"เฮ้ย! ไอ้หมาบ้า มาฉี่ใส่ล้อรถทำไมเนี่ย" ตรัยคุณโวลวายเสียงดังลั่น"เจ้าตัวเล็ก" ยลดาที่เห็นเหตุการณ์ร้องเรียกด้วยความตกใจที่เจ้าหมาน้อยไปฉี่ใส่ล้อรถตรัยคุณ"เธอมาเอามันไปให้ไกลๆ เลยนะ อย่าให้ฉันเห็นมันอีกไม่งั้นได้โดนเตะทั้งคนทั้งหมาแน่" ตรัยคุณพูดด้วยความโมโห"ไอ้คนใจโหด เจ้าตัวเล็กแค่ฉี่ใส่ล้อรถ ไม่ได้ฉี่รดขานายซะหน่อย ทำไมต้องโมโหขนาดนั้นด้วย...ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกลัวพี่ยูมิอยู่นี่แล้ว""แล้วทำไมไม่ดูแลมันให้ดี ปล่อยมันออกมาวิ่งเพ่นพ่านทำไม ถ้าดูแลมันไม่ได้ก็เอาไปปล่อย""อาเดย์ไม่โมโหฉิฮับ เจ้าตัวเย็กไม่ได้ตั้งใจ" อินทัชดึงชายเสื้อของคนเป็นอาแล้วเอ่ยบอก"เดี๋ยวยูมิเอาน้ำมาล้างให้ก็ได้ ไม่เห็นจะต้องอารมณ์เสียขนาดนี้เลย" ยลดาบอก ก่อนจะเดินออกไปเพื่อไปเอาน้ำมาล้างล้อรถ"ไม่ต้อง แต่อย่าให้มีครั้งหน้าอีกนะ...อาเดย์ไปทำงานก่อนนะครับ อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงพ่อแทนกับแม่พายของอาชิก็จะถึงบ้านนะครับ" เขาตวาดเด็กสาวเสียงดัง ก่อนจะหันมาพูดดีกับอินทัช แล้วตวัดสายตาไม่พอใจใส่ยลดาอีกครั้ง"ฮับ" เช้าวันต่อมา"เจ้าตัวเล็ก พี่ยูมิเอาอาหารมาให้แล้ว" ยลดาส่งเสียงบอกเมื่อเดินใกล้ถึงบริเวณเจ้าหมาน้อยอยู
"เฮียมานั่งคิดอะไรอยู่ตรงนี้" วินเอ่ยถาม เมื่อเห็นคนเป็นหัวหน้านั่งอยู่ที่เดิมมานานมากแล้ว"เปล่า" ตรัยคุณตอบอย่างไม่ใส่"คิดเรื่องเจ้าตัวเล็กของยูมิอยู่เหรอ" วินถามอีกครั้ง"กูบอกว่าเปล่า มึงก็จะให้กูคิดให้ได้ใช่ไหมไอ้วิน" ตรัยคุณแสดงความเกรี้ยวกราดออกมาเมื่อถูกจี้ตรงจุด"ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่ผมเห็นเฮียนั่งอยู่ตรงนี้มาตั้งแต่ช่วงสายๆ นี่มันก็จะเที่ยงแล้ว ผมก็นึกว่าเฮียจะคิดมากเรื่องเจ้าตัวเล็กของยูมิ""กูจะไปนั่งคิดมากเรื่องยัยเด็กใจแตกทำไม ก็แค่ลูกหมาตาย จะอะไรกันนักหนา" ตรัยคุณพูดอย่างไม่สบอารมณ์ ทำไมต้องมาหงุดหงิดเพราะเรื่องแค่นั้น"เฮียแน่ใจนะว่าไม่คิดมาก""เออ!" ตรัยคุณกระแทกเสียงใส่อย่างตัดความรำคาญ คำถามของวินกำลังทำให้หงุดหงิดใจมากขึ้น"วันนี้มีงาน Pet Expo ที่ไบเทค เฮียสนใจไปกับผมไหม ผมว่าจะไปดูลูกแมวลูกหมาให้หลานซ่ะหน่อย""กูจะไปทำไม มึงอยากไปก็ไป ไม่ต้องมายุ่งกับกู" ตรัยคุณปฏิเสธทันที แต่สีหน้าแสดงออกว่ากำลังครุ่นคิดอะไรอยู่"ตามใจ ผมไปคนเดียวก็ได้" วินบอกแล้วเดินออกไปทันทีงาน Pet Expo @ไบเทคบางนา"ไหนเฮียบอกจะไม่มาไง" วินเอ่ยถามขณะที่ยืนอยู่ทางเข้างาน กระหยิ่มยิ้มให้กับค
