“อ๊า...ทะ...ท่านพี่ อ๊า...”
หานชินครางเรียกสามี เมื่อนางเหมือนกำลังโดนกลั่นแกล้ง มือบางขยุ้มผมดกดำแรงขึ้น เมื่อนิ้วของสามีเริ่มขยับขึ้นลงอีกครั้ง โดยที่ปากของเขายังครอบครองดูดดึงยอดถันของนางอย่างหิวกระหาย
“พี่จะสอนให้เจ้าอย่าได้ซุกซนอีก”
ชายหนุ่มยังคงเอ่ยเย้า ด้วยน้ำเสียงแหบพร่ากับอกเต่งตึงของภรรยา ก่อนจะขยับเลื่อนใบหน้าลงมายังหน้าท้องแบนราบ แม่ทัพหนุ่มใช้ปลายลิ้นเลียวนรอบ ๆ สะดือเล็ก ก่อนจะระรัวปลายลิ้นหยอกเอินเบา ๆ โดยที่นิ้วเรียวยังขยับอยู่ยังร่องสวาทที่ฉ่ำไปด้วยน้ำเหนียวเยิ้ม
หานชินแอ่นกายขึ้นรับปลายลิ้นของสามี โดยที่มือบางเปลี่ยนจากขยุ้มผมชายหนุ่ม เป็นกำผ้าปูที่นอนแน่น หญิงครางไม่เป็นสรรพเมื่อปลายลิ้นร้ายได้ลากต่ำลงไปยังเนินสวาทของนาง
“อ๊ะ...โอ๊ว...อ๊า...”
หวังลู่ฉงใช้สองมือจับต้นขางามขยับแยกออกกว้างกว่าเดิม ก่อนจะใช้ปลายลิ้นสากลากลงตามร่องกลีบบางยาว ๆ ก้นงอนงามยกรับการจู่โจมจากปากของเขาอย่างเป็นธรรมชาติ
ชายหนุ่มใช้นิ้วค่อย ๆ เปิดกลีบบางออกเผยให้เห็นเม็ดสวาทสีแดงสด เขามิรอช้าก้มลงดูดชิมเม็ดสวาทฉ่ำเยิ้มนั้นแรง ๆ สลับใช้ปลายลิ้นระรัวถี่ ๆ ชายหนุ่มลากลิ้นลงตามร่องกลีบอีกครั้งจนถึงรูสวาท ปลายลิ้นสากได้สอดเข้าไปภายในพร้อมกระดกขึ้นลงถี่ ๆ
“โอ้ว...อ๊า...ทะ...อ๊า...ขะ...ข้าเสียวเหลือเกินท่านพี่ อ๊า...”
หานชินยกก้นงามสวนรับลิ้นของสามี น้ำหวานฉ่ำเยิ้มไหลออกมามากกว่าเดิมหลายเท่า ชายหนุ่มมิเอ่ยสิ่งใด นอกจากตวัดดูดกลืนความฉ่ำแฉะนั้นอย่างพึงใจ
หวังลู่ฉงขยับใบหน้าถอยห่างจากเนินสวาทอย่างช้า ๆ ชายหนุ่มขยับขึ้นมาจูบซับริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง ก่อนจะคว้ามือบางของภรรยา ให้ไปสัมผัสกับแก่นกายของเขา
“เจ้าอยากรู้มิใช่หรือว่ามันคืออะไร ไหนลองจับแล้วเล่นมันอีกสักครั้งซิ”
ชายหนุ่มกระซิบข้างหูภรรยา ก่อนจะซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นอีกครั้ง โดยที่มือหนาค่อย ๆ นำพามือบางที่กำรอบท่อนมังกรของเขา ขยับรูดขึ้นลงเบา ๆ
“ซู๊ดดด อื้ม”
ชายหนุ่มสูดปาดแรง ๆ เมื่อมือบางของภรรยากำรอบท่อนมังกรแน่นขึ้น พร้อมทั้งขยับรูดขึ้นลงตามแนวแก่นกายอย่างไม่ปะสา เขาแทบจะข่มกลั่นการปลดปล่อยเอาไว้ไม่ได้ เมื่อนางคิดจะขยับเร่งจังหวะให้กระชั้นถี่ขึ้น
“อย่ารีบร้อน พี่ยังมิอยากเสียน้ำศักดิ์ด้วยมือเจ้า อื้อ..”
