LOGINShare
17.เจ็บตรงนี้
Last Updated:
2024-12-21 12:59:23Related chapters
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 18.เริ่มต้นเอาคืน
18ตลอดทางไม่มีคำพูดออกจากปากของคนที่นี่งข้างๆเลย ผมเอื้อมมือไปจับมือเธอก็สะบัดออก พูดอะไรเธอก็ทำเป็นไม่สนใจ ผมเลยทำหน้าที่ขับรถไปเงียบๆ ผมรู้ตอนนี้เธอเสียใจมาก แต่จะให้ผมทำยังไงผมผิดไปแล้วจริงๆ"นินิว...""อยากพัก" ผมยังไม่ได้พูดอะไรเธอก็ตัดบทเสียก่อน"เดียวพี่นอนเป็นเพื่อน" ผมเสนอตัวขึ้นไปบนเตียงหวังจะได้กอดคนตัวเล็กนอนเพื่อเธอจะอารมณ์ดีขึ้นแต่..."ออกไป" ผมต้องชะงักเมื่อเจอคำสั่งพิฆาต"นิว..." ผมเรียกเสียงแผ่ว"..." เธอไม่ตอบกลับพลิกตัวหันหลังให้ผมแทน ผมจำใจต้องเดินออกจากห้องมานั่งกุมขมับที่โซฟาหน้าทีวีแทน ตอนนี้ผมเข้าหน้าเธอไม่ติดเลย ถ้าผู้ใหญ่รู้เรื่องผม ผมเละแน่ แล้วงานแต่งที่จะเริ่มเมื่อยัยปีศาจเรียนจบก็ต้องถูกยกเลิก ผมไม่รู้จะทำยังไง หยิบโทรศัพท์เข้าไลน์ทักหาพวกมันไบรอันต์ 'น้องพวกมึงรู้เรื่องกูแล้วว่ะ ตอนนี้ไม่ให้กูเข้าใกล้เลย ทำไงดีว่ะ'มอส 'สมน้ำหน้าสิคราบบบ'เทเลอร์ 'สมควร'ซีโน่ 'เหี้ย! มึงหนะเหี้ยจริงๆ'ซีโน่ 'มิเกลฝากมาบอกว่า สม! น้ำ! หน้า!' ผมอ่านแต่ละประะโยคมันช่วยผมได้เยอะเลยช่วยให้ผมเจ็บ ช่วยให้ผมรู้ว่าตัวเองเลวแค่ไหน ขนาดเมียไอ้ซีโน่ยังสมน้ำหน้าผมเลยไบรอัน
Last Updated : 2024-12-22รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 19.จัดหนัก
19ไม่นานหลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จก็ได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา ฉันหยิบไดร์เป่าผมขึ้นมาเปิดมันจะได้เสียงดังไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ฉันไม่ได้สนใจว่าเขาจะทำอะไรพูดอะไรอยู่ตอนนี้ พอแต่งตัวเสร็จฉันก็ขึ้นไปนอนบนเตียงทันที แต่นี้มันยังไม่ดึกไงฉันเลยนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาเหมือนไก่ย่างอยู่บนเตา จนรู้สึกถึงเตียงมันยวบยาบแสดงว่ามีคนขึ้นมาบนเตียง ฉันลืมตาขึ้นก็เห็นหน้าไบรอันต์ยิ้ม ห่างฉันไม่ถึงคืบ"จะทำอะไร" ฉันถามเสียงห้วน"ก็นอนไง" ตอบหน้าตาเฉยไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง"ใครอนุญาต" ฉันเลิกคิ้วขึ้นสูงมองหน้าคนตัวโต"ก็นี้มันห้องพี่ เตียงพี่ทำไมจะต้องรอให้ใครอนุญาตด้วย " เขาขมวดคิ้วงุนงงกับคำถามของฉัน"อ้อ แสดงว่านิวต้องออกไปเองสินะ" ฉันลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าไบรอันต์"หมายความว่าไง" เขาลุกขึ้นนั่งบ้าง เขานี้มันโง่รึไงกันนะว่ามั้ยเรื่องแค่นี้ก็ไม่เข้าใจบริหารบริษัทได้ยังไงกัน หึ"ออกไปนอนข้างนอก ชัดมั้ย?" ฉันชี้ไปที่ประตู"นิว... พี่ไม่ยอม ยังไงพะ...""จะไปเองหรือจะให้นิวไป" ฉันพูดแทรกตัดบทน้ำเสียงหนักแน่น"ก็ได้ พี่ยอมให้เราแค่วันนี้" เขาพูดพร้อมกับทำหน้าหงอยๆแล้วก้าวลงจากเตียงมุ่งหน้าสู่ประตูห้องอย่างช้
