บทที่ 1125

เซ็ตตี้น้อยพูดพร้อมด้วยน้ำตาเอ่อคลอ “คุณแม่ไม่ใช่คนโกหกนะคะ คุณแม่ต้องมีเหตุผลอะไรแน่ ๆ”

เจย์มองเซ็ตตี้ ใจเขาอ่อนยวบเมื่อเห็นสีหน้าอ่อนหวานน่ารักของเธอ เขารูัตัวว่าไม่ควรจะอารมณ์เสียต่อหน้าเด็ก

เจย์ลุกขึ้นจากโซฟาหลังเงียบไปชั่วครู่ ก่อนพูดว่า “เราไปรับคุณแม่กันดีกว่าเซ็ตตี้น้อย ทำไมหนูไม่โทรหาแม่ตอนนี้เลยล่ะแล้วถามว่าแม่อยู่ที่ไหน?”

เซ็ตตี้ทำตามคำแนะนำของเจย์แล้วก็โทรหาแองเจลีน แต่คราวนี้โทรศัพท์ของแองเจลีนติดต่อไม่ได้แล้ว

ไม่ต้องเดาว่าเจย์จะดูหงุดหงิดมากแค่ไหน

ที่โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย

แองเจลีนกำลังนอนอยู่บนเตียงตรวจ แล้วกำลังให้หมอตรวจเช็คร่างกายอย่างละเอียด ผลการตรวจก็ออกมาเหมือนเดิมทุกครั้ง… “เราหาความผิดปกติของอวัยวะใด ๆ ไม่พบ อาการนั้นเกิดเพราะร่างกายของคุณตอบสนองกับความเครียดและอาการตื่นตระหนกอย่างฉับพลัน พักผ่อนสักสองสามวันบางทีอาการที่เป็นอาจจะดีขึ้น”

หมอรู้ดีว่าแองเจลีนไม่ชอบการทานยามากแค่ไหน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สั่งจ่ายยาให้เธอ แต่แองเจลีนกลับทำให้เขาประหลาดใจด้วยการขอยาเอง “ช่วยสั่งจ่ายยาให้ด้วยค่ะ ขอยาที่แรง ๆ เลยนะเพราะว่าฉันต้องการหายให้ไวที่สุด”

หมออึ้งไปเล็กน้อย