เป็นอีกคืนที่น้ำหนึ่งยังต้องวนเวียนอยู่กับราเชนทร์ในคฤหาสน์หลังโต ตั้งแต่มาถึงก็มักเห็นชายหนุ่มคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่บ่อยครั้งและยังหมกตัวอยู่ในห้องทำงานโดยมีลูกน้องคนสนิทอย่างตุลย์และอีกคนคือปืนที่เดินสับเปลี่ยนกันเดินเข้าออกอย่างกับขบวนพาเหรด“แล้วแบบนี้จะมีโอกาสได้คุยไหมล่ะ” น้ำหนึ่งอยากจะถามเจ้าของบ้านให้รู้เรื่องว่าเธอต้องอยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหน แม้จะสะดวกสบายราวเจ้าหญิง ทว่าวันหนึ่งราเชนทร์จะเฉดหัวออกไปแล้วจะตั้งตัวยังไงทันคนตัวเล็กนั่งนอนบนโซฟาหลังจากกินข้าวมื้อเย็นโดยมีเจ้าคัพเค้กแมวสีขาวขนปุยเล่นเป็นเพื่อน ยกเจ้าขนปุยขึ้นมาวางบนหน้าพลางใช้ใบหน้าถูไถขนนิ่ม“เมื่อไหร่เจ้านายแกจะออกมาเนี่ย ฉันนั่งรอหลายชั่วโมงแล้ว” บ่นกับแมวเหมียวที่ไม่รู้ภาษาคนมันได้แต่มองตาปริบๆ ในยามที่น้ำหนึ่งคุยด้วย“ทำไม คิดถึงฉันเหรอ” เสียงทุ้มต่ำดังกรอกข้างใบหูทางด้านหลัง ราเชนทร์เป็นประเภทบ่นปุ๊บโผล่มาปั๊บ“เฮีย! มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ตกใจหมด” ยกมือทาบอกหนึ่งข้าง มืออีกข้างยังอุ้มเจ้าคัพเค้กไว้ในอ้อมกอด“ถามหาทำไมอยากเจอหน้าหรืออยากได้คว..”“หุบปากไปเลย” น้ำหนึ่งรีบแทรกเพราะอีกฝ่ายกำลังจะชั
ร่างเล็กก้าวเท้าข้ามเข้ามาปิดประตูล็อคมันมิดชิดก่อนจะนั่งย่อลงคุกเข่าก้มตัวใช้มือฝ่ามือน้อยๆ สองข้างยันค้ำจากนั้นคืบตัวเป็นลักษณะการคลานเข้าไปทีละนิด ดวงตาคมกริบที่เห่อล้อมไปด้วยความหื่นจ้องมองอย่างพอใจ เขาชอบที่มีผู้หญิงคลานเข่าเข้ามาในยามอารมณ์พลุ่งพล่าน หากเปรียบตัวเองเป็นดั่งราชสีห์ที่มีแต่คนก้มหัวให้ ทันทีที่น้ำหนึ่งถึงตัวของอีกฝ่ายก็ถูกราเชนทร์ดันต้นคอประกบเข้าจูบอย่างดูดดื่มในขณะที่เธอยังใช้หัวเข่ายันพื้นเป็นการทรงตัว ริมฝีปากหนาโอบงับอีกฝ่ายไม่ได้มีโอกาสตั้งตัวเบียดประกบแน่นจนรู้สึกถึงกลิ่นคาวคลุ้ง“อึก” ลิ้นร้อนสอดต้อนเข้าหาทั้งดูดดึงเสียจนคนโดนตัวโยกตามจังหวะการส่งจูบอย่างหื่นกระหายจ๊วบ!!“อื้อ อย่ากัดลิ้น” ผละริมฝีปากรับรู้ว่าลิ้นอ่อนกำลังถูกฟันแหลมแทะกัดจนเจ็บปวด เมื่อน้ำหนึ่งผละใบหน้าออก เป้าหมายต่อไปคือลำคอระหงราเชนทร์จุมพิตดูดดึงต้นคอสวยขบเน้นบดขยี้ย้ำๆ หลายจุด คนโดนกระทำย่นคอหนีทว่ามือหนาก็จับล็อคไม่ให้ขยับ“เป็นแวมไพร์ทหรือไง ~ โอ๊ย” ร้องลั่นจนราเชนทร์ต้องหยุดกระทำ เมื่อน้อยยกดันลาดไหล่คนตรงหน้าให้ถอยห่าง“เจ็บเหรอ”“เจ็บสิ” เบะใบหน้าเจ็บปวดทำให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำหั
