เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 966
บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 967
นิรนามคลั่งมากขึ้นเรื่อย ๆ เจียนจะขาดสติแล้วเขาถือพลองเหล็กอยู่ในมือ ฟาดฟันอยู่ในกลุ่มคนไม่หยุดเมื่อเผชิญกับการโจมตีจากปากกระบอกปืนเอเคสี่สิบแปดและหน้าไม้ เขามิหวั่นเกรงแม้แต่น้อย อาศัยความเร็วในการเคลื่อนที่เหนือคนและพลังแกร่งในตัวก็สามารถฝ่าออกไปได้แล้ว!“กลิ่นอายนี้น่ากลัวเกินไป!”อู่จ้านที่รับผิดชอบคุ้มกันฉินอวิ๋นฟาน เวลานี้มีเหงื่อไหลลงแผ่นหลังเหมือนกันหลังจากสัมผัสถึงเพลิงโกรธท่วมฟ้านั้นแล้ว พลันมือสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่แม้เวลานี้เขาจะไม่บาดเจ็บ แต่ก็มิใช่คู่ต่อสู้ของนิรนามเลย บางทีอีกฝ่ายอาจขยี้เขาตายได้ด้วยนิ้วมือเดียวด้วยซ้ำ“รัชทายาท ตอนนี้จะเอายังไงดี?”เซี่ยงเส้าเหยียนถามด้วยความร้อนรนอยู่ด้านข้างพวกเขาคุ้มกันฉินอวิ๋นฟานถอย ด้วยเหตุนี้จึงไม่สามารถไปสกัดนิรนาม...หากเกิดสถานการณ์อย่างเมื่อครู่ เกรงว่าคงไม่โชคดีอย่างนี้แล้ว ต้องทำให้ฉินอวิ๋นฟานรอดให้ได้!“...”ฉินอวิ๋นฟานหัวคิ้วมัดปมแน่น ตัดสินใจไม่ได้ยามนี้นิรนามใกล้จะบ้าเต็มที ไม่มีใครทัดทานกลิ่นอายที่ปะทุออกมาจากตัวเขาได้!บางที หากให้ทหารฝีมือดีที่พามาหนึ่งพันคนกับทหารจากค่ายทัพหน้าหนึ่งพันคนเข้าห้ำหั่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 968
นิรนามกัดฟันกรอด ความกรุ่นโกรธในใจเพิ่มระดับ!คิดไม่ถึงว่าเขาก็ยังบาดเจ็บอยู่ดี...กับเทคโนโลยีอาวุธร้ายเหนือความเข้าใจนี้ เขาได้แต่สู้สุดตัว จดจ่อกับการต่อสู้ทั้งหมดทว่าในการต่อสู้ ไม่ว่าผู้ใดก็ยากจะมีสมาธิเต็มร้อย เขาก็เช่นกันแม้จะบรรลุเขตเทวาอันเป็นจุดสูงสุดของมนุษย์และนอกเหนือความสมเหตุสมผลแต่ก็ยังเป็นร่างมีเลือดมีเนื้อ มิใช่อย่างที่ฟันแทงไม่เข้า...“ยิง! ยิง!”เมื่อเห็นนิรนามถูกยิง หานซิ่นใจชื้นขึ้นมา โบกมือใหญ่ให้ทหารแถวที่สองสลับขึ้นมาแทนที่ ให้ทหารแถวแรกถอยไปเปลี่ยนกระสุนหลังจากยิงออกไปเกือบพันนัด ในที่สุดก็ยิงเข้าเป้านัดหนึ่ง พิสูจน์ว่าอาวุธของพวกเขายังใช้ประโยชน์ได้เป็นที่ประจักษ์แล้ว ยอดฝีมือเขตเทวามิใช่อยู่ยงคงกระพัน!ปัง ๆ ๆ!เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง นิรนามที่ถูกสอยร่วงลงพื้นใช้พลองเหล็กในมือกวาดออกไปรอบทิศเพื่อให้ฝุ่นฟุ้งขึ้นมา หมายจะบดบังวิสัยทัศน์ของคนอื่น ๆอาศัยช่วงว่างนี้ เขากัดฟันยืนตัวตรง ฝ่าออกไปโดยเมินความเจ็บปวดตรงต้นขาและท้อง!ความอวดดีเย่อหยิ่งทะลุฟ้า แสดงออกมาในเวลานี้จนหมดสิ้นราวกับไม่ว่าใครก็ขวางฝีเท้าของเขายากเขาฆ่ากราดอีกครั้ง เหยียบศ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 969
