เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 607
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 608
“เอาละ พวกเจ้ารีบกลับไปเอาก้อนเกลือสีเหลืองที่บ้านแล้วไปแลกที่ร้านเกลือหลวงหรือเครือต้าเฉียนเหิงไท่เถอะ มีให้มากพอทุกวัน!”หลังจากแก้วิกฤตได้แล้ว หลิวเป้ยก็โบกมือและตรงไปยังชั้นสองของเครือต้าเฉียนเหิงไท่ ก่อนจะคุกเข่าเรียงรายต่อหน้าฉินอวิ๋นฟานหลิวเป้ยพูดอย่างจริงจังที่สุด “เรียนรัชทายาท ระงับเหตุจลาจลได้แล้วขอรับ ร้านเกลือหลวงในเมืองจัวก็ถูกพวกเรารับช่วงมาแล้วเช่นกัน การแลกเปลี่ยนเริ่มดำเนินไปอย่างขยันขันแข็งขอรับ”“อื่ม ดี ดีมาก!”ฉินอวิ๋นฟานยกมุมปากเล็กน้อย “ลุกขึ้นมาเถอะ การทำงานของพวกเจ้าในวันนี้ ข้าพอใจมาก!”“ขอบคุณรัชทายาท!”เมื่อนั้นหลิวเป้ยและคนอื่น ๆ จึงลุกขึ้นยืนอย่างนอบน้อม“รัชทายาท เกลือละเอียดเตรียมพร้อมแล้วขอรับ แลกเปลี่ยนได้ทุกเมื่อ!”เฉินผิงเอ่ยปาก“อื่ม ดีมาก!”ฉินอวิ๋นฟานพยักหน้าพูด “หัวหน้าสมาคมทุกท่าน ที่ควรพูดข้าก็ได้พูดไปหมดแล้ว คาดว่าพวกท่านน่าจะเข้าใจดีแล้วกระมัง?”“ถ้าไม่มีปัญหาก็ไปแลกเถอะ แต่ละวันทุกสมาคมการค้าจะจำกัดปริมาณอยู่ที่สองหมื่นชั่ง และอย่าลืมว่าต้องเอาก้อนเกลือเหลืองมาชดเชยให้ครบในหนึ่งอาทิตย์ อัตราส่วนคือหนึ่งต่อเจ็ด ห้ามใช้อำนาจบังคับ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 609
“เฮ้ย! ถ้าเป็นแบบนั้นจริงก็เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! รีบไปหารือกับผู้นำตระกูลซือหม่าที่สมาคมการค้าต้าเยียนเร็วเข้า!”เดิมเป็นแผนเล่นงานฉินอวิ๋นฟาน ไม่นึกว่านอกจากฉินอวิ๋นฟานจะไม่เป็นอะไรสักนิดแล้ว ยังจะทำให้การค้าของฉินอวิ๋นฟานดังพลุแตกอีก?คราวนี้ทุกคนนั่งไม่ติดแล้ว!ไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม หัวหน้าสมาคมการค้าทั้งยี่สิบกว่าสมาคมต่างมาชุมนุมอยู่ที่สมาคมการค้าต้าเยียนครบ ทุกคนเต้นเป็นเจ้าเข้าแล้ว บางคนเสียใจอย่างสุดซึ้ง ทำไมตอนนั้นถึงต้องยืนอยู่ฝั่งต้าเยียนร่วมเล่นงานฉินอวิ๋นฟานด้วย?“ท่านผู้นำตระกูลซือหม่า ท่านคือผู้อาวุโสระดับสูงของวงการค้า ตอนนี้จู่ ๆ ก็เกิดเหตุเช่นนี้ ท่านรีบหาทางให้พวกเราเถอะ!”“นั่นสิ ท่านผู้นำตระกูลซือหม่า พวกเราทำตามที่พวกท่านต้องการ ตอนนี้กลับดี กลายเป็นว่าถูกฉินอวิ๋นฟานคว่ำบาตรแล้ว แถมทางสมาคมการค้าเหมิงกู่ก็ยุติความร่วมมือทั้งหมดกับเราด้วย ทันทีที่ข่าวนี้ส่งไปถึงแคว้น ฝ่าบาทต้องถลกหนังของข้าแน่!”“อย่าว่าแต่ท่านแล้ว สมาคมการค้าเราก็ถูกคว่ำบาตรเหมือนกัน ไม่มีม้าศึก วัว แกะของเหมิงกู่รวมถึงผ้าไหมของแคว้นเหมียว มันจะเป็นผลเสียกับเรามาก ท่านผู้นำตระกูล ท่านต้องช่วยพวกเ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 610
“ท่านผู้นำตระกูลซือหม่า ที่ท่านกล่าวมามีเหตุผลนัก เช่นนั้นท่านจะนำเกลือละเอียดมาให้ข้าสักหน่อยได้หรือไม่?”ตอนนี้เอง ผู้รับผิดชอบสมาคมการค้าหนานเจียงเอ่ยปากขึ้น“หนานไป่เวย ท่านจงใจหาเรื่องใช่หรือไม่? ท่านคิดว่าในสถานการณ์เช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานจะให้เกลือละเอียดข้าหรือ? จะเป็นไปได้ยังไง!”ซือหม่าเจาที่อึดอัดใจอยู่แล้ว ครั้นถูกหนานไป่เวยจงใจหาเรื่องจึงเหวี่ยงกลับอย่างไม่สบอารมณ์“เหอะ มันเป็นไปไม่ได้ เวลานี้ขนาดเราก็ยังไม่มีทางได้เกลือละเอียดมาเลย พวกเรางี่เง่านัก ทำไมต้องเป็นปรปักษ์กับฉินอวิ๋นฟานด้วย? ตอนนี้ดีเลย ปิดทางตัวเองสนิทแล้ว!”ผู้รับผิดชอบราชวงศ์ต้าเหลียงเหลียงชิงก็มีสีหน้าจนปัญญาเหมือนกัน ตอนนี้เขาเสียใจนัก ทำไมต้องกอดต้นขาต้าเยียนด้วย? ตอนนี้ดีแล้ว ลักไก่ไม่สำเร็จเสียข้าวอีกหนึ่งกำมือ!เห็นทุกคนตาละห้อยกับเกลือละเอียดของฉินอวิ๋นฟานเช่นนี้ แถมสมาคมการค้าต้าเซี่ยและสมาคมอื่น ๆ ยังตัดความร่วมมือกับพวกเขาทั้งหมดอีก มันช่างเหลือเชื่อจริง ๆ นี่ทำให้ซือหม่าหนานที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งหลักขมวดคิ้วมุ่น เขาพูดแบบคิ้วมัดเป็นปม “เกลือละเอียดมันดีขนาดนั้นเชียวหรือ? ถึงทำให้พวกท่านดิ้นพล
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 611
“เอ่อ... แบบนี้ไม่ดีกระมัง?”ซือหม่าหนานเห็นสภาพการณ์แล้วสีหน้าดำเป็นตับหมูเดี๋ยวนั้น พันธมิตรทางธุรกิจของพวกเขาจะย่อยยับทั้งอย่างนี้หรือ? นี่จะเร็วเกินไปแล้วกระมัง?“ขออภัยแล้ว ท่านผู้นำตระกูลซือหม่า!”“ขออภัย ผู้อาวุโสซือหม่า ขอลา!”“หวังว่าเราจะมีโอกาสได้ร่วมมือกันอีกนะ!”......หัวหน้าสมาคมการค้าทั้งหลายมีใครบ้างที่ไม่ให้ความสำคัญกับผลประโยชน์เป็นอันดับแรก? ทีแรกนึกว่าเข้าร่วมกับต้าเยียนคือการเลือกแบบมีกึ๋นสุด ๆ แล้ว ไม่นึกว่าจะเป็นหลุมเบ้อเร่อ พวกเขาจึงเลือกถอนตัวทันที“หา นี่ นี่...”เห็นหัวหน้าสมาคมแต่ละคนราวกับเท้าทาน้ำมัน พริบตาเดียวเผ่นแนบไปหมด ทำเอาซือหม่าเจาสองพ่อลูกมองตาปริบ ๆ หน้าเอ๋ออยู่ตรงนั้น“เฮ้อ! สุดท้ายก็คือพวกพ่อค้า เชื่อถือไม่ได้จริง ๆ!”ซือหม่าหนานส่ายหน้าพูดอย่างจนใจ“เอ่อ ท่านพ่อ เช่นนั้นตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี? ถ้าพวกบ้าพวกนี้เข้าร่วมกับฝ่ายฉินอวิ๋นฟาน สมาคมการค้าต้าเยียนเรามิต้องจบเห่หรือ?”ซือหม่าเจาพูดหน้าละเหี่ยใจ“เฮ้อ! เราไม่ใช่ยอดฝีมือเล่นเกมการเมือง ไปหาหลัวเทียนเป้าคิดแผนรับมือเถอะ!”ซือหม่าหนานถอนหายใจหนัก ๆ ทีหนึ่ง ออกจากสมาคมการค้าแล
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 612