ร่างหนาถึงกับสั่นสะท้าน เมื่อเจ้าของมือบางมิค่อยจะเชื่อฟังสักเท่าใดนัก ชายหนุ่มขยับลุกนั่ง โดยที่ท่อนมังกรยังอยู่ในมือของหญิงสาว ชายหนุ่มจับร่างบางให้ลุกตาม ก่อนที่เขาจะสบตาหวานเยิ้ม แล้วก้มลงจูบหนัก ๆ ยังปากอวบอิ่ม
“ข้าทำสิ่งใดมิถูกต้องเจ้าคะ”
หานชินเอ่ยถามเบา ๆ พร้อมกับก้มมองสิ่งที่อยู่ในมือ ก่อนจะช้อนสายตามีคำถามมองสามีอีกครั้ง
“เห็นน้ำนั้นหรือไม่ ลองชิมมันให้พี่สิ”
ชายหนุ่มเริ่มสอนภรรยากำจัดความปวดร้าวของเขา ให้บรรเทาลงหรือจะทรมานกว่าเดิม เขาไม่อยากที่จะคิดให้มากความแล้วในตอนนี้
หานชินมองท่อนมังกรที่อยู่ในมือ ตรงปลายที่กำลังเบ่งบานปานดอกเห็ด กำลังมีน้ำใส ๆ ไหลเยิ้มออกมาจากรูเล็กนั่นมิขาดสาย หญิงสาวทำเช่นเดียวกับที่สามีทำกับนางเมื่อครู่ที่ผ่านมาอย่างเก้ ๆ กัง ๆ
“อ๊า...อื้ม...”
เพียงปลายลิ้นเล็กสัมผัสกับปลายท่อน ร่างหนาถึงกับสั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่าน หญิงสาวค่อย ๆ ลากลิ้นเลียชิมน้ำใส ๆ ตรงปลายท่อนจากเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเลียไปรอบ ๆ ดอกเห็ดที่กำลังเบ่งบานจนเป็นสีแดงเข้ม
“ช้า ๆ สิจ๊ะ อืม...อย่างนั้น อ๊า...”
ชายหนุ่มใช้สองมือรวบจับศีรษะเล็กเอาไว้ ก่อนจะค่อย ๆ บอกให้หญิงสาวทำตาม หานชินอ้าปากแล้วค่อย ๆ ครอบครองปลายท่อนอย่างช้า ๆ เพียงความนุ่มและอุ่นซ่านของน้ำลายจากปากเล็ก ที่ค่อย ๆ กลืนกินท่อนมังกรเข้าไปทีละน้อย ร่างหนาถึงกับแหงนหน้าสูดปากแรง ๆ ด้วยความเสียวซ่าน
เสียงลมหายใจหนัก ๆ ดังออกมาประหนึ่งม้าศึกของชายหนุ่ม ยิ่งเพิ่มความตื่นเต้นระพอใจให้กับหญิงสาว มือบางรูดลงตามแนวแก่นกาย โดยมีปากเล็กเลื่อนตามลงไปช้า ๆ ต้นขาแกร่งสั่นระริกด้วยความกระสัน
“ให้สุดเด็กดี อ๊า...โอ้ว...”
แม่ทัพหนุ่มครางกระเส่าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อปากเล็กของภรรยาครอบครองท่อนมังกรเขาจนสุดลำ ปลายดอกเห็ดที่แตะลำคอของนางทำให้ร่างใหญ่สั่นระริกจนแทบจะข่มกลั่นเอาไว้ไม่อยู่
หานชินทำตามอย่างว่าง่าย หญิงสาวใช้ลิ้นตวัดวนรอบท่อนเอ็นที่อยู่ในปากด้วยความอยากรู้ ยิ่งเสียงคำรามประหนึ่งสัตว์บาดเจ็บของสามีดังเข้าหูเป็นระยะ ความฉ่ำเยิ้มของนางเองก็เกิดขึ้นมิแพ้สิ่งที่นางกำลังดูดกลืนอยู่ในปากตอนนี้เช่นเดียวกัน หญิงสาวเลื่อนปากขึ้นมาจนสุดปลายท่อน ก่อนจะดูดเน้น ๆ ในส่วนปลายหนัก ๆ แล้วใช้ปลายลิ้นลากยาวลงไปจนถึงพวงสวรรค์ของชายหนุ่ม หญิงสาวตวัดเลียจนเปียกชื้นสลับขบกัดเบา ๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว ก่อนจะลากลิ้นเลียตั้งแต่โคนจนถึงปลายท่อนอีกครั้ง