เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 594
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-11 18:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 595
“อย่างนี้หมายความว่า กระหม่อมต้องขอบพระคุณพระองค์ด้วยหรือ?”สวีฉังชิงหัวเราะเยาะ เมื่อเห็นว่าหลี่อิ๋นหู่กล้าพูดบิดเบือนเรื่องราวอย่างหน้าด้าน ๆหลี่อิ๋นหู่ส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอด้วยความไม่พอใจสวีฉังชิงแสดงชัดเจนว่าเขาจะไม่ประนีประนอมหลี่อิ๋นหู่จึงกล่าวอย่างเย็นชา “เงินก้อนนี้ ท่านนำกลับไปเถิด”พูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินจากไปทันทีขณะที่สวีฉังชิงมองตามแผ่นหลังของหลี่อิ๋นหู่เขาก็ตะโกนเสียงดังว่า “ขอบพระคุณพระองค์ที่ทรงลำบาก!”เสียงตะโกนนี้สวีฉังชิงตั้งใจให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ สำหรับหลี่อิ๋นหู่มันช่างน่ารำคาญจนเกินทนหลี่อิ๋นหู่หยุดชะงักเล็กน้อย ความโกรธแค้นพุ่งถึงขีดสุด เขาอยากจะหันกลับไปฆ่าสวีฉังชิงให้รู้แล้วรู้รอดแต่ในที่สุด เขาก็ต้องกล้ำกลืนความโกรธไว้ และเดินตรงเข้าไปในจวนจ้าวอ๋อง โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองการออกไปครั้งนี้ทำให้เขาเสียอารมณ์อย่างมาก ไม่เพียงแต่ไม่ได้อะไรติดมือกลับมา แต่ยังต้องเตรียมรับโทษจากตำหนักบูรพา ที่อาจมาถึงได้ทุกเมื่อ ตอนนี้เขาจึงเข้าใจอย่างแท้จริงว่าอะไรคือ “เสียทั้งหน้าและกำลังพล”ไม่สนใจเสียงวุ่นวายจากภายนอกหลี่อิ๋นหู่เดินกลับไปที่ห้องหนังสือของเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 596
คำพูดของหลี่อิ๋นหู่จบลง ประตูห้องลับในห้องหนังสือค่อยๆ เปิดออก ชายชราในชุดคลุมสีดำที่ปกปิดร่างกายไว้ทุกส่วนปรากฏตัวขึ้นข้างๆ หลี่อิ๋นหู่โดยไร้เสียงใดๆ“เจ้าได้ยินคำพูดเมื่อครู่หรือไม่?” หลี่อิ๋นหู่เอ่ยถามชายชราตอบด้วยเสียงราบเรียบว่า “กระหม่อมได้ยินทุกคำ”“เจ้าจงไปทำสิ่งหนึ่งให้ข้า”หลี่อิ๋นหู่พูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม “ข้าไม่อยากเห็นคนชื่อสวีฉังชิงอีกต่อไป”ชายชราเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนตอบว่า “ในช่วงเวลานี้ หากกำจัดสวีฉังชิง อาจจะดูสะดุดตาเกินไป ตำหนักบูรพาจะต้องลงโทษพระองค์อย่างแน่นอน”หลี่อิ๋นหู่หัวเราะเย็นๆ “ข้าว่าเจ้าอยู่รับใช้ข้ามานานหลายปี แต่เหตุใดถึงไม่เฉลียวฉลาดเท่าสวีเว่ยเลย?”“หากอยากให้สวีฉังชิงหายไป มีเพียงการฆ่าเขาเท่านั้นหรือ?”“จงสร้างหลักฐานเท็จว่าเขาร่วมมือกับสำนักบัวขาว ให้เขาไม่มีทางแก้ตัวได้ เมื่อถึงเวลานั้นองค์รัชทายาทจะเป็นคนแรกที่สังหารเขาเอง”ชายชราขมวดคิ้วอย่างแผ่วเบา คล้ายไม่พอใจกับคำพูดที่ดูกดต่ำตนเองของหลี่อิ๋นหู่ แต่ก็ยังตอบว่า “กระหม่อมเข้าใจแล้ว จะรีบดำเนินการทันที เพียงแต่ว่า…”“แต่ว่าอะไร?”หลี่อิ๋นหู่ที่อารมณ์เสียจากการพ่ายแพ้มาก่อน เอ่ยด้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 597
“พวกเขาไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจเหตุผลนี้หรอกหรือ?”“จักรพรรดิทั้งปวง นอกจากส่วนน้อยที่ได้ครองราชย์เพราะความวุ่นวายภายในราชวงศ์แล้ว คนใดบ้างมิใช่ผู้ที่ถูกฝึกฝนมาตั้งแต่รัชกาลก่อน หรือแม้กระทั่งรุ่นก่อนหน้านั้น เป็นยอดคนแห่งสวรรค์? หลักการที่อยู่ในตำรานั้น พวกเขาล้วนท่องจำจนขึ้นใจ แต่การพูดง่ายกว่าการทำเป็นไหนๆ”“อย่างเรื่องปรุงปลาเล็ก จะปรุงอย่างไร? จะเลือกวัตถุดิบอย่างไร จะจัดการกับวัตถุดิบอย่างไร ต้องลงมีดแบบไหน ต้องควบคุมไฟอย่างไร ปัญหาเหล่านี้ หากไม่ล้มเหลวสักหลายร้อยครั้ง อาศัยแค่คำสอนจากปากผู้อื่นย่อมตื้นเขินนัก”ซูจิ่นพ่าวางแขนลงก่อนหันมามองหลี่เฉิน เอ่ยว่า “พรุ่งนี้เช้า เรากลับกันเถอะ”“ทำไมล่ะ? เวลาเพียงสองวันยังไม่หมด ก็จะกลับก่อนแล้วหรือ?” หลี่เฉินถามอย่างสงสัยซูจิ่นพ่ายิ้มขื่น “การใช้เวลาสองวันแบบนี้มีความหมายอะไรหรือ? แม้แต่สองเดือน สองปี ถ้าไม่ใช่ชีวิตของข้า ก็ย่อมไม่ใช่ของข้า การหลงรักชั่วครู่ไม่มีความหมายใด”“เจ้าคิดได้แล้วหรือ?” หลี่เฉินยิ้มกล่าวซูจิ่นพ่าเพียงส่ายหน้า กล่าวด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “ไม่ถึงกับคิดได้ เพียงแต่ยอมรับสิ่งที่เคยไม่อยากยอมรับเท่านั้นเอง เช่นเดียว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 598
“ข้าให้คำมั่นสัญญาน้อยมาก แต่ตราบใดที่ให้ไปแล้ว ข้าจะทำให้ได้เสมอ”เมื่อได้ฟังคำพูดของหลี่เฉิน ซูจิ่นพ่าในชั่วขณะนั้นรู้สึกราวกับว่ามีรสชาติหลากหลายในใจผสมปนเปกันจนยากจะอธิบายนางกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เสียงฝีเท้าของซานเป่ากลับเข้ามาขัดจังหวะหลี่เฉินเงยหน้าขึ้นมองซานเป่าที่เดินเข้ามาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร และส่งเสียงฮึดฮัดเบาๆเสียงฮึดฮัดนี้ทำให้ซานเป่าลำบากใจไม่น้อยเขาเองก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่เวลาที่เขาควรปรากฏตัว แต่เพราะข่าวเร่งด่วน เขาจึงไม่กล้าล่าช้า จำต้องทำใจแข็งเดินเข้ามา และแน่นอนว่าความไม่พอใจของหลี่เฉินก็ต้องตกมาถึงตัวเขา“ฝ่าบาท ข่าวด่วนจากเมืองหลวง”ซานเป่ากลั้นใจเดินมาถึงหน้าหลี่เฉิน ยื่นข่าวสารด้วยความนอบน้อม พร้อมกับก้มหน้าพูดหลี่เฉินไม่ได้ตำหนิเขา เพียงแต่รับแผ่นกระดาษนั้นมาดูเมื่ออ่านข่าว หลี่เฉินก็ขมวดคิ้วทันที“ท่านสวีถูกทำร้าย บาดเจ็บสาหัส ส่วนเงินก้อนนั้นถูกคนของจ้าวอ๋องส่งเข้าไปยังคลังหลวงแล้ว สำหรับคนตระกูลหลิว พวกเขายังอยู่ในความตื่นตระหนก แต่ตอนนี้ท่านสวีได้ส่งคนไปปลอบขวัญแล้ว”เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ไม่ว่าการที่สวีฉังชิงโดนทำร้าย การที่หลี่อิ๋
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 599