เขาได้แต่ฝืนฉีกยิ้มออกมานิดหนึ่ง “เอ่อคือ แม่นาง เจ้าว่าเช่นนี้จะได้หรือไม่ เจ้าก็บอกว่าเรามาด้วยความจริงใจอย่างยิ่ง อีกทั้งพวกเรายังยินดีให้ราคาสูงเพื่อลงนามหนังสือสัญญาความร่วมมือกับเครือต้าเฉียนเหิงไท่ด้วย”“ขอเพียงรัชทายาทต้าเฉียนยินยอมมอบโอกาสให้พวกเรา เราจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง นี่คือการได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย จริงนะ เจ้าช่วยเราอีกสักครั้งเถอะ พบครั้งเดียวก็พอ ครั้งเดียวก็พอ”“เอ่อ นี่...”เห็นพวกหนานไป่เวยขอร้องน่าสงสาร ท่าทีจริงใจยิ่งนัก ทำให้สาวน้อยลำบากใจมาก ใช่ว่านางไม่อยากไปแจ้ง แต่พอนึกถึงท่าทีของฉินอวิ๋นฟานเมื่อครู่แล้วก็ทำให้นางสั่นโดยที่ไม่หนาวทีแรกนางคิดว่าทำดีกับสมาคมการค้าเหล่านี้สักหน่อย พวกเขาจะจากไปอย่างรู้กาลเทศะ นี่ก็คือท่าทีบริการของเครือต้าเฉียนเหิงไท่เสมอมา ไม่นึกว่าคนพวกนี้จะไม่รู้จักดี ยังทำให้นางลำบากใจอีก นี่จะทำอย่างไรดี?“แม่นาง ถือว่าข้าขอร้องละ ได้ไหม? เจ้าช่วยคว้าโอกาสให้เราอีกสักครั้งก็พอ แค่รัชทายาทต้าเฉียนยอมพบหน้าเราสักครั้ง ครั้งเดียวนะ!”เหลียงชิงก็รีบตื๊อด้วยเหมือนกัน“เอ่อ ก็ได้ เช่นนั้นข้าน้อยจะไปลองดูอีกสักครั้งแล้วกันเจ้าค่ะ!”สาวน้อย
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 613
“อ้อ? เจ้ากำลังสอนข้าทำงาน?”ฉินอวิ๋นฟานเลิกคิ้ว มองผู้รับผิดชอบสมาคมการค้าต้าเหลียงตรงหน้าอย่างเย็นชา กล่าววาจาด้วยสายตาเฉยเมย“เอ่อ รัชทายาทต้าเฉียน ท่านกล่าวหนักไปแล้ว ข้าน้อยมิได้มีความหมายเช่นนั้นเด็ดขาด ความหมายของข้าน้อยคือ พวกเราสองแคว้นเป็นพันธมิตรเสมอมา สมควรรักษาความร่วมมือให้ยาวนานจึงจะถูกขอรับ”เหลียงชิงเห็นฉินอวิ๋นฟานขุ่นเคือง เหงื่อเย็นผุดรีบอธิบายทันที กระทั่งยกความสัมพันธ์มาพูด กลับไม่รู้ว่ายิ่งเขาทำเช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานก็ยิ่งโกรธ!“อ้อ? ที่แท้เจ้าก็รู้ว่าพวกเราสองแคว้นเป็นพันธมิตรกัน”ฉินอวิ๋นฟานหรี่ดวงตาทั้งคู่และเอ่ยเสียงเย็น “แล้วทำไมก่อนหน้านี้เจ้าทำยังไง? ตอนที่ข้าฉินอวิ๋นฟานต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า เจ้าอยู่ไหน? ในตอนที่ต้องควบคุมเมืองอู่โจวให้สงบ เจ้าทำอะไรอยู่?!”“เอ่อ...”ฉินอวิ๋นฟานฟาดเหลียงชิงกลัวจนพูดไม่ออก เหงื่อไหลซก ๆ พลังแข็งแกร่งของฉินอวิ๋นฟานข่มจนเขาหายใจไม่ออก คำถามที่มาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณทำให้เขาละอายใจนัก“ในเมื่อเจ้ารู้ว่าพวกเราคือพันธมิตรกัน ทำไมยังเข้าร่วมเป็นพวกเดียวกับต้าเยียน? หรือเจ้าไม่รู้ว่านั่นคือพันธมิตรที่จะเล่นงานข้าฉินอวิ๋
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 614