เซี่ยงเส้าเหยียนจดจ้องสายตาเชื่อมั่นเต็มเปี่ยมและฮึกเหิมของฉินอวิ๋นฟานแล้ว ก็พูดอะไรไม่ออกชั่วขณะอู่จ้านที่อยู่ด้านข้างก็เช่นกัน ยืนนิ่งอยู่กับที่ อยากพูดอะไรแต่ก็ติดอยู่ที่ลำคอยากจะเอ่ยปากเพียงเพราะเขารู้นิสัยของฉินอวิ๋นฟานดี...“พวกท่าน...คงไม่คิดกลับไปตายกระมัง?”ในที่สุดก็มีคนพูดขึ้นมาจากท่ามกลางความเงียบงัน“คำสั่งของเฉากงกงคือไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ต้องคุ้มกันความปลอดภัยของรัชทายาท” เสี่ยวติงตังเอ่ยเสียงหนัก “ดังนั้นข้าจะไม่อนุญาตให้รัชทายาทเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงเด็ดขาด!”น้ำเสียงของเขาแข็งเล็กน้อยเพราะเขารู้ดี กลับไปมีแต่ต้องตายเท่านั้น!ทุกคนตรงนี้มิใช่คู่ต่อสู้ของนิรนามในเวลานี้! แม้จะเป็นตัวเขาเองก็ยากจะมีกำลังรับมือ!เพิ่งประมือไปหลายกระบวนท่า เสี่ยวติงตังรู้ดีอยู่แก่ใจไม่ว่าจะเป็นความเร็วหรือพลัง นิรนามล้ำเลิศกว่าเขาหลายขุมกลิ่นอายคนเป็นอย่าเข้าใกล้ที่แผ่ออกมาจากตัวของอีกฝ่ายทำให้เขาครั่นคร้ามเหมือนกันนี่คือความน่ากลัวที่ทำให้เขาซึ่งกลับมาจากขุมนรกหลายครั้ง มีชีวิตรอดอยู่ท่ามกลางภูเขาศพทะเลเลือดยังต้องใจสั่น...ด้วยเหตุนี้ เมื่อฉินอวิ๋นฟานเอ่ยถึงแผนการบ้า
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 970
หานซิ่นที่นำหน้าไปขมวดคิ้วมุ่น ชักจะหวั่นใจเล็กน้อย“แบบนี้ไม่ใช่ทางออก!”พวกเขาแค่ไปตายเปล่าเท่านั้น!แม้เอเคสี่สิบแปดอยู่ข้างหน้าจะแสดงศักยภาพทำร้ายนิรนามได้สำเร็จ แต่จากนั้นกลับเดินหน้าต่อยากบางทีอาจเป็นเพราะอีกฝ่ายมีการป้องกัน ดังนั้นจึงสกัดกระสุนได้ทุกนัดอย่างแม่นยำในทางกลับกัน ผู้ใต้บังคับบัญชาถูกกระสุนสะท้อนกลับบาดเจ็บไปไม่น้อยเช่นนี้มีแต่จะเพิ่มจำนวนคนบาดเจ็บของตัวเอง...แต่ถ้าหันมาใช้ดาบกระบี่จะได้ผลหรือ?หานซิ่นใช้ความคิดอย่างหนัก เริ่มหาหนทาง แต่เหมือนไม่ว่าจะอย่างไร ก็ยากจะหลีกเลี่ยงศึกเลือดครั้งนี้แต่ในตอนนี้เอง จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงประหลาดเหมือนเสียง...ผิวปาก?หานซิ่นชะงัก จากนั้นก็รีบแหงนหน้าขึ้นไปดูเห็นเพียงเงาร่างคุ้นเคยสองสายยืนอยู่สองฝั่งหินภูเขาในหุบเขา“องครักษ์อู่? ยังมี...องครักษ์เซี่ยงอีกคน?”อู่จ้านและเซี่ยงเส้าเหยียนยืนอยู่ที่สูง รับกับสายลมมองดูข้างล่างใบหน้าพวกเขาคือความแน่วแน่ไม่ลดละ คล้ายกำลังส่งข้อมูลบางอย่าง“ทำไมพวกเขาไม่ไปเล่า?” สมองหานซิ่นแล่นเร็ววินาทีนั้นเอง ราวกับเชื่อมต่อความคิดกับฉินอวิ๋นฟาน ทำให้เขาเบิกตาโพลงเดี๋ยวนั้น“อ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 971
