Share
บทที่ 123
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 124
“พระชายารัชทายาทที่รักของข้า ถึงตอนนี้เจ้าจะรู้ก็สายไปแล้ว”เสี่ยวหงเลียปาก ใบหน้าชวนหลงใหล อยู่ต่อหน้าฉินอวิ๋นผู่ นางรับบทบาทนางร้ายโดยสมบูรณ์ ให้ท่ายั่วยวนไม่หยุด ภาพนี้ทำให้มู่หรงจิ่นยากจะมองตรง“มู่หรงจิ่น ข้าหมายปองความงามแห่งยุคของเจ้ามานานแล้ว ติดที่ศักดิ์ศรีของราชวงศ์และกฎหมายจึงอดกลั้นเอาไว้ แต่พันไม่ควรหมื่นไม่ควร ฉินอวิ๋นฟานหยามข้าครั้งแล้วครั้งเล่า”ฉินอวิ๋นผู่พูดหน้าเหี้ยม “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็อย่างหาว่าข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน ข้าต้องทำให้ไอ้ฉินอวิ๋นฟานอยู่ภายใต้เงามืดของข้าตลอดชีวิต ให้มันรู้ว่าอะไรคือความเจ็บปวด อะไรหรือความสิ้นหวัง”“มันเห็นเจ้าเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่ามิใช่หรือ? เช่นนั้นข้าก็จะสัมผัสความล้ำค่าของเจ้าสักหน่อยแล้วกัน”ฉินอวิ๋นผู่เลียปาก ตีประชิดมู่หรงจิ่นทีละก้าว พอคิดถึงบาดแผลที่ฉินอวิ๋นฟานทำไว้กับเขาแล้วก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พอนึกว่าเขากำลังจะย่ำยีผู้หญิงของฉินอวิ๋นฟาน มันก็ทำให้เขาคึกคะนองมาก รอยแส้บนตัวยิ่งเจ็บ เขายิ่งรู้สึกสะใจ“เจ้า เจ้าอย่าเข้ามานะ เจ้าทำเช่นนี้คือความผิดร้ายแรง ผิดต่อจารีตประเพณี ไม่เพียงฉินอวิ๋นฟานจะไม่ปล่อยเจ้า ไท่ซั่งหวงก็
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 125
“แย่แล้ว องค์ชายรอง เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เกิดเรื่องใหญ่โตแล้ว!”ในขณะเดียวกัน จวนขององค์ชายรองจ้าละหวั่นแล้ว ลิ่งหูชงมาถึงห้องหนังสือขององค์ชายรองด้วยความเร่งรีบ“มีอะไรหรือ? ท่านลิ่งหู”องค์ชายรองไม่รู้ถึงความร้ายแรงของเรื่อง จึงพูดอย่างไม่รีบไม่ร้อนลิ่งหูชงพูดด้วยใจหน้าหมดหนทาง “องค์ชายห้าหาเรื่องอีกแล้ว!”“น้องห้าอยู่ในคุกหลวงมิใช่หรือ? บาดเจ็บหนักอย่างนั้นยังจะก่อเรื่องอะไรได้?”องค์ชายรองขมวดคิ้วถาม“รีบพูดมาเถอะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”ลิ่งหูชงโยนขันทีชุดดำลงกับพื้นแล้วตะคอกเสียงดุขันทีชุดดำรีบอธิบาย “องค์ชายรอง นี่จะโทษข้าน้อยไม่ได้นะขอรับ องค์ชายห้าให้ข้าน้อยทำ เขาให้ข้าน้อยหลอกพระชายารัชทายาทไปที่ห้องลับเพื่อกระทำชำเรา เขาต้องการแก้แค้นฉินอวิ๋นฟาน...”จังหวะที่ฉินอวิ๋นฟานสังหารเสี่ยวเต๋อจื่อ ขันทีชุดดำก็ตระหนักถึงความร้ายแรง และน่าจะสืบสาวถึงตัวองค์ชายห้าได้ด้วยนิสัยของฉินอวิ๋นฟาน แค้นที่ย่ำยีภรรยาต้องทะยานขึ้นฟ้าแน่ ถ้าจะพูดถึงคนที่กล้าสังหารองค์ชายห้าในวังหลวง เกรงว่าไม่พ้นเขาฉินอวิ๋นฟาน เขาจึงรีบเล่าต้นสายปลายเหตุของเรื่องทั้งหมดรอบหนึ่ง“อะไรนะ น้องห้าลักพา
