ปรายลดา กดออดหน้าประตูบ้านหลังใหญ่ หลังนี้แน่นอน ตามที่แม่ให้ที่อยู่มา ก่อนเข้ามาเธอก็โทรมาแล้ว บ้านอย่างกับวัง คงรวยน่าดู หญิงสาวขนสัมภาระมาเต็มรถ มีแต่ของฝากทั้งนั้น พ่อให้รถกะบะมาสด้าคันเล็กมาให้เธอใช้ เธอขอคันนี้มาเพราะคันเล็กดี ขับในเมืองใหญ่สะดวกหลายอย่าง ขับง่าย หาที่จอดง่าย พ่อกับแม่ไม่ยอมให้ใช้มอเตอร์ไซค์ ก็ดีเหมือนกันเธอจะได้ใส่สินค้าที่เธอขายไปส่งไปรษณีย์ หรือติดรถไปเผื่อมีลูกค้าใกล้ๆ
ถึงแม่ว่าบ้านเธอจะค่อนข้างมีเงิน แต่หญิงสาวชอบที่ขายของ เธอขายโน้น นี่ นั่น หลายอย่าง ทำให้เธอมีเงินเก็บส่วนตัวพอสมควร เงินเดือนที่พ่อกับแม่ให้ก็อีกส่วน ใช้เงินที่หามาได้เองโคตรภูมิใจ บางทีเธอคิดว่า เรียนจบถ้ายังไม่มีงานทำ เธอก็จะยึดอาชีพนี้ไปเรื่อย ๆ
สวัสดีค่ะลุง หนูปรายลดาค่ะ ที่โทรถามทางเมื่อกี้ค่ะ หญิงสาวยกมือไหว้ชายสูงวัย ลุงน่าจะเป็นพ่อบ้าน แต่เอาจริง ๆ ไม่ว่าเธอจะเจอใครก็ตามก็ยกมือไหว้ตลอด ไหว้สวยด้วย
สวัสดีครับคุณปรายลดา เชิญครับ ๆ คุณผู้หญิงรออยู่ข้างในครับ โอ้โห...ผลไม้เต็มรถเลย
ขอบคุณมากค่ะลุง ปรายขับเข้าไปเลยนะคะ หญิงสาวขับรถเข้าไปจอดหน้าบ้านหลัง
ใหญ่ ยิ่งเข้ามาใกล้ยิ่งใหญ่โต ไม่น่าเชื่อว่าอาศัยอยู่กันแค่ 3 คน วันนี้วันเสาร์ น่าจะอยู่กันครบ
ผู้หญิงสูงอายุ รูปร่างสมส่วน หน้าตาสวยเหมือนคนในเมือง ท่าทางใจดี น่าจะเป็นป้าดุจเดือน และผู้หญิงสาวอีกคนที่เดินมาพร้อมกัน น่าจะเป็นกานดาราลูกสาวคนเล็กของบ้านหลังนี้ กานดาราน่าจะอายุใกล้ๆ กันกับเธอหน้าตายิ้มแย้ม ดูเธอตื่นเต้นที่เห็นหญิงสาวขับรถคันนี้มา
สวัสดีค่ะคุณป้าดุจเดือน หญิงสาวยกมือไหว้ผู้สูงอายุ และเลยไปยิ้มให้กานดารา
สวัสดีจ๊ะหนูปรายลดา แหมชื่อก็เพราะหน้าตาก็สวยงามเหมือนแม่เลย ยินดีต้อนรับนะลูก นี่กานดาราลูกสาวคนเล็กของป้าจ๊ะ น่าจะรุ่นเดียวกันนะ ขนอะไรมาเยอะแยกเลยลูก แล้วนี้มาคนเดียวหรือ ผัก ผลไม้เต็มรถเลย แล้วเสื้อผ้าของใช้ล่ะจ๊ะ ป้าไม่เห็นเลย นางดุจเดือนสงสัย
คือปรายเพิ่งมาจากไร่ค่ะ ยังไม่ได้แวะหอพัก ตรงมาที่นี่เลย ปรายจะเอาผัก กับผลไม้มาให้คุณป้าก่อนค่ะ ทางผ่านที่จะไปห่อเก่าปรายพอดี หญิงสาวบอกกับนางดุจเดือน
โห....นี่ปรายขับรถมาเองเลยเหรอ เห็นแม่บอกว่าปรายอยู่นครนายกใช่ไหม กานดาราถาม เธอรู้สึกทึ่งกับปรายลดามาก ๆ เธอยังไม่เคยได้ขับรถออกนอกบ้านเลย เพราะพี่ชายเธอไม่เคยอนุญาตเลยสักครั้ง เธอขอจนเลิกขอแล้ว
ใช่ๆ ปรายขอรถพ่อมาใช้ เพราะพี่ปรานต้องเอารถไปใช้ที่ใต้ คันนี้เล็กสะดวกดี หญิงสาวตอบกานดารา เห็นท่าทางตื่นเต้นของคนตรงหน้าแล้ว ก็รู้สึกถึงสภาวะบางอย่างในบ้านหลังนี้
เด็กสาวคนนี้เก่ง และคล่องแคล่วมาก ดูไม่กลัวใครแต่ไม่ก้าวร้าว ลักษณะดีฉลาดทีเดียว คนแบบนี้ไม่ยอมใครง่าย ๆ แน่ ถ้าไม่มีเหตุผลพอ ดูเป็นคนไม่เรื่องมาก นางคิดว่ามองคนไม่ผิด เพราะเพื่อนของนางก็นิสัยแบบนี้ น่าจะถอดแบบแม่ กับพ่อมาเลยทีเดียว
เอาล่ะ ไปคุยกันในบ้านดีกว่า ลุงสรรกับนวล ช่วยขนของเข้าบ้านทีนะ
เดี๋ยวปรายช่วยค่ะ แป๊ปเดียว ปรายจะได้ขยับรถด้วย มาค่ะลุงเดี๋ยวปรายส่งให้นะคะ หญิงสาวก็ปีนขึ้นไปบนรถ พันแขนเสื้อขึ้นมาถึงข้อศอก หยิบจับส่งผักผลไม้ต่อให้ลุงสรร และป้านวล ด้วยความคล่องแคล่วจนหมด เรียบร้อยแล้วค่ะ ไปค่ะปรายช่วยขนเข้าข้างใน คุณป้ากับกานดาราไปก่อนเลยนะคะ แป๊ปเดียวค่ะ หญิงสาวหันไปบอกนางดุจเดือนและกานดารา
แม่คะ ดูปรายเขาแข็งแรงดีจังเลยนะคะ ไม่เกี่ยงงานด้วย ลุยดีจังค่ะ กานว่ากานได้เพื่อนที่ต้องคุยกันถูกคอมากแน่ๆ เลยค่ะแม่ กานรู้สึกถูกชะตากับปรายจัง กานดาราพูดและยิ้มให้มารดาอย่างอารมณ์ดี
ภาพตั้งแต่หญิงสาวมากดออดที่หน้าประตูบ้าน ไม่รอดพ้นสายตาของตะวันลูกชายคนโตของบ้านหลังนี้ เขายืนมองผ่านกล้องบนห้องของเขา เด็กสาวท่าทางคล่องแคล่ว ขับรถกระบะมาสด้าคันเล็ก หรือที่เขาเรียกกันว่ารุ่นตีนช้างหรือตีนโตเข้ามาในบ้านเขา ช่วยลำเลียงผักผลไม้บนรถ ส่งให้พ่อบ้านแม่บ้านของเขา ผู้หญิงคนนี้รูปร่างดีทีเดียว ใส่เสื้อยีนต์แขนยาว กางเกงยีนต์ขายาว ใส่รองเท้าผ้าใบสีขาว ผมยาวนั่นหยิกหยักศก ปล่อยตามธรรมชาติ จมูกโด่ง ตาโต หน้าตาไม่ได้ขี้เหร่เลย ช่างเถอะ ทำไมเขาจะต้องไปพิจารณาเด็กนั่นด้วย ยังไงก็ต้องระวังเอาไว้ก่อน เขาไม่อยากจะเสวนาด้วยสักหน่อย แค่ให้มาพักที่บ้านก็ดีแล้ว สำหรับคนแปลกหน้าไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแบบนี้ ก็ถือว่าเสี่ยงมากๆ เขาไม่เคยไว้ใจใครง่ายๆ หรอก เห็นแค่หน้าตา ยังวัดอะไรไม่ได้
