หลังจากที่พัสกรบอกให้ลูกน้องสนิทไปพักผ่อน ส่วนเขาก็จัดการอุ้มพาผู้หญิงอวดดีแถมยังปากเก่งกลับบ้านพักส่วนตัวของเขาท้ายหาดทันที จัดการเปิดประตูเข้าไปยังบ้านพักเดินตรงเข้าไปยังห้องนอนของเขาทันที ค่อย ๆ วางร่างบางของหญิงสาวลงบนเตียงของเขาอย่างเบามืออย่างอ่อนโยน จัดท่าทางในการนอนให้สาวเจ้าขี้เซาที่ถูกผู้ชายที่พึ่งเจอกันไม่นานพาเข้าห้องยังไม่รู้ตัว
“แม่คุณเอ้ย...นี่นอนหรือซ้อมตายกันหึ” ชายหนุ่มยืนเท้าสะเอวมองคนที่นอนหลับตาพริ้งอย่างสบายใจ สายตาคมมองไปยังร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงพบกระเป๋าสะบายคล้องคออยู่จึงโน้มตัวประคองหญิงสาวขึ้นมาค่อย ๆ ปลอดเอากระเป๋าออกอย่างเบามือ แล้ววางหญิงสาวลงดังเดิม ห่มผ้าให้หญิงสาวและส่วนตัวของเขานั้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำไม่นานก็ออกมาในชุดนอนสีเทาอ่อนเดิน
“จะนอนตรงไหนดีวะเนี่ย” บ้านพักส่วนตัวของเขามีเพียงหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องน้ำและหนึ่งห้องนั่งเล่นเท่านั้น อันนที่จริงมันก็เหมือนห้องพักรีสอร์ทธรรมดาทั่วไปเพียงแต่ไม่อนุญาตให้ใครมาใช้งานก็เท่านั้น
อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางออกไปนอนร้อนข้างนอกหรอก นี่บ้านของเขา ห้องนอนของเขา เตียงนี้ก็ของเขา
ชายหนุ่มเดินไปยังเตียงกว้างแล้วค่อยล้มตัวลงนอนดวงตาคมค่อย ๆ ปิดลงอย่างช้า
“หมอนข้างจ๋า”
ไม่นานพัสกรก็ได้ยินเสียงครางอือดังอยู่ข้าง ๆแต่แล้วแขนเรียวของกัญญ์วราที่นอนอยู่ข้างกายค่อย ๆ วาดลงมาทับเข้ากับแผงอกแกร่งก่อนขยับหน้ามาซบอกเบาๆราวกับหมอนข้างที่เธอนั้นนอนกอดทุกคืน
ชายหนุ่มพยายามยกแขนเรียวออกแต่หญิงสาวก็กลับมาพาดที่เดิมจนชายหนุ่มนั้นถอดใจ แต่กลิ่นกายหอม ๆ ของคนข้างกายนั้นทำให้เลือดในกายปั่นป่วนจนต้องคอยท่องพุธโธ ธัมโม สังโฆ ในใจอย่างช้าราวกับสงบจิตใจที่ปั่นป่วนจนต้องข่มจิตข่มใจจนหลับไหลทั้งที่ในกายนั้นร้อนดั่งไฟสุมอก
หาดทรายสีขาวสะอาดตาประกอบกับเสียงเกลียวคลื่นลมทะเลซัดสาดแสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้าสาดส่องทำให้กัญญ์วรารู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมาในเจ้าของอีกวัน มือบางค่อย ๆ ลูบคลำ ๆ ไปราวกับว่าเธอกำลังนอนหนุ่นกับอะไรสักอย่างแต่ที่แน่ ๆ มันไม่น่าจะใช่หมอนใบนุ่ม
ขนตาแพรหนากะพริบถี่ ๆ เพื่อปรับความคมชัดของภาพที่เห็นนั้นพบว่าตัวของเธอเองนั้นนอนซบอกแกร่งของใครบางคนอยู่ใบหน้าหวานค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังหลับอยู่ก็ตกใจ