ตรัยคุณถอนหายใจออกมาเบาๆ นั่งลงไปกับขั้นบันไดหน้าบ้านตามเดิม มองหน้าเจ้าหมาน้อยด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก"เจ้าตัวเย็ก ไหนพี่ยูมิบอกว่าเจ้าตัวเย็กไปอยู่ฉะหวันแย้ว" อินทัชที่เห็นตรัยคุณอุ้มลูกหมาอยู่ ก็ร้องเรียกด้วยความดีใจ"เจ้านี่ไม่ใช้เจ้าตัวเล็กครับ อาเดย์ซื้อมาให้พี่ยูมิ แต่พี่ยูมิไม่เอา""ทำไมล่ะฮับ""พี่ยูมิโกรธอาเดย์ เพราะอาเดย์เป็นคนทำให้เจ้าตัวเล็กตาย" ตรัยคุณบอกด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย"โอ๋ๆๆ ไม่เป็งไยนะฮับอาเดย์คงเก่ง อาชิยู้ว่าอาเดย์ไม่ได้ตั้งใจ" เด็กน้อยกอดปลอบคนเป็นอา ด้วยรู้ดีว่าอาเดย์ของตนไม่ใช่คนใจร้าย"อาชิช่วยอาเดย์คิดหน่อยสิ ว่าจะทำยังไงให้พี่ยูมิรับเจ้านี่ไปเลี้ยง""อาชิจะช่วยอาเดย์เองฮับ แล้วมันชื่อเจ้านี่เหรอฮับ""ไม่ใช่ครับ อาเดย์ยังไม่ได้ตั้งชื่อให้มันเลย อาชิว่าให้เจ้านี่ชื่ออะไรดี""อืม...อาชิคิกไม่ออก" เด็กน้อยทำท่าคิด"เจ้านี่ตัวสีขาว ขนปุยๆ ชื่อชีโร่ดีไหมครับ ภาษาญี่ปุ่นชีโร่แปลว่าสีขาว""ดีฮับ ชีโย่ เจ้าชีโย่"บ๊อกๆๆ"เจ้าหมาน้อยชอบชื่อนี้ฮับ" อินทัชยิ้มร่าเริง เมื่อเจ้าหมาน้อยเห่าตอบเมื่อเรียกมันว่าชีโร่"อาเดย์ซื้อคอกมาให้เจ้าชีโร่ด้วยนะ อาชิไปช่วยอาเดย
ยูมิ ยลดา สาวน้อยวัย 17 ปี เท่าที่จำความได้แม่ของเธอมีสามีมาแล้วสองคน ไม่รวมพ่อชาวญี่ปุ่นที่เธอไม่เคยเห็นหน้า มีเพียงคำบอกเล่าของ รตี ผู้เป็นแม่เท่านั้น...พ่อของเธอกลับประเทศของเขาไปตั้งแต่แม่ตั้งท้องเธอ เธอไม่เคยรู้ว่าทำไมพ่อถึงทิ้งเธอกับแม่ไป เพราะแม่ไม่เคยให้เหตุผล แต่เธอก็ไม่เคยร้องคร่ำครวญหาพ่อตอนยลดาอายุ 5 ขวบ แม่ของเธอพามาเช่าบ้านหลังใหม่ ทำให้เธอได้เจอกับพี่สาวใจดี พาย พรพระพาย เธอมักจะมาเล่นที่บ้านของ พรพระพายเป็นประจำ จริงๆ แล้วแทบจะกินนอนที่บ้านพรพระพายด้วยซ้ำแม่ของยลดาไม่ค่อยมีเวลาให้ กลางคืนก็ออกไปทำงานปล่อยให้เธอที่เป็นเด็กนอนหลับอยู่บ้านเพียงลำพัง เธอจึงชอบมานอนกับ พรพระพาย เพราะความที่ยลดาได้ใกล้ชิดกับพรพระพายจึงซึมซับนิสัยดีๆ ของพรพระพายไว้มาก ถ้าไม่มีพรพระพายเธอคงเป็นเด็กใจแตกไปแล้ว แต่แล้ววันหนึ่งพี่พายของเธอก็ต้องไปอยู่ที่อื่นเพราะพ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่แม่ของยลดาทำงานร้านอาหาร จะออกไปทำงานช่วงเย็นกว่าจะกลับก็ดึกดื่น บางวันก็กลับมาในเวลารุ่งเช้า เหมือนดั่งวันนี้ที่แม่ของเธอกลับมาพร้อมผู้ชายคนใหม่"ยูมิ นี่น้าวุธจะมาอยู่กับเราที่นี่ ไหว้น้าเขา
เดย์ ตรัยคุณ บอดี้การ์ดคู่ใจของแทนไท ทั้งคู่เติบโตมาด้วยกัน ด้วยการเลี้ยงดูของคุณทิพวรรณแม่ของแทนไท กับป้าแช่ม ป้าแท้ๆ ของตรัยคุณพ่อของตรัยคุณเป็นเพื่อนกับพ่อของแทนไท ทั้งสามคนประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนไปดูที่ดินสำหรับสร้างโรงงานที่ต่างจังหวัด มีเพียงคุณทิพวรรณที่รอดมาได้ ในเวลานั้นตรัยคุณมีอายุเพียง 3 ขวบ แทนไท 5 ขวบ ในระหว่างที่คุณทิพวรรณรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ป้าแช่มเป็นคนดูแลเด็กน้อยทั้งสองคนแทนไทอายุมากกว่าตรัยคุณ 2 ปี ทั้งคู่เปรียบเสมือนพี่น้องกัน เรียนโรงเรียนเดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกัน จบปริญญาโทเหมือนกัน เรียนการต่อสู้ทุกแขนงมาตั้งแต่เด็กด้วยกันทุกช่วงชีวิตของแทนไทจะมีตรัยคุณอยู่ข้างๆ แม้แต่ตอนที่ ดาริน แม่ของ อาชิ อินทัช หนีตามผู้ชายคนอื่นไป เขาก็ช่วยแทนไทเลี้ยงลูกน้อย สร้างอาณาจักรแทนไท คอร์ปอเรชั่น มาด้วยกัน แต่เขาก็รู้จักเจียมตัว ไม่เคยตีตัวเสมอแทนไท ถึงแทนไทจะคิดว่าเขาคือน้องชายก็ตามตรัยคุณมีเพื่อนสนิทผู้หญิงคนหนึ่ง คบกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง และเขา...แอบรักเพื่อนตัวเอง รักมาตลอด แต่เธอ...รักคนอื่น วันหนึ่งเขากับเธอก็ต้องแยกจากกันด้วยหน้าที่การงาน เธอต
หลังจากที่ยลดาตัดสินใจหนีออกจากบ้าน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองจะไปทางใด จะไปอยู่ที่ไหน เธอเดินไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย ในมือถือกระปุกออมสินรูปหมาน้อยสีขาว กอดมันไว้ราวกับเป็นที่พึ่ง เพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกโดดเดี่ยวเธอเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า ค่อยๆ นั่งลงแถวท่ารถ ดวงตากวาดมองไปรอบๆ ผู้คนมากมาย แสงสียามค่ำคืนที่ดูคึกคักไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึกที่โดดเดี่ยวในใจของเธอดีขึ้นเลย"หัวหิน...หัวหิน ประจวบครับ รถจะออกแล้ว" เสียงวินรถตู้ร้องเรียกลูกค้ายลดาที่กำลังนั่งคิดไม่ตกกับชีวิตตัวเอง เธอเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงนั้น เธอนึกถึงเพื่อนของเพื่อนคนหนึ่งที่เปิดกิจการห้องพักรายวันที่ชายหาดหัวหิน ได้รู้จักกันเมื่อครั้งที่ไปเที่ยวหัวหิน"รอด้วยค่ะ" ยลดาตัดสินใจขึ้นรถตู้คันนั้นทันทีเมื่อขึ้นมานั่งบนรถเธอก็ส่งข้อความหาเพื่อนเพื่อขอเบอร์ติดต่อเพื่อนคนนั้นโชคดีที่รถตู้คันนี้ต้องไปส่งผู้โดยสารที่ห้องพักนี้พอดี"พี่ยูมิใช่ไหม" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นในขณะที่ยลดายืนชะเง้อมองหาเพื่อนคนนั้น ที่ห้องพักสำหรับเช่ารายวัน"ใช่ๆ" ยลดาตอบ"หนูแจมนะ พอดีพี่แยมไปชุมพรกับแม่กว่าจะกลับก็คงจะดึก ก็เลยให้แจมมารอรั
