MasukShare
6.หวานๆ ncนิดๆ
Terakhir Diperbarui:
2024-12-16 21:42:426
ผมออกมานั่งรอยัยปีศาจที่โต๊ะอาหาร รู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้ก็ยัยปีศาจจะได้กินอาหารฝีมือผมเป็นครั้งแรกในชีวิตหนะสิถึงจะเป็นแค่ข้าวต้มก็เถอะ ผมทำอาหารเป็นแต่ไม่เก่ง!และไม่ค่อยชอบทำมันสักเท่าไหร่ ยกเว้นว่าพวกไอ้ซีโน่มันจะมาห้องแล้วไม่มีใครซื้ออะไรมากินนั้นแหละผมถึงจะทำ
"เสร็จแล้วๆ มีอะไรกินบ้างอะ " ยัยปีศาจวิ่งออกจากห้องนอนมาที่ห้องครัวทำท่าทางดี้ด่าอารมณ์ดีสุดๆ "ง่ะ ข้าวต้มหมู" ท่าทางที่ดี๊ด๊าเมื่อกี้หายไปหมดเหลือเพียงแต่หน้าที่ผิดหวังสุดๆที่เห็นว่าอาหารเช้าของวันเป็นอะไร ผมนี้เฟลเลยขอบอก
"ทำไม ก็ทำได้แค่นี้ จะกินก็กินไม่กินก็เททิ้ง" ผมพูดไม่สบอารมณ์สุดๆ คนอุตส่าห์ตื่นแต่เช้ามาทำให้แต่ดูหน้ายัยนี้สิ ทำไมข้าวต้มหมูทำไม กินไม่ได้รึไงกัน ชิ
"นายทำหรอ?_?" ยัยปีศาจนั่งลงตรงข้ามกับผมทำหน้าสงสัยสุดๆ
"เอ่อ"
"พูดไม่เพราะ " พูดจบก็ก้มลงคนข้าวต้มหมูไปมา ตักขึ้นเป่า
ฟู~~ ฟู~~
"หื้อออออออออออออออ... อร่อยอะ" จะหื้อยาวไปไหนผมนี้ลุ้นจนตัวโก่งไปหมดแล้ว โคตรๆลุ้นเลย แต่พอเธอบอกว่าอร่อยแค่นั้นแหละหน้าที่ไม่สบอารมณ์ของผมก็ยิ้มออก "นายนี้ก็ทำอาหารอร่อยเหมือนกันนะนี้"
"มันแน่อยู่แล้ว" ผมกอดอกเชิดหน้าไหวไหล่ภูมิใจสุดๆ (มั่นหน้า)
ฟู~~ ฟู~~
ยัยปีศาจก้มลมตักโจ๊กกินเรื่อยๆไม่สนใจผมเลยสักนิด แล้วผมจะสนใจทำไมหละ ชิ นี้ผมเป็นอะไรงอนยัยนี้เพราะถูกเมินหรอ ไม่ใช่หรอกน่า ก้มลงตักข้าวต้มในถ้วยตัวเองกินไปเงียบๆจนหมดถ้วยถึงลุกขึ้นเดินไปเอายาที่ห้องนอนออกมาให้ยัยปีศาจ
"อ่ะ นี้ยา " ผมแกะยาที่ต้องกินหลังอาหารมื้อเช้ายื่นให้
ยัยปีศาจรับไปโดยดีแต่สีหน้าดูขยาดๆกับเม็ดยาอยู่เหมือนกัน สงสัยคงไม่ชอบกินยาหนะสิ ยัยนั้นมองเม็ดยาอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจโยนมันเข้าปากตามด้วยน้ำ
อึก อึก
"ขอบใจนะ ^^" ยัยนี้เป็นน้องผมนะเธอน่าจะพูดว่า 'ขอบคุณ' ไม่ใช่หรอ ผมต้องสอนภาษาไทยให้ยัยนี้ด้วยรึเปล่าเนี่ย
"อืม"
"ว้าย..." ผมก้มลงไปอุ้มยัยปีศาจขึ้นจากเก้าอี้ทำให้เธอกรี๊ดร้องโวยวาย กอดคอผมแน่น
ผมอุ้มยัยปีศาจเดินมาที่โซฟาหน้าทีวีแล้วค่อยๆวางเธอลงไม่เบาไม่แรง ก็แค่อยากแกล้งเล่นเฉยๆ
"วางเบาๆไม่ได้รึไง " ผมไม่ได้วางแรงขนาดนั้นนะยัยนี้ก็พูดซะ
หลังจากวางยัยปีศาจลงก็เดินไปหยิบกล่อยปฐมพยาบาลที่เอามาจากมหาลัยเมื่อวานแล้วเดินกลับมาหายัยปีศาจที่นั่งอยู่โซฟาไม่ไปไหนแค่สอดส่องสายตามองตามตลอด ผมวางกล่องปฐมพยาบาลลงที่โต๊ะแก้วเตี้ยๆหน้าโซฟาพลางนั่งลงที่โซฟาตัวเดียวกับยัยปีศาจแต่อีกฝั่ง
นินิว
กรี๊ดดดดด อยากกรี๊ดให้ห้องแตกไปเลย วันนี้มีเทพบุตรมาปลุกฉันด้วยแหละและเขาก็ยังทำข้าวต้มหมูให้ฉันด้วยทีแรกฉันกะว่าจะไม่กินแล้วก็ฉันอยากกินอะไรที่มันเป็นเส้นๆหนิ แต่พอเขาบอกว่าเขาทำ แล้วหน้าตายังไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่ที่ฉันผิดหวังกับอาหารมื้อแรกของวัน แค่นั้นแหละฉันก็จัดการซัดมันเรียบเลยแต่ขอบอกว่าเขาทำอาหารอร่อยมาก ไม่ได้อวยว่าที่สามีเลยนะ จริงๆ 555
