เข้าสู่ระบบแชร์
EPISODE06 สติ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-08 18:25:55"เดี๋ยวนี้ปากคอไม่ธรรมดานะมึง" ไอ้แจงเดินเข้ามาในร้านอาหารแล้วตบที่บ่าของไอ้พีค
"เหี้ยอะไรมึง" ไอ้พีคหันไปถาม
"ก็ที่ด่ากูว่าอีแรดไง แค่นี้ทำลืม สมองเสื่อมเหรอฮะ" ไอ้แจงตั้งท่าหาเรื่อง
"ด่าที่ไหนวะ" ไอ้พีคทำท่างง ๆ
"ในไลน์ไง เที่ยงคืนครึ่งเมื่อวันก่อน"
"หืมมมม กูเนี่ยนะ อ้อ... สงสัยจะกูนั่นแหละ โทษทีวันนั้นเมาเลยปากหมา" ไอ้พีคหันมามองหน้าผมนิดหน่อยแล้วตอบไอ้แจงไป
"ปกติเวลามึงเมามึงจะพูดเพราะขี้อ้อนนะ" ไอ้แจงแสดงท่าทีสงสัย
"วันนั้นกูไม่ปกติมั้ง" ไอ้พีคไหวไหล่
"สงสัยติดเชื้อบ้ามั้ง แล้วแพทออกมายัง ถึงไหนละ" ไอ้แจงมันนั่งลงข้างไอ้พีค แล้วจากนั้นมันก็ถามไถ่ถึงลูกสาวของมัน ที่ให้แพทรับกลับมาส่งที่ร้านอาหารของไอ้ภาม เพราะไอ้แจงมันติดงานพรี มันจึงพึ่งพาน้องสาวไอ้พีค
"น่าจะใกล้แล้วนะ แต่เห็นบ่นว่ารถติด วันนี้ไปผับไหม" ไอ้พีคเอ่ยปากชวนไอ้แจง และมองมาที่ผมด้วย
"กูไม่ไป มีนัด แล้วก็ไม่อยากไปกับคนที่ไม่รู้จัก" ผมพูดขึ้นแบบไม่มองหน้าไอ้พีคและไอ้แจง เพราะตอนนี้ผมกำลังทำเป็นสนใจโทรศัพท์มือถือ
ทั้งที่มันไม่มีอะไรให้น่าสนใจสักอย่าง
"ร้านไหน กี่โมง ขอร้านผู้ชายเยอะ ๆ จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูง เผื่อกูลากไปแดกแก้เงี่ย_" ไอ้แจงมันพูด
"แรด! " ผมอุทานเบา ๆ
"แรดอะไรมึงวะ" ไอ้พีคเอ่ยท้วงพร้อมยกยิ้มมุมปาก
"กูว่าจะซื้อแรดมาเลี้ยงไว้ดูเล่น"
"แรดเป็นสัตว์สงวน ซื้อได้ด้วยเหรอวะ" ไอ้นายที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับเมียเอ่ยถาม
"ได้ดิ ตัวนี้ลิมิเต็ด อิดิชั่น ตัวเล็ก ๆ น่ารัก สิทธิพิเศษทำได้หลายอย่าง ว่าจะลองเลี้ยงดู เผื่อมันจะเชื่อง" ผมพูดขณะที่นั่งก้มหน้ากดมือถือ
"อ้อ จัดการสั่งซื้อเรียบร้อยแล้วว่างั้น" ไอ้นายถามต่อ
"ค่อนข้างเรียบร้อยมั้ง" ผมไหวไหล่ใส่ไอ้นาย
"ก็ดีนะ จดทะเบียนเป็นทรัพย์สินของมึงด้วยล่ะ เผื่อหายจะได้ตามถูก" ไอ้ภามเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะ หลังจากที่ลูกค้าบางตา
"ทั้งจดทั้งล่ามด้วยเชือกชนิดพิเศษเลยล่ะ รับรองว่ามันหนีไม่พ้นหรอก" ผมเงยหน้าขึ้นมายกยิ้มมุมปาก
"ได้มาก็เอ็นดูมันหน่อยล่ะ เผื่อมันจะเชื่อง" ไอ้พีคพูดแล้วส่ายหัว
"ไม่เชื่องก็เฆี่ยนจนกว่าจะเชื่องสิวะ"
"ไอ้โรคจิต" ผมไม่ได้สนใจในคำที่เพื่อนอย่างไอ้พีคพูด
"แม่แจงขาาาา จัสมาแล้ว" เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กผู้หญิงดังขึ้น ก่อนที่ตัวจะมาถึงซะอีก
"คิดถึงจังเลยค่ะ" ไอ้แจงมันอ้าแขนรอรับลูกสาวของมัน จากนั้นมันก็หอมซ้ายหอมขวาที่แก้มเด็กน้อย
"สวัสดีค่ะคุณลุงทั้งหลายทุกคน" แล้วลูกสาวไอ้แจงก็ยกมือไหว้พวกผมรวดเดียวพร้อมกัน
แล้วสายตาเด็กน้อยก็มาหยุดที่ผม ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิม
"วันนี้คุณลุงอารมณ์คงที่หรือยังคะ" ลูกสาวไอ้แจงถามผมขึ้น
แล้วคำถามบ้าอะไรวะ
"ทำไม" ผมทำหน้าขรึมใส่เด็ก
"ก็แม่แจงบอกว่าคุณลุงใจดี แต่แค่หน้าดุ คุณลุงแค่ปรับตัวกับอากาศเมืองไทยไม่ทัน แม่แจงบอกว่าคุณลุงสติไม่ดี อย่าถือสาคุณลุง สรุปวันนี้อารมณ์คงที่ใช่ไหมคะ" ผมเบนสายตามองไอ้แจงทันที
ในขณะที่เพื่อนผมพากันหัวเราะชอบใจ ส่วนไอ้แจงมันก็ทำหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะปั้นหน้านิ่ง
