เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 530
บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 531
ถ้อยคำขององค์ชายรองทำให้สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนสีฉับพลัน นี่คือการหาเรื่องแบบเห็น ๆ เห็ดชัดว่าองค์ชายรองติดใจกับข่าวที่ต้าเยียนประกาศออกมา แม้จะผ่านไปสามเดือนแล้วแต่เขาก็ยังคับแค้นใจเหมือนเดิมถ้าบอกว่าคำพูดขององค์ชายใหญ่แสดงออกว่าสงสัยในคำพูดของฉินอวิ๋นฟานแบบอ้อม ๆ เช่นนั้นการชี้ประเด็นนี้ในยามนี้ขององค์ชายรองแทบจะเป็นการแสดงท่าทีชัดเจน ไม่ว่าจะด้วยจุดประสงค์อะไร พวกเราก็จะไม่เชื่อฉินอวิ๋นฟาน...“น้องเจ็ด ผลงานคือผลงาน ความผิดคือความผิด ที่จู่ ๆ ข้าก็ยกประเด็นเรื่องนี้ไม่ได้มีความหมายอื่น แค่สงสัยเจ้าเหมือนกับทุกคนในที่นี้เท่านั้น ต้าเยียนซึ่งเป็นแคว้นมหาอำนาจเช่นนี้ เหตุใดจึงว่าง่ายกว่าปกติ?”ฉินอวิ๋นฮุยยกมุมปากเล็กน้อยและพูดเสียดสี “แค่เพราะเจ้าหล่อ? แค่เพราะเจ้าลวนลามองค์หญิงสามต้าเยียนต่อหน้าทุกคน? แค่เพราะสัญญาเดิมพันธรรมดาฉบับหนึ่ง? ดังนั้นพวกเขาจึงสมัครใจประเคนสองเมืองให้เจ้า? นี่คงทำให้ทุกคนเชื่อไม่ได้กระมัง?”“ต่อหน้าอิทธิพลเหนือระดับ กำปั้นก็คือเหตุผล ต้าเยียนที่เป็นแคว้นมหาอำนาจเช่นนี้ เขาจำเป็นต้องกลัวสัญญาเดิมพันของเจ้าด้วย? ยังจำเป็นต้องประกาศต่อใต้หล้า แสดงท่าทีชัดเจน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 532
“ว่ามาเถอะ ท่านต้องการอะไรกันแน่? อยากได้คำอธิบาย หรือว่าอยากตามข้าไปออกศึกเหมือนพี่ใหญ่ แล้วแบ่งผลงาน?”ฉินอวิ๋นฟานเข้าใจสักที ถ้าเขาแข็งข้อกับพี่ใหญ่พี่รองในเวลานี้ หรือว่าโกรธ เขาจะติดกับจริง ๆ กระทั่งผิดต่อความตั้งใจเดิม เทียบกับการถือสาเอาความกับพวกคนถ่อย มิสู้สงบสติเจรจาเงื่อนไขกับพวกเขาพี่ใหญ่อยากจะร่วมด้วยไม่ใช่หรือ? เจ้าฉินอวิ๋นฮุยก็คงจะคิดเหมือนกันกระมัง? ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ได้! ข้าเอาพวกเจ้าไปด้วยก็ได้! จะจับตามองก็ดี แบ่งผลประโยชน์ก็ช่าง เอาเมืองอู่โจวกลับมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน!“น้องเจ็ด ไยเจ้าต้องโมโหเช่นนี้... พวกเจ้าเห็นพวกเราสองคนใจคอคับแคบเกินไปแล้ว...”ฉินอวิ๋นฮุยเห็นฉินอวิ๋นฟานไม่มีอารมณ์แล้ว เดิมคิดจะหาเรื่องอีก แต่ตอนนี้เอง จู่ ๆ ไท่ซั่งหวงก็เปิดปาก เขาเอ่ยเสียงเข้ม “ฮุยเอ๋อร์ เรื่องนี้ใหญ่หลวงนัก ไม่จำเป็นต้องเปลืองน้ำลายอีก”“ไม่ว่าจะด้วยคำนึงถึงส่วนรวม จับตาดูฟานเอ๋อร์ก็ดี แบ่งเบาภาระก็ช่าง มันไม่มีอะไรสำคัญ สำคัญคือการกลับมาของเมืองอู่โจว ถ้าเจ้าวางใจไม่ลงจริงก็ส่งกองกำลังหนึ่งไปเหมือนกับคังเอ๋อร์ก็สิ้นเรื่อง!”ไท่ซั่งหวงรับว่ามองออกแล้ว สองคนนี้ความจริงก