วันนี้ยลดาตื่นแต่เช้าพิเศษ เพราะรู้สึกอยากกินโจ๊ก เธอเดินเลียบชายหาดมาเรื่อยๆ ก็เห็นกองถ่ายพรีเวดดิ้ง รักกำลังโพสท่าให้ช่างภาพได้กดชัดเตอร์ เธอมองไปยิ้มไปให้กับคู่รักตรงหน้า ตามประสาเด็กสาวช่างฝัน"ดูเขารักกันจัง" ยลดาพูดกับตัวเอง และยิ้มให้กับภาพตรงหน้าเธอเดินเข้าไปใกล้ๆ เพราะอยากเห็นคู่รักที่สวยหล่อคู่นั้น แต่เธอเห็นแต่หน้าว่าที่เจ้าบ่าว ว่าที่เจ้าสาวยืนหันหลังให้เธออยู่"อย่างกับดารา นายแบบเลย โอปป้ามาก" เธอพึมพำ หลงใหลได้ปลื้มในตัวของว่าที่เจ้าบ่าว เหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่เห็นคนหล่อเหลาก็ออกอาการปลาบปลื้ม"พี่พาย" เด็กสาวพึมพำกับตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา เมื่อว่าที่เจ้าสาวคนนั้นหันหน้ามาทางเธอเธอเดินเข้าไปใกล้กองถ่ายพรีเวดดิ้งมากขึ้น จนเธอแน่ชัดแล้วว่า ว่าที่เจ้าสาวคนนั้นก็คือพี่พายของเธอ เธอยืนรอจังหวะ เพื่อไม่ให้รบกวนการทำงานของทีมงาน เมื่อดูท่าว่าเขาถ่ายกันเสร็จแล้ว เธอจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปทันที"พี่พาย" ยลดาร้องเรียกพร้อมทั้งวิ่งเข้าไปหาด้วยความดีใจ"พี่พายจริงๆ ด้วย ยูมิคิดถึงพี่พาย" ยูมิสวมกอดพรพระพายไว้"ยูมิ!" พรพระพายตกใจเล็กน้อยที่เห็นหน้าเด็กสาวข้างบ้านที่เคยมาคลุกคล
"ยูมิเล่าให้พี่ฟังสิว่าทำไมยูมิถึงมาทำงานที่นี่ แล้วไม่เรียนหนังสือแล้วเหรอ" พรพระพายเข้าเรื่องทันที"ยูมิหนีออกจากบ้านค่ะ" เด็กสาวบอกเสียงเศร้า"หนีออกจากบ้าน เด็กอายุสิบเจ็ดเนี่ยนะ รู้ไหมว่าอันตรายมาก แล้วยิ่งยูมิเป็นผู้หญิงด้วย""ถ้ายูมิไม่หนีออกมา แฟนใหม่ของแม่ก็จะปล้ำยูมิ แม่ก็เข้าข้างแฟนใหม่แม่ แต่เขายังไม่ได้ทำอะไรนะ ยูมิหนีออกมาได้ก่อน""โธ่ยูมิ แล้วตอนนี้ยูมิอยู่ที่ไหน" พรพระพายถึงกับตกตะลึงเมื่อได้ฟังคำบอกเล่าของเด็กสาว เธอพอจะรู้ว่าครอบครัวของยลดาเป็นอย่างไร แต่ก็ไม่คิดว่าเด็กอายุสิบเจ็ดจะเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้"ยูมิเช่าห้องอยู่ค่ะ เป็นห้องของเพื่อน เขาคิดแค่ค่าน้ำค่าไฟ เพราะเขาสงสารยูมิ แล้วยูมิก็ทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้านอาหาร""ทำไมเด็กอายุสิบเจ็ดต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ เอาแบบนี้ ยูมิมาอยู่กับพี่ไหม พี่จะขอพี่แทนให้ หรือไม่ก็ไปอยู่คอนโดของพี่""จริงเหรอคะ พี่พายให้ยูมิไปอยู่กับพี่พายได้จริงๆ นะ""จริงสิ แต่พี่ต้องคุยกับพี่แทนก่อนนะ ว่าเขาจะยังไง""ขอบคุณค่ะพี่พาย พี่พายใจดีกับยูมิตลอดเลย ยูมิรักพี่พายนะ" ยลดาโผกอดพรพระพายด้วยความตื้นตัน และดีใจเป็นอย่างมาก"จ้า พี่ก
ตรัยคุณถอนหายใจออกมาเบาๆ นั่งลงไปกับขั้นบันไดหน้าบ้านตามเดิม มองหน้าเจ้าหมาน้อยด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก"เจ้าตัวเย็ก ไหนพี่ยูมิบอกว่าเจ้าตัวเย็กไปอยู่ฉะหวันแย้ว" อินทัชที่เห็นตรัยคุณอุ้มลูกหมาอยู่ ก็ร้องเรียกด้วยความดีใจ"เจ้านี่ไม่ใช้เจ้าตัวเล็กครับ อาเดย์ซื้อมาให้พี่ยูมิ แต่พี่ยูมิไม่เอา""ทำไมล่ะฮับ""พี่ยูมิโกรธอาเดย์ เพราะอาเดย์เป็นคนทำให้เจ้าตัวเล็กตาย" ตรัยคุณบอกด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย"โอ๋ๆๆ ไม่เป็งไยนะฮับอาเดย์คงเก่ง อาชิยู้ว่าอาเดย์ไม่ได้ตั้งใจ" เด็กน้อยกอดปลอบคนเป็นอา ด้วยรู้ดีว่าอาเดย์ของตนไม่ใช่คนใจร้าย"อาชิช่วยอาเดย์คิดหน่อยสิ ว่าจะทำยังไงให้พี่ยูมิรับเจ้านี่ไปเลี้ยง""อาชิจะช่วยอาเดย์เองฮับ แล้วมันชื่อเจ้านี่เหรอฮับ""ไม่ใช่ครับ อาเดย์ยังไม่ได้ตั้งชื่อให้มันเลย อาชิว่าให้เจ้านี่ชื่ออะไรดี""อืม...อาชิคิกไม่ออก" เด็กน้อยทำท่าคิด"เจ้านี่ตัวสีขาว ขนปุยๆ ชื่อชีโร่ดีไหมครับ ภาษาญี่ปุ่นชีโร่แปลว่าสีขาว""ดีฮับ ชีโย่ เจ้าชีโย่"บ๊อกๆๆ"เจ้าหมาน้อยชอบชื่อนี้ฮับ" อินทัชยิ้มร่าเริง เมื่อเจ้าหมาน้อยเห่าตอบเมื่อเรียกมันว่าชีโร่"อาเดย์ซื้อคอกมาให้เจ้าชีโร่ด้วยนะ อาชิไปช่วยอาเดย
"เฮียมานั่งคิดอะไรอยู่ตรงนี้" วินเอ่ยถาม เมื่อเห็นคนเป็นหัวหน้านั่งอยู่ที่เดิมมานานมากแล้ว"เปล่า" ตรัยคุณตอบอย่างไม่ใส่"คิดเรื่องเจ้าตัวเล็กของยูมิอยู่เหรอ" วินถามอีกครั้ง"กูบอกว่าเปล่า มึงก็จะให้กูคิดให้ได้ใช่ไหมไอ้วิน" ตรัยคุณแสดงความเกรี้ยวกราดออกมาเมื่อถูกจี้ตรงจุด"ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่ผมเห็นเฮียนั่งอยู่ตรงนี้มาตั้งแต่ช่วงสายๆ นี่มันก็จะเที่ยงแล้ว ผมก็นึกว่าเฮียจะคิดมากเรื่องเจ้าตัวเล็กของยูมิ""กูจะไปนั่งคิดมากเรื่องยัยเด็กใจแตกทำไม ก็แค่ลูกหมาตาย จะอะไรกันนักหนา" ตรัยคุณพูดอย่างไม่สบอารมณ์ ทำไมต้องมาหงุดหงิดเพราะเรื่องแค่นั้น"เฮียแน่ใจนะว่าไม่คิดมาก""เออ!" ตรัยคุณกระแทกเสียงใส่อย่างตัดความรำคาญ คำถามของวินกำลังทำให้หงุดหงิดใจมากขึ้น"วันนี้มีงาน Pet Expo ที่ไบเทค เฮียสนใจไปกับผมไหม ผมว่าจะไปดูลูกแมวลูกหมาให้หลานซ่ะหน่อย""กูจะไปทำไม มึงอยากไปก็ไป ไม่ต้องมายุ่งกับกู" ตรัยคุณปฏิเสธทันที แต่สีหน้าแสดงออกว่ากำลังครุ่นคิดอะไรอยู่"ตามใจ ผมไปคนเดียวก็ได้" วินบอกแล้วเดินออกไปทันทีงาน Pet Expo @ไบเทคบางนา"ไหนเฮียบอกจะไม่มาไง" วินเอ่ยถามขณะที่ยืนอยู่ทางเข้างาน กระหยิ่มยิ้มให้กับค
"เฮ้ย! ไอ้หมาบ้า มาฉี่ใส่ล้อรถทำไมเนี่ย" ตรัยคุณโวลวายเสียงดังลั่น"เจ้าตัวเล็ก" ยลดาที่เห็นเหตุการณ์ร้องเรียกด้วยความตกใจที่เจ้าหมาน้อยไปฉี่ใส่ล้อรถตรัยคุณ"เธอมาเอามันไปให้ไกลๆ เลยนะ อย่าให้ฉันเห็นมันอีกไม่งั้นได้โดนเตะทั้งคนทั้งหมาแน่" ตรัยคุณพูดด้วยความโมโห"ไอ้คนใจโหด เจ้าตัวเล็กแค่ฉี่ใส่ล้อรถ ไม่ได้ฉี่รดขานายซะหน่อย ทำไมต้องโมโหขนาดนั้นด้วย...ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกลัวพี่ยูมิอยู่นี่แล้ว""แล้วทำไมไม่ดูแลมันให้ดี ปล่อยมันออกมาวิ่งเพ่นพ่านทำไม ถ้าดูแลมันไม่ได้ก็เอาไปปล่อย""อาเดย์ไม่โมโหฉิฮับ เจ้าตัวเย็กไม่ได้ตั้งใจ" อินทัชดึงชายเสื้อของคนเป็นอาแล้วเอ่ยบอก"เดี๋ยวยูมิเอาน้ำมาล้างให้ก็ได้ ไม่เห็นจะต้องอารมณ์เสียขนาดนี้เลย" ยลดาบอก ก่อนจะเดินออกไปเพื่อไปเอาน้ำมาล้างล้อรถ"ไม่ต้อง แต่อย่าให้มีครั้งหน้าอีกนะ...