เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 122
บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 123
สองดวงตาฉินอวิ๋นฟานเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย เขาตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยวเสียงหนึ่ง ดังราชสีห์เพศผู้ที่คลุ้มคลั่ง เนื้อตัวบนล่างมีจิตสังหารเต็มพิกัด แรงกดดันไร้ลักษณ์ทำให้หัวใจของเสี่ยวเต๋อจื่อตกสู่เหวลึกทันทีความกดดันมหาศาลทำให้เสี่ยวเต๋อจื่อตกใจตัวสั่นเทิ้มเขารีบพูด “เสี่ยวหงไม่ใช่นางกำนัลของหอบุปผาขอรับ นางเป็นคนที่ขันทีอีกคนหนึ่งแนะนำมา ขันทีผู้นั้นข้าน้อยคุ้นหน้าอยู่บ้าง เหมือนจะเป็นคนจากจวนองค์ชายห้า ถ้าไม่เกินคาด เสี่ยวหงน่าจะเป็นสาวใช้จากจวนขององค์ชายห้าขอรับ”“อะไรนะ? คนขององค์ชายห้า?”อู่จ้านใบหน้าเปลี่ยนสี ได้กลิ่นอันตราย เมื่อวานฉินอวิ๋นฟานเกือบจะฟันเขาแล้ว ทั้งยังซ้อมเขาอย่างหนักอีกยกหนึ่ง หรือว่าองค์ชายห้าจะแก้แค้นไวขนาดนี้?“รัชทายาท รัชทายาทขอรับ ขอร้องละ ปล่อย...”ฉึก...เสี่ยวเต๋อจื่อยังไม่ทันพูดจบประโยคก็ถูกฉินอวิ๋นฟานปาดคอตายอนาถไปแล้ว ทันทีที่คนผู้นี้ทำกระทำการลักพาตัวมู่หรงจิ่น เขาก็คือคนตายซี้ด...หัวหน้าขันทีเห็นภาพตรงหน้า สูดลมเย็นเข้าปอดหนึ่งเฮือก ตกใจจนขาอ่อน ไม่มีความกล้าแม้แต่จะมองฉินอวิ๋นฟานสักหน“โยนศพของมันให้หมากิน”เพลิงโทสะของฉินอวิ๋นฟานยังไม่ล
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 124
“พระชายารัชทายาทที่รักของข้า ถึงตอนนี้เจ้าจะรู้ก็สายไปแล้ว”เสี่ยวหงเลียปาก ใบหน้าชวนหลงใหล อยู่ต่อหน้าฉินอวิ๋นผู่ นางรับบทบาทนางร้ายโดยสมบูรณ์ ให้ท่ายั่วยวนไม่หยุด ภาพนี้ทำให้มู่หรงจิ่นยากจะมองตรง“มู่หรงจิ่น ข้าหมายปองความงามแห่งยุคของเจ้ามานานแล้ว ติดที่ศักดิ์ศรีของราชวงศ์และกฎหมายจึงอดกลั้นเอาไว้ แต่พันไม่ควรหมื่นไม่ควร ฉินอวิ๋นฟานหยามข้าครั้งแล้วครั้งเล่า”ฉินอวิ๋นผู่พูดหน้าเหี้ยม “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็อย่างหาว่าข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน ข้าต้องทำให้ไอ้ฉินอวิ๋นฟานอยู่ภายใต้เงามืดของข้าตลอดชีวิต ให้มันรู้ว่าอะไรคือความเจ็บปวด อะไรหรือความสิ้นหวัง”“มันเห็นเจ้าเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่ามิใช่หรือ? เช่นนั้นข้าก็จะสัมผัสความล้ำค่าของเจ้าสักหน่อยแล้วกัน”ฉินอวิ๋นผู่เลียปาก ตีประชิดมู่หรงจิ่นทีละก้าว พอคิดถึงบาดแผลที่ฉินอวิ๋นฟานทำไว้กับเขาแล้วก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พอนึกว่าเขากำลังจะย่ำยีผู้หญิงของฉินอวิ๋นฟาน มันก็ทำให้เขาคึกคะนองมาก รอยแส้บนตัวยิ่งเจ็บ เขายิ่งรู้สึกสะใจ“เจ้า เจ้าอย่าเข้ามานะ เจ้าทำเช่นนี้คือความผิดร้ายแรง ผิดต่อจารีตประเพณี ไม่เพียงฉินอวิ๋นฟานจะไม่ปล่อยเจ้า ไท่ซั่งหวงก็