“แหม ยังรู้จักอายหรือ ดูท่าจะโตแล้วจริง ๆ สินะ เมื่อก่อนเจ้าไม่เป็นเช่นนี้นี่!”นางใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากหัวเราะเอิ๊ก ๆ“เจ้า เจ้าเป็นใครกันแน่?”ฉินอวิ๋นฟานขมวดคิ้ว เขาเกิดความรู้สึกพิเศษอย่างหนึ่งขึ้นมาทันใด การที่นางกล้ากำแหงไม่เกรงกลัวต่อหน้าเขาได้เช่นนี้ เห็นชัดว่ามีปัญหา แต่เขาบอกไม่ถูกว่าเพราะอะไร“หึ ๆ ตอนนี้เพิ่งนึกจะถามว่าข้าคือใคร?”นางยิ้มร้ายและพูดอย่างยั่วยวน “จะให้ข้าบอกเจ้าก็ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่เจ้าต้องบอกข้าก่อน ข้างามหรือไม่?”“เอ่อ นี่...”ถูกนางแกล้งอีกครั้ง ฉินอวิ๋นฟานจนปัญญาเสียเหลือเกิน เรื่องที่กลั่นแกล้งคนต่อหน้าธารกำนัลเช่นนี้ ไม่สมควรเป็นเรื่องของเขาคนเดียวหรือ?วันนี้มันอย่างไรกันเนี่ย?หวั่นไหว?จะถูกสยบแล้ว?ไม่น่านี่!“ฮ่า ๆ ๆ ท่าทางเขินอายของเจ้าน่ารักจริง น่ารักเหมือนเจ้าในสมัยก่อนเลย”นางเอามือปิดปากหัวเราะเอิ๊ก ๆ อีก“เจ้า เจ้าเป็นใครกันแน่?!”ฉินอวิ๋นฟานหน้าตึงในพริบตา แม้นางจะงดงาม อย่างนั้นก็ต้องควบคุมได้จึงจะดี นางผู้นี้แทบจะเป็นนางปีศาจจิ้งจอก มิใช่คู่ต่อสู้โดยสิ้นเชิง“แค่ก ๆ ๆ เสี่ยวฟาน ทางที่ดีเจ้าเกรงใจนางหน่อย”เห็นฉินอวิ๋นฟานชั
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 615
หนนี้ฉินอวิ๋นฟานลนแล้ว ในความทรงจำของเจ้าของร่าง มีความทรงจำช่วงนี้อยู่จริง ๆ เขาถูกเด็กหญิงอายุหกเจ็ดขวบคนหนึ่งอุ้มอยู่ เอาแต่เรียกเขาว่าเสี่ยวฟานฟาน นอนนะ...ความทรงจำช่วงนี้พร่าเลือนมาก คล้ายเป็นดินแดนแห่งความฝันอย่างไรอย่างนั้น ฉินอวิ๋นฟานที่ทะลุมิติมาจากปัจจุบันเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น นั่นก็คือความทรงจำเลือนรางวัยเยาว์ของเจ้าของร่างหากคำนวณตามเวลา หญิงตรงหน้าน่าจะมีอายุมากกว่าเขาประมาณห้าถึงเจ็ดปี และเขาเพิ่งผ่านวันเกิดอายุครบสิบแปดได้ไม่นาน อ้างอิงจากความทรงจำเลือนรางในสมอง หรือว่านางก็คือเด็กหญิงคนนั้น?กอปรกับมารดาคือองค์หญิงแห่งต้าเหลียง และหญิงตรงหน้าดูเหมือนว่าจะถูกผู้รับผิดชอบสมาคมการค้าต้าเหลียงเรียกว่าองค์หญิงสิบสามอะไร? แม้จะไม่แน่ชัด แต่มันชัดเจนมากว่าตัวตนของนางผู้นี้ในต้าเหลียงต้องไม่ธรรมดาแน่มิหนำซ้ำนางยังรู้การเรียกของเขาในวัยเด็ก นี่คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญกระมัง?ครั้นเชื่อมโยมทุกอย่างจนเข้าใจแล้ว ฉินอวิ๋นฟานพลันสะดุ้ง ถ้าเขาวิเคราะห์ไม่ผิด หญิงตรงหน้าก็คือเสด็จน้าสิบสาม? และที่เมื่อครู่เขาคิดมิดีมิร้าย แถมยังอยากถอดกางเกง...? บาปกรรม บาปกรรม!“ทะ ท่านคงไ
บทล่าสุด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 839
“เอ่อ... แต่เพียงแต่ข้าที่กังวลเช่นนี้ เกรงว่าทุกคนก็คงมีความกังวลนี้เหมือนกันกระมัง? อย่างไรเสีย ของอย่างบัญชีก็สามารถปลอมแปลงได้”เห็นฉินอวิ๋นฟานพูดตามตรง ฉินอวิ๋นฮุยจึงไม่อ้ำอึ้งอีก การยกเรื่องไม่ดีมาพูดแต่แรกมิใช่เรื่องน่าอายอันใด เพราะมันเกี่ยวพันถึงผลประโยชน์ของพวกเขา เขาไม่อยากถูกฉินอวิ๋นฟานหลอก!“ฮ่า ๆ ๆ...”