ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนที่เป็นของตระกูลอาเรสก็ถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของโคล ที่คุณและเทมเพสผู้ช่วยของคุณก็เกิดอุบัติเหตุก็เป็นฝีมือของโคลเช่นกัน”หัวหน้าหยุดและถอนใจ “แต่มีเรื่องหนึ่งที่เราไม่เข้าใจ นั่นคือทำไมคุณกับแองเจลีนถึงได้เกลียดกันขึ้นมาทั้งที่รักกันมานานขนาดนี้? มันน่าเสียดายนะครับ”แววตาเจย์เปลี่ยนจากท้อแท้เป็นสิ้นหวังและสุดท้ายก็กลายเป็นเกรี้ยวกราด“คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร”ประตูห้องทำงานถูกเตะเปิดออกทันทีเจย์มองเกรย์สันที่ทำกำลังโมโหอย่างมีโทสะและตะคอกใส่ว่า “คุณมาทำอะไรที่นี่?”สีหน้าเกรย์สันเปลี่ยนจากเกรี้ยวกราดเป็นนอบน้อมเมื่อเขาเห็นเจย์ “นายท่านอาเรส อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระพวกนี้นะครับ เขาแค่ต้องการจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับคุณเซเวียร์”เจย์แค่นเสียง “มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”เกรย์สันถอนใจเบา ๆ ก่อนที่เขาจะเบี่ยงตัวหลบ ตอนนั้นเองเซย์นก็เข็นแองเจลีนเข้ามาเจย์เห็นว่าแองเจลีนนั่งอยู่ในรถเข็นแววตาของเขามีความประ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1159
เขาค่อย ๆ ปล่อยมือออกจากลำคอของเธอ เขาพูดอีกรอบมีแววความสับสนอยู่ในน้ำเสียงของเขา “แองเจลีน ความจริงมันมีแค่หนึ่งเดียวเท่านั้นและไม่มีใครซ่อนไว้ได้ คุณไม่ต้องพยายามที่จะปิดบังความจริงจากผม แล้วก็ไม่ต้องมาวุ่นวายสร้างเรื่องขึ้นมาด้วย ผมไม่ได้เชื่ออะไรง่ายดายขนาดนั้น”แองเจลีนลืมตาแต่สายตาของเธอนั้นพร่าเลือนและไร้แวว หลังจากความตระหนกอย่างรุนแรงที่เกิดเพราะเขาเมื่อครู่ ทำให้ตอนนี้เธอสูญเสียการมองเห็นไปอย่างสมบูรณ์เธอมองเห็นแต่ความมืดมิดและมองไม่เห็นใบหน้าของเจย์แองเจลีนรู้สึกโศกเศร้ามากจนเธอร้องไห้ออกมาตรงนั้นเลยทำไมสวรรค์ถึงได้โหดร้ายกับเธอเพียงนี้ ทรมานเธอทั้งร่างกายและจิตใจ?เธอไม่รู้ว่าเจย์จากไปแล้วจนเธอได้ยินเสียงเซย์นตะโกนอย่างรวดร้าว “เจย์ อาเรส นายมันระยำ ความซวยที่สุดในชีวิตของน้องสาวฉันก็คือการรักนาย”เจย์รู้สึกเย็นวาบไปทั้งร่าง หัวใจเขาเจ็บปวดทันใด แต่เขาก็ไม่รู้สึกเสียใจดังนั้นเขาจึงลากสังขารอ่อนล้าจากมาเมื่อเจย์จากไปแล้ว เซย์นอยากพาแองเจลีนกลับไปโรงพยาบาลแต่จู่ ๆ แองเจลีนก็ขอร้องเขาว่า “พี่ชาย ฉันของร้องล่ะ ช่วยพาฉันกลับบ้านที”สีหน้าเซย์นซีดขาวเมื่อเขาเห็นใบหน้า
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1160