ก็เหมือนกับวันนี้ เกิดเรื่องใหญ่กะทันหัน ย่อมต้องให้ราชกิจเป็นสำคัญอนาคต ยังมีเรื่องให้ยุ่งอีกมากเสียงผู้คนและเสียงเท้าม้าค่อยๆ จางหายไปพร้อมกับการเริ่มต้นเดินทางของรถม้า เรือนแห่งนี้กลับคืนสู่ความสงบอีกครั้ง ครั้งต่อไปที่จะคึกคักขึ้นมาอีก ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นเมื่อใดจากทงโจวถึงเมืองหลวง ระยะทางไม่ได้ไกลนัก ประกอบกับรถม้าที่เดินทางอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วยาม หลี่เฉินก็กลับมาถึงตำหนักฝึกพระราชกรณียกิจในตำหนักตำหนักบูรพาส่วนซูจิ่นพ่านั้น มีคนดูแลเป็นพิเศษส่งตัวกลับไปยังจวนแม่ทัพใหญ่ก่อนหลังแต่งกายเรียบร้อย หลี่เฉินเดินเข้าสู่ตำหนักฝึกพระราชกรณียกิจ เห็นจ้าวเสวียนจี ซูเจิ้นถิง และถานไถจิ้งจือ รออยู่แล้วเวลานี้ฟ้าค่ำแล้ว ทั้งสามคนที่เห็นได้ชัดว่าถูกปลุกมาจากที่นอน ล้วนไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเมื่อหลี่เฉินมาถึง เขาเริ่มพูดทันทีโดยไม่อ้อมค้อม “ตามจริงเวลานี้ ไม่ควรจะรบกวนให้ทั้งสามต้องมาที่ตำหนักฝึกพระราชกรณียกิจเช่นนี้ แต่เรื่องเกิดขึ้นกะทันหันและเร่งด่วน พรุ่งนี้ก็ไม่มีเวลาให้หารือ จึงต้องขอรบกวนฝันดีของทุกท่าน”ซูเจิ้นถิงยิ้มกล่าว “พวกกระหม่อมในฐานะขุนนางราชสำนัก ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 600
ซูเจิ้นถิงพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ท่าทีของจ้าวเสวียนจีก็พลอยเย็นชาตามไปด้วย“ในตอนนี้พวกเรารู้เพียงข่าวสารเบื้องต้นเท่านั้น เย่ลู่กู่จ้านฉีได้มาถึงเมืองหลวงแล้ว ย่อมต้องมีการอธิบายรายละเอียดอย่างชัดเจน แม้จะต้องปฏิเสธ แต่ก็ควรรอให้เขาเสนอเงื่อนไขก่อนถึงจะปฏิเสธได้ ตอนนี้เรายังไม่รู้อะไรเลย การตัดสินใจทันทีเช่นนี้ แม่ทัพซูท่านช่างรีบร้อนไปหน่อยกระมัง”ซูเจิ้นถิงจ้องมองจ้าวเสวียนจีก่อนจะพูดว่า “เจ้าขุนนางผู้คุมปากกาจะรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องใหญ่ในสงคราม? ระหว่างสองแคว้นไม่มีมิตรภาพ มีแต่ผลประโยชน์และเล่ห์กล ยิ่งไปกว่านั้น อาณาจักรเหลียวกับต้าฉินของเรามีแต่ความแค้นต่อกันมาหลายร้อยปี เรื่องนองเลือดมากมายยังจำได้ติดตา หรือว่าท่านลืมเหตุการณ์ที่ด่านเย่ว์หยาแล้ว?”“ความโลภและความทะเยอทะยานของอาณาจักรเหลียวนั้นไม่เคยหมดสิ้น ต้าฉินของเราจะไม่เป็นพวกเดียวกับสุนัขแพ้อย่างเด็ดขาด!”ต้องพูดตรงๆ ว่าคำพูดของซูเจิ้นถิงนั้นฟังดูเหมือนการโจมตีอย่างไร้การจำกัดหลี่เฉินยกมือขึ้นนวดขมับ รู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่ยุ่งยากไม่น้อยปฏิกิริยาของซูเจิ้นถิงนั้นรุนแรงเกินคาดซึ่งก็เข้าใจได้ เพราะเหตุการณ์นองเล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 601