ฉินอวิ๋นฟานลั่นเสียงหัวเราะทันที “พี่รองทำงานรอบคอบดังคาด น้องเจ็ดเลื่อมใส แต่ท่านคิดมากไปแล้ว ถ้าต้องดูแลเมืองการค้าสามเมือง คนของข้าไม่มีทางพอ ถ้าพวกท่านไม่ส่งคนมาช่วยงาน ข้าคงทำเรื่องนี้ไม่สำเร็จ”“อ้อ? น้องเจ็ดพูดจริงรึ?!”เมื่อนั้นหัวใจที่ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ของฉินอวิ๋นฮุยจึงสงบลง หากเขาสามารถให้คนเข้าร่วมอยู่ในเมืองการค้าทั้งสามเมืองได้ เช่นนั้นเขาจะวางใจได้แล้ว เพราะจะรับประกันผลประโยชน์ของเขาได้ทั้งหมด!“พี่ใหญ่ พี่รอง พวกท่านวางใจได้เลย ระหว่างพวกเราพี่น้องแม้เป็นคู่ต่อสู้กัน แต่ต่อหน้าผลประโยชน์ของบ้านเมือง พวกเราต้องรวมใจเป็นหนึ่ง มีเพียงเช่นนี้ต้าเฉียนเราจึงจะเฟื่องฟูได้นิรันดร์”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงหนัก “ดังนั้นในเรื่องการค้า เครือเหิงไท่จะรับผิดชอบกิจการหลักท
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 838
ฉินอวิ๋นฟานกล่าวอย่างจริงจัง “ต่อให้ใครกล้ามีความคิดส่วนตัวก็เปล่าประโยชน์ เพราะพวกเราต้องร่วมกันทำงาน หากไม่อยากเสียเมืองไป ไม่อยากตาย ทหารทุกคนจะต้องให้ความร่วมมือ เป็นหนึ่งเดียวสู้กับภายนอก”“ดี ดีมาก ความคิดนี้ไม่เลว!”เมื่อฉินอวิ๋นฟานกล่าวออกมา ไท่ซั่งหวงรู้อยู่แล้วว่าฉินอวิ๋นฟานต้องทุ่มเทเพื่อแผนการนี้ มิเช่นนั้นจะไม่มีทางคิดแผนการสมบูรณ์แบบเช่นนี้ออกมาได้“อื่ม ไม่เลว!”ฉินอวิ๋นฮุยไม่ได้ดีใจกับแผนการสมบูรณ์แบบไร้ที่ติของฉินอวิ๋นฟาน เพราะแม้เช่นนี้จะเป็นเรื่องดีต่อบ้านเมืองจริง หากไร้ประโยชน์อันใดต่อพวกเขา ในทางกลับกัน พวกเขายังจะกลายเป็นคนที่ถูกฉินอวิ๋นฟานใช้งานอีกด้วยพวกเขาส่งทหารรักษาเมือง ฉินอวิ๋นฟานกอบโกยกำไรอย่างบ้าคลั่ง คิดแล้วฉินอวิ๋นฮุยก็อยากตบหน้าตัวเองสักฉาด ลักไก่ไม่สำเร็จเสียข้าวอีกหนึ่งกำมือโดยแท้!ทว่าไท่ซั่งหวงแสดงท่าทีชัดเจนแล้ว เขายังจะทำอะไรได้อีก?ฉินอวิ๋นฟานรู้ความคิดของพวกเขาดี อีกอย่าง ถ้าครองผลงานเองในเวลานี้จะเป็นการเลือกที่ไม่ฉลาดเอามาก ๆ ฉินอวิ๋นฟานไม่ทำเรื่องเบาปัญญาเช่นนี้หรอก!โบราณกล่าว ตบหน้าฉาดหนึ่งต้องให้พุทราหวานหนึ่งลูก อีกฝ่ายส่งทหารม
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 837
ขณะนี้ ทั่วทั้งท้องพระโรงเงียบกริบ ถ้อยคำชวนให้คนมีจิตใจฮึกเหิมของฉินอวิ๋นฟานวนเวียนอยู่ในหัวของ แม้ไท่ซั่งหวงเองก็ยังตกตะลึงพรึงเพริดกับคำพูดนี้ของฉินอวิ๋นฟาน!รัชทายาทวัยสิบแปดสิบเก้าคนหนึ่ง ช่างเป็นชายชาตินักรบเลือดร้อนไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน หากคนเช่นนี้เป็นจักรพรรดิ ไยต้องกลัวอนาคตต้าเฉียนจะไม่ศิวิไลซ์?