LOGINShare
บทที่ 597
Last Updated:
2024-12-12 18:00:00Related chapters
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 598
“ข้าให้คำมั่นสัญญาน้อยมาก แต่ตราบใดที่ให้ไปแล้ว ข้าจะทำให้ได้เสมอ”เมื่อได้ฟังคำพูดของหลี่เฉิน ซูจิ่นพ่าในชั่วขณะนั้นรู้สึกราวกับว่ามีรสชาติหลากหลายในใจผสมปนเปกันจนยากจะอธิบายนางกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เสียงฝีเท้าของซานเป่ากลับเข้ามาขัดจังหวะหลี่เฉินเงยหน้าขึ้นมองซานเป่าที่เดินเข้ามาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร และส่งเสียงฮึดฮัดเบาๆเสียงฮึดฮัดนี้ทำให้ซานเป่าลำบากใจไม่น้อยเขาเองก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่เวลาที่เขาควรปรากฏตัว แต่เพราะข่าวเร่งด่วน เขาจึงไม่กล้าล่าช้า จำต้องทำใจแข็งเดินเข้ามา และแน่นอนว่าความไม่พอใจของหลี่เฉินก็ต้องตกมาถึงตัวเขา“ฝ่าบาท ข่าวด่วนจากเมืองหลวง”ซานเป่ากลั้นใจเดินมาถึงหน้าหลี่เฉิน ยื่นข่าวสารด้วยความนอบน้อม พร้อมกับก้มหน้าพูดหลี่เฉินไม่ได้ตำหนิเขา เพียงแต่รับแผ่นกระดาษนั้นมาดูเมื่ออ่านข่าว หลี่เฉินก็ขมวดคิ้วทันที“ท่านสวีถูกทำร้าย บาดเจ็บสาหัส ส่วนเงินก้อนนั้นถูกคนของจ้าวอ๋องส่งเข้าไปยังคลังหลวงแล้ว สำหรับคนตระกูลหลิว พวกเขายังอยู่ในความตื่นตระหนก แต่ตอนนี้ท่านสวีได้ส่งคนไปปลอบขวัญแล้ว”เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ไม่ว่าการที่สวีฉังชิงโดนทำร้าย การที่หลี่อิ๋
Last Updated : 2024-12-12รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 599
ก็เหมือนกับวันนี้ เกิดเรื่องใหญ่กะทันหัน ย่อมต้องให้ราชกิจเป็นสำคัญอนาคต ยังมีเรื่องให้ยุ่งอีกมากเสียงผู้คนและเสียงเท้าม้าค่อยๆ จางหายไปพร้อมกับการเริ่มต้นเดินทางของรถม้า เรือนแห่งนี้กลับคืนสู่ความสงบอีกครั้ง ครั้งต่อไปที่จะคึกคักขึ้นมาอีก ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นเมื่อใดจากทงโจวถึงเมืองหลวง ระยะทางไม่ได้ไกลนัก ประกอบกับรถม้าที่เดินทางอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วยาม หลี่เฉินก็กลับมาถึงตำหนักฝึกพระราชกรณียกิจในตำหนักตำหนักบูรพาส่วนซูจิ่นพ่านั้น มีคนดูแลเป็นพิเศษส่งตัวกลับไปยังจวนแม่ทัพใหญ่ก่อนหลังแต่งกายเรียบร้อย หลี่เฉินเดินเข้าสู่ตำหนักฝึกพระราชกรณียกิจ เห็นจ้าวเสวียนจี ซูเจิ้นถิง และถานไถจิ้งจือ รออยู่แล้วเวลานี้ฟ้าค่ำแล้ว ทั้งสามคนที่เห็นได้ชัดว่าถูกปลุกมาจากที่นอน ล้วนไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเมื่อหลี่เฉินมาถึง เขาเริ่มพูดทันทีโดยไม่อ้อมค้อม “ตามจริงเวลานี้ ไม่ควรจะรบกวนให้ทั้งสามต้องมาที่ตำหนักฝึกพระราชกรณียกิจเช่นนี้ แต่เรื่องเกิดขึ้นกะทันหันและเร่งด่วน พรุ่งนี้ก็ไม่มีเวลาให้หารือ จึงต้องขอรบกวนฝันดีของทุกท่าน”ซูเจิ้นถิงยิ้มกล่าว “พวกกระหม่อมในฐานะขุนนางราชสำนัก ย