เหตุการณ์ของความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในคฤหาสน์ย่อมไม่ปลอดภัยต่อราเชนทร์ หากเขาอยู่ลำพังกับบรรดาบริวารก็คงไม่มีอะไรต้องกังวลใจ ทว่าตอนนี้มีผู้หญิงอีกคนที่อยู่ด้วยแม้จะไม่รู้ว่าน้ำหนึ่งอยู่ในฐานะอะไร มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องไว้วางใจว่าทุกอย่างมันจะปลอดภัย ดังนั้นคืนนี้เขาเลยเลือกที่จะเปิดโรงแรมหรูที่สุดในกรุงเทพมหานคร พาผู้หญิงที่เขาดึงเข้ามาในวงจรในชีวิตได้นอนหลับอย่างไม่ต้องหวาดระแวง"จะนอนที่นี่เหรอ""อืม" ราเชนทร์นั่งดูดบุหรี่บนโซฟาโซนด้านนอกของห้อง โดยที่อีกฝ่ายยืนห่างๆ มองอยู่ด้านหลัง เขาช่างดูไม่สะทกสะท้านไม่ตกใจและไม่กลัวกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเจอสดๆ ร้อนๆ ต่างกับน้ำหนึ่งที่ยังตื่นกลัวไม่หายทว่าก็ยังอุ่นใจเมื่อมีคนตรงหน้าอยู่ข้างกายแล้วรู้สึกปลอดภัย“คนอื่นๆ ล่ะ""เฝ้าบ้าน" เขี่ยก้นบุหรี่ที่ไหม้เป็นขี้เถ้าลงโถแก้วแล้วคาบมันเข้าปาดสูบเอาสารนิโคติน ลมหายใจร้อนพ่นออกมาด้วยควันขาวทั้งปากและรูจมูกโด่งท่ามกลางดวงตาสีน้ำตาลที่จดจ้องกิริยาของคนอายุมากกว่า"แบบนี้มันจะปลอดภัยเหรอเฮีย""...."เธอหมายถึงคนอื่นที่ยังอยู่ในคฤหาสน์ ทว่าผู้ชายทั้งหลายที่คอยเป็นคนอารักขาให้ราเชนทร์มีแต่นักแม่นปืนและไ
มันมีคำถามมากมายในโสตประสาทของน้ำหนึ่ง ราเชนทร์เป็นใครทำไมถึงมีคนปองร้าย ทำไมรู้จักเสี่ยชลัมพลดูสนใจเป็นพิเศษและที่สำคัญเขารู้ได้ยังไงว่าเจ้าหนี้ที่แท้จริงของน้ำหนึ่ง ผู้ที่อยู่เบื้องหลังของกิจการผิดกฎหมายแบบนี้คือชลัมพลเธอนั่งมองคนอายุมากกว่าอยู่แบบนั้นด้วยความสงสัย ในตอนนี้ความไว้ใจที่มีต่อราเชนทร์เริ่มลดน้อยถอยลง เขาคือบุคคลลึกลับอย่างน่าสงสัย จนตอนนี้เดาอีกฝ่ายไม่ได้เลยว่าเขามาร้ายหรือมาดี"อ๊ะ!! ทำอะไร" จู่ๆ มือหนาก็กำกระชากข้อเท้าที่ประดับไปด้วยสร้อยเส้นเล็กมีรอยสักเล็กเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสียวดึงถลาเข้าไปใกล้อีกฝ่าย"มีไฝเม็ดใหญ่เลยเหรอ"!!"ขอเฮียดูหน่อย""จะบ้าเหรอ" ไฝที่ว่ามันอยู่ในที่ลับ ราเชนทร์ยังไม่เคยเห็นและวันนี้เขาอยากจะดูมันสักหน่อย แม้จะเคยมีอะไรกันมาแล้วหนึ่งครั้งทว่าชายหนุ่มก็ไม่ได้ตั้งใจเพ่งมองส่วนล่างของหญิงสาว"ดูหน่อยว่ามันใหญ่เท่าเพชรของเฮียไหม"กระตุกมุมปากยิ้มจดจ้องน้ำหนึ่งอย่างพอใจ คนตัวเล็กกว่าไม่สนุกกับชายหนุ่มที่กำลังเล่นบ้าอะไรไม่รู้ ได้แต่ยกขาน้อยๆ คล้ายจะถีบให้ชายหนุ่มออกห่าง"หนึ่งไม่เล่นนะ""หน้าเฮียมันเหมือนเด็กเล่นขายของขนาดนั้นเหรอ"แลบลิ้นออก