เธอมานอนอยู่กับเขาได้อย่างไร ทำใมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้
กรี๊ดดดดด
“อร้ายคุณพัสกร คุณมานอนกอดฉันได้ยังไง”
เสียงกรีดร้องแสบแก้วหูทำให้พัสกรที่กำลังนอนฝันหวานหลับสบายต้องตื่นขึ้นมา
“โอ้ย อะไรของคุณ...จะโวยวายทำไมวะคนจะหลับจะนอน” คนที่ข่มตาหลับเพียงไม่กี่ชั่วโมงเอ่ยออกอย่างหัวเสีย
กัญญ์วรารีบสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองว่าไม่มีอะไรที่บุบสลายหรือไม่ เมื่อคนที่เธอปลุกนั้นไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาแต่อย่างใด
“นี่คุณพัสกร…ฉันบอกให้ตื่น” หญิงสาวปลุกชายหนุ่มอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล เท้าเล็กยันถีบเข้าให้กับร่างสูงทำให้ชายหนุ่มนั้นตกจากเตียงกว้าง
“โอ้ย…นี่คุณมาถีบผมทำไม”
“ก็ฉันบอกให้คุณตื่น...ทำไมคุณไม่ตื่น” หญิงสาวแหวใส่ทันที
“ผมตื่นแล้ว…มีอะไร! คุณมาโวยวายอะไรทำไมแต่เช้า”
“ที่นี่ที่ไหน…แล้วทำไมฉันถึงมานอนกับคุณบนเตียง แล้วคุณมานอนกอดฉันทำไม” สาวเจ้าเอ่ยถามร่ายยาวจนคนฟังนั้นต้องลุกขึ้นมาเท้าสะเอวมองหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วดึงผ้าห่มปิดกาย
“ถามเยอะไปไหมคุณ...จะให้ผมตอบคำถามไหนก่อนดีล่ะ”
“ก็ตอบมาทุกคำถามนั่นแหละ” ร่างบางเชิดหน้าถามชายหนุ่มที่จ้องมองเธออย่างไม่วางตา
“ที่นี่คือรีสอร์ทของผม ห้องนี้ก็ห้องนอนของผม อีกอย่างผมไม่ได้นอนกอดคุณ คุณนั่นแหละที่มากอดผมเอง”
“ฉันเนี่ยนะนอนกอดคุณ เป็นไปไม่ได้” หญิงสาวชีเข้าที่ใบหน้าของตนด้วยความสงสัย
“เออใช่...เมื่อคืนคุณละเมอเพ้อถึงหมอนข้างจ๋าอย่างนั้นอย่างนี้แล้วก็มานอนกอดผม ผมกว่าจะได้นอนเกือบเช้า แล้วคุณก็มาถีบผมอีก หมดคำถามแล้วใช่ไหม” หญิงสาวพยักหน้ารับ
“ไม่ต้องนงไม่นอนแม่งแล้ว”
ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวเล็กน้อยก่อนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ในระหว่างที่ชายหนุ่มนั้นไปอาบน้ำ ร่างบางเดินสำรวจภายในบ้านพักหลังที่ไม่เล็กและไม่ใหญ่จนเกินไปมองออกไปยังด้านนอกหน้าต่าง แสงแดดอ่อนกระทบกับผิวน้ำทะเลสีครามสวยสด มือบางเปิดหน้าต่างออกลมทะเลเย็นสบายพัดผ่านมากระทบผิวกายทำให้ร่างบางนั้นหลับตาลงอย่างช้า ๆ
หลังจากพัสกรอาบน้ำเรียบร้อย ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว สาวกางเกงสีเทาขาสามส่วนในลุคที่แสนสบาย
“จะยืนเป็นนางเอกเอ็มวีอีกนานมั้ยคุณ”
“อะไรของคุณไม่ทราบ” คนที่กำลังเพลิดเพลินกับลมทะเลแสนสบายกลับต้องชะงักหยุดลงแล้วหันไปมองตามต้นเสียงด้วยความขัดใจ
“ไปอาบน้ำได้แล้วคุณ วันนี้ผมจะพาไปดูไซต์งาน”
“ค่ะ….แต่ว่าฉันไม่มีชุดที่จะเปลี่ยน”