Last Updated : 2024-12-13รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 600
ซูเจิ้นถิงพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ท่าทีของจ้าวเสวียนจีก็พลอยเย็นชาตามไปด้วย“ในตอนนี้พวกเรารู้เพียงข่าวสารเบื้องต้นเท่านั้น เย่ลู่กู่จ้านฉีได้มาถึงเมืองหลวงแล้ว ย่อมต้องมีการอธิบายรายละเอียดอย่างชัดเจน แม้จะต้องปฏิเสธ แต่ก็ควรรอให้เขาเสนอเงื่อนไขก่อนถึงจะปฏิเสธได้ ตอนนี้เรายังไม่รู้อะไรเลย การตัดสินใจทันทีเช่นนี้ แม่ทัพซูท่านช่างรีบร้อนไปหน่อยกระมัง”ซูเจิ้นถิงจ้องมองจ้าวเสวียนจีก่อนจะพูดว่า “เจ้าขุนนางผู้คุมปากกาจะรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องใหญ่ในสงคราม? ระหว่างสองแคว้นไม่มีมิตรภาพ มีแต่ผลประโยชน์และเล่ห์กล ยิ่งไปกว่านั้น อาณาจักรเหลียวกับต้าฉินของเรามีแต่ความแค้นต่อกันมาหลายร้อยปี เรื่องนองเลือดมากมายยังจำได้ติดตา หรือว่าท่านลืมเหตุการณ์ที่ด่านเย่ว์หยาแล้ว?”“ความโลภและความทะเยอทะยานของอาณาจักรเหลียวนั้นไม่เคยหมดสิ้น ต้าฉินของเราจะไม่เป็นพวกเดียวกับสุนัขแพ้อย่างเด็ดขาด!”ต้องพูดตรงๆ ว่าคำพูดของซูเจิ้นถิงนั้นฟังดูเหมือนการโจมตีอย่างไร้การจำกัดหลี่เฉินยกมือขึ้นนวดขมับ รู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่ยุ่งยากไม่น้อยปฏิกิริยาของซูเจิ้นถิงนั้นรุนแรงเกินคาดซึ่งก็เข้าใจได้ เพราะเหตุการณ์นองเล
Last Updated : 2024-12-13รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 601
“วันนี้ฟ้าก็ค่ำมากแล้ว ในเมื่อเรื่องนี้มีแผนการที่ชัดเจนแล้ว ก็ให้ดำเนินการตามที่ตกลงกันไว้เถิด”หลี่เฉินโบกมือกล่าวว่า “พวกท่านกลับไปพักได้”จ้าวเสวียนจี ซูเจิ้นถิง และถานไถจิ้งจือ พร้อมใจกันคำนับแล้วกล่าวว่า “ขอส่งเสด็จพระองค์องค์รัชทายาท”หลังจากหลี่เฉินออกไป จ้าวเสวียนจีก็เป็นคนแรกที่หันหลังเดินออกไปทันทีมองดูแผ่นหลังรีบร้อนของจ้าวเสวียนจี ซูเจิ้นถิงหรี่ตาลงเล็กน้อย แววตาเปล่งประกายความโกรธเคืองเหตุการณ์ที่ด่านเย่ว์หยาในอดีต รวมถึงการที่จ้าวเสวียนจีกุมอำนาจในราชสำนักในปัจจุบัน หลักฐานและเบาะแสมากมายล้วนชี้ชัดว่าเขาคือบุคคลที่มีปัญหาทั้งจากจุดยืนทางการเมือง และความแค้นในอดีต ซูเจิ้นถิงย่อมมีความโกรธแค้นต่อจ้าวเสวียนจีอย่างลึกซึ้งเมื่อเห็นถานไถจิ้งจือเดินไปทางประตู ซูเจิ้นถิงจึงเรียกไว้ว่า “ท่านอาจารย์ ขอหยุดก่อน”ถานไถจิ้งจือหยุดเท้า หันกลับมาพร้อมกับคำนับเล็กน้อย “แม่ทัพซูมีเรื่องอันใด?”ซูเจิ้นถิงกล่าวว่า “พรุ่งนี้เย่ลู่กู่จ้านฉีจะมาพบ อาจมีคำถามหรือการท้าทาย ข้าอยากหารือกับท่านอาจารย์ว่าหากเกิดสถานการณ์ใด เราควรจะรับมือเช่นไร”ถานไถจิ้งจือยิ้มกล่าว “เช่นนั้น แม่ทัพซ
Last Updated : 2024-12-13รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 602
