LOGINShare
1.การกลับมา
Last Updated:
2024-12-15 16:42:221
สวัสดีประเทศไทย ในที่สุดก็ถึงเวลารอคอยสักทีแต่จะว่าไปก็ไม่ใช่เวลากำหนดที่แท้จริงหรอก ฉันแค่อดใจรอไม่ไหวอีกต่อไปเลยอ้อนกลับมาเรียนต่อที่ไทย เอางี้ๆเดียวขอแนะนำตัวก่อนเนอะแล้วจะเล่าให้ฟัง ฉันชื่อนินิว อายุ20 ปี เป็นลูกครึ่ง เกาหลี ไทย อเมริกา ตัวเล็กๆขาวๆไม่ใหญ่เหมือนฝรั่งหรอก ฉันเกิดที่ไทยแต่เรียนที่อเมริกาเพราะแม่กับป๊าย้ายไปอยู่ที่นู้นอะนะ ฉันมีคู่หมั้นตั้งแต่อายุ 5 ขวบ อิอิ เขาเป็นพี่ฉัน 1 ปีผู้ชายคนนี้หล่อม๊ากกกกขอบอกๆ เราหมั้นกันตั้งแต่ฉันอายุ 5 ขวบ แล้วจะแต่งงานกันทันทีที่ฉันเรียนจบปริญญาตรี แต่ฉันทนไม่ได้ไงอยากกลับมาหาเขาก่อนเลยอ้อนป๊า แม่ ปู่ ย่า และ แม่ พ่อ ปู่ ของว่าที่สามีกลับมาเรียนที่ไทย อิอิ และนี้แหละคือเหตุผลทั้งหมดของฉัน ป่านนี้เขาจะโตขนาดไหนแล้วนะถึงจะดูจากรูปที่แม่เขาส่งมาให้ตลอดแต่มันก็ไม่เท่าตัวจริงไง ผู้หญิงจะติดเขาตรึมมั้ยอะ เขาจะนิสัยยังไง
หลังจากออกจากสนามบินฉันก็ตรงมาที่คอนโดของว่าที่สามีเลย อ้อนแม่ของว่าที่สามีฉันส่งคนมารับหนะท่านรู้ว่าฉันอยากไปหาว่าที่สามีใจจะขาด(ฟังดูเหมือนแรดเนาะฮ่าฮ่าฮ่า)ท่านเลยจัดให้ ท่านใจดีกับฉันแบบนี้เสมอแหละ อิอิ
ติ๊ด~
"ขอบคุณนะคะคุณลุง"ฉันใช้คีย์การ์ดที่คุณแม่ฝากมาให้เปิดเข้าห้องของว่าที่สามีอย่างง่ายดาย หันกลับไปขอบคุณคุณลุงขับรถที่ช่วยลากกระเป๋าสามใบขึ้นมาให้
"ครับคุณหนู" ว่าแล้วคุณลุงก็เดินจากไป
ฉันลากกระเป๋าสามใบเข้ามาในห้องก่อนเดินสำหรวจคอนโด มันเป็นสไตล์โมเดิร์นหรูหราโทนขาวดำ ตามสไตล์ของเจ้าของห้องนั่นแหละ มีห้องโถงใหญ่ ห้องครัว แล้วก็ห้องนอนสองห้อง ฉันเปิดดูทีละห้องๆจนถึงห้องสุดท้ายน่าจะเป็นห้องนอนของเจ้าของคอนโด
แอด~~
"อ่าา ซี๊ดดด ไบรอันต์คะ ใกล้ ซี๊ดดดแล้ว "
สองร่างกำลังนัวเนียกันอยู่บนเตียงไม่สิต้องเรียกว่ากระแทกรึเปล่านะ ฉันแทบจะยืนช็อกอยู่กับที่แต่ก็นะเรื่องแบบนี้สำหรับผู้คนตะวันตกเป็นเรื่องธรรมดา แต่! ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใครไง จบป่ะ
"กรี๊ดดด ยัยบ้า! ซี๊ดดด" ยัยผู้หญิงหน้าวอกคงเห็นฉันเข้าแล้ว
"บ้าเอ้ย!!" ไบรอันต์หันตามมือยัยหน้าวอกที่ชี้มาทางฉัน แล้วสบถ
"อ่ะ ไบรอันต์คะ ยัยบ้าออกไปซิ" ดูเหมือนว่ายัยหน้าวอกคงยังไม่เสร็จสมสินะแต่เสียใจด้วย ไบรอันต์ลุกขึ้นแล้วโยนอะไรไม่รู้ลงถังขยะคว้าผ้าเช็ดตัวมาผันเอวสอบไว้
"เธอเป็นใคร" ไบรอันต์ย่างสามขุมเข้ามาหาฉันที่ยืนอยู่ประตูที่เดิมไม่ไปไหน
"ว่าที่ภรรยานายไง" ฉันเชิดหน้าตอบจ้องตาสีนิล
"ไม่จริง ยัยบ้า ไบรอันต์คะ..."