“แล้วทำไมคุณไม่เตรียมให้พร้อม”
“ก็คุณเล่นลากฉันมากะทันหันขนาดนี้ ใครมันจะไปตั้งตัวทันกัน และอีกอย่างฉันก็บอกคุณไปแล้วว่าฉันจะมาเอง....คุณก็ไม่ฟัง”
“คุณเข้าไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวผมให้คนเอาชุดมาให้ จะได้รีบไปทานอาหารเช้าแล้วจะได้ไปทำงานกัน”
“ค่ะ” เสียงหวานตอบกระแทกเสียงใส่ก่อนเดินผ่านชายหนุ่มกลับเข้าไปในห้องนอนดังเดิม ชายหนุ่มจึงต่อสายโทรหาลูกน้องคนสนิทให้นำของมาให้เขา และไม่นานของที่สั่งก็มาถึงยังบ้านพักสวนตัวของเขา
“นี่ครับของที่คุณภีมสั่ง ผมให้พนักงานไปจัดการมาให้เรียบร้อยแล้วครับ”
“ขอบใจมาก” ชายหนุ่มขอบคุณลูกน้องคนสนิท ก่อนบอกให้พ่อครัวเตรียมอาหารเช้า ส่วนตัวเขานั้นเดินเอา เสื้อผ้าที่สั่งเตรียมไว้เอามาให้หญิงสาว
“คุณกัญญ์วรา....เสื้อผ้าของคุณผมวางไว้บนเตียงแล้วนะ”
“ขอบคุณค่ะ” เสียงหญิงสาวตะโกนก้องออกมาจากในห้องน้ำ หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ออกไปรอหญิงสาวอยู่นอกบ้านพัก
ไม่นานนักหญิงสาวก็ออกมาในชุดที่ชายหนุ่มเตรียมไว้ให้จาก นั้นพัสกรพาหญิงสาวไปทานอาหารเช้าและหลังจากนั้นจึงพาหญิงสาวไปดูสถานที่รีสอร์ทของเขาที่สร้างเพิ่มขึ้นรวมทั้งบ้านพักตากอากาศของเขาที่สร้างใหม่ไปพร้อม ๆ กับต่อเติมรีสอร์ท ภายในมือเรียวสวยของกัญญ์วรานั้นมี ipad pro รุ่นล่าสุดที่มักจะพกติดตัวอยู่ตลอดเวลาหญิงสาวมักจะเอาไว้ใช้ทำงานนอกสถานที่เพราะมันสะดวกสบายกับการทำงานของเธอ
ณ ห้องทำงานในเครือ พี กรุ๊ป ภายในโรงแรมของพัสวีร์ ท่านประธานหนุ่มรูปหล่อ ถึงแม้ใบหน้าของเขานั้นจะออกไปทางค่อนข้างหวานจนสาวน้อยสาวใหญ่ต่างอิจฉาแต่ผิดถนัดกับนิสัยส่วนตัวของเขายิ่งนักชั่งตรงข้ามเหลือเกิน ซึ้งชายหนุ่มเป็นที่หมายปองของสาวสวยไฮโซมากหน้าหลายตา กำลังตั้งหน้าตั้งตาตรวจเอกสารทั้งหมดที่วางกองอยู่ตรงหน้าให้เรียบร้อย ก่อนจะต้องเดินทางลงไปดูการก่อสร้างและตกแต่งรีสอร์ทพร้อมทั้งบ้านพักตากอากาศของเขาที่จังหวัดกระบี่ก๊อก ก๊อก ก๊อก“ใคร!” เสียงเข้มของพัสกรเจ้าของโรงแรมหนุ่มหล่อเอ่ยถามโดยที่ยังไม่ละสายตาจากงานตรงหน้า“ผมนิคเองครับ” เมื่อได้ยินเสียงว่าเป็นลูกน้องคนสนิทจึงอนุญาตให้เข้ามาพบ“ว่ายังไงนิค…มีเรื่องอะไร”“เรื่องที่คุณภีมให้ผมติดต่อไปทางบริษัทอินทิเรียที่รีบตกแต่งภายในผมจัดการเรียบร้อยแล้วนะครับ ส่วนเรื่องผู้หญิงที่เดินชนเจ้านายในผับผมจัดการสืบให้เรียบร้อยแล้วเช่นกันครับ”ชายหนุ่มพยักหน้ารับให้กับความรวดเร็วของลูกน้องคนสนิทที่ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง“ส่วนนี่คือรายละเอียดประวัติของเธอผมจัดการหามาให้พร้อมกับรูปภาพของเธอครับ” ว่าแล้วจึงยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้เจ้านาย และขอตัวออกไปท