"ยัง ตอนนี้กำลังหงุดหงิดเลยล่ะ" ผมทำเสียงขรึมพร้อมทำหน้าดุ ๆ ใส่เด็กตรงหน้า
"อมยิ้มไหมคะ แม่แจงบอกว่าอมยิ้มจะทำให้ยิ้ม ถ้ายิ้มแสดงว่าอารมณ์ดี กินอมยิ้มนะคะจะได้ยิ้มบ่อย ๆ " แต่แทนที่เด็กน้อยตรงหน้าจะกลัวผม เธอกลับยื่นอมยิ้มมาให้ผม พร้อมรอยยิ้มไร้เดียงสา
"หลานให้ก็รับไปสิ อย่าใจร้ายมากนัก คุณลุงสติไม่ดี" ไอ้นายสะกิดผม
ผมจึงยื่นมือออกไปรับ
นี่สรุปผมยอมรับว่าตัวเองสติไม่ดีเหรอวะ
หลังจากที่ผมกลับจากเรียนต่อ พอกลับมาบ้านผมก็เจอเด็กผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนไอ้แจงอยู่ที่ร้าน ถามแม่ก็บอกว่าลูกไอ้แจง
ผมก็เลยโทรไปถามเพื่อน เพื่อนก็เล่าให้ฟังว่าไอ้แจงมันท้อง แต่มันไม่รู้ว่าใครคือพ่อเด็ก มันบอกเพื่อนว่ามันเมาจำไม่ได้
และพวกเพื่อนก็บอกว่ามันไม่คิดตามหาพ่อให้ลูก มันเลี้ยงลูกมาด้วยตัวมันเอง
ตลอดเวลาที่ผมไปเรียนต่อ ผมได้คิด ได้ทำหลาย ๆ อย่างที่ผมบอกกับตัวเองว่าไม่ชอบ ผมได้ลองในสิ่งที่ผมเคยบอกตัวเองว่าจะไม่ทำ ซึ่งพอผมทำแล้ว มันก็ไม่ได้แย่อะไร
บางครั้งการลองทำสิ่งใหม่ ๆ ที่อยู่นอกกรอบ ก็สามารถทำให้เราคิดอะไรใหม่ ๆ ได้
บทที่เกี่ยวข้อง
รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE07
"กินแล้วยิ้มเยอะ ๆ นะคะคุณลุง" จัสมินบอกกับไอ้หมายิมที่กำลังทำหน้าเป็นหมางงกับความอัธยาศัยดีของลูกสาวฉันฉันได้แต่ภาวนาในใจ ขอให้ไอ้หมายิมมันยังมีเชื้อควายหลงเหลือ อย่าให้มันนึกอะไรขึ้นมาได้ เหมือนที่ฉันกำลังนึกถึงอยู่'ร้องไห้ทำไม' เด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักยืนมองฉันที่อยู่ในวัยห้าขวบกำลังนั่งร้องไห้อยู่หลังห้องเรียน'ชอบร้องไห้เหรอ ร้องไห้ไม่เห็นสวยเลย' เขานั่งลงตรงหน้าฉันแล้วมองตาแป๋ว'ไม่ชอบ แจงไม่ชอบ แจงอยากสวย' ฉันเงยหน้ามองคนตรงหน้า พร้อมกับเอามือปาดเช็ดน้ำตา'ไม่ชอบก็เลิกร้องสิ แล้วก็ยิ้ม''เลิกไม่ได้ ยิ้มไม่ได้ เพื่อนไม่เล่นด้วย''เพื่อนแกล้งเหรอ''อือ เพื่อนไม่เล่นด้วย เพื่อนบอกแจงสวยกว่า''อ่ะ อมยิ้ม กินแล้วยิ้มเยอะ ๆ นะ เราชื่อยิม เป็นเพื่อนกันนะ' เขายื่นอมยิ้มให้ฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่ตราตรึงใจแล้ววันนั้นฉันก็แกะอมยิ้มกินทั้งน้ำตา พร้อมกับยิ้มให้เขาจากนั้นมาสายตาของฉันก็มองหาแต่เพื่อนที่ชื่อยิมมาตลอด และเพิ่งได้รู้ว่าแม่เราสองคนเป็นเพื่อนกัน ตอนที่แม่ฉันย้ายมาอยู่ข้างบ้านของแม่ยิมตั้งแต่นั้นมาเราก็ใกล้กันมาตลอด ฉันตามยิมที่แสนใจดีไปเรียนทุกที่ ไม่ว่าวิชาที่ยิมเลือกจะถูกใจฉัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE08
"เรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะจัสสสส" ฉันเดินลงมาจากชั้นบนพร้อมกับแหกปากถามลูกสาว ที่ทุก ๆ วันเธอจะนั่งทานอาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหารก่อนไปเรียนเป็นประจำ"แม่แจงงงงง" จัสมินยิ้มตาหยี ข้างกายเธอมีไอ้หมายิมนั่งอยู่ด้วยมาทำส้นอะไรวะ?"วันนี้มีงานโรงเรียนไงคะ แล้วเขาให้เอาพ่อแม่ไปด้วย ยายแจ๋มเลยให้ลุงสติไม่ดีไปเป็นพ่อให้ค่ะ" จัสมินรีบลุกจากเก้าอี้เดินมาหาฉันแล้วก็เล่าให้ฟังยายแจ๋ม มักให้ครูที่โรงเรียนส่งไลน์บอกตัวเองเสมอเวลามีอะไรที่เร่งด่วนและพิเศษ'หลานฉัน ฉันดูเอง แกมัวแต่เมาไม่อ่านไลน์จะทำไง'นี่คือคำที่ยายแจ๋มเอามาอ้าง ซึ่งมันค่อนข้างจริง เพราะเวลาเมา ฉันมักทิ้งตัวไม่เอาอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่ถึงขนาดไม่สนใจลูกเถอะแต่ก็นะ ฉันไม่เคยชนะอะไรยายแจ๋มได้อยู่แล้ว"จัสมิน ยายบอกแล้วใช่ไหมลูกว่าให้เรียกลุงยิม ไม่ใช่ลุงสติไม่ดี" ยายแจ๋มถือถ้วยโจ๊กเดินออกมาจากในครัวถ้าให้ทายโจ๊กไม่ใช่ของฉันแน่นอน เพราะฉันไม่เคยกินข้าวเช้า ถ้าจะกินจริง ๆ ก็...'