ВойтиShare
บทที่ 867
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 868
ไท่ซั่งหวงมองไปทางเฉาเจิ้งฉุนด้วยความประหลาดใจมากขึ้น เฉาเจิ้งฉุนคือขันทีที่เขาเชื่อใจมากที่สุด คือผู้มีสติปัญญาเฉียบแหลมอย่างยิ่ง คือคนที่สังเกตและให้ความสำคัญกับทุกรายละเอียด เกี่ยวกับการรวบรวมข้อมูลของฉินอวิ๋นฟาน เฉาเจิ้งฉุนมีสิทธิ์วิจารณ์มากที่สุด“แน่นอน รัชทายาทวางแผนกับพระองค์ที่กระหม่อมกล่าวถึงมิได้มีความหมายไม่ดีอันใด”เฉาเจิ้งฉุนหัวเราะราบเรียบก่อนจะเอ่ย “ไท่ซั่งหวง ทรงจำเรื่องที่รัชทายาทถูกลอบสังหารในตอนนั้นได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“หือ? เรื่องนี้ข้าต้องจำได้อยู่แล้ว ตระกูลเหอชดใช้สิ่งที่ก่ออย่างใหญ่หลวง และถือเป็นการอธิบายกับฟานเอ๋อร์อย่างหนึ่ง”ไท่ซั่งหวงพยักหน้าพูด “เพื่อป้องกันไม่ให้ฟานเอ๋อร์หยิ่งผยองเกินไป ใช้ข้าเป็นโล่กำบังอยู่ข้างหลัง ข้าจึงไม่ได้สืบสาวเอาความเรื่องนี้อีก ถือเป็นวิธีการคานอำนาจทั้งสองฝ่ายกระมัง?!”“ถูกต้องแล้วพ่ะย่ะค่ะ แต่ที่กระหม่อมอยากพูดคืออีกเรื่องหนึ่งต่างหาก นั่นคือเรื่องที่รัชทายาทให้เฉินม่อสหายร่วมเรียนคนสนิทเข้าหน่วยบูรพา พระองค์น่าจะยังพอจำได้กระมังพ่ะย่ะค่ะ?”เฉาเจิ้งฉุนเอ่ย“อ้อ? เรื่องนี้? พอจำได้ แต่ข้าไม่ได้ใส่ใจนัก”จู่ ๆ เฉาเจิ้ง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 869
“อื่ม เจ้าพูดต่อ”ไท่ซั่งหวงขมวดคิ้วมุ่น ต่อให้เฉาเจิ้งฉุนไม่พูด เขาก็ตงิดใจกับความทะเยอทะยานและแผนการยาวไกลของฉินอวิ๋นฟานแล้ว เมื่อเฉาเจิ้งฉุนวิเคราะห์ออกมาเช่นนี้ เห็นชัดว่ามีความคิดเห็นเหมือนกับเขา นี่ทำให้คนคิดแล้วพาลรู้สึกประหวังพรั่นพรึงการตั้งหน่วยประจิมและให้ยอดฝีมือจำนวนหนึ่งของหน่วยบูรพาจับตามอง เดิมก็คือการขย่มขวัญอย่างรุนแรงอย่างหนึ่งอยู่แล้ว นี่ก็คือแผนการโจ่งแจ้งอย่างหนึ่ง ต่อให้ขั้วอิทธิพลอื่นพอเดาออก ก็ยากจะจำแนกวิเคราะห์อะไรได้อย่างไรก็ตาม หน่วยประจิมถือเป็นส่วนหนึ่งของหน่วยบูรพาเหมือนเดิม และการก่อตั้งหน่วยประจิมก็เพื่อเรื่องการปฏิรูปการเกษตร ป้องกันไม่ให้มีคนวางกลอุบายและอำนาจ ขณะเดียวกันก็เพื่อการปฏิรูปทั้งระบบ ให้ชาวบ้านได้อยู่ดีกินดี ให้ทุกภาคส่วนได้ผลประโยชน์ถ้วนหน้าเฉาเจิ้งฉุนเอ่ยต่อ “ไท่ซั่งหวง ไม่ทราบเพราะเหตุใด จู่ ๆ กระหม่อมก็เกิดความคิดที่น่าเหลือเชื่ออย่างหนึ่ง มิทราบว่าควรกล่าวหรือไม่”“เราต่างเป็นคนที่ใกล้จะลงดินแล้ว อายุปูนนี้ยังออกมาควบคุมภาพรวมเพื่ออะไร? ก็เพื่อชะตาและอนาคตของต้าเฉียนในภายภาคหน้ามิใช่หรือ?”ไท่ซั่งหวงตอบอย่างจนใจ “มีอะไรก็พูด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 870