“เกี่ยวกับการสร้างเมืองการค้าสี่แห่งในสี่ทิศของต้าเฉียน ทุกคนคัดค้านอย่างหนัก ข้าเข้าใจความรู้สึกของทุกคนมาก แต่ในเมื่อจะทำเรื่องนี้ ข้าก็ต้องยอมรับเสียงและความเห็นที่แตกต่าง ทุกคนว่ามาเถอะ”ฉินอวิ๋นฟานไม่รีบร้อน มีแต่ต้องทำให้ทำคนยอมรับเรื่องนี้จากใจจริง เขาจึงจะยึดสิทธิ์ความเป็นผู้นำได้ มิเช่นนั้นต่อให้ใช้กำลังผลักดันเรื่องนี้ คนเหล่านี้ต้องเล่นตุกติกลับหลังเขาแน่ เช่นนี้มีแต่จะทำให้รำคาญดังนั้นฉินอวิ๋นฟานเตรียมตัวกับการคัดค้านและความคิดของทุกคนแต่แรกแล้ว ต้องการแค่โอกาสประจวบเหมาะหนึ่ง เพราะคนที่ป่วยเป็นโรคอิจฉาตาร้อนมีมากเหลือเกิน มีแต่ต้องคิดหาทางหยดยาดวงตาให้พวกเขาสักหน่อย จึงจะขจัดต้นตอของปัญหาได้ “นี่...”ผู้คนมากมายแน่นขนัดพูดไม่ออกสักคำ เพราะต่างมีความกังวลอยู่ในใจ ฉ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 836
นาทีนี้ถังเจิ้นไห่ถูกโจมตีทำร้ายทางจิตใจอย่างหนัก ฉินอวิ๋นฟานปากคอเราะรายน่ากลัวจริง ๆ การโจมตีของเขารวดเร็วนัก เขาต้านทานไม่ไหวเลยเขาจนปัญญากับการโจมตีของฉินอวิ๋นฟานแล้ว ได้แต่ใช้สถานะข่มขู่ฉินอวิ๋นฟาน หวังว่าฉินอวิ๋นฟานจะหยุดโจมตีเขาน่าเสียดาย แต่ไหนมาฉินอวิ๋นฟานก็ไม่ใช่คนใจบุญสุนทานอะไร และไม่เคยเป็นพวกยอมเสียเปรียบ หากมีคนโจมตีเขา ฉินอวิ๋นฟานจะไม่ใจอ่อนเด็ดขาด!ต้องถล่มอีกฝ่ายจนแพ้ราบคาบ นี่สิจึงจะเป็นเป้าหมายความเป็นคนของเขา และถังเจิ้นไห่ก็แตะเขตต้องห้ามของเขาพอดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานย่อมไม่ไว้หน้าเขา!ครั้นพวกฉินอวิ๋นฮุยเห็นสภาพการณ์เช่นนี้ก็พากันมอบสายตาเห็นใจให้ถังเจิ้นไห่ พวกเขาเคยได้รับการสั่งสอนด้วยหมัดหนักจากฉินอวิ๋นฟานมานานแล้ว ในสถานการณ์ที่ไม่มีความมั่นใจเต็มร้อย หากหาเรื่องฉินอวิ๋นฟานก็เท่ากับรนหาที่ตาย!ไท่ซั่งหวงและจางเต้าหลินฉายรอยยิ้มพึงพอใจ แม้ถ้อยคำของฉินอวิ๋นฟานจะหยาบคายไม่รื่นหูไปบ้าง แต่สะใจยิ่งนัก! นักวางแผนร้ายเฒ่าเจ้าเล่ห์คนหนึ่ง ถูกฉินอวิ๋นฟานฟาดกลับจนต้องสงสัยในชีวิต เด็ดสะระตี่แท้!“เกินไป? ตอนนี้ท่านรู้ว่าเกินไป? ตอนที่ท่านสาดน้ำคลำใส่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 835
“ท่าน...”ถูกฉินอวิ๋นฟานด่าว่าหน้าด้าน ถังเจิ้นไห่โกรธจนหน้าเขียว แทบอยากสับฉินอวิ๋นฟานเป็นหมื่น ๆ ชิ้น เขาจำต้องยอมรับว่าฉินอวิ๋นฟานร้ายจริง ๆ! ในสภาวการณ์เช่นนี้ เขากลับไม่กลัวแม้แต่น้อย?“ท่านเทิ่นอะไร ท่านมันหน้าด้านเหม็นโฉ่ อายุอานามห้าสิบกว่าแล้ว มีแต่ความชั่วร้ายอยู่เต็มอก น่ารังเกียจโดยแท้!”ฉินอวิ๋นฟานไม่ไว้หน้าถังเจิ้นไห่สักนิด เอ่ยต่อ “เมื่อวานข้าเพิ่งเดินทางกลับมาจากเมืองอู่โจว ท่านรู้ได้ยังไงว่าข้าไม่คิดกระจายการเพาะปลูกทั่วแคว้น? ท่านให้โอกาสข้าพูดแล้วหรือยัง?!”“อีกอย่าง ปริมาณเมล็ดพันธุ์ที่ข้ามอบให้ทุกแคว้นมีจำกัด ใครกล้าไม่เคารพต้าเฉียน? ข้าคือบิดรมารดาปากท้องของพวกเขา ใครกล้าหือ?!”“แม้นมีแคว้นใดไม่เป็นเด็กดี ข้าจะระงับการส่งมอบเมล็ดพันธุ์ให้พวกเขาทันที ข้าจะดูสิว่าไอ้ไม่ดูตาม้าตาเรือหน้าไหนกล้าท้าทายขอบเขตต่ำสุดของข้า?!”ครั้นกล่าวออกมา ทุกคนต่างมองหน้ากัน ไม่มีผู้ใดกล้าพูด หากเทียบกับการเคลือบแคลงสงสัยเมื่อครู่ การพูดเช่นนี้ของฉินอวิ๋นฟานยิ่งสามารถทำให้เขายืนอย่างมั่นคงมากขึ้นฉินอวิ๋นฟานคลี่คลายประการแรกของความผิดร้ายแรงสามประการได้แล้ว ถังเจิ้นไห่หน้าตึงจนน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 834
