LOGINShare
24.งูพิษ
Last Updated:
2024-12-26 22:00:3524
ฉันนั่งมองเมมโมรี่การ์ดอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นจากโซฟาเดินออกจากห้อง ฉันขับรถมุ่งหน้าตรงมาที่คอนโด ฉันอดใจทนรอไม่ไหวอยากรู้ว่าอะไรอยู่ในเมมโมรี่การ์ดกันแน่ พอมาถึงห้องฉันก็จัดการเปิดโน้ตบุ๊คเสียบเมมโมรี่การ์ด คลิกเปิดไฟล์ข้อมูลต่างๆในเมมโมรี่การ์ดปรากฏข้อมูลลูกค้าของบริษัท ยังมีข้อมูลโปรเจคต่างๆที่ยังไม่ได้เปิดตัวข้อมูลและอะไรต่อมิอะไร ยัยป้านั้นคิดจะทำอะไรนะ ไม่ใช่สิ่งที่ดีแน่นอน แล้วไบรอันต์รู้รึยังเนี่ย เขามันโง่จริงๆ
ไลน์~
เสียงไล์ดังขึ้นเรียกร้องความสนใจ ฉันละจากจอโน้ตบุ๊คเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู จะใครที่ไหนล่ะ ไบรอันต์
ไบรอันต์ 'ทำไมไม่รอ อยากเห็นหน้า' นี้เขารู้หรอว่าฉันไปที่บริษัท ยัยป้านั้นนะน่ะจะบอก???
นินิว 'รู้ได้ไง'
Related chapters
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 25.เด็กดื้อ
25ไบรอันต์"นิว" ผมเรียกคนตรงหน้า"คะ""ช่วงนี้อย่าพึ่งเข้าไปบริษัทได้มั้ย" ผมส่งสายตาขอร้องไปในที ผมมีเหตุผลที่ต้องทำแบบนี้ผมเป็นห่วงยัยนี้มากกว่าใครเลยนะ"ไม่! ทำไมจะไปสวีทกับมันหรอ " เอาแล้วไง โหมดนี้มาอีกแล้ว ทำไมเธอถึงได้คิดเองเอ่อเองตลอดก็ไม่รู้"ไม่ใช่ ขอเวลาพี่เคลียร์อะไรเสร็จก่อนได้มั้ย" ผมพยายามจะอธิบาย เอื้อมมือไปจับแขนยัยปีศาจ"ก็บอกว่า ไม่! " เธอสะบัดแขนออกแทบจะทันทีแล้วทำตาขวางใส่"อย่าดื้อกับพี่นักเลย นะนิวนะ""...""นิว.." ผมเรียงยัยปีศาจเสียงแผ่วเมื่อเห็นเธอนิ่งไป"ได้จะไม่เข้าไปก็ได้ ถ้าไล่ยัยนั้นออก!" ยัยปีศาจพูดเสียงเย็นยะเยือกแล้วตวัดเสียงในตอนท้าย กอดอกเชิดหน้าไปอีกทาง"นิว ฟังนะ ตอนนี้บริษัทมีปัญหา นิวอย่าพึ่งดื้อกับพี่ได้มั้ย พี่บอกให้ทำอะไรก็ทำ" ผมพยายามใจเย็นค่อยๆอธิบายให้ยัยปีศาจฟัง"ก็บอกว่าได้ไง ถ้าไล่ยัยนั้นออก! ถ้าไม่ไล่เราเลิกกัน!" เธอไม่ฟังผมเลย แล้วพูดคำว่าเลิกออกมาอีกต่างหาก! มันจะไม่มากไปหน่อยหรอ! ผมไม่มีวันยอม!!!"นิว! รู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา" จับแขนเธอกระชากเข้าหาตัวแล้วเขย่าด้วยอารมณ์โมโห"รู้สิ พูดเอง" ลอยหน้าลอยตาตอบ"อย่าสร้างปัญหาให้เยอะกว
Last Updated : 2024-12-27รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 26.ทำให้คิดถึง
26เบื่อ!เบื่อ!เบื่อโว้ยยยย!!!ตลอดระยะหนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่ฉันมาอยู่บ้านไบรอันต์ก็ไม่ได้ออกไปไหนคนเดียวเลย ไปมหาลัยก็ต้องมีคนไปรับไปส่ง จะออกไปไหนก็มีบอดี้การ์ดคอยตามตลอดฉันกระดิกไปไหนไม่ได้เลยจริงๆ จะแอบหนีก็ไม่ได้เพราะอยู่กับพ่อแม่ไบรอันต์ฉันต้องเชื่อฟังท่านทุกอย่าง ท่านดีกับฉันมากๆอยากได้อะไรก็แค่บอกท่านจัดให้ได้ทุกอย่าง ขอแค่ทำตามที่ไบรอันต์บอก ฉันรู้ว่าบริษัทมีปัญหา แต่ไม่รู้ว่าปัญหาอะไรแล้วร้ายแรงแค่ไหน ทำไมถึงต้องมีการ์ดตามฉันตลอด