บทที่ 604

“ใครบอกว่าข้าไม่แก้ไขเรื่องเกลือหลวง?”

หลิวเป้ยกวาดสายตามองทุกคนแล้วเอ่ยเสียงเข้ม “ก่อนที่พวกเจ้าจะสังเกตรู้ว่าสถานการณ์เกลือผิดปกติ พวกเราหรือจะไม่รู้? สำหรับแผนการแก้ไข พวกเราก็กำหนดเอาไว้นานแล้ว อีกทั้งวันนี้ไม่ว่าพวกเจ้าจะมาชุมนุมที่หน้าเครือต้าเฉียนเหิงไท่หรือไม่ วันนี้พวกเราก็จะแก้ไขเรื่องนี้ให้เรียบร้อยอยู่ดี!”

“หา! พวกเรา พวกเราคงไม่ได้ถูกหลอกจริง ๆ หรอกนะ?”

ท่ามกลางฝูงชน จู่ ๆ ก็มีคนหนึ่งบ่นขึ้นมา เมื่อนั้นชาวบ้านจึงคิดขึ้นมาได้

“รีบลากก้อนเกลือขาวมาเร็วเข้า!”

ไม่รอให้ชาวบ้านทันตอบสนอง หลิวเป้ยตวาดทีหนึ่ง คนกลุ่มหนึ่งลากก้อนเกลือสิบกว่าลำรถออกมาช้า ๆ ไม่นานก็วางอยู่ตรงหน้าของทุกคน!

“ก้อน ก้อนเกลือขาว? ชาวบ้านตาสีตาสาอย่างเราจะมีปัญญากินได้ยังไง?”

ครั้นทุกคนเห็นก็พากันทำหน้าเจื่อน ก้อนเกลือถูกลำเลียงมาแล้ว หากไม่เกี่ยวข้องอันใดกับพวกเขา เกลือบริโภคชั้นดีเหล่านี้มีแต่คนใหญ่คนโตเท่านั้นจึงจะคู่ควรใช้

“ไม่มีปัญญากิน? เช่นนั้นพวกเจ้าเคยคิดหรือไม่ว่าทำไมพวกเจ้าถึงไม่มีปัญญากิน? แต่คนอื่นกลับกินได้?”

หลิวเป้ยเอ่ยเสียงหนัก

“หึ! นี่ยังต้องถามอีกหรือ? พวกเขาคือขุนนาง พวกเราคือ