"เธอกลับไปก่อน" ไบรอันต์หันไปบอกยัยชะนีหน้าวอกเสียงนิ่งเสียก่อนที่ยัยนั้นจะพูดจบ
"กะ... ก็ได้คะ" ทีแรกยัยชะนีหน้าวอกจะไม่ยอมแต่พอเจอสายตาไบรอันต์เข้าไปใครๆก็ต้องกลัว
"ฉันไปรอข้างนอกนะ หวังว่านายคงจะทำธุระเสร็จเร็วนะ" หลังจากที่ยัยชะนีหน้าวอกรีบแต่งตัวแล้วออกไปจากห้องแล้ว ฉันก็หันมาบอกคนตรงหน้าพร้อมกับเหล่ตามองส่วนนั่นของเขาที่ทำให้ผ้าเช็ดตัวตุงๆสื่อความหมาย ฉันยักไหล่แล้วเดินออกมานั่งโซฟาหน้าทีวีรอ
หลังจากที่คิดว่าจะมาเป็นลูกแมวน้อยขี้อ้อนอยู่กับเขาแต่ตอนนี้ความคิดฉันต้องเปลี่ยนหมดฉันคงต้องเป็นแม่เสือสาวเสียแล้วถึงจะเอาไอ้เสือนี้อยู่ มีอย่างที่ไหน นี้มันเที่ยงแล้วแต่เขายังทำกิจกรรมเข้าจังหวะกลางวันแสกๆไม่อายฟ้าอายดินบ้างเลย หึ ใช่ย่อยเหมือนกันสินะ พ่อไบรอันต์สุดหล่อของฉัน
"อะ แม่จะคุยด้วย " ฉันยื่นโทรศัพท์ให้ไบรอันต์ทันทีที่เขาเดินมานั่งที่โซฟา
"ครับแม่" ไบรอันต์รับโทรศัพท์ไปดีๆ ขณะพูดก็ใช้สายตาที่ฉันอ่านไม่ออกมองสำรวจฉันไปด้วย ชิ ฉันสวยหรอกย่ะ
"ครับ "
เขายื่นโทรศัพท์คืนมาให้ฉันด้วยสายตาไม่เป็นมิตรสุดๆรึฉันคิดไปเองหรอ?
" โอเค๋?" ฉันยักไหล่ไม่ยีละกับสายตาที่ส่งมา
"เธอคือยัยปีศาจผมแกะ นั้นจริงๆหรอ " ไบรอันต์เลื่อนหน้าเข้ามาหาฉันใกล้ ใกล้จนปากกับจมูกเราจะแตะกันอยู่แล้ว
"ใช่สิคะพี่ไบรอันต์ของน้องนินิว^^" ฉันพูดเสียงหวาน ผลักคนตรงหน้าให้ออกห่าง
"หึ" เขาสบถออกมาว่า หึ ด้วยแหละ
"นี้ห้องของเธอ" เขาเดินไปเปิดห้องอีกห้องที่ไม่ใช่ห้องนอนเขา
"ไม่! ฉันจะนอนห้องนี้" ฉันยืนขึ้นชี้ไปยังห้องของเขา
"นั้นมันห้องของฉัน อย่าเรื่องมากถ้าอยากอยู่ที่นี้"
"..." ฉันกอดอกเชิดหน้าไม่พูด
"อยู่ที่นี้อย่าสร้างปัญหาให้มาก! "
ปัง!
ปิดประตูไม่กลัวมันพังเลยรึไงรู้หรอกว่ารวย ไบรอันต์ออกไปแล้วก็เหลือแต่ฉันที่อยู่ที่นี้ และฉันก็ไม่คิดจะฟังคำสั่งเขาหรอกนะเรื่องอะไรฉันจะนอนคนเดียวล่ะ ว่ามั้ย ฉันลากกระเป๋าเข้ามาในห้องนอนไบรอันต์ เหลือบไปเห็นสภาพเตียงที่ยับยู่ยี่ก็ทำให้คิดถึงภาพสะอิดสะเอียนเมื่อครู่
"เฮ้อ... เสร็จสักที " ทิ้งตัวลงนั่งเตียงนุ่มๆอย่างหมดสภาพกว่าจะเก็บของเสร็จคือฉันยังไม่ชินกับแม่บ้านที่นี้ไงเลยจัดเองเดียวหาของไม่เจอจะแย่เอา ฉันจะจัดของเป็นหมวดหมู่คนที่อยู่กับฉันจะรู้ อ้อ ฉันสั่งให้คนมาเปลี่ยนที่นอนยกเซตสั่งแม่บ้านมาทำความสะอาดห้องใหม่หมดแล้วแหละ สบายใจได้ เตียงนี้มีแค่ฉันกับไบรอันต์เท่านั้น โฮ๊ะๆๆ
นี้มันจะสี่ทุ่มแล้วยังไม่มีวี่แววของเจ้าของห้องจะกลับมาเลย ทักไลน์ไปอ่านก็ไม่ตอบ บ้าเอ้ย ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาใครสักคนเพื่อเอาข้อมูลอะไรบางอย่าง
Related chapters
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 2.15ปีก่อน
2ณ ผับ N&M ในที่สุดฉันก็มาถึงจนได้ ฉันยื่นบัตรสีทองที่ได้มาให้การ์ดหน้าผับ ฉันเป็นแขกวีไอพีไง โฮ๊ะๆ ก้าวแรกที่พ้นประตูฉันต้องกวาดสายตาไปรอบๆเพื่อมองหาใครบางคนที่ไม่ตอบไลน์ฉัน ที่นี้เป็นผับที่ครบวงจรเชียวหละ ผับหรูสามชั้น แต่เปิดให้บริการแค่สองชั้น ชั้นที่สามไม่รู้ว่าเอาไว้ทำอะไรฉันเดินขึ้นมาที่ชั้นสองหลังจากกวาดสายตาหาไบรอันต์ที่ชั้นแรกไม่เจอเพราะคนเยอะมาก ขึ้นมาชั้นสองมองลงไปน่าจะดีกว่า ตลอดทางที่ฉันเดินมีแต่คนมองไม่ว่าชายรึหญิง เป็นเพราะฉันสวยหน้าออกฝรั่งนิดๆรึเปล่ารึว่ามองการแต่งตัวของฉัน วันนี้ฉันแค่ใส่ชุดสีดำรัดรูป แบบคล้องคอ สั้นแค่คืบ ข้างหลังผ่าเป็นรูปตัววีลึกลงไปเกือบถึงก้น กับรองเท้าสูง 4 นิ้ว มันก็ปกติของคนในนี้นะว่ามั้ย แต่ฉันไม่แคร์หรอกอ่ะ เจอแล้วเขานั่งอยู่ชั้นสองจริงๆด้วย ในโต๊ะเขามีผู้ชายอยู่ 4 คน แต่ละคนหน้าตานี้กินกันไม่ลงจริงๆข้างกายแต่ละคนก็มีผู้หญิงเช่นกัน ส่วนไบรอันต์นี้กำลังนัวเนียกับผู้หญิงเลยล่ะ ฉันตัดสินใจไม่เดินเข้าไปเลือกที่จะนั่งมองเขาจากมุมนี้ดีกว่า ฉันสั่งวอดก้า... มานั่งจิบไปพลางๆ "สวัสดีครับคนสวย ขอนั่งด้วยคนนะ" ผู้ชายคนหนึ่งถือแก้วเหล้าเข้ามาขอน