ไบรอันต์นานๆนานๆเนี่ยสองอาทิตย์เลยนะเขาถึงจะทักหาฉันด้วยตวามที่ฉันน้อยใจฉันจะเปิดอ่านแต่ไม่ตอบ เขาโทรมาก็ไม่รับ เขาเลยโทรหาแม่เขาแล้วขอคุยกับฉันเหมือนตอนนี้ แค่เวลาไม่กี่นาทีเขาจะไม่มีเวลาขนาดนั้นเลยหรอ เขาทิ้งฉันไว้ที่นี่ไม่มาดูดำดูดีเลย"นิวคุยกับพี่เขาหน่อยลูก" คุณแม่ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉันที่นั่งดูหนังกับท่านอยู่ห้องนั่งเล่น"ค่ะ" ฉันรับโทรศัพท์จากมือท่านแล้วเดินออกมาหน้าบ้าน ที่มีการ์ดยืนประจำการอยู่"นิวครับ ทำอะไรอยู่" ปลายสายส่งเสียงทุ้มนุ่มถาม แค่ได้ยินเสียงมันก็ทำให้น้ำตาฉันไหลเป็นทาง เขาไม่รู้หรอกว่าฉันคิดถึงเขาแค่ไหน เขาไม่รู้หรอกว่าแต่ล
Last Updated : 2024-12-27รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 27.เป็นห่วงแทบบ้า หวาน
27"เร็วกว่านี้ได้มั้ย" ฉันเร่งคนขับรถที่ขับเหมือนกับเต่าเดินอย่างงั้นหรือเพราะว่าตอนนี้ใจฉันมันไปถึงที่นั้นแล้วก็ไม่รู้"ครับคุณหนู" ว่าแล้วพี่การ์ดก็เหยียบคันเร่งมิดไมล์เลยตึก ตึก ตึกพอรถเลี้ยวเข้าจอดฉันก็เปิดประตูวิ่งไปเลยพวกพี่การ์ดวิ่งแทบไม่ทัน ฉันกดลิฟต์ซ้ำๆรู้สึกว่ามันช้ากว่าทุกทียังไงไม่รู้ติ๊ง!ตึก ตึก ตึกฉันพุ้งออกจากลิฟต์วิ่งตรงไปที่ห้องท้ายสุดทันทีติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดๆ "เปิดสิว่ะๆ " ฉันกดรหัสสามสี่รอบประตูก็ไม่ยอมเปิด ฉันค้นหาคีย์การ์ดในกระเป๋ามาเปิดก็ไม่ได้ เขาเปลี่ยนรหัสหรอ? ทำไมต้องเปลี่ยนตึง ตึง ตึง!"ไบรอันต์! ไบรอันต์ อยู่มั้ย เปิดประตู ฮืออ"ตึก! ตึก! ตึก!ฉันไม่ได้เคาะประตูแต่ฉันทุบมันอย่างบ้าคลั่งต่างหาก ตอนนี้ใจฉันร้อนรุ่มไปหมดแอด~~~ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่คุ้นเคย ฉันกวาดสายตามองตามร่างกายคนข้างหน้าว่ามีบาดแผลตรงไหนมั้ยแล้วมันก็ทำให้ฉันโล่งอก"มาทำไม! " ไบรอันต์ถามไม่สบอารมณ์"ฮือออ ถ้าไม่มาฉันต้องตายแน่ๆๆ อึก" ฉันโผเข้ากอดคนตัวสูงข้างหน้า ซุกหน้าซบกับอกแกร่งน้ำตาไหลพราก"งั้นพวกกูกลับก่อน" เขาไม่ได้อยู่คนเดียวหรอ?"เรื่องจบสักทีนะมึง" ไม่ใช่แค่คนเด
Last Updated : 2024-12-27รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 1.การกลับมา
1 สวัสดีประเทศไทย ในที่สุดก็ถึงเวลารอคอยสักทีแต่จะว่าไปก็ไม่ใช่เวลากำหนดที่แท้จริงหรอก ฉันแค่อดใจรอไม่ไหวอีกต่อไปเลยอ้อนกลับมาเรียนต่อที่ไทย เอางี้ๆเดียวขอแนะนำตัวก่อนเนอะแล้วจะเล่าให้ฟัง ฉันชื่อนินิว อายุ20 ปี เป็นลูกครึ่ง เกาหลี ไทย อเมริกา ตัวเล็กๆขาวๆไม่ใหญ่เหมือนฝรั่งหรอก ฉันเกิดที่ไทยแต่เรียนที่อเมริกาเพราะแม่กับป๊าย้ายไปอยู่ที่นู้นอะนะ ฉันมีคู่หมั้นตั้งแต่อายุ 5 ขวบ อิอิ เขาเป็นพี่ฉัน 1 ปีผู้ชายคนนี้หล่อม๊ากกกกขอบอกๆ เราหมั้นกันตั้งแต่ฉันอายุ 5 ขวบ แล้วจะแต่งงานกันทันทีที่ฉันเรียนจบปริญญาตรี แต่ฉันทนไม่ได้ไงอยากกลับมาหาเขาก่อนเลยอ้อนป๊า แม่ ปู่ ย่า และ แม่ พ่อ ปู่ ของว่าที่สามีกลับมาเรียนที่ไทย อิอิ และนี้แหละคือเหตุผลทั้งหมดของฉัน ป่านนี้เขาจะโตขนาดไหนแล้วนะถึงจะดูจากรูปที่แม่เขาส่งมาให้ตลอดแต่มันก็ไม่เท่าตัวจริงไง ผู้หญิงจะติดเขาตรึมมั้ยอะ เขาจะนิสัยยังไงหลังจากออกจากสนามบินฉันก็ตรงมาที่คอนโดของว่าที่สามีเลย อ้อนแม่ของว่าที่สามีฉันส่งคนมารับหนะท่านรู้ว่าฉันอยากไปหาว่าที่สามีใจจะขาด(ฟังดูเหมือนแรดเนาะฮ่าฮ่าฮ่า)ท่านเลยจัดให้ ท่านใจดีกับฉันแบบนี้เสมอแหละ อิอิติ๊ด~"
Last Updated : 2024-12-15รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 2.15ปีก่อน
2ณ ผับ N&M ในที่สุดฉันก็มาถึงจนได้ ฉันยื่นบัตรสีทองที่ได้มาให้การ์ดหน้าผับ ฉันเป็นแขกวีไอพีไง โฮ๊ะๆ ก้าวแรกที่พ้นประตูฉันต้องกวาดสายตาไปรอบๆเพื่อมองหาใครบางคนที่ไม่ตอบไลน์ฉัน ที่นี้เป็นผับที่ครบวงจรเชียวหละ ผับหรูสามชั้น แต่เปิดให้บริการแค่สองชั้น ชั้นที่สามไม่รู้ว่าเอาไว้ทำอะไรฉันเดินขึ้นมาที่ชั้นสองหลังจากกวาดสายตาหาไบรอันต์ที่ชั้นแรกไม่เจอเพราะคนเยอะมาก ขึ้นมาชั้นสองมองลงไปน่าจะดีกว่า ตลอดทางที่ฉันเดินมีแต่คนมองไม่ว่าชายรึหญิง เป็นเพราะฉันสวยหน้าออกฝรั่งนิดๆรึเปล่ารึว่ามองการแต่งตัวของฉัน วันนี้ฉันแค่ใส่ชุดสีดำรัดรูป แบบคล้องคอ สั้นแค่คืบ ข้างหลังผ่าเป็นรูปตัววีลึกลงไปเกือบถึงก้น กับรองเท้าสูง 4 นิ้ว มันก็ปกติของคนในนี้นะว่ามั้ย แต่ฉันไม่แคร์หรอกอ่ะ เจอแล้วเขานั่งอยู่ชั้นสองจริงๆด้วย ในโต๊ะเขามีผู้ชายอยู่ 4 คน แต่ละคนหน้าตานี้กินกันไม่ลงจริงๆข้างกายแต่ละคนก็มีผู้หญิงเช่นกัน ส่วนไบรอันต์นี้กำลังนัวเนียกับผู้หญิงเลยล่ะ ฉันตัดสินใจไม่เดินเข้าไปเลือกที่จะนั่งมองเขาจากมุมนี้ดีกว่า ฉันสั่งวอดก้า... มานั่งจิบไปพลางๆ "สวัสดีครับคนสวย ขอนั่งด้วยคนนะ" ผู้ชายคนหนึ่งถือแก้วเหล้าเข้ามาขอน
Last Updated : 2024-12-15รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 3. ยาเป็นเหตุ NC++++
3พรึบ!เฮ้ย มาได้ไงว่ะตายยากจริงๆ ยัยปีศาจมาจากไหนไม่รู้อยู่ๆก็เดินมานั่งบนตักผมแถมเอาหน้าซุกกับซอกคอผมอีก แถมชุดแม่คุณนะ โอ้ยจะอวดไปไหน แหวกกว่านี้มีอีกมั้ย แล้วทำไมผมต้องไม่สบอารมณ์ด้วยเนี่ย"ยัยบ้า ลุกออกไปนะ " ยัยผู้หญิงที่นั่งข้างๆผมชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้แวดเสียงใส่ยัยปีศาจแล้วลุกขึ้นดึงยัยปีศาจออกจากตักผมแต่ผมปัดมือยัยนั้นออกก่อนจะถึงตัวยัยปีศาจผมแกะ ผมใช้สายตาบอกยัยนั้นให้ออกไปจากโต๊ะ ยัยนั้นก็ออกไปโดยดี "โห้หห กูพึงรู้ว่ามึงไม่ธรรมดา " ไอ้มอสที่นั่งแดกเหล้าเอ่ยแซว ก็ผมไม่ค่อยจะยุ่งวุ่นวายกับผู้หญิงมากนัก ถ้าไม่จริงๆอย่างวันนี้ที่คอนโดนั่นแหละ"มาได้ไง" ไม่สนใจไอ้มอส ก้มลงไปถามคนบนตักแทน ยัยปีศาจเป็นอะไรไม่รู้อยู่ไม่สุข ยุกยิกๆ"นั่งแท็กซี่มา อืมม ไบรอันต์ร้อน " ยัยนี้เริ่มงอแงในน้ำเสียง บดเบียดตัวตนเข้าหาผมยิ่งกว่าตอนแรก มันชักมีลางสังหรณ์แล้วไงผมว่า"ร้อน ร้อนนน " อ้าวเฮ้ย ยัยบ้านี้เริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเอง ดีนะที่ผมจับมือไว้ทัน"กูว่าโดนยามาชัวร์ " ไอ้ซีโน่นั่งมองอยู่นานพูดขึ้น ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ"ใครว่ะ" ไอ้เทรเวอร์ถาม"นินิวคู่หมั้นกูเอง ไอ้มอสกูยืมห้องหน่อย " ผมตอบมันแล้