ยอมศิโรราบต่อความรู้สึกซ่านสยิวที่ชวนลืมไม่ลง สงครามราคะกำลังปะทุขึ้นจากบดขยี้จุดกระสันก็เปลี่ยนมาเป็นรูหยักที่กำลังชุ่มไปด้วยน้ำเมือกใส นิ้วมือหนาสอดต้อนเข้าไปพร้อมกันสองนิ้วคว้านหาจุดอ่อนไหวในช่องทางคว้านไปมาอย่างเป็นอิสระ เส้นความอดทนของราเชนทร์ก็ดูเหลือน้อยลงเต็มทีปลดกางเกงตัวเองที่หลุดลุ่ยออกมากองกับพื้น เส้นเลือดที่อยู่ตามลำกายใหญ่ครูดผ่านผิวหนังด้านหลังของร่องก้น เส้นขนหยาบของราเชนทร์ถูไถกับผิวบั้นท้ายเนียนจนรู้สึกคันยุบยิบซ้ำยังขึ้นรอยแดง"อือ.."“กระแทกอากาศอยู่ทำไม มันก็อยู่ตรงนั้นเอาเข้ามาสักทีสิ”ราเชนทร์สอดแก่นกายใต้บั้นท้ายแล้วกระแทกสัมผัสอยู่ระหว่างผ้าปูเตียงและร่องก้นทำเอาขัดใจอีกฝ่ายที่กำลังรอให้คนมีอายุได้สอดความซาบซ่านเข้ามา เมื่ออีกฝ่ายร้องขอผู้ที่อยู่เหนือในสงครามครั้งนี้จ่อแก่นกายเข้าปากรูรักในทันที“แล้วหนึ่งจะไม่มีวันลืมเรื่องคืนนี้”ปั๊ก!!กดกระแทกความแข็งแกร่งเข้าไปในครั้งเดียวโดยอีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว ส่งตัวตนเข้าไปตอกอัดล้ำลึกจนหน้าท้องแบนโป่งโย้เห็นเป็นรูปท่อนกายชัดเจน ราเชนทร์สอบสาวแก่นกายผ่านรูหยักเข้าออกเป็นจังหวะมอบให้คนใต้ร่างที่ทำได้เพียงกัดปากและครางร
ร่างบอบบางขยับกายขึ้นในช่วงสายของอีกวัน น้ำหนึ่งมุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม เมื่อรู้สึกตัวก็ใช้มือควานหาอีกคนอัตโนมัติ ทว่าด้านข้างมันว่างเปล่าเหลือเพียงเตียงเรียบๆ ราเชนทร์ไม่ได้นอนอยู่ข้างเธอ ดวงตาคู่เล็กปรือปรอยขึ้นเหยียดตัวลุกนั่งมองลงยังเตียงและบริเวณรอบๆ ไม่มีผู้ชายที่ฟาดฟันกันบนเตียงจนผ้าปูยับยู่ยี่อยู่ในห้องน้ำหนึ่งหอบตัวเองลงออกจากเตียงใหญ่มาทั้งผ้าห่มที่ยังห่อร่างกายไว้ลากกับพื้นเปิดม่านระเบียงห้องพักเพื่อให้แสงจากด้านนอกสาดเข้ามา ผู้ชายที่ตามหาเปลือยท่อนบนใส่กางเกงนอนตัวบางดูดยืนบุหรี่มองวิวด้านหน้าด้วยอารมณ์เรียบนิ่ง แผ่นหลังที่มีรอยสักรูปกะโหลกเป็นอะไรที่คุ้นตาคนมองเพราะมีโอกาสได้เห็นมันทั้งยังได้ใช้มือจับสัมผัสอยู่บ่อยครั้ง"ตื่นแล้วเหรอ"เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามแม้จะไม่หันกลับมามอง ควันสารนิโคตินลอยคลุ้งกระจายตรงเบื้องหน้าพลันลอยเข้าปลายจมูกคนด้านหลังจนเผลอสูดมันเข้าปอด"ตื่นแล้ว""ไปอาบน้ำแต่งตัว""ไปไหน?""ไปธุระ" เขาตอบเพียงสั้นๆ ทิ้งก้นบุหรี่ลงโถแก้ว แล้วถุยน้ำลายเพื่อดับควันที่คลุ้งบนปลายบุหรี่ จากนั้นเดินเลยผ่านร่างแน่งน้อยคล้ายกับไม่สนใจเท่าที่ควรเป็นผลให้น้ำหนึ่งมองตามตาปริ