“วันนี้ฟ้าก็ค่ำมากแล้ว ในเมื่อเรื่องนี้มีแผนการที่ชัดเจนแล้ว ก็ให้ดำเนินการตามที่ตกลงกันไว้เถิด”หลี่เฉินโบกมือกล่าวว่า “พวกท่านกลับไปพักได้”จ้าวเสวียนจี ซูเจิ้นถิง และถานไถจิ้งจือ พร้อมใจกันคำนับแล้วกล่าวว่า “ขอส่งเสด็จพระองค์องค์รัชทายาท”หลังจากหลี่เฉินออกไป จ้าวเสวียนจีก็เป็นคนแรกที่หันหลังเดินออกไปทันทีมองดูแผ่นหลังรีบร้อนของจ้าวเสวียนจี ซูเจิ้นถิงหรี่ตาลงเล็กน้อย แววตาเปล่งประกายความโกรธเคืองเหตุการณ์ที่ด่านเย่ว์หยาในอดีต รวมถึงการที่จ้าวเสวียนจีกุมอำนาจในราชสำนักในปัจจุบัน หลักฐานและเบาะแสมากมายล้วนชี้ชัดว่าเขาคือบุคคลที่มีปัญหาทั้งจากจุดยืนทางการเมือง และความแค้นในอดีต ซูเจิ้นถิงย่อมมีความโกรธแค้นต่อจ้าวเสวียนจีอย่างลึกซึ้งเมื่อเห็นถานไถจิ้งจือเดินไปทางประตู ซูเจิ้นถิงจึงเรียกไว้ว่า “ท่านอาจารย์ ขอหยุดก่อน”ถานไถจิ้งจือหยุดเท้า หันกลับมาพร้อมกับคำนับเล็กน้อย “แม่ทัพซูมีเรื่องอันใด?”ซูเจิ้นถิงกล่าวว่า “พรุ่งนี้เย่ลู่กู่จ้านฉีจะมาพบ อาจมีคำถามหรือการท้าทาย ข้าอยากหารือกับท่านอาจารย์ว่าหากเกิดสถานการณ์ใด เราควรจะรับมือเช่นไร”ถานไถจิ้งจือยิ้มกล่าว “เช่นนั้น แม่ทัพซ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 602
“เย่ลู่ฉีหมิง”เมื่อมองชายร่างกำยำตรงหน้า จ้าวเสวียนจีก็เอ่ยชื่อของเขาออกมาชื่อคนผู้นี้ แม้ในเมืองหลวงจะมีคนรู้จักไม่มาก แต่ในอาณาจักรเหลียวและหัวเมืองชายแดนใกล้ด่านเย่ว์หยา กลับเป็นชื่อที่ใครๆ ต่างก็รู้จักบนผิวเผิน เย่ลู่ฉีหมิงมีฐานะเป็นแม่ทัพรักษาประเทศแห่งอาณาจักรเหลียว ยศทหารขั้นสอง หนึ่งในดาวรุ่งที่เจิดจรัสที่สุดของอาณาจักรเหลียวในช่วงสิบปีที่ผ่านมาศึกสร้างชื่อของเขา คือการร่วมมือกับเสนาบดีแห่งอาณาจักรเหลียวในปัจจุบัน ว่านเหยียนไจ้เต่า เพื่อก่อเหตุการณ์นองเลือดที่ด่านเย่ว์หยาในอดีต!เย่ลู่ฉีหมิงยังเป็นคนสนิทที่ได้รับความไว้วางใจจากว่านเหยียนไจ้เต่ามากที่สุด ว่ากันว่าเขามีโอกาสสืบทอดตำแหน่งผู้นำกองทัพทหารม้าผู้กล้าอย่าง “ทัพหมาป่าเหล็ก”ด้วยความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับว่านเหยียนไจ้เต่า จ้าวเสวียนจีจึงไม่แปลกหน้าเย่ลู่ฉีหมิง และเย่ลู่ฉีหมิงเองก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ถึงความสัมพันธ์ลับระหว่างเขาและว่านเหยียนไจ้เต่านอกจากนี้ เย่ลู่ฉีหมิงยังมีอีกสถานะหนึ่ง คือบุตรนอกสมรสขององค์รัชทายาทแห่งอาณาจักรเหลียวในปัจจุบันนี่คือความลับที่รู้กันทั่วไป เพราะมารดาของเย่ลู่ฉีหมิงเป็นเพียงห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13
บทล่าสุด
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 718
