LOGINShare
23.เริ่มสงสัย nc++
Last Updated:
2024-12-26 14:29:29
Related chapters
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 24.งูพิษ
24ฉันนั่งมองเมมโมรี่การ์ดอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นจากโซฟาเดินออกจากห้อง ฉันขับรถมุ่งหน้าตรงมาที่คอนโด ฉันอดใจทนรอไม่ไหวอยากรู้ว่าอะไรอยู่ในเมมโมรี่การ์ดกันแน่ พอมาถึงห้องฉันก็จัดการเปิดโน้ตบุ๊คเสียบเมมโมรี่การ์ด คลิกเปิดไฟล์ข้อมูลต่างๆในเมมโมรี่การ์ดปรากฏข้อมูลลูกค้าของบริษัท ยังมีข้อมูลโปรเจคต่างๆที่ยังไม่ได้เปิดตัวข้อมูลและอะไรต่อมิอะไรยัยป้านั้นคิดจะทำอะไรนะ ไม่ใช่สิ่งที่ดีแน่นอน แล้วไบรอันต์รู้รึยังเนี่ย เขามันโง่จริงๆไลน์~เสียงไล์ดังขึ้นเรียกร้องความสนใจ ฉันละจากจอโน้ตบุ๊คเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู จะใครที่ไหนล่ะ ไบรอันต์ไบรอันต์ 'ทำไมไม่รอ อยากเห็นหน้า' นี้เขารู้หรอว่าฉันไปที่บริษัท ยัยป้านั้นนะน่ะจะบอก???นินิว'รู้ได้ไง'
Last Updated : 2024-12-26รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 25.เด็กดื้อ
25ไบรอันต์"นิว" ผมเรียกคนตรงหน้า"คะ""ช่วงนี้อย่าพึ่งเข้าไปบริษัทได้มั้ย" ผมส่งสายตาขอร้องไปในที ผมมีเหตุผลที่ต้องทำแบบนี้ผมเป็นห่วงยัยนี้มากกว่าใครเลยนะ"ไม่! ทำไมจะไปสวีทกับมันหรอ " เอาแล้วไง โหมดนี้มาอีกแล้ว ทำไมเธอถึงได้คิดเองเอ่อเองตลอดก็ไม่รู้"ไม่ใช่ ขอเวลาพี่เคลียร์อะไรเสร็จก่อนได้มั้ย" ผมพยายามจะอธิบาย เอื้อมมือไปจับแขนยัยปีศาจ"ก็บอกว่า ไม่! " เธอสะบัดแขนออกแทบจะทันทีแล้วทำตาขวางใส่"อย่าดื้อกับพี่นักเลย นะนิวนะ""...""นิว.." ผมเรียงยัยปีศาจเสียงแผ่วเมื่อเห็นเธอนิ่งไป"ได้จะไม่เข้าไปก็ได้ ถ้าไล่ยัยนั้นออก!" ยัยปีศาจพูดเสียงเย็นยะเยือกแล้วตวัดเสียงในตอนท้าย กอดอกเชิดหน้าไปอีกทาง"นิว ฟังนะ ตอนนี้บริษัทมีปัญหา นิวอย่าพึ่งดื้อกับพี่ได้มั้ย พี่บอกให้ทำอะไรก็ทำ" ผมพยายามใจเย็นค่อยๆอธิบายให้ยัยปีศาจฟัง"ก็บอกว่าได้ไง ถ้าไล่ยัยนั้นออก! ถ้าไม่ไล่เราเลิกกัน!" เธอไม่ฟังผมเลย แล้วพูดคำว่าเลิกออกมาอีกต่างหาก! มันจะไม่มากไปหน่อยหรอ! ผมไม่มีวันยอม!!!"นิว! รู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา" จับแขนเธอกระชากเข้าหาตัวแล้วเขย่าด้วยอารมณ์โมโห"รู้สิ พูดเอง" ลอยหน้าลอยตาตอบ"อย่าสร้างปัญหาให้เยอะกว
Last Updated : 2024-12-27รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 26.ทำให้คิดถึง
26เบื่อ!เบื่อ!เบื่อโว้ยยยย!!!ตลอดระยะหนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่ฉันมาอยู่บ้านไบรอันต์ก็ไม่ได้ออกไปไหนคนเดียวเลย ไปมหาลัยก็ต้องมีคนไปรับไปส่ง จะออกไปไหนก็มีบอดี้การ์ดคอยตามตลอดฉันกระดิกไปไหนไม่ได้เลยจริงๆ จะแอบหนีก็ไม่ได้เพราะอยู่กับพ่อแม่ไบรอันต์ฉันต้องเชื่อฟังท่านทุกอย่าง ท่านดีกับฉันมากๆอยากได้อะไรก็แค่บอกท่านจัดให้ได้ทุกอย่าง ขอแค่ทำตามที่ไบรอันต์บอก ฉันรู้ว่าบริษัทมีปัญหา แต่ไม่รู้ว่าปัญหาอะไรแล้วร้ายแรงแค่ไหน ทำไมถึงต้องมีการ์ดตามฉันตลอด ไบรอันต์นานๆนานๆเนี่ยสองอาทิตย์เลยนะเขาถึงจะทักหาฉันด้วยตวามที่ฉันน้อยใจฉันจะเปิดอ่านแต่ไม่ตอบ เขาโทรมาก็ไม่รับ เขาเลยโทรหาแม่เขาแล้วขอคุยกับฉันเหมือนตอนนี้ แค่เวลาไม่กี่นาทีเขาจะไม่มีเวลาขนาดนั้นเลยหรอ เขาทิ้งฉันไว้ที่นี่ไม่มาดูดำดูดีเลย"นิวคุยกับพี่เขาหน่อยลูก" คุณแม่ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉันที่นั่งดูหนังกับท่านอยู่ห้องนั่งเล่น"ค่ะ" ฉันรับโทรศัพท์จากมือท่านแล้วเดินออกมาหน้าบ้าน ที่มีการ์ดยืนประจำการอยู่"นิวครับ ทำอะไรอยู่" ปลายสายส่งเสียงทุ้มนุ่มถาม แค่ได้ยินเสียงมันก็ทำให้น้ำตาฉันไหลเป็นทาง เขาไม่รู้หรอกว่าฉันคิดถึงเขาแค่ไหน เขาไม่รู้หรอกว่าแต่ล
Last Updated : 2024-12-27รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 27.เป็นห่วงแทบบ้า หวาน
27"เร็วกว่านี้ได้มั้ย" ฉันเร่งคนขับรถที่ขับเหมือนกับเต่าเดินอย่างงั้นหรือเพราะว่าตอนนี้ใจฉันมันไปถึงที่นั้นแล้วก็ไม่รู้"ครับคุณหนู" ว่าแล้วพี่การ์ดก็เหยียบคันเร่งมิดไมล์เลยตึก ตึก ตึกพอรถเลี้ยวเข้าจอดฉันก็เปิดประตูวิ่งไปเลยพวกพี่การ์ดวิ่งแทบไม่ทัน ฉันกดลิฟต์ซ้ำๆรู้สึกว่ามันช้ากว่าทุกทียังไงไม่รู้ติ๊ง!ตึก ตึก ตึกฉันพุ้งออกจากลิฟต์วิ่งตรงไปที่ห้องท้ายสุดทันทีติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดๆ "เปิดสิว่ะๆ " ฉันกดรหัสสามสี่รอบประตูก็ไม่ยอมเปิด ฉันค้นหาคีย์การ์ดในกระเป๋ามาเปิดก็ไม่ได้ เขาเปลี่ยนรหัสหรอ? ทำไมต้องเปลี่ยนตึง ตึง ตึง!"ไบรอันต์! ไบรอันต์ อยู่มั้ย เปิดประตู ฮืออ"ตึก! ตึก! ตึก!ฉันไม่ได้เคาะประตูแต่ฉันทุบมันอย่างบ้าคลั่งต่างหาก ตอนนี้ใจฉันร้อนรุ่มไปหมดแอด~~~ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่คุ้นเคย ฉันกวาดสายตามองตามร่างกายคนข้างหน้าว่ามีบาดแผลตรงไหนมั้ยแล้วมันก็ทำให้ฉันโล่งอก"มาทำไม! " ไบรอันต์ถามไม่สบอารมณ์"ฮือออ ถ้าไม่มาฉันต้องตายแน่ๆๆ อึก" ฉันโผเข้ากอดคนตัวสูงข้างหน้า ซุกหน้าซบกับอกแกร่งน้ำตาไหลพราก"งั้นพวกกูกลับก่อน" เขาไม่ได้อยู่คนเดียวหรอ?"เรื่องจบสักทีนะมึง" ไม่ใช่แค่คนเด
Last Updated : 2024-12-27รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 28.เล่าความจริง
