ตอนที่ 4 พบเจอ

วันนี้ยลดาตื่นแต่เช้าพิเศษ เพราะรู้สึกอยากกินโจ๊ก เธอเดินเลียบชายหาดมาเรื่อยๆ ก็เห็นกองถ่ายพรีเวดดิ้ง รักกำลังโพสท่าให้ช่างภาพได้กดชัดเตอร์ เธอมองไปยิ้มไปให้กับคู่รักตรงหน้า ตามประสาเด็กสาวช่างฝัน

"ดูเขารักกันจัง" ยลดาพูดกับตัวเอง และยิ้มให้กับภาพตรงหน้า

เธอเดินเข้าไปใกล้ๆ เพราะอยากเห็นคู่รักที่สวยหล่อคู่นั้น แต่เธอเห็นแต่หน้าว่าที่เจ้าบ่าว ว่าที่เจ้าสาวยืนหันหลังให้เธออยู่

"อย่างกับดารา นายแบบเลย โอปป้ามาก" เธอพึมพำ หลงใหลได้ปลื้มในตัวของว่าที่เจ้าบ่าว เหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่เห็นคนหล่อเหลาก็ออกอาการปลาบปลื้ม

"พี่พาย" เด็กสาวพึมพำกับตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา เมื่อว่าที่เจ้าสาวคนนั้นหันหน้ามาทางเธอ

เธอเดินเข้าไปใกล้กองถ่ายพรีเวดดิ้งมากขึ้น จนเธอแน่ชัดแล้วว่า ว่าที่เจ้าสาวคนนั้นก็คือพี่พายของเธอ เธอยืนรอจังหวะ เพื่อไม่ให้รบกวนการทำงานของทีมงาน เมื่อดูท่าว่าเขาถ่ายกันเสร็จแล้ว เธอจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปทันที

"พี่พาย" ยลดาร้องเรียกพร้อมทั้งวิ่งเข้าไปหาด้วยความดีใจ

"พี่พายจริงๆ ด้วย ยูมิคิดถึงพี่พาย" ยูมิสวมกอดพรพระพายไว้

"ยูมิ!" พรพระพายตกใจเล็กน้อยที่เห็นหน้าเด็กสาวข้างบ้านที่เคยมาคลุกคลีกินนอนที่บ้านของเธอ

"ยูมิยืนดูตั้งนาน พอแน่ใจว่าเป็นพี่พาย ยูมิเลยกล้าเข้ามาหา"

"ยูมิมาเที่ยวเหรอ แล้วมากับใคร" พรพระพายเอ่ยถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ

"ยูมิไม่ได้มาเที่ยว ยูมิมาทำงานที่นี่"

"ทำงาน แต่ยูมิพึ่งจะอายุ...สิบเจ็ดเองนะ" พรพระพายถามด้วยความตกใจระคนสงสัย เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเด็กสาว

"พาย" แทนไทเอ่ยเรียก

"พี่แทน พายขอโทษ นี่ยูมิค่ะ ยูมิอยู่ข้างบ้านพ่อแม่พาย ยูมินี่คุณแทนไท ว่าที่สามีของพี่" พรพระพายแนะนำทั้งคู่

"สวัสดีค่ะ แฟนพี่พายหล่อจัง เท่ห์มากๆ เลยด้วย" ยลดายกมือไหว้แทนไท เธอมองด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ดูจะหลงใหลในรูปลักษณ์ของเขา

"แม่พายฮับ ทำไมไม่ปลุกอาชิฮับ" เสียงใสๆ ของเด็กผู้ชายตัวเล็กดังขึ้น

"แม่พายเห็นอาชิกำลังหลับฝันดีเลยไม่ได้ปลุกค่ะ" พรพระพายตอบเด็กน้อย

"พี่พายมีลูกแล้วเหรอคะ" ยลดาถามด้วยความงุนงง

"ใครฮับแม่พาย" เด็กน้อยถาม

"พี่ว่าเราไปหาที่นั่งคุยกันตรงนู้นดีกว่านะ จะได้สั่งอะไรมากินกันด้วย ไหนๆ อาชิก็ตื่นแล้ว" แทนไทเอ่ยขึ้น พร้อมทั้งอุ้มเด็กน้อยเดินนำล่วงหน้าไปก่อน

"แล้วจะให้ยัยเด็กนี่ไปกับเราด้วยเหรอพาย" ตรัยคุณเอ่ยขึ้น เขาเห็นเด็กสาวส่งสายตาแพรวพราวให้แทนไท ในตอนที่เขากับอินทัชกำลังเดินเข้ามา เขาจึงไม่ค่อยชอบใจนักทั้งสายตาและท่าทาง มันดูเป็นเด็กแก่แดด

"หน้าตาก็ดีแต่ทำไมพูดไม่เห็นดีเหมือนหน้าตาเลยคะ มาเรียกยูมิว่ายัยเด็กนี่ได้ไง"

"ก็ฉันไม่รู้จักชื่อเธอจะให้ฉันเรียกว่าอะไรถ้าไม่ใช่ยัยเด็กนี่" ตรัยคุณเอ่ยหน้านิ่ง

"พี่พายไอ้บ้านี้เป็นใครคะ ทำไมพูดจาได้แย่มาก"

"เอ่อ...เราไปคุยกันตรงนู้นดีกว่านะ" พรพระพายมองหน้า บอดี้การ์ดหนุ่มสลับหน้าของเด็กสาว เมื่อเห็นความไม่ลงรอยกันของทั้งคู่

