เล่ห์กลซ่อนใจ 1

ณ ห้องทำงานในเครือ พี กรุ๊ป ภายในโรงแรมของพัสวีร์ ท่านประธานหนุ่มรูปหล่อ ถึงแม้ใบหน้าของเขานั้นจะออกไปทางค่อนข้างหวานจนสาวน้อยสาวใหญ่ต่างอิจฉาแต่ผิดถนัดกับนิสัยส่วนตัวของเขายิ่งนักชั่งตรงข้ามเหลือเกิน

 ซึ้งชายหนุ่มเป็นที่หมายปองของสาวสวยไฮโซมากหน้าหลายตา กำลังตั้งหน้าตั้งตาตรวจเอกสารทั้งหมดที่วางกองอยู่ตรงหน้าให้เรียบร้อย ก่อนจะต้องเดินทางลงไปดูการก่อสร้างและตกแต่งรีสอร์ทพร้อมทั้งบ้านพักตากอากาศของเขาที่จังหวัดกระบี่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ใคร!” เสียงเข้มของพัสกรเจ้าของโรงแรมหนุ่มหล่อเอ่ยถามโดยที่ยังไม่ละสายตาจากงานตรงหน้า

“ผมนิคเองครับ” เมื่อได้ยินเสียงว่าเป็นลูกน้องคนสนิทจึงอนุญาตให้เข้ามาพบ

“ว่ายังไงนิค…มีเรื่องอะไร”

“เรื่องที่คุณภีมให้ผมติดต่อไปทางบริษัทอินทิเรียที่รีบตกแต่งภายในผมจัดการเรียบร้อยแล้วนะครับ ส่วนเรื่องผู้หญิงที่เดินชนเจ้านายในผับผมจัดการสืบให้เรียบร้อยแล้วเช่นกันครับ”

ชายหนุ่มพยักหน้ารับให้กับความรวดเร็วของลูกน้องคนสนิทที่ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง

“ส่วนนี่คือรายละเอียดประวัติของเธอผมจัดการหามาให้พร้อมกับรูปภาพของเธอครับ” ว่าแล้วจึงยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้เจ้านาย และขอตัวออกไปทำงานต่อ

ภีม พัสกร รณกรณ์ นั่งอ่านประวัติของผู้หญิงอวดดีที่กล้าเดินชนเขาในผับแล้วยังมาต่อว่าเขาอีก อะไรมันจะชั่งบังเอิญอะไรแบบนี้ เธอทำงานที่เดียวกับบริษัทที่เขานั้นจ้างให้มาออกแบบตกแต่งภายในให้รีสอร์ทของเขาเสียด้วย

ใบหน้าหวานรูปไข่ที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราวกับปกปิดความบกพร่องของใบหน้า ยืนลอยหน้าลอยตาต่อว่าเขา ทั้ง ๆ ที่ชีวิตนี้แทบไม่มีใครเคยยืนชี้หน้าด่าเขาแบบนี้มาก่อน

“เสร็จแน่ยัยตัวแสบ ปากดีแบบนี้พ่อจะสั่งสอนให้หมอบเลย” ก่อนที่พัสกรต่อสายหาลูกน้องคนสนิททันที

“นิค จัดการติดต่อบริษัทอินทิเรียที่จะทำงานให้เรา บอกว่าฉันต้องการให้คนที่ชื่อ แก้วตา กัญญ์วรา เป็นคนออกแบบตกแต่งภายในทั้งหมดของรีสอร์ทและบ้านพักตากอากาศของฉัน”

“ได้ครับคุณภีม ถ้าทางนั้นตอบรับแล้วให้เข้าพบเพื่อที่จะคุยรายละเอียดเลยไหมครับ”

“ได้!” หลังจากวางสายรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เหยียดยิ้มที่มุมปากราวกับมีแผนการร้ายกาจ

ร่างสูงเพรียวของสาวสวยมากความสามารถอย่าง กัญญ์วรา อินทิเรียดีไซนเนอร์คนสวยมากความสามารถของบริษัทแห่งหนึ่ง ถูกเรียกตัวเข้าพบเจ้านายหนุ่มเป็นการด่วน โดยไม่รู้ว่าเธอนั้นไปทำเรื่องราวอะไรมาหรือเปล่า