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 125
“แย่แล้ว องค์ชายรอง เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เกิดเรื่องใหญ่โตแล้ว!”ในขณะเดียวกัน จวนขององค์ชายรองจ้าละหวั่นแล้ว ลิ่งหูชงมาถึงห้องหนังสือขององค์ชายรองด้วยความเร่งรีบ“มีอะไรหรือ? ท่านลิ่งหู”องค์ชายรองไม่รู้ถึงความร้ายแรงของเรื่อง จึงพูดอย่างไม่รีบไม่ร้อนลิ่งหูชงพูดด้วยใจหน้าหมดหนทาง “องค์ชายห้าหาเรื่องอีกแล้ว!”“น้องห้าอยู่ในคุกหลวงมิใช่หรือ? บาดเจ็บหนักอย่างนั้นยังจะก่อเรื่องอะไรได้?”องค์ชายรองขมวดคิ้วถาม“รีบพูดมาเถอะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”ลิ่งหูชงโยนขันทีชุดดำลงกับพื้นแล้วตะคอกเสียงดุขันทีชุดดำรีบอธิบาย “องค์ชายรอง นี่จะโทษข้าน้อยไม่ได้นะขอรับ องค์ชายห้าให้ข้าน้อยทำ เขาให้ข้าน้อยหลอกพระชายารัชทายาทไปที่ห้องลับเพื่อกระทำชำเรา เขาต้องการแก้แค้นฉินอวิ๋นฟาน...”จังหวะที่ฉินอวิ๋นฟานสังหารเสี่ยวเต๋อจื่อ ขันทีชุดดำก็ตระหนักถึงความร้ายแรง และน่าจะสืบสาวถึงตัวองค์ชายห้าได้ด้วยนิสัยของฉินอวิ๋นฟาน แค้นที่ย่ำยีภรรยาต้องทะยานขึ้นฟ้าแน่ ถ้าจะพูดถึงคนที่กล้าสังหารองค์ชายห้าในวังหลวง เกรงว่าไม่พ้นเขาฉินอวิ๋นฟาน เขาจึงรีบเล่าต้นสายปลายเหตุของเรื่องทั้งหมดรอบหนึ่ง“อะไรนะ น้องห้าลักพา
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 126
ทหารทุกนายขานรับเป็นเสียงเดียว“อะไรนะ...”พอผู้คุมทุกคนได้ยินพลันขาอ่อนทรุดตัวลงกับพื้น ค่ายทานหลางคือทหารกล้าของต้าเฉียน ใครกล้าขัดขืนพวกเขา? รัชทายาทพิโรธ ทุกคนหัวใจดังเถ้าถ่านเดี๋ยวนั้นฉินอวิ๋นฟานสาวเท้าไปถึงห้องขัง ครั้นเห็นภาพตรงหน้าก็ใจหายวาบ ฉินอวิ๋นผู่ไม่ได้อยู่ในห้องขัง?“ทหาร!”ฉินอวิ๋นฟานตะคอกเสียงหนึ่ง หัวหน้าผู้คุมล้มลุกคลุกคลานมาและเอ่ยด้วยใบหน้าหวาดกลัว “ข้าน้อย ข้าน้อยอยู่นี่ขอรับ!”ตอนที่ฉินอวิ๋นฟานเพิ่งมาถึงก็เห็นแล้วว่าทุกคนผิดปกติเล็กน้อย มีปัญหาดังคาด เขาเอ่ยเสียงกร้าว “ฉินอวิ๋นผู่ล่ะ? พูดเร็ว!”“ข้าน้อย ข้าน้อยก็ไม่ทราบขอรับ!”หัวหน้าผู้คุมท่าทางนอบน้อม สีหน้าปั้นยาก ไม่ว่าคนแบบไหนฉินอวิ๋นฟานก็เคยเจอมาหมด แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเขากำลังโกหก!“ชิ้ง...”เวลาคือชีวิต มู่หรงจิ่นถูกคนพาตัวไปจะหนึ่งชั่วยามแล้ว ยิ่งล่าช้าก็ยิ่งอันตราย ฉินอวิ๋นฟานต้องทำเวลาทุกวินาที ชักกระบี่ออกมาวางอยู่บนคอของหัวหน้าผู้คุมทันใดหัวหน้าผู้คุมรูม่านตาหดเล็ก ร่างกายแข็งทื่ออยู่กับที่ รีบอธิบายว่า “รัชทายาท ข้าน้อย ข้าน้อยเป็นแค่หัวหน้าผู้คุมธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ไม่ทราบว่าองค์ชายห้าไปไ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 127