อาเดย์ไปทำงานก่อนนะครับ อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงพ่อแทนกับแม่พายของอาชิก็จะถึงบ้านนะครับ" เขาตวาดเด็กสาวเสียงดัง ก่อนจะหันมาพูดดีกับอินทัช แล้วตวัดสายตาไม่พอใจใส่ยลดาอีกครั้ง"ฮับ" เช้าวันต่อมา"เจ้าตัวเล็ก พี่ยูมิเอาอาหารมาให้แล้ว" ยลดาส่งเสียงบอกเมื่อเดินใกล้ถึงบริเวณเจ้าหมาน้อยอยู
"ป้าแช่มคะ ยูมิอยากทำพุดดิ้ง ป้าแช่มสอนยูมิหน่อยนะคะ" ยลดาเข้ามมาออดอ้อนร้องขอป้าแช่ม"ป้าขอดูก่อนว่ามีส่วนผสมครบไหม...ส่วนผสมครบ ป้าสอนให้" ป้าแช่มเปิดตู้ในห้องครัว มีส่วนผสมสำหรับทำขนมพุดดิ้งอยู่พอดี"ขอบคุณค่ะ ป้าแช่มใจดีที่สุดเลย" เด็กสาวสวมกอดป้าแช่มด้วยความดีใจ"แล้วคิดยังไงถึงอยากทำพุดดิ้ง" ป้าแช่มถามด้วยความสงสัย"อยากทำให้อาชิกินตอนกลับจากโรงเรียนค่ะ""ถ้างั้นก็เตรียมของตามที่ป้าบอก""ค่ะ"ป้าแช่มสอนยลดาทำขนมพุดดิ้งทุกขั้นตอน เด็กสาวหัวไวสามารถจดจำได้เป็นอย่างดี และทำได้อย่างคล่องแคล่ว"ไอ้เดย์ วันนี้ไปรับอาชิที่โรงเรียนด้วย กูจะพาพายไปทำสปา" แทนไทเอ่ยบอกขณะที่กอดเอวคอดของว่าที่ภรรยาคนสวยอย่าง พรพระพายเดินออกมาจากห้องทำงาน"ครับคุณแทน" ตรัยคุณรับคำ"ฝากด้วยนะคะพี่เดย์" พรพระพายเอ่ยบอกเสียงหวาน"มันเป็นหน้าที่ของพี่อยู่แล้ว" ตรัยคุณตอบ ก่อนที่แทนไทจะเดินควงคู่พรพระพายออกไป"กูมาทำอะไรตรงนี้วะ...มาร้านหนังสือก็ต้องซื้อหนังสือสิว่ะ" ตรัยคุณบ่นพึมพำกับตัวเอง เมื่อมาหยุดยืนอยู่หน้าร้านหนังสือในห้างสรรพสินค้าร่างสูงก้าวเข้าไปในร้านหนังสือ เดินดูหนังสือไปเรื่อยๆ จนมาหยุดยื
ยลดาขึ้นไปยืนบนเก้าอี้สนาม เท้าเอวมองหน้าตรัยคุณอย่างเอาเรื่อง"ทำท่าอย่างกับลูกหมากำลังโมโห ถ้าเห่าด้วยนี้เหมือนเลยนะ ไหนลองเห่าสิ" ตรัยคุณทำท่ายียวนกวนโมโหเด็กสาวหน้าขึ้นสีแดงด้วยความโกรธที่ถูกว่าเป็นลูกหมา ตรัยคุณหันหลังเดินหนี แต่ก็ยังไม่ทันได้ก้าวเดิน"ทำไมถึงชอบว่ายูมินักนะ งั่ม!" ยลดากระโดดขี่หลังตรัยคุณ แล้วงับลงไปที่ใบหูของเขาเต็มเขี้ยว"โอ๊ย! ยัยเด็กบ้า ปล่อย! เป็นหมาหรือไงวะ" ตรัยคุณถึงกับร้องลั่นเมื่อเจอคมเขี้ยวของเด็กสาว"ว่ายูมิเป็นหมาอีกแล้วนะ งั่ม!" ยลดางับไปที่ใบหูอีกข้างของ ตรัยคุณ"โอ๊ย! ปล่อย! ถ้าไม่ปล่อยอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ" ตรัยคุณกัดฟันพูดอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะเหวี่ยงร่างเล็กลงไปกองกับพื้นตุ๊บ!!"โอ๊ย! ไอ้บ้า ก้นยูมิหักแล้วมั่งเนี่ย" เด็กสาวร้องโอดโอย ใบหน้า เหยเกด้วยความเจ็บระบมก้น"อยากโดนเลาะฟันออกจากปากใช่ไหมถึงกล้ากัดหูฉัน" มือหนาของเขาบีบเข้าที่ปากเล็ก พร้อมพูดอย่างเอาเรื่อง"อื้อ...อ่อยอูอิอ่ะ" เธอพูดอู้อี้ พยายามแกะมือของเขาออก"อะไรกันคะ เสียงดังลั่นบ้านเลย" พรพระพายวิ่งหน้าตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงคนทะเลาะกัน แล้วก็เป็นอย่างที่เธอคิดไว้แต่แรกว่าต้องเ