“ได้!”ถังเจิ้นไห่พูดหน้าขรึม “ประการที่สองของความผิดร้ายแรงสามประการ รัชทายาทร่วมกันสร้างถนนกับแคว้นต่าง ๆ เรื่องนี้อึกทึกครึกโครมไปทั่ว ทันทีที่สร้างถนนที่กว้างยิ่งขึ้น การคมนาคมจะสะดวก คืออยากให้แคว้นรอบข้างรุกรานต้าเฉียนเราสะดวกยิ่งขึ้นหรือ? การกระทำเช่นนี้มิใช่แผนการล่มชาติแล้วมันคืออะไร?!”ซี้ด...เมื่อทุกคนได้ฟังต่างสูดลมเย็นเข้าปาก เกิดความสงสัยอย่างหนักกับจุดประสงค์ของฉินอวิ๋นฟาน ด้านหนึ่งมอบธัญพืช ด้านหนึ่งสร้างถนนกับทุกแคว้น จุดประสงค์จะชัดเจนเกินไปแล้วกระมัง?“ต่อ ประการที่สามเล่า!”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มเรียบ เขาก็อยากดูสิว่าถังเจิ้นไห่จะไปไกลขนาดไหน ช่างเป็นคนที่มีขอบเขตความรู้ความเข้าใจและวิสัยทัศน์โดยแท้ การกำหนดอนาคตของบ้านเมือง เป็นเช่นนี้ดังคาดหากให้พวกเฮ่อชินอ๋องเรืองอำนาจจริง ต้าเฉียนมิต้องจบเห่หรือ? ให้สวะพวกนี้ดูแลบ้านเมือง บ้านเมืองนั้นยังจะมีความหวังอะไร?พวกเขานอกจากจะมีความชั่วร้ายอยู่เต็มอก มีความคิดดำมืดอยู่เต็มสมอง ยังจะทำอันใดได้อีก?“หึ!”ถังเจิ้นไห่แค่นเสียงแล้วจึงเอ่ย “ประการที่สาม รัชทายาทร่วมมือกับแคว้นต่าง ๆ กีดกันต้าเยียน สังหารบุตรชายคนที่สี่ข
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 833
“อ้อ? ความผิดร้ายแรงสามประการของฟานเอ๋อร์? ไหนลองว่ามาดูสิ!”ไท่ซั่งหวงตั้งสมาธิ นึกสนใจขึ้นมาทันที อย่างลับ ๆ เขาให้ความสนใจกับพฤติกรรมของฟานเอ๋อร์มาก ไม่เคยได้ยินความผิดร้ายแรงสามประการอันใด เขาก็อยากดูสิว่าถังเจิ้นไห่จะพูดอะไรความผิดร้ายแรงสามประการเสมือนระเบิดลูกใหญ่ ทำให้สีหน้าทุกคนเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกขึ้นมา ยามนี้สายตาของทุกคนในที่นั้นต่างรวมศูนย์อยู่ที่ตัวของถังเจิ้นไห่“ประการแรกของความผิดร้ายแรงสามประการ ได้ยินว่ารัชทายาททำเมล็ดพันธุ์ข้ามสายพันธุ์ขึ้นมา สามารถให้ผลผลิตสูงมาก เดิมนี่คือโอกาสดีที่สุดที่ต้าเฉียนเราจะแจ้งเกิด คิดไม่ถึงว่ารัชทายาทกลับมอบเมล็ดพันธุ์ผลผลิตสูงให้กับแคว้นต่าง ๆ รอบข้าง ช่วยให้พวกเขามั่งคั่งมากขึ้น”ถังเจิ้นไห่กล่าวเสียงหนัก “ขอถามทุกท่านในที่นี้ พฤติกรรมเช่นนี้ของรัชทายาทคือกำลังช่วยเหลือศัตรูน่ากลัวของเราหรือไม่? พฤติกรรมเช่นนี้ของเขา คือการขายชาติหรือไม่?!”ตูม...ครั้นถังเจิ้นไห่กล่าวถ้อยคำนี้ออกมา บรรดาขุนนางต่างอึกทึกครึกโครม คนทั้งโลกต่างรู้เรื่องที่เมืองจัวเก็บเกี่ยวอุดมสมบูรณ์แทบทุกคน และเรื่องที่ฉินอวิ๋นฟานลงนามสัญญากับแคว้นต่าง ๆ ก็รู
