LOGINShare
บทที่8 มิเจียมตน
Last Updated:
2025-02-07 20:00:03ยามสายวันถัดมา
ร่างสูงได้ก้าวออกจากห้องพัก ใบหน้าของแม่ทัพหนุ่มยังคงเรียบเฉย จะมีเพียงสายตาที่มองไปยังบุตรชายหัวหน้าหมู่บ้านเท่านั้น ที่ดูจะฉายชัดถึงความไม่ชอบใจนัก
“ท่านแม่ทัพ”
เป็นแม่นมชุ่ยอิงที่ก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าชายหนุ่ม ก่อนจะมองเลยไปยังประตูห้องพักของผู้เป็นนาย
“อย่าเพิ่งกวนนาง ปล่อยให้ตื่นเองมิต้องไปปลุก หากไม่มีคำสั่งของข้าผู้ใดก็ห้ามเข้าไปข้างในเด็ดขาด”
แม่ทัพหนุ่มออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงดุดัน โดยที่สายตานั้นยังจับจ้องอยู่กับคนที่เขาไม่อยากให้เฉียดใกล้ภรรยา
“เจ้าค่ะ”
ชุ่ยอิงรับคำก่อนจะขยับหลีกทางให้แก่ท่านแม่ทัพ ไม่มีคำถามหรือความสงสัยอื่นใดออกจากปากของแม่นมสูงวัยอีก นางมีหน้าที่ทำตามคำสั่งของเจ้านายเท่านั้น หากสิ่งนั้นมิได้ทำร้ายองค์หญิงของนาง
ทุกคำสั่งของท่านแม่ทัพนางมิคิดโต้แย้งใด ๆ ทั้งนั้น เรื่องของสามีภรรยาอย่างไรเสียนาและเหล่าผู้ติดตามก็คือคนนอก มิควรสอดรู้หรือก้าวก่าย เมื่อลับร่างของแม่ทัพหนุ่มไปแล้ว ชุ่ยอิงจึงหันไปยังคนที่ยังยืนมองหน้าประตูห้องของผู้เป็นนายมิยอมจาก
“ท่านป้า ไยฮูหยินยังไม่ออกมาอีกเล่าขอรับ”
บุตรชายหัวหน้าหมู่บ้านเอ่ยถาม โดยที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ประตูห้อง
“มันธุระอันใดของเจ้ากัน”
“ข้าเป็นห่วงนาง เกรงว่าท่านแม่ทัพจะไม่พอใจที่นางเอ่อ...”
“อะไร”
“ที่นางดูให้ความสำคัญกับข้าอย่างไรเล่า”
บุตรชายหัวหน้าหมู่บ้านพูดยิ้ม ๆ ดวงตาที่สื่ออกมาก้แฝงความนัยเอาไว้อย่างชัดเจน
“ฮ่า ๆ เจ้าคนสมองหมู เจ้าเอาส่วนไหนของก้อนน้อย ๆ นั่น ที่คิดว่าฮูหยินของเราให้ความสำคัญต่อเจ้ากัน”
ขวับ! เสียงหัวเราะจากด้านหลัง ทำให้บุตรชายหัวหน้าหมู่บ้านหันกลับไปมองในทันที ใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้าในยามค่ำคืนว่ารูปงามมากแล้ว ในเวลากลางวันเช่นนี้หากเทียบกันแล้ว อีกฝ่ายไม่ต่างจากเทพเซียน ส่วนตัวเขาเสมือนยาจกเลยก็ว่าได้
“เมื่อคืนอย่างไรเล่า หรือเจ้าไม่เห็นว่านางยิ้มให้แก่ข้า”
“เจ้าเด็กมิรู้ความ นายหญิงของพวกข้านั้นเป็นคนอารมณ์ดี เจ้าคือจ้าวบ้าน การที่เราผู้เป็นแขกยิ้มให้ ย่อมเป็นสิ่งสมควรทำ หรือยามเจ้าไปบ้านคนอื่น เจ้าจะต้องมีใบหน้าดั่งความคิดในขณะนั้นเลยหรืออย่างไรกัน นางยิ้มให้คนนับร้อย แบบนี้นางคงเห็นคนเหล่านั้นสำคัญทั้งหมดสินะ คิดได้อย่างไรกัน หืม!”