Last Updated : 2024-12-23รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 20.ปะทะคุณเลขา
20 "มาหาไม่ได้หรอคะ" ฉันยกมือขึ้นจับมือไบรอันต์ออกจากหัวทำคิ้วขมวดปมแล้วทำปากจู๋ส่งไปให้คนตรงหน้าที่ยิ้มปากแทบฉีก"เปล่าแค่แปลกใจเฉยๆ" ก็ต้องแปลกใจสิคะ ฉันไม่เคยคิดจะมาที่นี่ด้วยซ้ำ"อ้อ เกือบลืม ที่นี่รับพนักงานยังไงหรอคะได้ฝึกอบรมก่อนเข้ามาทำงานรึเปล่า ทำไมวาจากริยาแย่อย่างนี้?" ฉันกอดอกเชิดหน้าเหล่หางตามองพนักงานประชาสัมพันธ์ที่ยืนก้มหน้า ทำหน้าจ๋อยอยู่ หึทีอย่างงี้ไม่เก่งเหมือนเมื่อกี้ล่ะ"จริงหรอ?" ไบรอันต์ทำหน้าเรียบแล้วหันไปถามพวกพนักงานประชาสัมพันธ์พวกนั้น นี้เขาไม่เชื่อฉัน???"เอ่อ คือว่าพวกระ..." ผู้หญิงหนึ่งในกลุ่มเอ่ยปากพูดตะกุกตะกัก"ได้ยินแล้วนะจัดการให้ผมด้วย" ผู้หญิงคนนั้นยังพูดไม่จบประโยคไบรอันต์ก็พูดแทรกขึ้นก่อนแล้วเดินมาหาฉัน"ครับ" ผู้ชายที่เดินมาพร้อมกับไบรอันต์รับคำไบรอันต์ไม่พูดอะไรเดินมาจับมือฉันจูงเดินไปที่ลิฟต์ผู้บริหาร ฉันหันกลับไปดูยัยพวกนั่นที่โดนผู้ชายที่เดินมากับไบรอันต์ต่อว่า สมน้ำหน้าเล่นกับใครไม่เล่น ฉันหนะว่าที่ภรรยาในอนาคตอันใกล้ของผู้บริหารและเป็นเมียปัจจุบันของผู้บริหารย่ะ "กินข้าวมาหรือยัง?" ทันทีที่ก้าวเดินเข้ามาในลิฟต์ไบรอันต์ก็เอ่ยถามฉันด้ว
Last Updated : 2024-12-24รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 21.เหตุเกิดก่อน
21"..." ป้ากำมือแมนแน่นกัดฟันจนสันกรามขึ้น ตาก็จิก ฉันต้องแคร์มั้ย? ฉันยักไหล่เล็กน้อยพร้อมยกยิ้มส่งไปให้ เธอเดินปึงปังออกไปโดยไม่พูดอะไร หึ รู้จักนินิวน้อยไปซะแล้วป้า "มองอะไร ทำงานไปสิคะ" พอหันมาก็เจอกับสายตาไบรอันต์ที่มองอยู่ก่อน ฉันพูดแล้วเดินยิ้มไปนั่งที่โซฟาที่เดิม วันนี้มาไม่เสียเที่ยว สนุกจริงๆเลย ฉันหยิบนิตยสารขึ้นมาเปิดอ่านต่ออย่างสบายใจไบรอันต์ วันนี้ผมตกใจมากที่เดินเข้ามาในบริษัทแล้วเห็นคนตัวเล็กยืนอยู่หน้าประชาสัมพันธ์แต่ชุดเธอมันช่างทำให้เลือดผมวิ่งพล่านในร่างกายดีเสียจริง แต่ผมต้องระงับอารมณ์เอาไว้ถ้าพูดตอนนี้มีหวังต้องทะเลาะกันตรงนี้แน่นอน ผมเลยเลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจเรื่องชุดของเธอ ผมแปลกใจมากที่อยู่ดีๆเธอมาหาผมถึงที่นี่แถมพูดจาออดอ้อนอีกด้วย กินยาผิดขวดแน่ๆ ก็เมื่อเช้านี้เธอยังทะเลาะกับผมอยู่เลย แต่พอขึ้นมาที่ห้องผมก็รู้จุดประสงค์ของเธอทันที เพราะเหมยอยู่ที่นี่สินะและตอนนี้เจ้าหล่อนก็กำลังยิ้มสบายใจที่แกล้งเหมยได้ เธอใช้ให้เหมยออกไปซื้ออาหารมาให้แล้วแต่ละอย่างที่เธอสั่งไปมันอยู่ร้านเดียวกันซะที่ไหนหละ เธอนี้มันยัยปีศาจจริงๆ ตอนนี้ผมกำลังเคลียร์ร์กับเหมยอยู่ แต่