28กว่าจะออกจากห้องน้ำมาได้ฉันแทบคลานออกมาเลยถ้าไม่มีไบรอันต์อุ้มออกมาคลานออกมาแน่ๆ ไบรอันต์เอาแต่ใจ ไปเอาแรงมาจากไหนก็ไม่รู้ ถ้าฉันไม่มีสภาพแบบนี้เขาคงมาต่อที่เตียงแน่นอน"ไบรอันต์" ฉันเอยเสียงเรียกคนที่ให้ฉันหนุนแขนนอนกอด"หึ" เขาตอบทั้งที่หลับตาอยู่"ลืมตาก่อนนน" ฉันยกมือขึ้นถ่างตาไบรอันต์ให้ลืมตา"กวนจัง จัดอีกสักยกดีมั้ยเนี่ย" เขาลืมตาขึ้นมาพูดพร้อมกับสายตาเจ้าเลห์ ยิ้มบางๆส่งมาให้"ไม่เอา ไม่ไหวแล้ว" ฉันทำหน้างอน ขยับเข้าไปกอดไบรอันต์แน่นขึ้นทั้งที่มันแน่นอยู่แล้ว"ก็เห็นแรงดี ปากนี้พูดแจ้วๆ" คนที่โดนกวนเอามือมาเขี่ยปากฉันเล่น หน้านี้ยิ้มมีความสุขตลอด"ก็เรื่องที่หายไปเดือนหนึ่งอะ เล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ย นะ " ฉันยกมือขึ้นจับแก้มเนียนๆของไบรอันต์ลูบไปมา ส่งสายตาอ้อน"...""เกี่ยวกับคนชื่อเหมยใช่มั้ย" ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบไบรอันต์ไม่ยอมตอบจนฉันต้องทำลายความเงียบเสียเอง"อือ" เขาตอบแล้วพลิกตัวนอนหงายไม่ยอมสบตากับฉัน เขาจะไม่พูดให้ฉันฟังเลยหรอ ทำไมล่ะ? "นะ นะ นะๆ เล่าให้ฟังหน่อย" ฉันไม่ลดความพยายามฉันปีนขึ้นนอนเกยอยู่บนตัวไบรอันต์เอาคางเกยหน้าอกเขาแล้วกอดทำตาปริบๆ"ไม่ต้องรู้หรอ
Last Updated : 2024-12-28รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 29.ทำให้NC+++
29ไบรอันต์พรึบ!"เดียวทำให้" คนตัวเล็กผลักผมล้มลงนอนส่วนตัวเองลุกขึ้นนั่งอยู่หว่างขาของผม คนตัวเล็กมีท่าทีเขินเล็กน้อยแต่ก็ดึงกางเกงผมลงจนแก่นกายดีดตัวออกมาจ้องหน้า คนตัวเล็กชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นมันเต็มๆตา"อืม..." ครางด้วยเสียงพอใจเมื่อมือเล็กกำรอบแก่นกาย ผมลุกขึ้นนั่งท้าวแขนไปข้างหลังสองข้างดูยัยปีศาจที่กำลังจดจ้องไปที่แกนกาย"เอ่อ ใช่ปากได้มั้ย" ยัยปีศาจเงยหน้าขึ้นมาสบตากัดริมฝีปากล่างเล็กน้อยถาม มันยิ่งทำให้ใจผมเต้นแรงไปอีก ตั้งแต่ได้กับยัยปีศาจนี้ไม่เคยทำแบบนี้ให้เลย"ได้ แต่ระวังฟันนะ" พยักหน้าเล็กน้อยให้กับยัยปีศาจที่มองตาแป๋ว"อ่าา ซี๊ดดดด""อย่างนั้น" ครางลั่นทันทีที่ยัยปีศาจใช้ปากสัมผัสกับแกนกาย ยัยนี้ไปดูมาจากไหนกัน ร้อยปีไม่เคยเห็นทำให้ ผมเอื้อมมือไปปัดผมไปอีกข้างเพื่อจะได้มองเห็นหน้าคนที่กำลังทำให้ผมคลั่งตอนนี้บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ"ซี๊ดดดดด ""อย่างนั้นๆ โอ้ววว เร็ว" แหงนหน้าซี๊ดปากอย่างบ้าคลั่ง ถ้าตอนนี้ยัยนี้หยุดผมได้ตายแน่ๆ เธอมันปีศาจจริงๆ!"โอ้วววๆๆ ซี๊ดดด""เอาปาก ซี๊ดด อะออก จะแตกแล้ว ซี๊ดดด" ร้องบอกคนตัวเล็กที่กำลังสนุกกับการอมดูด ชักขึ้น ชักลงกับแก่นกาย ก
Last Updated : 2024-12-29รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 30.หวานจัด!!