ไท่ซั่งหวงส่ายหน้าพลางถอนหายใจ แต่ไหนแต่ไรมาสุรารสเลิศก็มีไว้เพื่อสนองจิตวิญญาณของผู้มีบุญศักดิ์หนักใหญ่และราชนิกุล คือส่วนสำคัญที่สุดในชีวิต มิอาจตัดขาด“ดังนั้นรัชทายาทควบคุมความปรารถนาทางปากของผู้มีอำนาจใหญ่ทั่วโลกอยู่หมัดแล้ว อู่เหลียงเย่เป็นแค่ส่วนหนึ่งในนั้น และนี่จึงเป็นความน่ากลัวของรัชทายาท”เฉาเจิ้งฉุนเอ่ยเสียงหนัก “กระหม่อมคิดว่าความน่ากลัวยิ่งกว่านี้ก็คือเมืองการค้าทั้งสี่ที่รัชทายาทวางเอาไว้”“แม้ถังเจิ้นไห่จะตำหนิรัชทายาทอย่างหนัก บอกว่านี่คือแผนการล่มชาติ เกรงจะทำให้แคว้นต่าง ๆ บุกโจมตีได้ง่าย แต่... ไท่ซั่งหวง พระองค์รู้สึกหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ นี่จะเป็นหมากที่รัชทายาทจัดวางไว้ล่วงหน้าเพื่อโจมตีแคว้นต่าง ๆ รวมโลกเป็นหนึ่งหรือเปล่า?”“อย่างไรก็ตาม ทักษะสำคัญของการคมนาคมสะดวกรวดเร็วอยู่ในมือของรัชทายาท และมากไปกว่านั้นคือ ในการทลายรังโจร รัชทายาทใช้ท่วงทำนองที่เหนือชั้นสังหารกองทัพห้าหมื่นในเสี้ยววินาที เอเคสี่สิบแปดอันน่าประหวั่นพรั่นพรึงบดขยี้ยอดฝีมือเขตปรมาจารย์ การจะต่อกรกับทหารพวกนี้มิง่ายกว่าเดิมหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“ชัดเจน น่ากลัวว่ารัชทายาทกำลังผลิตเอเคสี่สิบแปดเป็นจำน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 871
เมื่อนึกถึงเมื่อสิบเก้าปีก่อน สถานการณ์ในราชสำนักต้าเฉียนเพิ่งจะมั่นคง แคว้นเหมียวซีเจียงส่งนักการสังคีตรูปโฉมงดงามอย่างยิ่งมาคนหนึ่ง ฉินอ้าวลุ่มหลงหัวปักหัวปำ เรื่องนี้ดึงดูดความสนใจของอดีตฮ่องเต้ต้าเฉียนหลังจากทั้งสามจับเข่าคุยกันหนึ่งคืน นักการสังคีตรูปโฉมงดงามผู้นั้นก็ถูกฉินอ้าวประเคนให้กับอดีตฮ่องเต้ต้าเฉียนประการนี้จึงทำให้ขุนนางระดับสูงในขณะนั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างหนัก ต่างคนต่างพูดไปต่าง ๆ นานา ขณะนั้นไท่ซั่งหวงระโหยโรยแรง ไม่มีกะจิตกะใจสนใจราชสำนัก และไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้ด้วยและนักการสังคีตผู้เลอโฉมผู้นี้ก็คือมารดาบังเกิดเกล้าขององค์ชายหกฉินอวิ๋นกว่าง เจ้าหกเพิ่งเกิดได้ไม่นาน ฉินอ้าวก็เลือกถอนตัวออกจากราชสำนัก เห็นว่าฉินอ้าวบีบให้ฮ่องเต้สละราชบัลลังก์จึงจำต้องถอนตัวออกจากการเมืองเวลานี้พอนึกถึง มากน้อยยังรู้สึกขวัญผวาอยู่บ้าง การที่จู่ ๆ ฉินอ้าวก็กระโดดออกมาร่วมชิงบัลลังก์ ทั้งยังให้ถังเจิ้นไห่ผู้เป็นพ่อตาขององค์ชายหกควบคุมสถานการณ์ด้วยตัวเอง เห็นชัดว่ากำลังจะผลักดันเจ้าหกหรือว่า... ข่าวลือในตอนนั้นจะเป็นความจริง?“ไม่ว่าจริงหรือเท็จ เฮ่อชินอ๋องก็แสดงท่าทีชัดเ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 872