Last Updated : 2024-12-24รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 22.หาผัวใหม่ Nc25++
22"มานี่!!""ปล่อยนะ ปล่อย ไอ้บ้า ""จะเดินมาดีๆหรือจะเดินด้วยน้ำตา" ผมสบตากับเธอนิ่ง ตาตอนนี้แทบลุกเป็นไฟอยู่แล้ว ยัยปีศาจสงบลงแล้วเดินตามออกจากผับเงียบๆพลักปัง!ผมเหวี่ยงเธอขึ้นรถแล้วปิดประตูอย่างแรง"เจ็บนะไอ้บ้า!" ผมอ้อมขึ้นมานั่งฝั่งคนขับยัยปีศาจก็แวดเสียงใส่ทันที"แค่นี้มันยังน้อยไปเหอะ!" ผมสตาร์ทรถแล้วออกตัวอย่างแรงทำให้หัวของคนที่นั่งข้างๆชนกับคอนโซนหน้ารถอย่างจังโอ้ยย..."คาดเบลท์สิยัยบ้า! ไหนเจ็บมากมั้ย" ตอนท้ายน้ำเสียงแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด โมโหก็โมโหแต่ตอนนี้เป็นห่วงมากกว่า ผมหักรถเข้าจอดข้างทางทั้งที่ยังไม่ออกจากหน้าผับ "ไม่ต้องมาแตะ" เธอปัดมือผมออก"อยู่นิ่งๆถ้าไม่อยากเจ็บตัว" ผมตวัดสายตาดุส่งไปให้เป็นครั้งแรก "..." นิ่ง นิ่งมากฟู~~ ฟู~~~ผมเป่าหัวที่เริ่มปูดขึ้นให้เบาๆเป็นการปลอบ แม่ชอบทำแบบนี้ให้ผมตอนเด็ก"เดียวไปทายาที่ห้องนะ" ผมว่าแล้วเอื่อมมือไปคาดเบลท์ให้เธอ ผมออกรถอย่างนุ่มนวลต่างจากตอนแรกลิบลับ รถเคลื่อนตัวไปตามท้องถนนเรื่อยๆ ภายในรถเงียบกริบใครตดนี่ได้ยินชัดเลย ไม่นานก็ถึงคอนโดผมหักรถเข้าจอดประจำที่ปัง! เสียงปิดประตูรถของยัยปีศาจ ผมยังไม่ดับเครื่องด้วยซ
Last Updated : 2024-12-25รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 1.การกลับมา
1 สวัสดีประเทศไทย ในที่สุดก็ถึงเวลารอคอยสักทีแต่จะว่าไปก็ไม่ใช่เวลากำหนดที่แท้จริงหรอก ฉันแค่อดใจรอไม่ไหวอีกต่อไปเลยอ้อนกลับมาเรียนต่อที่ไทย เอางี้ๆเดียวขอแนะนำตัวก่อนเนอะแล้วจะเล่าให้ฟัง ฉันชื่อนินิว อายุ20 ปี เป็นลูกครึ่ง เกาหลี ไทย อเมริกา ตัวเล็กๆขาวๆไม่ใหญ่เหมือนฝรั่งหรอก ฉันเกิดที่ไทยแต่เรียนที่อเมริกาเพราะแม่กับป๊าย้ายไปอยู่ที่นู้นอะนะ ฉันมีคู่หมั้นตั้งแต่อายุ 5 ขวบ อิอิ เขาเป็นพี่ฉัน 1 ปีผู้ชายคนนี้หล่อม๊ากกกกขอบอกๆ เราหมั้นกันตั้งแต่ฉันอายุ 5 ขวบ แล้วจะแต่งงานกันทันทีที่ฉันเรียนจบปริญญาตรี แต่ฉันทนไม่ได้ไงอยากกลับมาหาเขาก่อนเลยอ้อนป๊า แม่ ปู่ ย่า และ แม่ พ่อ ปู่ ของว่าที่สามีกลับมาเรียนที่ไทย อิอิ และนี้แหละคือเหตุผลทั้งหมดของฉัน ป่านนี้เขาจะโตขนาดไหนแล้วนะถึงจะดูจากรูปที่แม่เขาส่งมาให้ตลอดแต่มันก็ไม่เท่าตัวจริงไง ผู้หญิงจะติดเขาตรึมมั้ยอะ เขาจะนิสัยยังไงหลังจากออกจากสนามบินฉันก็ตรงมาที่คอนโดของว่าที่สามีเลย อ้อนแม่ของว่าที่สามีฉันส่งคนมารับหนะท่านรู้ว่าฉันอยากไปหาว่าที่สามีใจจะขาด(ฟังดูเหมือนแรดเนาะฮ่าฮ่าฮ่า)ท่านเลยจัดให้ ท่านใจดีกับฉันแบบนี้เสมอแหละ อิอิติ๊ด~"
Last Updated : 2024-12-15รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 2.15ปีก่อน