แม้จะยังคงไม่ชำนาญมากนัก แต่การกระทำของนางกลับทำให้แม่ทัพหนุ่ม คำรามก้องจนพูดแทบมิได้สรรพเลยก็ว่าได้ มือหนากดศีรษะภรรยาให้แนบกับแก่นกาย ในตอนที่นางครอบครองมันอีกครั้ง เสียงดูดหนัก ๆ ของภรรยาผสมผสานกับความเปียกชื้นจากน้ำลายของนาง ทำให้อารมณ์ดิบของแม่ทัพหนุ่มพลุ่งพล่านจนแทบจะระเบิดออกมาแล้วในตอนนี้ เอวสอบเด้งสวนรับกับการขยับปากของภรรยา มือหนาที่รวบจับศีรษะของนาง ยังคงควบคุมการเลื่อนเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ จากช้า ๆ กลายเป็นกระชั้นถี่ขึ้น แม่ทัพหนุ่มไม่อาจทนต่อไปได้แล้ว ชายหนุ่มขยับถอดท่อนมั
“เร็วอีกเจ้าค่ะ อ๊า...ท่านแม่ทัพแรง ๆ เจ้าค่ะ โอ้ววว...อ๊า ได้โปรดท่านแม่ทัพ ข้าไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ อะ...อีก อ๊า...” เสียงเร่งเร้าจากร่างอวบอิ่ม ที่กำลังส่งเสียงครวญครางด้วยความเสียวซ่าน จากบทรักของแม่ทัพหนุ่ม ทำให้ร่างสูงที่กำลังขับเคลื่อนอยู่ด้านบน เร่งจังหวะตามคำขอโดยไม่รั้งรอ “อื้อ...” เสียงครางเบา ๆ ของชายหนุ่ม ดังขึ้นเมื่อสงครามบนเตียงกำลังจะสิ้นสุด ชายหนุ่มขยับเอวรุนแรงขึ้น เมื่อคนใต้ร่างกระตุกเกร็งพร้อมเส้นทางเล็กแคบตอดรัดท่อนมังกรของเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระแทกท่อนมังกรเข้าจนสุดทาง พร้อมกับเร่งจังหวะขับเคลื่อนให้กระชั้นถี่ขึ้น แม่ทัพหนุ่มกดท่อนมังกรแช่แน่นิ่งเอาไว้ครู่หนึ่ง ก่อนจะมีเสียงคำรามในลำคอดังออกมาให้ได้ยิน เมื่ออารมณ์เร้าร้อนได้รับการปลดปล่อย ชายหนุ่มขยับถอนแก่นกายออกในทันทีที่เสร็จสิ้นภารกิจ “ท่านแม่ทัพ” ร่างอวบอิ่มขยับลุกนั่ง มือบางลูบไล้ยังแผ่นหลังของคนที่นั่งอยู่ขอบเตียง ใบหน้างามกำลังที่จะซบลงด้วยความหลงใหลในกายของชายหนุ่ม จำต้องนิ่งค้าง เมื่อร่างสูงลุกพรวดก้าวตรงไปยังห้องอาบน้ำเสียอย่างนั้น ใบหน้างามที่ยิ
ตำหนักนอกวัง ณ เรือนหานชิน “ฮ่า ๆ ข้าอยากเห็นหน้าของหวังลู่ฉงยิ่งนัก ฮึ! แม่ทัพไร้พ่าย ไยมาตกม้าตายตอนถูกจับแต่งงานกับข้าเล่า นี่ถึงขนาดหนีไปซบอกยอดคณิกาเลยรึ จะให้ข้าทำเยี่ยงไรบุกไปแหกอกเขา หรือไปหัวเราะกับความคิดเสมือนดีเล่า” หานชินหัวเราะร่า นางไม่ได้รู้สึกเศร้าเสียใจหรือยินดีกับการแต่งงานในครั้งนี้ เหตุผลทางการเมืองล้วน ๆ ที่ทำให้นางต้องออกเรือนกับหวังลู่ฉงผู้หยิ่งผยอง “องค์หญิงมิสำรวมเลยนะเพคะ” พระนมข้างกายเอ่ยตักเตือนองค์หญิงของตน นางเองเพียรพยายามให้องค์หญิงทรงเป็นกุลสตรีทุกระเบียดนิ้ว แต่สิ่งที่ได้กลับตรงกันข้ามเสมอ “อย่าได้กลัวว่าข้าจะทำเสื่อมเกียรติยามอยู่ต่อหน้าผู้คนเลยแม่นม