ร่างแน่งน้อยยืนมองคนบนเตียงที่มีสายออกซิเจนและสายอะไรก็ไม่รู้มันเยอะแยะไปหมด ใบหน้าซีดเซียวร่างสูบผอมมองแทบไม่ออกว่าเป็นใคร รู้แต่เพียงว่าต้องเป็นผู้หญิงค่อนข้างมีอายุ"พอใจหรือยัง" น้ำเสียงแฝงไปด้วยความเคร่งขรึมและน่าเกรงขามพลันทำให้คนฟังสะดุ้งตัวเล็กน้อย น้ำหนึ่งกำลังล้ำเส้นของเขา ถ้าเป็นเรื่องอื่นเขาคงไม่ยอม ทว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่ความลับอะไรมากมายแค่นึกถึงความปลอดภัยของคนนอนบนเตียงมากกว่า"...." คนเด็กกว่ายืนเม้มปากในยามที่เห็นแววตาฉายประกายความดุดัน ทำตัวถูกเมื่ออีกฝ่ายจ้องตำหนิก่อนจะถูกลากออกจากห้องผู้ป่วยลงมาชั้นล่าง"เฮียเบาๆ" เท้าน้อยๆ สาวตามคนร่างสูงแทบไม่ทัน จนกระทั่งมีรถสปอร์ตคันสีขาววิ่งมาจอดด้านหน้า"ขึ้นไป""ไปไหนอีก"ผลักน้ำหนึ่งขึ้นรถด้วยท่าทีหงุดหงิดใจ จากนั้นราเชนทร์ขยับตัวมาอีกฝั่งขยับขึ้นนั่งฝั่งคนขับแล้วเป็นผู้เหยียบคันเร่ง ท่วงท่าการขับรถของราเชนทร์มันโคตรเท่ หมุนพวงมาลัยด้วยมือเดียวอย่างคล่องตัวราวกับนักแข่ง สวมแว่นตาสีดำยิ่งทำให้น้ำหนึ่งมองหนักไปใหญ่ จากนั้นหลังคาเปิดประทุนค่อยๆ อ้าออกในขณะที่รถกำลังแล่นไปด้วยความเร็วพอประมาณ"เฮียจะพาหนึ่งไปไหน" เกิดคำถามเมื่อ
ราเชนทร์หันมองเสียงแหลมอย่างไม่รู้สึกรู้สาพลางเลิกคิ้วตรงพาดขึ้นทั้งกระตุกมุมปากอย่างยียวน ก่อนจะโยนกระป๋องเครื่องดื่มในมือลงถังที่ตั้งอยู่ในระยะถัดไป จากนั้นคว้าท้ายทอยดันคนตัวเล็กเข้าใกล้จุมริมฝีปากแล้วใช้มืออีกข้างบีบกรามให้อ้าปากเผยอแล้วคลายน้ำเมาที่ค้างเต็มแก้มให้น้ำหนึ่งได้กลืนกินทุกหยด“เฮีย!! แอะ”สำลักในยามไม่ทันตั้งตัวว่าราเชนทร์จะคายมันออกจากปาก ทว่าก็กลืนมันลงผ่านลำคออย่างไม่ตั้งใจเช่นกัน ความหอมหวานผสมแอลกอฮอล์ซึมซาบเข้าสู่มวลร่างกายของคนตัวบาง ราเชนทร์กระทำกับเธออย่างที่ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำมาก่อน แล้วแบบนี้มันหมายความว่ายังไง อยากจูบก็จูบอยากเอาก็เอา อยากจะแสดงซีนหวานก็ทำจนอีกฝ่ายตั้งตัวไม่เคยได้“อยากรู้ว่าคนป่วยข้างในเป็นใคร ทำไมไม่ขอเข้าไปดีๆ”ชายหนุ่มเอ่ยถามในขณะดวงตาก็ทอดมองคลื่นซัดสาดท่ามกลางความมืดไร้แสงพระอาทิตย์“เขาเป็นใคร ดูเป็นห่วงเขาจัง”“อยากรู้เพราะอะไร”“….” น้ำหนึ่งเม้มปากเงียบในยามที่ราเชนทร์เค้นหาคำตอบจากเธอ ความรู้สึกที่ตัวเองก็อธิบายไม่ได้เช่นกันว่าเพราะอะไรแต่รู้สึกริษยาผู้หญิงคนนั้น คนที่ราเชนทร์ให้ความสำคัญมากๆ จนอดคิดไม่ได้ว่าอาจจะเป็นคนรักของอี
หัวใจเธอเต้นแรง พวงแก้มแดงก่ำหนักกว่าเดิมและร้อนผ่าวจนเขินอายทั้งที่อยู่ด้วยกันมานาน น้ำหนึ่งเดินมาอีกมุมของห้องเพื่อหลบสายตา จัดการถอดชุดบนกายออกเพื่อจะเข้าห้องอาบชำระร่างกายแล้วออกมานอน ซิปด้านหลังพยายามจะรูดลงอย่างเงอะงะ ทว่าราเชนทร์รีบเข้ามาช่วยในทันที“จะอาบน้ำเหรอ”“อืม...