30รุ่งเช้าที่แสนจะสดใสลืมตาตื่นขึ้นมาก็เจอกับนางฟ้าของผมนอนหลับตาพริ้มซุกหน้าอยู่กับอก นานแค่ไหนแล้วที่ตื่นมาบนเตียงว่างเปล่าไม่มีคนตัวเล็กนอนข้างๆแบบนี้ ไม่เสียงแจ้วๆบ่นนั้น บ่นนี้ อ้อนนั้น อ้อนนี้ให้ฟัง ตั้งแต่ไปส่งยัยปีศาน่ารักไว้ที่บ้าน ผมก็ไม่มีเวลาไปหาเลย ไม่ใช่แต่ไปหาเวลาทักไลน์ โทรหาก็ยังไม่มี เธอไม่รู้หรอกว่าผมคิดถึงแค่ไหนได้แค่ดูรูปในเวลาเหนื่อยมากๆแค่ไม่กี่นาทีก็ต้องทำงานต่อ จะเล่าเรื่องมันก็ยาวแต่ผมจะสรุปให้ฟังแล้วกัน'เหมย'ทุกคนคงรู้จักเธอดี เธอคือแฟนเก่าที่กลับมาจากต่างประเทศและมาขอคืนดีกับผมแต่ผมไม่ได้ตกลงนะบางคนยังอาจจะงงกับเรื่องนี้อยู่ ผมไม่ได้ตอบตกลงคืนดีกับเธอแค่รู้สึกดีใจมั้งที่ได้เจอกับเธออีกครั้งอารมณ์มันก็เลยพาไปนิดหน่อยผมไม่ได้แก้ตัว ผมเลวจริง! จนยัยปีศาจเข้าโรงพยาบาลแต่ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยนั้นแหละผมถึงคิดได้ว่าคนที่ผมต้องการจริงๆคือยัยปีศาจ'อาแสบ'เป็นกรรมการในบริษัท นับถือพ่อผมเป็นพี่แท้ๆ ผมเลยเรียกว่าอาแต่ก็นั้นแหละขนาดเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกันยังหักหลังกันได้จะมานับอะไรกับอาแสบ อาแสบเป็นคนให้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศกับเหมย เรียกว่าเหมยเอาตัวเข้าแรกก็ว่าได
Last Updated : 2024-12-30รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 31.จิกหมอนฟิน
31นินิว"ขี้อ่อย! ขี้ยั่ว!" คนตรงหน้าพูดให้"เปล่า เค้าแค่อ้อนเฉยๆ" ฉันว่าหน้างอง่ำแต่มิวายก้มลงไปสูดดมกลิ่นกายคนที่ฉันนอนทับอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรได้กลิ่นกายของไบรอันต์มันรู้สึกแปลกๆเหมือนฉันเป็นพวกความต้องการสูงยังไงไม่รู้"อ้อนก็อ้อน อ้อนนี้อยากได้อะไร" คนตรงหน้าลูบหลังฉันเบาๆส่งสายตาเจ้าเล่ห์รู้ทันมาให้ "พาไปช้อปปิ้งหน่อย" ฉันจะไม่ยอมตกเป็นทาสสวาท ถ้าอยู่แต่ห้องฉันไม่รอดแน่ๆไม่ใช่ฉันหรอกที่ไม่รอดไบรอันต์อะไม่รอดจากฉันยั่วแน่! "ไปเปลี่ยนชุดก่อน"เพี๊ย!ไม่พูดเปล่าไอ้บ้านี้ยังฟาดก้นฉันแรงๆทีหนึงอีก จนฉันสะดุ้งเลย"เจ็บนะ!" ฉันแว้ดใส่ด้วยความโมโห ลุกขึ้นจากตัวเขาเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าห้อง เขาจะมาตีก้นฉันทำไมฉันไม่ได้ทำผิดอะไรนะ"นิว ไหนดูหน่อยเจ็บมากหรอ" ไบรอันต์เดินตามเข้ามาในห้อง นั่งลงบนเตียงข้างๆ พูดเสียงอ่อย"..." กอดอกเชิดหน้าหนีไปอีกทางไม่คุยด้วย"ขอโทษครับ มาให้พี่ดูหน่อยเร็ว" ไบรอันต์เข้ามาสวมกอดจากด้านหลังเอาคางเกยบ่าฉันท่าทางสำนึกผิด"ทำไมต้องตีด้วย" "หมั่นเขี้ยวหนิ เมียน่ารักอะ" เขาว่าเสียงหวาน มือสอดเข้าไปในเสื้อตัวบางของฉัน ลูบหน้าท้องฉันเล่น"เอามือออกนะคนหื่น!" ฉั
Last Updated : 2024-12-31
Latest chapter
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 46.ตอนจบ NCหวานๆ
46ไลน์ ไลน์ผมคว้าโทรสัพท์ของยัยปีศาจขึ้นมาดูทันทีที่มีเสียงไลน์เข้ามา ผัวไง ทำไรก็ไม่ผิดครับ ผมกดเข้าไปเปิดอ่านข้อความทันที'น้องนินิวทำไรอยู่ครับ''คิดถึง'อ่านจบปุ๊บผมแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเลย แม่งใครว่ะ ไอ้เหี้ยเอ้ย!!!! เจอดีแน่ยัยปีศาจ ผมสงบสติอารมณ์ตัวเองนั่งจ้องดูทีวี ใจมันร้อนรนเหมือนโดนไฟเผาเลยตอนนี้แอด~~~มาแล้วยัยตัวดี ผมเหล่หางตามองคนที่เปิดประตูถือน้ำเข้ามา ทำหน้านิ่ง ไม่สนใจ"น้ำคะ" ยัยปีศาจยื่นแก้วน้ำมาให้ผม ยิ้มหวาน หึ ทำเป็นยิ้มเดียวเจอดี!!"นี้อะไร!!!" ผมโยนโทรศัพท์ลงที่นอนให้เธอได้ห็น"เอ่อ..." ยัยปีศาจจับโทรศัพท์ขึ้นไปดูแล้วทำตาโตตกใจ รีบวางแก้วไว้โต๊ะหัวเตียงแล้วขึ้นมาที่นอนจับแขนผมแน่น"เอ่อ อะไรพูดมาดิว่ะ" ตอนนี้ผมโมโหสุดๆ ยิ่งมาเห็นท่าทีที่เธอทำผมยิ่งโมโห"ฮืออ ทำไมต้องดุเสียงดังด้วย ฮือออ " อาว นี้ผมผิดหรอ??? ยัยปีศาจไม่ตอบแต่ร้องไห้เป็นเขื่อนแตกที่ผมพูดเสียงดัง "..." ผมไม่พูดอะไรแต่ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาออกให้คนตัวเล็กเบาๆ"เขาเป็นผู้ชายที่ อึก นิวเคยกินข้าวด้วย" ผมรู้สึกผิดหวังขึ้นมาทันที เธอนอกใจผม?"...""ยัยซอล กับแจกันอ่ะ หลอกให้ไปกินข้าวกับผู้ชายคนนี้ นิวไม
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 45.คิดถึง หวานๆ
45ไบรอันต์ผมรอวันนี้มานานมากวันนี้จะได้กลับมาหายัยเด็กดื้อ ยัยปีศาจของผม ผมฟื้นขึ้นมาเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว ผมไม่คิดว่าตัวเองจะรอดจากวันนั้นมาได้ผมคิดว่าผมคงตายไปแล้ว แต่เมื่อหนึ่งเดือนที่แล้วผมฟื้นขึ้นมาเจอพี่โบ๊ทพี่ชายผมเอง มันเรียนอยู่ที่อังกฤษทำกิจการที่นู้นเลยพี่โบ๊ทมันบอกผมว่าผมหลับไปปีหนึ่งเต็มๆ หลังจากที่หมอบอกว่าผมเป็นเจ้าชายนิทรา มันก็เอาผมมารักษาที่นี่โดยไม่ให้ใครเข้ามาวุ่นวาย เพราะมันไม่อยากให้ใครหวังกับการฟื้นของผมมากนัก อยากให้ทุกคนชินกับการที่ไม่มีผมมันจะเป็นการดีกว่า ใช่ผมก็คิดแบบนั้นนะ ตอนที่ผมฟื้นขึ้นมาผมไม่สามารถที่จะเดินหรือทำอะไรได้เหมือนเดิมตามปกติเพราะไม่ได้ขยับตัวมาหนึ่งปีเต็ม ผมคิดถึงยัยปีศาจนั้นมากถึงมากที่สุด หมอที่รักษาผมก็ดันชื่อนิวอีก มันก็ยิ่งคิดถึงเมียสิครับ ผมตั้งใจทำกายภาพบำบัดให้กลับมาเดินได้เหมือนเดิมให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้กลับไปหายัยปีศาจนั้น และผมก็ทำมันสำเร็จเพียงระยะเวลาแค่หนึ่งเดือน หมอบอกว่าผมฟื้นตัวเร็วมาก นี้สินะที่เขาบอกว่าความรักคือยาวิเศษฮ่าฮ่าฮ่าผมกลับไปหาพ่อแม่และเพื่อน ยกเว้นยัยปีศาจ ผมแค่อยากเซอร์ไพรส์และขอเธอแต่งงานเลยทีเดียวเลย