2ณ ผับ N&M ในที่สุดฉันก็มาถึงจนได้ ฉันยื่นบัตรสีทองที่ได้มาให้การ์ดหน้าผับ ฉันเป็นแขกวีไอพีไง โฮ๊ะๆ ก้าวแรกที่พ้นประตูฉันต้องกวาดสายตาไปรอบๆเพื่อมองหาใครบางคนที่ไม่ตอบไลน์ฉัน ที่นี้เป็นผับที่ครบวงจรเชียวหละ ผับหรูสามชั้น แต่เปิดให้บริการแค่สองชั้น ชั้นที่สามไม่รู้ว่าเอาไว้ทำอะไรฉันเดินขึ้นมาที่ชั้นสองหลังจากกวาดสายตาหาไบรอันต์ที่ชั้นแรกไม่เจอเพราะคนเยอะมาก ขึ้นมาชั้นสองมองลงไปน่าจะดีกว่า ตลอดทางที่ฉันเดินมีแต่คนมองไม่ว่าชายรึหญิง เป็นเพราะฉันสวยหน้าออกฝรั่งนิดๆรึเปล่ารึว่ามองการแต่งตัวของฉัน วันนี้ฉันแค่ใส่ชุดสีดำรัดรูป แบบคล้องคอ สั้นแค่คืบ ข้างหลังผ่าเป็นรูปตัววีลึกลงไปเกือบถึงก้น กับรองเท้าสูง 4 นิ้ว มันก็ปกติของคนในนี้นะว่ามั้ย แต่ฉันไม่แคร์หรอกอ่ะ เจอแล้วเขานั่งอยู่ชั้นสองจริงๆด้วย ในโต๊ะเขามีผู้ชายอยู่ 4 คน แต่ละคนหน้าตานี้กินกันไม่ลงจริงๆข้างกายแต่ละคนก็มีผู้หญิงเช่นกัน ส่วนไบรอันต์นี้กำลังนัวเนียกับผู้หญิงเลยล่ะ ฉันตัดสินใจไม่เดินเข้าไปเลือกที่จะนั่งมองเขาจากมุมนี้ดีกว่า ฉันสั่งวอดก้า... มานั่งจิบไปพลางๆ "สวัสดีครับคนสวย ขอนั่งด้วยคนนะ" ผู้ชายคนหนึ่งถือแก้วเหล้าเข้ามาขอน
Last Updated : 2024-12-15รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 3. ยาเป็นเหตุ NC++++
3พรึบ!เฮ้ย มาได้ไงว่ะตายยากจริงๆ ยัยปีศาจมาจากไหนไม่รู้อยู่ๆก็เดินมานั่งบนตักผมแถมเอาหน้าซุกกับซอกคอผมอีก แถมชุดแม่คุณนะ โอ้ยจะอวดไปไหน แหวกกว่านี้มีอีกมั้ย แล้วทำไมผมต้องไม่สบอารมณ์ด้วยเนี่ย"ยัยบ้า ลุกออกไปนะ " ยัยผู้หญิงที่นั่งข้างๆผมชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้แวดเสียงใส่ยัยปีศาจแล้วลุกขึ้นดึงยัยปีศาจออกจากตักผมแต่ผมปัดมือยัยนั้นออกก่อนจะถึงตัวยัยปีศาจผมแกะ ผมใช้สายตาบอกยัยนั้นให้ออกไปจากโต๊ะ ยัยนั้นก็ออกไปโดยดี "โห้หห กูพึงรู้ว่ามึงไม่ธรรมดา " ไอ้มอสที่นั่งแดกเหล้าเอ่ยแซว ก็ผมไม่ค่อยจะยุ่งวุ่นวายกับผู้หญิงมากนัก ถ้าไม่จริงๆอย่างวันนี้ที่คอนโดนั่นแหละ"มาได้ไง" ไม่สนใจไอ้มอส ก้มลงไปถามคนบนตักแทน ยัยปีศาจเป็นอะไรไม่รู้อยู่ไม่สุข ยุกยิกๆ"นั่งแท็กซี่มา อืมม ไบรอันต์ร้อน " ยัยนี้เริ่มงอแงในน้ำเสียง บดเบียดตัวตนเข้าหาผมยิ่งกว่าตอนแรก มันชักมีลางสังหรณ์แล้วไงผมว่า"ร้อน ร้อนนน " อ้าวเฮ้ย ยัยบ้านี้เริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเอง ดีนะที่ผมจับมือไว้ทัน"กูว่าโดนยามาชัวร์ " ไอ้ซีโน่นั่งมองอยู่นานพูดขึ้น ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ"ใครว่ะ" ไอ้เทรเวอร์ถาม"นินิวคู่หมั้นกูเอง ไอ้มอสกูยืมห้องหน่อย " ผมตอบมันแล้
Last Updated : 2024-12-15
Latest chapter
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 22.หาผัวใหม่ Nc25++