เมื่อถูกหลี่เฉินจับยกขึ้นไว้ ชายหนุ่มคนนั้นถึงกับชาดิกทั้งตัวเขามองหลี่เฉินด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ ขาทั้งสองอ่อนแรงจนเกือบทรุดลง หากไม่ใช่เพราะหลี่เฉินจับคอเสื้อไว้ เขาคงคุกเข่าลงกับพื้นไปแล้ว“ขะ...ข้า...”เขาอ้ำอึ้งอยู่พักใหญ่ พูดอะไรไม่ออก สุดท้ายได้แต่หันไปมองจ้าวไท่ไหลด้วยสีหน้าอ้อนวอนและพูดเสียงเบาว่า “พี่จ้าว ช่วยข้าด้วย”จ้าวไท่ไหลขนลุกวาบเขาเป็นคนเดียวที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของหลี่เฉินดี และการจะช่วยชายหนุ่มคนนี้คงไม่มีทางเป็นไปได้ ตอนนี้จ้าวไท่ไหลอยากจะชกเจ้าคนโง่ที่ดึงเขามาเดือดร้อนนี้ให้ตายไปเสีย“อย่าหวังให้เขาช่วยเจ้าเลย ตอนนี้ตัวเขาเองยังเอาตัวไม่รอด”หลี่เฉินปล่อยคอเสื้อชายหนุ่มลง ก่อนนั่งลงบนเก้าอี้รับแขก ไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ แล้วกล่าวเรียบ ๆ ว่า “พวกเจ้าทั้งหมด ไปคุกเข่าเรียงกันที่หน้าประตูร้าน คอยจับตาดูกันเอง ใครลุกขึ้นหรือขยับตัวผิดปกติ ให้คนที่รายงานกลับได้ ส่วนคนที่ถูกรายงาน ให้ลากออกไปทุบให้ตายซะ”คำพูดของหลี่เฉินทำให้ใบหน้าของชายหนุ่มในกลุ่มเขียวคล้ำการที่ต้องไปคุกเข่าหน้าร้านหลันเยว่เซวียนให้คนทั้งถนนเห็น คงเป็นเรื่องที่เสียหน้าอย่างร้ายแรงสองคนใน
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 717
จ้าวไท่ไหลคิดจะหลบหนี แต่หลี่เฉินไม่มีทางปล่อยให้เขาไปง่ายๆหลี่เฉินยกมือวางบนบ่าของจ้าวไท่ไหล พลางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ดูไม่เป็นมิตร “ทำตัวอวดดีแล้วคิดจะหนีไปง่ายๆ? ใต้หล้านี้มีเรื่องเช่นนั้นด้วยหรือ?”จ้าวไท่ไหลตัวสั่นไปทั้งร่าง สีหน้าเหมือนจะร้องไห้ขณะพูดว่า “ข้า...ข้ามีตาหามีแววไม่...”หลี่เฉินตบไหล่จ้าวไท่ไหลเบาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “เมื่อครู่เจ้ากร่างมากไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมตอนนี้ถึงดูขลาดเขลาไปล่ะ?”“ทำต่อสิ”“คนสุดท้ายที่พูดกับข้าเช่นเจ้า ข้าตัดหัวเขาเองกับมือ”หลี่เฉินยิ้มสดใสให้จ้าวไท่ไหล แต่คำพูดของเขาเย็นชาอย่างน่าสะพรึง “เจ้าก็อยากลองดูบ้างหรือ?”ชายหนุ่มที่เพิ่งถูกจ้าวไท่ไหลตบหน้าไปก่อนหน้านี้ ยังคงโมโห แต่ไม่กล้าหันไปหาเรื่องจ้าวไท่ไหล จึงพาลไม่พอใจหลี่เฉินแทน“เจ้าเป็นใครกันแน่…”เพี๊ยะ!หลี่เฉินสวนกลับด้วยการตบหน้าชายหนุ่มคนดังกล่าว ทำให้เขาสงบปากได้ทันทีชายหนุ่มที่เพิ่งถูกตบหน้าทั้งซ้ายขวาภายในเวลาไม่นาน ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขามีรอยฝ่ามือที่ชัดเจนความเจ็บปวดร้อนผ่าวทำให้เขาสร่างเมาไปไม่น้อย เมื่อเขามองดูจ้าวไท่ไหลที่ไม่กล้าแม้แต่จะเ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 716
เมื่อได้ยินเสียงนั้น จ้าวไท่ไหลรู้สึกคุ้นเคยทันทีแต่ไม่ว่าจะพยายามคิดแค่ไหน เขาก็จำไม่ได้ว่าเคยได้ยินเสียงนี้จากที่ใดฤทธิ์สุราทำให้ความคิดไม่แจ่มชัด แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เปิดปากด่าทันที “ใครมันไม่เจียมตัวมาพูดพล่อยๆ ตรงนี้? เจ้ามีสิทธิ์พูดกับข้าหรือ? ออกมาให้ข้าต่อยจนฟันร่วงเดี๋ยวนี้!”