สำหรับองค์หญิงกำพร้าเช่นข้า ไม่มีผู้ใดสนใจเท่าเรื่องราวเสื่อมเสียที่กล่าวหาข้าหรอกนะ อย่าได้เหนื่อยกับคำผู้อื่น จงเหนื่อยกับภารหน้าที่เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว ท่านดูแลข้ามาเป็นอย่างดีข้าย่อมมองเห็น” หญิงสาวยกจอกสุราขึ้นดื่ม ในสายตาผู้คนนั้นนางคือหญิงมากตัณหา ที่มักสะสมบุรุษเอาไว้ข้างกายมากมาย ส่วนเรื่องจริงนั้นไม่จำเป็นที่นางต้องบอกกล่าวให้ผู้อื่น
สิบวันต่อมา ณ จวนสกุลหวัง งานแต่งระหว่างแม่ทัพหวังลู่ฉงกับองค์หญิงหานชิน ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่สมฐานะของทั้งคู่ ซึ่งทุกอย่างดูจะผ่านพ้นไปด้วยดี แต่ทว่ายังไม่ทันรุ่งสาง ประตูเมืองจำต้องถูกเปิดออก เพื่อให้ขบวนทัพของแม่ทัพหนุ่มเดินทางออกสู่สายแดนทิศเหนือ ตามที่ชายหนุ่มได้ทูลขออนุญาตจากองค์ฮ่องเต้หลังพิธีสมรส ภายในรถม้าคันใหญ่ องค์หญิงหานซินยังคงหลับใหลอยู่บนผ้าปูขนสัตว์หนานุ่ม โดยมีแม่นมชุ่ยอิงคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง แต่ที่ทำให้แม่ทัพหนุ่มและทหารทุกคนรู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าใดนัก นั่นคือเหล่าบุรุษรูปงามขององค์หญิงหานชิน ที่ติดตามไปชายแดนในครั้งนี้ด้วย หวังลู่ฉงมองบุรุษทุกคนในชุดผ้าไหมเนื้อดีสีดำแดง ตัดเย็บอย่างประณีต ทุกคนล้วนแต่งกายเหมือนกัน บนศีรษะมีหมวกปีกกว้างสวมปิดบังใบหน้า ไร้รอยยิ้มหรือเสียงพูดคุย ทุกคนนั่งนิ่งเสมือนรูปปั้นอยู่บนหลังอาชาสีดำตัวใหญ่ ดูองอาจมิต่างจากทหารกล้าในกองทัพ หากไม่รู้ว่านี้คือเหล่าบุรุษจากตำหนักหานชิน คงคิดว่าเป็นทหารองครักษ์จากวังหลวงเสียมากกว่า ขบวนทัพเคลื่อนตัวออกพ้นประตูเมืองมาได้เล็กน้อย ก็ได้เพิ่มความเร็วขึ้น
หนึ่งเดือนต่อมา“เราใกล้จะถึงสุ่ยหลานรึยังต้านหลี่”เสียงหวานเอ่ยถามคนสนิท ที่กำลังตั้งใจย่างปลาตัวใหญ่ให้แก่นาง ด้วยเวลาที่ล่วงเลยมานั้นมันเกินหนึ่งเดือนมาแล้วนั่นเอง หากไม่เพราะสามีต้องการกลั่นแกล้งนางระหว่างทาง ป่านนี้คงถึงที่หมายไปนานแล้ว“ไม่น่าจะเกินบ่ายพรุ่งนี้ขอรับ ตามจริงท่านแม่ทัพมิใช่เพียงกลั่นแกล้งนายหญิง แต่ข้าน้อยคิดว่าหมู่บ้านรายทางที่ท่านแม่ทัพแวะเวียน ต่างมีสิ่งสำคัญซ่อนอยู่ขอรับ”“ข้ารู้ แต่ทำงานเช่นเขามันโจ่งแจ้งจนเกินไป”“เรื่องงานลับ ๆ มันหน้าที่นายหญิงมิใช่หรือขอรับ”ต้านหลี่เย้าผู้เป็นนาย เขารู้ดีถึงเป้าหมายที่นายหญิงของเขาต้องการที่จะพบ แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อพวกเขาจำต้องติดตามท่านแม่ทัพหวัง