Last Updated : 2024-12-15รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 4.ยืมตังค์
4 นินิว "อืม ซี๊ดดดด" ฉันรู้สึกตัวพร้อมกับรู้สึกเจ็บตรงระหว่างขามากจนต้องซี๊ดปากเหยเก"ตื่นแล้วหรอ อย่าพึ่งขยับ " ฉันได้ยินเสียงผู้ชาย จึงหันควับทันที"ไบรอันต์ โอ้ยยย" ฉันที่เห็นเขารีบลุกขึ้นนั่งลืมไปว่าตัวเองเจ็บอยู่เลยกลายเป็นว่ายิ่งเจ็บ"บอกว่าอย่าพึ่งขยับไง" ไบรอันต์ส่งเสียงดุมาให้ พร้อมกับสายตาตำหนิ"ทำไมนายไม่ใส่เสื้อผ้าห๊ะ" ฉันที่เห็นเขาลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังไม่ใส่อะไรรีบปิดตาร้องด่า"ว่าแต่ฉัน แล้วเธอหละหึ ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า" เขาโน้มหน้าลงมาใกล้ๆฉัน ฉึก ฉันรีบก้มลงดูตัวเองทันที คว้าผ้าห่มขึ้นมาปิด คิดย้อนไปถึงเรื่องเมื่อคืน สิ่งต่างๆตอนนี้มันกำลังฉายให้ฉันดูเป็นตอนๆ จนพูดไม่ออก อ้าปากค้างจ้องหน้าคนตรงหน้า น้ำตามันก็ไหล"ร้องไห้ทำไม ? " เขาดูลนลานคว้าฉันเข้าไปกอดแนบอก"ฉันเสียซิงนะไอ้บ้า ฮือออ ฮือออ " ร้องไห้ฟูมฟายกอดไบรอันต์แน่น"เสียให้ฉันมันจะเป็นไร เธอก็เก็บไว้ให้ฉันไม่ใช่รึไง จุ๊บ" เขาพูดปลอบแล้วก้มลงมาหอมหน้าผากฉันทีหนึ่ง"ก็ฉันอยากให้วันแต่งงานหนิ ฮืออ""ตอนไหนก็เหมือนกันแหละเพราะมันคือฉันคนเดียว" เขาพูดเสียงหนักแน่นไม่รู้สื่อความหมายยังไง ฉันฟังแล้วดูงง ฉันพูดไทยชั
Last Updated : 2024-12-15รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 5. หอมไม่ได้ไง?
5หลังจากที่กลับมาจากมหาลัยไบรอันต์ไปไหนก็ไม่รู้ เขาขับรถมาส่งฉันที่คอนโดแล้วออกไปเลย นี้ฉันเจ็บอยู่นะ ทำไมเขาเป็นคนแบบนี้ก็ไม่รู้ เขาได้นิสัยจากใครมา แม่เขาพ่อเขาใจดีหมด ยกเว้นเขานี้แหละ พูดแล้วก็น้อยใจอีก เฮ่อตอนนี้ไบรอันต์อยู่ปีสี่ใกล้จะจบแล้วด้วย เขาคงต้องเข้าไปทำงานที่บริษัทของครอบครัว ซึ่งเป็นบริษัทนำเข้ารถยนต์รายใหญ่ที่สุดในประเทศแล้วยังมีสาขาที่ต่างประเทศอีกด้วย ครอบครัวเขารวยเว่อร์ๆเลยแหละ แต่ฉันก็ไม่ได้น้อยหน้านะขอบอก พ่อกับแม่ฉันทำธุระกิจเกี่ยวกับเพชรพลอยพวกนี้แหละ ไม่อยากโม้ว่าเป็นเจ้าของย่ะ อิอิ ไม่ค่อยเลยว่ามั้ย _ _!20.45น.หลังจากเข้าไปอาบน้ำที่แสนจะทรมานฉันก็ออกมาดูทีวีซีรีย์เกาหลีที่ฉันชอบมากๆตอนนี้ ถึงจะหิวมากๆแต่ก็อยากดูซีรี่ย์อยู่ แบบเคยเป็นมั้ยเวลาดูอะไรที่ชอบมากๆก็จะอยู่กับมันไงไม่อยากลุกไปไหน ตอนนี้ฉันฟิวส์นั้นแหละ ส่วนไบรอันต์ยังไม่กลับมาไม่รู้ไปไหน ฉันอยากจะทักหา โทรหานะ แต่ติดซีรี่ย์ไง ฮ่าฮ่าฮ่า (หรอ?) ฉันมองไปที่โทรศัพท์อีกครั้งเมื่อคิดถึงเขานั่งคิดอยู่นานสองนาน แต่มันก็แปลกนะว่ามั้ย เวลาที่ฉันดูซีรี่ย์จะไม่มีใครเข้ามากวนฉันได้แต่วันนี้เขากลับเข้ามากวนฉันใจ