มาๆ หนูปราย มานั่งก่อนลูกพักให้หายเหนื่อย ดื่มน้ำเย็นๆ ให้ชื่นใจก่อน นางดุจเดือนเรียกหญิงสาวให้มานั่ง เพราะเธอเห็นว่าเด็กสาวช่วย ลุงสรรกับป้านวลขนของ ไปไว้ในครัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว หนูกานลูก ไปตามพี่ตะวันมาที บอกว่าแม่เรียก
ได้ค่ะแม่ รอสักครู่นะคะ กานดารารีบขึ้นไปตามพี่ชายบนชั้นสองของบ้าน
ขอบคุณนะคะคุณป้า เย็นชื่นใจจังเลยค่ะ ไม่ต้องกลัวว่าปรายจะเหนื่อยนะคะ อยู่ที่สวนปรายทำประจำเกือบทุกอาทิตย์ที่กลับบ้านเลยล่ะค่ะ หญิงสาวรวบผมที่ปล่อยยาวสยายขึ้นแล้วใช้ปากกาเหน็บไว้ไม่ให้หลุด เพราะเหงื่อเธอออกมากตอนที่ขนของเข้าบ้าน
ผักและผลไม้นี่ เป็นของที่สวนทั้งหมดเลยนะคะคุณป้า จริงๆ แม่พยายามให้พ่อใส่มาอีกค่ะ แต่รถมันคันเล็กไป ที่ไร่ทำเกษตรอินทรีย์ ไม่ต้องกลัวว่าจะมีสารเคมีเลย ทานได้แบบปลอดภัย สบายใจเลยค่ะ
ดีจังเลยแบบนี้ปลอดภัยสำหรับคนกิน แล้วพ่อกับแม่สบายดีไหมลูก หลายปีแล้วที่ป้าไม่ได้เจอทั้งสองคน นางดุจเดือนถามข่าวคราวเพื่อนเก่า เห็นว่าแม่เข้ามาอยู่ในเมืองใช่ไหมลูก
พ่อกับแม่สบายดีค่ะคุณป้า พ่อก็ออกสวนทุกวัน ส่วนแม่อยู่ประจำที่ร้านขายวัสดุก่อสร้างในเมืองค่ะ นี่เห็นว่าจะทำร้านกาแฟอีก แม่กับพ่ออยู่นิ่งไม่เป็นเลย แต่ปรายว่าดีค่ะ ท่านทั้งสองแข็งแรงดี และก็ไม่ค่อยมีเวลามาดูปรายด้วย ปรายชอบค่ะ หญิงสาวพูดเพลินไม่รู้ว่าลูกชายเจ้าของบ้านมายืนอยู่ข้างหลัง จนเขากระแอมเสียงดัง
อ้าวนั่นตะวันมาแล้ว หนูปรายนี่พี่ตะวัน ลูกชายคนโตของป้า พี่ชายยายกานจ๊ะน่าจะเป็นพี่หลายปี ตะวันเขา 30 ปีนี้ หนูปรายก็น่าจะรุ่นเดียวกับยายกาน
ตะวันนี่หนูปรายลดา ที่แม่เล่าให้ฟังไงลูก
ปรายลดายกลุกขึ้นยืนและยกมือไหว้เขา ทำไมหน้านิ่งได้ขนาดนั้น รับไหว้ก็เหมือนไม่เต็มใจ หญิงสาวรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง ป้าดุจเดือนก็ดูเกรงๆ ลูกชาย ยิ่งกานดารายิ่งไปกันใหญ่ พอพี่ชายมา ก็นั่งเงียบกริบ ไม่ได้ยินเสียงเลย เมื่อกี้ยังพูดคุยหัวเราะกับเธอดีๆ อยู่เลย บรรยากาศไม่ดีเลย เขาเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเธอ ตัวเขาสูงมาก แต่ก็ไม่น่าสูงกว่าเธอมากนัก หน้าตาก็งั้นๆ หน้าไม่ยิ้ม และคงไม่เคยมีรอยยิ้มให้ใครแน่ๆ สัญชาตญาณบอกเธอว่า เขาไม่อยากต้อนรับเธอเท่าไรนัก ทำไมปรายลดาจะไม่รู้ คนแบบนี้ดูง่ายจะตาย เขามองเธอผิดไปแล้ว ท่าที่นั่งก็น่าหมั่นไส้นัก เอาล่ะเธอตัดสินใจได้แล้วว่าจะเอายังไงกับตัวเอง ขอขัดคำสั่งพ่อกับแม่หน่อยเถอะ เธอรู้สึกไม่ถูกชะตากับผู้ชายตรงหน้านี้เลย พอไม่ถูกชะตาก็ไม่อยากเสวนาด้วย
คุณป้าคะ วันนี้ปรายมาส่งผักและผลไม้ให้แม่ ส่วนเรื่องที่จะมาพักที่นี่ ปรายขอเคลียร์ที่หอพักก่อนค่ะ ยังไม่ได้บอกเจ้าของหอเลย ไว้ปรายเคลียร์หอเสร็จแล้ว ปรายจะแจ้งมานะคะคุณป้า หญิงสาวบอกกับคุณป้าดุจเดือน วันนี้ปรายขอตัวกลับก่อนนะคะ บ่ายมากแล้ว ปรายจะไปส่งสินค้าที่ไปรษณีย์ด้วยค่ะ ปรายลดายกมือไหว้คุณดุจเดือน ไหว้ชายหนุ่ม ยิ้มให้กานดารา เธอรีบบอกว่ารีบกลับ และขยับตัวลุกขึ้นยืน โดยที่ไม่มองหน้าชายหนุ่มอีกเลย
ผู้หญิงคนนี้ยิ่งมองใกล้ๆ น่ามอง ไม่สวยมาก แต่มองไม่เบื่อ ถึงแม้จะแต่งตัวแบบนี้ เขาก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้รูปร่างดีทีเดียว แต่ท่าทางคงดื้อน่าดู น่าจะเป็นคนไม่ยอมใครง่ายๆ ดูเอาเถอะพูดๆ แล้วก็ไม่สนใจเขาเลย ทั้งๆ ที่เธอก็น่าจะรู้ว่าเขาเป็นใคร และสำคัญยังไงในบ้านหลังนี้ หางตาก็แทบไม่มองเขาเลย ไม่มีมารยาท ลักษณะท่าทางคล่องแคล่ว ไม่เหมือนกับน้องสาวเขาเลย กานดาราเหมือนลูกแหง่ เหมือนเด็กทั้ง ๆ ที่อายุก็รุ่นราวคราวเดียวกับปรายลดา
อ้าว....เหรอจ๊ะ ป้าคิดว่าหนูปรายจะเข้ามาอยู่เลย ไม่เป็นไรลูกสะดวกวันไหนก็มาได้เลยนะ บ้านเรายินดีต้อนรับจ๊ะ ยายกานจะได้มีเพื่อน แหม...น่าจะอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันก่อนนะ นางดุจเดือน และกานดาราลุกขึ้นตามหญิงสาว เดินออกมาส่งที่หน้าบ้าน ดูท่าว่าเด็กสาวจะไม่อยากอยู่ที่นี่นาน