จะทำงานอย่างรวดเร็วเช่นที่ผ่านมาย่อมไม่อาจทำได้“ช่างเถอะ! เป็นข้าที่ผิดเอง ดันมิน่าถนอมดั่งหยกงามทั่ว ๆ ไป”หานชินแกล้งประชดชายหนุ่ม ทว่าดวงตาคู่งามกลับมองไปอีกด้าน ที่มีร่างสูงของใครอีกคนมองมาที่นางอยู่แล้วเช่นกันบ่ายวันถัดมาขบวนทัพได้หยุดพักใกล้กับหมู่บ้านเล็ก ๆ อย่างหมู่บ้านสุ่ยหลาน หัวหน้าหมู่บ้านได้ออกมาเชิญแม่ทัพหนุ่มและฮูหยินของเขา เข้าไปพักในหมู่บ้านในยามค่ำคืนจ
“เล่นที่อื่น มิใช่...อื้อ...ตะ...ตรงนี้”“ท่านชอบให้เล่นตรงนี้หรอ...”หญิงสาวเอ่ยถามสามีด้วยน้ำเสียงอ้อแอ มิเพียงคำพูดดวงตาฉ่ำเยิ้มจากฤทธิ์สุรา ยังช้อนขึ้นมองเขาพร้อมรอยยิ้มซุกซน แม่ทัพหนุ่มถึงกับขนลุกชันไปทั้งร่าง เมื่อมือบางเริ่มคลำขึ้นลงช้า ๆ เสมือนแก่นกายของเขาเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับนางแม่ทัพหนุ่มคำรามในลำคอ เมื่อความอดกลั้นของเขาเริ่มจะขาดลง หมับ! มือหนารีบกุมข้อมือเล็กเอาไว้ ก่อนที่นางจะขยับมือซุกซนมากไปกว่านี้“หยุดได้แล้ว”แม้ปากจะห้าม ทว่าชายหนุ่มกลับมิได้ผลักไสคนที่ยังวนเวียนจะจับส่วนล่างของเขา ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เสียงอ้อแอที่ดังอยู่กับอกนั้น บอกได้เป้นอย่างดีว่านางกำลังเมา มิใช่การเสแสร้ง สุราป่าเช่นนี้หากคนมิคุ้นเคย มักที่จะเมามายจนแทบสิ้นสติได้เลยทีเดียว แม้แต่ตัวเขาเองที่ดื่มมานับครั้งไม่ถ้วนยังรู้สึกมึนเมามิน้อย“ยืนนิ่ง ๆ ข้าจะเปลี่ยนชุดให้ เจ้าจะได้พักผ่อน”หานชินพยายามที่จะลืมตามองคนพูดให้ชัด ๆ แต่ก็ไม่อาจทำได้อย่างที่คิด ร่างบางโอนเอนเซจะล้มอยู่หลายหน จนในที่สุดแผ่นอกที่กรุ่นไปด้วยกลิ่นสุราคือที่พักของนาง“ทำไมหน้าอกของท่านมีขนเช่นนี้เล่า ข้ามิเคยรู้มาก่อนว่าหน
หานชินทำตามอย่างว่าง่าย หญิงสาวใช้ลิ้นตวัดวนรอบท่อนเอ็นที่อยู่ในปากด้วยความอยากรู้ ยิ่งเสียงคำรามประหนึ่งสัตว์บาดเจ็บของสามีดังเข้าหูเป็นระยะ ความฉ่ำเยิ้มของนางเองก็เกิดขึ้นมิแพ้สิ่งที่นางกำลังดูดกลืนอยู่ในปากตอนนี้เช่นเดียวกัน หญิงสาวเลื่อนปากขึ้นมาจนสุดปลายท่อน ก่อนจะดูดเน้น ๆ ในส่วนปลายหนัก ๆ แล้วใช้ปลายลิ้นลากยาวลงไปจนถึงพวงสวรรค์ของชายหนุ่ม หญิงสาวตวัดเลียจนเปียกชื้นสลับขบกัดเบา ๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว ก่อนจะลากลิ้นเลียตั้งแต่โคนจนถึงปลายท่อนอีกครั้ง แม้จะยังคงไม่ชำนาญมากนัก แต่การกระทำของนางกลับทำให้แม่ทัพหนุ่ม คำรามก้องจนพูดแทบมิได้สรรพเลยก็ว่าได้ มือหนากดศีรษะภรรยาให้แนบกับแก่นกาย ในตอนที่นางครอบครองมันอีกครั้ง เสียงดูดหนัก ๆ ของภรรยาผสมผสานกับความเปียกชื้นจากน้ำลายของนาง ทำให้อารมณ์ดิบของแม่ทัพหนุ่มพลุ่งพล่านจนแทบจะระเบิดออกมาแล้วในตอนนี้ เอวสอบเด้งสวนรับกับการขยับปากของภรรยา มือหนาที่รวบจับศีรษะของนาง ยังคงควบคุมการเลื่อนเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ จากช้า ๆ กลายเป็นกระชั้นถี่ขึ้น แม่ทัพหนุ่มไม่อาจทนต่อไปได้แล้ว ชายหนุ่มขยับถอดท่อนมั