พูดไม่ทันขาดคำ เขาก็เห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินเข้ามาจากนอกประตูชายผู้นั้นสวมชุดยาวสีขาวมุกทอด้วยไหมชั้นดี มวยผมทรงนักปราชญ์คาดด้วยปิ่นหยกขาวที่ประณีตงดงาม ไม่ฉูดฉาดแต่กลับดูสูงส่งและสมบูรณ์แบบเสื้อชั้นในสีขาวงาช้างกับเข็มขัดหยกยิ่งเสริมให้ชายผู้นั้นดูโดดเด่นราวกับเทพบุตรในภาพวาดเขามีท่วงท่าที่สง่างาม ร่างกายสูงโปร่ง บารมีล้นเหลือทุกสายตาที่มองเห็น ต่างอดไม่ได้ที่จะชื่นชมในความงามสง่าของชายผู้นี้แต่เมื่อจ้าวไท่ไหลเห็นใบหน้าของชายหนุ่มผู้นั้น ความเมา ความไม่พอใจ และความหยิ่งยโสบนใบหน้าก็หายไปหมดสิ้นร่างของเขาแข็งทื่อเหมือนถูกจับจ้องโดยสัตว์ร้ายยุคดึกดำบรรพ์ ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อยจ้าวไท่ไหลไม่มีวันคาดคิดเลยว่าจะได้พบกับองค์รัชทายาทหลี่เฉินในที่แห่งนี้!เขารู้สึกเหมือนลมหายใจหยุดชะงัก ร่างกายช
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 715
ในยามปกติ ต่อให้ให้หลิวซือต๋าจะมีความกล้าเป็นสิบเท่า เขาก็ไม่กล้าล่วงเกินจ้าวไท่ไหลแต่เวลานี้สถานการณ์ต่างออกไปเมื่อเห็นน้องสาวของตนกำลังจะถูกลวนลาม เขาในฐานะพี่ชาย หากยังนิ่งเฉย ก็เหมือนหาความอับอายใส่ตัวเองยิ่งไปกว่านั้น หลิวซือต๋ารู้ดีว่าผู้มีอิทธิพลสูงสุดที่เป็นกำลังสำคัญของตระกูลกำลังมองสถานการณ์ทั้งหมดจากด้านนอกเขามั่นใจว่า หลิวซือฉุนน้องสาวของตน ย่อมเป็นที่โปรดปรานขององค์รัชทายาทแห่งตำหนักบูรพา มิฉะนั้นตระกูลหลิวจะได้ประโยชน์มากมายเช่นนี้ได้อย่างไรด้วยเหตุนี้ เขายิ่งไม่มีทางถอยหลังจ้าวไท่ไหลแล้วอย่างไร? ตระกูลของเขาจะยิ่งใหญ่เพียงใด ก็ไม่มีวันเทียบเท่ากับองค์รัชทายาทแห่งตำหนักบูรพาได้เมื่อข้อมือถูกจับ พร้อมกับคำพูดกระทบกระเทียบอย่างไม่อ้อมค้อมของหลิวซือต๋า ทำให้จ้าวไท่ไหลถึงกับอึ้ง“นี่! ตระกูลหลิวช่างกล้าจริงๆ นะ แม้แต่ข้าก็กล้าขวาง?!”เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหยามเหยียด ก่อนจะกระชากมือกลับ แล้วฟาดฝ่ามือเข้าที่ใบหน้าของหลิวซือต๋าอย่างแรงแรงตบทำให้หลิวซือต๋าหมุนไปครึ่งรอบ และเกือบล้มลงกับพื้นหลิวซือฉุนที่ยืนอยู่ใกล้รีบพุ่งเข้ามาพยุงพี่ชายด้วยความตกใจ เพื่อป้องกันไ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 714
หลันเยว่เซวียนสาขานี้ ที่เคยเต็มไปด้วยผู้คนต่อแถวยาวเหยียด เมื่อครู่ก็ถูก "เชิญ" ออกจากร้านอย่างสุภาพหลันเยว่เซวียนที่บรรยากาศคึกคักเมื่อครู่นี้ ตอนนี้กลับเงียบสงัดจ้าวไท่ไหลนั่งอยู่บนเก้าอี้รับรอง ไขว่ห้างพลางรอเวลาให้สร่างเมาเหล่าคุณชายที่ติดตามเขามาด้วย พูดคุยหัวเราะเสียงดังอย่างไม่สนใจใคร อาศัยฤทธิ์สุรา สั่งเอาของกินของดื่มจากร้านมาวางเกลื่อนพื้น ราวกับเป็นของส่วนตัวไม่เพียงแค่ลุงสามแห่งตระกูลหลิว แม้แต่พนักงานคนอื่นๆ ในร้านต่างก็เดือดดาลในใจ แต่ไม่มีใครกล้าแสดงออก ได้แต่ยืนกัดฟันด้วยความขุ่นเคือง ปล่อยให้พวกอันธพาลในคราบคุณชายเหล่านี้ทำตามใจเมื่อเวลาหนึ่งเค่อผ่านไป จ้าวไท่ไหลพลันแค่นเสียงเย็นชาออกมา พลางพูดขึ้นช้าๆ “ดูเหมือนว่าพวกตระกูลหลิวจะไม่เห็นหัวข้าจริงๆ สินะ”พูดจบ เขาฟาดมือลงบนโต๊ะน้ำชาอย่างแรง จนน้ำชาในถ้วยกระเด็นหกเลอะเทอะ“หรือว่าพวกเจ้าคิดว่าข้าไม่สามารถทำให้หลันเยว่เซวียนหายไปจากเมืองหลวงได้จริงๆ!?”