วันนี้ไบรอันต์น่ารักแต่เช้าเลยเมื่อคืนเขาก็น่ารักมั้ง แต่รู้แค่ว่าตอนนี้ดีต่อใจมากเลย^^ และตอนนี้เขากำลังล้างแผลให้ฉันอยู่หนะสิ เขาไม่มีทีท่าจะรังเกียจเลยเขาจับเท้าฉันขึ้นมาไว้บนตักแล้วค่อยๆแกะผ้าพันแผลออกเบาๆและทันทีที่ฉันเห็นนิ้วเท้าตัวเองก็ตกใจแบบเวอร์ไปเลย เล็บหัวแม่เท้าฉันเหลือแค่เสี้ยวเดียว ถ้าจะเหลือไว้แค่นี้เอาออกหมดเถอะ_ _! แล้วฉันจะใส่ร้องเท้าอะไรได้ละทีนี้ยิ่งชอบใส่แต่ร้องเท้าผ้าใบอยู่ด้วย ให้ตายเถอะ
"โอ๊ยยย เจ็บ" ฉันชักเท้ากลับทันทีที่เขาเอาแอลกอฮอล์แตะแผลฉัน มันทั้งเจ็บทั้งแสบพร้อมๆกัน
"แป๊ปเดียว " เขายื้อเท้าฉันเข้าไปหาอีกรอบ แต่ใครมันจะไปยอมหละ
"ไม่ ไม่เอานะไบรอันต์ " ตอนนี้ฉันเตรียมจะลุกเดินหนีแล้วแต่ไบรอันต์คว้าตัวไว้ก่อน
"ไม่ล้างแผลเดียวมันก็เน่าได้ตัดนิ้วทิ้งนะนินิว " เขาพูดอย่างจริงจังจ้องหน้าฉัน ผลักฉันกลับไปนั่งตามเดิน ส่วนเขานั่งหันหลังให้ฉันจับเท้าฉันไปวางไว้บนตักแล้วลงมือล้างแผล
"โอ๊ยยย แสบๆๆๆ ไบรอันต์!" ฉันชักขาคือ ทั้งดิ้นขาจนสุดแรง แต่เขาก็แรงเยอะกว่ากดขาฉันไว้
"อยู่นิ่งๆสิ ไม่งั้นฉันปล้ำเธอแน่" เขาหันกลับมาตวัดสายตาให้แล้วพ่นคำพูดใส่หน้า และมันก็ได้ผลฉันหยุดดิ้นเป็นปลาแช่แข็งไปเลย
ฉันนั่งมองหลังคนตัวโตที่ก้มๆเงยๆอยู่กับเท้าฉันอย่างตั้งใจ ไบรอันต์เป็นคนตัวโตสูงมากๆเลยแหละเมื่อเทียบกับฉันที่สูง165 ซม. เขามีรูปร่างที่สมส่วนมากๆตัวเขาจะค้อนข้างหนาแต่ไม่ได้หนามากแบบสมส่วนอะ วันนี้เขาใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีขาวกับกางเกงบ๊อกเซอร์สีฟ้าอ่อน แค่นี้เขาก็ดูดีเป็นบ้าเลย
"เสร็จแล้ว " เขาบอกพลางเอาเท้าฉันวางลงที่พื้นเบาๆ แล้วหันกลับไปจัดการเก็บอุปกรณ์ล้างแผล
จุ๊บ
"ขอบคุณนะ" ไม่รู้มีอะไรดึงดูดให้ฉันกล้าเข้าไปกอดเขาจากด้านหลังแถมยังจุ๊บหลังเขาอีกตางหาก นี้ฉันต้องบ้าแน่ๆ แต่ทำไมฉันถึงไม่อยากผละออกจากหลังกว้างๆนี้เลยนะ ฉันแนบหน้าลงบนหลังไบรอันต์แล้วสูดดมเอากลิ่นอายของตัวเขาให้ชุ่มปอด
จุ๊บ
"เป็นไร หึ" เขาหันกลับมาเผชิญหน้ากับฉัน ยกมือขึ้นกุมแก้มทั้งสองข้างของฉันก้มลงหอบหน้าผาก แล้วถาม
"เปล่า แค่อยากกอด" ฉันตอบเข้าแล้วดึงเขาเข้ามากอดอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันแนบแก้มกับหน้าอกล่ำๆของเขาด้วยแหละ กลิ่นกายเขามันช่าง...
"อื้อ..." เขาผลักฉันออก ก้มลงประกบปากกับปากฉันอย่างรวดเร็วจนฉันตั้งรับไม่ทัน เขาค่อยๆละเมียดละไมดูดริมฝีปากฉันเบาๆก่อนจะสอดปลายลิ้นเข้าไปหยอกล้อลิ้นฉันในปาก จูบมันหวานแบบนี้เองหรอ ฉันเหมือนลอยอยู่บนปุยนุ่นสีชมพูแล้วค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง แดงขึ้นเรื่อยๆ ก็ตอนนี้เขาเริ่มลุกฉันหนักขึ้นมันเปลี่ยนเป็นจูบที่ร้อนแรงกระชากวิญญาณไปแล้วตอนนี้ และฉันก็เริ่มจะหมดอากาศหายใจแล้วด้วย
"อื้อออ!" ฉันผลักเขาออกมาหายใจอย่างยากลำบาก
เฮือก เฮือก!
