บทที่ 886

หวงต้าหยวนพูดหน้าเครียด “แต่เมื่อนำมารวมกับการแสดงฝีมือของท่านในระยะนี้ เห็นชัดว่าล่วงเกินคนมาก ใช่จะเป็นไปไม่ได้ว่าจะมีคนจ่ายค่าหัวท่านในราคาสูง แม้ผิดต่อสัญญาระหว่างราชวงศ์และขั้วอิทธิพลยุทธภพ แต่ต้องมีคนดาหน้าไปทำอยู่ดี”

“อีกอย่าง ต้าเฉียนในปัจจุบันราชสำนักสั่นคลอน เหล่าตระกูลใหญ่ต่างมีแผนการของตัวเอง ต่อให้ลอบสังหารท่านจริง เกรงจะไม่มีใครออกหน้าให้ท่าน ดังนั้น...”

นาทีนี้ ฉินอวิ๋นฟานเหงื่อกาฬไหลพราก ความรู้สึกถึงวิกฤตผุดขึ้นในใจอย่างรุนแรง ดูท่าต่อไปต้องระวังความปลอดภัยมากขึ้น ไม่อย่างนั้นอาจถูกยอดฝีมือพวกนั้นฆ่าตายจริง ๆ ก็ได้

“บ้าเอ๊ย!”

ฉินอวิ๋นฟานพูดทั้งสีหน้าอึมครึม “สูงไม่สู้หนาวจริง ๆ ข้าแซงโค้งมาเร็วก็ทำให้คนนั่งไม่ติดแล้วหรือ?”

“ระยะนี้ข้าขอแนะนำให้ท่านอย่าออกวังหลวงเลยจะดีกว่า ความปลอดภัยเป็นอันดับหนึ่ง!” หวงต้าหยวนเตือนด้วยความกังวลเล็กน้อย

“ไม่ออกเมืองหลวง? คงเป็นไปไม่ได้กระมัง?”

ฉินอวิ๋นฟานส่ายหน้าพูดอย่างอมทุกข์ “ตอนนี้กำลังสร้างเมืองการค้าสามแห่ง การปฏิรูปการเกษตรก็กำลังดำเนินไปอย่างขมีขมัน การสอบจอหงวนจวนจะมาถึง ข้าจะละเลยไม่ได้ เพราะไม่ว่าจะเกิดปัญหากับส่วนไห