บทที่78 ปรปักษ์พิศวาส

จวนสกุลเฉิน

รถม้าได้จอดนิ่งอยู่หน้าจวน ก่อนที่ร่างงามของหญิงสาวผู้เป็นภรรยาเอกในท่านแม่ทัพเฉินห้าวหนาน ได้ก้าวลงมาหยุดยืนอยู่ด้านล่าง โดยในอ้อมแขนนั้นมีทารกหน้าตาจิ้มลิ้มอยู่ด้วย

“ฮูหยินระวังเจ้าค่ะ”

หลี่เยี่ยนได้เดินเข้ามาประคองผู้เป็นนาย ก่อนจะพากันก้าวขึ้นบันไดหน้าจวนไปอย่างเชื่องช้า ใบหน้างามมองตรงไปยังประตูบานใหญ่ ที่เปิดอ้าอยู่ด้วยความรู้สึกชิงชัง

“คารวะฮูหยินใหญ่”

ทหารหน้าจวนประสานมือโค้งกายให้แก่นายหญิงของบ้าน ทว่าแววตาที่มองนางกลับไร้ซึ่งความยำเกรงอย่างเห็นได้ชัด

“ยังจำข้าได้เช่นนั้นรึ ข้านึกว่าพวกเจ้าเตรียมเปลี่ยนนายหญิงคนใหม่แล้วเสียอีก”

“เอ่อ…ข้าน้อยมิบังอาจขอรับ”

“ยืนให้เป็นล่ะ ไม่อย่างนั้นจะล้มเจ็บเอาได้”

ทหารยามทั้งสองถึงกับใบหน้าถอดสี ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้รู้สึกยำเกรงต่อฐานะของหญิงสาวตรงหน้ามาก่อน แต่คราวนี้พวกเขากับรู้สึกขนลุกชันไปทั้งร่าง เมื่อถูกสายตาเยียบเย็นมองผ่าน แม้เพียงชั่วครู่ความหวั่นกลัวพลันแล่นไปทั่วกาย มันช่างแตกต่างกับเมื่อก่อนราวคนตรงหน้ามิใช่ฮูหยิ