จริงมันก็เป็นความสะเพร่าของเธอเองที่ไม่ยอมอ่านสัญญาให้ละเอียดเสียก่อน“แต่ถ้าบริษัทเราไม่ทำเราต้องจ่ายให้เขาหลายล้านเลยนะแก้ว”“แต่ทำงานกับคนแบบนี้ตั้งสี่เดือนแถมเปลี่ยนอินทิเรียก็ไม่ได้ แก้วไม่ตายเลยเหรอพี่ทิน”“แก้ว พี่เข้าใจแก้วนะ แต่…” ทินกรวางมือลงบนไหล่มนของหญิงสาว“แก้วรู้ค่ะ ถ้าแก้วไม่ทำ บริษัทก็จะเสียหาย พี่ทินกับคนในบริษัทก็จะเดือดร้อน ดังนั้นแก้วยอมทำก็ได้ค่ะ” เสียงหวานพูดจบก็ถอนหายใจยาว ๆ และส่ายศีรษะไปมา “ขอบใจนะแก้ว”ไม่นานท่านประธานหนุ่มเจ้าของโรงแรมเดินกลับเข้ามาภายในห้องทำงานของตนพร้อมกับรอยยิ้ม“คุยกันเรียบร้อยแล้วหรือยังครับคุณทินกร คุณกัญญ์วรา” รอยยิ้มมุมปากของเจ้าของใบหน้าเจ้าเล่ห์ถูกส่งให้หญิงสาวหญิงสาวหน้าหวานหันมาตอบกลับชายหนุ่มเสียงแข็ง“ค่ะ…ตกลงฉันจะทำงานนี้ให้กับคุณ” ชายหนุ่มได้ยินดังนันจึงพยักหน้าและยิ้มออกมาราวกับผู้ชนะ“ขอบคุณนะครับคุณทินกร ส่วนคุณกัญญ์วรา อีกหนึ่งสัปดาห์ผมจะให้คนไปรับที่คุณบริษัท เราจะต้องไปดูไซต์งานด้วยที่กระบี่หนึ่งอาทิตย์”“ทำไมคุณต้องส่งคนไปรับ ฉันมีรถฉันขับรถไปเองได้”“แก้วใจเย็น ๆ ลูกค้าท่องไว้” ทินกรกระซิบให้สาวข้างกายแต่สาวข้าง
ร่างบอบบางขยับตัวตื่นในยามที่แสงแดดสาดส่องลอดเข้ามาภายในห้อง หญิงสาวลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงพร้อมกับบิดกายราวกับไล่ความเมื่อยล้าที่สะสมอยู่ในกายมานานแสนนาน บิดซ้ายบิดขวาไปมา สายตาหวานมองหาโทรศัพท์มือถือของตนและเอื้อมไปหยิบขึ้นมาดูเวลา“ตายล่ะ…สายแล้วบอสด่าตายเลย”หลังจากที่ดูเวลาที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือซึ่งเลยเวลาเข้างานมานับชั่วโมงหญิงสาวรีบดีดตัวลุกจากที่เตียงนอนหนานุ่มวิ่งเข้าห้องน้ำจัดการอาบน้ำแต่งตัวออกไปทำงานทันทีวันนี้กัญญ์วราไม่ได้แต่งหน้าเข้าบริษัทเพียงแค่ทาลิปสติกกับเขียนคิวเท่านั้น เพื่อไม่ใหดูป่วยจนเกินไป สำหรับผู้หญิงเราไม่มีคิ้วแทบจะไม่กล้าออกไปไหนเลย ร่างสูงเพรียวของอินทิเรียสาวคนสวยเดินเข้ามายันแผนกของตน เมื่อเธอเดินเข้ามาทุกคนต่างทำความเคารพเธอทั้ง ๆ ที่เธอก็ไม่ได้อายุมากเท่าไรนัก อาจจะเป็นเพราะเธอนั้นทำงานที่นี่มาตั้งแต่ก่อนเรียนจบละมั้ง“พี่แก้วขา…บอสเรียกพบพี่แก้วค่ะ” ผู้ช่วยส่วนตัวของกัญญ์-วราบอกกับหญิงสาวที่พึ่งจะเข้าบริษัทไม่ไม่กี่นาทีนี้“บอส…บอสจะพบพี่เนี่ยนะ” หญิงสาวเอ่ยทวนอีกครั้ง“ใช่ค่ะพี่แก้ว…เห็นถามหาพี่แก้วตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ บอสบอกว่าถ้าพี่เข้าบริษัทแล