ปราย..กานขอเบอร์โทรหน่อยได้ไหม เผื่อปรายจะมาวันไหน โทรบอกกานก็ได้นะ นี่เบอร์กานจ๊ะ การดารารู้สึกถูกชะตากับปรายลดามาก เธอมีลางสังหรณ์ว่าหญิงสาวคงไม่มาอยู่บ้านเธอแน่ๆ หลังจากที่เจอหน้าพี่ชายหน้านิ่งของเธอ เอาเถอะถึงไม่มาอยู่ อย่างน้อยได้โทรคุยกันก็ยังดี
ได้เลยจ๊ะ...นี่เลยเบอร์ปราย หญิงสาวยื่นโทรศัพท์ขึ้นเบอร์ตัวเองให้กับกานดารา มีอะไรก็โทรได้เลยนะ บางวันปรายไม่มีเรียน คุยได้จ๊ะ
ปรายลานะคะคุณป้า หญิงสาวยกมือไหว้นางดุจเดือน และยิ้มให้กานดารา ไปนะกานมีโอกาสเจอกันใหม่ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ปรายไปแล้วนะคะ หญิงสาวเดินไปขึ้นรถขับออกไป โดยมีลุงสรรคอยเปิดประตูให้ ฝันไปเถอะฉันไม่มาอยู่หรอก ผู้ชายอะไร เห็นหน้าฉันทำหน้าอย่างกับฉันเป็นขโมย ขอขัดใจพ่อกับแม่หน่อยเถอะ อาทิตย์นี้เธอจะไม่กลับบ้าน ช่วงนี้พ่อกับแม่ยุ่งๆ คงไม่ทันได้ซักถามอะไรเกี่ยวกับหอพักหรอกน่า อันที่จริงหอเดิมเธอก็ปลอดภัย เพราะเป็นหอหญิง เสียแต่ว่าค่าเช่าแพงแค่นั้นแหละ แต่ถ้าเทียบกับความปลอดภัย ก็ถือว่าดีมาก ๆ สรุปฉันอยู่ที่เดิมสบายใจ ไม่ต้องไปเพิ่งพาใครให้เสียเวลา อีกปีเดียวเธอก็เรียนจบแล้ว ถึงเวลานั้นเธออาจหางานทำในกรุงเทพฯ หรือไม่ก็กลับบ้านช่วยพ่อกับแม่
แม่คะเสียดายจังเลยนะคะ ปรายน่าจะย้ายมาวันนี้พรุ่งนี้เลย แม่ว่าไหมคะ ปรายมาดูก่อนแน่เลย ว่าบ้านเราจะเป็นยังไง กานว่าปรายเป็นคนฉลาดมาก ไม่ง้อใคร และดูท่าไม่ยอมใครง่ายๆ แม่ว่าไหมคะ ปรายไม่มาอยู่บ้านเราแน่เลย แต่ปรายสวยมากเลยนะคะ เป็นตัวของตัวเองดี นี่ขนาดไม่แต่งตัวนะ ยังดูสวย คุณน้าแม่ของปรายคงสวยมากใช่ไหมคะแม่
ใช่ลูก คุณน้าแม่ของหนูปรายสวยมาก พ่อเขาก็หน้าตาดี นิสัยดีมีน้ำใจกันทั้งคู่ นางเองก็เสียดาย เห็นลูกสาวนางมีความสุข นางก็ดีใจ กานดารา เหมือนกับถูกกักบริเวณ ลูกสาวนางไม่ค่อยมีเพื่อนสนิท เช้าไปเรียน เย็นกลับบ้าน ไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวเหมือนเด็กสาวทั่วไป ดูแล้วปรายลดาสดใสมาก ถ้าเด็กสาวได้เข้ามาอยู่บ้านนาง ลูกสาวนางคงมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง สองแม่ลูกเดินกลับเข้าไปที่ห้องรับแขก ลูกชายคนโตของนางยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
เด็กนั่นกลับไปแล้วเหรอครับแม่ แล้วเขาจะย้ายเข้ามาเมื่อไหร่ครับ ไงยายกานเห็นคุยกันสนิทสนม เขาบอกไหมว่าจะย้ายเข้ามาเมื่อไร แม่คิดว่ายังไงครับ ดูท่าทางว่าเขาน่าจะมาอยู่บ้านเราไหม
หนูปรายกลับไปแล้วลูก อย่างที่น้องบอกนั่นแหละ ขอไปเคลียร์หอพักก่อน เดี๋ยวจะบอกมาผ่านหนูกาน เขาให้เบอร์โทรกันไว้แล้ว นางดุจเดีอนบอกกับลูกชาย ตามที่ปรายลดาบอกไว้ เอาตามจริงนะ แม่ว่าน้องคงไม่มา คงอยู่ที่หอพักเดิมดูตาก็รู้ คนแบบนี้ดูไม่ยาก ก็ดีแล้วนี่ลูก ตะวันก็ไม่ได้อยากให้เขามาอยู่บ้านเราอยู่แล้ว เราก็สบายใจ น้องเขาก็สบายใจ เขาคงมีวิธีพูดกับพ่อกับแม่เขา แม่เชื่อว่าคุณน้าทั้งสองก็คงไม่ได้เข้มงวดอะไรกับลูกสาวหรอก เพราะอีกไม่นานหนูปรายก็จะจบแล้ว อีกอย่าง หนูปรายอยู่บ้านมากกว่าอยู่หอด้วยซ้ำนะ แม่ว่า ฟังที่น้องพูด เย็นวันศุกร์ก็ขับรถกลับบ้าน เช้าวันจันทร์ขับรถกลับมาเรียน แม่ว่าสะดวกดีออก
เขารู้ว่าปรายลดาเห็นท่าทางเขาแล้ว ทำให้เธอตัดสินใจได้ว่าจะมา หรือไม่มาเขาเพิ่งเคยเจอผู้หญิงแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้ไม่สนใจเขาเลยด้วยซ้ำ เรียกว่าเขาไม่ได้อยู่ในสายตาเธอเลย ถึงจะอายุยังน้อย แต่เขารับรู้ได้ถึงพลังบางอย่างในตัวผู้หญิงคนนี้ สงสัยพ่อกับแม่เธอคงตามใจกันน่าดู ต่างกับน้องสาวเขามาก กานดารากลายเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง แม่เขาก็เกรงใจเขามาก เรื่องนี้เขาก็รู้ตัว แต่จะทำไงได้ เขามีน้องสาวคนเดียว เขารัก และเป็นห่วงน้องสารพัด ดูแล้วปรายลดา มีชีวิตที่แตกต่างกับน้องสาวเขามาก