“เย่ลู่ฉีหมิง”เมื่อมองชายร่างกำยำตรงหน้า จ้าวเสวียนจีก็เอ่ยชื่อของเขาออกมาชื่อคนผู้นี้ แม้ในเมืองหลวงจะมีคนรู้จักไม่มาก แต่ในอาณาจักรเหลียวและหัวเมืองชายแดนใกล้ด่านเย่ว์หยา กลับเป็นชื่อที่ใครๆ ต่างก็รู้จักบนผิวเผิน เย่ลู่ฉีหมิงมีฐานะเป็นแม่ทัพรักษาประเทศแห่งอาณาจักรเหลียว ยศทหารขั้นสอง หนึ่งในดาวรุ่งที่เจิดจรัสที่สุดของอาณาจักรเหลียวในช่วงสิบปีที่ผ่านมาศึกสร้างชื่อของเขา คือการร่วมมือกับเสนาบดีแห่งอาณาจักรเหลียวในปัจจุบัน ว่านเหยียนไจ้เต่า เพื่อก่อเหตุการณ์นองเลือดที่ด่านเย่ว์หยาในอดีต!เย่ลู่ฉีหมิงยังเป็นคนสนิทที่ได้รับความไว้วางใจจากว่านเหยียนไจ้เต่ามากที่สุด ว่ากันว่าเขามีโอกาสสืบทอดตำแหน่งผู้นำกองทัพทหารม้าผู้กล้าอย่าง “ทัพหมาป่าเหล็ก”ด้วยความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับว่านเหยียนไจ้เต่า จ้าวเสวียนจีจึงไม่แปลกหน้าเย่ลู่ฉีหมิง และเย่ลู่ฉีหมิงเองก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ถึงความสัมพันธ์ลับระหว่างเขาและว่านเหยียนไจ้เต่านอกจากนี้ เย่ลู่ฉีหมิงยังมีอีกสถานะหนึ่ง คือบุตรนอกสมรสขององค์รัชทายาทแห่งอาณาจักรเหลียวในปัจจุบันนี่คือความลับที่รู้กันทั่วไป เพราะมารดาของเย่ลู่ฉีหมิงเป็นเพียงห
Last Updated : 2024-12-13รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 603
คำพูดนี้ เกือบทำให้จ้าวเสวียนจีแทบกระอักเลือดไม่เคยเห็นใครที่มาฝากข้อความแล้วฝากแค่ครึ่งเดียวเขามองเย่ลู่ฉีหมิงด้วยสีหน้าเย็นชา รอให้อีกฝ่ายพูดจนจบเย่ลู่ฉีหมิงยิ้มกว้าง ดวงตาเต็มไปด้วยแววดูแคลน ก่อนพูดว่า “พวกเจ้าชาวต้าฉินนี่ช่างขี้ขลาดและไร้ค่าเสียจริง ถ้าในทุ่งหญ้าของพวกเรา มีคนกล้ามาทำกับข้าแบบที่ข้าทำกับเจ้าเมื่อครู่ ข้าคงทุบหัวมันจนแหลกไปแล้ว”“นี่คือข้อความที่ว่านเหยียนไจ้เต่าฝากให้เจ้าหรือ?” จ้าวเสวียนจีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ฮ่าฮ่าฮ่า”เย่ลู่ฉีหมิงหัวเราะเสียงดัง ก่อนตอบว่า “แน่นอนว่าไม่ใช่”“เสนาบดีฝากบอกเจ้าว่า หากเจ้าไม่ทำเรื่องนี้ เจ้าจะสูญเสียพันธมิตรคนสำคัญไป แต่ถ้าเจ้าทำ ความเสียหายจะตกอยู่กับอาณาจักรจินและต้าฉิน ส่วนอาณาจักรเหลียว…”เขายกนิ้วชี้หนาๆ จิ้มไปที่อกของจ้าวเสวียนจี แล้วพูดต่อว่า “และตัวเจ้าเอง!”“ต้าฉินที่สมบูรณ์ไม่เป็นผลดีกับผลประโยชน์ของพวกเราทั้งสองฝ่าย ความหมายของคำพูดนี้ เจ้าควรเข้าใจดี หากต้าฉินไม่แตกแยก เจ้าก็ไม่มีโอกาสเลย”พูดจบ เย่ลู่ฉีหมิงก็หัวเราะเสียงดัง ยกมือมาตบไหล่จ้าวเสวียนจี พลางหยิบแอปเปิลลูกหนึ่งจากโต๊ะน้ำชา กัดเข้าไปคำโต แล้วเ
Last Updated : 2024-12-14รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 604