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 44.พบเจอ/ขอแต่งงาน
44ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้านิดหน่อยแล้วรีบลงไปที่นัดหมายกับยัยพวกนั้นทันที เดียวมันทำอย่างที่ขู่จริงๆ ฉันกลับไม่เป็นทำไงหละ ชิ มีเพื่อนเพื่อนก็ทิ้ง มีแฟนแฟนก็ทิ้ง ชีวิติฉันมีอะไรดีบ้างว่ะ"อ่าว ไปไหนกันหมด" ฉันลงมาที่นัดหมายมองไปรอบๆก็ไม่เจอใครสักคน ยัยพวกนั้นนัดฉันมาตรงนี้นี้น่ารึว่าฉันมาเลยเวลาหว่า ฉันยกแขนขึ้นดูน่าฬิกา ก็ไม่เกินนี้"เอ๊ะ!!" ฉันเดินดูรอบๆก็เจอกระดาษแผ่นเล็กกับลูกศร➡'เด็กดื้อ เดินตามลูกศรมา' เด็กดื้อหรอ ใช่ฉันหรอ มีแต่ไบรอันต์ที่ชอบเรียกแบบนี้ ไม่จริงมั้ง ใครเล่นตลกอะไรอยู่เนี่ย ถึงจะคิดแบบนั้นฉันก็เดินตามลูกศรไป ทุกๆลูกศรก็จะมีประโยคคำพูดแปะอยู่➡'คิดถึง' ใครเล่นอะไรเนี่ย ฉันเก็บกระดาษที่แปะกับลูกสร➡'ขอโทษที่ให้รอนาน' ยิ่งอ่านฉันก็ยิ่งคิดว่าต้องเป็นเขาแน่ๆ เขากลับมาหาฉันแล้วจริงๆหรอ อยู่ๆสิ่งที่พี่หมอนิวเล่าให้ฉันฟังก็วิ่งเข้ามาในหัว หรือผู้ชายคนนั้นคือไบรอันต์ ใช่พี่ของไบรอันต์เอาเขาไปรักษาหนิ ทำไมฉันถึงไม่คิดถึงข้อนี้นะ แล้วที่ยัยซอลกับยัยแจกันพาฉันไปซื้อชุด แล้วที่บอกฉันที่ห้องให้ลงมา ใช่มันต้องใช่แน่ๆ➡'คิดถึงพี่มั้ยเด็กดื้อ' ยิ่งเดินมาอ่านประโยคนี้ฉันยิ่งแ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 43.มีอะไรที่ทะเล
43ทะเลแสนงามฉันมาถึงที่พักที่ทะเลตั้งแต่เมื่อวานแล้วพร้อมกับยัยซอล แจกัน ยังจำได้มั้ยที่ฉันบอกว่าสองคนนั้นหนีแฟนมาเที่ยว แต่ตอนที่ยัยพวกนั้นไปรับฉันที่คอนโดดันมีผู้ชายสองคนนั่งอยู่ในรถมาด้วย คือ? มันคืออะไร??? ถ้าจะพาแฟนไปแล้วจะเอาฉันมาด้วยเพื่อ!! นี้ไงและฉันก็ต้องโดดเดียวไม่มีคู่เดินออกมาเล่นที่ชายหาดคนเดียวทะเลที่นี่สวยมากน้ำทะเลสีฟ้าใสมองเห็นพื้นทรายขาวละเอียดสะอาดตา ที่นี่ไม่ค่อยมีคนพลุ่งพล่านสักเท่าไหร่เพราะเป็นหาดของพวกคนมีอันจะกินที่สามารถมาพักที่นี่ได้ มีเงินอย่างเดียวไม่ได้นะต้องโง่ด้วย!!ฉันเดินเล่นมาเรื่อยๆมาหยุดอยู่หน้าชิงช้าใต้ต้นไม้ที่ให้ร่มเงา ฉันนั่งลงชิงช้าแกว่งไปมาเบาๆ สายตาทอดมองออกไปท้องทะเลสวย เมื่ออยู่ในความสงบ ที่ไม่มีผู้คนที่รู้จัก ฉันก็มักจะแสดงความอ่นแอออกมาเสมอ"คิดถึงจัง...." ยิ้มบางๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก้มมองเท้าตัวเอง"ถ้าตอนนี้ได้อยู่กับพี่นิวคงมีความสุขมากเลย " ฉันหันไปมองชิงช้าอีกอันที่อยู่ข้างๆกัน ฉันอยากให้เขามานั่งตรงนี้ พูดคุยหยอกล้อกับฉัน แต่มันก็คงเป็นได้แค่ความฝันรึเปล่า"นิวรออยู่ กลับมาหานิวนะ" น้ำตาที่คอยอยู่เป็นเพื่อนฉันยามเหงาไหลเทลงอาบ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 42.คิดถึงใจจะขาด