หาแดกเอง มีมือมีตีน โตเป็นวัวเป็นควายแล้ว'คำพูดยายแจ๋มเขาเลยล่ะ"ก็แม่แจงบอกลุงเขาสติไม่ดีนี่คะ" น่าน... โยนขี้ให้แม่แต่เช้าเลยลูกจัสเอ๊ย... หาเรื่องให้แม่โดนยา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE09
"ลุงยิมให้จัสเรียกพ่อที่โรงเรียนได้ใช่ไหมคะ" จัสมินถามไอ้หมายิมที่ตอนนี้มันทำหน้าที่เป็นคนขับรถ"อืม" มันส่งเสียงในลำคอแล้วก็ไม่ได้หันมาสนใจอะไร เหมือนกับฉันที่ไม่คิดจะหันไปสนใจมันเช่นกัน"พ่อยิม หืมมมม ลองเรียกดู อายจังเลยค่ะ ตั้งแต่เกิดมาจัสยังไม่เคยเรียกใครว่าพ่อเลย ขอบคุณนะคะที่ไปด้วย ยายแจ๋มบอกว่าลุงยิมใจดี น่ารัก"ฉันสตั๊นตั้งแต่ที่จัสมินเรียกไอ้หมายิมว่าพ่อแล้ว คำที่จัสมินเรียกทำเอาหัวใจของฉันชาวูบวาบ"ลุงว่างน่ะ" ไอ้หมายิมมันว่าแล้วยื่นมือมาลูบที่ศีรษะของจัสมินซึ่งนั่งอยู่บนตักฉันฉันเหลือบมองมันเมื่อมันพูดประโยคนี้ ดวงตาของมันที่มองจัสมินฉายแววอ่อนโยน เหมือนยิมที่ฉันเคยรู้จักตอนนี้มันคงกำลังนึกสงสารจัสมินสินะ"เดี๋ยวจัสไปช่วยยายอันขายทองตอบแทนนะคะ ยายอันบอกว่าจัสเรียกลูกค้าดี" ลูกสาวฉันหันไปฉีกยิ้มกว้างตามสไตล์ให้ไอ้หมายิม ส่วนไอ้หมายิมมันก็เหลือบมองฉันเล็กน้อยด้วยสายตาเฉยชาก่อนจะหันไปมองทาง'ถึงโรงเรียนให้จัสเรียกพ่อได้ไหมยิม แม่โม้ไว้เยอะ" ยายแจ๋มกระซิบไอ้หมายิม ซึ่งฉันน่ะได้ยิน แล้วที่เรียกแม่ ก็เพราะครอบครัวเราสนิทกันมากไงล่ะ'สบายมากครับ' มันสร้างภาพด้วยการฉีกยิ้มอ่อนโ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE10
"กูไม่ตลกนะยิม" ฉันจ้องหน้ามัน"หน้ากูตลกไหมแจง" มันขยับเข้าประชิดใกล้ฉันมากขึ้น"! ""อยากประเจิดประเจ้อตรงนี้ไหมล่ะ" ไอ้หมายิมมันพูดขู่"มึงต้องการอะไรยิม กูว่ากูพูดเรื่องนี้หลายรอบแล้วนะ ไหนบอกว่าไม่ต้องรู้จักกันไงวะ" ฉันจ้องเขม็งไม่ไหวละ ฉันชักจะไม่เข้าใจมันขึ้นทุกวันในเมื่อบอกไม่ให้ยุ่ง ไม่เป็นเพื่อน แล้วมาอยู่ตรงนี้ทำซากอะไร"ยิม ยิมใช่ไหม" เสียงหวาน ๆ ที่เอ่ยเรียกชื่อไอ้หมายิม เจ้าของเสียงนี้ฉันจำได้ดีเลยล่ะ เพราะมันคือหนึ่งในคนที่ทำให้ฉันกับไอ้บ้านี่แตกหักกัน"อ้าว แจง... นึกว่าเลิกคบกันเป็น...เพื่อน แล้วนะ ที่มาด้วยกันที่นี่อย่าบอกนะว่ายิมให้อภัยแจงแล้ว หึ! อย่างว่าอ่ะเนอะ แจงมันคงตื๊อไม่เลิก มาถึงนี่อย่าบอกนะว่ามาประชุมงานโรงเรียน ได้ข่าวว่าท้อง ไม่มีพ่อให้ลูกเหรอแจง หึ สมน้ำหน้า มั่วไปเรื่อยก็แบบนี้แหละน๊า" เธอว่าแขวะฉันพร้อมยิ้มเยาะเย้ย ซึ่งฉันไม่เถียงกลับเพราะที่นี่มันสถานที่ศึกษา ทำอะไรย่อมต้องให้เกียรติสถานที่ไหนจะลูกที่เรียนอยู่ที่นี่อีก ฉันไม่อยากให้ลูกโดนล้อมากไปกว่านี้"ยิม... ทำไมเปลี่ยนไปแบบนี้ล่ะ เอคิดถึงยิมนะ คิดถึงเรื่องราวดี ๆ ของเรา ยิมสบายดีใช่ไหม"เอ ผู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08รัก(ห้าม)ร้าย จุดเริ่มต้น