22"มานี่!!""ปล่อยนะ ปล่อย ไอ้บ้า ""จะเดินมาดีๆหรือจะเดินด้วยน้ำตา" ผมสบตากับเธอนิ่ง ตาตอนนี้แทบลุกเป็นไฟอยู่แล้ว ยัยปีศาจสงบลงแล้วเดินตามออกจากผับเงียบๆพลักปัง!ผมเหวี่ยงเธอขึ้นรถแล้วปิดประตูอย่างแรง"เจ็บนะไอ้บ้า!" ผมอ้อมขึ้นมานั่งฝั่งคนขับยัยปีศาจก็แวดเสียงใส่ทันที"แค่นี้มันยังน้อยไปเหอะ!" ผมสตาร์ทรถแล้วออกตัวอย่างแรงทำให้หัวของคนที่นั่งข้างๆชนกับคอนโซนหน้ารถอย่างจังโอ้ยย..."คาดเบลท์สิยัยบ้า! ไหนเจ็บมากมั้ย" ตอนท้ายน้ำเสียงแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด โมโหก็โมโหแต่ตอนนี้เป็นห่วงมากกว่า ผมหักรถเข้าจอดข้างทางทั้งที่ยังไม่ออกจากหน้าผับ "ไม่ต้องมาแตะ" เธอปัดมือผมออก"อยู่นิ่งๆถ้าไม่อยากเจ็บตัว" ผมตวัดสายตาดุส่งไปให้เป็นครั้งแรก "..." นิ่ง นิ่งมากฟู~~ ฟู~~~ผมเป่าหัวที่เริ่มปูดขึ้นให้เบาๆเป็นการปลอบ แม่ชอบทำแบบนี้ให้ผมตอนเด็ก"เดียวไปทายาที่ห้องนะ" ผมว่าแล้วเอื่อมมือไปคาดเบลท์ให้เธอ ผมออกรถอย่างนุ่มนวลต่างจากตอนแรกลิบลับ รถเคลื่อนตัวไปตามท้องถนนเรื่อยๆ ภายในรถเงียบกริบใครตดนี่ได้ยินชัดเลย ไม่นานก็ถึงคอนโดผมหักรถเข้าจอดประจำที่ปัง! เสียงปิดประตูรถของยัยปีศาจ ผมยังไม่ดับเครื่องด้วยซ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 21.เหตุเกิดก่อน
21"..." ป้ากำมือแมนแน่นกัดฟันจนสันกรามขึ้น ตาก็จิก ฉันต้องแคร์มั้ย? ฉันยักไหล่เล็กน้อยพร้อมยกยิ้มส่งไปให้ เธอเดินปึงปังออกไปโดยไม่พูดอะไร หึ รู้จักนินิวน้อยไปซะแล้วป้า "มองอะไร ทำงานไปสิคะ" พอหันมาก็เจอกับสายตาไบรอันต์ที่มองอยู่ก่อน ฉันพูดแล้วเดินยิ้มไปนั่งที่โซฟาที่เดิม วันนี้มาไม่เสียเที่ยว สนุกจริงๆเลย ฉันหยิบนิตยสารขึ้นมาเปิดอ่านต่ออย่างสบายใจไบรอันต์ วันนี้ผมตกใจมากที่เดินเข้ามาในบริษัทแล้วเห็นคนตัวเล็กยืนอยู่หน้าประชาสัมพันธ์แต่ชุดเธอมันช่างทำให้เลือดผมวิ่งพล่านในร่างกายดีเสียจริง แต่ผมต้องระงับอารมณ์เอาไว้ถ้าพูดตอนนี้มีหวังต้องทะเลาะกันตรงนี้แน่นอน ผมเลยเลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจเรื่องชุดของเธอ ผมแปลกใจมากที่อยู่ดีๆเธอมาหาผมถึงที่นี่แถมพูดจาออดอ้อนอีกด้วย กินยาผิดขวดแน่ๆ ก็เมื่อเช้านี้เธอยังทะเลาะกับผมอยู่เลย แต่พอขึ้นมาที่ห้องผมก็รู้จุดประสงค์ของเธอทันที เพราะเหมยอยู่ที่นี่สินะและตอนนี้เจ้าหล่อนก็กำลังยิ้มสบายใจที่แกล้งเหมยได้ เธอใช้ให้เหมยออกไปซื้ออาหารมาให้แล้วแต่ละอย่างที่เธอสั่งไปมันอยู่ร้านเดียวกันซะที่ไหนหละ เธอนี้มันยัยปีศาจจริงๆ ตอนนี้ผมกำลังเคลียร์ร์กับเหมยอยู่ แต่
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 20.ปะทะคุณเลขา