ต้านหลี่มิพูดเปล่า แต่สีหน้าที่แสดงออกนั้น คือการเย้ยหยันอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ
“หุบปากเจ้าไปเลยนะ อย่ามาทำเป็นดูหมิ่นข้า เจ้านึกว่าไม่รู้รึยังไง ว่าตัวเจ้าก็เป็นหนึ่งในบุรุษบำเรอของนางเช่นกัน”
ผลัวะ! ตุบ! สิ้นคำพูด บุตรชายหัวหน้าหมู่บ้านก็แน่นิ่งอยู่บนพื้นดิน ต้านหลี่ไม่คิดจะแยแสร่างที่สิ้นสติด้วยหมัดของเขา ใบหน้าหล่อเหลาแสดงอาการโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มขบกรามแน่นจนเป็นนูน
จะดูถูกเขาเช่นไรก็ย่อมได้ แต่ผู้ใดก็ไม่มีสิทธิ์หมิ่นเกียรตินายของเขา เจ้าเด็กเพิ่งพลัดขน ไยหาญกล้าแตะต้องนายหญิงของเขา ด้วยวาจาจาบจวงมิดูเงาหัวเช่นนี้
“ไยมิรู้จักอดกลั้นสักหน่อยเล่า”
เสียงดังมาจากในของประตู ทำให้ชุ่ยอิงและต้านหลี่ขยับยืนอย่างสำรวม
“ข้าน้อยมิชอบให้ผู้ใด ล่วงเกินนายหญิงเช่นนี้ขอรับ”
“หึ ๆ ข้ารู้”
ประตูห้องเปิดกว้างก่อนที่คนด้านใน จะก้าวออกมาด้วยสีหน้าเกียจคร้าน หญิงสาวบิดกายไปมาเพื่อขับไล่ความเมื่อยล้า โดยไม่สนสายตาดุ ๆ ของแม่นมที่ยืนอยู่ด้านหน้าเรือน
ทางด้านต้านหลี่ทำเพียงขบขันกับอาการของแม่นม เขาชินตากับภาพของทั้งคู่เป็นอย่างดี นายหญิงชื่นชอบความสบาย ๆ ไม่มากพิธีอันใด ใช้ชีวิตเยี่ยงบุรุษมากกว่าสำรวมเช่นสตรี
ถึงกระนั้นผู้เป็นนายกลับดูแลร่างกายของตนเอง ได้ดีกว่าคุณหนูหลายบ้านเสียอีก เพียงแค่ชื่อเสียงอันเสื่อมเกียรติ ที่นางจงใจให้ผู้คนรับรู้มันคือหนทางเดียวที่ทำให้องค์หญิงหานชิน สามารถทำตัวไร้กรอบของชนชั้นได้ก็เท่านั้นเอง
“ไปกันเถอะ ข้าหิวแล้ว”
หานชินก้าวลงมาหยุดยืนตรงหน้าของทั้งคู่ ก่อนจะเดินผ่านเลยร่างแน่นิ่งบนพื้นดินไปโดยมิคิดที่จะใส่ใจ เสมือนบุตรชายหัวหน้าหมู่บ้านเป็นเพียงฝุ่นผงในสายตาของนาง
“มิใจร้ายไปสักหน่อยหรือเจ้าคะ เกรงว่าหากบิดาของเขามาพบเข้าจะพาลหาเรื่องเราเอาได้นะเจ้าคะ”
“หึ ๆ ที่นี่มันนอกเขตเมืองหลวง ไม่ต้องมานั่งเกรงกลัวว่าขุนนางคนไหนจะทูลฟ้องฝ่าบาท หากเขาคิดจะกล่าวโทษเรา เขาต้องมั่นใจว่าจะชนะหวังลู่ฉงได้เท่านั้น คนเป็นพ่อย่อมรู้ถึงตัวตนของบุตรชายเขาดี ส่วนข้าภรรยาหมาด ๆ ย่อมไม่รู้เห็นความคิดของสามี พวกเจ้าว่าจริงไหม”
เอ่ยจบร่างงามได้เดินหัวเราะร่าจากไป คำพูดในตอนท้ายช่างบาดลึกนัก หากคนฟังคือหัวหน้าหมู่บ้าน คงแทบอยากที่จะฉีกทึ่งร่างของผู้เป็นนายให้แยกออกเป็นชิ้น ๆ เลยกระมัง
ชุ่ยอิงได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ ดูเหมือนนางจะยังไม่ชินกับชีวิตนอกรั้ววังเท่าใดนัก แต่องค์หญิงของนางสิดูจะปรับตัวได้ไวเหลือเกิน
“ข้ายังต้องเรียนรู้อีกมากสินะ” ชุ่ยอิงเอ่ยขึ้นเบา ๆ
“ปล่อยตัวให้เป็นธรรมชาติท่านป้า แล้วทุกอย่างจะดีเอง เพราะนับตั้งแต่เราก้าวพ้นเมืองหลวง ย่อมไร้กฎเกณฑ์ เช่นเดียวกับกระบี่ไร้ดวงตานั่นล่ะขอรับ”
ต้านหลี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พูดอย่างไม่จริงจังนัก แต่แฝงไปด้วยความหมายมากมาย ที่ต้องการเปิดโลกของนางให้กว้างขึ้น ก่อนจะก้าวตามผู้เป็นนายไปอย่างใจเย็น เมื่อลับร่างของคนทั้งสามแล้ว ชายหนุ่มสองคนที่ซุ่มอยู่ไม่ไกล ได้รีบวิ่งเข้ามาช่วยกันพยุงร่างไร้สติที่นอนอยู่บนพื้นหายไปยังอีกด้านของตัวเรือน
“จับตาดูคนในหมู่บ้านเอาไว้ให้ดี ข้ารู้สึกมีบางอย่างไม่ปกติ”
หวังลู่ฉงสั่งการกับคนสนิท เขาเฝ้ามองทุกอย่างมาโดยตลอด นับตั้งแต่บุตรชายหัวหน้าหมู่บ้าน เข้าไปพูดคุยกับแม่นมของภรรยา จนหานชินก้าวจากไปเมื่อครู่นี้ เขาคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่ย้อนกลับมาซุ่มดูทุกอย่างตรงนี้ ไม่เช่นนั้นคงมิได้เห็นอีกมุมของภรรยาตัวดี
“แล้วคนของฮูหยินเล่าขอรับ”
“ไม่จำเป็น”
ชายหนุ่มรับคำผู้เป็นนาย ก่อนที่ทั้งคู่จะหายไปจากจุดที่แอบซุ่มอยู่ หวังลู่ฉงอยากรู้เหลือเกิน ว่าแท้จริงแล้วชายหนุ่มที่อยู่รอบกายภรรยาของเขานั้น มีความสำคัญอย่างไร ไยนางต้องยินยอมให้ผู้คนทั้งแผ่นดินเข้าใจผิดเรื่องที่นางลุ่มหลงบุรุษรูปงามทั้งหลาย
Related chapters
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่9 ผิดคาด