เหนียวตัว”เสียงซิปรูดรั้งลง โชว์แผ่นหลังขาวเนียนแก่สายตาคนมอง จากนั้นลมร้อนจากปลายจมูกปะทะลง ทำเธอสะดุ้งตัวเมื่อริมฝีปากคนด้านหลังจุมประทับลง“ที่จริงก็ยังไม่เหนียวเลยนะ”น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยกระซิบแล้วรั้งทั้งชุดลงจนเธอตัวเปลือย มองหน้าอกอวบเต่งตึงจนเกิดเส้นเลือดบนบริเวณเนื้อนมนั้น หน้าท้องมีพุงน้อยๆ โผล่ขึ้นไม่ต่างจากคนเพิ่งกินข้าว ส่วนด้านล่างนั้นเกลี้ยงเกลาน่ารักราวกับเด็กน้อยเพราะเธอไปเลเซอร์มา“ไม่เหนียวก็จะอาบ”กำลังจะเดินหนีก็ถูกโอบกอดเอาไว้ ราเชนทร์จูบลงต้นคอและไซ้เบาๆ ทำขนอ่อนบนร่างชูชันขึ้น“หนึ่ง”“ไม่เอานะเฮีย วันนี้เหนื่อยทั้งวันเลย”“เฮียมีความสุขมาก”“….”“ในที่สุดเราก็เป็นสามีภรรยากันโดยสมบูรณ์”“ค่ะ – หนึ่งจะเป็นภรรยาที่ดีของเฮียนะ”ราเชนทร์ต้องการแสดงความรักด้วยการกอดเท่านั้น กระชับร่างขาวลงจม
สองอาทิตย์ต่อมากำหนดงานแต่งที่วางแผนกันไว้ตอนนี้ล่วงเลยมาแล้ว ครั้นเกิดเหตุการณ์อันตรายจนได้รับบาดเจ็บกันทั้งสอง แผลที่เกิดจากการโดนยิงเริ่มหาย ส่วนแขนของน้ำหนึ่งที่หักก็ดีขึ้นตามลำดับ แต่เพราะความไม่เคยเจ็บตัวทำให้เธอระแวงในการใช้แขนเพราะกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีกรอบ“ฤกษ์แต่งงาน – เราค่อยหากันใหม่”“หนึ่งไม่อยากได้ฤกษ์แล้ว”เธอตอบเขา พลางหยิบผลไม้รสเปรี้ยวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย เปิดหนังสือจากร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังที่ส่งมาให้เลือกทุกสามเดือน ทว่าน้ำหนึ่งไม่ชอบเสื้อผ้าแฟชั่นพวกนี้เท่าไหร่“ไม่มีฤกษ์ ก็ไม่ได้แต่งน่ะสิ”“เอาที่สะดวกดีกว่า”“….”“เราอยู่ด้วยกันมานาน ใครๆ รู้ว่าเป็นผัวเมียกัน ไม่ต้องทำอะไรที่เป็นพิธีรีตองแล้วก็ได้ แค่ได้อยู่กับเฮียในทุกๆ วันนั่นแหละคือความสุขของหนึ่ง”ไม่ได้คิดว่าจะต้องมีงานมงคลเกิดขึ้น ทุกอย่างมาจากความต้องการของราเชนทร์เพราะอยากให้เกียรติ แต่พอผ่านพ้นเรื่องราวต่างๆ กันมาได้ ทำให้เธอรู้ว่าการได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวินาทีนั้นมีค่ามากกว่าสิ่งอื่นใดรอยยิ้มประดับบนใบหน้าหล่อเหลา มองเมียรักนั่งไขว่ห้างเปิดหนังสือในอิริยาบถที่สบายตา เธอสบายใจขึ้นในการใช้ชีวิตจ
น้ำหนึ่งตาเบิกโพลง ราเชนทร์กำลังมีความต้องการทั้งที่สภาพร่างกายแต่ละคนก็เจ็บมากพอสมควร“หนึ่งแขนหัก เฮียโดยยิงตรงท้องและต้นแขน ขย่มไม่ได้หรอกนะ”ประโยคอ้อยอิ่งทั้งเขินอายปฏิเสธทางอ้อม ครั้นรู้ว่าชายหนุ่มต้องการอะไร ที่เป็นอยู่มันไม่ได้เอื้ออำนวยแก่การร่วมรักเลยสักนิด“คxยเฮียไม่หักนี่”“ไม่เอา”“อยากเลีย”“เลียอะไร”ถามกลับอย่างไร้เดียงสา อันที่จริงน้ำหนึ่งรู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่มหมายถึงอะไร ราเชนทร์ขยับกายลงจากโซฟาแล้วนั่งย่อ จากนั้นคล้องเรียวขาเล็กลากมายังฝั่งที่ตนนั่ง