ขณะฟังรายงานของซานเป่า หลี่เฉินยกถ้วยขึ้นดื่มโจ๊กคำสุดท้ายไม่ทันที่เขาจะต้องเอ่ยอะไร มือข้างหนึ่งยื่นผ้าเช็ดปากที่เตรียมไว้ให้ หลี่เฉินรับมาพลางเช็ดมุมปากเบาๆ ก่อนส่งคืนให้ว่านเจียวเจียวหลังจากนั้น เขาหันไปถามว่า “เย่ลู่มั่นหวง ตอนนี้อายุมากกว่าพระบิดาของข้าอยู่หลายปีใช่หรือไม่?”ซานเป่าพยักหน้าตอบ “เย่ลู่มั่นหวงตอนนี้มีอายุ 65 ปี นับว่าเป็นวัยชราแล้ว สุขภาพของเขาก็ทรุดโทรมลงเรื่อยๆ ขณะนี้อาณาจักรเหลียวเต็มไปด้วยการต่อสู้แย่งชิงราชบัลลังก์ แต่ฝ่ายขององค์รัชทายาทแข็งแกร่งที่สุด หากไม่มีเหตุพลิกผัน หลังจากเย่ลู่มั่นหวง ก็จะเป็นเย่ลู่เสินเสวียนที่ขึ้นครองบัลลังก์”หลี่เฉินหัวเราะเบาๆ “ในใต้หล้านี้ สิ่งที่ไม่เคยขาดคือความพลิกผัน”พูดจบ หลี่เฉินเปลี่ยนหัวข้อ ถามต่อว่า “หลังจากที่เย่ลู่กู่จ้านฉีถูกส่งไปยังชายแดนที่ติดกับต้าฉิน มีแม่ทัพคนใดของเราที่เคยปะทะกับเขาบ้าง?”ซานเป่าตอบเสียงเบา “มีแม่ทัพหลายคนที่เคยปะทะกับเขา แต่การปะทะเหล่านั้นเป็นการรบขนาดเล็ก จำนวนทหารโดยรวมไม่เกินสองสามพันคน ทั้งสองฝ่ายต่างควบคุมตัวเอง ไม่เคยมีการรบขนาดใหญ่ที่เกินหมื่นคน”“ผลการรบเป็นอย่างไร?” หลี่เฉินถา
Last Updated : 2024-12-14รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 605
เสียง "ปึง" ดังสนั่น ร่างไร้วิญญาณที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้ออันเละเทะ กระแทกลงตรงหน้าหลี่เฉินห่างออกไปเพียงห้าก้าวซานเป่าพุ่งเข้ามายืนหน้าหลี่เฉินในทันที เส้นผมและเคราของเขาดูเหมือนลอยตามลม ทั้งที่ไม่มีลมพัด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความระวังระไวหลี่เฉินยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้ซานเป่าหลีกทาง ก่อนจะมองร่างที่นอนอยู่ตรงหน้าเป็นร่างของชายหนุ่มคนหนึ่ง จากการแต่งกายดูเหมือนเป็นชาวบ้านธรรมดา แม้เขาจะเสียชีวิตไปแล้ว แต่สีหน้าที่แสดงความหวาดกลัวและโกรธแค้นยังคงเด่นชัดบนใบหน้า ชัดเจนว่าเขาได้เผชิญกับสิ่งที่น่าสยดสยองและโกรธแค้นอย่างที่สุดก่อนตายในขณะนั้นเอง เสียงหัวเราะของชายดังมาจากในลาน พร้อมกับเสียงร้องครวญครางและขอความเมตตาของสตรีจากเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยสำเนียงเฉพาะของชนเผ่าทุ่งหญ้า และเสียงขอร้องอันชัดเจนของหญิงสาวในสำเนียงจงหยวน หลี่เฉินก็รู้ได้ทันทีว่าในลานนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น“ซานเป่า”หลี่เฉินเรียกเบาๆ “พังประตูให้ข้า”ซานเป่าได้รับคำสั่ง เขารวบรวมพลังจากตันเถียนก่อนจะยกมือขึ้นตบประตูอย่างแผ่วเบาทว่า การตบที่ดูเหมือนไม่มีแรงนี้ กลับแฝงไปด้วยพลังมหาศาลราวกับทะเลปั่นป่วนแม้
Last Updated : 2024-12-14
Latest chapter
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 722
เมื่อเห็นสวีหยวนต๋าและคนอื่นๆ แสดงท่าทีตอบรับ หลี่เฉินลุกขึ้นกล่าวว่า “เอาเถอะ เรื่องนี้จัดการตามนี้แล้วกัน”จากนั้นเขาก็เอามือไพล่หลังเดินออกจากหลันเยว่เซวียน ก่อนจะเหลือบมองเหล่าหนุ่มน้อยที่ยังคุกเข่าอยู่หน้าประตู ในยามกลางวันเช่นนี้ การให้พวกเขาคุกเข่าอยู่นั้นก็เท่ากับเป็นการลงโทษให้ผู้คนเห็น คนเหล่านั้นต่างก้มหน้าก้มตาไม่กล้าสบสายตาใคร ทั้งยังมีกลิ่นเหล้าคละคลุ้ง“คุกเข่าให้ครบสองชั่วยามแล้วค่อยลุก