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 126
ทหารทุกนายขานรับเป็นเสียงเดียว“อะไรนะ...”พอผู้คุมทุกคนได้ยินพลันขาอ่อนทรุดตัวลงกับพื้น ค่ายทานหลางคือทหารกล้าของต้าเฉียน ใครกล้าขัดขืนพวกเขา? รัชทายาทพิโรธ ทุกคนหัวใจดังเถ้าถ่านเดี๋ยวนั้นฉินอวิ๋นฟานสาวเท้าไปถึงห้องขัง ครั้นเห็นภาพตรงหน้าก็ใจหายวาบ ฉินอวิ๋นผู่ไม่ได้อยู่ในห้องขัง?“ทหาร!”ฉินอวิ๋นฟานตะคอกเสียงหนึ่ง หัวหน้าผู้คุมล้มลุกคลุกคลานมาและเอ่ยด้วยใบหน้าหวาดกลัว “ข้าน้อย ข้าน้อยอยู่นี่ขอรับ!”ตอนที่ฉินอวิ๋นฟานเพิ่งมาถึงก็เห็นแล้วว่าทุกคนผิดปกติเล็กน้อย มีปัญหาดังคาด เขาเอ่ยเสียงกร้าว “ฉินอวิ๋นผู่ล่ะ? พูดเร็ว!”“ข้าน้อย ข้าน้อยก็ไม่ทราบขอรับ!”หัวหน้าผู้คุมท่าทางนอบน้อม สีหน้าปั้นยาก ไม่ว่าคนแบบไหนฉินอวิ๋นฟานก็เคยเจอมาหมด แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเขากำลังโกหก!“ชิ้ง...”เวลาคือชีวิต มู่หรงจิ่นถูกคนพาตัวไปจะหนึ่งชั่วยามแล้ว ยิ่งล่าช้าก็ยิ่งอันตราย ฉินอวิ๋นฟานต้องทำเวลาทุกวินาที ชักกระบี่ออกมาวางอยู่บนคอของหัวหน้าผู้คุมทันใดหัวหน้าผู้คุมรูม่านตาหดเล็ก ร่างกายแข็งทื่ออยู่กับที่ รีบอธิบายว่า “รัชทายาท ข้าน้อย ข้าน้อยเป็นแค่หัวหน้าผู้คุมธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ไม่ทราบว่าองค์ชายห้าไปไ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 127
ฉินอวิ๋นฟานในตอนนี้ทั้งตกใจและดีใจ ทุกวินาทีล้วนเชื่อมโยงกับประสาทที่ตึงเครียดของเขา ทันทีที่ทางลับเปิดออกฉินอวิ๋นฟานก็พุ่งตัวลงไปอู่จ้านเห็นสภาพการณ์รีบพูดเตือน “รัชทายาท ระวังอาวุธลับ”“ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟข้าก็ไม่สน สำหรับจิ่นเอ๋อร์ ทุกวินาทีคือความทรมาน คือความเป็นความตาย ข้าต้องไปช่วยนางออกมาทันที”ฉินอวิ๋นฟานไม่สนใจว่าจะมีอาวุธลับหรือไม่ นึกถึงว่าจิ่นเอ๋อร์ถูกกักขังจนหวาดกลัวสิ้นหวัง หัวใจของเขาก็เจ็บราบกับถูกมีดกรีด เขากลัวว่าจิ่นเอ๋อร์จะได้รับอันตราย กลัวว่าจิ่นเอ๋อร์จะสิ้นหวัง“หลัวเหิง พวกเจ้ารีบตามมา”คำเตือนไร้ผล อู่จ้านจึงไม่พูดอะไรอีก พาทุกคนลงห้องใต้ดินอย่างเร็วรี่ ห้องลับคือห้องที่ไม่ใหญ่มากและมืดสนิทครั้นทุกคนเห็นภาพนี้ก็อึ้งกิมกี่ ทำไมถึงว่างเปล่าล่ะ? ไหนว่าฉินอวิ๋นผู่ลงไปแล้วไง?“เกิดอะไรขึ้น? เป็นห้องลับห้องเดียว แต่ไม่เห็นเงาฉินอวิ๋นผู่เลย”“ผู้คุมนั่นคงไม่ได้หลอกเรากระมัง? จงใจล่อให้พวกเราหาผิดที่จะได้ถ่วงเวลา?”“ถ้าเป็นแบบนี้งั้นก็น่ากลัวเกินไปแล้ว เบาะแสทั้งหมดถูกตัดขาดหมด จะทำยังไงดีละเนี่ย?”ตรงหน้าคือทางตัน ทุกคนตกอยู่ท่ามกลางความสับสนอีกครั้ง รั