ความรัก มักจะทำให้เรากลายเป็นคนโง่แต่จริง ๆ แล้ว เราไม่ได้โง่หรอก เราก็แค่...รักคนอื่นมากกว่าตัวเราเองเหอะ! แต่ถ้าเอาเข้าจริง ๆ มันก็แค่คำปลอบใจคนอ่อนแอก็แค่นั้นแหละเพราะความจริงแล้วเราก็คนโง่ดี ๆ นี่เอง...(ฮัลโหล) น้ำเสียงของผู้หญิงที่ผมคุ้นเคยเอ่ยขึ้น เมื่อเธอกดรับสายที่ผมโทรเข้าไปหา"อยู่ไหนแล้ว ใกล้ถึงยัง" ผมถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เพราะเธอคือหัวใจของผม(วันนี้เอคงไปหาไม่ได้นะยิม พอดีมีงานใหม่เข้ามา แล้วพี่ที่ทำงานเขาบอกว่าต้องส่งด่วน ยิมไม่โกรธเอใช่ไหม) เธอที่พูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดที่ผิดนัดกับผมน้ำเสียงของเธอทำให้ผมโกรธไม่ลง"เอทำงานเถอะ ยิมไม่โกรธหรอก ยิมเข้าใจ" ผมบอกเธอไป แม้จริง ๆ แล้วผมก็รู้สึกน้อยใจ แต่เพราะเธอต้องทำงาน ผมจึงพยายามเข้าใจเธอ(ยิมเป็นแฟนที่น่ารักที่สุดเลย ขอบคุณที่เข้าใจเอนะ เสร็จงานแล้วจะรีบไปหาทันทีเลย)"ครับ รักเอมากนะครับ"ผมชื่อ 'ยิม' อายุ24ปี เป็นลูกชายคนเดียว บ้านของผมเปิดร้านทอง วัน ๆ ผมก็เลยมีหน้าที่นั่งขายทองอยู่หน้าร้าน ทั้ง ๆ ที่เรียนจบมาอีกสาย แต่เพราะพ่อแม่ต้องการให้ผมสบาย เลยยกร้านทองให้ผมดูแล แต่ตอนนี้ผมยังไม่ใช่เจ้าของ พ่อบอกรอให้ผมมี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06รัก(ห้าม)ร้าย จุดเริ่มต้น2
"อ่ะ" ไอ้ภามยื่นมือถือมาให้ผม"ไม่ดู" ผมยื่นคืนกลับไป"ควรดูจะได้เลิกเป็นควาย" ไอ้ภามยัดใส่มือผม"กูยังไม่อยากดู" ผมวางไว้ที่โต๊ะ"อย่าไปยัดเยียดมันเลยภาม มันไม่อยากดูก็เรื่องของมันเถอะ มันรักของมันมึงก็รู้" ไอ้แจงที่นั่งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะกระดกเหล้าลงคอหลังจากที่บอกไอ้ภามไป"รักน่ะกูรู้ แต่ควรดูด้วยว่าอะไรคือความจริง ไม่ใช่พยายามหลอกตัวเองอยู่แบบนี้ รูปหล่อ บ้านรวย โตเป็นควายแต่ปล่อยให้ผู้หญิงหลอก" ไอ้ภามมันขัดขึ้นทันใด"แต่มึงก็ควายจริง ๆ นะยิม มึงควรจะตาสว่างสักที" ไอ้พีคเพื่อนอีกคนของผมเสริมแทรก"เลิกว่ามันเถอะ พูดไปมันก็ไม่รับรู้หรอก" ไอ้นายท้วง"โอ๊ย พวกมึงเลิกยุ่งเรื่องมันเถอะ มันอยากลองเป็นควาย เดี๋ยวมันเบื่อมันก็เลิก อย่าไปเสือกเรื่องมันเลย วันนี้มาแดกค่ะ ไม่ใช่มาเกลี้ยกล่อมให้ควายกลับมาเป็นคน มาชน ๆ มึงอย่าคิดมากยิม เดี๋ยวก็ดีเอง เบื่อการเป็นควายค่อยกลับมาเป็นคน ไม่มีอะไรยากหรอก" ไอ้แจงมันว่าดักเพื่อนในกลุ่มที่กำลังกล่อมให้ผมเปิดดูความจริงในมือถือของพวกมันว่าเพื่อนในกลุ่ม แต่ด่าผมเต็ม ๆความจริงที่พวกมันพยายามหาข้อมูลมาให้ผมตาสว่างความจริงที่ผมรู้อยู่แล้ว แต่ผมพยายามหลบซ่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06รัก(ห้าม)ร้าย จุดเริ่มต้น3
และตั้งแต่วันนั้นที่ผมเมาหนัก หลังจากนั้นเอก็มาหาผมอยู่บ่อยครั้งกระทั่งหนึ่งเดือนต่อมา ความสัมพันธ์ของเราก็เหมือนจะดีขึ้น เพราะเธอดูมีเวลาให้ผม มันทำให้ผมรักเธอมากกว่าเดิม"แม่สวัสดีค่ะ" เอเอ่ยสวัสดีแม่ของผมพร้อมยกมือไหว้ วันนี้เธอก็มาหาผมครับ"จ้ะ" แม่ของผมพูดแค่นั้นแล้วก็เดินออกจากร้านไป"แม่เหมือนไม่พอใจเอเลยนะยิม" เอเดินมานั่งข้างผมแล้วทำหน้าที่หม่นหมอง"แม่แค่เหนื่อยมั้ง คงเครียด ๆ เพราะช่วงนี้ทองลงเยอะ หิวข้าวยัง" ผมให้คำอธิบายพร้อมลูบที่ศีรษะของคนรัก"หิวมากกกกก""งั้นไปสั่งร้านข้างบ้านมากินเนอะ ยิมต้องเฝ้าร้าน""แต่เออยากกินอีกร้านนะ""แต่ยิมต้องเฝ้าอะดิ เอาไว้เย็นจะพาไปนะ""ก็ได้ค่ะ" จากนั้นเราก็สั่งอาหารมากินด้วยกันครับผมรู้ว่าแม่ของผมเป็นอะไร แต่ผมเลือกที่จะไม่บอกเอ และแม่ก็เลือกที่จะไม่โวยวาย เพราะแม่รู้ว่าผมรักเอมาก ผมเสียเอไปไม่ได้แม่ของผมก็แค่ไปเห็นว่าเอควงผู้ชายอื่น จากนั้นแม่ก็จ้างนักสืบตามสืบเอทุกอย่าง และก็ได้ความจริงมาว่าเธอเอาผู้ชายไม่ซ้ำหน้า และจะมีหนึ่งคนที่เอควงอยู่บ่อยมากแม่เอาหลักฐานทุกอย่างมาให้ผม และบอกให้ผมดู ผมจะได้ตาสว่าง'ผมรู้อยู่แล้วครับ' นี่คือปร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06รัก(ห้าม)ร้าย จุดเริ่มต้น4