421 ปีผ่านไปหนึ่งปีสำหรับบางคนมันแค่เวลาไม่นานแต่สำหรับฉันตอนนี้มันช่างยาวนานเหลือเกินกว่าจะผ่านไปในแต่ละวันๆ แต่ละชั่วโมง แต่ละนาที แต่ละวินาที มันช่างยาวนานอะไรอย่างนี้ ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้วมีงานทำแล้วด้วย ฉันเลือกที่จะเปิดกิจการเกี่ยวกับเพชรพลอยที่เมืองไทย จะเรียกว่าฉันมาเปิดสาขาที่ไทยก็ว่าได้แม่กับพ่อก็ดีใจที่ฉันรู้จักทำงานและสืบทอดกิจการถึงจะเริ่มต้นด้วยการเปิดสาขาที่ไทยก็เถอะมีบางคนถามฉันว่า ทำไมไม่กลับไปหาพ่อแม่ทั้งที่เรียนจบแล้ว อยู่นี้ก็ไม่มีใคร ฉันก็อยากกลับไปนะแต่ฉันทิ้งบ้านหลังนี้ไม่ได้ ถึงฉันจะมาอยู่เวลาไม่นานแต่มันกลับผูกพันธ์ มีเรื่องราวต่างๆมากมายที่ฉันไม่อยากลืมมัน ฉันจดจำทุกเหตุการณ์ภาพทุกภาพมุมทุกมุมในห้องนี้ไว้ในความทรงจำฉันมักจะไปทีที่หนึ่งหลบหลีกจากโลกภายนอกที่โหดร้ายได้ ฉันขับรถออกชานเมืองมาเรื่อยๆจนถึงแปลงกุหลาบมากมายหลายสี ฉันเลี้ยวรถเข้าจอด หอบช่อดอกไม้สีขาวเดินลงจากรถ เดินตรงไปที่สุสานเอามือปัดฝุ่นที่ติดเพียงเล็กน้อยออก ที่นี่มีคนดูแลอย่างดีเลยล่ะ ฉันนั่งลงกับพื้นวางช่อกุหลาบลง"เป็นไงบ้างคะ สบายดีใช่มั้ย อยู่นี้คงไม่เหงาเท่าหนูหรอกใช่มั้ยคะย่า ย่าอยู่ได
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 41.เด็กดื้ออย่าร้อง
41"อิ่มจัง" ฉันวางช้อนลงแล้วลูบท้องตัวเองปอยๆ"ไม่อิ่มก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วเด็กดื้อ" ไบรอันต์ยกมือขึ้นมาลูบหัวให็แล้วยิ้มเอ็นดูหลังจากที่กินอิ่มแล้วไบรอันต์ก็เรียกพนักงานมาเช็คบิล"ป่ะไปเดินเล่นกันดีกว่า " ฉันดึงมือคนตัวโตให้ลุกขึ้นไปเดินเล่นสะพานที่เขาบอกว่าจะพาไป(ได้ยินข่าวว่าเธออ้อน)อ่าวไม่ใช่หรอ(ตลก!) ฉันใช่มั้ยที่อ้อนจะไปเองฮ่าฮ่าฮ่า ฉันกับไบรอันต์เดินกอดคอกันมาที่สะพานไม้ที่มีไฟติดตลอดทางอย่างสวยงาม ลมพัดเอื่อยๆอากาศเย็นสดชื่นที่สุด"ที่นี่สวยจัง" ฉันปล่อยแขนไบรอันต์วิ่งกางแขนไปกลางสะพานรับลมเย็นๆ อากาศสดชื่นๆ"เดียวรอพี่ด้วย" เสียงไบรอันต์ที่วิ่งตามหลังฉันมา"ฮ่าฮ่าฮ่าแน่จริงก็ตามมาให้ทันสิ" ฉันวิ่งหนีไบรอันต์ออกมาไกลกวักมือเรียก"อย่าหนีนะเด็กดื้อ" เขาพยายามวิ่งมาหาฉันแต่ใครจะยอมให้จับได้ล่ะฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้มันช่างเป็นอะไรที่มีความสุขที่สุด^^"มาดิเร็วๆเลยฮ่าฮ่าฮ่า" "นิวมันอันตราย กลับมาก่อน!" ฉันหันหลังกลับไปมองไบรอันต์ที่เริ่มเรียกเสียงดุ"อ่ะ ขอโทษคะ " ฉันก้มหัวลงขอโทษบุคลที่ฉันเดินชนเมื่อกี้"มีความสุขกันจริงเลยนะ" เสียงนี้! ฉันเงยหน้าขึ้นมองทันทีที่ได้ยินเสียงนั้นแล้วต้อ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 40.NC++++ยาว