ร่างสูงก้าวตรงไปยังโต๊ะอาหารที่ถูกจัดไว้ยังใต้ต้นท้อ สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขารู้สึกแปลกใจอีกครั้ง องค์หญิงหานชินที่ผู้คนกล่าวขานว่าเหย่อหยิ่ง ไยที่เขาเห็นอยู่ในตอนนี้มันมิเป็นเช่นนั้นนางดูเป็นกันเองกับทุกคน ไม่ถือยศศักดิ์กับชาวบ้าน นางกลับสำราญใจในการกินอาหารตรงหน้า ที่มิได้เลิศรสเท่าใดนัก เสียงหัวเราะที่ไร้จริต ทำให้เขาไม่รู้จะเอ่ยคำว่าแปลกใจอีกสักกี่หนดี“ท่านแม่ทัพมาแล้วหรือ มาเร็วกินข้าวกัน”หานชินกวักมือเรียกสามี โดยมืออีกข้างยังคงถือไก่เอาไว้ชิ้นโต แววตาสดใสของนาง ทำให้เขารู้สึกขุ่นเคืองอยู่เล็กน้อย เพราะเมื่อคืนเขาและนางเพิ่งร่วมเตียงกันมาแท้ ๆ‘มิรู้จักเขินอายข้างบ้างเลยรึอย่างไรกัน’ชายหนุ่มเดินหน้าตึงไปนั่งลงข้างภรรยา ก่อนจะมองดูถ้วยข้าวของตนเอง ที่นางเพิ่งคีบไก่มาวางให้เมื่อครู่ แม่ทัพหนุ่มชำเลืองมองภรรยา ที่เอาแต่คุยจ้อกับชาวบ้านอะ...แฮ่ม! แม่ทัพหนุ่มกระแอมเสียงค่อนข้างดัง เพื่อดึงความสนใจของภรรยา“ข้าวติดคอหรือ อ่ะนี่น้ำ”หานชินยื่นถ้วยชาให้แก่สามี ดวงตากลมโตที่มองมาทำให้ใบหน้าของชายหนุ่มร้อนผ่าวโดยไม่รู้ตัว ผิดกับวงหน้างามที่ประดับด้วยร้อยยิ้มกว้าง“น้องหญิง เจ้าควรเรียก
Last Updated : 2025-02-08รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่10 คนเขลาเยี่ยงข้า
“มั่นใจเหลือเกินนะ”หานชินบีบท่อนแขนสามีเป็นจังหวะ เพื่อให้เขาผ่อนคลายความตึงเครียดในตอนนี้ สองสามีภรรยากำลังประเมินคู่ต่อสู้ที่มีจำนวนมากกว่า ในขณะที่หญิงสาวกำลังต่อคำเพื่อถ่วงเวลาของอีกฝ่าย“อย่าเสียเวลามายอกย้อนอยู่อีกเลย มอบลมหายใจของพวกท่านแก่พวกข้าจะดีกว่า”เอ่ยจบชายสวมชุดดำ ได้พุ่งเข้าหาทั้งคู่ในทันที แม่ทัพหนุ่มผลักร่างภรรยาให้พ้นจากคมอาวุธ ก่อนที่เขาชักกระบี่ออกจากฝักเข้ารับมือคู่ต่อสู้ หนึ่งในคนร้ายพุ่งเป้าไปที่องค์หญิงหานชินหญิงสาวขยับถอยหลังเล็กน้อย พร้อมเบี่ยงตัวหลลบการโจมตีได้อย่างรวดเร็ว ชายชุดดำพุ่งตามไปมิห่างเช่นกัน หานชินมองไปยังสามีที่กำลังตกอยู่ในวงล้อมของศัตรูนางอยากที่จะแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาเหลือเกิน แต่หากทำเช่นนั้นทุกอย่างจะต้องพังลงก่อนถึงที่หมายอย่างแน่นอน หญิงสาวล้วงเอาปี่ในอกเสื้อออกมาเป่า พร้อมขยับหลบหลีการโจมตีไปด้วยเคร้ง! ก่อนที่ดาบใหญ่จะถึงตัวของหานชิน ได้ถูกขัดขวางเอาไว้ได้ทัน ซึ่งเป็นหนึ่งในบุรุษรูปงาม ผู้ติดตามของหญิงสาวนั่นเอง ชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของคนร้ายใบหน้าหล่อเหลาไร้ซึ่งรอยยิ้ม ดวงตาที่จ้องมองไปยังคนที่หมายชีวิตของผู้เป็นนายนั้น
Last Updated : 2025-02-09รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่11 คิดดีแล้วหรือ!
“นางคิดว่าข้าพูดเกินจริงไป เช่นนั้นเจ้าออกมายืนยันช่วยข้าอีกแรงจะเป็นไรไหม”ปัง! พูดจบฝ่ามือบางกระแทกไปยังพนังห้องอีกด้าน ด้วยกำลังภายในขั้นสูง ทำให้กำแพงที่คิดว่าหนาแตกออกเป็นช่องโหว่ขนาดใหญ่ ยังไม่ทันที่คน ซึ่งหลบซ่อนอยู่จะจากไป มือบางได้พุ่งเข้ากระชากลำคอของคนด้านในเอาไว้ได้อย่างแม่นยำหัวหน้าหมู่บ้านถึงกับดวงตาเหลือกลาน เพราะเขาไม่คิดมาก่อนว่าองค์หญิงหานชินจะมากด้วยฝีมือขนาดนี้ ปึก! ร่างของหัวหน้าหมู่บ้านถูกดึงกระทบกับกำแพงบางส่วนที่ยังไม่หลุดออกก่อนจะถูกลากให้ออกมาเผชิญหน้ากับเจ้าของห้อง ผู้เป็นแขกสูงศักดิ์ของหมู่บ้าน ด้วยสภาพที่น่าอดสูยิ่งนัก ใบหน้าที่เคยแฝงด้วยจริตของสตรี ที่เขาเห็นในคราแรกขององค์หญิงหานชิน บัดนี้กลับแปรเปลี่ยนไปเสมือนคนละคนเลยก็ว่าได้“เจ้ามันนังปีศาจ”“ก่อนจะกล่าวหาข้า เจ้ารู้จักข้าดีพอแล้วเช่นนั้นรึ”น้ำเสียงเย็นเยียบของหญิงสาว แทบจะทำให้เลือดในกายของผู้นำหมู่ไร้การสูบซีดเลยก็ว่าได้ ดวงตาที่เคยมีแววจริตจกร้าน ยามนี้มีเพียงความว่างเปล่า ไอสังหารเริ่มกดดันเขาจนเริ่มหายใจติดขัดเขาไม่เคยพบเจอสตรีเช่นนี้มาก่อนเลย และไม่คิดว่าองค์หญิงสูงศักดิ์เช่นนางจะมีไอสังหาร