Last Updated : 2024-12-15รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 3. ยาเป็นเหตุ NC++++
3พรึบ!เฮ้ย มาได้ไงว่ะตายยากจริงๆ ยัยปีศาจมาจากไหนไม่รู้อยู่ๆก็เดินมานั่งบนตักผมแถมเอาหน้าซุกกับซอกคอผมอีก แถมชุดแม่คุณนะ โอ้ยจะอวดไปไหน แหวกกว่านี้มีอีกมั้ย แล้วทำไมผมต้องไม่สบอารมณ์ด้วยเนี่ย"ยัยบ้า ลุกออกไปนะ " ยัยผู้หญิงที่นั่งข้างๆผมชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้แวดเสียงใส่ยัยปีศาจแล้วลุกขึ้นดึงยัยปีศาจออกจากตักผมแต่ผมปัดมือยัยนั้นออกก่อนจะถึงตัวยัยปีศาจผมแกะ ผมใช้สายตาบอกยัยนั้นให้ออกไปจากโต๊ะ ยัยนั้นก็ออกไปโดยดี "โห้หห กูพึงรู้ว่ามึงไม่ธรรมดา " ไอ้มอสที่นั่งแดกเหล้าเอ่ยแซว ก็ผมไม่ค่อยจะยุ่งวุ่นวายกับผู้หญิงมากนัก ถ้าไม่จริงๆอย่างวันนี้ที่คอนโดนั่นแหละ"มาได้ไง" ไม่สนใจไอ้มอส ก้มลงไปถามคนบนตักแทน ยัยปีศาจเป็นอะไรไม่รู้อยู่ไม่สุข ยุกยิกๆ"นั่งแท็กซี่มา อืมม ไบรอันต์ร้อน " ยัยนี้เริ่มงอแงในน้ำเสียง บดเบียดตัวตนเข้าหาผมยิ่งกว่าตอนแรก มันชักมีลางสังหรณ์แล้วไงผมว่า"ร้อน ร้อนนน " อ้าวเฮ้ย ยัยบ้านี้เริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเอง ดีนะที่ผมจับมือไว้ทัน"กูว่าโดนยามาชัวร์ " ไอ้ซีโน่นั่งมองอยู่นานพูดขึ้น ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ"ใครว่ะ" ไอ้เทรเวอร์ถาม"นินิวคู่หมั้นกูเอง ไอ้มอสกูยืมห้องหน่อย " ผมตอบมันแล้
Last Updated : 2024-12-15รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 4.ยืมตังค์
4 นินิว "อืม ซี๊ดดดด" ฉันรู้สึกตัวพร้อมกับรู้สึกเจ็บตรงระหว่างขามากจนต้องซี๊ดปากเหยเก"ตื่นแล้วหรอ อย่าพึ่งขยับ " ฉันได้ยินเสียงผู้ชาย จึงหันควับทันที"ไบรอันต์ โอ้ยยย" ฉันที่เห็นเขารีบลุกขึ้นนั่งลืมไปว่าตัวเองเจ็บอยู่เลยกลายเป็นว่ายิ่งเจ็บ"บอกว่าอย่าพึ่งขยับไง" ไบรอันต์ส่งเสียงดุมาให้ พร้อมกับสายตาตำหนิ"ทำไมนายไม่ใส่เสื้อผ้าห๊ะ" ฉันที่เห็นเขาลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังไม่ใส่อะไรรีบปิดตาร้องด่า"ว่าแต่ฉัน แล้วเธอหละหึ ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า" เขาโน้มหน้าลงมาใกล้ๆฉัน ฉึก ฉันรีบก้มลงดูตัวเองทันที คว้าผ้าห่มขึ้นมาปิด คิดย้อนไปถึงเรื่องเมื่อคืน สิ่งต่างๆตอนนี้มันกำลังฉายให้ฉันดูเป็นตอนๆ จนพูดไม่ออก อ้าปากค้างจ้องหน้าคนตรงหน้า น้ำตามันก็ไหล"ร้องไห้ทำไม ? " เขาดูลนลานคว้าฉันเข้าไปกอดแนบอก"ฉันเสียซิงนะไอ้บ้า ฮือออ ฮือออ " ร้องไห้ฟูมฟายกอดไบรอันต์แน่น"เสียให้ฉันมันจะเป็นไร เธอก็เก็บไว้ให้ฉันไม่ใช่รึไง จุ๊บ" เขาพูดปลอบแล้วก้มลงมาหอมหน้าผากฉันทีหนึ่ง"ก็ฉันอยากให้วันแต่งงานหนิ ฮืออ""ตอนไหนก็เหมือนกันแหละเพราะมันคือฉันคนเดียว" เขาพูดเสียงหนักแน่นไม่รู้สื่อความหมายยังไง ฉันฟังแล้วดูงง ฉันพูดไทยชั
Last Updated : 2024-12-15รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 5.จับไม่ได้ไง?