“อ๊า...ทะ...ท่านพี่ อ๊า...”หานชินครางเรียกสามี เมื่อนางเหมือนกำลังโดนกลั่นแกล้ง มือบางขยุ้มผมดกดำแรงขึ้น เมื่อนิ้วของสามีเริ่มขยับขึ้นลงอีกครั้ง โดยที่ปากของเขายังครอบครองดูดดึงยอดถันของนางอย่างหิวกระหาย“พี่จะสอนให้เจ้าอย่าได้ซุกซนอีก”ชายหนุ่มยังคงเอ่ยเย้า ด้วยน้ำเสียงแหบพร่ากับอกเต่งตึงของภรรยา ก่อนจะขยับเลื่อนใบหน้าลงมายังหน้าท้องแบนราบ แม่ทัพหนุ่มใช้ปลายลิ้นเลียวนรอบ ๆ สะดือเล็ก ก่อนจะระรัวปลายลิ้นหยอกเอินเบา ๆ โดยที่นิ้วเรียวยังขยับอยู่ยังร่องสวาทที่ฉ่ำไปด้วยน้ำเหนียวเยิ้มหานชินแอ่นกายขึ้นรับปลายลิ้นของสามี โดยที่มือบางเปลี่ยนจากขยุ้มผมชายหนุ่ม เป็นกำผ้าปูที่นอนแน่น หญิงครางไม่เป็นสรรพเมื่อปลายลิ้นร้ายได้ลากต่ำลงไปยังเนินสวาทของนาง“อ๊ะ...โอ๊ว...อ๊า...”หวังลู่ฉงใช้สองมือจับต้นขางามขยับแยกออกกว้างกว่าเดิม ก่อนจะใช้ปลายลิ้นสากลากลงตามร่องกลีบบางยาว ๆ ก้นงอนงามยกรับการจู่โจมจากปากของเขาอย่างเป็นธรรมชาติชายหนุ่มใช้นิ้วค่อย ๆ เปิดกลีบบางออกเผยให้เห็นเม็ดสวาทสีแดงสด เขามิรอช้าก้มลงดูดชิมเม็ดสวาทฉ่ำเยิ้มนั้นแรง ๆ สลับใช้ปลายลิ้นระรัวถี่ ๆ ชายหนุ่มลากลิ้นลงตามร่องกลีบอีกครั้งจนถึงรู
“เล่นที่อื่น มิใช่...อื้อ...ตะ...ตรงนี้”“ท่านชอบให้เล่นตรงนี้หรอ...”หญิงสาวเอ่ยถามสามีด้วยน้ำเสียงอ้อแอ มิเพียงคำพูดดวงตาฉ่ำเยิ้มจากฤทธิ์สุรา ยังช้อนขึ้นมองเขาพร้อมรอยยิ้มซุกซน แม่ทัพหนุ่มถึงกับขนลุกชันไปทั้งร่าง เมื่อมือบางเริ่มคลำขึ้นลงช้า ๆ เสมือนแก่นกายของเขาเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับนางแม่ทัพหนุ่มคำรามในลำคอ เมื่อความอดกลั้นของเขาเริ่มจะขาดลง หมับ! มือหนารีบกุมข้อมือเล็กเอาไว้ ก่อนที่นางจะขยับมือซุกซนมากไปกว่านี้“หยุดได้แล้ว”แม้ปากจะห้าม ทว่าชายหนุ่มกลับมิได้ผลักไสคนที่ยังวนเวียนจะจับส่วนล่างของเขา ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เสียงอ้อแอที่ดังอยู่กับอกนั้น บอกได้เป้นอย่างดีว่านางกำลังเมา มิใช่การเสแสร้ง สุราป่าเช่นนี้หากคนมิคุ้นเคย มักที่จะเมามายจนแทบสิ้นสติได้เลยทีเดียว แม้แต่ตัวเขาเองที่ดื่มมานับครั้งไม่ถ้วนยังรู้สึกมึนเมามิน้อย“ยืนนิ่ง ๆ ข้าจะเปลี่ยนชุดให้ เจ้าจะได้พักผ่อน”หานชินพยายามที่จะลืมตามองคนพูดให้ชัด ๆ แต่ก็ไม่อาจทำได้อย่างที่คิด ร่างบางโอนเอนเซจะล้มอยู่หลายหน จนในที่สุดแผ่นอกที่กรุ่นไปด้วยกลิ่นสุราคือที่พักของนาง“ทำไมหน้าอกของท่านมีขนเช่นนี้เล่า ข้ามิเคยรู้มาก่อนว่าหน
