16.ดูแลคนป่วย

16

รู้สึกตัวขึ้นมาในตอนเช้ามืดเหลือบไปมองนาฬิกาข้างผนังบงบอกถึงเวลาตีห้าครึ่ง สมองกำลังคิดคำนวณว่าเกิดอะไรขึ้นมันไม่ใช่ความฝันใช่มั้ย ฉันอยากให้คนที่พยุงคือไบรอันต์ ฉันอยากให้คนที่อุ้มฉันวิ่งมาส่งโรงพยาบาลคือไบรอันต์ ฉันอยากลืมตาขึ้นมาเจอไบรอันต์เป็นคนแรก แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นได้แค่ความฝัน ในวันที่ฉันป่วยเขากลับไปอยู่กับผู้หญิงอีกคน ฉันนั่งเฝ้ารอคอยมองประตูเป็นชั่วโมงเขาก็ยังไม่มา จนฉันถอดใจแล้ว คิดว่าเขาคงไม่มาแล้ว

ฉันดีใจมากที่เห็นไบรอันต์เปิดประตูเข้ามาน้ำตาเจ้ากรรมมันก็ไหลเป็นสายเพียงแค่เห็นหน้าเขา ไบรอันต์วิ่งหน้าตั้งเหมือนตกใจเหมือนเป็นห่วงฉันมากแต่ทำไมเขาไม่รับโทรศัพท์ แต่ทำไมเขาถึงอ่านข้อความแล้วไม่ตอบฉันอยากรู้ เขาแสดงละครอยู่หรอ หึ เขาไม่เคยทำตามสัญญาได้เลยสักครั้ง

ฉันกวาดสายตาไปรอบๆห้องที่ว่างเปล่าพลางพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง ขนาดฉันนอนอยู่โรงพยาบาลแท้ๆเขา