5หลังจากที่กลับมาจากมหาลัยไบรอันต์ไปไหนก็ไม่รู้ เขาขับรถมาส่งฉันที่คอนโดแล้วออกไปเลย นี้ฉันเจ็บอยู่นะ ทำไมเขาเป็นคนแบบนี้ก็ไม่รู้ เขาได้นิสัยจากใครมา แม่เขาพ่อเขาใจดีหมด ยกเว้นเขานี้แหละ พูดแล้วก็น้อยใจอีก เฮ่อตอนนี้ไบรอันต์อยู่ปีสี่ใกล้จะจบแล้วด้วย เขาคงต้องเข้าไปทำงานที่บริษัทของครอบครัว ซึ่งเป็นบริษัทนำเข้ารถยนต์รายใหญ่ที่สุดในประเทศแล้วยังมีสาขาที่ต่างประเทศอีกด้วย ครอบครัวเขารวยเว่อร์ๆเลยแหละ แต่ฉันก็ไม่ได้น้อยหน้านะขอบอก พ่อกับแม่ฉันทำธุระกิจเกี่ยวกับเพชรพลอยพวกนี้แหละ ไม่อยากโม้ว่าเป็นเจ้าของย่ะ อิอิ ไม่ค่อยเลยว่ามั้ย _ _!20.45น.หลังจากเข้าไปอาบน้ำที่แสนจะทรมานฉันก็ออกมาดูทีวีซีรีย์เกาหลีที่ฉันชอบมากๆตอนนี้ ถึงจะหิวมากๆแต่ก็อยากดูซีรี่ย์อยู่ แบบเคยเป็นมั้ยเวลาดูอะไรที่ชอบมากๆก็จะอยู่กับมันไงไม่อยากลุกไปไหน ตอนนี้ฉันฟิวส์นั้นแหละ ส่วนไบรอันต์ยังไม่กลับมาไม่รู้ไปไหน ฉันอยากจะทักหา โทรหานะ แต่ติดซีรี่ย์ไง ฮ่าฮ่าฮ่า (หรอ?) ฉันมองไปที่โทรศัพท์อีกครั้งเมื่อคิดถึงเขานั่งคิดอยู่นานสองนาน แต่มันก็แปลกนะว่ามั้ย เวลาที่ฉันดูซีรี่ย์จะไม่มีใครเข้ามากวนฉันได้แต่วันนี้เขากลับเข้ามากวนฉันใ
Last Updated : 2024-12-15รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 6.หวานๆ ncนิดๆ
6ผมออกมานั่งรอยัยปีศาจที่โต๊ะอาหาร รู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้ก็ยัยปีศาจจะได้กินอาหารฝีมือผมเป็นครั้งแรกในชีวิตหนะสิถึงจะเป็นแค่ข้าวต้มก็เถอะ ผมทำอาหารเป็นแต่ไม่เก่ง!และไม่ค่อยชอบทำมันสักเท่าไหร่ ยกเว้นว่าพวกไอ้ซีโน่มันจะมาห้องแล้วไม่มีใครซื้ออะไรมากินนั้นแหละผมถึงจะทำ"เสร็จแล้วๆ มีอะไรกินบ้างอะ " ยัยปีศาจวิ่งออกจากห้องนอนมาที่ห้องครัวทำท่าทางดี้ด่าอารมณ์ดีสุดๆ "ง่ะ ข้าวต้มหมู" ท่าทางที่ดี๊ด๊าเมื่อกี้หายไปหมดเหลือเพียงแต่หน้าที่ผิดหวังสุดๆที่เห็นว่าอาหารเช้าของวันเป็นอะไร ผมนี้เฟลเลยขอบอก"ทำไม ก็ทำได้แค่นี้ จะกินก็กินไม่กินก็เททิ้ง" ผมพูดไม่สบอารมณ์สุดๆ คนอุตส่าห์ตื่นแต่เช้ามาทำให้แต่ดูหน้ายัยนี้สิ ทำไมข้าวต้มหมูทำไม กินไม่ได้รึไงกัน ชิ "นายทำหรอ?_?" ยัยปีศาจนั่งลงตรงข้ามกับผมทำหน้าสงสัยสุดๆ"เอ่อ""พูดไม่เพราะ " พูดจบก็ก้มลงคนข้าวต้มหมูไปมา ตักขึ้นเป่าฟู~~ ฟู~~"หื้อออออออออออออออ... อร่อยอะ" จะหื้อยาวไปไหนผมนี้ลุ้นจนตัวโก่งไปหมดแล้ว โคตรๆลุ้นเลย แต่พอเธอบอกว่าอร่อยแค่นั้นแหละหน้าที่ไม่สบอารมณ์ของผมก็ยิ้มออก "นายนี้ก็ทำอาหารอร่อยเหมือนกันนะนี้""มันแน่อยู่แล้ว" ผมกอดอกเชิดหน้าไหวไ
Last Updated : 2024-12-16รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 7. ค้าง
7"ไม่มีใครตายเพราะจูบหรอกรู้มั้ย " ไบรอันต์ก้มลงกระซิบข้างหูเบาๆด้วยเสียงที่เซ็กซี่"ใครจะไปรู้" ฉันเถียงกลับหน้าแดงระเรื่อจุ๊บเขาจุ๊บปากฉันอีกรอบ เลื่อนปากไปห้อมแก้มทั้งสองข้างไล่ลงไปดูดซับที่คอจนรู้สึกเจ็บจี๊ด เขาไล่ปากพรมจูบไปทั่วคอแล้วค่อยๆไล่ลงไปยังเนินอกอวบอิ่มของฉัน มือเขาก็ไม่ว่างเลื่อนเข้าไปในเสื้อฉันตอนไหนไม่รู้ ตอนนี้สะกิดตะขอบราฉันออกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว"อ่ะ ..." เขาดูดตรงเนินอกฉันอีกแล้ว เจ็บเป็นบ้าแต่มันมีความรู้สึกแปลก และนี้มันเป็นครั้งแรกของฉันที่มีสติทำแบบนี้กับเขา ครั้งแรกฉันไม่มีสตินี่"ยกหัวขึ้น" เขาสั่งด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วดึงเสื้อให้พ้นจากหัว พร้อมกับดึงบราออกไปด้วย ตอนนี้ฉันโป๊ช่วงบนต่อหน้าเขาอยู่ น่าอายเป็นบ้า ฉันรีบเอามือขึ้นปิดหน้าอกตัวเองแล้วหันหน้าหนีไปอีกทางจุ๊บ