"ยัยเด็กนี่ไว้ใจได้แน่นะพาย" ด้วยนิสัยของบอดี้การ์ดที่ไม่ไว้ใจใครง่ายๆ ตรัยคุณจึงแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ไว้วางใจเด็กสาวที่ดวงตาเป็นประกายแพรวพราวยามจ้องมองเจ้านายหนุ่มของเขา เกรงว่าจะเข้ามาทำให้รักของเจ้านายสั่นคลอน

"ยูมิไม่เด็กแล้วนะ" เด็กสาวตวาดแหวด้วยไม่พอใจคนตัวโตตรงหน้า

"ไว้ใจได้ค่ะ พายรู้จักยูมิมาตั้งแต่ยูมิอายุห้าขวบ"

"ถ้าพายพูดแบบนี้พี่ก็ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย แต่พายก็อย่าไว้ใจง่ายๆ นะ คนเรามันเปลี่ยนกันได้"

"นี่! นาย" ยลดาเอ่ยอย่างไม่พอใจในคำพูดของตรัยคุณ

"ฉันอายุมากกว่าเธอ น่าจะมากกว่าหลายปีด้วย อย่ามาปีนเกลียว" ตรัยคุณเอ่ยอย่างไม่พอใจเช่นกัน

"แล้วไง ก็ยูมิพอใจจะเรียกแบบนี้ ถ้าอยากให้เรียกพี่ก็หัดพูดดีๆ ก่อนดิ" เด็กสาวพูดอย่างไม่ยอม เชิดหน้าแสดงความดื้อรั้น

"ยัยเด็กนี่!"

"พายไปรอที่โต๊ะนะคะ ถ้าทะเลาะกันเสร็จแล้วก็ตามไปนะ"      พรพระพายเอ่ยอย่างเอือมระอา แล้วเดินไปหาอินทัชกับแทนไท

"แบร่!!! พี่พายรอยูมิด้วย" เด็กสาวแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ตรัยคุณ แล้วรีบวิ่งตามพรพระพายไป

"ยัยเด็กบ้า มันน่าตัดให้ลิ้นขาดนัก" ตรัยคุณข่มขู่ จากไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น ก็ยิ่งไม่ชอบความกวนประสาทของเด็กสาวขึ้นไปอีก แต่ยลดาก็ไม่สนใจหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขาอีกรอบ

"สั่งอาหารหรือยังคะสองคนพ่อลูก" พรพระพายเอ่ยถามเมื่อเดินมาถึงโต๊ะที่สองพ่อลูกนั่งอยู่ แล้วนั่งลงเก้าอี้ตัวข้างๆ แทนไท

"ฉั่งแย้วฮับ อาชิกิงไฉ้กรอกไข่ดาว" เด็กน้อยตอบเสียงใส

"พี่สั่งข้าวต้มกุ้งให้ หรือว่าพายจะเอาแบบอาชิพี่จะได้สั่งให้ใหม่"

"ข้าวต้มกุ้งดีกว่าค่ะ พายขอสั่งให้ยูมิด้วยนะคะ" เธอตอบแล้วก็เอ่ยขอเขา

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ" แทนไทบอกแล้วก็หอมแก้มนวลแสดงความรักอีกฟอด ก่อนหันไปเรียกพนักงานมารับออเดอร์

"ยูมิอยากกินอะไรสั่งได้เลยนะ พี่เดย์กินอะไรดีคะ" พรพระพายหันไปถามยลดากับตรัยคุณที่พึ่งเดินมานั่งร่วมโต๊ะ บอดี้การ์ดหนุ่มนั่งลงข้างๆ เด็กชายตัวน้อย อีกข้างก็ใกล้กับเด็กสาว

"ยูมิเอาเหมือนของน้องอาชิค่ะ"

"ขอเป็นข้าวต้มปลาครับ"

พนักงานรับออเดอร์เสร็จก็เดินเข้าไปด้านใน พอดีกับที่อาหารชุดแรกที่แทนไทสั่งไปยกออกมาเสิร์ฟ

"อาชิอยากเย่งน้ำ" เด็กน้อยเอ่ยขึ้นเมื่อกินอาหารของตัวเองหมดแล้ว

"ดื่มนมก่อนค่ะคนเก่ง" พรพระพายพายยื่นแก้วนมให้

"เย่งน้ำก่องได้ไหมฮับ อาชิท้องจาแตกแย้ว" เด็กชายตัวน้อยเอ่ยพลางลูบพุงของตัวเอง

"ลูกชายพี่พายน่ารักจังเลยนะคะ" ยลดายิ้มขบขันชอบใจท่าทางน่ารักของอินทัช

"อาเดย์พาไปครับ ให้พ่อแทนกับแม่พายพักผ่อนก่อนนะ"

"ฮับ อาชิขี่คออาเดย์ได้ไหมฮับ"

"ได้สิครับ งั้นเราไปกันเลยเนอะ" ตรัยคุณอุ้มเด็กชายตัวน้อยขึ้นมาขี่คอ แต่ก่อนไปก็ยังหันมามองหน้าเด็กสาวด้วยความไม่พอใจ

"ชิ!!" ยลดาเบ้ปากใส่ไม่พอใจสายตาของเขาเช่นกัน

"พี่แทนขึ้นไปนอนพักก่อนก็ได้นะคะ พายขอคุยกับยูมิก่อน"  พรพระพายเอ่ยขึ้น

"พี่ไปรอตรงนั้นละกัน พายคุยต่อเถอะ" แทนไทบอกก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มนวลของว่าที่ภรรยา แล้วเดินไปล้มตัวลงนอนที่เก้าอี้อาบแดดริมสระว่ายน้ำ

ยลดานั่งมองด้วยความเขินที่แทนไทแสดงความรักกับพรพระพาย ซึ่งท่าทีของเธอก็อยู่ในสายตาของตรัยตุณตลอด