เมื่อนั้นหานซิ่นและคนอื่น ๆ ที่อยู่ในกลางสมรภูมิเริ่มล่นถอยอย่างเร็วรี่พวกเขาทิ้งทุกอย่าง และไม่สนว่านิรนามที่อยู่ข้างหลังจะตามมาหรือไม่สรุปแล้วก็คือวิ่งไปข้างหลังอย่างไม่คิดชีวิตนั่นแหละ!“เร็ว ๆ ๆ!”หานซิ่นสาวเท้ายาววิ่งไปข้างหลัง เสียงตะโกนดังก้องอยู่ในทุบเขาแคบเล็กนิรนามเห็นดังนั้นพลันบังเกิดความฉงนฉงายเล็กน้อยจะมาไม้ไหนอีกเนี่ย?คนส่วนใหญ่ถอยก็แล้วไปเถอะ ทว่าหน่วยกล้าตายที่มาหาความตายนี่ก็เผ่นตั้งแต่ยังไม่เปิดฉากเลยหรือ?หรือว่าลูกน้องของฉินอวิ๋นฟานจะเป็นพวกไม่เอาไหน?“หนี?”นิรนามขบฟันแน่น หัวเราะร้ายแล้วรีบตามหานซิ่นไปควงพลองเหล็กในมือไม่หยุด เปล่งรังสีคลั่งออกมา ยิ่งทำให้เขาเกิดความรู้สึกมั่นใจว่าไม่มีผู้ใดสู้ได้ครั้นกวดตามทหารสองคนที่ค่อนข้างช้าทัน มือใหญ่หนึ่งหวด ศีรษะอีกฝ่ายกระจุย!เหยียบเลือดสดใต้เท้า ใบหน้าเหิมเกริมยิ่งกว่าเดิม“วันนี้ข้าจะกวาดล้างพวกเจ้าให้สิ้นซาก!”หลังจากนิรนามกู่ร้องอย่างคลุ้มคลั่ง อู่จ้านและเซี่ยงเส้าเหยียนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของหุบเขาก็แลกสายตาแล้วพยักหน้า“ได้เวลาแล้ว!”หนึ่งเสียงออกคำสั่ง พวกเขาดึงสลักระเบิดมือออกตูม!พริ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 972
สายลมหนาวพัดหวีดหวิว กวาดผ่านบริเวณที่ถูกทลายจนกลายเป็นซากปรักหักพัง“กุนซือหาน ท่านไม่เป็นไรกระมัง?”ภายใต้การปกป้องของเสี่ยวติงตัง ฉินอวิ๋นฟานออกจากพื้นที่ต่อสู้ เห็นหานซิ่นและคนอื่น ๆ กำลังนอนหมอบอยู่กับพื้นในแวบแรกพวกเขาแต่ละคนหน้าตามอมแมมศีรษะคลุกฝุ่น บาดแผลเต็มตัว การระเบิดระยะใกล้เมื่อครู่ แม้ไม่ถูกลูกหลง หากหลีกเลี่ยงไม่ให้สมองกระทบกระเทือนไม่ได้“แค่ก ๆ...”หานซิ่นปัดฝุ่นที่บังอยู่หน้าดวงตาก่อนจะตะเกียกตะกายลุกขึ้น “รบกวนรัชทายาทเป็นห่วงแล้ว ข้าน้อยไม่เป็นไรขอรับ”ครั้นมองทหารคนอื่น ๆ ถึงจะบาดเจ็บบ้าง แต่โดยรวมไม่หนักหนาอะไร“ดูท่า...ศึกหนักนี้จะจบแล้วสินะ”ฉินอวิ๋นฟานพรูลมแล้วเชยตามองเบื้องหน้าช่องทางแคบเล็กถูกสะเก็ดอุกกาบาตปิดแล้ว ปิดตายช่องทางตรงหน้าต่อให้ขนย้ายออกยังต้องสิ้นเปลืองเวลาไม่น้อยทว่ามันคือจุดจบที่ดีแม้สละทหารกล้าไปจำนวนหนึ่ง เปลืองลูกกระสุนไปไม่น้อย แต่สุดท้ายก็จัดการยอดฝีมือเขตเทวาตัวร้ายกาจนั่นได้สักที“ยังเป็นระเบิดมือที่อานุภาพรุนแรงอย่างที่คิด”ฉินอวิ๋นฟานเม้มริมฝีปาก ตามด้วยสั่งให้ทหารรีบออกจากหุบเขาเนื่องจากเพิ่งใช้ระเบิดมือระเบิดบริ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 973