Last Updated : 2025-02-10รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่12 ข้ามิรู้
รุ่งสางของวันใหม่ ขบวนทัพได้เคลื่อนตัวออกจากพื้นที่หมู่บ้านสุ่ยหลาน โดยคนในหมู่บ้านยังคงใช้ชีวิตเป็นปกติ จะมีเพียงครอบครัวของผู้นำหมู่บ้าน และชายหนุ่มหลายคนที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยส่วนคนที่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นได้ออกเดินทางต่อ โดยไม่คิดที่จะให้ความกระจ่างแก่ชาวบ้าน เพราะแท้จริงคนในหมู่บ้านสุ่ยหลานต่างเป็นคนของกลุ่มกบฏ เพียงแค่สองสามีภรรยาแสร้งทำเป็นไม่รู้ เพื่อให้อีกฝ่ายตายใจมากกว่าที่จะแหวกหญ้าให้งูตื่นการเดินทางดูจะช้าลงกว่าในช่วงแรกที่ออกจากเมืองหลวง เพราะท่านแม่ทัพดูจะเป็นกังวลจนเก็บอาการไม่อยู่ แม่ทัพหนุ่มเกรงภรรยาจะล้มป่วยเพราะตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นจึงเทียวขึ้นไปบนรถม้าปลอบโยนภรรยา จนทำให้ทุกคนในขบวนรู้สึกขัดเขินแทนหวังฮูหยินเลยทีเดียว“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง หากเหน็ดเหนื่อยให้รีบบอกรู้หรือไม่ อย่าได้ฝืนเป็นอันขาด เส้นทางต่อจากนี้จะลำบากกว่านี้อีกหลายเท่า เพราะจะมีแต่ภูเขาและหิมะ”แม่ทัพหนุ่มเอ่ยกับภรรยาน้ำเสียงอ่อนโยน หานชินแทบไม่อยากจะเชื่อหูตนเองว่าจากสามีที่จงชังนางเหลือเกิน เหตุใดตอนนี้ทุกคำพูดเสมือนเคลือบด้วยน้ำผึ้งก็มิปาน“ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”ถึงกระนั้นแม่ทัพหนุ่มยังค
Last Updated : 2025-02-11รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่13 อับอาย
ต้วนถงก้าวเข้าประคองหลิวอี้ชิวให้ลุกขึ้น ก่อนจะพาหญิงสาวเดินไปหาแม่ทัพหนุ่มกับภรรยา“ข้าน้อยต้วนถง คารวะท่านแม่ทัพหวัง หวังฮูหยินขอรับ”“อี้ชิวคารวะท่านพี่ลู่ฉง องค์หญิง”หวังลู่ฉงสูดลมหายใจลึก ๆ เพื่อควบคุมอารมณ์กรุ่นโกรธให้สงบลง ก่อนจะหันไปยังแขกที่ไม่รู้เหตุผลของการมาด้วยใบหน้าเรียบตึง“คุณชายต้วน คุณหนูหลิว เหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่ได้เล่า”แม้จะรู้ความจริงดีอยู่แล้ว แต่หวังลู่ฉงก็ยังคงแสร้งมิรู้ความเอาไว้ได้อย่างแนบเนียน สองหนุ่มสาวตรงหน้ายังอ่อนต่อโลกนัก แผนการเด็กเล่นเช่นนี้ใช้กับเขาไม่ได้แต่ก่อนที่จะทันได้ตอบ ไดมีชายชุดดำกลุ่มหนึ่งห้อม้ามาอย่างรวดเร็ว เป้าหมายคือคนที่ยืนอยู่ทั้งหมด แต่ทว่า....“ท่านทั้งสอง กำลังหนีคนพวกนี้มาสินะ”“เจ้าค่ะ/ขอรับ”ต้วนถงหันมองหน้าหลิวอี้ชิวทันที เมื่อเห็นหนึ่งในบุรุษรูปงามขององค์หญิงหานชิน ลงมือต่อชายชุดดำทั้งหมด เพียงพริบตาทุกอย่างจบลง โดยที่ชายหนุ่มผู้นั้นไร้แม้แต่ร่องรอยขีดข่วน“เอ่อ...เขาคือ...”“ฮั่วอัน เป็นคนของฮูหยินข้าเอง ตอนนี้พวกท่านคงเหน็ดเหนื่อยมากแล้ว ยังไงก็พักกับพวกข้าก่อน เรื่องของพวกท่านหากอยากที่จะบอกเมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกที ท่านป
Last Updated : 2025-02-12รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่14 บทรัก
ภายในกระโจม “ท่านพี่ ไยมิถนอมนางสักหน่อยเล่าเจ้าคะ”หานชินช่วยสามีผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนแสร้งพูดถึงสตรีอีกนางด้วยน้ำเสียงสั่นน้อย ๆ หวังลู่ฉงเชยคางเล็กให้เงยขึ้นสบตา ใบหน้างามงอง้ำเล็กน้อย ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอปากของสตรีนั้นมิเคยตรงกับใจเลยสักนิด ต่อให้ยังไม่เอ่ยปากว่ารักต่อกันแม้เพียงครึ่งคำ แต่เมื่อมีสตรีอื่นมาทอดสะพานให้แก่เขา ภรรยาตัวดีที่เคยร้ายกาจ กลับกลายเป็นเพียงเด็กคนหนึ่งที่นิดหน่อยก็หน้างอ ประชดประชันไปเสียอย่างนั้น“อยากให้พี่ถนอมนางเช่นนั้นรึ”ชายหนุ่มแสร้งใช้น้ำเสียงไม่อ่อนโยนสักเท่าใดกับภรรยา ทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้างชั่วขณะ ก่อนจะกลับมาเป็นปกติดังเดิม“ก็นางเป็น...เอ่อ เคยเป็นคนรักเก่าของท่านพี่นี่เจ้าค่ะ”“มันก็อาจจะใช่อย่างที่เจ้าพูด เช่นนั้นคุณชายต้วนกับเจ้าก็คงเป็นอย่างที่นางพูดสินะ ใช่สิข้าก็เป็นเพียงสามีที่เจ้าต้องจำใจแต่งด้วย มีหรือจะสู้คุณชายสูงศักดิ์ที่รู้ใจเจ้าไปเสียทุกเรื่อง”หานชินได้แต่อ้าปากค้าง เมื่ออยู่ ๆ จากที่นางเป็นฝ่ายแง่งอน ไยตอนนี้กลับเป็นนางที่ถูกสามีขุ่นเคือง ทั้งยังเข้าใจผิดไปเสียยกใหญ่ด้วยเล่า“ไม่ใช่อย่างนั้นเสียหน่อยนะเจ้าคะ”“คงอยากให้เป