หนึ่งเดือนต่อมา“เราใกล้จะถึงสุ่ยหลานรึยังต้านหลี่”เสียงหวานเอ่ยถามคนสนิท ที่กำลังตั้งใจย่างปลาตัวใหญ่ให้แก่นาง ด้วยเวลาที่ล่วงเลยมานั้นมันเกินหนึ่งเดือนมาแล้วนั่นเอง หากไม่เพราะสามีต้องการกลั่นแกล้งนางระหว่างทาง ป่านนี้คงถึงที่หมายไปนานแล้ว“ไม่น่าจะเกินบ่ายพรุ่งนี้ขอรับ ตามจริงท่านแม่ทัพมิใช่เพียงกลั่นแกล้งนายหญิง แต่ข้าน้อยคิดว่าหมู่บ้านรายทางที่ท่านแม่ทัพแวะเวียน ต่างมีสิ่งสำคัญซ่อนอยู่ขอรับ”“ข้ารู้ แต่ทำงานเช่นเขามันโจ่งแจ้งจนเกินไป”“เรื่องงานลับ ๆ มันหน้าที่นายหญิงมิใช่หรือขอรับ”ต้านหลี่เย้าผู้เป็นนาย เขารู้ดีถึงเป้าหมายที่นายหญิงของเขาต้องการที่จะพบ แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อพวกเขาจำต้องติดตามท่านแม่ทัพหวัง จะทำงานอย่างรวดเร็วเช่นที่ผ่านมาย่อมไม่อาจทำได้“ช่างเถอะ! เป็นข้าที่ผิดเอง ดันมิน่าถนอมดั่งหยกงามทั่ว ๆ ไป”หานชินแกล้งประชดชายหนุ่ม ทว่าดวงตาคู่งามกลับมองไปอีกด้าน ที่มีร่างสูงของใครอีกคนมองมาที่นางอยู่แล้วเช่นกันบ่ายวันถัดมาขบวนทัพได้หยุดพักใกล้กับหมู่บ้านเล็ก ๆ อย่างหมู่บ้านสุ่ยหลาน หัวหน้าหมู่บ้านได้ออกมาเชิญแม่ทัพหนุ่มและฮูหยินของเขา เข้าไปพักในหมู่บ้านในยามค่ำคืนจ
สิบวันต่อมา ณ จวนสกุลหวัง งานแต่งระหว่างแม่ทัพหวังลู่ฉงกับองค์หญิงหานชิน ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่สมฐานะของทั้งคู่ ซึ่งทุกอย่างดูจะผ่านพ้นไปด้วยดี แต่ทว่ายังไม่ทันรุ่งสาง ประตูเมืองจำต้องถูกเปิดออก เพื่อให้ขบวนทัพของแม่ทัพหนุ่มเดินทางออกสู่สายแดนทิศเหนือ ตามที่ชายหนุ่มได้ทูลขออนุญาตจากองค์ฮ่องเต้หลังพิธีสมรส ภายในรถม้าคันใหญ่ องค์หญิงหานซินยังคงหลับใหลอยู่บนผ้าปูขนสัตว์หนานุ่ม โดยมีแม่นมชุ่ยอิงคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง แต่ที่ทำให้แม่ทัพหนุ่มและทหารทุกคนรู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าใดนัก นั่นคือเหล่าบุรุษรูปงามขององค์หญิงหานชิน ที่ติดตามไปชายแดนในครั้งนี้ด้วย หวังลู่ฉงมองบุรุษทุกคนในชุดผ้าไหมเนื้อดีสีดำแดง ตัดเย็บอย่างประณีต ทุกคนล้วนแต่งกายเหมือนกัน บนศีรษะมีหมวกปีกกว้างสวมปิดบังใบหน้า ไร้รอยยิ้มหรือเสียงพูดคุย ทุกคนนั่งนิ่งเสมือนรูปปั้นอยู่บนหลังอาชาสีดำตัวใหญ่ ดูองอาจมิต่างจากทหารกล้าในกองทัพ หากไม่รู้ว่านี้คือเหล่าบุรุษจากตำหนักหานชิน คงคิดว่าเป็นทหารองครักษ์จากวังหลวงเสียมากกว่า ขบวนทัพเคลื่อนตัวออกพ้นประตูเมืองมาได้เล็กน้อย ก็ได้เพิ่มความเร็วขึ้น