จากนั้นส่งตัวตรงไปยังค่ายทหาร”หลี่เฉินกล่าวทิ้งท้าย ก่อนจะหันหลังเดินจากไปเขาเชื่อว่าสวีหยวนต๋าและพวกจะไม่กล้าทำท่าทีตีสองหน้าเพราะหน่วยบูรพาเฝ้าจับตาอยู่ใกล้ๆใครกล้าเล่นตุกติก ไม่ใช่แค่ลูกชายจะถูกส่งไป แม้แต่พ่อก็อาจจะต้องตามไปด้วยเมื่อหลี่เฉินจากไป สวีหยวนต๋าและบรรดาบิดาจึงเดินมายังหน้าลูกชายของตน ก่อนจะฟาดฝ่ามือใส่พวกเขาด้วยความโกรธสวีหยวนต๋าไม่ฟาดลูกชายตัวเอง เพราะใบหน้าของลูกชายเขาก็เหมือนหัวหมูอยู่แล้วเขาชี้ไปที่ลูกชายตนพร้อมกล่าวด้วยความเจ็บใจว่า “เจ้ามันไร้ความสามารถโดยแท้ วันนี้ถือว่าโชคดีนัก ไม่เช่นนั้น ตระกูลเราคงต้องถูกเจ้าทำให้พินาศหมดสิ้นแน่!”ลูกชายเขาถามด
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 721
หลังจากส่งตัวจ้าวไท่ไหลไปแล้ว หลี่เฉินจึงเรียกสวีหยวนต๋าและคนอื่นๆ ที่ยืนตัวสั่นอยู่ด้านนอกให้เข้ามาซึ่งนำโดยซ่างกวนเจา เบื้องหลังเขามีขุนนางระดับสูงหลายคน ทั้งหมดล้วนเป็นผู้มีอำนาจแท้จริง และล้วนมาจากกลุ่มสำนักราชเลขาจุดนี้ หลี่เฉินยังพอใจอยู่บ้างอย่างน้อยขุนนางฝั่งตำหนักบูรพาเหล่านี้ล้วนถูกคัดเลือกโดยหลี่เฉินเอง โดยคำนึงถึงภูมิหลังตระกูลเป็นสำคัญ และต้องมีการอบรมลูกหลานที่เหมาะสม ไม่เช่นนั้น หากวันนี้พบว่าลูกหลานขุนนางตำหนักบูรพาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ คงจะเป็นเรื่องน่าอับอายยิ่งนัก"กระหม่อมทั้งหลาย ถวายบังคมองค์รัชทายาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญพันปี พันปี พันๆ ปี"สวีหยวนต๋าและคนอื่นๆ ก้มศีรษะต่ำ ขณะเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะคุกเข่าถวายบังคมโดยไม่พูดสิ่งใดหลี่เฉินนั่งเอนหลังบนเก้าอี้ ขาข้างหนึ่งพาดขึ้นอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "การที่พวกเจ้าชอบมาป้วนเปี้ยนทำเรื่องวุ่นวายต่อหน้าข้า อย่าว่าแต่ไม่มีทางเป็นไปได้เลย ต่อให้พวกเจ้าอยู่จนถึงพันปี ก็มีแต่จะทำให้ชาวบ้านสาปแช่งไปอีกหลายปีเท่านั้น"คำพูดเปิดหัวของหลี่เฉินแสดงให้เห็นชัดเจนว่าคงไม่มีทางจบเรื่องนี้ง่ายๆในสถาน
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 720
เมื่อจ้าวไท่ไหลนึกถึงความใจกว้างที่ผิดปกติของบิดาในวันนี้ อีกทั้งการที่บิดาออกคำสั่งให้เขาหาผู้หญิงมาปรนนิบัติ และกำชับว่าให้หาวิธีทำให้ผู้หญิงคนนั้นตั้งครรภ์ภายในหนึ่งเดือน...ในตอนนั้น จ้าวไท่ไหลไม่ได้คิดลึกซึ้ง เขาเพียงคิดว่าบิดาที่มีอายุมากอยากมีหลานเพื่อสัมผัสความสุขในบั้นปลายชีวิต แต่ตอนนี้ เมื่อมองย้อนกลับไป นั่นชัดเจนว่าเป็นการเตรียมการเพื่อรักษาสายเลือดของตระกูลจ้าวเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จ้าวไท่ไหลก็รู้สึกเหมือนตกลงไปในหลุมเย็นเยือกไม่มีใครอยากตาย โดยเฉพาะเมื่อต้องตายด้วยน้ำมือของบิดาตนเอง"อยากรอดชีวิตหรือไม่?"