”ไม่มัง...”อู่จ้านตกตะลึงอ้าปากตาค้าง ได้แต่ยืนโง่งมอยู่กับที่ กระทั่งลืมไปเลยว่าตัวเองต้องรับมือ จ้อง ‘วิญญาณ’ ที่คลานขึ้นมาจากหลุม“ขนาดระเบิดมือก็ยังระเบิดไม่ตายหรือ? นี่มันสัตว์ประหลาดอะไรกัน?!”เซี่ยงเส้าเหยียนโพล่งปากด้วยความตื่นตะลึงไม่เพียงแต่เขา ทุกคนในที่นั้นต่างประหวั่นพรั่นพรึงกับนิรนามที่ลุกขึ้นมาในเวลานี้ในที่สุดก็ตระหนักถึงความน่ากลัวของเขตเทวา“จิ...”ฉินอวิ๋นฟานขมวดคิ้วมุ่น จุปากพูด “ช่างเป็นแมลงสาบตายยากแท้ ๆ”ไม่รู้เพราะเหตุใด เขากลับเลื่อมใส ‘ปีศาจร้าย’ ตัวเปื้อนเลือดตรงหน้านี้นักถ้านิรนามสามารถเป็นคนของเขาได้ มีพลังรบแข็งแกร่งกับความมุ่งมั่นไม่ย่อท้อเช่นนี้ไม่ว่าจะอยู่สมรภูมิใดก็คือตัวตนไร้เทียมทานแทบทั้งนั้นแต่น่าเสียดาย พวกเขามีจุดยืนต่างกันจะเก็บคนที่คิดซุ่มฆ่าตัวเองไม่ได้เด็ดขาด!“เสี่ยวฟาน นี่ นี่ จะเอายังไงดี?”อู่จ้านเริ่มลนเขาสู้ศึกมานานหลายปี มีประสบการณ์กับเรื่องใหญ่นับไม่ถ้วน ยามนี้ถูกความแข็งแกร่งของนิรนามสะกด หัวใจเต็มไปด้วยความผวาฉินอวิ๋นฟานโบกมือ ออกคำสั่งกับยอดทหารกลุ่มเล็ก “เตรียมระเบิดมือให้พร้อม”หนึ่งลูกไม่พอ เช่นนั้นก็
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 974
จ้องมองการดิ้นรนครั้งสุดท้ายก่อนตายตูม!!!ระเบิดมือทั้งสิบระเบิดพร้อมกัน เกิดเสียงกัมปนาทดังสะท้อนเศษระเบิดมือกระเด็นออกไปสี่ทิศ ควันดำเจือกลิ่นฉุนและแสงไฟปิดฟ้าบังดวงตะวันอากาศถูกสะเทือน ระเบิดขยายออกไปเป็นวงกว้างไกลถึงหนึ่งร้อยเมตรเต็ม ๆ!ครั้งนี้ นิรนามไม่มีทางรอดแล้วเขาถูกระเบิดล้อมไว้หมดแล้ว ถูกระเบิดจนเป็นจุณเลือดเนื้อ โครงกระดูก กระเด็นลอยลิ่วขึ้นฟ้า จากนั้นก็แตกละเอียด หลอมรวมเข้ากับเปลวเพลิงและกลายเป็นควันไฟในที่สุด......จนถึงตอนนี้เสียงระเบิดจึงค่อย ๆ เงียบลงเสียงวิ้ง ๆ ข้างหูจึงสงบ...นาทีที่ระเบิด ฉินอวิ๋นฟานให้ทุกคนถอยออก ออกจากพื้นที่อันตรายก่อนที่หุบเขาจะถล่มลงมา“จบสักที”ฉินอวิ๋นฟานพิงก้อนหินเงาเรียบ หอบหายใจพูด “จัดการยากเสียจริง”คิดไม่ถึง แค่นิรนามคนเดียวก็ตัดเส้นทางไปของพวกเขาแล้วทั้งยังเกือบทำให้พวกเขาตายหมู่ดีที่เขาให้หน่วยเอเคสี่สิบแปดพกระเบิดมือก่อนออกเดินทาง มิเช่นนั้นไม่แน่ว่าจะปราชัยแล้ว“เสี่ยวฟาน ดื่มน้ำ”อู่จ้านเดินกะเผลกมา ก่อนจะยื่นถุงน้ำให้“อาจ้าน ขาของท่าน...”“ไม่เป็นไร” อู่จ้านยิ้มพลางโบกมือ ตามด้วยนั่งอยู่ด้านข้างของฉ
บทล่าสุด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