ตำหนักนอกวัง ณ เรือนหานชิน “ฮ่า ๆ ข้าอยากเห็นหน้าของหวังลู่ฉงยิ่งนัก ฮึ! แม่ทัพไร้พ่าย ไยมาตกม้าตายตอนถูกจับแต่งงานกับข้าเล่า นี่ถึงขนาดหนีไปซบอกยอดคณิกาเลยรึ จะให้ข้าทำเยี่ยงไรบุกไปแหกอกเขา หรือไปหัวเราะกับความคิดเสมือนดีเล่า” หานชินหัวเราะร่า นางไม่ได้รู้สึกเศร้าเสียใจหรือยินดีกับการแต่งงานในครั้งนี้ เหตุผลทางการเมืองล้วน ๆ ที่ทำให้นางต้องออกเรือนกับหวังลู่ฉงผู้หยิ่งผยอง “องค์หญิงมิสำรวมเลยนะเพคะ” พระนมข้างกายเอ่ยตักเตือนองค์หญิงของตน นางเองเพียรพยายามให้องค์หญิงทรงเป็นกุลสตรีทุกระเบียดนิ้ว แต่สิ่งที่ได้กลับตรงกันข้ามเสมอ “อย่าได้กลัวว่าข้าจะทำเสื่อมเกียรติยามอยู่ต่อหน้าผู้คนเลยแม่นม สำหรับองค์หญิงกำพร้าเช่นข้า ไม่มีผู้ใดสนใจเท่าเรื่องราวเสื่อมเสียที่กล่าวหาข้าหรอกนะ อย่าได้เหนื่อยกับคำผู้อื่น จงเหนื่อยกับภารหน้าที่เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว ท่านดูแลข้ามาเป็นอย่างดีข้าย่อมมองเห็น” หญิงสาวยกจอกสุราขึ้นดื่ม ในสายตาผู้คนนั้นนางคือหญิงมากตัณหา ที่มักสะสมบุรุษเอาไว้ข้างกายมากมาย ส่วนเรื่องจริงนั้นไม่จำเป็นที่นางต้องบอกกล่าวให้ผู้อื่น
“เร็วอีกเจ้าค่ะ อ๊า...ท่านแม่ทัพแรง ๆ เจ้าค่ะ โอ้ววว...อ๊า ได้โปรดท่านแม่ทัพ ข้าไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ อะ...อีก อ๊า...” เสียงเร่งเร้าจากร่างอวบอิ่ม ที่กำลังส่งเสียงครวญครางด้วยความเสียวซ่าน จากบทรักของแม่ทัพหนุ่ม ทำให้ร่างสูงที่กำลังขับเคลื่อนอยู่ด้านบน เร่งจังหวะตามคำขอโดยไม่รั้งรอ “อื้อ...” เสียงครางเบา ๆ ของชายหนุ่ม ดังขึ้นเมื่อสงครามบนเตียงกำลังจะสิ้นสุด ชายหนุ่มขยับเอวรุนแรงขึ้น เมื่อคนใต้ร่างกระตุกเกร็งพร้อมเส้นทางเล็กแคบตอดรัดท่อนมังกรของเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระแทกท่อนมังกรเข้าจนสุดทาง พร้อมกับเร่งจังหวะขับเคลื่อนให้กระชั้นถี่ขึ้น แม่ทัพหนุ่มกดท่อนมังกรแช่แน่นิ่งเอาไว้ครู่หนึ่ง ก่อนจะมีเสียงคำรามในลำคอดังออกมาให้ได้ยิน เมื่ออารมณ์เร้าร้อนได้รับการปลดปล่อย ชายหนุ่มขยับถอนแก่นกายออกในทันทีที่เสร็จสิ้นภารกิจ “ท่านแม่ทัพ” ร่างอวบอิ่มขยับลุกนั่ง มือบางลูบไล้ยังแผ่นหลังของคนที่นั่งอยู่ขอบเตียง ใบหน้างามกำลังที่จะซบลงด้วยความหลงใหลในกายของชายหนุ่ม จำต้องนิ่งค้าง เมื่อร่างสูงลุกพรวดก้าวตรงไปยังห้องอาบน้ำเสียอย่างนั้น ใบหน้างามที่ยิ