ฉันเหนื่อยหอบจนหายเข้าแรงๆให้ถึงปอดก่อนที่จะเป็นลมตายไป
"แค่จูบเหนื่อยแล้วหรอ หึ " ไอ้คนตรงหน้ายิ้มเยาะ ผลักฉันล้มนอนบนโซฟาขึ้นคร่อม ปัดปอดผมที่ติดแก้มออกให้
จุ๊บ
เขาหอมแก้มฉัน
"หายใจไม่ทันนี่" ฉันเถียงเขากลับหน้าง่ำ
จุ๊บ
เขาจุ๊บปากฉันอีกแล้ว แล้วยังจะมาทำหน้าตาหล่อๆใส่ฉันอีก แค่นี้ก็จะละลายตายอยู่แล้วนะ
Bab terkait
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 7. ค้าง
7"ไม่มีใครตายเพราะจูบหรอกรู้มั้ย " ไบรอันต์ก้มลงกระซิบข้างหูเบาๆด้วยเสียงที่เซ็กซี่"ใครจะไปรู้" ฉันเถียงกลับหน้าแดงระเรื่อจุ๊บเขาจุ๊บปากฉันอีกรอบ เลื่อนปากไปห้อมแก้มทั้งสองข้างไล่ลงไปดูดซับที่คอจนรู้สึกเจ็บจี๊ด เขาไล่ปากพรมจูบไปทั่วคอแล้วค่อยๆไล่ลงไปยังเนินอกอวบอิ่มของฉัน มือเขาก็ไม่ว่างเลื่อนเข้าไปในเสื้อฉันตอนไหนไม่รู้ ตอนนี้สะกิดตะขอบราฉันออกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว"อ่ะ ..." เขาดูดตรงเนินอกฉันอีกแล้ว เจ็บเป็นบ้าแต่มันมีความรู้สึกแปลก และนี้มันเป็นครั้งแรกของฉันที่มีสติทำแบบนี้กับเขา ครั้งแรกฉันไม่มีสตินี่"ยกหัวขึ้น" เขาสั่งด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วดึงเสื้อให้พ้นจากหัว พร้อมกับดึงบราออกไปด้วย ตอนนี้ฉันโป๊ช่วงบนต่อหน้าเขาอยู่ น่าอายเป็นบ้า ฉันรีบเอามือขึ้นปิดหน้าอกตัวเองแล้วหันหน้าหนีไปอีกทางจุ๊บ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-16รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 8.Nc เต็มๆ
8หลังจากวันนั้นที่เพื่อนเขากลับหมดแล้วไบรอันต์ก็ไม่ปล่อยฉันลงจากเตียงเลยเขารังแกฉันทั้งคืนพอรุ่งเช้าฉันก็ถึงกับล้มป่วยเพราะเขา และทุกวันนี้ไอ้บ้านี้ก็หื่นขึ้นเรื่อยๆอยู่นิ่งเป็นไม่ได้เขาต้องลวนลามฉันตลอด เขาเป็นโรคอะไร รึกินยาผิดขวดหรือเปล่าก็ไม่รู้ บางทีฉันก็คิดว่าเขากลับไปเป็นแบบเดิมน่าจะดีกว่านะ _ _!ฉันไปเรียนได้อาทิตย์กว่าแล้วใส่รองเท้าแตะไป! ชีวิตฉันมันน่าเวทนาจริงๆเลย อ้อฉันมีเพื่อนแล้วนะขอบอกๆและฉันก็สนิทกับพวกเขาเร็วมากๆเลยแหละมียัยแจกันผู้กระโดกกระเดกบางทีฉันก็ปวดหัวกับยัยนี้นะแต่ก็เข้ากันได้ดีอะขาลุยเหมือนกัน ส่วนยัยซอลเป็นผู้หญิงเปรี้ยวจี๊ดจนเสียวฟันไปเลยแหละ "อ่ะ นี้! นอนดีๆสิอย่าลวนลามนะ" ฉันสงเสียงปรามให้คนที่นอนหนุนตักฉันนอนดีๆ ก็เขานะสิลากฉันออกมานั่งดูบอลด้วยแล้วก็มานอนหนุนตักลวนลามฉันอยู่นี้ ตกลงจะดูบอลหรือลวนลามฉันกันแน่"ใครบอกให้เธอน่าเอาเอง " ไอ้คนปากร้ายพูดไม่อายไม่กระดากปากเลยรึไงนะ แต่ฉันเป็นคนฟังยังอายแทนเลย"ชิ! เอามือนายออกจากหน้าอกฉันเดียวนี้แล้วหันกลับไปดูบอลนายนู้นไม่งั้นฉันจะเข้าไปนอน!" ฉันยื่นคำขาดให้ไบรอันต์มือปลาหมึก ก็เขาเลิกเสื้อฉันขึ้นจูบท้องฉั
Terakhir Diperbarui : 2024-12-17รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 9.งอล หวานๆ
9หลังจากที่ทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับไบรอันต์ฉันก็นอนหอบเหนื่อยนี้ก็ปาเข้าไปจะสี่ทุ่มแล้วบ้าจริง ดูเขาสิยังยิ้มแป้นอยู่ได้ เราตกลงกันว่าสองรอบ ใช่!เขาหนะสอง แต่ฉันมันกี่รอบกัน หึย!! แล้วยังมีหน้ามายิ้มให้ฉันอีกนะ"ยิ้มอะไร" ฉันตวัดสายตาค้อนเขา"เมียน่ารักครับ ครางดังด้วย" ไบรอันต์โน้มหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกเราชนกัน และคำพูดประโยคสุดท้ายของเขามันทำให้ฝ่ามือฉันลอยไปตกอยู่ที่แขนของเขาอย่างแรง ฉันอายนะไอ้บ้านี้เพี้ย"นี่!!" ฉันหน้างอหงำปากจู๋มองคนตรงหน้าที่ยิ้มไม่สะทกสะท้าน แล้วซุกซบกับอกแกร่ง"โอ๋ โอ๋ ไม่งอนนะครับ "จุ๊บไบรอันต์กอดตอบพลางลูบหัว ก้มลงมาหอมหน้าผากทีหนึ่ง
