Novels by Tiwa

ครืด ครืด ครืดฉันลืมตาตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ที่มันแผดร้อง ปกติจะปิดเสียงกันรบกวน แต่เพราะคืนนี้พี่เซ้นต์ออกไปหาเพื่อน กลัวเขาจะโทรหาฉันก็เลยเปิดเสียงพร้อมกับเอาโทรศัพท์ไว้ใกล้ตัว“มีไรมึง” แต่คนที่โทรมาครั้งไม่ใช่พี่เซ้นต์ เป็นเฟย์ น่าแปลกที่เฟย์โทรหาฉันเวลานี้ นี่แทบจะเป็นครั้งแรกที่เพื่อนคนนี้โทรมาเวลานี้(อยู่คอนโดปะ)“อืม”(ลงมาข้างล่างหน่อยดิ)“มีอะไรวะ น้ำเสียงจริงจังจัง”(ลงมาหน่อย มาคนเดียวนะ)“เออ ๆ”เพราะว่าเฟย์คือเพื่อน เขาก็คอยช่วยฉันหลายเรื่อง วันนี้เขาอาจจะมีปัญหาใหญ่ อาจจะต้องการคำปรึกษาหรือคำปลอบใจ ฉะนั้นฉันจึงตัดสินใจลงมาหาเพื่อน เรื่องของเรื่องวันนี้เขาไม่มาเรียนด้วย บางเรื่องถ้ารับฟังแล้วช่วยเขาได้ฉันก็พร้อมจะช่วยลุกมาเปลี่ยนชุดนอนสายเดี่ยวออกแล้วสวมเสื้อกันหนาวตัวใหญ่ ตอนนี้เวลาห้าทุ่มเกือบเที่ยงคืน เป็นเวลาที่ควรนอน แต่เพื่อนมาหาถึงที่นี่ก็แปลว่ามีเรื่องจริง ๆทว่าเมื่อมาถึงฉันก็อยากถอยหลังกลับทันที“อะไรกันวะ”“วันนี้กูไม่ได้มาเรียน ไม่ได้รู้ว่ามึงมีปัญหากับไอ้กวา” เฟย์ตอบ“อืม กูทนมันไม่ได้แล้ว พูดแค่นั้นทำแค่นั้นก็ดีเท่าไหร่แล้ว ทำไมอะ มึงพามันมาหากูด้วยเรื่อ

หนึ่งอาทิตย์ที่คุณนายพัดชาว่างนั้นทุ่มเวลาอยู่กับฉันทั้งหมด อยู่แบบสามคนพ่อแม่ลูกอะ และเพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่ายเราไปตรวจดีเอ็นเอ ซึ่งผลก็ออกมาแล้ว ฉันกับคุณธันวาเป็นพ่อลูกกันจริง ๆ เรื่องที่เกิดขึ้นภายในครอบครัวฉันไม่ได้ประกาศหรือเล่าให้ใครฟังว่าฉันมีพ่อแล้วนะ ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวจึงไม่เอ่ยปากบอกใคร ขณะเดียวกันคุณธันวาก็พาฉันและแม่ไปหาญาติผู้ใหญ่ฝั่งเขา แม่ของคุณธันวาหรือจะเรียกว่าย่าของฉันก็ได้ ย่าต้องการให้พ่อแม่ของฉันจัดงานแต่งงานกัน ทำให้เป็นเรื่องเป็นราวและให้ฉันย้ายไปใช้นามสกุลของพ่อ ย่าต้องการใส่ชื่อฉันเข้าวงศ์สกุลแม่ของฉันยังไม่อยากแต่ง ผู้ใหญ่จึงหาทางออกด้วยการจดทะเบียนสมรส ฉันจึงกลายเป็นหลานสาวคนโตที่พลัดพรากของตระกูล อิทธิฤทธิ์จากที่ขอเวลาหนึ่งอาทิตย์ ตอนนี้ฉันก็เลยต้องไปมาระหว่างบ้าน คอนโดและบ้านย่า สนุกสนานหรรษามาก“ช่วงนี้ทำไมเปลี่ยนกระเป๋าบ่อยจังวะ” หว่าหวามองมาที่กระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพงที่ฉันถือมา“แอบไปเป็นเด็กเสี่ยหรือเปล่า” อันนี้คำพูดของแตงกวา ทุกวันนี้นางเป็นตัวเองมากขึ้น ไม่เหนียมอายทำตัวลูกคุณหนูอีกแล้วยิ่งนานวันยิ่งเผยสันดาน“แม่ให้มา” ย่าต่างห