“ภายใต้ความยากลำบากเช่นนี้ พวกเรานอกจากจะต้องให้ความสำคัญกับความสามารถที่สุด ขณะเดียวกันยังเป็นโอกาสดีที่จะได้พิสูจน์ตัวเอง หากชนะ จะสามารถยืนอยู่ในราชสำนักได้อย่างมั่นคง หากแพ้ บาดแผลทั่วร่าง เกรงจะมีอันตรายถึงชีวิต!”เมื่อได้ฟังถ้อยคำฮึกเหิมของฉินอวิ๋นฟาน ทุกคนพาลเลือดร้อนพลุ่งพล่าน แววตาเต็มไปด้วยความเร่าร้อน นับจากนาทีที่พวกเขาเลือกติดตามฉินอวิ๋นฟานก็หมายถึงไม่มีทางให้หันหลังกลับแล้วท่ามกลางศึกชิงบัลลังก์อันโหดร้ายและดุเดือดเช่นนี้ หากไม่ได้ขึ้นครองราชย์ ก็คือร่างแหลกเหลว พวกเขาถูกมัดติดกับชะตาชีวิตของฉินอวิ๋นฟานนานแล้ว หนึ่งรุ่งร่วมโรจน์ หนึ่งร่วงร่วมดับ“ความเป็นความตายมีอะไรน่ากลัว? สามารถสร้างความรุ่งเรืองร่วมกับรัชทายาทคือเกียรติของข้าน้อยแล้ว!”หานซิ่นกล่าวด้วยสายตามุ่งมั่น “ในตอนที่รัชทายาทดึงข้าน้อยออกมาจากความอับจนหนทาง ข้าน้อยก็สาบานเอาไว้แล้ว อยู่คือคนของรัชทายาท ตายคือผีของรัชทายาท! ใต้หล้านี้มิมีผู้ใดสั่นคลอนจิตใจของหานซิ่นได้!”“รัชทายาท ที่พวกเราสามารถยืนอยู่ที่นี่ได้ จะรักตัวกลัวตายหรือ? พวกเราคือคนที่จะร่วมสร้างงานใหญ่กับรัชทายาท มีหรือจะกลัวพายุที่ยังไม่เห็น
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 873
“รัชทายาท ท่านวางใจได้เลย ข้าน้อยหวังอันสือจะพยายามอย่างสุดความสามารถแน่นอน จะไม่ทำให้ท่านผิดหวังเด็ดขาดขอรับ!”หวังอันสือตื้นตันจนน้ำตานองหน้า เขาไม่ได้รู้จักมักจี่กับฉินอวิ๋นฟานเท่าใดนัก ฉินอวิ๋นฟานกลับเชื่อใจเขาถึงเพียงนี้ คว้าตำแหน่งสำคัญขนาดนี้มาให้เขาท่ามกลางความกดดันมหาศาลในอดีต เขามีเพียงอุดมการณ์มิอาจลงมือทำ ภายใต้แรงกดดันของเซียวเทียนติ่งและคนอื่น ๆ เขาจนด้วยหนทาง ได้แต่ตามหลู่เซียงหลิงและคนอื่น ๆ ไปสอนหนังสือ และได้รู้นิสัยใจคอวิสัยทัศน์ของฉินอวิ๋นฟานด้วยเหตุนี้“หวังอันสือ เจ้าให้คำสัญญาอันใดกับข้าก็ไม่สำคัญ ที่สำคัญคือความสามารถของเจ้าจะสามารถปฏิรูประบบการศึกษาของต้าเฉียนได้หรือไม่”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงหนัก “เป้าหมายของข้าชัดเจนมาก นั่นก็คือทำลายกฎระเบียบเดิม ๆ แล้วสร้างระบบขึ้นมาใหม่ ระบอบศักดินารวมอำนาจซึ่งฝังรากหยั่งลึกของต้าเฉียนสมควรสิ้นสุดลงได้แล้ว!”ซี้ด...ผู้ติดตามจงรักภักดีของฉินอวิ๋นฟานรู้นิสัยของฉินอวิ๋นฟานดี เมื่อได้ยินถ้อยคำล้มล้างซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยความเผด็จการของฉินอวิ๋นฟานอีกครั้ง ก็พากันสูดลมเย็นเข้าปาก รู้สึกทึ่งอย่างหนักระบบศักดินารวมอำนาจคือร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 874