Terakhir Diperbarui : 2024-12-17รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 10.ทำโทษ
10"มองไรนักหนาว่ะ" ไบรอันต์สบถออกมาอย่างอารมณ์เสียสุดๆ เฮ้ยเขาเห็นหรอฉันอุตส่าห์แอบมองนะแต่ทำไมต้องอารมณ์เสียขนาดนั้นด้วยหละ ฉันมองหน้าเขาก็ไม่ได้หรอ"ขี้หวงจัง มองก็ไม่ได้" ฉันทำหน้างอใส่คนข้างๆ"ใช่หวง! ฉันมองได้คนเดียว กลับไปเธอเจอดีแน่!" เขาคาดโทษฉัน แล้วเมื่อกี้ฉันทำอะไรผิดนี้ฉันงงนะตกลงมันเรื่องอะไร"พูดอะไรเนี่ย"คิ้วขมวดมองหน้าไบรอันต์"กลับ! " ไบรอันต์ลุกขึ้นดึงแขนฉันให้ลุกขึ้นตามแล้วเดินดุ่มๆออกไปไม่บอกลาใครซึ่งฉันก็โดนลากไปด้วยแทบจะลอยไปเลยแหละจะรีบไปไหนของเขาเนี่ย"เฮ้! ""ไปไหนว่ะ"เสียงพี่มอส พี่เทรเลอร์ตะโกนไล่หลังมาแต่คนที่กำลังลากฉันกลับไม่สนใจ ตั้นหน้าตั้งตาเดินออกจากผับ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-17รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 11.หวานๆอีกแล้ว
11"อย่าใส่สั้นอีกนะ หวงรู้มั้ย" ไบรอันต์ดึงฉันลงมานั่งคร่อมตักเขาแล้วจุ๊บปาก พูดเสียงหวานรู้งี้ฉันให้เขาตีสองครั้งก็จบ ไม่ต้องเจ็บที่เขาดูดเป็นรอยแดงแบบนั้นหรอก"ก็ได้^^" ฉันเอาหน้าผากไปชนกับหน้าผากไบรอันต์แล้วยิ้มหวานให้เขาเพี้ย!"ลงโทษไปแล้วไงสองครั้งตีอะไรอีก เจ็บนะ" ฉันสะดุ้งที่เขาฟาดมือลงบนก้นที่มีแต่กางเกงในตัวบางปกปิดอยู่"อันนี้หมั่นไส้ครับ น่ารักเกินไป " โอ๊ย เขานี้มัน พูดแบบนี้ใครจะโกรธลงเนี่ย เขานี้มันจริงๆเลย "ง่วงอะ นอนตรงนี้ได้มั้ย" ฉันเอามือคล้องคอไบรอันต์ไว้แล้วซุกหน้าลงกับบ่าเขาขอนอน "ไปนอนในห้องจะได้สบาย" "อุ้มหน่อย" ฉันบอกทั้งที่หลับตากอดคอเขาแน่น"จริงๆเลย" ถึงเขาจะว่าแบบนั้นก็ยอมลุกขึ้นอุ้มฉันในท่าเจ้าหญิงเข้ามาในห้องนอน วางฉันลงบนเตียงเบาๆพอเขาวางฉันลงเหมือนฉันจะเคลิ้มหลับไปเลย ก็มันง่วงมากจริงๆอะ นี้มันกี่ทุ่ม ตีไหนแล้วก็ไม่รู้ไบรอันต์สุดท้ายท้ายสุดผมก็ต้องมีผู้ติดตามมาด้วย วันนี้ผมจะเข้ามาคุยงานกับเพื่อนเฉยๆ แต่ยัยปีศาจของผมไม่ยอม ขนาดเสียแรงไปกับกิจกรรมเข้าจังหวะตั้งหลายน้ำ แม่คุณก็ยังอึดตามผมมาจนได้ แล้วดูการแต่งตัวเธอสิ กางเกงจะสั้นไปไหน แล้วเสื้อหน
Terakhir Diperbarui : 2024-12-18รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 12.เริ่มเปลี่ยน
12ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่กับไบรอันต์ กี่เดือนแล้วนะ รู้แค่ว่าตอนนี้ไบรอันต์เรียนจบแล้ว เย้ๆ แต่ฉันยังไม่จบ จะดีใจทำไม ฉันต้องแยกกับไบรอันต์นะ เขาต้องทำงาน ฉันต้องเรียน เซ็งเลยอะ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ ดูดีไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะหน้าตา หุ่นที่นายแบบยังอาย เรียนก็เก่งเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ทำงานก็เก่ง บ้านก็รวย ใครจะเพอร์เฟคต์เท่าแฟนฉันบ้าง (ยักไหล่)ฮ่าฮ่าฮ่าถึงไบรอันต์จะทำงานแต่ถ้าวันไหนฉันมีเรียนเช้าเขาก็จะไปรับไปส่งตลอด แต่วันไหนฉันไปเรียนสายก็ขับรถไปเอง ไบรอันต์ซื้อรถคันใหม่ราคาแพงฉี่แถบลาดให้ฉันด้วย อิจฉาฉันมั้ยๆ อิอิ ตลอดระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ไบรอันต์เทคแคร์ดูแลฉันดีมาก เหมือนเปลี่ยนไปคนละคนจากตอนแรกเลยแหละ ส่วนฉันก็เป็นแฟนดีที แต่ก็มีงอแงบ้างก็แค่นั้น แต่ช่วงนี้ไบรอันต์งานเยอะมากๆ เขาเอาเวลาไปทุ่มอยู่กับงานซะส่วนใหญ่ ถึงฉันจะมีเรียนเช้าแต่ก็ต้องขับรถไปเองเหมือนวันนี้ไง เฮ่อ...