Last Updated : 2024-12-16รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 8.Nc เต็มๆ
8หลังจากวันนั้นที่เพื่อนเขากลับหมดแล้วไบรอันต์ก็ไม่ปล่อยฉันลงจากเตียงเลยเขารังแกฉันทั้งคืนพอรุ่งเช้าฉันก็ถึงกับล้มป่วยเพราะเขา และทุกวันนี้ไอ้บ้านี้ก็หื่นขึ้นเรื่อยๆอยู่นิ่งเป็นไม่ได้เขาต้องลวนลามฉันตลอด เขาเป็นโรคอะไร รึกินยาผิดขวดหรือเปล่าก็ไม่รู้ บางทีฉันก็คิดว่าเขากลับไปเป็นแบบเดิมน่าจะดีกว่านะ _ _!ฉันไปเรียนได้อาทิตย์กว่าแล้วใส่รองเท้าแตะไป! ชีวิตฉันมันน่าเวทนาจริงๆเลย อ้อฉันมีเพื่อนแล้วนะขอบอกๆและฉันก็สนิทกับพวกเขาเร็วมากๆเลยแหละมียัยแจกันผู้กระโดกกระเดกบางทีฉันก็ปวดหัวกับยัยนี้นะแต่ก็เข้ากันได้ดีอะขาลุยเหมือนกัน ส่วนยัยซอลเป็นผู้หญิงเปรี้ยวจี๊ดจนเสียวฟันไปเลยแหละ "อ่ะ นี้! นอนดีๆสิอย่าลวนลามนะ" ฉันสงเสียงปรามให้คนที่นอนหนุนตักฉันนอนดีๆ ก็เขานะสิลากฉันออกมานั่งดูบอลด้วยแล้วก็มานอนหนุนตักลวนลามฉันอยู่นี้ ตกลงจะดูบอลหรือลวนลามฉันกันแน่"ใครบอกให้เธอน่าเอาเอง " ไอ้คนปากร้ายพูดไม่อายไม่กระดากปากเลยรึไงนะ แต่ฉันเป็นคนฟังยังอายแทนเลย"ชิ! เอามือนายออกจากหน้าอกฉันเดียวนี้แล้วหันกลับไปดูบอลนายนู้นไม่งั้นฉันจะเข้าไปนอน!" ฉันยื่นคำขาดให้ไบรอันต์มือปลาหมึก ก็เขาเลิกเสื้อฉันขึ้นจูบท้องฉั
Last Updated : 2024-12-17รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 9.งอล หวานๆ
9หลังจากที่ทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับไบรอันต์ฉันก็นอนหอบเหนื่อยนี้ก็ปาเข้าไปจะสี่ทุ่มแล้วบ้าจริง ดูเขาสิยังยิ้มแป้นอยู่ได้ เราตกลงกันว่าสองรอบ ใช่!เขาหนะสอง แต่ฉันมันกี่รอบกัน หึย!! แล้วยังมีหน้ามายิ้มให้ฉันอีกนะ"ยิ้มอะไร" ฉันตวัดสายตาค้อนเขา"เมียน่ารักครับ ครางดังด้วย" ไบรอันต์โน้มหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกเราชนกัน และคำพูดประโยคสุดท้ายของเขามันทำให้ฝ่ามือฉันลอยไปตกอยู่ที่แขนของเขาอย่างแรง ฉันอายนะไอ้บ้านี้เพี้ย"นี่!!" ฉันหน้างอหงำปากจู๋มองคนตรงหน้าที่ยิ้มไม่สะทกสะท้าน แล้วซุกซบกับอกแกร่ง"โอ๋ โอ๋ ไม่งอนนะครับ "จุ๊บไบรอันต์กอดตอบพลางลูบหัว ก้มลงมาหอมหน้าผากทีหนึ่ง
Last Updated : 2024-12-17
Latest chapter
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 22.หาผัวใหม่ Nc25++
22"มานี่!!""ปล่อยนะ ปล่อย ไอ้บ้า ""จะเดินมาดีๆหรือจะเดินด้วยน้ำตา" ผมสบตากับเธอนิ่ง ตาตอนนี้แทบลุกเป็นไฟอยู่แล้ว ยัยปีศาจสงบลงแล้วเดินตามออกจากผับเงียบๆพลักปัง!ผมเหวี่ยงเธอขึ้นรถแล้วปิดประตูอย่างแรง"เจ็บนะไอ้บ้า!" ผมอ้อมขึ้นมานั่งฝั่งคนขับยัยปีศาจก็แวดเสียงใส่ทันที"แค่นี้มันยังน้อยไปเหอะ!" ผมสตาร์ทรถแล้วออกตัวอย่างแรงทำให้หัวของคนที่นั่งข้างๆชนกับคอนโซนหน้ารถอย่างจังโอ้ยย..."คาดเบลท์สิยัยบ้า! ไหนเจ็บมากมั้ย" ตอนท้ายน้ำเสียงแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด โมโหก็โมโหแต่ตอนนี้เป็นห่วงมากกว่า ผมหักรถเข้าจอดข้างทางทั้งที่ยังไม่ออกจากหน้าผับ "ไม่ต้องมาแตะ" เธอปัดมือผมออก"อยู่นิ่งๆถ้าไม่อยากเจ็บตัว" ผมตวัดสายตาดุส่งไปให้เป็นครั้งแรก "..." นิ่ง นิ่งมากฟู~~ ฟู~~~ผมเป่าหัวที่เริ่มปูดขึ้นให้เบาๆเป็นการปลอบ แม่ชอบทำแบบนี้ให้ผมตอนเด็ก"เดียวไปทายาที่ห้องนะ" ผมว่าแล้วเอื่อมมือไปคาดเบลท์ให้เธอ ผมออกรถอย่างนุ่มนวลต่างจากตอนแรกลิบลับ รถเคลื่อนตัวไปตามท้องถนนเรื่อยๆ ภายในรถเงียบกริบใครตดนี่ได้ยินชัดเลย ไม่นานก็ถึงคอนโดผมหักรถเข้าจอดประจำที่ปัง! เสียงปิดประตูรถของยัยปีศาจ ผมยังไม่ดับเครื่องด้วยซ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 21.เหตุเกิดก่อน