Last Updated : 2025-02-13รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่15 ภรรยาผู้เร่าร้อน
หญิงสาวย่อกายลงคลานสี่ขา ค่อย ๆ แทรกตัวอยู่ระหว่างสองขาแกร่งของสามี ก่อนจะคว้าจับท่อนมังกรอีกครั้ง พร้อมกับขยับรูดลงจนถึงโคน แล้วตามด้วยโพรงปากอุ่นร้อน ที่ครอบครองทั้งท่อนจะสุดเช่นเดียวกันชายหนุ่มยกก้นเด้งสวนรับการดูดกลืนของภรรยา มือหยาบกดศีรษะของนางเอาไว้แน่น พร้อมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อข่มกลั่นการปลดปล่อยอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะปล่อยให้ปากร้ายกาจของภรรยาได้ทำหน้าที่ต่อ ชายหนุ่มหายใจหอบถี่ด้วยความกระสันเขาอยากที่จะพลิกร่างบางนั้นให้อยู่เบื้องล่างยิ่งนัก แต่ดูเหมือนศึกนี้นางจะไม่ยินยอมให้เขาได้ลงมือ ท่อนมังกรเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายอุ่น ๆ เสียงดูดดึงของนางทำให้สติของชายหนุ่มแทบไม่หลงเหลือหานชินช้อนตามองสามีเล็กน้อย ก่อนที่นางจะหยุดการใช้ปากครอบครองแก่นกายของสามี หญิงสาวทำให้ชายหนุ่มร่ำร้องขอความเห็นใจผ่านทางสายตาอีกครั้ง มือบางเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากกาย เผยให้เห็นความงามของสองเต้าเต่งตึงยอดประทุมกำลังแข็งชูชัน เชิญชวนให้ลิ้มลอง มือบางเลื่อนขึ้นกอบกุมสองเต้าตนเอง ก่อนจะออกแรงบีบคลึงเบา ๆ เป็นการยั่วเย้าสามี ที่นอนส่งสายตาเร้าร้อนมาให้ลิ้นสีหวานค่อย ๆ ตวัดเลียริมฝีปากอวบอิ่มของนาง
Last Updated : 2025-02-14รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่16 เจ้าคืออดีต
กระโจมอีกด้านซึ่งเป็นที่พักของหลิวอี้ชิว และติดกันจะเป็นของต้วนถง ที่พักของทั้งคู่ถูกจัดให้แยกห่างจากคนในกองทัพพอสมควร“กรี๊ดดดด!!! ข้าไม่เคยรู้สึกอับอายถึงเพียงนี้มาก่อนเลยในชีวิต หวังลู่ฉงคิดว่าตัวเองเป็นใคร กล้าดีเยี่ยงไรมาวิจารณ์ข้าเช่นนี้”หลิวอี้ชิวกรีดร้องด้วยความขุ่นเคือง นางแทบไม่อยากที่จะเชื่อหูเลยว่าบุรุษถือตัวเช่นเขา จะกางปีกปกป้ององค์หญิงร่านราคะอย่างหานชินได้“เจ้ามิรู้ความเอง คิดจะตำหนิผู้ใดก็ควรดูให้ดีว่าใช่เวลาที่เหมาะไหม ตอนนี้องค์หญิงเป็นภรรยาของเขา ไม่แปลกที่หวังลู่ฉงจะกางปีกปกป้องนาง”“จะถึงอย่างนั้น ก็ไม่ควรดูหมิ่นข้าขนาดนั้น”“หานชินคือภรรยา ส่วนเจ้าคืออดีตคนเคยสนิท เข้าใจหรือไม่ ฮ่า ๆ ข้าว่าเจ้าควรกลับเมืองหลวงไปซะ”“ต้วนถง เจ้าคนทรยศ จะไปตายที่ไหนก็ไปเลย แทนที่จะเข้าข้างข้าที่เป็นญาติ กลับไปเข้าข้างผู้อื่น”“ข้าไม่ได้เข้าข้างผู้อื่น แค่อยากให้เจ้ารู้จักที่จะรอเวลาสักหน่อย เจ้ากับนางต่างกันมากในทุกหนทาง หากอยากชนะใจบุรุษ จริตมารยาเท่านั้น ที่จะทำให้ทุกอย่างเป็นไปในทิศทางที่เจ้าปรารถนา”“อย่างไร”ต้วนถงก้าวเข้าประชิดร่างของหลิวอี้ชิว ก่อนจะกระซิบบางอย่า เพื่อให้
Last Updated : 2025-02-15
Latest chapter
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่101 แต่งงานกับข้านะ
สามเดือนต่อมา หลังจากการสืบสวนของศาล ผลสรุปของคดี ฉีชางพร้อมด้วยมารดาเลี้ยงของเขา ได้รับโทษประหาร ส่วนฮั่วเยว่อิงและมารดารวมถึงเฉินป๋อหยาถูกส่งไปใช้แรงงานในเหมือง ในฐานะนักโทษเป็นเวลาสิบปี ทางด้านเด็กน้อยเสี่ยวเป่า ฮั่วเสารับดูแลในฐานะลูก โดยทุกคนได้รับคำสั่งไม่ให้พูดเรื่องชาติกำเนิดแท้จริงกับเด็กน้อย เฉินห้าวหนานยืนมองเป้าหมาย ที่กำลังนั่งเหม่ออยู่ไม่ไกล เขาหอบลูกติดตามหญิงสาวมาจนถึงชายแดนตะวันออก ทว่าทางสำนักคุ้มภัยบอกแก่เขาว่านางอยู่ที่นี่ หลังจากทำการเจรจากับท่านตาและท่านยายของหญิงสาวเป็นที่เรียบร้อย เขาจึงได้มาหานางที่นี่ ชายหนุ่มวางบุตรชายเอาไว้บนพื้นหญ้า ก่อนจะทำให้เจ้าก้อนแป้งส่งเสียงร้องงอแง ฮั่วเหลียนชินหันหาที่มาของเสียงร้อง ที่นางคุ้นเคยในทันที ก่อนที่นางจะเดินตามเสียงนั้นเสมือนต้องมนต์ แม้ในใจจะคิดว่านางคงกำลงคิดถึงหลานชายจนหูแว่ว “ห้าวหยาง!” ร่างบางวิ่งเข้าอุ้มหลานชายขึ้นสู่อ้อมแขนในทันที หญิงสาวกดจมูกลงบนแก้มอวบอ้วนด้วยความคิดถึง “เจ้ามาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรกัน บิดาเจ้ารังแกเช่นนั้นรึ หลี