แหมะ"ว่าไงหน้าหงอยมาเชียว " ยัยซอลถามฉันทันทีที่ฉันนั่งลงที่โต๊ะหน้าคณะ"จะมีไรสามีชีไม่มาส่งหนะสิ โฮ๊ะๆ" ยัยแจกันพูดแทรกตอบแทนฉัน แล้วหัวเราะะปิดปาก รู้ดีเสียจริง"..." ฉันไม่ตอบพวกมัน นั่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะแ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-18รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 13.ป่วย
13ฉันขับรถออกจากคนโดมาเรื่อยๆไม่รู้จะไปไหนดีหาที่สงบๆนั่งคิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้มันเร็วมาก ฉันพึ่งรู้ว่าไบรอันต์มีแฟนตอนเช้า กลับมาห้องก็เจอเซอร์ไพรส์ที่ว่า เขายังไม่เลิกกับแฟนแถมมีฉันเข้าไปในชีวิตพวกเขาอีกด้วย ไบรอันต์บอกว่า ไม่รู้ว่าฉันจะจริงจังขนาดนี้ หึ เขาคิดว่าฉันเสียตัวให้เขาเล่นๆหรอ เขาคิดว่าคำสัญญาบ้าบอนั้นเล่นๆหรอ หึ ฉันอยากจะ....ฉันนั่งร้องไห้จนพอใจ คิดว่าตัวเองตัดสินใจได้แล้ว ยกแขนขึ้นดูนาฬิกานี่ก็เลยเวลาเลิกเรียนมามากแล้ว ฉันควรกลับคอนโดได้แล้ว ฉันคิดว่าการตัดสินใจของฉันครั้งนี้มันจะถูกนะ ฉันจะสู้ผู้หญิงคนนั้นให้ได้เลย"อ้าวกลับมาแล้วหรอ? " พี่เทรเลอร์ทักฉันก่อนใคร ที่เดินเข้าห้องมา พวกพี่ๆเขายังไม่กลับกันอีกหรอ"คะ ^^" ฉันยิ้มตอบให้เพื่อนๆของไบรอันต์ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"นี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว เลิกเรียนนานแล้วไม่ใช่?" ไบรอันต์ถามกระชากเสียงไม่สบอารมณ์สุดๆ ฉันสิต้องเป็นคนต่อว่าเขาไม่ใช่เขามาว่าฉันแบบนี้"2ทุ่มคะ เลิกบ่าย4โมง " ฉันสบตาตอบไบรอันต์ ฉันไม่กลัวเขาหรอก ฉันจะต้องสู้เขา "เดียวพวกกูกลับก่อนแล้วกันมิเกลโทรตามแล้ว" ดูเหมือนพี่ซีโน่จะเห็นลางไม่ดีเลยขอก
Terakhir Diperbarui : 2024-12-19รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 14.ความจริง/เข้าโรงบาล
14เลื่อนลงไปเรื่อยๆก็จะเป็นเหตุการณ์ต่างๆแต่ละวันที่ผ่านมาสองอาทิตย์จะมีรูปไบรอันต์อยู่ทุกรูป ทุกวันที่เขาบอกว่างานยุ่งที่แท้ก็ไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนัง กับคนรักของเขานั้นเอง ฉันนี้โง่เนาะ เห็นแบบนี้แล้ว ฉันควรจะสู้หรอ หึ ตลอดที่อยู่ด้วยกันมา ฉันไม่เคยไปดูหนังกับไบรอันต์สักครั้ง ไปเดินชอปปิ้งก็นานๆไปทีแถมฉันยังต้องคุมเขาไปเป็นเพื่อน แต่ดูสิพอไปกับผู้หญิงอีกคนเขากลับยิ้มหน้าระรื่นเชียวอ้วก อ้วก อ้วกฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที รู้สึกปั่นป่วนในท้องไปหมดตอนนี้ ฉันโกงคออ้วกที่ชักโครก อย่างเอาเป็นเอาตาย"เฮ้ย! นิว เป็นไรมากมั้ย?" เสียงพี่เทรเลอร์ถ้าฉันจำไม่ผิด พี่เขามาได้ไงนะ พี่เขาเข้ามาลูบหลังให้ฉันอย่างไม่รังเกียจรึเปล่า ฉันยังไม่เห็นหน้าพี่เขาตอนนี้
Terakhir Diperbarui : 2024-12-19
Bab terbaru
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 46.ตอนจบ NCหวานๆ