คำถามของหลี่เฉินดังก้องในจิตใจของจ้าวไท่ไหล ราวกับเสียงเย้ายวนจากปีศาจในห้วงลึกจ้าวไท่ไหลสะดุ้ง เขามองหลี่เฉินด้วยความระแวงและไม่ไว้ใจ พร้อมพูดว่า "พระองค์จะใจดีขนาดนั้นเชียวหรือ? หรือพระองค์อยากใช้กระหม่อมเพื่อต่อต้านท่านพ่อ?""คนที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูเจ้าคือพ่อของเจ้า แต่ตอนนี้เขาต้องการฆ่าเจ้า เจ้าจะยังยอมรับเขาอยู่หรือ?"หลี่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ไม่ต้องกังวล ข้ามีวิธีจัดการกับจ้าวเสวียนจี โดยไม่ต้องพึ่งเจ้า อีกอย่าง เจ้าจะช่วยอะไรข้าได้? เจ้าทำอะไ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 719
เศษถ้วยชาแตกกระจายพร้อมน้ำที่หกทั่วพื้น จ้าวไท่ไหลกลิ้งไปมาบนพื้นพร้อมกับร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดภาพที่เห็นทำให้คนในตระกูลหลิวต่างสูดหายใจลึกด้วยความตกใจหลิวซือฉุน ซึ่งเป็นแกนหลักของตระกูล ได้แต่เก็บสีหน้าเคร่งขรึม ไม่กล้าเอ่ยปากส่วนหลิวซือต๋าที่ใบหน้าบวมช้ำ มองไปที่หลิวซือฉุน จากนั้นมองไปที่หลี่เฉิน เขารู้สึกมั่นใจขึ้นมาในทันทีมั่นใจเต็มร้อยองค์รัชทายาททรงแสดงออกชัดเจนว่ามีความสนใจในตัวน้องสาวของเขาเมื่อคิดเช่นนี้ หลิวซือต๋าถึงกับมีท่าทางเบิกบานธุรกิจ คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มไม่เพียงแต่เขา ลุงสามแห่งตระกูลหลิว ซึ่งเป็นผู้ใหญ่ ก็มีสายตาที่เปล่งประกายด้วยความหวังเช่นกันคนที่เข้าใจสถานการณ์ ย่อมเข้าใจดีในขณะเดียวกัน จ้าวไท่ไหลที่ยังเจ็บปวดทรมานอยู่บนพื้นร้องออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ “กระหม่อมไม่รู้อะไรเลย! ท่านพ่อของบอกว่าจะส่งกระหม่อมไปจินหลิงในเดือนหน้า กระหม่อมเพียงแค่อยากหาอะไรไปทำเงินที่นั่นเพื่อใช้จ่าย หากรู้ว่านี่คือธุรกิจขององค์ชาย กระหม่อมไม่มีทางมายุ่งเกี่ยวเด็ดขาด!”คำพูดของจ้าวไท่ไหลเป็นความจริงจากใจแต่ในขณะนั้นเอง หลี่เฉินจับประเด็นเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ในคำพูดข
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 718
เมื่อถูกหลี่เฉินจับยกขึ้นไว้ ชายหนุ่มคนนั้นถึงกับชาดิกทั้งตัวเขามองหลี่เฉินด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ ขาทั้งสองอ่อนแรงจนเกือบทรุดลง หากไม่ใช่เพราะหลี่เฉินจับคอเสื้อไว้ เขาคงคุกเข่าลงกับพื้นไปแล้ว“ขะ...ข้า...”เขาอ้ำอึ้งอยู่พักใหญ่ พูดอะไรไม่ออก สุดท้ายได้แต่หันไปมองจ้าวไท่ไหลด้วยสีหน้าอ้อนวอนและพูดเสียงเบาว่า “พี่จ้าว ช่วยข้าด้วย”จ้าวไท่ไหลขนลุกวาบเขาเป็นคนเดียวที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของหลี่เฉินดี และการจะช่วยชายหนุ่มคนนี้คงไม่มีทางเป็นไปได้ ตอนนี้จ้าวไท่ไหลอยากจะชกเจ้าคนโง่ที่ดึงเขามาเดือดร้อนนี้ให้ตายไปเสีย“อย่าหวังให้เขาช่วยเจ้าเลย ตอนนี้ตัวเขาเองยังเอาตัวไม่รอด”หลี่เฉินปล่อยคอเสื้อชายหนุ่มลง ก่อนนั่งลงบนเก้าอี้รับแขก ไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ แล้วกล่าวเรียบ ๆ ว่า “พวกเจ้าทั้งหมด ไปคุกเข่าเรียงกันที่หน้าประตูร้าน คอยจับตาดูกันเอง ใครลุกขึ้นหรือขยับตัวผิดปกติ ให้คนที่รายงานกลับได้ ส่วนคนที่ถูกรายงาน ให้ลากออกไปทุบให้ตายซะ”คำพูดของหลี่เฉินทำให้ใบหน้าของชายหนุ่มในกลุ่มเขียวคล้ำการที่ต้องไปคุกเข่าหน้าร้านหลันเยว่เซวียนให้คนทั้งถนนเห็น คงเป็นเรื่องที่เสียหน้าอย่างร้ายแรงสองคนใน
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 717
จ้าวไท่ไหลคิดจะหลบหนี แต่หลี่เฉินไม่มีทางปล่อยให้เขาไปง่ายๆหลี่เฉินยกมือวางบนบ่าของจ้าวไท่ไหล พลางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ดูไม่เป็นมิตร “ทำตัวอวดดีแล้วคิดจะหนีไปง่ายๆ? ใต้หล้านี้มีเรื่องเช่นนั้นด้วยหรือ?”จ้าวไท่ไหลตัวสั่นไปทั้งร่าง สีหน้าเหมือนจะร้องไห้ขณะพูดว่า “ข้า...ข้ามีตาหามีแววไม่...”หลี่เฉินตบไหล่จ้าวไท่ไหลเบาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “เมื่อครู่เจ้ากร่างมากไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมตอนนี้ถึงดูขลาดเขลาไปล่ะ?”“ทำต่อสิ”“คนสุดท้ายที่พูดกับข้าเช่นเจ้า ข้าตัดหัวเขาเองกับมือ”หลี่เฉินยิ้มสดใสให้จ้าวไท่ไหล แต่คำพูดของเขาเย็นชาอย่างน่าสะพรึง “เจ้าก็อยากลองดูบ้างหรือ?”ชายหนุ่มที่เพิ่งถูกจ้าวไท่ไหลตบหน้าไปก่อนหน้านี้ ยังคงโมโห แต่ไม่กล้าหันไปหาเรื่องจ้าวไท่ไหล จึงพาลไม่พอใจหลี่เฉินแทน“เจ้าเป็นใครกันแน่…”เพี๊ยะ!หลี่เฉินสวนกลับด้วยการตบหน้าชายหนุ่มคนดังกล่าว ทำให้เขาสงบปากได้ทันทีชายหนุ่มที่เพิ่งถูกตบหน้าทั้งซ้ายขวาภายในเวลาไม่นาน ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขามีรอยฝ่ามือที่ชัดเจนความเจ็บปวดร้อนผ่าวทำให้เขาสร่างเมาไปไม่น้อย เมื่อเขามองดูจ้าวไท่ไหลที่ไม่กล้าแม้แต่จะเ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 716
เมื่อได้ยินเสียงนั้น จ้าวไท่ไหลรู้สึกคุ้นเคยทันทีแต่ไม่ว่าจะพยายามคิดแค่ไหน เขาก็จำไม่ได้ว่าเคยได้ยินเสียงนี้จากที่ใดฤทธิ์สุราทำให้ความคิดไม่แจ่มชัด แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เปิดปากด่าทันที “ใครมันไม่เจียมตัวมาพูดพล่อยๆ ตรงนี้? เจ้ามีสิทธิ์พูดกับข้าหรือ? ออกมาให้ข้าต่อยจนฟันร่วงเดี๋ยวนี้!”พูดไม่ทันขาดคำ เขาก็เห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินเข้ามาจากนอกประตูชายผู้นั้นสวมชุดยาวสีขาวมุกทอด้วยไหมชั้นดี มวยผมทรงนักปราชญ์คาดด้วยปิ่นหยกขาวที่ประณีตงดงาม ไม่ฉูดฉาดแต่กลับดูสูงส่งและสมบูรณ์แบบเสื้อชั้นในสีขาวงาช้างกับเข็มขัดหยกยิ่งเสริมให้ชายผู้นั้นดูโดดเด่นราวกับเทพบุตรในภาพวาดเขามีท่วงท่าที่สง่างาม ร่างกายสูงโปร่ง บารมีล้นเหลือทุกสายตาที่มองเห็น ต่างอดไม่ได้ที่จะชื่นชมในความงามสง่าของชายผู้นี้แต่เมื่อจ้าวไท่ไหลเห็นใบหน้าของชายหนุ่มผู้นั้น ความเมา ความไม่พอใจ และความหยิ่งยโสบนใบหน้าก็หายไปหมดสิ้นร่างของเขาแข็งทื่อเหมือนถูกจับจ้องโดยสัตว์ร้ายยุคดึกดำบรรพ์ ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อยจ้าวไท่ไหลไม่มีวันคาดคิดเลยว่าจะได้พบกับองค์รัชทายาทหลี่เฉินในที่แห่งนี้!เขารู้สึกเหมือนลมหายใจหยุดชะงัก ร่างกายช