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่100 แม่ขอโทษ
“ท่านแม่! ข้าเป็นลูกของท่านพ่อใช่หรือไม่ ข้ามิใช่ลูกเขาใช่ไหมขอรับ” เฉินป๋อหยาเอ่ยถามมารดา ด้วยน้ำเสียงแหบแห้งกว่าปกติหลายเท่านัก มารดาบอกแก่เขาว่าตนเป็นลูกของนางอย่างแท้จริง แต่เฉินห้าวหนานเป็นลูกชายของน้องสาว ที่แต่งมาเป็นอนุของบิดา ทว่าตอนนี้ไยทุกอย่างมันกลับกลายเป็นเขา ที่มิใช่สายเลือดสกุลเฉินไปได้ “แม่ขอโทษป๋อหยา’ ไม่ต้องมีคำอธิบายใด ๆ อีกแล้ว ทุกอย่างกระจ่างชัดจนชายหนุ่มทนรับมันต่อไปไม่ได้ ร่างสูงก้าวช้า ๆ ตรงไปยังประตูห้องจัดเลี้ยง เขาไม่ใช่คนสกุลเฉิน แต่เป็นลุกพ่อบ้านจวนสกุลฮั่ว หนำซ้ำคนผู้นั้นยังเป็นคนอยู่เบื้องหลังการตายของใครอีกหลายคน มารดาของเขาคือฆาตกรสังหารน้องสาวตนเอง เพื่อช่วงชิงลูกของนางมาเป็นของตนเอง ทุกอย่างมันร้ายแรงเกินกว่าที่เขาจะทนรับมันได้ ทว่าเพียงก้าวพ้นประตู เฉินป๋อหยาก็ถูกทหารรวบตัวเอาไว้ เพราะมีส่วนร่วมในการลอบสังหารฮูหยินในท่านแม่ทัพเฉินห้าวหนาน เฉินป๋อหยาไม่มีท่าทีขัดขืนใด ๆ ชายหนุ่มเหม่อลอยจนน่าตกใจ ก่อนที่เขาจะหันกลับเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง มารดาถูกคุมตัวนั่งเคียงข้างบิดาที่เขาเพิ่งรู้จัก อีกข้า
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่99 เปิดโปง
“หยุดนะห้าวหนาน วันนี้เป็นวันดีของน้องชาย เจ้าจะเอาเรื่องไร้สาระเช่นนี้ มาเล่าเพื่อสิ่งใดกัน” “อย่าได้ร้อนตัวสิขอรับท่านแม่ อย่างไรก็ฟังให้จบเสียก่อนจะดีกว่า” “นั่นสิ! เฉินฮูหยินให้หลานชายข้าเล่าต่อให้จบเถิด” ท่านเจ้ากรมการคลัง ได้พูดแทรกขึ้น เพราะเขาเองก็อยากจะฟังเรื่องนี้ให้จบ เพื่อความแน่ใจว่าสิ่งที่เขาเคยได้ยินมานั้น มันมิใช่สิ่งที่คิดไปเอง ซึ่งแขกในงานต่างแสดงความต้องการ เช่นเดียวกันกับท่านเจ้ากรม “เช่นนั้นต่อเลยนะขอรับ ในวันที่น้องสาวของนางคลอดบุตรชาย ตัวนางเองก็คลอดบุตรชายเช่นกัน อ่อ! ในตอนนั้น นางเลือกที่จะพาน้องสาวกลับไปคลอดยังบ้านเกิดมารดา อีกทั้งสามีที่เป็นแม่ทัพก็มิอาจปลีกตัวติดตามไปได้ ข่าวดีและร้ายได้เกิดขึ้นในวันเดียวกัน นั่นคือท่านแม่ทัพได้บุตรชายสองคน ทว่าเพียงสองชั่วยามภรรยาและลูกชายอีกคนได้สิ้นใจลงอย่างน่าอนาถ” “แล้วมันยังไง ก็แค่เมียเอกกับเมียน้อยคลอดลูกพร้อมกัน ส่วนเรื่องคลอดลูกแล้วตกเลือดจนตายก็นับเป็นเรื่องที่มีให้เห็นอยู่ไม่น้อย เด็กไม่แข็งแรงจะสิ้นใจก็ไม่แปลก” “แปลกตรงที่แท้จริงเมียเอกมิได
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่98 ยกยิ้มร้าย
ตลอดสามวันที่เขาปล่อยข่าวว่าออกนอกเมืองไป มันทำให้เขาได้รู้เห็นเรื่องในบ้าน จนเรียกว่าเจ็บจนแทบจะกระอักเลือดเลยก็ว่าได้ “สัญญากับข้า อย่าได้แหวกหญ้าให้งูตื่น เพียงเพราะโทสะของท่าน” “ข้าสัญญา เจ้าก็ต้องรับปากข้า ว่าจะไม่เอาตนเองมาเสี่ยงเช่นนี้อีก เข้าใจหรือไม่” “เราเป็นอะไรกันเช่นนั้นรึ จึงต้องทำตามคำขอของท่าน ซึ่งมันมิใช่ส่วนรวมเช่นคำขอของข้าเลยสักนิด” “เจ้ากับลูกเป็นทุกสิ่งของข้า” “อย่าได้หมิ่นเกียรติข้าเกินไปนัก รู้ตนเองบ้างว่าท่านกับข้าเป็นใคร” “เพราะรู้ข้าถึงกล้ายอมรับมัน” “…” ฮั่วเหลียนชินมิอาจเอ่ยสิ่งใดตอบโต้ชายหนุ่มได้ นางทำเพียงก้าวเคียงข้าเขาไปเงียบ ๆ เพราะคร้านจะโต้แย้ง “ความรู้สึกมิใช่เงินตราก็ซื้อหาได้ ข้าคิดเช่นไรก็พูดออกไปเช่นนั้นมิได้โป้ปด ทุกอย่างสุดแท้แต่เจ้าจะมองเห็นเหลียนชิน” เฉินห้าวหนานเอ่ยขึ้นเบา ๆ พร้อมกระชับร่างบางให้แนบกายมากขึ้น ด้วยเกรงว่าเขาจะมิได้ชิดใกล้นางเช่นนี้อีก หลังจากกลับมาถึงจวน เฉินฮูหยินได้รีบมาที่เรือนของลูกสะใภ้ พร
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่97 โอหัง!