20 "มาหาไม่ได้หรอคะ" ฉันยกมือขึ้นจับมือไบรอันต์ออกจากหัวทำคิ้วขมวดปมแล้วทำปากจู๋ส่งไปให้คนตรงหน้าที่ยิ้มปากแทบฉีก"เปล่าแค่แปลกใจเฉยๆ" ก็ต้องแปลกใจสิคะ ฉันไม่เคยคิดจะมาที่นี่ด้วยซ้ำ"อ้อ เกือบลืม ที่นี่รับพนักงานยังไงหรอคะได้ฝึกอบรมก่อนเข้ามาทำงานรึเปล่า ทำไมวาจากริยาแย่อย่างนี้?" ฉันกอดอกเชิดหน้าเหล่หางตามองพนักงานประชาสัมพันธ์ที่ยืนก้มหน้า ทำหน้าจ๋อยอยู่ หึทีอย่างงี้ไม่เก่งเหมือนเมื่อกี้ล่ะ"จริงหรอ?" ไบรอันต์ทำหน้าเรียบแล้วหันไปถามพวกพนักงานประชาสัมพันธ์พวกนั้น นี้เขาไม่เชื่อฉัน???"เอ่อ คือว่าพวกระ..." ผู้หญิงหนึ่งในกลุ่มเอ่ยปากพูดตะกุกตะกัก"ได้ยินแล้วนะจัดการให้ผมด้วย" ผู้หญิงคนนั้นยังพูดไม่จบประโยคไบรอันต์ก็พูดแทรกขึ้นก่อนแล้วเดินมาหาฉัน"ครับ" ผู้ชายที่เดินมาพร้อมกับไบรอันต์รับคำไบรอันต์ไม่พูดอะไรเดินมาจับมือฉันจูงเดินไปที่ลิฟต์ผู้บริหาร ฉันหันกลับไปดูยัยพวกนั่นที่โดนผู้ชายที่เดินมากับไบรอันต์ต่อว่า สมน้ำหน้าเล่นกับใครไม่เล่น ฉันหนะว่าที่ภรรยาในอนาคตอันใกล้ของผู้บริหารและเป็นเมียปัจจุบันของผู้บริหารย่ะ "กินข้าวมาหรือยัง?" ทันทีที่ก้าวเดินเข้ามาในลิฟต์ไบรอันต์ก็เอ่ยถามฉันด้ว
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 19.จัดหนัก
19ไม่นานหลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จก็ได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา ฉันหยิบไดร์เป่าผมขึ้นมาเปิดมันจะได้เสียงดังไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ฉันไม่ได้สนใจว่าเขาจะทำอะไรพูดอะไรอยู่ตอนนี้ พอแต่งตัวเสร็จฉันก็ขึ้นไปนอนบนเตียงทันที แต่นี้มันยังไม่ดึกไงฉันเลยนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาเหมือนไก่ย่างอยู่บนเตา จนรู้สึกถึงเตียงมันยวบยาบแสดงว่ามีคนขึ้นมาบนเตียง ฉันลืมตาขึ้นก็เห็นหน้าไบรอันต์ยิ้ม ห่างฉันไม่ถึงคืบ"จะทำอะไร" ฉันถามเสียงห้วน"ก็นอนไง" ตอบหน้าตาเฉยไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง"ใครอนุญาต" ฉันเลิกคิ้วขึ้นสูงมองหน้าคนตัวโต"ก็นี้มันห้องพี่ เตียงพี่ทำไมจะต้องรอให้ใครอนุญาตด้วย " เขาขมวดคิ้วงุนงงกับคำถามของฉัน"อ้อ แสดงว่านิวต้องออกไปเองสินะ" ฉันลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าไบรอันต์"หมายความว่าไง" เขาลุกขึ้นนั่งบ้าง เขานี้มันโง่รึไงกันนะว่ามั้ยเรื่องแค่นี้ก็ไม่เข้าใจบริหารบริษัทได้ยังไงกัน หึ"ออกไปนอนข้างนอก ชัดมั้ย?" ฉันชี้ไปที่ประตู"นิว... พี่ไม่ยอม ยังไงพะ...""จะไปเองหรือจะให้นิวไป" ฉันพูดแทรกตัดบทน้ำเสียงหนักแน่น"ก็ได้ พี่ยอมให้เราแค่วันนี้" เขาพูดพร้อมกับทำหน้าหงอยๆแล้วก้าวลงจากเตียงมุ่งหน้าสู่ประตูห้องอย่างช้
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 18.เริ่มต้นเอาคืน