ฮัลโหล....ปราย กานมาแล้ว อยู่หน้าหอ ลงมารับที กานดาราตื่นเต้นไม่หาย ระหว่างทางที่มาหอปรายลดา พี่ชายเธอมีท่าทีผ่อนคลายมาก ไม่เคร่งขรึมเหมือนเมื่อก่อนไม่ถึง 5 นาทีหญิงสาวก็ลงมารับสองพี่น้อง เธอยกมือไหว้ชายหนุ่ม ยิ้มให้เขาเล็กน้อย เย้...ดีใจจังเลย ปรายมีเพื่อนมาหาในรอบ 3 ปี มาๆ ปรายช่วยถือ หญิงสาวพาสองพี่น้องขึ้นไปที่ห้องพักของเธอ กว่าจะขึ้นไปถึงห้องปรายลดา ก็ผ่านหลายด่านเหมือนกัน เพราะต้องใช้คีย์การ์ด คนที่พักอยู่ข้างในหอเท่านั้นถึงจะเข้ามาได้ คนที่พักที่นี่ส่วนมากจะเป็นคนทำงาน วัยรุ่นไม่ค่อยมีผู้หญิงคนนี้ไม่แต่งหน้าก็ยังดูดี คงไม่คิดว่าเขาจะมาส่งกานดารา เลยไม่ได้เตรียมตัว เท่าที่เขาดูห้องก็ถือว่ากว้างมาก เหมือนคอนโดเล็กๆ มีสองห้องนอน ห้องรับแขก ห้องน้ำในตัว มีครัวเล็กๆ ให้ทำอาหารกินได้ เขาดูแล้วก็ปลอดภัยดี สะดวกสบายทุกอย่าง ถึงว่าหญิงสาวถึงไม่อยากไปอยู่ที่อื่น ร้านสะดวกซื้อข้างล่างก็มี ก่อนที่จะเลี้ยวเข้าซอยมามีตลาดสด ตลาดโต้รุ่งด้วยพี่ตะวันนั่งพักก่อนนะคะ ตามสบายเลย ห้องน้ำอยู่ด้านโน้น เดี๋ยวปรายพากานไปดูห้องแป๊ปค่ะ สำรวจได้เลย รับรองว่าปลอดภัยค่ะ เธอบอกเขาพร้อมพากานดาราไปดูห้องพัก
กานดาราสังเกตุว่า วันนี้พี่ชายของเธอมีท่าทีผ่อนคลายมาก เธอแอบสำรวจและสังเกตุพี่ชายเธอเงียบ ๆ ระหว่างนั่งกินข้าวเย็นด้วยกัน นางดุจเดือนชอบทำอาหารกินเอง ลูกชายกับลูกสาวนางติดรสมือทำกับข้าวของนางมาก ทำอะไรก็อร่อยทุกอย่าง และทำได้หลากหลายเมนู ลูกชายนางแทบจะไม่ออกไปกินอาหารนอกบ้านเลยแม่ครับสิ้นเดือนนี้ไปนครนายกกันไหมครับ เผื่อแม่อยากไปเยี่ยมเพื่อนเก่า ผมก็อยากไปพักผ่อนเหมือนกัน พอดีกับที่ยายกานสอบเสร็จ แม่กับน้องจะได้ไปเปิดหูเปิดตา แม่ว่ายังไงครับ เขาพูดไปกินข้าวไปด้วยท่าทางสบายๆ ท่าทางแบบนี้นางดุจเดือนไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก ปกติเขาจะนิ่งและเงียบขรึมอยู่ตลอดเวลาก็ดีนะลูก แม่ได้หมดไปบ้านหนูปรายใช่ไหม ดีเหมือนกันนะ หลายปีมากแล้วตั้งแต่พ่อไม่อยู่ แม่ก็ไม่ได้เจอน้าทั้งสองเลย ไปเมื่อไหร่ก็บอกแม่อีกทีนะ นางดุจเดือนตามใจลูกอยุ่แล้ว นางรู้สึกว่าลูกชาย ไม่ค่อยเคร่งเครียด ดูเขานิ่งๆ นางดีใจกับลูกชายที่เขาเปลี่ยนไป และยิ่งกว่านั้นลูกสาวของนางมีความสุข สดใส ร่าเริง แค่นี้คนเป็นแม่ก็ดีใจ มีความสุขมากแล้ว นางรู้สึกยินดีที่เด็กสาวอย่างปรายลดา เขามามีบทบาทในบ้านของนาง ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างจริ
แม่เดี๋ยวพ่อจะเข้าไปในเมืองสักหน่อย วันนี้แม่ออกไปร้านวัสดุก่อสร้างไหม พ่อจะไปดูส้มโอพันธุ์ใหม่ที่บ้านประธานเกษตรเขาสักหน่อย ถ้าแม่เข้าเมืองก็ไปด้วยกันเลย นายอลงกต วงษ์นรา ร้องเรียกบอกภรรยา เขาเป็นคนพื้นเพเป็นคนจังหวัดนี้ ครอบครัวเขาทำเกษตรมาตลอด และแน่นอนต้องเป็นเกษตรอินทรีย์เท่านั้น พืชผักผลไม้ที่ไร่เขา โรงแรม รีสอร์ทต่างๆ ล้วนรับผักผลไม้จากไร่ของเขา แค่นี้ก็แทบจะทำไม่ทัน แต่เขาก็ไม่หยุดพัฒนา เขาเป็นคนใจเย็น รอบคอบ เขาวางรากฐานให้ลูกๆ ทั้งสองคน ถ้าเขากับภรรยาเสียชีวิตไป ลูกๆ เขาก็ไม่อดตาย แต่ลูกเขาต้องสานต่องานของเขา ไม่ใช่นั่งกินนอนกิน แบบนั้นหมดแน่ๆ จริงๆ เขาอยากได้ลูกชาย แต่ก็ไม่ได้กลายเป็นได้ลูกสาวสองคน แต่ลูกสาวก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง ปราณลดาลูกสาวคนโตสอบบรรจุเป็นข้าราชครู ส่วนลูกสาวคนเล็กคือปรายลดา กำลังเรียนวนศาสตร์ปีสุดท้าย ถึงเขาจะทำไร่ ทำสวนแต่ครอบครัวเป็นปึกแผ่น ถ้าลูกเขาขี้เกียจจริงๆ แต่ไม่ใช่จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ก็ยังสามารถอยู่ได้อย่างสบายๆไปค่ะ วันนี้แม่จะแวะไปดูที่ทำร้านกาแฟด้วย เห็นว่าเจ้าของที่เขาจะขายด่วน บอกว่าร้อนเงิน พ่อไปดูกับแม่ไหม อาจเป็นช่วงบ่ายๆ ช่วงเช้าแม่จะเ
ฮัลโหล...ปราย พี่ปราณเองนะ เป็นยังไงบ้าง สอบเสร็จรึยัง เมื่อไหร่กลับบ้าน คุยกับพ่อแม่เรื่องหอพักรึยังสบายดีค่ะพี่ปราณ แหม…มาเป็นชุดเลยนะคะ ปรายกำลังสอบค่ะ คิดว่าสอบเสร็จแล้วก็จะขนของบางส่วนกลับบ้านเลย ปรายคิดว่าปรายจะอยู่ที่เดิมค่ะพี่ปราณ ไม่อยากย้าย ขี้เกียจ และจะไม่ไปอยู่บ้านคุณป้าดุจเดือนด้วย อยู่ที่เดิมก็สะดวกดี เพราะอีกไม่นานปรายก็จะฝึกงานแล้ว อดทนเอาอีกนิด กลับไปบ้านครั้งนี้จะไปคุยกับพ่อแม่เรื่องหอพักค่ะพี่ปราณช่วยปรายด้วยนะคะ ปรายขี้เกียจย้ายของ และบ้านป้าดุจเดือนก็ไกลจากมหาวิทยาลัยปรายมากด้วย เดินทางลำบากกว่าเดิม มันไม่อิสระเหมือนอยู่หอเดิมเรานะคะพี่ปราณ ปรายก็งง กับพ่อแม่ พี่ปราณกับปรายอยู่มาตั้งนานไม่เห็นเคยว่าอะไร ปรายก็ไม่ใช่คนเกเร อยู่ๆ นึกอยากให้ไปอยู่กับคนอื่น ทั้งๆ ที่เราก็ไม่ได้คุ้นเคยกับเขา แล้วปรายก็ไปเห็นบ้านเขามาแล้วนะคะ ปรายไม่อยากไปอยู่อีกหน่อยปรายก็ต้องไปฝึกงานตั้งหลายเดือน ไม่อยากเอาข้าวของเครื่องใช้ไปทิ้งไว้บ้านเขา อยู่หอนี่ปรายจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้ สะดวกสบายทุกอย่าง นะคะพี่ปราณ ช่วยพูดให้พ่อกับแม่ยอมให้ปรายอยู่ที่หอพักนี้เหมือนเดิมทีนะคะ หญิงสาวอ้อนพี่สา