21"..." ป้ากำมือแมนแน่นกัดฟันจนสันกรามขึ้น ตาก็จิก ฉันต้องแคร์มั้ย? ฉันยักไหล่เล็กน้อยพร้อมยกยิ้มส่งไปให้ เธอเดินปึงปังออกไปโดยไม่พูดอะไร หึ รู้จักนินิวน้อยไปซะแล้วป้า "มองอะไร ทำงานไปสิคะ" พอหันมาก็เจอกับสายตาไบรอันต์ที่มองอยู่ก่อน ฉันพูดแล้วเดินยิ้มไปนั่งที่โซฟาที่เดิม วันนี้มาไม่เสียเที่ยว สนุกจริงๆเลย ฉันหยิบนิตยสารขึ้นมาเปิดอ่านต่ออย่างสบายใจไบรอันต์ วันนี้ผมตกใจมากที่เดินเข้ามาในบริษัทแล้วเห็นคนตัวเล็กยืนอยู่หน้าประชาสัมพันธ์แต่ชุดเธอมันช่างทำให้เลือดผมวิ่งพล่านในร่างกายดีเสียจริง แต่ผมต้องระงับอารมณ์เอาไว้ถ้าพูดตอนนี้มีหวังต้องทะเลาะกันตรงนี้แน่นอน ผมเลยเลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจเรื่องชุดของเธอ ผมแปลกใจมากที่อยู่ดีๆเธอมาหาผมถึงที่นี่แถมพูดจาออดอ้อนอีกด้วย กินยาผิดขวดแน่ๆ ก็เมื่อเช้านี้เธอยังทะเลาะกับผมอยู่เลย แต่พอขึ้นมาที่ห้องผมก็รู้จุดประสงค์ของเธอทันที เพราะเหมยอยู่ที่นี่สินะและตอนนี้เจ้าหล่อนก็กำลังยิ้มสบายใจที่แกล้งเหมยได้ เธอใช้ให้เหมยออกไปซื้ออาหารมาให้แล้วแต่ละอย่างที่เธอสั่งไปมันอยู่ร้านเดียวกันซะที่ไหนหละ เธอนี้มันยัยปีศาจจริงๆ ตอนนี้ผมกำลังเคลียร์ร์กับเหมยอยู่ แต่
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 20.ปะทะคุณเลขา
20 "มาหาไม่ได้หรอคะ" ฉันยกมือขึ้นจับมือไบรอันต์ออกจากหัวทำคิ้วขมวดปมแล้วทำปากจู๋ส่งไปให้คนตรงหน้าที่ยิ้มปากแทบฉีก"เปล่าแค่แปลกใจเฉยๆ" ก็ต้องแปลกใจสิคะ ฉันไม่เคยคิดจะมาที่นี่ด้วยซ้ำ"อ้อ เกือบลืม ที่นี่รับพนักงานยังไงหรอคะได้ฝึกอบรมก่อนเข้ามาทำงานรึเปล่า ทำไมวาจากริยาแย่อย่างนี้?" ฉันกอดอกเชิดหน้าเหล่หางตามองพนักงานประชาสัมพันธ์ที่ยืนก้มหน้า ทำหน้าจ๋อยอยู่ หึทีอย่างงี้ไม่เก่งเหมือนเมื่อกี้ล่ะ"จริงหรอ?" ไบรอันต์ทำหน้าเรียบแล้วหันไปถามพวกพนักงานประชาสัมพันธ์พวกนั้น นี้เขาไม่เชื่อฉัน???"เอ่อ คือว่าพวกระ..." ผู้หญิงหนึ่งในกลุ่มเอ่ยปากพูดตะกุกตะกัก"ได้ยินแล้วนะจัดการให้ผมด้วย" ผู้หญิงคนนั้นยังพูดไม่จบประโยคไบรอันต์ก็พูดแทรกขึ้นก่อนแล้วเดินมาหาฉัน"ครับ" ผู้ชายที่เดินมาพร้อมกับไบรอันต์รับคำไบรอันต์ไม่พูดอะไรเดินมาจับมือฉันจูงเดินไปที่ลิฟต์ผู้บริหาร ฉันหันกลับไปดูยัยพวกนั่นที่โดนผู้ชายที่เดินมากับไบรอันต์ต่อว่า สมน้ำหน้าเล่นกับใครไม่เล่น ฉันหนะว่าที่ภรรยาในอนาคตอันใกล้ของผู้บริหารและเป็นเมียปัจจุบันของผู้บริหารย่ะ "กินข้าวมาหรือยัง?" ทันทีที่ก้าวเดินเข้ามาในลิฟต์ไบรอันต์ก็เอ่ยถามฉันด้ว
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 19.จัดหนัก
19ไม่นานหลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จก็ได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา ฉันหยิบไดร์เป่าผมขึ้นมาเปิดมันจะได้เสียงดังไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ฉันไม่ได้สนใจว่าเขาจะทำอะไรพูดอะไรอยู่ตอนนี้ พอแต่งตัวเสร็จฉันก็ขึ้นไปนอนบนเตียงทันที แต่นี้มันยังไม่ดึกไงฉันเลยนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาเหมือนไก่ย่างอยู่บนเตา