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 533
ไท่ซั่งหวงชินกับการทำเรื่องแปลกแหวกแนวของฉินอวิ๋นฟานแล้ว ในทางกลับกัน เขารู้สึกสนใจกับเรื่องที่ฉินอวิ๋นฟานจะทำต่อไปนี้มาก เขาก็อยากดูสิว่าพวกฉินอวิ๋นฟานสามคนอยู่ด้วยกันแล้ว จะทำเรื่องสะพรึงฟ้าอะไรที่เมืองจัวได้ด้วยท่าทีแข็งกร้าวของไท่ซั่งหวง เหล่าขุนนางย่อมไม่กล้าพูดมาก องค์ชายใหญ่สบสายตากับองค์ชายรองทีหนึ่ง ในทั้งความกระหยิ่มยิ้มย่องและความยินดีกับชัยชนะ พร้อมกันนั้นยังมีรอยยิ้มซับซ้อนแฝงประสงค์ร้ายอยู่“เสี่ยวฟาน สถานการณ์มันแปลก ๆ นะ เราเอาคนไปน้อยเกินไปหรือเปล่า?”เมื่อครู่อู่จ้านพูดไม่ได้ เขาร้อนใจดั่งไฟแผดเผา ยามนี้โดยรวมถูกกำหนดแล้ว สถานการณ์เช่นนี้ทำให้เขากังวลอย่างหนัก การเข้าร่วมกะทันหันขององค์ชายใหญ่และองค์ชายรองไม่ปกติอย่างเห็นได้ชัดในฐานะที่เป็นองครักษ์คนสนิทผู้ซื่อสัตย์ที่สุดคนหนึ่ง สัญชาตญาณบอกกับเขา องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองต้องมีจุดประสงค์อื่นแน่ การเดินทางตั้งนี้ต้องเสริมเกราะป้องกันระวังภัยจึงจะดี“นั่นสิ รัชทายาท พวกเรานำพลไปแค่สามพัน เกรงว่าจะไม่พอ”หลัวเหิงเห็นสภาพการณ์แล้วจึงรีบก้าวออกมาพูดเตือน“วางใจเถอะ สามพันพอแล้ว มีพวกอาจ้านอยู่ด้วย ไม่เป็นปัญหา! ที
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 534
แค่ชั่วครู่เดียว ในเมืองและนอกเมืองคนเป็นภูเขาเลากา มีระเบียบเรียบร้อย ทุกคนต่างอยู่ในชุดเกราะ มือถือศาสตรา แววตามุ่งมั่น เห็นความตายประหนึ่งกลับบ้านอาชางามสามตัวกรีดกรายออกมาอย่างเชื่องช้า เหล่าองครักษ์ติดตามอยู่ซ้ายขวา ทหารม้าอยู่เบื้องหลัง สำหรับพลทหารเดินเท้าค่อนข้างช้า พวกเขาต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์จึงจะถึงเมืองอู่โจวได้นอกประตูเมืองทางทิศใต้ สามพี่น้องแลกสายตากันทีหนึ่ง ไม่มีใครยอมใคร แม้จะเดินทางด้วยกัน กลับมีความคิดที่แตกต่างเนื่องจากทุกคนต่างขี่ม้า เทียบกันแล้วจึงค่อนข้างเร็ว และระยะห่างระหว่างเมืองจัวกับเมืองหลวงก็ไม่นับว่าไกลกันนัก หากขี่ม้าชั้นดีและเปลี่ยนม้าตามสถานีพักม้า เช่นนั้นจะสามารถถึงจุดหมายได้ในหกชั่วยามแต่ถ้าไม่เปลี่ยนม้า ด้วยความเร็วของเขาจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองวัน นี่ก็คือสาเหตุที่ฉินอวิ๋นฟานวางแผนว่าจะออกเดินทางล่วงหน้าสามวันจวบจนม่านรัตติกาลแผ่คลุม จันทร์กระจ่างสูงเด่น พวกฉินอวิ๋นฟานขี่ม้าเดินทางหนึ่งวันเต็ม ๆ จึงจะถึงเมืองปินโจวซึ่งเป็นเมืองรอบนอกในความดูแลของเมืองจัวเมืองปินโจวไม่ใช่เมืองที่อยู่ติดชายแดน ดังนั้นจึงเกิดสงครามค่อนข้างน้อย