เช้านี้เวลาเจ็ดโมงกว่าๆ ที่โต๊ะอาหารบ้าน ว่องไววิทย์ ทุกคนทานอาหารกันพร้อมหน้าน้องกาน สอบเสร็จแล้วใช่ไหม เป็นยังไงบ้าง คิดว่าผ่านฉลุยไหมสบายค่ะพี่ตะวัน เทอมนี้สบายมากเลย เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง มาจ่อรออยู่แล้วค่ะ กานดาราตอบพี่ชาย และยิ้มอย่างมีความสุข เธอทำได้แล้ว หญิงสาวมั่นใจในตัวเอง เรื่องเรียนเธอไม่เคยทำให้ที่บ้านผิดหวังพี่ดีใจด้วยนะ แล้วเรื่องฝึกงาน ได้ติดต่อไว้บ้างหรือยัง หรือจะฝึกที่บริษัทฯ เราคะ....พี่ตะวันว่าไงนะคะ กานดาราถามย้ำพี่ชายเธออีกครั้ง เธอไม่อยากจะเชื่อเลย พระเจ้า นี่พี่ชายเธอกินยาอะไรเข้าไป ถึงผิดสำแดงแบบนี้ แต่ไหนแต่ไหนยืนยันว่าจะให้เธอฝึกงานที่บริษัทฯ ไม่ยอมให้ไปฝึกที่ไหน แล้วตอนนี้ คืออะไร ใครช่วยตอบฉันทีพี่ถามว่า ได้ไปติดต่อสถานที่ฝึกงานไว้บ้างหรือยัง นี่ก็ใกล้แล้วไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก จะไปฝึกที่อื่นก็ไป พี่ไม่ว่าอะไร รีบหาเดี๋ยวจะเสียโอกาสอื่อ...ขอบคุณพี่ตะวันนะคะ กานก็มองๆ ไว้บ้างค่ะ เดี๋ยวกานรีบติดต่อ ได้เรื่องยังไงกานแจ้งพี่ตะวันนะคะ กานดาราพูดเสียงสั่น จะไม่ให้สั่นได้ยังไง ที่ผ่านมา 22 ปี เธอไม่เคยเป็นตัวของตัวเอง เพิ่งจะเริ่มเป็นตัวของตัวเองก
บ้านไร่วงษนรา เช้านี้อากาศที่นี่ดีมาก นางกรกนกลุกขึ้นใส่บาตรพระแต่เช้า นางทำเป็นกิจวัตร ประจำทุกวันพ่อคะ น้องปรายโทรมาแล้วนะ เขาจะมากันวันพรุ่งนี้ ลูกเราเอารถมาเอง เห็นว่าขนของบางส่วนกลับมาไว้บ้าน มีหนูกานดาราลูกพี่ดุจเดือนนั่งมาด้วย ส่วนพี่ดุจเดือน มากับลูกชาย ยังไม่แน่ว่าเขาจะมากันกี่วัน แต่แม่ทำความสะอาดบ้านหลังเล็กไว้แล้ว เผื่อเขาอยากเป็นส่วนตัว แม่ยังคิดว่าจะปิดร้านดีไหม หรือให้พนักงานดู พ่อว่าไงคะ นางกรกนก ขอความเห็นจากสามีปิดสัก 7 วันไหมแม่ จะได้พักบ้าง หลังจากนั้นอยากเปิดก็เปิด ไม่อยากเปิดก็ไม่เป็นไร ทำร้านกาแฟอย่างเดียวก็ได้ ไม่มีปัญหาหรอก อายุมากแล้วพักบ้างนะ นายอลงกต เข้ามาโอบไหล่ภรรยาเบาๆ มาดูแลพ่อได้แล้ว ไม่ต้องทำมากมายหรอกงานน่ะ ทำมาตลอดหลายปีแล้ว เท่าที่ทำมากินใช้ยังไงก็ไม่หมดแล้วล่ะ เดี๋ยวรออีกหน่อยน้องปรายก็มาช่วยแล้วพ่อคิดว่าลูกเรียนจบ แล้วจะไม่อยากทำงานที่เรียนมาหรือคะ นางสงสัยว่าทำไมสามีพูดแบบนั้นแม่ก็รู้ว่าลูกเราโลกส่วนตัวสูงจะตาย ไม่ค่อยคบใครใหม่ๆ ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ แล้วอีกอย่างที่ลูกเรียนมาทางนี้ เป็นผู้หญิงด้วย จะไปอยู่ป่าอยู่เขาได้นานสักเท่าไหร่ พ่อไม่ได
ลุงสรรใครมาเหรอครับ ตะวันร้องถาม เขาได้ยินเสียงออดหน้าประตูบ้าน ซึ่งก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร แต่ก็อยากถามน่าจะเป็นคุณปรายครับคุณตะวัน เอ...ทำไมมาแต่เช้าเลย อ้อ..ผมลืมไปครับ วันนี้จะไปต่างจังหวัดกันลุงสรรเป็นพ่อบ้าน เป็นคนขับรถ เป็นช่าง เป็นเหมือนญาติสนิท อยู่รับใช้บ้านนี้มาตั้งแต่พ่อกับแม่เขาแต่งงานกันใหม่ๆ อยู่ด้วยกันสองผัวเมืยช่วยกันทำงานที่บ้านนี้ ทั้งสองคนไม่มีลูก จึงรักเจ้านายน้อยๆ ทั้งสองคนของเขา จนเดี๋ยวนี้โตเป็นหนุ่มเป็นสาวทั้งคู่ ลุงสรรกับป้านวลไว้ใจได้ทุกอย่าง และอยู่อย่างเจียมตัวมาก ทั้งๆ ที่ ทั้งตะวัน และกานดารา ก็ให้ความเคารพเหมือนญาตผู้ใหญ่สวัสดีค่ะลุงสรร มากวนลุงสรรแต่เช้าเลย ปรายมีของมาฝากค่ะ คิดว่าลุงสรรกับป้านวลคงชอบหญิงสาวยื่นขวดน้ำผึ้งป่า 2 ขวด ให้ลุงสรรนี่เป็นน้ำผึ้งจากที่บ้านปรายค่ะ แม่ให้มาไว้กิน หลายขวดเลย ปรายกินไม่หมดหรอก ลอตนี้เพิ่งเอามาใหม่ค่ะ ปรายเลยเอามาฝากลุงสรรกับป้านวลรับไว้นะคะ ของดีหายากค่ะ หญิงสาวพูดและยิ้มให้ชายสูงวัยขอบคุณมากครับคุณปราย ไม่น่าลำบากเลยครับ ป้าเขาต้องชอบแน่ๆ เลย รายนั้นชอบน้ำผึ้งมาก ถ้าเห็นคงดีใจมากครับ ทุกคนรอคุณปรายอยู่ที่ห้อ