ลุงสามแห่งตระกูลหลิวรีบก้าวออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพร้อมกล่าวอ้อนวอน “คุณชายจ้าว โปรดระงับโทสะ โปรดระงับโทสะเถิด ข้าน้อยได้ส่งคนไปแจ้งหัวหน้าตระกูลแล้ว นางก
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 713
ระบบเงินตราของจักรวรรดิต้าฉินยังคงมีเสถียรภาพโดยทั่วไป เงินหนึ่งพันอีแปะ หรือหนึ่งก้วนเงิน สามารถแลกได้หนึ่งตำลึงเงินต้นทุนการผลิตสบู่หนึ่งก้อนอยู่ที่หนึ่งตำลึงเงิน แต่เมื่อขายออกไป กลับได้กำไรถึงห้าเท่า โดยสบู่หนึ่งก้อนสร้างกำไรสุทธิถึงสี่ตำลึงเงิน ไม่เพียงแต่หลี่เฉินที่พอใจยิ่งนัก แม้แต่สมาชิกตระกูลหลิวเองก็ยังรู้สึกทึ่งพวกเขาทำการค้ามาทั้งชีวิต แต่ไม่เคยพบธุรกิจใดที่ทำกำไรได้มหาศาลเช่นนี้มาก่อนที่สำคัญ ตอนนี้ความต้องการสบู่ในตลาดมีมากกว่าปริมาณที่ผลิตได้ ขายดีจนไม่ต้องกังวลว่าจะขายไม่หมดเพียงแค่ผลิตออกมาก็จะถูกซื้อหมดในทันทีเรื่องนี้แทบไม่ต่างจากการค้นพบภูเขาทองคำหลี่เฉินวางถ้วยชาลงก่อนพูดขึ้นว่า “ดีมาก จงรักษาสถานการณ์นี้ไว้ แต่อย่าเพิ่มกำลังการผลิตอีก รอจนช่างฝีมือของตระกูลหลิวชำนาญเสียก่อน แล้วค่อยเริ่มพัฒนาวิธีการผลิตใหม่สำหรับสบู่ราคาถูกที่เข้าถึงคนทั่วไปได้”หลิวซือฉุนตาเป็นประกาย กล่าวว่า “องค์ชายหมายความว่า ของหายากย่อมมีค่ามากใช่หรือไม่เพคะ?”หลี่เฉินยิ้มบางๆ พร้อมกล่าวว่า “ของที่ดีเพียงใด หากมีมากเกินไปก็ย่อมหมดความน่าสนใจ สบู่ในราคาห้าตำลึงไม่ใช่ของถูก ยิ่
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 712
ความโกรธเกรี้ยวและการโจมตีอย่างกะทันหันของจ้าวไท่ไหล ทำให้ลุงสามแห่งตระกูลหลิวได้รับบาดเจ็บอย่างหนักท้องของเขาถูกเตะอย่างจังด้วยพลังอันมหาศาล ร่างกายที่ชราภาพอยู่แล้วไม่อาจทนรับไหว ขาทั้งสองถึงกับทรุดลงจนเข่ากระแทกพื้นเขาเอามือกุมท้อง ใบหน้าซีดเผือดด้วยความเจ็บปวด แต่ปากยังคงร้องขอความเมตตาไม่หยุด “คุณชายจ้าวโปรดอภัย โปรดอภัย ข้าน้อยจะรีบนำชาร้อนที่ดีที่สุดมาให้เดี๋ยวนี้”“ไม่ต้องแล้ว!”จ้าวไท่ไหลตั้งใจมาหาเรื่องตั้งแต่แรกอยู่แล้วที่พูดเรื่องชาไปก็แค่หาข้ออ้างเท่านั้นเขาแค่นเสียงเย็นชา “ตาแก่คนนี้ตาบอดหรืออย่างไร? หวังว่าคนในตระกูลหลิวของเจ้าจะไม่มีใครตาบอดเหมือนเจ้าอีก!”“ข้าจะนั่งอยู่ตรงนี้ ให้เวลาเจ้าเพียงหนึ่งเค่อ รีบไปตามหัวหน้าตระกูลของเจ้ามา หากช้าแม้เพียงเวลาหนึ่งถ้วยน้ำชา ข้าจะทำให้หลันเยว่เซวียนของตระกูลหลิวหายไปจากเมืองหลวงทันที!”“เข้าใจหรือไม่!?”ลุงสามแห่งตระกูลหลิวรู้ว่าวันนี้คงไม่มีทางแก้ไขสถานการณ์ได้ง่ายๆ เขากัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดในท้อง ก่อนตอบด้วยเสียงแหบพร่า “เข้าใจแล้ว...เข้าใจแล้ว”เขาลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบาก โดยมีลูกจ้างร้านสองคนช่วยพยุง แม้พนัก