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 535
กับสายตาที่เต็มไปด้วยการบุกรุกขององค์ชายใหญ่ หยางมี่รักษากิริยานอบน้อมเสมอต้นเสมอปลาย นี่ก็คือลักษณะที่เหนือคนทั่วไปของนาง ภายใต้การนำของหยางมี่ ไม่นานทั้งสามก็มาถึงห้องส่วนตัวกว้างขวางและเต็มไปด้วยการตกแต่งแบบโบราณบนโต๊ะในห้องส่วนตัวโอ่อ่ามีเพียงฉินอวิ๋นฟาน ฉินอวิ๋นฮุยและฉินอวิ๋นคังสามพี่น้อง นี่คือการชุมนุมด้วยรูปแบบนี้เป็นครั้งแรกในประวัติการณ์ หนำซ้ำพวกเขายังเป็นคู่ต่อสู้ชิงบัลลังก์รายใหญ่ที่สุดด้วย ส่วนองครักษ์คนสนิทอื่นรออยู่หน้าห้องครั้นรู้ว่าพวกฉินอวิ๋นฟานจะมาถึงในหนึ่งก้านธูป หยางมี่ก็เตรียมอาหารเต็มโต๊ะล่วงหน้าแล้ว ครั้งพวกฉินอวิ๋นฟานนั่งลงก็เริ่มยกอาหารขึ้นโต๊ะ“ดี ดีมาก หยางมี่ เจ้าเก่งจริง ๆ ข้าชอบเจ้านัก หรือไม่ต่อไปเจ้าก็ติดตามข้าเถอะ ข้าจะให้เจ้าอยู่อย่างสุขสบายกินดีอยู่ดี”ฉินอวิ๋นคังมองไปทางหยางมี่อีกครั้ง พูดอย่างทะยานอยากที่สุด“ไอ้หยา องค์ชายใหญ่ ท่านล้อเล่นอีกแล้ว หยางมี่เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ชาติกำเนิดต่ำต้อย สามารถถูกองค์ชายใหญ่ชมได้คือเกียรติของข้าน้อยในชาตินี้แล้ว ไหนเลยยังกล้าหวังอะไรอีก?”ถูกองค์ชายใหญ่ดึงเข้าพวกต่อหน้าฉินอวิ๋นฟาน หยางมี่ก็ต
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 536
ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยใบหน้ายิ้มแฉ่ง “เพื่อสร้างสัมพันธ์อันดีระหว่างพวกเราพี่น้อง ข้าคิดแล้วรู้สึกว่าจะใจแคบไม่ได้ ข้าจะไปเอาอู่เหลียงเย่ระดับพิเศษที่เก็บเอาไว้มาร่วมดื่มด่ำกับพี่ชายทั้งสองแล้วกัน”“อู่เหลียงเย่ระดับพิเศษ?”พอองค์ชายใหญ่ได้ยินก็หูผึ่ง ในฐานะที่เป็นขุนศึกเลือดเหล็กคนหนึ่ง สุราคือสิ่งที่ขาดไม่ได้ในชีวิตประจำวัน ยิ่งหลงใหลสุราดีที่สุด ถ้ามีอู่เหลียงเย่ชั้นยอดจริง เขาย่อมคาดหวัง“ข้าจะไปเอาเดี๋ยวนี้แหละ”ว่าแล้วฉินอวิ๋นฟานก็เดินออกห้องส่วนตัวไปและกลับมาพร้อมกับไหสุราลายครามงามวิจิตรใบเล็กในมือในช่วงเวลาหนึ่งครู่ ดูแล้วมีระดับมาก“โอ๊ะ น้องเจ็ด เจ้านี่ไม่ไหวเลยนะ เหล้าดีอย่างนี้กลับมุบมิบ?”องค์ชายใหญ่เห็นดังนั้นก็แยกเขี้ยวยิงฟันพูดทันทีหากองค์ชายรองที่อยู่ด้านข้างกลับระแวง ไม่มีทีท่าว่าอยากดื่มสักนิด เพราะตัวอยู่นอกบ้าน ความปลอดภัยคืออันดับหนึ่ง เขากับฉินอวิ๋นฟานมีความสัมพันธ์เป็นคู่แข่งกัน เขาไม่เชื่อถือสุราใด ๆ ที่ฉินอวิ๋นฟานเอามาทั้งนั้น“น้องเจ็ด เหล้านี่... ไม่มีปัญหานะ?”ฉินอวิ๋นฮุยถามเสียงชืด“หือ?”ครั้นได้ยินคำพูดนี้ของฉินอวิ๋นฮุย รอยยิ้มบนใบหน้าของฉินอวิ๋