กาน…..จะถึงบ้านปรายแล้วนะปรายลดาเปิดไฟเลี้ยวซ้าย ทางที่เข้าไร่ ฝั่งขวาเป็นทิวเขา ฝั่งซ้ายเป็นป่า มีลำคลองยาวขนานเรื่อยไปกับถนนเข้าไร่ เดิมเป็นคลองธรรมชาติ หลังๆ มาทางราชการมาขุดขยายให้กว้างและยาวมากขึ้น ชาวบ้านแถวนี้ก็ได้ใช้น้ำทำเกษตร รวมถึงไร่วงษ์นรา ด้วย"กาน….ลองเปิดกระจกซิ อากาศเริ่มเย็นแล้ว" หญิงสาวเปิดกระจกฝั่งของเธอ แล้วยื่นมือออกไปสัมผัสอากาศเย็นข้างนอกกานดาราทำตามบ้าง"โอ้ย.....ปราย ฉันชอบจังเลย ทำไมดีแบบนี้ ขอบใจเธอนะปราย ที่ทำให้ฉันได้มาสัมผัสธรรมชาติ""ไม่เป็นไรหรอก แค่เห็นเธอมีความสุขฉันก็มีความสุขแล้ว หวังว่าคุณพี่ของเธอจะไม่ดุนะ ที่เราเปิดกระจก เอามือออกไปสัมผัสอากาศเย็นแบบนี้ นี่ขนาดยังไม่ค่ำนะกาน คืนนี้อากาศเย็นแน่ๆ เวลาปรายกลับบ้าน ปรายไม่อยากกลับกรุงเทพฯ เลย โหยหาชีวิตแบบนี้ นี่ปรายยังคิดอยู่เลยนะว่า เรียนจบปรายจะไปทำงานไกลๆ ได้ไหม แต่ช่างเถอะ มันยังไม่ถึงเวลา ไว้จบจริงๆ ก่อนค่อยว่ากัน"ประมาณ 4 กิโลเมตรจากถนนใหญ่ก็ถึงไร่ วงษ์นรา ระหว่างทางเข้าไร่ ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่นมาก มองเห็นแสงไฟจากบ้านไม้หลังใหญ่เด่นอยู่บนเนิน บรรยากาศเงียบลงทันที ความเย็นมาแตะผิวสองสาว สดชื่นนั
“น้องกาน น้องกาน” เสียงตะวันตะโกนเรียกกานดาราอยู่หน้าห้องของเธอ หญิงสาวสะดุ้งตกใจกับเสียงเคาะประตูนั้น เธอเงยหน้ามองหน้าฬิกาโบราณเรือนใหญ่ที่ผนังห้อง เกือบตีสามแล้ว อะไรกันนี่พี่ตะวันเป็นอะไร ก็เธอบอกว่าจะลงไปเอาโทรศัพท์เอง จะมาเคาะประตูทำไม ไม่อยากเห็นหน้าเลย คนใจร้าย ทำไมพี่ชายเธอถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้ อะไรดลใจให้เขาทำแบบนั้น เสียงเคาะนั่นดังถี่ขึ้น จนเกือบจะกลายเป็นทุบ“อะไรคะพี่ตะวัน” เธอเปิดประตูห้องนอน“กานบอกแล้วไงคะว่าจะไปเอาโทรศัพท์เอง ไม่ต้องเอาขึ้นมาให้หรอกค่ะ”เธอเห็นหน้าพี่ชายเธอ ตาแดง ผมเผ้ารุงรัง เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวพันแขนขึ้นมาถึงข้อศอก ทั้งสองข้าง ท่าทางอิดโรย เหมือนยังไม่ได้นอน สมน้ำหน้าใครจะไปนอนลง ถ้านอนได้ก็แสดงว่า ไม่ใช่คนแล้วล่ะ"น้องกานออกมาคุยกับพี่หน่อย" พี่ทนรอถึงพรุ่งนี้ไม่ได้ มาเถอะมาคุยกับพี่หน่อย"ท่าทางและหน้าตาของพี่ชายเธอตอนนี้ หมดอาลัยตายหยากมาก เดินเหมือนไม่ใรสติ เขาไม่ได้เมา เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ทำตัวเองทั้งนั้น เธอเกลียดมากผู้ชายนิสัยแบบนี้ เห็นแก่ตัว ไม่น่าเชื่อว่าพี่ชายเธอจะเป็นแบบนี้ไปได้เธอเคยเคารพ และนับถือเขามาก เขาเป็นไอดอลของเธอ เป็นพี่
พ่อขา แม่ขา ปรายขอลาไปพักผ่อนสักพักนะคะ อาจสองปีสามปี หรือมากกกว่านั้น ปรายกลับมาแน่นอนค่ะ ปรายขอรถพ่อไปใช้คันหนึ่งนะคะ คันที่ไม่มีใครรู้ว่าบ้านเรามี ปรายขอโทษพ่อกับแม่นะคะ ที่ไม่เข้มแข็งพอ ยังไม่ได้ตอบแทบบุญคุณของพ่อกับแม่เลย ปรายอาจยังเด็ก เลยรับมือกับปัญหายังไม่ได้ พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินนะคะ ปรายพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง และเบอร์โทรนี้ ปรายจะยกเลิกนะคะ เดี๋ยวปรายจะติดต่อมาเองค่ะ ขณะที่แม่กับพ่ออ่านแชทนี้ ปรายก็งไปไกลมากแล้ว สุดท้ายนี้ปราย ขอให้พ่อกับแม่มีสุขภาพแข็งแรง รักพ่อกับแม่มากนะคะ อ่อ...พวกเครื่องประดับ ปรายไม่ได้เอามาด้วยนะคะ ยังอยู่ในเซฟครบทุกอย่าง รักพ่อกับแม่มากค่ะ ปรายลดา................นายอลงกต มองหน้าภรรยา หน้านิ่ง “จนได้นะหนูปราย แม่เห็นว่ายังไงล่ะ” เขาถามภรรยา“จะยังไงล่ะ ก็ต้องตามนั้น ก็รู้กันอยู่ นิสัยน้องปราย ถ้าไม่ที่สุดแล้ว ไม่เป็นแบบนี้หรอก แม่ไม่เป็นไรหรอกพ่อ ดีเสียอีก ลูกจะได้อยู่กับตัวเอง คิดทบทวน ปล่อยเขาไปสักพัก สบายใจดีแล้วคงติดต่อกลับมา ปกติเขาก็ไม่ค่อยได้อยู่กับเราอยู่แล้ว เราก็ให้อิสระลูกเต็มที่ แล้วแต่เขาแม่ไม่มีปัญหาหรอก เดี๋ยวเขาก็กลับมา เราสอง