"ไม่หน้าด้านไปหน่อยเหรอวะ" นี่เป็นเสียงไอ้แจงที่พูดขึ้นมา และไอ้แจงมันกำลังพูดกับว่าที่เจ้าสาวของผมวันนี้ผมมีนัดกับเพื่อนที่ร้านเหล้า ก็เลยพาเอมาด้วย พร้อมกับบอกเพื่อน ๆ ในกลุ่มว่าเราจะแต่งงานกันเอขอออกมาสูดอากาศข้างนอก ผมก็ให้ออกมา แต่รู้สึกแปลก ๆ ตรงที่ไอ้แจงมันบอกขอมาเข้าห้องน้ำ แล้วมันหายมานาน ผมก็เลยเดินออกมาตามหาเอ เพราะกลัวไอ้แจงมันจะปากเสียและลงมือทำร้ายเอผมคิดว่าผมไม่ได้คิดไปเอง เพราะสายตาที่ไอ้แจงมันมองเอตอนอยู่ในร้านไม่ได้มีความเป็นมิตรเลย"หน้าด้านอะไร พูดให้มันดี ๆ นะแจง แล้วใครกันแน่ที่หน้าด้าน" เอพูดขึ้น ซึ่งตอนนี้ผมยังไม่ได้ปรากฏตัวต่อหน้าคนทั้งสอง"ใครด้านกูไม่รู้ แต่ที่กูรู้คือมึงควรเลิกกับไอ้ควายยิมได้แล้ว เลิกหลอกมันสักที มึงไม่มีหัวใจบ้างหรือไง มึงไม่สงสารมันบ้างเหรอ มันดีกับมึงมาตลอด ยอมให้มึงหลอกมาตลอด ทำไมมึงไม่สงสารมันบ้าง ยกเลิกงานแต่งงานซะ" จู่ ๆ ไอ้แจงก็พูดเรื่องที่ทำร้ายจิตใจผมมากที่สุดมันกล้าพูดแบบนี้ได้ยังไงวะ ในเมื่อมันก็รู้ว่าผมรักเอมากแค่ไหน"อย่ามาเสือกแจง นี่มันเรื่องของกูกับยิม เป็นแค่เพื่อนอย่าเสร่อ ถ้าจะเตือนเพื่อนก็ควรเตือนตั้งนานแล้ว อย่ามา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06
บทล่าสุด
รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE10
"กูไม่ตลกนะยิม" ฉันจ้องหน้ามัน"หน้ากูตลกไหมแจง" มันขยับเข้าประชิดใกล้ฉันมากขึ้น"! ""อยากประเจิดประเจ้อตรงนี้ไหมล่ะ" ไอ้หมายิมมันพูดขู่"มึงต้องการอะไรยิม กูว่ากูพูดเรื่องนี้หลายรอบแล้วนะ ไหนบอกว่าไม่ต้องรู้จักกันไงวะ" ฉันจ้องเขม็งไม่ไหวละ ฉันชักจะไม่เข้าใจมันขึ้นทุกวันในเมื่อบอกไม่ให้ยุ่ง ไม่เป็นเพื่อน แล้วมาอยู่ตรงนี้ทำซากอะไร"ยิม ยิมใช่ไหม" เสียงหวาน ๆ ที่เอ่ยเรียกชื่อไอ้หมายิม เจ้าของเสียงนี้ฉันจำได้ดีเลยล่ะ เพราะมันคือหนึ่งในคนที่ทำให้ฉันกับไอ้บ้านี่แตกหักกัน"อ้าว แจง... นึกว่าเลิกคบกันเป็น...เพื่อน แล้วนะ ที่มาด้วยกันที่นี่อย่าบอกนะว่ายิมให้อภัยแจงแล้ว หึ! อย่างว่าอ่ะเนอะ แจงมันคงตื๊อไม่เลิก มาถึงนี่อย่าบอกนะว่ามาประชุมงานโรงเรียน ได้ข่าวว่าท้อง ไม่มีพ่อให้ลูกเหรอแจง หึ สมน้ำหน้า มั่วไปเรื่อยก็แบบนี้แหละน๊า" เธอว่าแขวะฉันพร้อมยิ้มเยาะเย้ย ซึ่งฉันไม่เถียงกลับเพราะที่นี่มันสถานที่ศึกษา ทำอะไรย่อมต้องให้เกียรติสถานที่ไหนจะลูกที่เรียนอยู่ที่นี่อีก ฉันไม่อยากให้ลูกโดนล้อมากไปกว่านี้"ยิม... ทำไมเปลี่ยนไปแบบนี้ล่ะ เอคิดถึงยิมนะ คิดถึงเรื่องราวดี ๆ ของเรา ยิมสบายดีใช่ไหม"เอ ผู้
รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE09