หลังจากที่พัสกรบอกให้ลูกน้องสนิทไปพักผ่อน ส่วนเขาก็จัดการอุ้มพาผู้หญิงอวดดีแถมยังปากเก่งกลับบ้านพักส่วนตัวของเขาท้ายหาดทันที จัดการเปิดประตูเข้าไปยังบ้านพักเดินตรงเข้าไปยังห้องนอนของเขาทันที ค่อย ๆ วางร่างบางของหญิงสาวลงบนเตียงของเขาอย่างเบามืออย่างอ่อนโยน จัดท่าทางในการนอนให้สาวเจ้าขี้เซาที่ถูกผู้ชายที่พึ่งเจอกันไม่นานพาเข้าห้องยังไม่รู้ตัว“แม่คุณเอ้ย...นี่นอนหรือซ้อมตายกันหึ” ชายหนุ่มยืนเท้าสะเอวมองคนที่นอนหลับตาพริ้งอย่างสบายใจ สายตาคมมองไปยังร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงพบกระเป๋าสะบายคล้องคออยู่จึงโน้มตัวประคองหญิงสาวขึ้นมาค่อย ๆ ปลอดเอากระเป๋าออกอย่างเบามือ แล้ววางหญิงสาวลงดังเดิม ห่มผ้าให้หญิงสาวและส่วนตัวของเขานั้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำไม่นานก็ออกมาในชุดนอนสีเทาอ่อนเดิน“จะนอนตรงไหนดีวะเนี่ย” บ้านพักส่วนตัวของเขามีเพียงหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องน้ำและหนึ่งห้องนั่งเล่นเท่านั้น อันนที่จริงมันก็เหมือนห้องพักรีสอร์ทธรรมดาทั่วไปเพียงแต่ไม่อนุญาตให้ใครมาใช้งานก็เท่านั้น อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางออกไปนอนร้อนข้างนอกหรอก นี่บ้านของเขา ห้องนอนของเขา เตียงนี้ก็ของเขาชายหนุ่มเด
ร่างบอบบางขยับตัวตื่นในยามที่แสงแดดสาดส่องลอดเข้ามาภายในห้อง หญิงสาวลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงพร้อมกับบิดกายราวกับไล่ความเมื่อยล้าที่สะสมอยู่ในกายมานานแสนนาน บิดซ้ายบิดขวาไปมา สายตาหวานมองหาโทรศัพท์มือถือของตนและเอื้อมไปหยิบขึ้นมาดูเวลา“ตายล่ะ…สายแล้วบอสด่าตายเลย”หลังจากที่ดูเวลาที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือซึ่งเลยเวลาเข้างานมานับชั่วโมงหญิงสาวรีบดีดตัวลุกจากที่เตียงนอนหนานุ่มวิ่งเข้าห้องน้ำจัดการอาบน้ำแต่งตัวออกไปทำงานทันทีวันนี้กัญญ์วราไม่ได้แต่งหน้าเข้าบริษัทเพียงแค่ทาลิปสติกกับเขียนคิวเท่านั้น เพื่อไม่ใหดูป่วยจนเกินไป สำหรับผู้หญิงเราไม่มีคิ้วแทบจะไม่กล้าออกไปไหนเลย ร่างสูงเพรียวของอินทิเรียสาวคนสวยเดินเข้ามายันแผนกของตน เมื่อเธอเดินเข้ามาทุกคนต่างทำความเคารพเธอทั้ง ๆ ที่เธอก็ไม่ได้อายุมากเท่าไรนัก อาจจะเป็นเพราะเธอนั้นทำงานที่นี่มาตั้งแต่ก่อนเรียนจบละมั้ง“พี่แก้วขา…บอสเรียกพบพี่แก้วค่ะ” ผู้ช่วยส่วนตัวของกัญญ์-วราบอกกับหญิงสาวที่พึ่งจะเข้าบริษัทไม่ไม่กี่นาทีนี้“บอส…บอสจะพบพี่เนี่ยนะ” หญิงสาวเอ่ยทวนอีกครั้ง“ใช่ค่ะพี่แก้ว…เห็นถามหาพี่แก้วตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ บอสบอกว่าถ้าพี่เข้าบริษัทแล