ฉินอวิ๋นฟานในตอนนี้ทั้งตกใจและดีใจ ทุกวินาทีล้วนเชื่อมโยงกับประสาทที่ตึงเครียดของเขา ทันทีที่ทางลับเปิดออกฉินอวิ๋นฟานก็พุ่งตัวลงไปอู่จ้านเห็นสภาพการณ์รีบพูดเตือน “รัชทายาท ระวังอาวุธลับ”“ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟข้าก็ไม่สน สำหรับจิ่นเอ๋อร์ ทุกวินาทีคือความทรมาน คือความเป็นความตาย ข้าต้องไปช่วยนางออกมาทันที”ฉินอวิ๋นฟานไม่สนใจว่าจะมีอาวุธลับหรือไม่ นึกถึงว่าจิ่นเอ๋อร์ถูกกักขังจนหวาดกลัวสิ้นหวัง หัวใจของเขาก็เจ็บราบกับถูกมีดกรีด เขากลัวว่าจิ่นเอ๋อร์จะได้รับอันตราย กลัวว่าจิ่นเอ๋อร์จะสิ้นหวัง“หลัวเหิง พวกเจ้ารีบตามมา”คำเตือนไร้ผล อู่จ้านจึงไม่พูดอะไรอีก พาทุกคนลงห้องใต้ดินอย่างเร็วรี่ ห้องลับคือห้องที่ไม่ใหญ่มากและมืดสนิทครั้นทุกคนเห็นภาพนี้ก็อึ้งกิมกี่ ทำไมถึงว่างเปล่าล่ะ? ไหนว่าฉินอวิ๋นผู่ลงไปแล้วไง?“เกิดอะไรขึ้น? เป็นห้องลับห้องเดียว แต่ไม่เห็นเงาฉินอวิ๋นผู่เลย”“ผู้คุมนั่นคงไม่ได้หลอกเรากระมัง? จงใจล่อให้พวกเราหาผิดที่จะได้ถ่วงเวลา?”“ถ้าเป็นแบบนี้งั้นก็น่ากลัวเกินไปแล้ว เบาะแสทั้งหมดถูกตัดขาดหมด จะทำยังไงดีละเนี่ย?”ตรงหน้าคือทางตัน ทุกคนตกอยู่ท่ามกลางความสับสนอีกครั้ง รั
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 128
เห็นสภาพน่าเวทนาของมู่หรงจิ่นเช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานไหนเลยจะคำนึงอะไรได้มาก รีบเดินไปอยู่ตรงหน้ามู่หรงจิ่นแล้วโอบนางเข้าอ้อมอก หยดน้ำในดวงตาไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัว“ขอโทษ จิ่นเอ๋อร์ ข้ามาช้าไป ขอโทษ!”ฉินอวิ๋นฟานกอดมู่หรงจิ่นที่อนาถจนมิอาจทนมอง กล่าวคำขอโทษไม่หยุด ความเศร้าโศกและเคียดแค้นผสมผสาน ไฟโทสะพุ่งทะยานขึ้นฟ้า นี่คือผู้หญิงคนแรกของเขาหลังจากทะลุมิติมา คือผู้หญิงคนแรกที่เขารักไม่อาจวางมือไม่นึกว่าจะถูกคนทรมานจนเป็นเช่นนี้?ฉินอวิ๋นฟานเดือดแล้ว!เขาเดือดโดยสิ้นเชิงแล้ว!“พี่อวิ๋นฟาน ได้พบกับท่านอีกครั้งข้าดีใจจริง ๆ ผัวจ๋าที่รักของข้า ข้านึกว่าพวกเราต้องจากกันชั่วนิรันดร์แล้ว ไม่คิดว่ายังได้พบกันอีก ทั้งหมดนี้ราวกับเป็นความฝัน”มู่หรงจิ่นดีใจจนน้ำตาร่วงริน ขดตัวอยู่ในวงแขนของฉินอวิ๋นฟาน ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด มีเพียงอ้อมกอดนี้จึงทำให้นางอุ่นใจและวางใจอย่างหาที่เปรียบมิได้“ไม่หรอก มีข้าอยู่ ใครก็ทำอะไรเจ้าไม่ได้ คนที่ทำร้ายเจ้าจะมีแค่จุดจบเดียว นั่นคือตาย!”เสียงของฉินอวิ๋นฟานทุ้มต่ำกลับมีความเผด็จการเต็มเปี่ยม ทุกคนที่ได้ยินเสียงของเขาต่างสัมผัสได้ถึงความโกรธไร้รูปร่าง ในดวงต
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 129