"ลุงยิมให้จัสเรียกพ่อที่โรงเรียนได้ใช่ไหมคะ" จัสมินถามไอ้หมายิมที่ตอนนี้มันทำหน้าที่เป็นคนขับรถ"อืม" มันส่งเสียงในลำคอแล้วก็ไม่ได้หันมาสนใจอะไร เหมือนกับฉันที่ไม่คิดจะหันไปสนใจมันเช่นกัน"พ่อยิม หืมมมม ลองเรียกดู อายจังเลยค่ะ ตั้งแต่เกิดมาจัสยังไม่เคยเรียกใครว่าพ่อเลย ขอบคุณนะคะที่ไปด้วย ยายแจ๋มบอกว่าลุงยิมใจดี น่ารัก"ฉันสตั๊นตั้งแต่ที่จัสมินเรียกไอ้หมายิมว่าพ่อแล้ว คำที่จัสมินเรียกทำเอาหัวใจของฉันชาวูบวาบ"ลุงว่างน่ะ" ไอ้หมายิมมันว่าแล้วยื่นมือมาลูบที่ศีรษะของจัสมินซึ่งนั่งอยู่บนตักฉันฉันเหลือบมองมันเมื่อมันพูดประโยคนี้ ดวงตาของมันที่มองจัสมินฉายแววอ่อนโยน เหมือนยิมที่ฉันเคยรู้จักตอนนี้มันคงกำลังนึกสงสารจัสมินสินะ"เดี๋ยวจัสไปช่วยยายอันขายทองตอบแทนนะคะ ยายอันบอกว่าจัสเรียกลูกค้าดี" ลูกสาวฉันหันไปฉีกยิ้มกว้างตามสไตล์ให้ไอ้หมายิม ส่วนไอ้หมายิมมันก็เหลือบมองฉันเล็กน้อยด้วยสายตาเฉยชาก่อนจะหันไปมองทาง'ถึงโรงเรียนให้จัสเรียกพ่อได้ไหมยิม แม่โม้ไว้เยอะ" ยายแจ๋มกระซิบไอ้หมายิม ซึ่งฉันน่ะได้ยิน แล้วที่เรียกแม่ ก็เพราะครอบครัวเราสนิทกันมากไงล่ะ'สบายมากครับ' มันสร้างภาพด้วยการฉีกยิ้มอ่อนโ
รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE08
"เรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะจัสสสส" ฉันเดินลงมาจากชั้นบนพร้อมกับแหกปากถามลูกสาว ที่ทุก ๆ วันเธอจะนั่งทานอาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหารก่อนไปเรียนเป็นประจำ"แม่แจงงงงง" จัสมินยิ้มตาหยี ข้างกายเธอมีไอ้หมายิมนั่งอยู่ด้วยมาทำส้นอะไรวะ?"วันนี้มีงานโรงเรียนไงคะ แล้วเขาให้เอาพ่อแม่ไปด้วย ยายแจ๋มเลยให้ลุงสติไม่ดีไปเป็นพ่อให้ค่ะ" จัสมินรีบลุกจากเก้าอี้เดินมาหาฉันแล้วก็เล่าให้ฟังยายแจ๋ม มักให้ครูที่โรงเรียนส่งไลน์บอกตัวเองเสมอเวลามีอะไรที่เร่งด่วนและพิเศษ'หลานฉัน ฉันดูเอง แกมัวแต่เมาไม่อ่านไลน์จะทำไง'นี่คือคำที่ยายแจ๋มเอามาอ้าง ซึ่งมันค่อนข้างจริง เพราะเวลาเมา ฉันมักทิ้งตัวไม่เอาอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่ถึงขนาดไม่สนใจลูกเถอะแต่ก็นะ ฉันไม่เคยชนะอะไรยายแจ๋มได้อยู่แล้ว"จัสมิน ยายบอกแล้วใช่ไหมลูกว่าให้เรียกลุงยิม ไม่ใช่ลุงสติไม่ดี" ยายแจ๋มถือถ้วยโจ๊กเดินออกมาจากในครัวถ้าให้ทายโจ๊กไม่ใช่ของฉันแน่นอน เพราะฉันไม่เคยกินข้าวเช้า ถ้าจะกินจริง ๆ ก็...'หาแดกเอง มีมือมีตีน โตเป็นวัวเป็นควายแล้ว'คำพูดยายแจ๋มเขาเลยล่ะ"ก็แม่แจงบอกลุงเขาสติไม่ดีนี่คะ" น่าน... โยนขี้ให้แม่แต่เช้าเลยลูกจัสเอ๊ย... หาเรื่องให้แม่โดนยา
รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE07
"กินแล้วยิ้มเยอะ ๆ นะคะคุณลุง" จัสมินบอกกับไอ้หมายิมที่กำลังทำหน้าเป็นหมางงกับความอัธยาศัยดีของลูกสาวฉันฉันได้แต่ภาวนาในใจ ขอให้ไอ้หมายิมมันยังมีเชื้อควายหลงเหลือ อย่าให้มันนึกอะไรขึ้นมาได้ เหมือนที่ฉันกำลังนึกถึงอยู่'ร้องไห้ทำไม' เด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักยืนมองฉันที่อยู่ในวัยห้าขวบกำลังนั่งร้องไห้อยู่หลังห้องเรียน'ชอบร้องไห้เหรอ ร้องไห้ไม่เห็นสวยเลย' เขานั่งลงตรงหน้าฉันแล้วมองตาแป๋ว'ไม่ชอบ แจงไม่ชอบ แจงอยากสวย' ฉันเงยหน้ามองคนตรงหน้า พร้อมกับเอามือปาดเช็ดน้ำตา'ไม่ชอบก็เลิกร้องสิ แล้วก็ยิ้ม''เลิกไม่ได้ ยิ้มไม่ได้ เพื่อนไม่เล่นด้วย''เพื่อนแกล้งเหรอ''อือ เพื่อนไม่เล่นด้วย เพื่อนบอกแจงสวยกว่า''อ่ะ อมยิ้ม กินแล้วยิ้มเยอะ ๆ นะ เราชื่อยิม เป็นเพื่อนกันนะ' เขายื่นอมยิ้มให้ฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่ตราตรึงใจแล้ววันนั้นฉันก็แกะอมยิ้มกินทั้งน้ำตา พร้อมกับยิ้มให้เขาจากนั้นมาสายตาของฉันก็มองหาแต่เพื่อนที่ชื่อยิมมาตลอด และเพิ่งได้รู้ว่าแม่เราสองคนเป็นเพื่อนกัน ตอนที่แม่ฉันย้ายมาอยู่ข้างบ้านของแม่ยิมตั้งแต่นั้นมาเราก็ใกล้กันมาตลอด ฉันตามยิมที่แสนใจดีไปเรียนทุกที่ ไม่ว่าวิชาที่ยิมเลือกจะถูกใจฉัน
รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE06 สติ
"เดี๋ยวนี้ปากคอไม่ธรรมดานะมึง" ไอ้แจงเดินเข้ามาในร้านอาหารแล้วตบที่บ่าของไอ้พีค"เหี้ยอะไรมึง" ไอ้พีคหันไปถาม"ก็ที่ด่ากูว่าอีแรดไง แค่นี้ทำลืม สมองเสื่อมเหรอฮะ" ไอ้แจงตั้งท่าหาเรื่อง"ด่าที่ไหนวะ" ไอ้พีคทำท่างง ๆ"ในไลน์ไง เที่ยงคืนครึ่งเมื่อวันก่อน""หืมมมม กูเนี่ยนะ อ้อ... สงสัยจะกูนั่นแหละ โทษทีวันนั้นเมาเลยปากหมา" ไอ้พีคหันมามองหน้าผมนิดหน่อยแล้วตอบไอ้แจงไป"ปกติเวลามึงเมามึงจะพูดเพราะขี้อ้อนนะ" ไอ้แจงแสดงท่าทีสงสัย"วันนั้นกูไม่ปกติมั้ง" ไอ้พีคไหวไหล่"สงสัยติดเชื้อบ้ามั้ง แล้วแพทออกมายัง ถึงไหนละ" ไอ้แจงมันนั่งลงข้างไอ้พีค แล้วจากนั้นมันก็ถามไถ่ถึงลูกสาวของมัน ที่ให้แพทรับกลับมาส่งที่ร้านอาหารของไอ้ภาม เพราะไอ้แจงมันติดงานพรี มันจึงพึ่งพาน้องสาวไอ้พีค"น่าจะใกล้แล้วนะ แต่เห็นบ่นว่ารถติด วันนี้ไปผับไหม" ไอ้พีคเอ่ยปากชวนไอ้แจง และมองมาที่ผมด้วย"กูไม่ไป มีนัด แล้วก็ไม่อยากไปกับคนที่ไม่รู้จัก" ผมพูดขึ้นแบบไม่มองหน้าไอ้พีคและไอ้แจง เพราะตอนนี้ผมกำลังทำเป็นสนใจโทรศัพท์มือถือทั้งที่มันไม่มีอะไรให้น่าสนใจสักอย่าง"ร้านไหน กี่โมง ขอร้านผู้ชายเยอะ ๆ จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูง เผื่อกูลากไป
รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE05 ขี้เกียจ
"ทำไรอ่ะแม่" ฉันเดินลงมาหาแม่หลังจากที่อาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยจะให้นอนต่อก็นอนไม่หลับ แค่หลับตาก็เห็นหน้าไอ้หมายิมละ"จัดโต๊ะไง ไม่รู้จักเหรอ" ยายแจ๋มตอบแบบกวน ๆอย่าว่าบาปบุญเลยนะ ยายแจ๋มแม่ฉันนี่สายกวนตีนนะจ๊ะส่วนพ่อฉันน่ะ เสียเพราะโรคหัวใจวายเฉียบพลันเมื่อ 3ปีก่อน แม่ฉันเสียใจมากเพราะเหตุการณ์เกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัวแต่ความเสียใจก็ถูกบรรเทาด้วยจัสมิน ที่อยู่ในวัยน่ารัก สามารถทำยายแจ๋มยิ้มได้ และอยากมีชีวิตอยู่ต่อ"รู้จัก แต่ไม่เข้าใจว่าจัดโต๊ะใหญ่ทำไม ทำอย่างกะว่าใครจะมากินด้วย" ฉันย้อนความ"ก็ต้องมีสิ ไม่มีจะจัดโต๊ะใหญ่ทำไม ถามโง่ ๆ อีกละแกนี่""แล้วใครมารับประทานอาหารด้วยล่ะคะคุณนายแจ๋ม" ฉันขี้เกียจต่อความกับแม่ เพราะแม่ฉันอ่ะสามารถพูดกวนต่อได้อยู่แล้ว"เพื่อนฉันสิ แกอยู่ด้วยนะ เพราะเพื่อนแกก็มาด้วย" ยายแจ๋มว่าพลางจัดเตรียมอาหารที่โต๊ะ"อย่าบอกว่าไอ้หมายิมนะ""ก็เออสิ แล้วเรียกเพื่อนให้มันดี ๆ หน่อยบอกกี่ทีไม่เคยจำ""เรียกแบบนี้มานานแล้วเถอะ" ฉันบ่นอุบอิบ"ถึงบอกให้เปลี่ยนไง พูดยากพูดเย็นจริง ๆ นะแกเนี่ย" ยายแจ๋มเริ่มขึ้นเสียง"จัสมินล่ะแม่" ฉันเปลี่ยนเรื่องพูด ขี้เกียจถกเถียง"
รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE04 ไอ้หมายิม
"ทำไมลุงคนนั้นน่ากลัวจังเลยคะ มองแม่แจงไม่ดีด้วย" เมื่อมาถึงบ้านลูกสาวของฉันก็เริ่มพูดขึ้น"เขาใจดีค่ะ แต่เขาแค่ชอบทำหน้าดุ" เป็นการโกหกที่ไม่เนียนเอาซะเลย"จริงเหรอคะ คนหน้าดุใจดีจริงเหรอ ตอนที่เขาเดินเข้ามาในร้านตอนบ่ายแล้วถามยายอันจ๋าว่าจัสคือใคร พอยายอันจ๋าบอกว่าเป็นลูกแม่แจง เขาก็มองตาดุ ๆ ใส่จัส" ไอ้หมายิม ไอ้ห่ารากนี่"อ้อ ช่วงนี้ลุงเขาอารมณ์ไม่คงที่ค่ะลูก ลุงเขาเพิ่งมาจากต่างประเทศ เขาปรับตัวกับสภาพอากาศไม่ทัน อารมณ์เขาเลยแปรปวน