46ไลน์ ไลน์ผมคว้าโทรสัพท์ของยัยปีศาจขึ้นมาดูทันทีที่มีเสียงไลน์เข้ามา ผัวไง ทำไรก็ไม่ผิดครับ ผมกดเข้าไปเปิดอ่านข้อความทันที'น้องนินิวทำไรอยู่ครับ''คิดถึง'อ่านจบปุ๊บผมแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเลย แม่งใครว่ะ ไอ้เหี้ยเอ้ย!!!! เจอดีแน่ยัยปีศาจ ผมสงบสติอารมณ์ตัวเองนั่งจ้องดูทีวี ใจมันร้อนรนเหมือนโดนไฟเผาเลยตอนนี้แอด~~~มาแล้วยัยตัวดี ผมเหล่หางตามองคนที่เปิดประตูถือน้ำเข้ามา ทำหน้านิ่ง ไม่สนใจ"น้ำคะ" ยัยปีศาจยื่นแก้วน้ำมาให้ผม ยิ้มหวาน หึ ทำเป็นยิ้มเดียวเจอดี!!"นี้อะไร!!!" ผมโยนโทรศัพท์ลงที่นอนให้เธอได้ห็น"เอ่อ..." ยัยปีศาจจับโทรศัพท์ขึ้นไปดูแล้วทำตาโตตกใจ รีบวางแก้วไว้โต๊ะหัวเตียงแล้วขึ้นมาที่นอนจับแขนผมแน่น"เอ่อ อะไรพูดมาดิว่ะ" ตอนนี้ผมโมโหสุดๆ ยิ่งมาเห็นท่าทีที่เธอทำผมยิ่งโมโห"ฮืออ ทำไมต้องดุเสียงดังด้วย ฮือออ " อาว นี้ผมผิดหรอ??? ยัยปีศาจไม่ตอบแต่ร้องไห้เป็นเขื่อนแตกที่ผมพูดเสียงดัง "..." ผมไม่พูดอะไรแต่ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาออกให้คนตัวเล็กเบาๆ"เขาเป็นผู้ชายที่ อึก นิวเคยกินข้าวด้วย" ผมรู้สึกผิดหวังขึ้นมาทันที เธอนอกใจผม?"...""ยัยซอล กับแจกันอ่ะ หลอกให้ไปกินข้าวกับผู้ชายคนนี้ นิวไม
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 45.คิดถึง หวานๆ
45ไบรอันต์ผมรอวันนี้มานานมากวันนี้จะได้กลับมาหายัยเด็กดื้อ ยัยปีศาจของผม ผมฟื้นขึ้นมาเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว ผมไม่คิดว่าตัวเองจะรอดจากวันนั้นมาได้ผมคิดว่าผมคงตายไปแล้ว แต่เมื่อหนึ่งเดือนที่แล้วผมฟื้นขึ้นมาเจอพี่โบ๊ทพี่ชายผมเอง มันเรียนอยู่ที่อังกฤษทำกิจการที่นู้นเลยพี่โบ๊ทมันบอกผมว่าผมหลับไปปีหนึ่งเต็มๆ หลังจากที่หมอบอกว่าผมเป็นเจ้าชายนิทรา มันก็เอาผมมารักษาที่นี่โดยไม่ให้ใครเข้ามาวุ่นวาย เพราะมันไม่อยากให้ใครหวังกับการฟื้นของผมมากนัก อยากให้ทุกคนชินกับการที่ไม่มีผมมันจะเป็นการดีกว่า ใช่ผมก็คิดแบบนั้นนะ ตอนที่ผมฟื้นขึ้นมาผมไม่สามารถที่จะเดินหรือทำอะไรได้เหมือนเดิมตามปกติเพราะไม่ได้ขยับตัวมาหนึ่งปีเต็ม ผมคิดถึงยัยปีศาจนั้นมากถึงมากที่สุด หมอที่รักษาผมก็ดันชื่อนิวอีก มันก็ยิ่งคิดถึงเมียสิครับ ผมตั้งใจทำกายภาพบำบัดให้กลับมาเดินได้เหมือนเดิมให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้กลับไปหายัยปีศาจนั้น และผมก็ทำมันสำเร็จเพียงระยะเวลาแค่หนึ่งเดือน หมอบอกว่าผมฟื้นตัวเร็วมาก นี้สินะที่เขาบอกว่าความรักคือยาวิเศษฮ่าฮ่าฮ่าผมกลับไปหาพ่อแม่และเพื่อน ยกเว้นยัยปีศาจ ผมแค่อยากเซอร์ไพรส์และขอเธอแต่งงานเลยทีเดียวเลย
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 44.พบเจอ/ขอแต่งงาน
44ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้านิดหน่อยแล้วรีบลงไปที่นัดหมายกับยัยพวกนั้นทันที เดียวมันทำอย่างที่ขู่จริงๆ ฉันกลับไม่เป็นทำไงหละ ชิ มีเพื่อนเพื่อนก็ทิ้ง มีแฟนแฟนก็ทิ้ง ชีวิติฉันมีอะไรดีบ้างว่ะ"อ่าว ไปไหนกันหมด" ฉันลงมาที่นัดหมายมองไปรอบๆก็ไม่เจอใครสักคน ยัยพวกนั้นนัดฉันมาตรงนี้นี้น่ารึว่าฉันมาเลยเวลาหว่า ฉันยกแขนขึ้นดูน่าฬิกา ก็ไม่เกินนี้"เอ๊ะ!!" ฉันเดินดูรอบๆก็เจอกระดาษแผ่นเล็กกับลูกศร➡'เด็กดื้อ เดินตามลูกศรมา' เด็กดื้อหรอ ใช่ฉันหรอ มีแต่ไบรอันต์ที่ชอบเรียกแบบนี้ ไม่จริงมั้ง ใครเล่นตลกอะไรอยู่เนี่ย ถึงจะคิดแบบนั้นฉันก็เดินตามลูกศรไป ทุกๆลูกศรก็จะมีประโยคคำพูดแปะอยู่➡'คิดถึง' ใครเล่นอะไรเนี่ย ฉันเก็บกระดาษที่แปะกับลูกสร➡'ขอโทษที่ให้รอนาน' ยิ่งอ่านฉันก็ยิ่งคิดว่าต้องเป็นเขาแน่ๆ เขากลับมาหาฉันแล้วจริงๆหรอ อยู่ๆสิ่งที่พี่หมอนิวเล่าให้ฉันฟังก็วิ่งเข้ามาในหัว หรือผู้ชายคนนั้นคือไบรอันต์ ใช่พี่ของไบรอันต์เอาเขาไปรักษาหนิ ทำไมฉันถึงไม่คิดถึงข้อนี้นะ แล้วที่ยัยซอลกับยัยแจกันพาฉันไปซื้อชุด แล้วที่บอกฉันที่ห้องให้ลงมา ใช่มันต้องใช่แน่ๆ➡'คิดถึงพี่มั้ยเด็กดื้อ' ยิ่งเดินมาอ่านประโยคนี้ฉันยิ่งแ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 43.มีอะไรที่ทะเล