ตรัยตุณขับรถกลับมายังคอนโดมิเนียมของตน แล้วทิ้งตัวนอนแผ่หลาบนเตียง ใบหน้าของยัยเด็กใจแตกก็เข้ามาอยู่ในหัวของเขาอีกครั้ง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลบนหัวเตียง แล้วเปิดซองเอกสารขึ้นมาดู ซึ่งเป็นประวัติของ ยูมิ ยลดา แต่มันก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงอุปนิสัยใจคอของเธอ แต่ที่น่าสนใจก็คือประวัติพ่อชาวญี่ปุ่นของเธอต่างหาก"ป้าแช่มคะ ยูมิล้างจานเสร็จแล้ว ยูมิขอไปให้อาหารเจ้าตัวเล็กก่อนนะคะ" ยลดาเอ่ยบอก"ยูมิไปเถอะ ตรงนี้เรียบร้อยหมดแล้ว ป่านนี้เจ้าตัวเล็กของยูมิไม่หิวแย่แล้วเหรอ""นั่นนะสิคะ งั้นยูมิไปนะคะ""ไปเถอะ แล้วอย่าลืมทำที่กั้นให้ดีละ เดี๋ยวมันจะหลุดออกมา รถจะทับมันได้ ตัวยิ่งเล็กๆ อยู่ด้วย" ป้าแช่มเอ่ยเตือน"ค่ะป้าแช่ม" ยลดาตอบ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปหลังบ้าน"พี่ยูมิไปไหนฮับ" อินทัชที่เดินลงบันไดมาเอ่ยถาม เมื่อเห็นยลดามีทีท่ารีบร้อน"พี่ยูมิจะไปให้อาหารเจ้าตัวเล็กค่ะ""อาชิไปด้วยได้ไหมฮับ" เด็กน้อยรีบวิ่งลงบันไดเข้ามาใกล้ยลดา"ได้สิคะ เรารีบไปกันเถอะ ป่านนี้เจ้าตัวเล็กหิวแย่แล้ว" ยลดาจูงมือของอินทัชวิ่งไปหาเจ้าหมาน้อยบ๊อกๆๆเสียงลูกหมาน้อยเห่าทักทาย เมื่อเห็นยลดากับอินทัชวิ่
ตรัยคุณขับรถสปอร์ตคันหรูตรงมาที่ผับทันทีด้วยอารมณ์คุกรุ่นในใจ ยิ่งนึกถึงหน้าของยัยเด็กใจแตกที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับบาสก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดใจ"อ้าวเฮีย วันนี้วันหยุดของเฮียไม่ใช่เหรอ" กร บอดี้การ์ดที่มีหน้าที่คอยดูแลผับเอ่ยถาม เมื่อตรัยคุณเดินเข้ามานั่งที่เคาน์เตอร์เครื่องดื่มของผับ"เบื่อๆ ว่ะ เลยมาหาอะไรกระแทกปากหน่อย""เฮียอยากหาอะไรกระแทกปาก หรือว่าเฮียอยากจับสาวๆ กระแทกกันแน่" กรเอ่ยหน้าทะเล้น"ทำมารู้ดี" ตรัยคุณกระตุกยิ้ม ก่อนจะยกแก้วกระดกน้ำสีอำพันลงคอ"วันนี้มีเด็กใหม่ พึ่งมาสมัครงานวันนี้เอง ถ้าเฮียสนผมจัดให้ได้นะ""ให้กูหิ้วเด็กในร้านไปกิน มึงอยากให้กูแดกตีนคุณแทนหรือไง""เฮียก็รอให้เลิกงานก่อนสิ ผมรับรองว่าคนนี้เด็ดจริง แต่ถ้าเฮียใจร้อน เฮียก็ใจปล้ำเหมาดริ้งเด็กมันหน่อย แค่นี้เฮียก็ได้ไปปลุกไปปล้ำตามแต่ใจเฮียเลย""ไปจัดมา แต่ถ้าไม่เด็ดจริงกูกระทืบมึงนะ""ผมเคยทำให้เฮียผิดหวังหรือไง เฮียรอผมแค่อึดใจเดียว เดี๋ยวผมมา" กรบอกก่อนจะเดินไปทางห้องแต่งตัวของพนักงานด้านหลังผับ และไม่นานก็เดินกลับมาพร้อมหญิงสาวหน้าตาดี ที่อยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำรัดรูปที่โชว์ส่วนเว้าส่วนโค้ง กับหน้า