จนรู้สึกถึงเตียงมันยวบยาบแสดงว่ามีคนขึ้นมาบนเตียง ฉันลืมตาขึ้นก็เห็นหน้าไบรอันต์ยิ้ม ห่างฉันไม่ถึงคืบ"จะทำอะไร" ฉันถามเสียงห้วน"ก็นอนไง" ตอบหน้าตาเฉยไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง"ใครอนุญาต" ฉันเลิกคิ้วขึ้นสูงมองหน้าคนตัวโต"ก็นี้มันห้องพี่ เตียงพี่ทำไมจะต้องรอให้ใครอนุญาตด้วย " เขาขมวดคิ้วงุนงงกับคำถามของฉัน"อ้อ แสดงว่านิวต้องออกไปเองสินะ" ฉันลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าไบรอันต์"หมายความว่าไง" เขาลุกขึ้นนั่งบ้าง เขานี้มันโง่รึไงกันนะว่ามั้ยเรื่องแค่นี้ก็ไม่เข้าใจบริหารบริษัทได้ยังไงกัน หึ"ออกไปนอนข้างนอก ชัดมั้ย?" ฉันชี้ไปที่ประตู"นิว... พี่ไม่ยอม ยังไงพะ...""จะไปเองหรือจะให้นิวไป" ฉันพูดแทรกตัดบทน้ำเสียงหนักแน่น"ก็ได้ พี่ยอมให้เราแค่วันนี้" เขาพูดพร้อมกับทำหน้าหงอยๆแล้วก้าวลงจากเตียงมุ่งหน้าสู่ประตูห้องอย่างช้
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 18.เริ่มต้นเอาคืน
18ตลอดทางไม่มีคำพูดออกจากปากของคนที่นี่งข้างๆเลย ผมเอื้อมมือไปจับมือเธอก็สะบัดออก พูดอะไรเธอก็ทำเป็นไม่สนใจ ผมเลยทำหน้าที่ขับรถไปเงียบๆ ผมรู้ตอนนี้เธอเสียใจมาก แต่จะให้ผมทำยังไงผมผิดไปแล้วจริงๆ"นินิว...""อยากพัก" ผมยังไม่ได้พูดอะไรเธอก็ตัดบทเสียก่อน"เดียวพี่นอนเป็นเพื่อน" ผมเสนอตัวขึ้นไปบนเตียงหวังจะได้กอดคนตัวเล็กนอนเพื่อเธอจะอารมณ์ดีขึ้นแต่..."ออกไป" ผมต้องชะงักเมื่อเจอคำสั่งพิฆาต"นิว..." ผมเรียกเสียงแผ่ว"..." เธอไม่ตอบกลับพลิกตัวหันหลังให้ผมแทน ผมจำใจต้องเดินออกจากห้องมานั่งกุมขมับที่โซฟาหน้าทีวีแทน ตอนนี้ผมเข้าหน้าเธอไม่ติดเลย ถ้าผู้ใหญ่รู้เรื่องผม ผมเละแน่ แล้วงานแต่งที่จะเริ่มเมื่อยัยปีศาจเรียนจบก็ต้องถูกยกเลิก ผมไม่รู้จะทำยังไง หยิบโทรศัพท์เข้าไลน์ทักหาพวกมันไบรอันต์ 'น้องพวกมึงรู้เรื่องกูแล้วว่ะ ตอนนี้ไม่ให้กูเข้าใกล้เลย ทำไงดีว่ะ'มอส 'สมน้ำหน้าสิคราบบบ'เทเลอร์ 'สมควร'ซีโน่ 'เหี้ย! มึงหนะเหี้ยจริงๆ'ซีโน่ 'มิเกลฝากมาบอกว่า สม! น้ำ! หน้า!' ผมอ่านแต่ละประะโยคมันช่วยผมได้เยอะเลยช่วยให้ผมเจ็บ ช่วยให้ผมรู้ว่าตัวเองเลวแค่ไหน ขนาดเมียไอ้ซีโน่ยังสมน้ำหน้าผมเลยไบรอัน
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 17.เจ็บตรงนี้
17"วันไหนจะได้กลับ" ฉันหน้างอหงำถามคนที่นั่งถือช้อนป้อนข้าวให้ ฉันบอกจะกินเองๆเขาก็ไม่ยอมจะป้อนอยู่นั้นแหละไม่ได้เป็นง่อยนะ อยู่นี้มาสองวันแล้วมีแต่กินกับนอนมันน่าเบื่อเข้าใจมั้ย"เดียวก็ได้กลับแล้ว" เขาว่าพร้อมกับเอาช้อนมาจ่อที่ปากฉัน "อิ่มแล้ว " ฉันเบือนหน้าหนีไม่ยอมกิน"อีกคำนะ " เขามันดื้อด้าน! "อ่ะ พอใจยัง " ฉันรับข้าวมาเคี้ยวเพื่อตัดปัญหา ไบรอันต์ไม่ว่าไงเดินเอาชามข้าวไปเก็บ ตลอดที่อยู่ที่นี่เขาทำทุกอย่างให้ฉันหมดเลย ป้อนข้าว เช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำนู้นทำนี้ให้หมด เหมือนกำลังไถ่บาป แต่แค่นี้มันน้อยนิดกับสิ่งที่เขาทำกับฉันติ๊ด~~ ติ๊ด~~~ 'เหมย' สายเรียกเข้าโทรศัพท์ไบรอันต์ที่วางไว้ข้างๆเตียง ฉันชะโงกหน้าไปดูมันทำให้ฉันเจ็บจี๊ด ทำไมผู้หญิงคนนี้ต้องกลับมาด้วย ทิ้งไบรอันต์ไปแล้วกลับมาทำไม"พี่ไบรอันต์ มีสายเข้า" ฉันจับโทรสับชูให้เขาดู ไบรอันต์แทบจะวิ่งเข้ามากระชากโทรสับออกจากมือฉัน อย่างไม่พอใจ ฉันอ้าปากค้างกับพฤติกรรมทรามๆของเขา"ฮัลโหล" เขากรองเสียงห้วนลงในสายพร้อมเดินก้าวเดินแต่ฉันคว้ามือเขาไว้แน่นไม่ยอมให้เขาเดินหนี"ครับ" เขาตอบปลายสายแต่สบตากับฉันเชิงปรามให้ปล่อยมือแต่ใ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 16.ดูแลคนป่วย