43ทะเลแสนงามฉันมาถึงที่พักที่ทะเลตั้งแต่เมื่อวานแล้วพร้อมกับยัยซอล แจกัน ยังจำได้มั้ยที่ฉันบอกว่าสองคนนั้นหนีแฟนมาเที่ยว แต่ตอนที่ยัยพวกนั้นไปรับฉันที่คอนโดดันมีผู้ชายสองคนนั่งอยู่ในรถมาด้วย คือ? มันคืออะไร??? ถ้าจะพาแฟนไปแล้วจะเอาฉันมาด้วยเพื่อ!! นี้ไงและฉันก็ต้องโดดเดียวไม่มีคู่เดินออกมาเล่นที่ชายหาดคนเดียวทะเลที่นี่สวยมากน้ำทะเลสีฟ้าใสมองเห็นพื้นทรายขาวละเอียดสะอาดตา ที่นี่ไม่ค่อยมีคนพลุ่งพล่านสักเท่าไหร่เพราะเป็นหาดของพวกคนมีอันจะกินที่สามารถมาพักที่นี่ได้ มีเงินอย่างเดียวไม่ได้นะต้องโง่ด้วย!!ฉันเดินเล่นมาเรื่อยๆมาหยุดอยู่หน้าชิงช้าใต้ต้นไม้ที่ให้ร่มเงา ฉันนั่งลงชิงช้าแกว่งไปมาเบาๆ สายตาทอดมองออกไปท้องทะเลสวย เมื่ออยู่ในความสงบ ที่ไม่มีผู้คนที่รู้จัก ฉันก็มักจะแสดงความอ่นแอออกมาเสมอ"คิดถึงจัง...." ยิ้มบางๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก้มมองเท้าตัวเอง"ถ้าตอนนี้ได้อยู่กับพี่นิวคงมีความสุขมากเลย " ฉันหันไปมองชิงช้าอีกอันที่อยู่ข้างๆกัน ฉันอยากให้เขามานั่งตรงนี้ พูดคุยหยอกล้อกับฉัน แต่มันก็คงเป็นได้แค่ความฝันรึเปล่า"นิวรออยู่ กลับมาหานิวนะ" น้ำตาที่คอยอยู่เป็นเพื่อนฉันยามเหงาไหลเทลงอาบ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 42.คิดถึงใจจะขาด
421 ปีผ่านไปหนึ่งปีสำหรับบางคนมันแค่เวลาไม่นานแต่สำหรับฉันตอนนี้มันช่างยาวนานเหลือเกินกว่าจะผ่านไปในแต่ละวันๆ แต่ละชั่วโมง แต่ละนาที แต่ละวินาที มันช่างยาวนานอะไรอย่างนี้ ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้วมีงานทำแล้วด้วย ฉันเลือกที่จะเปิดกิจการเกี่ยวกับเพชรพลอยที่เมืองไทย จะเรียกว่าฉันมาเปิดสาขาที่ไทยก็ว่าได้แม่กับพ่อก็ดีใจที่ฉันรู้จักทำงานและสืบทอดกิจการถึงจะเริ่มต้นด้วยการเปิดสาขาที่ไทยก็เถอะมีบางคนถามฉันว่า ทำไมไม่กลับไปหาพ่อแม่ทั้งที่เรียนจบแล้ว อยู่นี้ก็ไม่มีใคร ฉันก็อยากกลับไปนะแต่ฉันทิ้งบ้านหลังนี้ไม่ได้ ถึงฉันจะมาอยู่เวลาไม่นานแต่มันกลับผูกพันธ์ มีเรื่องราวต่างๆมากมายที่ฉันไม่อยากลืมมัน ฉันจดจำทุกเหตุการณ์ภาพทุกภาพมุมทุกมุมในห้องนี้ไว้ในความทรงจำฉันมักจะไปทีที่หนึ่งหลบหลีกจากโลกภายนอกที่โหดร้ายได้ ฉันขับรถออกชานเมืองมาเรื่อยๆจนถึงแปลงกุหลาบมากมายหลายสี ฉันเลี้ยวรถเข้าจอด หอบช่อดอกไม้สีขาวเดินลงจากรถ เดินตรงไปที่สุสานเอามือปัดฝุ่นที่ติดเพียงเล็กน้อยออก ที่นี่มีคนดูแลอย่างดีเลยล่ะ ฉันนั่งลงกับพื้นวางช่อกุหลาบลง"เป็นไงบ้างคะ สบายดีใช่มั้ย อยู่นี้คงไม่เหงาเท่าหนูหรอกใช่มั้ยคะย่า ย่าอยู่ได
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 41.เด็กดื้ออย่าร้อง
41"อิ่มจัง" ฉันวางช้อนลงแล้วลูบท้องตัวเองปอยๆ"ไม่อิ่มก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วเด็กดื้อ" ไบรอันต์ยกมือขึ้นมาลูบหัวให็แล้วยิ้มเอ็นดูหลังจากที่กินอิ่มแล้วไบรอันต์ก็เรียกพนักงานมาเช็คบิล"ป่ะไปเดินเล่นกันดีกว่า " ฉันดึงมือคนตัวโตให้ลุกขึ้นไปเดินเล่นสะพานที่เขาบอกว่าจะพาไป(ได้ยินข่าวว่าเธออ้อน)อ่าวไม่ใช่หรอ(ตลก!) ฉันใช่มั้ยที่อ้อนจะไปเองฮ่าฮ่าฮ่า ฉันกับไบรอันต์เดินกอดคอกันมาที่สะพานไม้ที่มีไฟติดตลอดทางอย่างสวยงาม ลมพัดเอื่อยๆอากาศเย็นสดชื่นที่สุด"ที่นี่สวยจัง" ฉันปล่อยแขนไบรอันต์วิ่งกางแขนไปกลางสะพานรับลมเย็นๆ อากาศสดชื่นๆ"เดียวรอพี่ด้วย" เสียงไบรอันต์ที่วิ่งตามหลังฉันมา"ฮ่าฮ่าฮ่าแน่จริงก็ตามมาให้ทันสิ" ฉันวิ่งหนีไบรอันต์ออกมาไกลกวักมือเรียก"อย่าหนีนะเด็กดื้อ" เขาพยายามวิ่งมาหาฉันแต่ใครจะยอมให้จับได้ล่ะฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้มันช่างเป็นอะไรที่มีความสุขที่สุด^^"มาดิเร็วๆเลยฮ่าฮ่าฮ่า" "นิวมันอันตราย กลับมาก่อน!" ฉันหันหลังกลับไปมองไบรอันต์ที่เริ่มเรียกเสียงดุ"อ่ะ ขอโทษคะ " ฉันก้มหัวลงขอโทษบุคลที่ฉันเดินชนเมื่อกี้"มีความสุขกันจริงเลยนะ" เสียงนี้! ฉันเงยหน้าขึ้นมองทันทีที่ได้ยินเสียงนั้นแล้วต้อ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 40.NC++++ยาว
40"ค่อยๆนั่งลง" ไบรอันต์ประคองสะโพกฉันให้นั่งลงทับแกนกายที่ตั้งผงาด"อ่ะ ซี๊ดดดด" ฉันจับบ่าไบรอันต์ไว้สองข้างแล้วค่อยๆนั่งลงช้าๆอย่างที่เขาบอกพรึบ!"อ่าาาา""ซี๊ดดด"ไบรอันต์แหงนหน้าขึ้นคำรามระบายอารมณ์เสียวเช่นฉันที่ซี๊ดปากกอดคอไบรอันต์แน่นเมื่อแกนกายเขาถูกน้องน้อยฉันกินเข้าไปจนหมดตับ ตับเมื่อทุกอย่างเข้าที่ไบรอันต์ก็เป็นคนกระแทกสะโพกขึ้นอัดใส่ฉันที่กำลังดูดคอเขา"อื้ออ อ่ะ อ่ะ" ฉันครางร้องท้วง"ขยับเอง" ไบรอันต์สั่งแล้วปล่อยมือออกจากสะโพกให้ฉันเป็นคนคุมเกมส์เองตับ! ตับ! ตับ!"อ
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 39.เลขาคนใหม่เป็นเหตุ หึง!!NC++++
39ก๊อก ก๊อก"กาแฟครับท่านประธาน" คุณศรเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วกาแฟ บริการเจ้านาย"อืม ขอบใจ" ตอบรับทั้งที่ไม่เงยหน้าขึ้นจากเอกสาร"คุณนินิวจะรับอะไรมั้ยครับ" คุณเลขาวางแก้วกาแฟให้เจ้านายแล้วหันมาถามฉันที่นั่งอยู่บนโซฟา"ไม่เป็นไรคะ เรียกนิวเฉยๆก็ได้ ขอบคุณนะคะคุณศร" ฉันบอกคุณศรก็อายุเราน่าจะห่างกันเยอะพอควรได้ แต่เขายังดูหล่อสมาร์ทอยู่เลย"ครับ งั้นเรียกผมว่าพี่ศรนะครับ" พี่ศรยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร"คะ พี่ศร""นิว!" หลังจากที่พี่ศรออกจากห้องไปเสียงทรงอำนาจก็ร้องเรียก ฉันหันไปตามเสียงก็เห็นคนหน้ายักษ์นั่งมองอยู่ ฉันลืมอะไรไปใช่มั้ยเห็นลางไม่มีเลยฉัน"มานี้" ไบรอันต์เรียกเสียง
รักของยัยเด็กดื้อกับนายขี้งอน 38.ง้ออีกนิดไม่ได้หรอ
38"อะไร" ไอ้จอหยิ่งมองหน้าตอบเสียงเรียบ"ง้ออีกนิดไม่ได้หรอ" ฉันมองตาแป๋ว"พี่ง้อแล้ว เราชอบงอแง" ไบรอันต์ยกมือขึ้นลูบหัวฉัน เกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าออกให้เบาๆพลางพูด"ก็ตัวเองไม่สนใจเค้าอะ" อารมณ์มันค้างหน้างอก็มา"สนใจอยู่นี้ไงครับ ไม่สนจะเข้ามาง้อมั้ยถามจริง" "ก็ได้ จุ๊บปากหน่อย" ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ให้ไบรอันต์ผงกหัวขึ้นมาจุ๊บจุ๊บบ"คนอะไรขี้อ้อนจัง หึ" ไบรอัรต์ดึงฉันขึ้นมากอด เอาหน้าผากชนกับหน้าผากฉันแล้วพูด"คริ คริ " หัวเราะะได้ใจ เขาน่ารัก แต่ฉันไม่บอกหรอกเขาจะหลงตัวเอง"ทำไมชอบดูทีวีข้างนอกอะ ในห้องก็มี" ฉันอดสงสัยไม่ได้ ก็จริงฉันไม่เคยเห็นเขาเปิดทีวีในห้องนอนเลยทั้งที่มันก็มี"ถ้าดูในห้องจะให้ดูบอลต่อหรอ" เขาตอบไม่ตรงคำถามอะ ฉันมองหน้าคนเจ้าเล่ห์ที่อยากดูบอลต่อ"อืมมมม... ก็ได้แต่ต้องสนใจเค้านะ" ฉันแกล้งคิดนานดูปฏิกิริยาของคนอยากดูบอลที่ลุ้นจนตัวโกง พอได้ยินคำตอบเขาก็ยิ้มแป้นดีใจสุดๆ"ครับ...น่ารักที่สูดดดด" ไบรอันต์บีบแก้มฉันสองข้างอย่าหมั่นเขี้ยว แล้วรีบเอือมมือไปหยิบรีโมทมาเปิดดูบอลต่อทันที"ไหนบอกว่าอีกครึ่งชั่วโมงจบไง นี้มันเลยมาแล้วนะ" ฉันเหลียวมองนาฬิกาแล้วถาม"คู่ก่อ