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 711
สิ่งที่เห็นย่อมเป็นสิ่งที่จริงแท้ เมื่อเห็นว่าหลันเยว่เซวียนมียอดขายที่ดีถึงเพียงนี้ ดวงตาของจ้าวไท่ไหลถึงกับแดงฉานด้วยความอิจฉา“ลูกค้าท่านนี้อยากได้อะไรหรือ? หากต้องการซื้อสบู่ ขอความกรุณาท่านลูกค้าไปต่อคิวด้านนอกด้วย”เด็กหนุ่มผู้ช่วยร้านคนหนึ่งเห็นจ้าวไท่ไหลพาผู้ติดตามวัยหนุ่มอีกสี่ห้าคนมาด้วย ทุกคนแต่งกายด้วยชุดหรูหราสะดุดตา ไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไป จึงไม่กล้าละเลย รีบเดินเข้ามายิ้มต้อนรับพลางกล่าวด้วยท่าทีสุภาพจ้าวไท่ไหลเหลือบมองเด็กหนุ่มคนนั้น ก่อนเดินลอยหน้าลอยตาไปนั่งลงบนเก้าอี้สำหรับรับรองแขก แล้วพูดขึ้นว่า “วันนี้ข้ามีธุระกิจใหญ่จะเจรจากับหลันเยว่เซวียน ตัวเจ้ายังไม่คู่ควรจะพูดกับข้า รีบไปเรียกเจ้าของร้านออกมา!”เด็กหนุ่มนิ่งไปชั่วครู่ แม้จะไม่พอใจกับท่าทีของจ้าวไท่ไหลที่ดูหยิ่งยโส แต่ด้วยความที่เขาเป็นเพียงลูกจ้างร้าน เขาจึงชินกับการเจอคนอย่างนี้มานานแล้ว และรู้ว่าตนไม่อาจมีปัญหากับคนที่แต่งกายสูงศักดิ์พวกนี้ได้ จึงรีบขานรับอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันไปเรียกเจ้าของร้านไม่นานนัก ชายชราครึ่งร้อยผู้หนึ่งก็รีบร้อนเดินเข้ามาชายผู้นี้คือลุงสามแห่งตระกูลหลิวหลังจากโลดแล่นอยู่
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 710
“ไม่นานมานี้ ตระกูลหลิวต้องขายทรัพย์สินแทบทั้งหมดเพื่อหาเงินมาลงทุนในธนาคาร ถึงขั้นกลายเป็นเรื่องหัวเราะเยาะในเมืองหลวง หากองค์รัชทายาทตำหนักบูรพาให้ความสำคัญกับพวกเขาจริงๆ คงไม่ถึงขั้นให้ตระกูลหลิวขายทรัพย์สินเช่นนั้นหรอก?”จ้าวไท่ไหลคิดว่าคำพูดนี้ฟังดูมีเหตุผลถ้าองค์รัชทายาทตำหนักบูรพาให้ความสำคัญกับตระกูลหลิวจริงๆ ก็คงไม่ปล่อยให้พวกเขาต้องขายทรัพย์สินจนหมดตัวคนพูดเริ่มยุแยงอีกครั้ง “พี่จ้าว สมมติว่าหากพ่อของท่าน ซึ่งเป็นผู้อาวุโส ท่านพ่อของพวกข้าก็เป็นคนของผู้อาวุโสและกำลังต่อสู้กับตำหนักบูรพาอยู่ตอนนี้ไม่ใช่หรือ หากท่านสามารถสร้างปัญหาให้ตระกูลหลิวได้ ก็เท่ากับช่วยตระกูลท่านไปในตัวมิใช่หรือ?”เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนกดเสียงต่ำลง “อีกอย่าง ท่านกำลังจะไปจินหลิงในเดือนหน้า ต่อให้มีเรื่องใหญ่ในเมืองหลวง ใครจะสนใจท่านล่ะ?”“หากได้สูตรมา ธุรกิจนี้ทำเงินได้ปีละน้อยสุดก็หลักล้านตำลึง”ยิ่งฟัง จ้าวไท่ไหลยิ่งรู้สึกหวั่นไหวโดยเฉพาะคำว่าธุรกิจปีละล้านตำลึง ทำให้เขาอดใจไม่ไหวอีกต่อไป“ไป! ไปพบกับตระกูลหลิวสักหน่อยดีกว่า!”จ้าวไท่ไหลวางแก้วสุราลงกับโต๊ะเสียงดัง ก่อนลุกขึ้นยืนเหล่าคุณชาย