เขารั้งกางเกงผู้ป่วยของเธอลง แล้วยกเท้ายันชันเข่าขึ้น“ขอเลียหน่อยนะครับ”“โรงพยาบาลนะ”“ไม่มีใครเข้ามา เฮียสั่งไว้แล้วห้ามรบกวน”“บ้า”คำพูดที่เอ่ยออกเหมือนจะปฏิเสธ ทว่าก็รู้สึกไม่ต่าง พลันมือหนาจับเรียวขาแหกออกกว้าง มองเนินกุหลาบอวบอูมที่ไม่มีชุดชั้นในห่อเอาไว้ เขาสอดมือใต้ร่มผ้า เลื่อนสูงขึ้นกำเข้าเต้านมสวยบีบมันเบาๆ แล้วใช้มืออีกข้างบดขยี้เม็ดคลิตอริสที่โผล่ขึ้นมาจากรอยแยกเล็กน้อย น้ำหนึ่งสะดุ้งตัวแต่ยังไม่มีเสียงครางเล็ดออกมาเพราะเธอกัดปากแน่นเอาไว้ กลัวว่าจะเผลอร้องจนเจ้าหน้าที่และลูกน้องที่ยืนเฝ้าลอบได้ยินและสงสั
ร่างหนาอยู่บนเตียง จะไม่ตกใจหากราเชนทร์นอนแบบคนปกติ ทว่าตอนนี้มีผ้าสีขาวคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า ยืนนิ่งตัวแข็งทื่อกับสิ่งที่เห็น ลมหายใจแรงขึ้นและหยาดน้ำตาร่วงหล่นอาบใบหน้าที่ไร้การแต่งทันทีราเชนทร์ตายแล้ว...“ฮึ่ก”ฝ่าเท้าเปลือยเปล่าขยับไปทีละน้อยให้ใกล้เตียงแต้ม ยกมือปิดปากตัวเองไม่ให้เสียงเล็ดลอดครั้นไม่อยากให้คนตายนั้นได้ห่วง ทว่าความเสียใจที่เกิดแบบไม่ทันได้เตรียมเกินกว่าจะอดทน พลันปล่อยโฮร้องไห้อย่างหนัก ซบตัวลงกอดร่างหนานั้นอย่างไม่กลัว ทั้งที่ปกติเป็นคนกลัวผี“หนึ่งขอโทษ – ฮือ ขอโทษที่ช่วยเฮียไม่ได้”สะอึกสะอื้นพร้อมกับเอ่ยโทษตัวเองเสียงสั่น เพราะผู้หญิงตัวคนเดียวก็ทำได้เพียงเท่านี้ น้ำสีใสจากเบ้าตาไหลเปียกผ้าสีขาว ทั้งน้ำมูกที่ไหลออกจากรูจมูกยามร้องไห้แบบเอาเป็นเอาตาย“ขอโทษที่ปกป้องเฮียไม่ได้”“หนึ่ง”“ฮือ!! ขอโทษ”“หนึ่ง”เจ้าของชื่อชะงักในทันที เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียกเธอกลางวันแสกๆ ราเชนทร์กลายเป็นผีมาหลอกเธอได้แล้วเหรอเนี่ย“ไม่กลัว เฮียจะเป็นผี หนึ่งก็ไม่กลัว”“จะตายจริงๆ เพราะโดนเมียทับแผลนี่แหละ”เหยียดตัวยืนขึ้น จากนั้นดึงผ้าที่ห่อขึ้นคลุมศีรษะ ราเชนทร์ลืมตาแล้วกะพริบถี่
กำลังคนด้านนอกของราเชนทร์กระจายออกไปโดยรอบ สำรวจทางหนีทีไล่ในยามต้องเข้าชิงตัวเขาออกมา“เฮียตุลย์ จะเอายังไงก็เอาเถอะ เรานั่งกันแบบนี้นานแล้ว”“ใจร้อนแบบมึงก็มีแต่พาเฮียเชนทร์ไปตาย – มองไม่เห็นคนของไอ้เสี่ยเหรอ เดินเข้าเดินกันเป็นขบวน”จริงอย่างที่เขาพูด ไม่นึกว่าคนของชลัมพลจะขนมาเยอะขนาดนี้ ต้องรอจังหวะในการเก็บทีละคน กระทั่งมีชายฉกรรจ์เป็นลูกน้องฝั่งศัตรูออกมาปลดทุกข์เบา ตุลย์ที่หมอบต่ำในพงหญ้า ลุกขึ้นช้าๆ พร้อมกันกับน้องคนสนิทอย่างปืน จากนั้นเข้าทางด้านหลัง ใช้มือปิดปากคนฝั่งตรงข้ามพร้อมกับใช้มีดเฉือนเข้าลำคออย่างเหี้ยมโหด ไม่ได้เป็นคนจิตใจอำมหิตโดยสันดาน แต่สถานการณ์ที่ต้องเอาตัวรอดและช่วยเหลือเจ้านายผู้มีพระคุณจำเป็นต้องทำ หากมันไม่ตายราเชนทร์ก็ต้องตายน้ำหนึ่งที่ยังเกาะกิ่งไม้ดูลาดเลา ยามส่องกล้องทางไกลเห็นภาพที่เกิดขึ้นเมื่อชายฉกรรจ์นอนชักดิ้นชักงอจนหมดลมหายใจ พลันหัวใจเต้นรัวและหวาดกลัวไม่น้อยครั้นเห็นคนตายต่อหน้า ทว่าพยายามตบสติตัวเอง เข้าใจว่าเป็นการป้องกันตัวและเข้าช่วยเหลือ ไม่มีใครอยากเป็นฆาตกร“โอเคไหมหนู”ลุงที่รออยู่ด้านเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เพราะได้ยินเสียงลมหายใจของน้
เพียะ!!ฝ่ามือหนาฟาดลงใบหน้าราเชนทร์จนหมุนไปตามแรงกระทบ แรงผู้ชายที่ง้างมือตบครั้งเดียวทำมุมปากเขาแตก เลือดไหลเพียงเล็กน้อยทว่ามีรอยแดงขึ้นกลางหน้าปรากฏเด่นชัด เล็บจิกลงกับพื้นคอนกรีต กลืนน้ำลายยามที่คับแค้นใจ อยากจะลุกตอบโต้ด้วยการเตะเสยปลายคางก็ต้องอดกลั้นเอาไว้อย่างที่สุดครั้นตอนนี้ตัวเองกำลังเป็นรอง เป็นครั้งแรกที่เขาอดทนได้มากขนาดนี้ อดเพื่อรอเวลาเป่ากบาลไอ้สารเลวที่มันกำลังคิดว่าตัวเองอยู่เหนือคนอื่น“ไงมึง ลุกขึ้นมาสิ ลุกขึ้นมา”“อ๊า—”ชลัมพลกำเข้าเส้นผมอีกฝ่ายแน่น จากนั้นกระชากจนใบหน้าแหงนขึ้นสูง ราเชนทร์เอียงสายตาโกรธแค้นมองคนเลวที่ยังทำชั่วลอยหน้าลอยตาหนักแผ่นดินไม่เลิก พลันสีหน้าของมันบ่งบอกว่าสะใจมาก เมื่อตอนนี้เขาตกเป็นรองทุกอย่างจะบีบก็ตาย จะคายก็ตาย...“กูจะส่งมึงตามพ่อมึงไป ส่วนแม่มึง...แค่ดึงสายออกซิเจนออกไปก็หมดลมหายใจทันที ถึงตอนนั้นพวกมึงคงไปรอกันที่ทางช้างเผือ""....""ครอบครัวคงจะสมบูรณ์ มีความสุขแล้วสินะไอ้ลูกหมา"แสยะยิ้มร้ายกาจแล้วตบหน้าชายหนุ่มเบาๆ พูดอย่างเย้ยหยันแล้วแผดเสียงหัวเราะอย่างผู้ชนะ ก่อนนจะจับหน้าผากของราเชนทร์กระแทกลงพื้นดังปักไปหลายทีและหัวแตกใ
23:00ร่างเล็กเดินกลับเข้าบ้านทั้งดวงตาแดงก่ำ วันนี้ทุกอย่างดูเงียบผิดปกติ น้ำหนึ่งที่ยืนอยู่กลางบ้านรู้สึกใจหวิวกับสถานการณ์ที่ดูแปลกประหลาดไปเสียหมด จากที่มีลูกน้องราเชนทร์เดินสวนกันไปมา แม่บ้านเสิร์ฟของว่างกันจนดึกดื่น ทว่าวันนี้กลับไม่มีใครเดินสวนสนามอย่างเช่นวันก่อนๆ“คุณหนึ่ง”เป็นเสียงของปืนที่เปิดประตูออกมาจากห้องเก็บของ กล่าวทักและมองเธอด้วยสีหน้าไม่สู้ดี เธอยืนนิ่งมองลูกน้องของรเชนทร์เช่นกัน ทว่าตัวเองนั้นคล้ายคนหมดเรี่ยวแรงเข้าไปทุกที“เฮียเชนทร์ยังไม่กลับเหรอ”“ยังครับ คงอีกหลายวัน”“….”