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 832
“อื่ม! ดี!”ไท่ซั่งหวงเอ่ยเสียงหนัก “เช่นนั้นข้าขอประกาศอย่างเป็นทางการ แต่งตั้งหวังอันสือเป็นหัวหน้าสำนักศึกษาหลวง เจี่ยงฝานฝานเป็นรองหัวหน้า การรับตำแหน่งนี้มีผลอย่างเป็นทางการ หัวหน้าขันทีเฉา ร่างราชโองการเดี๋ยวนี้ ประกาศต่อใต้หล้า!”เมื่อเรื่องราวสิ้นสุดลง ใจที่กระวนกระวายของฉินอวิ๋นฟานก็สงบ เขามองจางเต้าหลินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง!ทว่าคนอื่น ๆ กลับมีความรู้สึกที่แปลกออกไป หลังจากหวังอันสือได้ขึ้นตำแหน่ง ทำให้พวกเขาตระหนักว่าสถานการณ์ในราชสำนักกำลังหลุดจากการควบคุมอย่างช้า ๆ ฉินอวิ๋นฟานกำลังจะครองราชสำนัก“เอาละ เรื่องสำนักศึกษาหลวงก็สิ้นสุดแล้ว แต่จะละเลยผลงานการไปเมืองอู่โจวของฟานเอ๋อร์ครั้งนี้ไม่ได้”ไท่ซั่งหวงกล่าวเสียงเข้ม “ฟานเอ๋อร์ไม่เพียงแต่ทำคำสัญญาเมื่อครึ่งปีก่อนสำเร็จ ยิ่งทำให้เศรษฐกิจต้าเฉียนเราพุ่งทะยานอย่างรวดเร็ว ท้องพระคลังเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อย ๆ พสกนิกรมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นอย่างช้า ๆ ทุกคนต่างเห็นความยอดเยี่ยมของฟานเอ๋อร์”“ฟานเอ๋อร์ ว่ามาเถอะ เจ้าอยากได้อะไรเป็นรางวัล? ขอเพียงสมเหตุสมผล ข้าจะให้เจ้าดังปรารถนา!”ฉินอวิ๋นฟานรู้สึกดีใจมากที่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 831
“...”‘ไม่ว่าจะเป็นใคร คนผู้นั้นก็รู้อยู่แก่ใจดี’ ประโยคเดียวของฉินอวิ๋นฟานทำให้ถังเจิ้นไห่สยบ แม่งเอ๊ย เขาก็ต้องรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้ว หากเขามีความจำเป็นพูดออกมาไม่ได้!การเล่นเกมเลี่ยงบาลีของฉินอวิ๋นฟานทำให้แนวป้องกันของถังเจิ้นไห่พังทลายลงโดยสิ้นเชิง เหล่าขุนนางต่างกัดฟันกรอด กลับทำอะไรไม่ได้ ฉินอวิ๋นฟานเฉกเช่นปลาหนีชิวลื่นไหลตัวหนึ่ง ทำอะไรเขาไม่ได้เลย!จางเต้าหลินที่อยู่ด้านข้างตกตะลึงกับการกระทำนี้ของฉินอวิ๋นฟาน เขาเคยเห็นคนหน้าด้าน กลับไม่เคยเห็นผู้ใดหน้าหนาไร้ยางอายเช่นฉินอวิ๋นฟานมาก่อน หน้าไม่อายที่สุด!คนคนหนึ่งปั่นหัวเหล่าขุนนางใหญ่เป็นว่าเล่น โมโหโทโสจนร่ำไห้หาพ่อร้องหาแม่ กลับจนปัญญา ดูสีหน้าเขียวปัดของถังเจิ้นไห่ จางเต้าหลินกลั้นหัวเราะอย่างหนัก กลั้นจนภายในจะบอบช้ำแล้ว“เอาละ ๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย พอแค่นี้เถอะ!”ไท่ซั่งหวงเห็นว่าพอประมาณแล้ว จึงตัดสินเรื่องนี้ในที่สุด ได้แต่บอกว่าฟานเอ๋อร์ใช้ไหวพริบและผลลัพธ์ก็คือว่าเป็นที่น่าพอใจ“จางไท่เว่ย ในเมื่อมีสามตัวเลือก และทุกคนก็แสดงจุดยืนของตัวเองแล้ว ท่านมีความเห็นต่อเรื่องนี้อย่างไร?”ไท่ซั่งหวงไม่ได้ยอมรับคว