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 128
เห็นสภาพน่าเวทนาของมู่หรงจิ่นเช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานไหนเลยจะคำนึงอะไรได้มาก รีบเดินไปอยู่ตรงหน้ามู่หรงจิ่นแล้วโอบนางเข้าอ้อมอก หยดน้ำในดวงตาไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัว“ขอโทษ จิ่นเอ๋อร์ ข้ามาช้าไป ขอโทษ!”ฉินอวิ๋นฟานกอดมู่หรงจิ่นที่อนาถจนมิอาจทนมอง กล่าวคำขอโทษไม่หยุด ความเศร้าโศกและเคียดแค้นผสมผสาน ไฟโทสะพุ่งทะยานขึ้นฟ้า นี่คือผู้หญิงคนแรกของเขาหลังจากทะลุมิติมา คือผู้หญิงคนแรกที่เขารักไม่อาจวางมือไม่นึกว่าจะถูกคนทรมานจนเป็นเช่นนี้?ฉินอวิ๋นฟานเดือดแล้ว!เขาเดือดโดยสิ้นเชิงแล้ว!“พี่อวิ๋นฟาน ได้พบกับท่านอีกครั้งข้าดีใจจริง ๆ ผัวจ๋าที่รักของข้า ข้านึกว่าพวกเราต้องจากกันชั่วนิรันดร์แล้ว ไม่คิดว่ายังได้พบกันอีก ทั้งหมดนี้ราวกับเป็นความฝัน”มู่หรงจิ่นดีใจจนน้ำตาร่วงริน ขดตัวอยู่ในวงแขนของฉินอวิ๋นฟาน ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด มีเพียงอ้อมกอดนี้จึงทำให้นางอุ่นใจและวางใจอย่างหาที่เปรียบมิได้“ไม่หรอก มีข้าอยู่ ใครก็ทำอะไรเจ้าไม่ได้ คนที่ทำร้ายเจ้าจะมีแค่จุดจบเดียว นั่นคือตาย!”เสียงของฉินอวิ๋นฟานทุ้มต่ำกลับมีความเผด็จการเต็มเปี่ยม ทุกคนที่ได้ยินเสียงของเขาต่างสัมผัสได้ถึงความโกรธไร้รูปร่าง ในดวงต
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 129
ฉินอวิ๋นฟานเห็นใบหน้าอัปลักษณ์และชั่วร้ายของฉินอวิ๋นผู่แล้วพาลให้รู้สึกขยะแขยงที่สุดการอธิบายและการดิ้นรนทั้งหมดของเขา ในสายตาของฉินอวิ๋นฟานเป็นแค่เดรัจฉานที่ดิ้นรนท่ามกลางความจนตรอก จุดจบในวันนี้ของฉินอวิ๋นผู่มีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือตาย!ฟั่บ...ฉินอวิ๋นฟานที่กำลังโกรธเกรี้ยวหยิบแส้ขึ้นมาจากพื้นแล้วเฆี่ยนลงบนตัวของเขาหนัก ๆฉินอวิ๋นผู่ที่มีบาดแผลเต็มตัวถูกลงแส้อีกครั้ง ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้เขาแผดเสียงร้องขึ้นมาแบบปอดฉีกหัวใจแหลกลาญ“อ๊า อ๊า อ๊า...”ฉินอวิ๋นฟานไม่ได้หยุดมือเพราะการร้องเสียงหลงของฉินอวิ๋นผู่ ทุกครั้งที่เขาเฆี่ยนลงไปล้วนใช้กำลังทั้งหมดที่มี รุนแรงกว่าเมื่อวาน เพราะมีแต่อย่างนี้จึงจะระบายความแค้นไม่มีสิ้นสุดในใจของเขาได้“น้องเจ็ด ข้าผิดไปแล้ว ข้าสำนึกผิดแล้วจริง ๆ ขอร้อง เจ้าอย่าเฆี่ยนอีกแล้ว อย่าเฆี่ยนอีกเลย”ลงแส้สองสามที บนตัวฉินอวิ๋นผู่เต็มไปด้วยรอยเลือดอย่างรวดเร็ว เขาในตอนนี้ราวกับหนูข้างถนนที่พยายามหนีสุดชีวิต พยายามหลบหนีการเฆี่ยนตีของฉินอวิ๋นฟานแต่น่าเสียดาย ไม่ว่าเขาจะหลบอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ ทางออกสองทางถูกปิดไปแล้ว เวลานี้เขาเสียใจนัก ทำไมถึงไ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 130
ฉินอวิ๋นฮุยสับเปลี่ยนแนวคิดโดยตรง หลังจากทำความรู้จักกับฉินอวิ๋นฟานในหลายวันนี้ คนผู้นี้ดื้อรั้นที่สุด คิดจะให้เขาปล่อยฉินอวิ๋นผู่น้องชายแท้ ๆ คือเรื่องไม่ง่ายเด็ดขาดเรื่องหนึ่ง“คลายความโกรธ? เจ้าคิดว่านี่คือเรื่องที่คลายความโกรธไม่คลายความโกรธงั้นรึ?”ฉินอวิ๋นฟานแววตาลุ่มลึกมากขึ้นทุกที ยิ่งรู้ว่านี่คือการพูดแก้ต่างให้น้องชายของฉินอวิ๋นฮุย แต่น่าเสียดาย เขาไม่มีเปิดโอกาสนี้ให้อีกฝ่ายหรอกเขาเอ่ยอย่างเย็นชาต่อ “ราชวงศ์ต้าเฉียนมีกฎอารยะระหว่างนางสนม องค์ชายและญาติฝ่ายหญิง หากมีผู้กระทำการผิดกฎเหล็ก ไม่ว่ามันจะเป็นใคร จะต้องประหารที่หน้าประตูวังหลวง หากมีผู้ขัดขืนประหารได้ทันที ประกาศต่อใต้หล้าเพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่าง หรือว่าเจ้าลืมไปหมดแล้ว?”“อะไรนะ? ประหารหน้าประตูวังหลวง?”พอฉินอวิ๋นผู่ได้ยินคำนี้ก็ลนลาน ความครั่นคร้ามกระจายอยู่ทั่วหน้าอันซีดเผือด ตอนนี้เองเขาจึงตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่อง รีบร้องออกไป “พี่รอง ข้าผิดไปแล้ว ข้าสำนึกแล้วจริง ๆ ขอร้องละ ท่านต้องช่วยข้านะ ต้องช่วยข้าให้ได้นะ” “ข้ายังเด็ก ข้ายังไม่อยากตาย ท่านต้องคิดทุกวิถีทางช่วยข้าให้ได้นะ!”“หุบปาก!”ฉินอ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 131
ทันทีที่มู่หรงจิ่นได้ยินคำพูดนี้ของฉินอวิ๋นฟาน ร่างอรชรสะท้าน ซาบซึ้งใจอย่างยิ่งจ้องเงาร่างสูงใหญ่ของฉินอวิ๋นฟาน ท่วงทำนองกล้าแกร่ง กอปรกับคำสัญญาที่ให้ไว้กับตน มู่หรงจิ่นมิอาจสงบใจได้อยู่นาน หากกล่าวจากมุมมองของผลประโยชน์ เสียสละให้นางรับกับการเหยียดยามเล็กน้อยแลกกับผลประโยชน์ทางการเมืองของฉินอวิ๋นฟานคือการเลือกที่ดีที่สุดจริง ๆให้นางคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึง ต่อหน้าองค์ชายของผู้แข็งแกร่ง ฉินอวิ๋นฟานกลับไม่ยอมถอยให้แม้แต่ก้าวเดียว ยังคงรักษาสัจจะ มั่งคงถึงที่สุด ผู้ชายที่เห็นนางดังชีวิตทำให้นางทั้งรักทั้งละอายใจตอนนี้เอง ไท่ซั่งหวงและคนอื่น ๆ มาถึงแล้ว แต่พวกเขาเลือกที่จะไม่ปรากฏตัว หลบฟังทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ในที่ลับนิสัยแน่วแน่และการรักษาสัจจะของฉินอวิ๋นฟานทำให้ไท่ซั่งหวงแย้มยิ้มน้อย ๆ“ฉินอวิ๋นฟาน ต้องให้ข้าทำยังไงเจ้าถึงจะปล่อยน้องห้า?”เกลี้ยกล่อมไม่เป็นผล ฉินอวิ๋นฮุยพูดด้วยสีหน้าดำทะมึน “ข้าขอแค่เรื่องเดียว นั่นคือให้ทางรอดกับน้องห้า แค่นี้เท่านั้น หวังว่าเจ้าจะเห็นแก่ส่วนรวม”ฉินอวิ๋นฟานตอบเสียงเย็น “บางคนคือคน แต่บางคนเยี่ยงปีศาจในแดนมนุษย์ ขอเพียงมันยังอยู่ จะต้องมีค
Latest chapter