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 715
ในยามปกติ ต่อให้ให้หลิวซือต๋าจะมีความกล้าเป็นสิบเท่า เขาก็ไม่กล้าล่วงเกินจ้าวไท่ไหลแต่เวลานี้สถานการณ์ต่างออกไปเมื่อเห็นน้องสาวของตนกำลังจะถูกลวนลาม เขาในฐานะพี่ชาย หากยังนิ่งเฉย ก็เหมือนหาความอับอายใส่ตัวเองยิ่งไปกว่านั้น หลิวซือต๋ารู้ดีว่าผู้มีอิทธิพลสูงสุดที่เป็นกำลังสำคัญของตระกูลกำลังมองสถานการณ์ทั้งหมดจากด้านนอกเขามั่นใจว่า หลิวซือฉุนน้องสาวของตน ย่อมเป็นที่โปรดปรานขององค์รัชทายาทแห่งตำหนักบูรพา มิฉะนั้นตระกูลหลิวจะได้ประโยชน์มากมายเช่นนี้ได้อย่างไรด้วยเหตุนี้ เขายิ่งไม่มีทางถอยหลังจ้าวไท่ไหลแล้วอย่างไร? ตระกูลของเขาจะยิ่งใหญ่เพียงใด ก็ไม่มีวันเทียบเท่ากับองค์รัชทายาทแห่งตำหนักบูรพาได้เมื่อข้อมือถูกจับ พร้อมกับคำพูดกระทบกระเทียบอย่างไม่อ้อมค้อมของหลิวซือต๋า ทำให้จ้าวไท่ไหลถึงกับอึ้ง“นี่! ตระกูลหลิวช่างกล้าจริงๆ นะ แม้แต่ข้าก็กล้าขวาง?!”เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหยามเหยียด ก่อนจะกระชากมือกลับ แล้วฟาดฝ่ามือเข้าที่ใบหน้าของหลิวซือต๋าอย่างแรงแรงตบทำให้หลิวซือต๋าหมุนไปครึ่งรอบ และเกือบล้มลงกับพื้นหลิวซือฉุนที่ยืนอยู่ใกล้รีบพุ่งเข้ามาพยุงพี่ชายด้วยความตกใจ เพื่อป้องกันไ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 714
หลันเยว่เซวียนสาขานี้ ที่เคยเต็มไปด้วยผู้คนต่อแถวยาวเหยียด เมื่อครู่ก็ถูก "เชิญ" ออกจากร้านอย่างสุภาพหลันเยว่เซวียนที่บรรยากาศคึกคักเมื่อครู่นี้ ตอนนี้กลับเงียบสงัดจ้าวไท่ไหลนั่งอยู่บนเก้าอี้รับรอง ไขว่ห้างพลางรอเวลาให้สร่างเมาเหล่าคุณชายที่ติดตามเขามาด้วย พูดคุยหัวเราะเสียงดังอย่างไม่สนใจใคร อาศัยฤทธิ์สุรา สั่งเอาของกินของดื่มจากร้านมาวางเกลื่อนพื้น ราวกับเป็นของส่วนตัวไม่เพียงแค่ลุงสามแห่งตระกูลหลิว แม้แต่พนักงานคนอื่นๆ ในร้านต่างก็เดือดดาลในใจ แต่ไม่มีใครกล้าแสดงออก ได้แต่ยืนกัดฟันด้วยความขุ่นเคือง ปล่อยให้พวกอันธพาลในคราบคุณชายเหล่านี้ทำตามใจเมื่อเวลาหนึ่งเค่อผ่านไป จ้าวไท่ไหลพลันแค่นเสียงเย็นชาออกมา พลางพูดขึ้นช้าๆ “ดูเหมือนว่าพวกตระกูลหลิวจะไม่เห็นหัวข้าจริงๆ สินะ”พูดจบ เขาฟาดมือลงบนโต๊ะน้ำชาอย่างแรง จนน้ำชาในถ้วยกระเด็นหกเลอะเทอะ“หรือว่าพวกเจ้าคิดว่าข้าไม่สามารถทำให้หลันเยว่เซวียนหายไปจากเมืองหลวงได้จริงๆ!?”ลุงสามแห่งตระกูลหลิวรีบก้าวออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพร้อมกล่าวอ้อนวอน “คุณชายจ้าว โปรดระงับโทสะ โปรดระงับโทสะเถิด ข้าน้อยได้ส่งคนไปแจ้งหัวหน้าตระกูลแล้ว นางก