ปรายลดาตัดสินใจแล้ว พรุ่งนี้ตะวันกับกานดาราเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เธอจะอาศัยช่วงเวลานี้ เอาตัวเองออกไปจากที่ตรงนี้สักพัก ไว้หัวใจเธอแข็งแรงดีแล้วเธอจะกลับมา พ่อกับแม่เธอไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ถ้าเธอหายไปท่านทั้งสองก็จะรู้ว่าเธอเป็นอะไร ครั้งนี้เธอเจ็บเหลือเกิน โธ่เอ้ยปรายลดา ริจะรักก็อกหักซ่ะแล้วหญิงสาวไม่เข้าใจเลย ทำไมกับการที่เธอขอเวลา เพื่ออยู่กับตัวเองสักพัก มันจะทำให้ความรักที่ตะวันรักเธอมันหมดไปเลยเหรอ ปากเขาก็บอกว่ารักเธอ รอเธอได้ จะไม่บังคับเธอ จะตามใจเธอทุกอย่าง จะรอวันที่เธอพร้อม ชีวิตนี้จะมีแต่เธอคนเดียว คำพูดเหล่านี้ เธอจำมาตลอด จำจนขึ้นใจ นึกโมโหตัวเองที่หลงเชื่อเขาง่ายๆ สุดท้ายก็เจ็บอยู่คนเดียวแต่พอถึงเวลาจริงๆ กลับรอเธอไม่ได้ ในกรณีที่รอไม่ได้แล้วทำแต่งาน บ้างาน เธอจะไม่คิดอะไรเลย แต่นี่เขากลับกลายเป็นคนละคน เขาแอบมีคนอื่น ถามว่าทำไมเธอรู้ คนเราคบกันเป็นแฟน พออีกคนเปลี่ยนไป ใครบ้างจะไม่รู้ ที่เธอขอเวลา ใช่ว่าเธอจะมีคนอื่น เธอแค่อยากทำงาน อยากดูแลพ่อแม่ อยากสานต่อธุรกิจที่บ้าน เอาตรงๆ เธออยากตอบแทนบุญคุณพ่อและแม่บ้าง อยู่ๆ เรียนจบมาแล้วจะให้แต่งงานเลย เธอคิดมันไม่ใช่หญิงสาวใ
ตั้งแต่ปรายลดากลับจากใต้ ถึงตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบหกเดือนแล้ว บ้านของตะวันสร้างเสร็จเรียบร้อยและย้ายเข้ามาอยู่แล้ว ตกลงว่าเขาสร้างบ้านสองหลัง หลังเล็กสร้างให้กานดารา เขาให้เหตุผลว่า เผื่อน้องสาวแต่งงานแล้วอยากมีบ้านเป็นของตัวเอง เลยสร้างให้อีกหลัง ซึ่งประภาษก็เป็นคนออกแบบให้เหมือนเดิม นางดุจเดือนมีความสุขมาก ได้ทำอาหาร ได้ทำสวนครัว ได้ปลูกดอกไม้ ตอนนี้นางลุ้นอยู่อย่างเดียวคือ รอให้ตะวันแต่งงาน นางอยากเลี้ยงหลาน อยากอุ้มหลานนางไปทาบทามฝั่งของปรายลดาแล้ว แต่เห็นว่าปรายลดาขอเวลาอีกสักหน่อย นางเข้าใจในฐานะที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน ปรายลดาเพิ่งจะเรียนจบ และรับปริญญาไป หญิงสาวอาจอยากอยู่กับตัวเอง อยากเป็นอิสระ ยังอยากอยู่คนเดียว ผู้หญิงเรื่องมีครอบครัวต้องคิดเยอะหน่อย แต่ลูกชายนางนี่ซิ ใจร้อน อยากแต่งเสียเร็วๆ บางทีผู้ชายก็ไม่เข้าใจผู้หญิง นางก็คอยบอกให้เขาใจเย็นๆ ต้องให้เวลาปรายลดาบ้าง“พ่อว่ายังไงล่ะ พี่ดุจเดือนเขาทาบทามน้องปรายให้พ่อตะวันแล้วนะคะ แม่ว่าพ่อตะวันเขาก็ดูดีทุกอย่างเลยนะ ทั้งฐานะ หน้าที่การ อายุ พร้อมทุกอย่าง สามารถจะดูแลลูกสาวเราได้ ไม่ลำบากหรอก” นางพูดไปเรื่อยๆ แต่หน้าตาก็มีความก
"แม่ครับ รถคันนี้นั่งสบายไหมครับ" ตะวันสังเกตว่า แม่ของเขานั่งเอนหลังท่าทางสบายมาก"สบายมากเลยลูก นิ่ง เสียงเงียบ เก้าอี้ใหญ่นั่งสบาย แม่ชอบ" นางดุจเดือนพูดตามที่ตัวเองรู้สึก"น้องกาน ชอบไหม" ตะวันมองผ่านกระจกถามน้องสาว ที่นั่งแถวหลังคนขับ สายตาเขาเลยไปหาคนที่นั่งข้างกานดาราด้วย ได้เห็นสักนิดก็ยังดี แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว ได้อยู่ใกล้ๆ ได้เห็นหน้า"ชอบค่ะพี่ตะวัน กานชอบตั้งแต่นั่งไปใต้แล้วนะคะ คันใหญ่ นิ่งและนิ่มสบายดี กานยังคุยกับปรายเลยค่ะ ตอนที่เราไปใต้ว่าชอบรถคันนี้นอนสบาย""ถ้าทุกคนชอบ พี่ว่าจะซื้อไว้ใช้สักคัน พี่ก็ชอบใช้แล้วติดใจเลย ใหญ่ไปนิดแต่ ขับสบาย แถมประหยัดน้ำมันด้วย เวลาพาแม่เดินทาง จะได้นั่งสบายๆ ไม่เหนื่อยมาก""ถ้าคุณจะซื้อบอกผมนะ ผมจะพาไปดู เซลล์ที่ขายให้ผม บริการดีมาก" ประภาษบอกกับตะวัน"โอเคงั้น ไว้สักประมาณอาทิตย์หน้า เรามาดูด้วยกันนะ แม่กับน้องกานเลือกสีไว้ได้เลยนะครับ ผมคิดว่าไปนครนายกก่อน ไม่เกินอาทิตย์หน้า ผมจะขึ้นมาดูรถ ถ้ามีสีตามที่ต้องการ ก็จะตกลงซื้อเลย ""กานพี่เขาตอบมาแล้วนะ ปรายส่งผ้าลอตเก่าไปให้เขาดู ห้าสิบชุด รับไปสามสิบ ที่เหลือถ้าขายไม่ได้ เราก็เก็บไว้ใส
ปรายยังไงเนี้ย ตกลงเขาจะมาซื้อของหรือทักมาหาปรายเฉยๆ เอาดีๆ กานงงแล้วนะ วิเคราะห์จากคำพูดที่เขาพิมพ์มา กานว่าเขาไม่ได้มาซื้อของหรอก กานเข้าไปส่องไอจีเขาแล้ว เอฟซีเขาเพียบ สวยๆทั้งนั้น กานไม่เชื่อว่าเขาไม่มีคนคุย เขาไปกดถูกใจสาวๆเพียบเลย มีแต่คนสวยๆ แล้วปรายไปรู้จักเขาได้ยังไง ตั้งแต่เมื่อไหร่เขาเป็นรุ่นพี่ของปราย เพิ่งจบไปปีที่ผ่านมา เรียนคณะเดียวกัน ตอนที่พี่เขาเรียนเขาก็เข้าวงการแล้ว เราทำกิจกรรมด้วยกัน พี่เขามีแฟนแล้ว ไม่นานก็เลิกกันไป เป็นผู้ชายที่เจ้าชู้มาก จีบดะ ยกเว้นปราย ปรายจะคุยแค่งาน จบเรื่องงานก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย ตอนที่ปรายขายของในเพท พี่เขาเข้ามาทัก กดถูกใจในไอจีเวลาเราลงรูป นี่ห่างไปนานนะ เพิ่งจะมากดถูกใจ ที่ปรายตื่นเต้นเพราะ เพื่อนพี่เขามาสั่งชุดฮาวายกับปราย นี่ไงดูซิ เขาออเดอร์มาหลายชุดมาก ไม่มีอะไรหรอก เขาแค่ทักมาบอกว่าเพื่อนเขาอยากดูรูปชุดฮาวาย เรายังไม่ได้ซักไง แต่ปรายได้เบอร์เพื่อนเขาแล้วนะ ต่อไปนี่ก็จะติดต่อกับเพื่อนเขา ไม่ต้องผ่านพี่ผู้ชายแล้ว สบายใจได้เลย ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวพรุ่งนี้ปรายบอกพี่ตะวันเอง ปรายเห็นหน้าพี่ตะวันแล้วเมื่อกี้ รู้ว่าจะต้องทำยังไง นี่ถ้า