“สวัสดีค่ะบอส มีเรื่องด่วนอะไรให้แก้วตารับใช้ไหรือคะถึงให้คนไปตามถึงที่เชียว”

“นั่งก่อนสิแก้ว” เจ้านายหนุ่มซึ่งเป็นรุ่นที่ที่สนิทคนหนึ่งของเธอสมัยที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน

กัญญ์วราย่อนตัวนั่งลงพร้อมวางไอแพดคู่กายไว้บนโต๊ะเงยหน้ามองหน้ารุ่นพี่คนสนิท

“มีเรื่องอะไรคะ”

“พอดีมีงานโปรเจกต์ใหญ่ต้องตกแต่งภายใน เป็นบ้านพักตากอากาศกับรีสอร์ทอยู่ต่างจังหวัด อืม…น่าจะที่กระบี่นะ”

“ค่ะ…อืม..แล้วใครเป็นคนรับผิดชอบงานนี้ล่ะคะ” เสียงหวานเอ่ยก่อนยิ้มให้คนตรงหน้า

“ก็เธอไง…แก้วตา” เมื่อได้ยินกัญญ์วราถึงกับต้องเอานิ้วชี้ที่ใบหน้าของตน

“ฮะ…แล้วต้องทำงานนี้เหรอคะ”

“ใช่ เธอต้องเป็นคนทำงานนี้”

“ทำไมมันแก้วต้องทำล่ะ พี่ทินก็รู้นิคะว่างานของแก้วเยอะจะตายไป ทำไมพี่ไม่ให้คนอื่นในบริษัททำล่ะคะ” อันที่จริงหญิงสาวนั้นไม่อยากจะเกี่ยงงานสักเท่าไร แต่งานของนั้นเยอะมากจริง ๆ

“ไม่ได้เพราะลูกค้าเขาเจาะจงเธอมาโดยเฉพาะ เธอรีบจัดการโอนงานของเธอทุกงานให้คนอื่นในฝ่ายรับผิดเดี๋ยวนี้ แล้วเธอก็มารับผิดชอบโปรเจกต์ใหญ่นี้อย่างเดียวแล้วพรุ่งนี้เธอต้องไปรับบรีฟงานกับพี่”

“โอเคค่ะพี่ทิน แก้วปฏิเสธไม่ได้แล้วสิคะ ทำก็ได้ค่ะ”

“งั้นเธอก็ไปทำงานต่อได้แล้ว” หญิงสาวใบหน้าหวานส่งยิ้มให้เจ้านายเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป และจัดแจงงานทุกอย่างให้เรียบร้อย เธออยากรู้นักว่าใครกันแน่ที่ที่เป็นลูกค้าคนนั้นแล้วเลือกเฉพาะเจาะจงว่าต้องเป็นเธอคนเดียวเท่านั้น

เพราะอะไรทำไมต้องเป็นเธอกันนะ

ร่างบางสูงเพรียวในชุดเสื้อยืดสีขาวสะอสดตาสวมทับด้วยเบลเซอร์สีครีมอ่อน ๆ เช่นเดียวกับกางเกงเดินเคียงคู่เจ้านายหนุ่มสุดหล่ออย่างทินกรเข้ามาภายในโรงแรมในเครือพีกรุ๊ป

“ขอโทษนะครับ ผมมาพบคุณพัสกรครับ”

“จากบริษัทออกแบบของคุณทินกรใช่ไหมคะ เชิญชั้นที่ 38 เลยค่ะท่านประธานรอพบอยู่”

ทินกรพยักหน้าและกล่าวขอบคุณพนักงานสาวพร้อมทั้งเดินนำหน้ากัญญ์วราไปขึ้นลิฟต์ไปชั้นที่ 38 ทันที

“อยากรู้จังค่ะพี่ทิน…ทำไมคุณพัสกรอะไรนั่นต้องเจาะจงมาที่แก้วด้วย ทั้ง ๆ ที่บริษัทของเราก็มีอินทิเรียเก่ง ๆ ตั้งมากมายหลายคน” สองหนุ่มสาวขึ้นมาทั้งชั้นที่ต้องการพร้อมกับคุยกันในเรื่องสัพเพเหระ