หลังจากที่คุณท่านเซเวียร์หายจากความตกใจ เขาก็รู้สึกขุ่นเคืองเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่ทะเยอทะยานของคุณนายเซเวียร์ “ฉันรู้ว่าพวกแกรักแองเจลีน และก็ไม่อยากให้เธอป่วย แต่แกต้องเข้าใจว่าวิถีชีวิตที่แกอยากเลือกให้แองเจลีนนั้นอาจจะไม่ใช่ทางที่เธอชอบ คนเราจะมีชีวิตเพื่ออยู่ไปวัน ๆ แค่นั้นเหรอ?“แองเจลีนไม่ใช่คนที่ยอมพ่ายแพ้ต่ออะไรง่าย ๆ เชื่อฉันเถอะ เธอจะต้องกลับมายืนได้อีกครั้ง ฉันเองก็กลับมายืนได้เหมือนกันใช่ไหมล่ะ?” คุณท่านเซเวียร์กล่าวคุณนายเซเวียร์กล่าวแย้งคุณท่านเซเวียร์เป็นครั้งแรก “คุณพ่อคะ คุณพ่อไม่ใช่แองเจลีน เพราะอย่างนั้นคุณพ่อคงไม่รู้ถึงความเจ็บปวดของเธอหรอกค่ะ แองเจลีนเป็นเด็กสาวแสนวิเศษ เธอมีคุณค่าและความงาม การที่ต้องมาป่วยตอนที่อายุเพียงเท่านี้ต้องเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดที่เกิดขึ้นกับเธอ คุณพ่อกลับมายืนได้เพราะว่าแองเจลีนสร้างเซเวียร์ กรุ๊ปขึ้นมา ทำให้คุณพ่อเห็นว่ายังมีความหวัง แต่ตอนนี้แองเจลีนยังมีความหวังอะไรอีกคะ?”คุณท่านเซเวียร์เงียบงันเซย์นพูดด้วยเสียงสะอื้น “ตอนนี้แกรนด์ เอเซียเจอปัญหาสาหัส นายท่านอาเรสก็ไม่เข้าใจน้องสาว ภาระความกดดันทั้งหลายที่น้องต้องแบกไว้บนบ่าขน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1161
ที่สนามฝึกร่างสมบูรณ์แบบของเจนสันยืนตรงตระหง่านขณะที่เขารออยู่อย่างเงียบ ๆ ให้บรรดาครูและนักเรียนมาถึงแดน คัลเลนแหวกฝ่ากลุ่มนักเรียนเข้ามาในสนามฝึกซ้อม เมื่อเขาเห็นเจนสันยืนอยู่บนเวทีประลองเขาก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น“ลูกพี่อยากจะยื่นขอจบสำหรับเดือนนี้ ไหน ๆ เราก็ยกให้เขาเป็นลูกพี่แล้ว พวกเราก็ควรจะช่วยเขา”“แล้วเราจะทำยังไง?” นักเรียนคนอื่นถาม“ไม่เห็นต้องถาม เราก็จะยอมไม่สอบรอบนี้ลูกพี่จะได้ไม่ต้องเจอปัญหามาก แบบนั้นเขาจะได้เหลือแรงไว้สู้กับพวกครู” แดนตอบไม่นานครูคอร์นีเลียสก็เข้ามาในสนามฝึกด้วยย่างก้าวที่หนักแน่นพร้อมไขว้มือไว้ด้านหลังจังหวะนั้นเอง สนามฝึกก็พลันเงียบสงบครูคอร์นีเลียสมองบรรดาเด็กนักเรียนที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งผู้ชมและถามอย่างสงสัย “ทำไมไม่ไปสู้กันล่ะ?”พวกนักเรียนนั้นกระตือรือร้นเพราะฉะนั้นพวกเขาน่าจะอยากฉวยโอกาสนี้ไปประลองกับนักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดเพื่อที่จะพัฒนาทักษะการต่อสู้ของตนบรรดานักเรียนต่างหัวเราะแหะ ๆ พร้อมส่ายหน้า พวกเขาโกหกและบอกว่า "ครูครับ เจนสันน่ะปีศาจชัด ๆ เทคนิคของเขาแข็งแกร่งเกินไป พวกเราจะไปชนะเขาได้ยังไง? เราเลยไม่ขึ้นไปให้ขายหน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1162