“หึ ๆ ไม่นึกว่าวันนี้จะได้ยลโฉมคุณหนูใหญ่สกุลฮั่ว” เสียงจากด้านหลังหินก้อนใหญ่กลางสวน ไม่ได้ทำให้หญิงสาวทั้งสามรู้สึกตื่นเต้นเลยสักนิด ยิ่งอีกฝ่ายเรียกนางได้อย่างถูกต้อง นั่นแสดงว่าจิ้งจอกพิการทั้งสอง รนรานกลับไปหานายเก่าแล้ว และหากนางเดาไม่ผิดทั้งสองคนไร้ลมหายไปแล้วเช่นกัน “รวดเร็วทันใจดีแท้ หึ ๆ” หญิงสาวเอ่ยเบา ๆ กับสาวใช้ทั้งสอง ก่อนจะมองไปยังคนที่เผยตัวออกมาอย่างใจเย็น ทว่าเขายังคงปิดบังใบหน้าตนเองเอาไว้ “ไยต้องบิดบังใบหน้าด้วยเล่า ช่างไร้มารยาทในการพบเจอยิ่งนัก” “ไม่นึกเลยว่าเด็กขี้โรคเมื่อวันวาน จะกลายเป็นหญิงงามในวันนี้” “ขอบคุณที่ชม แต่ข้าก็ยังแปลกใจอยู่ดี ว่าเหตุใดกันเจ้าจึงมารอพบข้าที่นี่ อย่าบอกนะว่าเป็นเรื่องบังเอิญ มันย่อมไม่มีทางเป็นเช่นนั้นไปได้ เพราะความบังเอิญนี้มันเหมาะเจาะจนเกินไป” ฮั่วเหลียนชินกระชับอ้อมแขนรัดร่างอ้วนให้แน่นขึ้น นางสัมผัสได้ถึงไอสังหารที่อีกฝ่าย ตั้งใจปลดปล่อยออกมาเพื่อกดดันนาง อีกอย่างคือกำลังประเมินฝีมือของนางไปในตัว “จะกล่าวเช่นนั้นก็ย่อมได้ น่าเสียดา
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่96 ชมดอกไม้
สามวันถัดมา เฉินฮูหยินได้ให้สาวใช้มาแจ้งแก่ฮั่วเหลียนชิน ว่าจะพานางกับลูกไปไหว้พระ เพื่อขอพรให้กับครอบครัว หญิงสาวได้ตอบรับคำเชิญของแม่สามี หญิงสาวยกยิ้มร้าย เมื่อกล้าท้าทายนางก็พร้อมท้าชนเช่นกัน “บาดแผลของนายหญิง ยังไม่หายดีนะเจ้าคะ” “บาดแผลหนักกว่านี้พวกเราก็ผ่านกันมาแล้ว หากให้ผู้อื่นรู้ว่าข้าบาดเจ็บย่อมต้องเป็นสงสัยของทุกคน แค่เขารู้คนเดียวข้าก็หนักใจอยู่ไม่น้อย” ฮั่วเหลียนชินรู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ เพราะถึงแม้ตอนนี้นางไม่รู้ว่าจะวางใจเฉินห้าวหนานได้มากแค่ไหน แม้เขาจะพูดกับนางอย่างตรงไปตรงมา ถึงความรู้สึกที่มีต่อน้องสาวของนาง ‘แม้ข้ามิได้รักนาง แต่ข้าก็มิคิดที่จะให้นางกับลูกตาย ห้าวหยางคือลูกชายของข้า ไยข้าจะชิงชังเขาได้เล่า แต่ข้าไม่นึกว่าการเดินทางของนาง จะเป็นการจากไปมิหวนคืนเช่นนี้’ “จิ้งจอกถูกปล่อยแล้วใช่หรือไม่” “เจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านพี่ฉงอานกำลังจับตาดูอยู่เจ้าค่ะ” “ดี! มองอยู่เงียบ ๆ รอให้สาวถึงปลาตัวใหญ่ ค่อยลงมือในคราเดียว” “สาวใช้จากเรือนหลีหยา มาป้วนเปี้ยนบ่อยยิ่งนักเจ
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่95 แม่สามี
ตอนสาย ณ เรือนเหลียนฮวา หลี่เยี่ยน กำลังยืนเผชิญหน้าอยู่กับมารดาของท่านแม่ทัพ ที่อยู่ ๆ วันนี้ต้องการพบลูกสะใภ้ ทั้งที่ทุกครั้งหากต้องการพบกับฮูหยินของนาง เฉินฮูหยินจะให้สาวใช้มาเชิญนายหญิงของนางไปพบ “เหลียนฮวาไปที่ใด นี่ก็สายมากแล้ว ไยนายเจ้ายังไม่ตื่นอีกเล่า” “เอ่อ…” “ท่านแม่มีสิ่งใดหรือขอรับ วันนี้จึงได้มารบเร้าอยากเจอสะใภ้ถึงเรือนเล่าขอรับ” เฉินฮูหยินถึงกับตัวชาไปทั้งร่าง ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ หญิงสูงวัยคลี่ยิ้มกว้างส่งให้บุตรชาย “แม่แค่อยากชวนฮวาเอ๋อร์ออกไปดื่มชา กับบรรดาฮูหยินยังเหลาชีเหลียงเท่านั้นเอง” “เมื่อคืนนางแทบมิได้นอน ข้าเลยสั่งให้นางพักต่ออีกสักหน่อยขอรับ” “เจ้าค้างที่นี่เช่นนั้นรึ” “ข้าย้ายมาอยู่กับลูกเมียนานแล้วขอรับ เพียงแต่มิได้บอกผู้ใด เพราะนี่ถือเป็นเรื่องปกติของสามีภรรยามิใช่หรือขอรับ ข้าไม่นึกว่าท่านแม่อยากทราบเลยมิได้บอกขอรับ” “เช่นนั้นแม่กลับก่อนดีกว่า หากแม่รู้ว่าเจ้าอยู่ด้วยจะไม่มากวนใจพวกเจ้าผัวเมียเลย แม่ยิ่งอยากได้หลานเพิ่มอีกส
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่94 แผนร้าย
“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” เฉินห้าวหนานประคองร่างบางให้แนบกาย ก่อนจะมองไปยังกลุ่มคนสวมหน้ากาก ที่ยืนหันหลังให้แก่เขาและคนในอ้อมแขน จะมีเพียงแค่ชายหนุ่มที่เข้าช่วยเขาและนางในคราแรก ที่ยืนมองเขามิวางตา “ไม่ว่าท่านจะรูเห็นสิ่งใดในวันนี้ จงลืมมันเสีย” หญิงสาวขยับผละออกห่างอกแกร่ง หญิงสาวเดินไปหาคนสนิท หมับ! ทว่าก่อนที่มือของฉงอานจะทันได้แตะต้องตัวผู้เป็นนาย แม่ทัพหนุ่มได้คว้าร่างบางนั้นกลับมาชิดกายอีกครั้ง ก่อนจะช้อนอุ้มนางขึ้นสู่อ้อมแขน “ข้าจะไม่ยินยอมให้บุรุษใดแตะต้องเจ้า” ร่างสูงก้าวออกจากตรอกเล็ก ตรงไปยังทิศทางออก โดยไม่สนใจว่าคนสวมหน้ากากทั้งหมดจะมองเขาเช่นไร ฮั่วเหลียนชินไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน หญิงสาวจำต้องซบใบหน้ากับอกกว้างของชายหนุ่ม ก่อนที่ดวงตาคู่งามจะปิดลง “ท่านแม่ทัพ! โปรดตามข้าน้อยมาทางนี้เถอะขอรับ เราจะให้ผู้ใดรู้ว่านายหญิงบาดเจ็บไม่ได้เป็นอันขาด” เฉินห้าวหนานไม่เอ่ยสิ่งใด ร่างสูงก้าวตามชายผู้นั้นไปอย่างเร่งร้อน เสียงลมหายใจของคนในอ้อมแขน ดูจะเหน็ดเหนื่อยไม่น้อย เขากลัวเหลือเกินว่าลุกธนูนี้จะมียา
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่93 เมืองใต้ดิน
“เครื่องหอมนี้ข้ามิรู้ชื่อ แต่ข้ามีตัวอย่างนำมาให้ นายหญิงของข้าปรารถนาจะมีในครอบครอง” “วางลงตรงกล่องซ้ายมือ แล้วรอข้าสักครู่” ชายหนุ่มทำตามที่คนด้านในบอกทุกอย่าง ฮั่วเหลียนชินยังคงใจเย็นอยู่เช่นเดิม นางรู้กฎของคนค้าขายในเงามืดดี ทั้งเจ้าเล่ห์และคดโกง หมับ! ฟึ่บ! มือบางคว้าคอเสื้อของคนสนิทได้ทัน ก่อนทั้งคู่จะเบี่ยงกายหลบลูกดอก ที่พุ่งออกมาจากประตู แน่นอนว่ามันต้องอาบไปด้วยยาพิษ ฮั่วเหลียนชินไม่คิดที่จะบุ่มบ่ามเข้าไป หญิงสาวก้าวไปยังคบไฟที่ปักอยู่เสาเรือน ก่อนจะใช้วิชาตัวเบาขึ้นไปยืนอยู่บนหลังคา เมื่อให้เปิดประตูดี ๆ ไม่ทำ นางก็แค่เชิญคนด้านในอย่างเป็นมิตร เพียงครู่เดียวคนสนิทของหญิงสาวได้ขึ้นมายืนเคียงข้างผู้เป็นนาย โดยในมือมีขวดน้ำเต้าที่บรรจุเหล้าป่าเอาไว้ แน่นอนว่ามันคือหนึ่งในอาวุธที่นางชื่นชอบ ชายหนุ่มเปิดกระเบื้องออกอย่างเบามือ เมื่อแน่ใจว่าด้านล่างคือห้องเครื่องหอม ที่ไวต่อไฟในมือของผู้เป็นนาย เพล้ง! ฟรึ่บ! เพียงพริบตาไฟได้ลุกขึ้นลามไปที่เครื่องหอมและตัวบ้าน สองนายบ่าวยืนมองเปลวเพลิงค่อย ๆ ลุกลามไปเรื่อย ๆ