ฉินอวิ๋นฟานเห็นใบหน้าอัปลักษณ์และชั่วร้ายของฉินอวิ๋นผู่แล้วพาลให้รู้สึกขยะแขยงที่สุดการอธิบายและการดิ้นรนทั้งหมดของเขา ในสายตาของฉินอวิ๋นฟานเป็นแค่เดรัจฉานที่ดิ้นรนท่ามกลางความจนตรอก จุดจบในวันนี้ของฉินอวิ๋นผู่มีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือตาย!ฟั่บ...ฉินอวิ๋นฟานที่กำลังโกรธเกรี้ยวหยิบแส้ขึ้นมาจากพื้นแล้วเฆี่ยนลงบนตัวของเขาหนัก ๆฉินอวิ๋นผู่ที่มีบาดแผลเต็มตัวถูกลงแส้อีกครั้ง ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้เขาแผดเสียงร้องขึ้นมาแบบปอดฉีกหัวใจแหลกลาญ“อ๊า อ๊า อ๊า...”ฉินอวิ๋นฟานไม่ได้หยุดมือเพราะการร้องเสียงหลงของฉินอวิ๋นผู่ ทุกครั้งที่เขาเฆี่ยนลงไปล้วนใช้กำลังทั้งหมดที่มี รุนแรงกว่าเมื่อวาน เพราะมีแต่อย่างนี้จึงจะระบายความแค้นไม่มีสิ้นสุดในใจของเขาได้“น้องเจ็ด ข้าผิดไปแล้ว ข้าสำนึกผิดแล้วจริง ๆ ขอร้อง เจ้าอย่าเฆี่ยนอีกแล้ว อย่าเฆี่ยนอีกเลย”ลงแส้สองสามที บนตัวฉินอวิ๋นผู่เต็มไปด้วยรอยเลือดอย่างรวดเร็ว เขาในตอนนี้ราวกับหนูข้างถนนที่พยายามหนีสุดชีวิต พยายามหลบหนีการเฆี่ยนตีของฉินอวิ๋นฟานแต่น่าเสียดาย ไม่ว่าเขาจะหลบอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ ทางออกสองทางถูกปิดไปแล้ว เวลานี้เขาเสียใจนัก ทำไมถึงไ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 130
ฉินอวิ๋นฮุยสับเปลี่ยนแนวคิดโดยตรง หลังจากทำความรู้จักกับฉินอวิ๋นฟานในหลายวันนี้ คนผู้นี้ดื้อรั้นที่สุด คิดจะให้เขาปล่อยฉินอวิ๋นผู่น้องชายแท้ ๆ คือเรื่องไม่ง่ายเด็ดขาดเรื่องหนึ่ง“คลายความโกรธ? เจ้าคิดว่านี่คือเรื่องที่คลายความโกรธไม่คลายความโกรธงั้นรึ?”ฉินอวิ๋นฟานแววตาลุ่มลึกมากขึ้นทุกที ยิ่งรู้ว่านี่คือการพูดแก้ต่างให้น้องชายของฉินอวิ๋นฮุย แต่น่าเสียดาย เขาไม่มีเปิดโอกาสนี้ให้อีกฝ่ายหรอกเขาเอ่ยอย่างเย็นชาต่อ “ราชวงศ์ต้าเฉียนมีกฎอารยะระหว่างนางสนม องค์ชายและญาติฝ่ายหญิง หากมีผู้กระทำการผิดกฎเหล็ก ไม่ว่ามันจะเป็นใคร จะต้องประหารที่หน้าประตูวังหลวง หากมีผู้ขัดขืนประหารได้ทันที ประกาศต่อใต้หล้าเพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่าง หรือว่าเจ้าลืมไปหมดแล้ว?”“อะไรนะ? ประหารหน้าประตูวังหลวง?”พอฉินอวิ๋นผู่ได้ยินคำนี้ก็ลนลาน ความครั่นคร้ามกระจายอยู่ทั่วหน้าอันซีดเผือด ตอนนี้เองเขาจึงตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่อง รีบร้องออกไป “พี่รอง ข้าผิดไปแล้ว ข้าสำนึกแล้วจริง ๆ ขอร้องละ ท่านต้องช่วยข้านะ ต้องช่วยข้าให้ได้นะ” “ข้ายังเด็ก ข้ายังไม่อยากตาย ท่านต้องคิดทุกวิถีทางช่วยข้าให้ได้นะ!”“หุบปาก!”ฉินอ
บทล่าสุด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