Last Updated : 2024-12-15
Latest chapter
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 27.เป็นห่วงแทบบ้า หวาน
27"เร็วกว่านี้ได้มั้ย" ฉันเร่งคนขับรถที่ขับเหมือนกับเต่าเดินอย่างงั้นหรือเพราะว่าตอนนี้ใจฉันมันไปถึงที่นั้นแล้วก็ไม่รู้"ครับคุณหนู" ว่าแล้วพี่การ์ดก็เหยียบคันเร่งมิดไมล์เลยตึก ตึก ตึกพอรถเลี้ยวเข้าจอดฉันก็เปิดประตูวิ่งไปเลยพวกพี่การ์ดวิ่งแทบไม่ทัน ฉันกดลิฟต์ซ้ำๆรู้สึกว่ามันช้ากว่าทุกทียังไงไม่รู้ติ๊ง!ตึก ตึก ตึกฉันพุ้งออกจากลิฟต์วิ่งตรงไปที่ห้องท้ายสุดทันทีติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดๆ "เปิดสิว่ะๆ " ฉันกดรหัสสามสี่รอบประตูก็ไม่ยอมเปิด ฉันค้นหาคีย์การ์ดในกระเป๋ามาเปิดก็ไม่ได้ เขาเปลี่ยนรหัสหรอ? ทำไมต้องเปลี่ยนตึง ตึง ตึง!"ไบรอันต์! ไบรอันต์ อยู่มั้ย เปิดประตู ฮืออ"ตึก! ตึก! ตึก!ฉันไม่ได้เคาะประตูแต่ฉันทุบมันอย่างบ้าคลั่งต่างหาก ตอนนี้ใจฉันร้อนรุ่มไปหมดแอด~~~ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่คุ้นเคย ฉันกวาดสายตามองตามร่างกายคนข้างหน้าว่ามีบาดแผลตรงไหนมั้ยแล้วมันก็ทำให้ฉันโล่งอก"มาทำไม! " ไบรอันต์ถามไม่สบอารมณ์"ฮือออ ถ้าไม่มาฉันต้องตายแน่ๆๆ อึก" ฉันโผเข้ากอดคนตัวสูงข้างหน้า ซุกหน้าซบกับอกแกร่งน้ำตาไหลพราก"งั้นพวกกูกลับก่อน" เขาไม่ได้อยู่คนเดียวหรอ?"เรื่องจบสักทีนะมึง" ไม่ใช่แค่คนเด
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 26.ทำให้คิดถึง
26เบื่อ!เบื่อ!เบื่อโว้ยยยย!!!ตลอดระยะหนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่ฉันมาอยู่บ้านไบรอันต์ก็ไม่ได้ออกไปไหนคนเดียวเลย ไปมหาลัยก็ต้องมีคนไปรับไปส่ง จะออกไปไหนก็มีบอดี้การ์ดคอยตามตลอดฉันกระดิกไปไหนไม่ได้เลยจริงๆ จะแอบหนีก็ไม่ได้เพราะอยู่กับพ่อแม่ไบรอันต์ฉันต้องเชื่อฟังท่านทุกอย่าง ท่านดีกับฉันมากๆอยากได้อะไรก็แค่บอกท่านจัดให้ได้ทุกอย่าง ขอแค่ทำตามที่ไบรอันต์บอก ฉันรู้ว่าบริษัทมีปัญหา แต่ไม่รู้ว่าปัญหาอะไรแล้วร้ายแรงแค่ไหน ทำไมถึงต้องมีการ์ดตามฉันตลอด ไบรอันต์นานๆนานๆเนี่ยสองอาทิตย์เลยนะเขาถึงจะทักหาฉันด้วยตวามที่ฉันน้อยใจฉันจะเปิดอ่านแต่ไม่ตอบ เขาโทรมาก็ไม่รับ เขาเลยโทรหาแม่เขาแล้วขอคุยกับฉันเหมือนตอนนี้ แค่เวลาไม่กี่นาทีเขาจะไม่มีเวลาขนาดนั้นเลยหรอ เขาทิ้งฉันไว้ที่นี่ไม่มาดูดำดูดีเลย"นิวคุยกับพี่เขาหน่อยลูก" คุณแม่ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉันที่นั่งดูหนังกับท่านอยู่ห้องนั่งเล่น"ค่ะ" ฉันรับโทรศัพท์จากมือท่านแล้วเดินออกมาหน้าบ้าน ที่มีการ์ดยืนประจำการอยู่"นิวครับ ทำอะไรอยู่" ปลายสายส่งเสียงทุ้มนุ่มถาม แค่ได้ยินเสียงมันก็ทำให้น้ำตาฉันไหลเป็นทาง เขาไม่รู้หรอกว่าฉันคิดถึงเขาแค่ไหน เขาไม่รู้หรอกว่าแต่ล
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 25.เด็กดื้อ