"กินน้ำเต้าหู้แล้วคิดถึงที่บ้านปรายเนาะ ที่เราออกไปช่วยลุงกับป้าขายน้ำเต้าหู้ กานว่าที่บ้านปรายอร่อยกว่าเยอะเลยนะ หรือเราชินทางโน้น กานว่าจะซื้อของไปฝากป้ากับลุงสักหน่อย แต่คิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรดี"" ปรายซื้อผ้าถุงมาฝากป้า กางเกงเลมาฝากลุง จริงๆ กานไม่ต้องซื้อหรอก หรือแล้วแต่กานล่ะกัน เผื่ออยากให้ ไว้เราค่อยหาดูพรุ่งนี้ก็ได้ หลังจากกลับจากโรงงาน""ทุกคนครับ เดี๋ยวภาษจะเข้ามานะครับ เขาเข้ามาธุระเรื่องกาแฟที่กรุงเทพฯ ผมเลยชวนเขามาพักบ้านเรา พอดีเลยจะได้กลับพร้อมกันวันมะรืน เราก็จะได้คืนรถภาษด้วย ดีเหมือนกันนะครับ แม่ ผมจะได้ดูแบบบ้านกับเขาเลย เดี๋ยวให้ภาษนอนห้องเดียวผมเลยล่ะกันนะครับ""แล้วพี่ภาษมารถอะไรคะพี่ตะวัน" ปรายลดาถามชายหนุ่ม"มากับเพื่อนครับ เขาเห็นว่าเราจะกลับบ้านกันวันมะรืนก็เลยจะกลับด้วย ผมรบกวนแม่เตรียมที่นอนให้ภาษด้วยนะครับ พวกชุดเครื่องนอน ผ้าเช็ดตัว" "เดี๋ยวกานไปเตรียมให้ก็ได้ค่ะ จะได้ไม่ลำบากแม่ขึ้นลง ปรายไปช่วยกานหน่อยนะ "สองสาวขึ้นไปข้างบนอีกครั้ง เพื่อเตรียมที่นอนให้ประภาษ "เดี๋ยวเราไปเอาผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผ้าห่ม หมอน ผ้าเช็ดตัวก่อนนะ ตู้เก็บผ้าอยู่ที่ห้องอีกห้
แม่ขา พี่ตะวันโทรมาแล้วค่ะ น่าจะถึงแล้ว เดี๋ยวกานออกไปเปิดประตูเองนะคะแม่ กานดารารีบวิ่งออกไปหน้าบ้้าน เพื่อเปิดประตูให้พี่ชายและปรายลดา เธอคิดถึงทั้งสองคนเลยสวัสดีค่ะพี่ตะวัน ไม่ได้เจอพี่ตะวัน หนึ่งเดือนเต็ม ๆ ดูมีความสุขมากเลยนะคะ หน้าตาอิ่มเอิบมาก อ้วนขึ้นไหมคะเนี้ย กานดาราทักทายพี่ชายของเธอ ทำไม ดูพี่อ้วนขึ้นเหรอน้องกาน ช่างสังเกตุนะเรานี่จริงอย่างที่น้องสาวเขาทัก เขาน้ำหนักขึ้นสามกิโล นั่งๆนอนๆ เฝ้าสาว คงเป็นเพราะสบายใจด้วยล่ะ ธรรมดาของคนมีความสุขไปๆช่วยพี่ขนของก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกันปรายเป็นไงบ้าง นี่คล้ำลงนะเนี้ย ใช่ไหม พี่ตะวันอ้วนขึ้น ปรายผอมลง สลับกัน คิดถึงเพื่อนจังเลย ไหนของฝาก กานดาราแหย่เพื่อนเล่นๆ กานเฝ้ารอของฝากจากทางใต้ นี่รอตั้งแต่เช้าแล้วรู้ไหม พี่ตะวันขับรถช้าหรือเปล่านะสบายดี กานก็เหมือนเดิมเลยนะ ของฝากอยู่ในกระเป๋า มีเพียบเลย ปรายไปเจอร้านผ้าฮาวายด้วย ได้มาฝากกานหลายชุดเลย พี่ตะวันไม่ได้ขับรถช้าหรอก เราแวะซื้อของกินบ่อย รถไม่เยอะด้วยแหละ เลยมาแบบสบายๆสองสาวรีบขนของเข้าบ้านก่อนเถอะครับ เดี๋ยวค่อยคุยกัน ตะวันบอกสองสาว เมื่อเห็นว่าทั้งคู่เริ่มที่จะคุยกันยาวสว
ใครมากดออดหน้าบ้าน น้องกานไปดูหน่อยลูก" "ได้ค่ะแม่ เดี๋ยวกานไปดูเอง ไม่น่าจะเป็นคนที่รู้จักนะคะ กดกริ่งรัวๆ แบบนี้""นี่ตะวันอยู่ไหม ทำไมพี่โทรหาแล้วเขาไม่รับสายเลย เขาอยู่ที่นี่ไหม น้องกาน เปิดประตูให้พี่หน่อย" "สวัสดีค่ะพิ่กิ่งกาญณ์ มีธุระอะไรเหรอคะ พี่ตะวันไม่อยู่หรอกค่ะ ไปทำงานที่ใต้ หลายวันแล้วมีอะไรไหมคะ ฝากกานไว้ก็ได้นะคะ อีกหลายวันค่ะ กว่าพี่ตะวันจะกลับ" "ตะวันไปทำงานที่ไหนคะ มีที่อยู่ไหม จังหวัดอะไร แล้วนอกจากเบอร์เดิม ตะวันมีเบอร์อื่นอีกไหมคะ น้องกาน นี่น้องกานจะใจดำ ไม่ให้พี่เข้าไปสวัสดีคุณแม่เลยเหรอคะ พี่เหนื่อยแล้วก็ร้อนมาก ""ขอพี่เข้าไปไหว้คุณแม่หน่อยนะคะ แป๊ปเดียว ทำยังกับว่าบ้านนี้พี่ไม่เคยมางั้นแหละ""ไม่ต้องลำบากหรอกนะหนูกิ่งกาญณ์ พอดีพวกเราจะออกไปธุระข้างนอกกัน ไม่สะดวกเลยจ๊ะ""สวัสดีค่ะคุณแม่ แหม.....กิ่งมาผิดวันใช่ไหมคะ คุณแม่สบายดีนะคะ กิ่งคิดถึงทุกคนเลยนะคะ โดยเฉพาะตะวัน เขาคงงอนกิ่งนะคะ กิ่งโทรไปเข้าไม่รับสายกิ่งเลย ไม่เป็นไร วันหลังเดี๋ยวมาใหม่นะคะคุณแม่ น้องกาน" กิ่งกาญณ์จำต้องถอยกลับไปก่อน เอาเถอะไว้เธอติดต่อตะวันได้ เธอก็ต้องมาที่นี่อยู่วันยังค่ำ ทำไมเ