40"ค่อยๆนั่งลง" ไบรอันต์ประคองสะโพกฉันให้นั่งลงทับแกนกายที่ตั้งผงาด"อ่ะ ซี๊ดดดด" ฉันจับบ่าไบรอันต์ไว้สองข้างแล้วค่อยๆนั่งลงช้าๆอย่างที่เขาบอกพรึบ!"อ่าาาา""ซี๊ดดด"ไบรอันต์แหงนหน้าขึ้นคำรามระบายอารมณ์เสียวเช่นฉันที่ซี๊ดปากกอดคอไบรอันต์แน่นเมื่อแกนกายเขาถูกน้องน้อยฉันกินเข้าไปจนหมดตับ ตับเมื่อทุกอย่างเข้าที่ไบรอันต์ก็เป็นคนกระแทกสะโพกขึ้นอัดใส่ฉันที่กำลังดูดคอเขา"อื้ออ อ่ะ อ่ะ" ฉันครางร้องท้วง"ขยับเอง" ไบรอันต์สั่งแล้วปล่อยมือออกจากสะโพกให้ฉันเป็นคนคุมเกมส์เองตับ! ตับ! ตับ!"อ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 39.เลขาคนใหม่เป็นเหตุ หึง!!NC++++
39ก๊อก ก๊อก"กาแฟครับท่านประธาน" คุณศรเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วกาแฟ บริการเจ้านาย"อืม ขอบใจ" ตอบรับทั้งที่ไม่เงยหน้าขึ้นจากเอกสาร"คุณนินิวจะรับอะไรมั้ยครับ" คุณเลขาวางแก้วกาแฟให้เจ้านายแล้วหันมาถามฉันที่นั่งอยู่บนโซฟา"ไม่เป็นไรคะ เรียกนิวเฉยๆก็ได้ ขอบคุณนะคะคุณศร" ฉันบอกคุณศรก็อายุเราน่าจะห่างกันเยอะพอควรได้ แต่เขายังดูหล่อสมาร์ทอยู่เลย"ครับ งั้นเรียกผมว่าพี่ศรนะครับ" พี่ศรยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร"คะ พี่ศร""นิว!" หลังจากที่พี่ศรออกจากห้องไปเสียงทรงอำนาจก็ร้องเรียก ฉันหันไปตามเสียงก็เห็นคนหน้ายักษ์นั่งมองอยู่ ฉันลืมอะไรไปใช่มั้ยเห็นลางไม่มีเลยฉัน"มานี้" ไบรอันต์เรียกเสียง
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 38.ง้ออีกนิดไม่ได้หรอ
38"อะไร" ไอ้จอหยิ่งมองหน้าตอบเสียงเรียบ"ง้ออีกนิดไม่ได้หรอ" ฉันมองตาแป๋ว"พี่ง้อแล้ว เราชอบงอแง" ไบรอันต์ยกมือขึ้นลูบหัวฉัน เกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าออกให้เบาๆพลางพูด"ก็ตัวเองไม่สนใจเค้าอะ" อารมณ์มันค้างหน้างอก็มา"สนใจอยู่นี้ไงครับ ไม่สนจะเข้ามาง้อมั้ยถามจริง" "ก็ได้ จุ๊บปากหน่อย" ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ให้ไบรอันต์ผงกหัวขึ้นมาจุ๊บจุ๊บบ"คนอะไรขี้อ้อนจัง หึ" ไบรอัรต์ดึงฉันขึ้นมากอด เอาหน้าผากชนกับหน้าผากฉันแล้วพูด"คริ คริ " หัวเราะะได้ใจ เขาน่ารัก แต่ฉันไม่บอกหรอกเขาจะหลงตัวเอง"ทำไมชอบดูทีวีข้างนอกอะ ในห้องก็มี" ฉันอดสงสัยไม่ได้ ก็จริงฉันไม่เคยเห็นเขาเปิดทีวีในห้องนอนเลยทั้งที่มันก็มี"ถ้าดูในห้องจะให้ดูบอลต่อหรอ" เขาตอบไม่ตรงคำถามอะ ฉันมองหน้าคนเจ้าเล่ห์ที่อยากดูบอลต่อ"อืมมมม... ก็ได้แต่ต้องสนใจเค้านะ" ฉันแกล้งคิดนานดูปฏิกิริยาของคนอยากดูบอลที่ลุ้นจนตัวโกง พอได้ยินคำตอบเขาก็ยิ้มแป้นดีใจสุดๆ"ครับ...น่ารักที่สูดดดด" ไบรอันต์บีบแก้มฉันสองข้างอย่าหมั่นเขี้ยว แล้วรีบเอือมมือไปหยิบรีโมทมาเปิดดูบอลต่อทันที"ไหนบอกว่าอีกครึ่งชั่วโมงจบไง นี้มันเลยมาแล้วนะ" ฉันเหลียวมองนาฬิกาแล้วถาม"คู่ก่อ