25ไบรอันต์"นิว" ผมเรียกคนตรงหน้า"คะ""ช่วงนี้อย่าพึ่งเข้าไปบริษัทได้มั้ย" ผมส่งสายตาขอร้องไปในที ผมมีเหตุผลที่ต้องทำแบบนี้ผมเป็นห่วงยัยนี้มากกว่าใครเลยนะ"ไม่! ทำไมจะไปสวีทกับมันหรอ " เอาแล้วไง โหมดนี้มาอีกแล้ว ทำไมเธอถึงได้คิดเองเอ่อเองตลอดก็ไม่รู้"ไม่ใช่ ขอเวลาพี่เคลียร์อะไรเสร็จก่อนได้มั้ย" ผมพยายามจะอธิบาย เอื้อมมือไปจับแขนยัยปีศาจ"ก็บอกว่า ไม่! " เธอสะบัดแขนออกแทบจะทันทีแล้วทำตาขวางใส่"อย่าดื้อกับพี่นักเลย นะนิวนะ""...""นิว.." ผมเรียงยัยปีศาจเสียงแผ่วเมื่อเห็นเธอนิ่งไป"ได้จะไม่เข้าไปก็ได้ ถ้าไล่ยัยนั้นออก!" ยัยปีศาจพูดเสียงเย็นยะเยือกแล้วตวัดเสียงในตอนท้าย กอดอกเชิดหน้าไปอีกทาง"นิว ฟังนะ ตอนนี้บริษัทมีปัญหา นิวอย่าพึ่งดื้อกับพี่ได้มั้ย พี่บอกให้ทำอะไรก็ทำ" ผมพยายามใจเย็นค่อยๆอธิบายให้ยัยปีศาจฟัง"ก็บอกว่าได้ไง ถ้าไล่ยัยนั้นออก! ถ้าไม่ไล่เราเลิกกัน!" เธอไม่ฟังผมเลย แล้วพูดคำว่าเลิกออกมาอีกต่างหาก! มันจะไม่มากไปหน่อยหรอ! ผมไม่มีวันยอม!!!"นิว! รู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา" จับแขนเธอกระชากเข้าหาตัวแล้วเขย่าด้วยอารมณ์โมโห"รู้สิ พูดเอง" ลอยหน้าลอยตาตอบ"อย่าสร้างปัญหาให้เยอะกว
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 24.งูพิษ
24ฉันนั่งมองเมมโมรี่การ์ดอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นจากโซฟาเดินออกจากห้อง ฉันขับรถมุ่งหน้าตรงมาที่คอนโด ฉันอดใจทนรอไม่ไหวอยากรู้ว่าอะไรอยู่ในเมมโมรี่การ์ดกันแน่ พอมาถึงห้องฉันก็จัดการเปิดโน้ตบุ๊คเสียบเมมโมรี่การ์ด คลิกเปิดไฟล์ข้อมูลต่างๆในเมมโมรี่การ์ดปรากฏข้อมูลลูกค้าของบริษัท ยังมีข้อมูลโปรเจคต่างๆที่ยังไม่ได้เปิดตัวข้อมูลและอะไรต่อมิอะไรยัยป้านั้นคิดจะทำอะไรนะ ไม่ใช่สิ่งที่ดีแน่นอน แล้วไบรอันต์รู้รึยังเนี่ย เขามันโง่จริงๆไลน์~เสียงไล์ดังขึ้นเรียกร้องความสนใจ ฉันละจากจอโน้ตบุ๊คเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู จะใครที่ไหนล่ะ ไบรอันต์ไบรอันต์ 'ทำไมไม่รอ อยากเห็นหน้า' นี้เขารู้หรอว่าฉันไปที่บริษัท ยัยป้านั้นนะน่ะจะบอก???นินิว'รู้ได้ไง'
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 23.เริ่มสงสัย nc++
23"ว่าไงจะหายโกรธมั้ย""..." เธอไม่ตอบสะบัดหน้าหนีไปอีกทางตับ ตับ ตับผมขยับสะโพกกระแทกแรงๆ ทนได้ทนไป"ซี๊ดดด อ่าาา อ่ะ อ่ะ ""เสียวมั้ย? " ยังคนถามคนใต้ร่างที่ทำหน้าเหยเกเพราะความเสียวเล่นงานอยู่"อือ อ่า ซี๊ดดด" ไม่รู้ว่าเธอตอบผมหรือครางกันแน่ แต่ร้องซะดัง ผมชอบ"ไม่เสียวได้ไงร้องดังซะขนาดนี้" ผมว่าแล้วก็ลงไปเล่นกับหน้าอกเธอ พร้อมกับเร่งสะโพกให้เร็วขึ้นจ๊วบ จ๊วบ จ๊วบตับ ตับ ตับ"ไบรอันต์ ซี๊ดดด แรงๆ" เมื่อเธอใกล้ถึงจุดหมายก็ร้องขอแรงๆแต่ผมกลับหยุดสะโพกลงอีกครั้ง"หายโกรธก่อน" ยังยื่นข้อเสนอเดิม"ไบรอันต์ ขอนะ นะ" เธอหลีกเลี่ยงที่จะตอบ ทำหน้าออดอ้อนขอร้อง ซะน่ารัก "ไม่!" ถึงอยากจะขยับแค่ไหนก็ต้องใจแข็งไว้"ซี๊ดดด แม่ง อยากขมิบแบบนั้น