16รู้สึกตัวขึ้นมาในตอนเช้ามืดเหลือบไปมองนาฬิกาข้างผนังบงบอกถึงเวลาตีห้าครึ่ง สมองกำลังคิดคำนวณว่าเกิดอะไรขึ้นมันไม่ใช่ความฝันใช่มั้ย ฉันอยากให้คนที่พยุงคือไบรอันต์ ฉันอยากให้คนที่อุ้มฉันวิ่งมาส่งโรงพยาบาลคือไบรอันต์ ฉันอยากลืมตาขึ้นมาเจอไบรอันต์เป็นคนแรก แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นได้แค่ความฝัน ในวันที่ฉันป่วยเขากลับไปอยู่กับผู้หญิงอีกคน ฉันนั่งเฝ้ารอคอยมองประตูเป็นชั่วโมงเขาก็ยังไม่มา จนฉันถอดใจแล้ว คิดว่าเขาคงไม่มาแล้วฉันดีใจมากที่เห็นไบรอันต์เปิดประตูเข้ามาน้ำตาเจ้ากรรมมันก็ไหลเป็นสายเพียงแค่เห็นหน้าเขา ไบรอันต์วิ่งหน้าตั้งเหมือนตกใจเหมือนเป็นห่วงฉันมากแต่ทำไมเขาไม่รับโทรศัพท์ แต่ทำไมเขาถึงอ่านข้อความแล้วไม่ตอบฉันอยากรู้ เขาแสดงละครอยู่หรอ หึ เขาไม่เคยทำตามสัญญาได้เลยสักครั้งฉันกวาดสายตาไปรอบๆห้องที่ว่างเปล่าพลางพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง ขนาดฉันนอนอยู่โรงพยาบาลแท้ๆเขา
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 15.ถามใจตัวเอง
15"เป็นไงบ้าง" ไอ้มอสถามคนไข้ที่นอนอยู่บนเตียงพึ่งฟื้น"..." แต่ดูเหมือนคนที่พึ่งฟื้นจะไม่ได้สนใจเอาแต่สอดส่องสายตามองหาใครไปทั่ว"นินิวเป็นไงบ้าง" ครั้งนี้เป็นไอ้ซีโน่ที่สะกิดบ่าเรียกสติ"ดีขึ้นแล้วคะ ^^" เธอหันกลีบมาตอบแล้วยิ้มบางๆส่งมาให้ ผมนี้โล่งอกเลยหมอเข้ามาตรวจกลังจากได้รับแจ้งว่าคนไข้ฟื้นแล้ว"ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะครับ ถือว่าโชคดีมาก หมอขอดูอาการคนไข้อีกสักสามสี่วันนะครับ ตอนนี้ขอให้คนไข้ได้พักผ่อนมากๆนะครับ""ขอบคุณมากครับ" ผมกับเพื่อนยกมือไหว้หมอ"เดียวมันก็มา"ผมบอกคนที่เอาแต่มองประตูเฝ้าคอยไอ้ไบรอันต์มันนี้ก็จริงนะทิ้งน้องไว้ตั้งแต่บ่ายทั้งที่น้องป่วยถึงจะโทรบอกพวกผมมาดูแทนก็เถอะป่านนี้มันยังไม่มาเลย สักวันมันจะเสียใจเชื่อผมเถอะไบรอันต์ทันทีที่ผมเห็นข้อความจากไอ้ซีโน่ ไอ้เทรเลอร์ ไอ้มอส ผมก็แทบจะบินมาโรงพยาบาลเลย ตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงมาก เหมือนมันจะขาดใจตายยังไงไม่รู้ พอมาถึงหน้าห้องผมไม่รีรอเปิดเข้าไปอย่างเร็ว"เป็นไงบ้าง หึ " ผมเข้าไปชิดขอบเตียงลูบหัวคนตัวเล็กที่หน้าซีดเหมือนไก่ต้ม"กูกลับก่อนนะ" คนตัวเล็กยังไม่ได้ตอบ ไอ้เทรเลอร์ก็พูดแทรก"อืม ขอบใจพวกมึงม
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 14.ความจริง/เข้าโรงบาล
14เลื่อนลงไปเรื่อยๆก็จะเป็นเหตุการณ์ต่างๆแต่ละวันที่ผ่านมาสองอาทิตย์จะมีรูปไบรอันต์อยู่ทุกรูป ทุกวันที่เขาบอกว่างานยุ่งที่แท้ก็ไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนัง กับคนรักของเขานั้นเอง ฉันนี้โง่เนาะ เห็นแบบนี้แล้ว ฉันควรจะสู้หรอ หึ ตลอดที่อยู่ด้วยกันมา ฉันไม่เคยไปดูหนังกับไบรอันต์สักครั้ง ไปเดินชอปปิ้งก็นานๆไปทีแถมฉันยังต้องคุมเขาไปเป็นเพื่อน แต่ดูสิพอไปกับผู้หญิงอีกคนเขากลับยิ้มหน้าระรื่นเชียวอ้วก อ้วก อ้วกฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที รู้สึกปั่นป่วนในท้องไปหมดตอนนี้ ฉันโกงคออ้วกที่ชักโครก อย่างเอาเป็นเอาตาย"เฮ้ย! นิว เป็นไรมากมั้ย?" เสียงพี่เทรเลอร์ถ้าฉันจำไม่ผิด พี่เขามาได้ไงนะ พี่เขาเข้ามาลูบหลังให้ฉันอย่างไม่รังเกียจรึเปล่า ฉันยังไม่เห็นหน้าพี่เขาตอนนี้