”นายแพ้แน่เลย”“เราควรจะไปจากที่นี่ไหม? ถ้านายแพ้คงน่าอายมากเลยลูกพี่ ยอมให้ครูชนะรอบนี้ไปแล้วเราก็ถอยเถอะ ดีไหม?”แต่ตอนนั้นเองครูคอร์นีเลียสก็เตะเจนสันกระเด็นจากเวที ถ้าไม่เพราะว่ามีเชือกคอยรับอยู่เจนสันก็คงจะตกลงกระแทกพื้นไปแล้วซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็จะแพ้เพื่อนร่วมห้องต่างก็มองเจนสันที่ตกลงมาต่อหน้าอย่างกระอักกระอ่วนและปลอบเขา “เจนส์ ถ้านายแพ้ก็ไม่เป็นไรหรอก ยังไงนายก็ยังเป็นลูกพี่ของเรา”“ใช่ นายจะเป็นหัวหน้าของเราไปตลอดชีวิต”ใบหน้าหล่อเหลาของเจนสันฉายแววมุ่งมั่น จากนั้นเขาก็บอกว่า “ใครบอกว่าฉันจะแพ้?”ตอนนั้นเอง เขาก็ดึงเชือกอย่างแรงแล้วปาฏิหาริย์ก็เผยให้เห็นเชือกทุกเส้นบนเวทีประลองสั่นไหว ก่อให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ชั่วพริบตาครูคอร์นีเลียสก็ถูกเชือกมัดแน่นเหมือนไก่ย่างแถมลอยค้างอยู่กลางอากาศเจนสันเด้งตัวกลับเข้าสังเวียนอย่างรวดเร็วด้วยเชือกที่เคลื่อนที่พวกนั้นบรรดาผู้ชมต่างก็ตะลึงอ้าปากค้างไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงปรบมือก็ดังกึกก้อง“ลูกพี่ชนะแล้ว”“ลูกพี่วางแผนขุดกับดักจับครูคอร์นีเลียส ขนาดคนที่เคยผ่านสังเวียนมาก่อนยังคิดไม่ถึงว่าลูกพี่จะใช้เชือกของเวทีมาใช้ให้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1163
”ผมจะเอาตำรากลับไปคืนให้เธอสภาพเดิม…”ก่อนที่เขาจะทันพูดจบ ครูคอร์นีเลียสก็ปฏิเสธและบอกว่า “ตำราลับที่รั่วไหลไปแล้วก็ไม่ถือว่าเป็นตำราลับของตระกูลคอร์นีเลียสอีกต่อไป เอาไปเถอะ แบบนั้นอย่างน้อยการโดนโบยร้อยครั้งที่วิทนีย์ต้องรับก็ไม่ต้องเสียเปล่า”เจนสันรู้สึกผิดเขาพูดพึมพำ “ผมเองที่เป็นคนผิด”ครูคอร์นีเลียสพูดต่อ “เธอขอให้ฉันบอกด้วยว่าถ้าอนาคตวิทนีย์ไปอยู่ข้างกายเธอไม่ได้ เธอก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีด้วย”เจนสันพยักหน้าตอบเงียบ ๆ “ตกลงครับ”เจนสันได้รับใบประกาศนียบัตรจบการศึกษาจากสถาบันเยาวชนแห่งตำนานและเร่งไปที่สนามบินบรรดานักเรียนพากันมายืนตั้งแถวอยู่ริมถนนหน้าทางเข้าสนามบิน เจนสันขึ้นเครื่องซึ่งเป็นการเดินทางชนิดเดียวระหว่างสถาบันเยาวชนแห่งตำนานและโลกภายนอกด้วยการที่มีเพื่อนร่วมชั้นมาคอยส่ง“ลาก่อนลูกพี่” แดนและเพื่อนร่วมชั้นต่างก็โบกมือลาเขาเจนสันยืนที่หน้าต่างของเครื่องบินและมองกลับไปที่สถาบันเขามองเห็นที่นี่เป็นเพียงที่หลบภัยชั่วคราวมาตลอด แต่ตอนนี้มันกลับมีความรู้สึกโหยหาอย่างที่อธิบายไม่ได้บางทีนี่อาจจะเป็นอย่างที่คนพูดกันว่า มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีอารมณ์ความรู้ส
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