อ่าาาา" แต่ผมก็เริ่มทนไม่ได้เมื่อเธอเล่นขมิบ รัดแกนกายของผมแน่นตับ ตับ ตับ "โอ้วๆ ใกล้แล้วพร้อมกัน" สุดท้ายเป็นผมเองที่ทนไม่ไหว ต้องขยับสะโพกกระแทกใส่อย่างเร็วและแรง"อ่ะ อ่ะ อ่ะซี๊ดดด"จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ"กรี๊ดดดด" เธอไปถึงจุดหมายก่อนผม พร้อมกับตอดแก่นกายผมตุบ ตุบ แล้วใครมันจะไปทนได้ล่ะครับ"รอก่อนก็ไม่ได้ ไม่ไหวแล้วโว้ยย โอ้ววววว!!! อ่าาา"ตับ ตับ ต
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 22.หาผัวใหม่ Nc25++
22"มานี่!!""ปล่อยนะ ปล่อย ไอ้บ้า ""จะเดินมาดีๆหรือจะเดินด้วยน้ำตา" ผมสบตากับเธอนิ่ง ตาตอนนี้แทบลุกเป็นไฟอยู่แล้ว ยัยปีศาจสงบลงแล้วเดินตามออกจากผับเงียบๆพลักปัง!ผมเหวี่ยงเธอขึ้นรถแล้วปิดประตูอย่างแรง"เจ็บนะไอ้บ้า!" ผมอ้อมขึ้นมานั่งฝั่งคนขับยัยปีศาจก็แวดเสียงใส่ทันที"แค่นี้มันยังน้อยไปเหอะ!" ผมสตาร์ทรถแล้วออกตัวอย่างแรงทำให้หัวของคนที่นั่งข้างๆชนกับคอนโซนหน้ารถอย่างจังโอ้ยย..."คาดเบลท์สิยัยบ้า! ไหนเจ็บมากมั้ย" ตอนท้ายน้ำเสียงแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด โมโหก็โมโหแต่ตอนนี้เป็นห่วงมากกว่า ผมหักรถเข้าจอดข้างทางทั้งที่ยังไม่ออกจากหน้าผับ "ไม่ต้องมาแตะ" เธอปัดมือผมออก"อยู่นิ่งๆถ้าไม่อยากเจ็บตัว" ผมตวัดสายตาดุส่งไปให้เป็นครั้งแรก "..." นิ่ง นิ่งมากฟู~~ ฟู~~~ผมเป่าหัวที่เริ่มปูดขึ้นให้เบาๆเป็นการปลอบ แม่ชอบทำแบบนี้ให้ผมตอนเด็ก"เดียวไปทายาที่ห้องนะ" ผมว่าแล้วเอื่อมมือไปคาดเบลท์ให้เธอ ผมออกรถอย่างนุ่มนวลต่างจากตอนแรกลิบลับ รถเคลื่อนตัวไปตามท้องถนนเรื่อยๆ ภายในรถเงียบกริบใครตดนี่ได้ยินชัดเลย ไม่นานก็ถึงคอนโดผมหักรถเข้าจอดประจำที่ปัง! เสียงปิดประตูรถของยัยปีศาจ ผมยังไม่ดับเครื่องด้วยซ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 21.เหตุเกิดก่อน
21"..." ป้ากำมือแมนแน่นกัดฟันจนสันกรามขึ้น ตาก็จิก ฉันต้องแคร์มั้ย? ฉันยักไหล่เล็กน้อยพร้อมยกยิ้มส่งไปให้ เธอเดินปึงปังออกไปโดยไม่พูดอะไร หึ รู้จักนินิวน้อยไปซะแล้วป้า "มองอะไร ทำงานไปสิคะ" พอหันมาก็เจอกับสายตาไบรอันต์ที่มองอยู่ก่อน ฉันพูดแล้วเดินยิ้มไปนั่งที่โซฟาที่เดิม วันนี้มาไม่เสียเที่ยว สนุกจริงๆเลย ฉันหยิบนิตยสารขึ้นมาเปิดอ่านต่ออย่างสบายใจไบรอันต์ วันนี้ผมตกใจมากที่เดินเข้ามาในบริษัทแล้วเห็นคนตัวเล็กยืนอยู่หน้าประชาสัมพันธ์แต่ชุดเธอมันช่างทำให้เลือดผมวิ่งพล่านในร่างกายดีเสียจริง แต่ผมต้องระงับอารมณ์เอาไว้ถ้าพูดตอนนี้มีหวังต้องทะเลาะกันตรงนี้แน่นอน ผมเลยเลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจเรื่องชุดของเธอ ผมแปลกใจมากที่อยู่ดีๆเธอมาหาผมถึงที่นี่แถมพูดจาออดอ้อนอีกด้วย กินยาผิดขวดแน่ๆ ก็เมื่อเช้านี้เธอยังทะเลาะกับผมอยู่เลย แต่พอขึ้นมาที่ห้องผมก็รู้จุดประสงค์ของเธอทันที เพราะเหมยอยู่ที่นี่สินะและตอนนี้เจ้าหล่อนก็กำลังยิ้มสบายใจที่แกล้งเหมยได้ เธอใช้ให้เหมยออกไปซื้ออาหารมาให้แล้วแต่ละอย่างที่เธอสั่งไปมันอยู่ร้านเดียวกันซะที่ไหนหละ เธอนี้มันยัยปีศาจจริงๆ ตอนนี้ผมกำลังเคลียร์ร์กับเหมยอยู่ แต่