สติเขาไม่ค่อยดีหนูอย่าถือสาเลยนะคะ""โอเคค่ะ ลุงเขาสติไม่ดี น่าสงสารจัง จัสจะเข้าใจนะคะ ยายแจ๋มขาาาาา จัสมินมาแล้วค่า" ลูกสาวฉันยกมือชูนิ้วว่าเข้าใจ แล้วจากนั้นก็เดินตะโกนแหกปากเรียกยายแจ๋มนิสัยแหกปากนี่คงเลียนแบบฉันแน่ ๆ เห็นชัดขนาดนี้คงจะปฏิเสธไม่ได้ฉันเดินขึ้นห้องหลังจากที่ลูกสาวเดินไปอยู่กับยายแจ๋มแม่ฉันเป็นที่เรียบร้อย(แจง: เมื่อคืนใครเก็บศพกูมาวะ)(ภาม: พวกกูไงจะใครล่ะ นึกว่าซ้อมตายเถอะ เกือบพาแวะวัดละ)(แจง: ใครแก้ผ้ากู)(พีค: กูมั้ง)(แจง: สัสพีค เอาความจริง)(แพท: แพทกับเค)(แจง: อ่อ เจ้าประจำ ขอบคุณน๊าาาาา)(เค: ชินละ เห็นบ่อย ๆ อีกหน่อยคง
รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE03 ฮึ
ฉันที่ยืนค้างเพราะความตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ฉันไม่ได้คิดว่าจะเจอมันคือฉันรู้ว่ามันจะมา แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะมาเร็วแบบนี้หรือฉันฟังเพื่อนไม่เข้าใจไอ้ควายยิมมันลุกจากโซฟา แล้วมันก็เดินมาหาฉัน ท่าทางการเดินของมันดูแบดบอยมาก แต่สายตาที่มันมองฉันดูเฉยชาความตกใจของฉันทำให้ฉันก้าวขาไม่ออก ทำตัวไม่ถูก หัวใจเต้นจนแทบจะทะลุแล้ว ณ จุดนี้ไม่มีใครอยู่เลยนอกจากฉันกับมันไอ้ควายยิมมันเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน สองมือของมันเหน็บที่กระเป๋ากางเกง สายตาของมันมองมาที่ฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วมันก็ค่อย ๆ เอนตัวเข้ามาใกล้ฉันมันทำเหมือนจะจูบฉันเลย ฉันไม่ได้มโนไปใช่ไหม ก็ฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่เป่ารดใบหน้าฉันถ้ามันจะจูบฉัน แสดงว่ามันไม่ได้เกลียดฉันแล้วใช่ไหมและที่สำคัญถ้ามันทำจริง ฉันใจง่าย ฉันยินยอม ยอมพลีกายเลยนะ ถึงแม้ร่างกายมันจะมีรอยสักมากมายแต่นิสัยมันอาจจะเป็นเหมือนเดิมก็ได้!"เหอะ! เคยเป็นยังไงก็เป็นแบบเดิมมาจนถึงทุกวันนี้เนอะมึงอ่ะ ดูสภาพสิ"เดี๋ยวนะ เดี๋ยว ๆ เมื่อกี๊ฉันขอเปลี่ยนคำพูด ที่ว่าจะยอมมัน เพราะมันกำลังเบะปากมองฉันอย่างสมเพช"ได้ข่าวว่าเมาโดนเอาจนท้อง จำหน้าพ่อของลูกไม่ได้ เหอะ! น่
รัก(ห้าม)ร้าย EPISODE02 เปลี่ยน
"ไหนว่าทำงานพรุ่งนี้ นี่มึงแดกกะจะตื่นพรุ่งนี้เย็นๆ เลยเหรอแจง" เสียงของใครสักคนในกลุ่มเพื่อนของฉัน ทักท้วงกับการดื่มแอลกอฮอล์ของฉันในวันนี้ส่วนฉันจำไม่ได้หรอกว่าเสียงนี้เป็นเสียงของเพื่อนคนไหน เพราะตอนนี้สมองฉันเริ่มจะทำงานช้าลงเรื่อยๆ"ฉลองล่วงหน้าให้กับผู้ชายที่กูโคตรรักไง มันกำลังจะกลับมาแล้วเห็นไหม ในที่สุดมันก็จะกลับมา หลังจากที่มันหนีกูไป 5 ปี ป่านนี้มีเมียไปแล้วมั้ง มันจะรู้ไหมว่ากูคิดถึงมันมากแค่ไหน มันจะรู้ไหมว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกูก็โคตรเสียใจเหมือนกัน แต่มันคงไม่อยากรู้หรอก เพราะมันเกลียดกู มันบอกว่ามันโคตรเกลียดกู แต่กู... โคตรรักมัน กูรักมันพวกมึงได้ยินไหมว่ากูรักมัน กูโคตรรักมันฉิบหาย กูไม่สวยตรงไหนวะ ทำไมมันไม่รักกู กูไม่เข้าใจ..."แล้วฉันก็เริ่มโวยวาย เริ่มพร่ำเพ้อ พูดพล่ามถึงเรื่องที่กักเก็บไว้ในใจซึ่งฉันจะเป็นเฉพาะช่วงเวลาที่เมามาก ๆ แต่ถ้าในวันที่สติดี ๆ เรื่องแบบนี้จะไม่มีทางออกจากปากของอีแจงแสนสวยแน่นอน"ถ้ามึงเห็นมันตอนนี้ มึงอาจจะไม่รักมันแล้วก็ได้ มันไม่ใช่ไอ้ยิมแสนดีที่มึงเคยรู้จักแล้วแจง" แว่ว ๆ เสียงของหนึ่งในกลุ่มเพื่อนพูดขึ้นมาซึ่งฉันจับประโยคได้ประมาณเ