บ๊อกๆๆ"พ่อแทนให้เลี้ยงก็ได้ แต่ต้องดูแลมันให้ดี ถ้ามันโตขึ้นอย่าให้มันทำร้ายใคร""ขอบคุงฮับ พ่อแทนใจดีที่ฉุดเยย" อินทัชบอกอย่างดีใจ"ขอบคุณคุณแทนมากนะคะ" ยลดาบอกอย่างดีใจเช่นกัน"พ่อแทนไปทำงานก่อนนะครับ""แย้วแม่พายไปไหนฮับ""แม่พายนอนพักอยู่บนห้องครับ พ่อแทนไปนะครับ""ฮับ""ฉลาดนี่ให้อาชิออกหน้า ดูแลมันให้ดีแล้วกัน อย่าปล่อยให้มันออกมาวิ่งเพ่นพ่าน ถ้าฉันเผลอขับรถไปทับมันตายขึ้นมา ก็ช่วยไม่ได้นะ" ตรัยคุณบอกก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในรถ"ไอ้คนใจร้าย" ยลดาเอ่ยว่าบ๊อกๆๆ"มาอยู่บ้านพี่อาชินะเจ้าตัวเย็ก พี่ยูมิ ไปเย่งกังฮับ""ไปค่ะ"บ๊อกๆๆ"เย็วๆ เจ้าตัวเย็ก พี่ยูมิแข่งกัง ใครไปถึงฉายาก่องชนะ" อินทัชร้องเรียกลูกหมาตัวน้อย มันก็วิ่งตามมา ก่อนจะเอ่ยท้าวิ่งแข่งกับยลดา"อาชิไปก่อนเลย พี่ยูมิต่อให้" ยลดาบอก เมื่อเด็กชายตัวน้อยวิ่งไปใกล้ถึงศาลาริมน้ำ ยูมิก็รีบเร่งสปีดวิ่งตามไป"เล่นอะไรกันคะ เสียงดังเชียว แล้วไปเอาลูกหมามาจากไหนกันคะเนี่ย" พรพระพายที่เดินถือจานขนมเข้ามาเอ่ยถาม"พี่ยูมิเจอมาฮับ มีคงใจย้ายเอามาทิ้ง""แล้วพ่อแทนอนุญาตให้เลี้ยงเหรอคะ""อาชิขอพ่อแทนแย้วฮับ พ่อแทนอานุยาด""มากินขนมกันดี
"หู้ยยยย หมาน้อย" เด็กชายอินทัชร้องด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นลูกสุนัขที่ยลดากำลังอาบน้ำให้ ก่อนจะนั่งยองดูอยู่ห่างๆ"อาชิมาดูใกล้ๆ สิคะ" เด็กสาวกวักมือเรียกบ๊อกๆๆๆ"พี่ยูมิไปเอามาจากไหนฮับ" อินทัชเดินเข้ามาใกล้ๆ"พี่ยูมิเจอเจ้าตัวเล็กถูกทิ้งอยู่ข้างทางค่ะ พี่ยูมิสงสารก็เลยอุ้มกลับมา""มังชื่อตัวเย็กเหยอฮับ""พี่ยูมิยังไม่ได้ตั้งชื่อเลยค่ะ พี่ยูมิเห็นมันตัวเล็ก พี่ยูมิก็เลยเรียกเจ้าตัวเล็ก""อาชิจับเจ้าตัวเย็กได้ไหมฮับ"บ็อกๆๆ"ได้สิคะ" อินทัชยื่นมือเล็กมาลูบหัวลูกสุนัขตามที่ยลดาบอก"น่ายักจัง""เนอะอาชิ พี่ยูมิก็ว่ามันน่ารักมากๆ เลย แต่ไม่รู้ว่าพ่อของอาชิจะอนุญาตให้พี่ยูมิเลี้ยงหรือเปล่า" ยลดามีสีหน้าคิดหนัก กลัวว่าจะไม่ได้รับอนุญาตให้เลี้ยงลูกหมาน้อย"อาชิขอพ่อแทนให้ฮับ""จริงนะ อาชิจะขอให้พี่ยูมิจริงๆ นะ" ยลดาพูดด้วยความดีใจ"จริงฮับ แต่พี่ยูมิต้องให้อาชิเย่งกับเจ้าตัวเย็กด้วยนะฮับ""ได้สิคะ งั้นจับมือสัญญากันก่อน" ยลดาบอกพร้อมทั้งยื่นนิ้วก้อยไปให้เด็กชายตัวน้อยเพื่อเกี่ยวก้อยทำสัญญา"ฉังญาฮับ เราไปกังเยยไหมฮับ""พี่ยูมิขอไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวเราค่อยไปขออนุญาตพ่อของอาชิกันนะ""ฮับ""แ