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 20.ปะทะคุณเลขา
20 "มาหาไม่ได้หรอคะ" ฉันยกมือขึ้นจับมือไบรอันต์ออกจากหัวทำคิ้วขมวดปมแล้วทำปากจู๋ส่งไปให้คนตรงหน้าที่ยิ้มปากแทบฉีก"เปล่าแค่แปลกใจเฉยๆ" ก็ต้องแปลกใจสิคะ ฉันไม่เคยคิดจะมาที่นี่ด้วยซ้ำ"อ้อ เกือบลืม ที่นี่รับพนักงานยังไงหรอคะได้ฝึกอบรมก่อนเข้ามาทำงานรึเปล่า ทำไมวาจากริยาแย่อย่างนี้?" ฉันกอดอกเชิดหน้าเหล่หางตามองพนักงานประชาสัมพันธ์ที่ยืนก้มหน้า ทำหน้าจ๋อยอยู่ หึทีอย่างงี้ไม่เก่งเหมือนเมื่อกี้ล่ะ"จริงหรอ?" ไบรอันต์ทำหน้าเรียบแล้วหันไปถามพวกพนักงานประชาสัมพันธ์พวกนั้น นี้เขาไม่เชื่อฉัน???"เอ่อ คือว่าพวกระ..." ผู้หญิงหนึ่งในกลุ่มเอ่ยปากพูดตะกุกตะกัก"ได้ยินแล้วนะจัดการให้ผมด้วย" ผู้หญิงคนนั้นยังพูดไม่จบประโยคไบรอันต์ก็พูดแทรกขึ้นก่อนแล้วเดินมาหาฉัน"ครับ" ผู้ชายที่เดินมาพร้อมกับไบรอันต์รับคำไบรอันต์ไม่พูดอะไรเดินมาจับมือฉันจูงเดินไปที่ลิฟต์ผู้บริหาร ฉันหันกลับไปดูยัยพวกนั่นที่โดนผู้ชายที่เดินมากับไบรอันต์ต่อว่า สมน้ำหน้าเล่นกับใครไม่เล่น ฉันหนะว่าที่ภรรยาในอนาคตอันใกล้ของผู้บริหารและเป็นเมียปัจจุบันของผู้บริหารย่ะ "กินข้าวมาหรือยัง?" ทันทีที่ก้าวเดินเข้ามาในลิฟต์ไบรอันต์ก็เอ่ยถามฉันด้ว
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 19.จัดหนัก
19ไม่นานหลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จก็ได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา ฉันหยิบไดร์เป่าผมขึ้นมาเปิดมันจะได้เสียงดังไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ฉันไม่ได้สนใจว่าเขาจะทำอะไรพูดอะไรอยู่ตอนนี้ พอแต่งตัวเสร็จฉันก็ขึ้นไปนอนบนเตียงทันที แต่นี้มันยังไม่ดึกไงฉันเลยนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาเหมือนไก่ย่างอยู่บนเตา จนรู้สึกถึงเตียงมันยวบยาบแสดงว่ามีคนขึ้นมาบนเตียง ฉันลืมตาขึ้นก็เห็นหน้าไบรอันต์ยิ้ม ห่างฉันไม่ถึงคืบ"จะทำอะไร" ฉันถามเสียงห้วน"ก็นอนไง" ตอบหน้าตาเฉยไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง"ใครอนุญาต" ฉันเลิกคิ้วขึ้นสูงมองหน้าคนตัวโต"ก็นี้มันห้องพี่ เตียงพี่ทำไมจะต้องรอให้ใครอนุญาตด้วย " เขาขมวดคิ้วงุนงงกับคำถามของฉัน"อ้อ แสดงว่านิวต้องออกไปเองสินะ" ฉันลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าไบรอันต์"หมายความว่าไง" เขาลุกขึ้นนั่งบ้าง เขานี้มันโง่รึไงกันนะว่ามั้ยเรื่องแค่นี้ก็ไม่เข้าใจบริหารบริษัทได้ยังไงกัน หึ"ออกไปนอนข้างนอก ชัดมั้ย?" ฉันชี้ไปที่ประตู"นิว... พี่ไม่ยอม ยังไงพะ...""จะไปเองหรือจะให้นิวไป" ฉันพูดแทรกตัดบทน้ำเสียงหนักแน่น"ก็ได้ พี่ยอมให้เราแค่วันนี้" เขาพูดพร้อมกับทำหน้าหงอยๆแล้วก้าวลงจากเตียงมุ่งหน้าสู่ประตูห้องอย่างช้