18ตลอดทางไม่มีคำพูดออกจากปากของคนที่นี่งข้างๆเลย ผมเอื้อมมือไปจับมือเธอก็สะบัดออก พูดอะไรเธอก็ทำเป็นไม่สนใจ ผมเลยทำหน้าที่ขับรถไปเงียบๆ ผมรู้ตอนนี้เธอเสียใจมาก แต่จะให้ผมทำยังไงผมผิดไปแล้วจริงๆ"นินิว...""อยากพัก" ผมยังไม่ได้พูดอะไรเธอก็ตัดบทเสียก่อน"เดียวพี่นอนเป็นเพื่อน" ผมเสนอตัวขึ้นไปบนเตียงหวังจะได้กอดคนตัวเล็กนอนเพื่อเธอจะอารมณ์ดีขึ้นแต่..."ออกไป" ผมต้องชะงักเมื่อเจอคำสั่งพิฆาต"นิว..." ผมเรียกเสียงแผ่ว"..." เธอไม่ตอบกลับพลิกตัวหันหลังให้ผมแทน ผมจำใจต้องเดินออกจากห้องมานั่งกุมขมับที่โซฟาหน้าทีวีแทน ตอนนี้ผมเข้าหน้าเธอไม่ติดเลย ถ้าผู้ใหญ่รู้เรื่องผม ผมเละแน่ แล้วงานแต่งที่จะเริ่มเมื่อยัยปีศาจเรียนจบก็ต้องถูกยกเลิก ผมไม่รู้จะทำยังไง หยิบโทรศัพท์เข้าไลน์ทักหาพวกมันไบรอันต์ 'น้องพวกมึงรู้เรื่องกูแล้วว่ะ ตอนนี้ไม่ให้กูเข้าใกล้เลย ทำไงดีว่ะ'มอส 'สมน้ำหน้าสิคราบบบ'เทเลอร์ 'สมควร'ซีโน่ 'เหี้ย! มึงหนะเหี้ยจริงๆ'ซีโน่ 'มิเกลฝากมาบอกว่า สม! น้ำ! หน้า!' ผมอ่านแต่ละประะโยคมันช่วยผมได้เยอะเลยช่วยให้ผมเจ็บ ช่วยให้ผมรู้ว่าตัวเองเลวแค่ไหน ขนาดเมียไอ้ซีโน่ยังสมน้ำหน้าผมเลยไบรอัน
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 17.เจ็บตรงนี้
17"วันไหนจะได้กลับ" ฉันหน้างอหงำถามคนที่นั่งถือช้อนป้อนข้าวให้ ฉันบอกจะกินเองๆเขาก็ไม่ยอมจะป้อนอยู่นั้นแหละไม่ได้เป็นง่อยนะ อยู่นี้มาสองวันแล้วมีแต่กินกับนอนมันน่าเบื่อเข้าใจมั้ย"เดียวก็ได้กลับแล้ว" เขาว่าพร้อมกับเอาช้อนมาจ่อที่ปากฉัน "อิ่มแล้ว " ฉันเบือนหน้าหนีไม่ยอมกิน"อีกคำนะ " เขามันดื้อด้าน! "อ่ะ พอใจยัง " ฉันรับข้าวมาเคี้ยวเพื่อตัดปัญหา ไบรอันต์ไม่ว่าไงเดินเอาชามข้าวไปเก็บ ตลอดที่อยู่ที่นี่เขาทำทุกอย่างให้ฉันหมดเลย ป้อนข้าว เช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำนู้นทำนี้ให้หมด เหมือนกำลังไถ่บาป แต่แค่นี้มันน้อยนิดกับสิ่งที่เขาทำกับฉันติ๊ด~~ ติ๊ด~~~ 'เหมย' สายเรียกเข้าโทรศัพท์ไบรอันต์ที่วางไว้ข้างๆเตียง ฉันชะโงกหน้าไปดูมันทำให้ฉันเจ็บจี๊ด ทำไมผู้หญิงคนนี้ต้องกลับมาด้วย ทิ้งไบรอันต์ไปแล้วกลับมาทำไม"พี่ไบรอันต์ มีสายเข้า" ฉันจับโทรสับชูให้เขาดู ไบรอันต์แทบจะวิ่งเข้ามากระชากโทรสับออกจากมือฉัน อย่างไม่พอใจ ฉันอ้าปากค้างกับพฤติกรรมทรามๆของเขา"ฮัลโหล" เขากรองเสียงห้วนลงในสายพร้อมเดินก้าวเดินแต่ฉันคว้ามือเขาไว้แน่นไม่ยอมให้เขาเดินหนี"ครับ" เขาตอบปลายสายแต่สบตากับฉันเชิงปรามให้ปล่อยมือแต่ใ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 16.ดูแลคนป่วย
16รู้สึกตัวขึ้นมาในตอนเช้ามืดเหลือบไปมองนาฬิกาข้างผนังบงบอกถึงเวลาตีห้าครึ่ง สมองกำลังคิดคำนวณว่าเกิดอะไรขึ้นมันไม่ใช่ความฝันใช่มั้ย ฉันอยากให้คนที่พยุงคือไบรอันต์ ฉันอยากให้คนที่อุ้มฉันวิ่งมาส่งโรงพยาบาลคือไบรอันต์ ฉันอยากลืมตาขึ้นมาเจอไบรอันต์เป็นคนแรก แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นได้แค่ความฝัน ในวันที่ฉันป่วยเขากลับไปอยู่กับผู้หญิงอีกคน ฉันนั่งเฝ้ารอคอยมองประตูเป็นชั่วโมงเขาก็ยังไม่มา