จริงมันก็เป็นความสะเพร่าของเธอเองที่ไม่ยอมอ่านสัญญาให้ละเอียดเสียก่อน“แต่ถ้าบริษัทเราไม่ทำเราต้องจ่ายให้เขาหลายล้านเลยนะแก้ว”“แต่ทำงานกับคนแบบนี้ตั้งสี่เดือนแถมเปลี่ยนอินทิเรียก็ไม่ได้ แก้วไม่ตายเลยเหรอพี่ทิน”“แก้ว พี่เข้าใจแก้วนะ แต่…” ทินกรวางมือลงบนไหล่มนของหญิงสาว“แก้วรู้ค่ะ ถ้าแก้วไม่ทำ บริษัทก็จะเสียหาย พี่ทินกับคนในบริษัทก็จะเดือดร้อน ดังนั้นแก้วยอมทำก็ได้ค่ะ” เสียงหวานพูดจบก็ถอนหายใจยาว ๆ และส่ายศีรษะไปมา “ขอบใจนะแก้ว”ไม่นานท่านประธานหนุ่มเจ้าของโรงแรมเดินกลับเข้ามาภายในห้องทำงานของตนพร้อมกับรอยยิ้ม“คุยกันเรียบร้อยแล้วหรือยังครับคุณทินกร คุณกัญญ์วรา” รอยยิ้มมุมปากของเจ้าของใบหน้าเจ้าเล่ห์ถูกส่งให้หญิงสาวหญิงสาวหน้าหวานหันมาตอบกลับชายหนุ่มเสียงแข็ง“ค่ะ…ตกลงฉันจะทำงานนี้ให้กับคุณ” ชายหนุ่มได้ยินดังนันจึงพยักหน้าและยิ้มออกมาราวกับผู้ชนะ“ขอบคุณนะครับคุณทินกร ส่วนคุณกัญญ์วรา อีกหนึ่งสัปดาห์ผมจะให้คนไปรับที่คุณบริษัท เราจะต้องไปดูไซต์งานด้วยที่กระบี่หนึ่งอาทิตย์”“ทำไมคุณต้องส่งคนไปรับ ฉันมีรถฉันขับรถไปเองได้”“แก้วใจเย็น ๆ ลูกค้าท่องไว้” ทินกรกระซิบให้สาวข้างกายแต่สาวข้าง
ณ ห้องทำงานในเครือ พี กรุ๊ป ภายในโรงแรมของพัสวีร์ ท่านประธานหนุ่มรูปหล่อ ถึงแม้ใบหน้าของเขานั้นจะออกไปทางค่อนข้างหวานจนสาวน้อยสาวใหญ่ต่างอิจฉาแต่ผิดถนัดกับนิสัยส่วนตัวของเขายิ่งนักชั่งตรงข้ามเหลือเกิน ซึ้งชายหนุ่มเป็นที่หมายปองของสาวสวยไฮโซมากหน้าหลายตา กำลังตั้งหน้าตั้งตาตรวจเอกสารทั้งหมดที่วางกองอยู่ตรงหน้าให้เรียบร้อย ก่อนจะต้องเดินทางลงไปดูการก่อสร้างและตกแต่งรีสอร์ทพร้อมทั้งบ้านพักตากอากาศของเขาที่จังหวัดกระบี่ก๊อก ก๊อก ก๊อก“ใคร!” เสียงเข้มของพัสกรเจ้าของโรงแรมหนุ่มหล่อเอ่ยถามโดยที่ยังไม่ละสายตาจากงานตรงหน้า“ผมนิคเองครับ” เมื่อได้ยินเสียงว่าเป็นลูกน้องคนสนิทจึงอนุญาตให้เข้ามาพบ“ว่ายังไงนิค…มีเรื่องอะไร”“เรื่องที่คุณภีมให้ผมติดต่อไปทางบริษัทอินทิเรียที่รีบตกแต่งภายในผมจัดการเรียบร้อยแล้วนะครับ ส่วนเรื่องผู้หญิงที่เดินชนเจ้านายในผับผมจัดการสืบให้เรียบร้อยแล้วเช่นกันครับ”ชายหนุ่มพยักหน้ารับให้กับความรวดเร็วของลูกน้องคนสนิทที่ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง“ส่วนนี่คือรายละเอียดประวัติของเธอผมจัดการหามาให้พร้อมกับรูปภาพของเธอครับ” ว่าแล้วจึงยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้เจ้านาย และขอตัวออกไปท