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 537
องค์ชายใหญ่ฉินอวิ๋นคังยังคงจมอยู่กับความปีติกับสุรารสเลิศ ไม่เข้าใจความหมายแฝงของฉินอวิ๋นฟาน เขาแทบอยากยกสุราในจอกให้หมดแบบอดรนทนไม่ไหว“เหล้าดี เหล้าดีจริง ๆ!”องค์ชายใหญ่มิได้สนใจคำขอขมาเมื่อครู่ของฉินอวิ๋นฟาน จังหวะที่อู่เหลียงเย่ลงถึงท้อง เขารู้สึกสดชื่นทั้งคน ในใจได้รับการเติมเต็มแบบสุด ๆแม้อู่เหลียงเย่ในครั้งนี้จะไม่ต่างอะไรกับครั้งก่อน แต่ฉินอวิ๋นฟานเติมสิ่งหนึ่งลงไปในนั้นนิด ๆ ดังนั้นรสชาติจึงพิเศษออกไปเล็กน้อย แต่องค์ชายใหญ่หรือจะรู้สึกถึงรายละเอียดนั้น?“เชอะ จริงหรือเปล่า?”องค์ชายรองที่อยู่ด้านข้างกลับสีหน้าอึมครึม ในใจเจ็บจี๊ด ๆ จะให้เขาก้มหัวขอสุราดื่ม? ไม่มีทางเสียหรอก! แต่ความยั่วยวนของสุรามันทำให้เขาร้อนรุ่มจริง ๆ มีความรู้สึกคันไม้คันมือน้ำลายสอแต่พวกเขากลับไม่รู้เลย เรื่องที่ฉินอวิ๋นฟานจะทำต่อไปนี้จะทำให้พวกเขาทั้งสองผิดใจเป็นศัตรูกันอีกครั้งฉินอวิ๋นฟานเห็นบรรยากาศได้ที่แล้ว จึงสวมบทดาราเจ้าบทบาททันที พูดด้วยใบหน้ารู้สึกผิด “พี่ใหญ่ ข้าต้องขอโทษจริง ๆ ความจริงข้าควรขอโทษและบอกความจริงกับท่านต่อหน้านานแล้ว แต่มันยุ่งจนทำให้ล่าช้า วันนี้จึงขอใช้โอกาสนี้แล้วกั
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 538
องค์ชายใหญ่หน้าขมึงทึงจ้องฉินอวิ๋นฟาน แทบอยากสับฉินอวิ๋นฟานเป็นหมื่นชิ้น และที่ฉินอวิ๋นฟานต้องการก็คือผลลัพธ์เช่นนี้นี่แหละ พี่ใหญ่ยิ่งโกรธ อีกประเดี๋ยวก็จะยิ่งบันเทิง! “พี่ใหญ่ ท่านเข้าใจข้าผิดแล้ว”ฉินอวิ๋นฟานรีบอธิบาย “ข้ารู้ว่าเรื่องนี้สะเทือนใจท่านมาก และมันก็ผ่านมานานอย่างนี้แล้ว เดิมข้าไม่ควรพูดถึงอีก แต่ไม่ว่ายังไงข้าก็รู้สึกเหมือนตัวเองถูกคนหลอกใช้ ไม่พูดความจริงมันอึดอัดใจนัก”พอฉินอวิ๋นฟานพูดออกมา ราวกับมีระเบิดบอมบ์ลูกใหม่ระเบิดใส่หัวของทั้งสองภายหลังฉินอวิ๋นคังเคยคิดตรวจสอบเรื่องนี้ เขาอาจเข้าใจน้องรองผิด แต่ในใจของเขาเทไปฝั่งที่ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับน้องรองมากกว่า จังหวะที่ฉินอวิ๋นฟานอยากพูดความจริงออกมา ทำให้เขาอดรนทนไม่ไหวอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครั้นฉินอวิ๋นฮุยได้ยินว่าฉินอวิ๋นฟานต้องการพูด ‘ความจริง’ สีหน้าดำเป็นตับหมูฉับพลัน ความจริง? นี่มีความจริงอะไร นี่มิใช่ผลจากการที่เจ้าฉินอวิ๋นฟานแสดงละครเองหรอกหรือ?ทันใดนั้นเขาเริ่มลนแล้ว มักรู้สึกว่าฉินอวิ๋นฟานกำลังเบนหัวหอกมาทางเขาและที่เขาคิดก็ถูกต้องจริง ๆ เรื่องมันก็เป็นเช่นนี้“น้องเจ็ด เจ้าว่ามาเถ
บทล่าสุด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