จนฉันถอดใจแล้ว คิดว่าเขาคงไม่มาแล้วฉันดีใจมากที่เห็นไบรอันต์เปิดประตูเข้ามาน้ำตาเจ้ากรรมมันก็ไหลเป็นสายเพียงแค่เห็นหน้าเขา ไบรอันต์วิ่งหน้าตั้งเหมือนตกใจเหมือนเป็นห่วงฉันมากแต่ทำไมเขาไม่รับโทรศัพท์ แต่ทำไมเขาถึงอ่านข้อความแล้วไม่ตอบฉันอยากรู้ เขาแสดงละครอยู่หรอ หึ เขาไม่เคยทำตามสัญญาได้เลยสักครั้งฉันกวาดสายตาไปรอบๆห้องที่ว่างเปล่าพลางพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง ขนาดฉันนอนอยู่โรงพยาบาลแท้ๆเขา
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 15.ถามใจตัวเอง
15"เป็นไงบ้าง" ไอ้มอสถามคนไข้ที่นอนอยู่บนเตียงพึ่งฟื้น"..." แต่ดูเหมือนคนที่พึ่งฟื้นจะไม่ได้สนใจเอาแต่สอดส่องสายตามองหาใครไปทั่ว"นินิวเป็นไงบ้าง" ครั้งนี้เป็นไอ้ซีโน่ที่สะกิดบ่าเรียกสติ"ดีขึ้นแล้วคะ ^^" เธอหันกลีบมาตอบแล้วยิ้มบางๆส่งมาให้ ผมนี้โล่งอกเลยหมอเข้ามาตรวจกลังจากได้รับแจ้งว่าคนไข้ฟื้นแล้ว"ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะครับ ถือว่าโชคดีมาก หมอขอดูอาการคนไข้อีกสักสามสี่วันนะครับ ตอนนี้ขอให้คนไข้ได้พักผ่อนมากๆนะครับ""ขอบคุณมากครับ" ผมกับเพื่อนยกมือไหว้หมอ"เดียวมันก็มา"ผมบอกคนที่เอาแต่มองประตูเฝ้าคอยไอ้ไบรอันต์มันนี้ก็จริงนะทิ้งน้องไว้ตั้งแต่บ่ายทั้งที่น้องป่วยถึงจะโทรบอกพวกผมมาดูแทนก็เถอะป่านนี้มันยังไม่มาเลย สักวันมันจะเสียใจเชื่อผมเถอะไบรอันต์ทันทีที่ผมเห็นข้อความจากไอ้ซีโน่ ไอ้เทรเลอร์ ไอ้มอส ผมก็แทบจะบินมาโรงพยาบาลเลย ตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงมาก เหมือนมันจะขาดใจตายยังไงไม่รู้ พอมาถึงหน้าห้องผมไม่รีรอเปิดเข้าไปอย่างเร็ว"เป็นไงบ้าง หึ " ผมเข้าไปชิดขอบเตียงลูบหัวคนตัวเล็กที่หน้าซีดเหมือนไก่ต้ม"กูกลับก่อนนะ" คนตัวเล็กยังไม่ได้ตอบ ไอ้เทรเลอร์ก็พูดแทรก"อืม ขอบใจพวกมึงม
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 14.ความจริง/เข้าโรงบาล
14เลื่อนลงไปเรื่อยๆก็จะเป็นเหตุการณ์ต่างๆแต่ละวันที่ผ่านมาสองอาทิตย์จะมีรูปไบรอันต์อยู่ทุกรูป ทุกวันที่เขาบอกว่างานยุ่งที่แท้ก็ไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนัง กับคนรักของเขานั้นเอง ฉันนี้โง่เนาะ เห็นแบบนี้แล้ว ฉันควรจะสู้หรอ หึ ตลอดที่อยู่ด้วยกันมา ฉันไม่เคยไปดูหนังกับไบรอันต์สักครั้ง ไปเดินชอปปิ้งก็นานๆไปทีแถมฉันยังต้องคุมเขาไปเป็นเพื่อน แต่ดูสิพอไปกับผู้หญิงอีกคนเขากลับยิ้มหน้าระรื่นเชียวอ้วก อ้วก อ้วกฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที รู้สึกปั่นป่วนในท้องไปหมดตอนนี้ ฉันโกงคออ้วกที่ชักโครก อย่างเอาเป็นเอาตาย"เฮ้ย! นิว เป็นไรมากมั้ย?" เสียงพี่เทรเลอร์ถ้าฉันจำไม่ผิด พี่เขามาได้ไงนะ พี่เขาเข้ามาลูบหลังให้ฉันอย่างไม่รังเกียจรึเปล่า ฉันยังไม่เห็นหน้าพี่เขาตอนนี้