แต่ความร่ำรวยและการเลื่อนระดับต้องทำให้ผู้มีอำนาจมากมายริษยาและไม่พอใจแน่ มดปลวกในสายตาของพวกเขาลืมตาอ้าปากแล้ว สามารถส่งเสียงหัวเราะบันเทิงใจแล้ว พวกเขาต้องไม่พอใจแน่ในฐานะที่เป็นชนชั้นสูงมีอำนาจ การหลอกลวงชาวบ้านและการกดขี่ข่มเหงผู้อ่อนแอคือการหนุนให้ฐานะและอำนาจของพวกเขาเด่นชัด ทันทีที่เสียสิ่งเหล่านี้ไป พวกเขาต้องรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวไปทั่ว “เจ้ากรมโยธา?!”เมื่อลิ่งหูเสี่ยวได้ยินก็อึ้งจังงังอยู่กับที่ กระทั่งไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย เจ้ากรมโยธาคือหนึ่งในหกกรมของต้าเฉียน มีฐานะและอำนาจสูงสุดของต้าเฉียนคนส่วนมากเพียรพยายามทั้งชีวิตก็ยังมิอาจขึ้นถึงตำแหน่งรองเจ้ากรม ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงตำแหน่งเจ้ากรมโยธา เพื่อให้ได้ตำแหน่งขุนนางระดับหนึ่งซึ่งเป็นตำแหน่งสูงสุดนี้ บรรดาขั้วอิทธิพลใหญ่แย่งกันจนหัวร้างข้างแตกนึกไม่ถึง ฉินอวิ๋นฟานกลับได้มาง่าย ๆ เช่นนี้? อีกทั้งหน้าที่สำคัญอย่างยิ่งยวดนี้ยังตกอยู่บนบ่าของเขาอีก“ถูกต้อง เจ้ามีประสบการณ์เรื่องการก่อสร้างพื้นฐานในการปฏิรูปการเกษตรมากที่สุด และมีสิทธิ์ออกเสียงมากที่สุด การปฏิรูปการเกษตรครั้งนี้คืองานสำคัญยิ่งของเรา ข้าวางใจที่จะมอ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 875
“เรียนรัชทายาท ความจริงข้าน้อยได้ฝึกคนมีความสามารถและสังเกตสาขาเครือเหิงไท่ตามเมืองต่าง ๆ แล้ว หากจำเป็น น่าจะใช้งานพวกเขาได้ทันทีขอรับ”หานซิ่นเอ่ยปากเสียงเบา“อื่ม ไม่เลว ข้าพอใจกับการมองภาพรวมของเจ้าเสมอมา”ฉินอวิ๋นฟานพยักหน้าด้วยความพอใจและพูดว่า “ลิ่งหูเสี่ยว พอเจ้ารับตำแหน่งแล้วจะต้องสร้างคลังเสบียงสองแห่งตามเมืองต่าง ๆ ให้เร็วที่สุด เตรียมไว้สำหรับรับมือภัยธรรมชาติทั้งหลาย”“พวกเจ้าร่วมด้วยช่วยกัน ให้คนที่เชื่อถือได้จำนวนหนึ่งเข้าไปทำงาน ป้องกันไม่ให้เกิดเหตุกับคลังเสบียง เพราะธัญพืชคือรากฐานแห่งชีวิต จะเกิดปัญหาใด ๆ ไม่ได้เด็ดขาด”ลิ่งหูเสี่ยวรับรองเดี๋ยวนั้น “รัชทายาทโปรดวางใจ เกี่ยวกับการสร้างคลังเสบียงและการกักตุน ข้าน้อยลิ่งหูเสี่ยวมั่นใจว่าศึกษามา มอบเรื่องนี้ให้ข้าน้อยทำ ข้าน้อยรับรองว่าจะเก็บธัญพืชได้สิบปีโดยมิเกิดปัญหาขอรับ”“อีกอย่าง มีสหายหานซิ่นออกนโยบายรวมถึงได้รับการรับรองจากวรยุทธ์ของพี่หลิวเป้ย คลังเสบียงทั้งหลายต้องอยู่รอดปลอดภัยอย่างแน่นอน นอกเสียงจากจะมีคนจงใจ”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะเสียงเย็น “พวกเจ้าพยายามทำงานในหน้าที่ให้ดีก็พอ สำหรับแผนชั่วพวกนั้นจะไม่มี
Latest chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