“เขาอาจจะชอบที่ผลงานเธอมั้ง เขาเลยเลือกเธอน่ะ”

เลขาหน้าห้องเห็นทั้งสองเดินเข้ามาจึงลุกขึ้นและกล่าวทักทาย

“สวัสดีค่ะ คุณทินกรกับคุณกัญญ์วราใช่ไหมคะ”

“ครับ/ค่ะ” ทั้งสองกล่าวตอบรับพร้อมกัน

“เชิญค่ะ...ท่านประธานรออยู่ในห้องค่ะ”

เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบกับพัสกรที่นั่งท้าวคางรอพร้อมกับควงปากกาในมืออย่างสบายใจ ก่อนจะเงยหน้าและยิ้มทักทายผู้ที่เข้ามาใหม่

“สวัสดีครับคุณทินกร” เมื่อกัญญวราได้ยินน้ำเสียหญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้นมาและอุทานออกมาอย่างตกใจ ไม่คิดว่าจะเป็นเขาโลกมันช่างกลมอะไรเช่นนี้

“คุณ!” พัสกรส่งยิ้มที่มุมปากให้หญิงสาวตรงหน้า

“รู้จักคุณพัสกรด้วยเหรอแก้ว” ทินกรนิ้วมือของชินกรชี้ไปมาระหว่างชายหนุ่มและหญิงสาว

“เปล่าค่ะ...แก้วไม่รู้จักค่ะพี่ทิน” หญิงสาวปฏิเสธออกไปแต่ผิดกับประธานหนุ่ม

 “แต่ผมว่าผมรู้จักคุณนะ”

กัญญ์วรากำลังจะเอ่ยเถียงชายหนุ่มแต่ก็ต้องหยุดเอาไว้

“ผมว่าเรามาคุยเรื่องงานของเรากันดีกว่านะครับ”  พัสกรเอ่ยตัดบทและพาเข้าเรื่องงานทันที ทั้งสามคนจึงเริ่มคุยรายละเอียดของงานทั้งหมดว่าจะต้องทำอะไรในงานครั้งนี้บ้าง แต่เมื่อฟังรายละเอียดจนกัญญ์วรามาสะดุดกับสองข้อสุดท้าย

“สองข้อสุดท้ายฉันไม่เห็นด้วย ที่ฉันจะต้องไปอยู่กับคุณที่กระบี่ตั้งหลายเดือน ไหนจะเปลี่ยนอินทิเรียก็ไม่ได้ แล้วอีกอย่างข้อสุดท้าย ถ้าทางเราไม่ทำตามทำไมทางบริษัทฉันต้องจ่ายค่าเสียหายให้กับคุณด้วย” ซึ่งเธอนั้นไม่เห็นด้วยมันเอาเปรียบกันชัด ๆ

“พี่ทินคะ...แก้วไม่ทำงานนี้” หญิงสาวลุกพรวดขึ้นทันที

“ถ้าไม่ทำคุณก็จ่ายค่าเสียหายมาให้กับเรา”

“ทำไมฉันต้องจ่าย” หญิงสาวหน้าหวานสวนกลับเสียงแข็ง

“คุณเซ็นต์สัญญาไปแล้วนิ” ชายหนุ่มเหยียดยิ้มร้าย ในตอนที่หญิงสาวกำลังเปิดสัญญาฉบับนั้น

“นี่คุณ! นี่มันมัดมือชกกันชัดๆ ฉันไม่ทำ”

“แก้วหยุดก่อน” ทินกรปรามลูกน้องสาวของตนทันทีก่อนหันไปหาลูกค้าหนุ่มรูปหล่อ

“ผมขอคุยกับคนของผมสักครู่นะครับ…คุณพัสกร”

“งั้นเชิญตามสบายครับ ผมขอไปสั่งงานคนของผมก่อน สักครู่ผมจะเข้ามา” เอ่ยจบชายหนุ่มเดินออกจากห้องทำงานของตนเองทันทีทิ้งให้ไว้เพียงแก้วตาและทินกรเท่านั้น

“พี่ทิน…ข้อเสนอกับสัญญาแบบนี้ นี่มันมัดมือชกกันชัดๆเลยนะ มันไม่ยุติธรรมอะ”