คำตอบนั้นทำน้ำหนึ่งฉงนงง ทำไมต้องหลายวัน เธอไม่เข้าใจ พลางขมวดคิ้วแล้วมองไปยังใบหน้ามีพิรุธของเฮียปืน“เฮียมีงานด่วนที่ต่างประเทศครับ”เธอเผยสีหน้าแสดงความไม่พอใจชัดเจน หากเป็นเรื่องงานเธอคงไม่ห้ามหรือก้าวก่าย แต่จะไปไหนทำไมไม่บอกเธอด้วยปากของตัวเอง“แบบนี้ก็ได้เหรอ อยากไปก็ไม่บอกกันสักคำ”“เฮียฝากบอกให้คุณหนึ่งจัดการเรื่องงานแต่งต่อได้เลย เฮียไปถึงคงจะยุ่งมาก ไม่มีเวลาช่วยดู”“ยุ่งมากถึงขั้นไม่รับสายหนึ่งไหม”“คงจะเป็นแบบนั้น”ปืนเสริมคำตอบออกมา ทำคนฟังไม่พอใจหนักมากขึ้น ต่อให้ยุ่งมากแค่ไ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมาการเตรียมตัวไม่ใช่แค่มีชุดแล้วจบ น้ำหนึ่งถูกประโคมด้วยการทำทรีตเมนต์ โปรแกรมความสวยความงามของว่าที่เจ้าสาว แม้จะปฏิเสธไปแล้วว่าไม่อยากทำก็ขัดความต้องการของราเชนทร์ไม่ได้เขาอยากให้เมียสวยในวันสำคัญ....“เฮียไม่ไปกับหนึ่งเหรอ”“ต้องไปทำงาน วันนี้มีคุยเจรจากับคุณอเนก”ลูกค้าทางธุรกิจคนใหม่ที่เพิ่งมีโอกาสได้เจอกัน ครั้นทางนั้นกำลังหานายทุนโปรโมตสินค้าหลังจากลองรับข้อเสนอจากเจ้าอื่น แต่ทว่ารู้สึกว่ามันโดนเอาเปรียบมากเกินไป จึงตัดสินใจอยากขอคุยกับราเชนทร์เป็นการส่วนตัวอีกครั้ง“งั้นเฮียมารับหนึ่งนะ – แล้วไปดูหนังด้วยกัน”“ครับ”วันนี้น้ำหนึ่งมีท่าทางงอแงผิดปกติ อยากอยู่ใกล้ชายคนรักตลอดเวลา เธอรู้สึกใจหวิวอย่างบอกไม่ถูกตั้งแต่ตื่นนอน แต่เพราะอีกฝ่ายต้องทำงานและตนต้องไปทำสวยก็ทำได้เพียงแสดงใบหน้างอง้ำก็เท่านั้น“หนึ่งรักเฮียนะ"“รู้แล้ว”"จะรอดูหนัง รีบคุยรีบมา”"อืม..."เขายกมือขยี้ผมคนอายุน้อยและจูบลงหน้าผากหนักๆ สองทีอย่างชื่นใจ ก่อนจะลุกหยิบสูทสีดำแล้วเดินนำหน้าตุลย์ขึ้นรถ มีลูกน้องตามประกบไปอีกสองคน ในส่วนของน้ำหนึ่งมีปืน ลูกน้องมือดีอีกคนขับรถไปส่งและดูแลความปลอดภัยให
ไม่นานนักคนตัวบางก็เดินกลับมายังจุดเดิม ทว่าตรงหน้ากลับปิดไฟมืดไปเสียดื้อๆ ทำน้ำหนึ่งขมวดคิ้วงงทำอะไรไม่ถูก มันมืดจนมองด้านหน้าไม่เห็น“เฮีย!!”“….”“เฮียเชนทร์!! --- เล่นอะไร”“…..” มีเพียงความเงียบที่เกิดขึ้น น้ำหนึ่งหมุนตัวกวาดสายตามองหารอบๆ ทว่าก็ไม่มีใคร มันสงัดจนน่ากลัวขึ้นมากะทันหัน“เล่นอะไรกัน หนึ่งไม่สนุกนะ”“….” จากที่มืดบริเวณโซนกินข้าว คราวนี้ทุกอย่างถูกดับลงโดยฉับพลัน หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักความกลัวเกิดขึ้นไปต่างๆ นานา หรือราเชนทร์จะโดนใครลอบทำร้าย แต่มันก็เพียงสิบนาทีที่เธอเดินหายเข้าห้องน้ำ ทั้งไม่มีเสียงอะไรดังให้ได้ยินยืนท่ามกลางความมืด หมุนตัวไปทางไหนก็ดำสนิทราวกับคนตาบอด กระบอกตาเริ่มร้อนผ่าวมันเกิดอะไรขึ้นทำไมราเชนทร์หายไป ทำไมทุกคนหายไปหมด เกิดอะไรขึ้น หรือว่าอันตรายมาเยือน เป็นคำถามไม่มีมีคำตอบนอกจากความมืดมิดและลมที่เริ่มพัดแรงขึ้น พลันน้ำตาก็ไหลอาบแก้มยามตะโกนหาราเชนทร์ครั้งสุดท้ายสุดเสียง ทว่าก็มีเพียงเสียงของตัวเองสะท้อนกลับมา“ฮึ่ก”ทรุดฮวบลงกับพื้นหญ้า กุมหน้าร้องไห้ยามนึกอะไรไม่ออกทำอะไรไม่เป็น สะอื้นตัวสั่นอยู่คนเดียว กระทั่งเห็นไฟรางๆ ด้านหน้าสว่างขึ้นพ