“จำเป็นต้องกินข้าวที่โรงแรมหรูขนาดนี้เหรอคะคุณนาย” วันนี้คุณนายพัดชานัดฉันมากินข้าวในรอบหลายเดือน เป็นหลายเดือนที่แม่ลูกไม่ได้เจอกัน พอว่างหน่อยก็นัดเจอซะหรูหราทั้งที่กินที่บ้านก็ได้รอบนี้คุณนายพัดชามาแปลกมาก“แหม ไม่ได้เจอกันนาน ฉันก็ต้องเลี้ยงอะไรเธอให้ดีหน่อยสิ เดี๋ยวจะหาว่าฉันทิ้งลูกสาว”“ทิ้งอะไร โอนเงินให้ใช้ไม่เคยขาด ของกินก็ส่งมาให้ตลอด”“ถึงอย่างนั้นก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี ฉันเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่อง”“ใช่ที่ไหนกัน เพ้นท์เติบโตมาอย่างดี เพ้นท์เป็นแบบนี้ได้ก็เพราะมีแม่คอยเลี้ยงดู คุณนายพัดชาเป็นอะไรคะ ป่วยหรือเปล่าเนี่ย พูดจามีพิรุธ”“คนป่วยอะไรจะสวยขนาดนี้ ฉันไม่ได้ป่วยจ้ะเธอ ฉันยังอยู่กับเธอไปอีกนาน”“ใช่ คุณนายพัดชาสวยมากค่ะ วันนี้ยิ่งสวย”“มีเรื่องจะบอกด้วยนะ อยากรู้ไหม” เห็นปะล่ะว่ามีพิรุธ“เรื่องอะไร หรือว่ามีคนรักมาแนะนำ”“ถ้าบอกว่าเขาเป็นพ่อของเธอเธอจะเชื่อฉันไหม”“…”“ถ้าเพ้นท์ไม่อยากเจอเขาแม่ไม่บังคับนะ”“พ่อ?”“คนที่ทำให้เธอเกิดมา”“ไหนตอนนั้นบอกไม่รู้ว่าใคร”“ฉันก็ใช่คนมั่วแบบนั้นที่ไหนล่ะ ว่าแต่เธออยากเจอเขาไหม”“เขามีลูกมีเมียหรือเปล่า ไปเป็นเมียน้อยเมียเก็บเขาหรือเป

“เงินโอนเข้าพร้อมเพย์กูเลยละกัน” ไอ้เบย์พูดกวนประสาท แต่ก็เหมือนเอาความจริงมาพูดครั้งนี้พวกมันทายว่าผมต้องแพ้เดิมพันแน่นอน“ทำไมต้องโอน กูบอกแล้วว่าคบอีกหน่อยค่อยเลิก”“ตั้งแต่วันที่มึงบอกก็ผ่านมาสี่ห้าเดือนแล้ว อีกหน่อยของมึงนี่เท่าไหร่วะเพื่อน” ไอ้เจสรีบพูด มันหันมายิ้มกวนใส่ผมแล้วพูดต่ออีกว่า “คบเล่น ๆ เล่นแบบไหนถึงขั้นย้ายข้าวของไปอยู่ห้องเขาแบบนั้น มึงยอมรับเถอะว่ามึงหลงน้องเพ้นท์เข้าให้แล้ว”“โอนมาก็จบแล้วพวกกูจะไม่ปริปากพูดเรื่องนี้ให้เมียมึงได้ยิน จะปิดเป็นความลับตลอดไป”“แต่จะแซวมึงไปเรื่อย ๆ ว่ามึงมันตกม้าตาย”“กูไม่โอน อย่าได้คิดว่าพวกมึงจะได้แซวกูครับ กูบอกแล้วว่าคบอีกสักพักก็เลิก ยังไงกูก็เลิกแน่ ๆ”“เออเลิก เลิกเป็นคนแล้วกลายเป็นหมาเดินตามเมียต้อย ๆ ติดเขาหนึบหนับ กูถามหน่อยว่าเขาโทรหามึงทักหามึงก่อนบ้างไหม ส่วนใหญ่ก็มึงทั้งนั้นที่ตามเขากลัวเขาหายไปจากชีวิต”“มึงซ่อนอยู่ใต้เตียงกูหรือไง รู้เรื่องของกูดีเหลือเกินไอ้สัด”“แค่ตอนนี้ที่มึงนั่งกดข้อความส่งหาเขามันก็ฟ้องทุกอย่างแล้วไอ้เซ้นต์ มึงอะรักเขา มึงรักเขาครับไอ้หมาเซ้นต์” พูดแล้วไอ้โจมันก็ยิ้มกวนส้นตีน“ไปไหนอะ” ผมละส

“หายหัวไปเลย นี่ถ้าวันนี้มึงไม่มาเรียนกูว่าจะตามละนะ” ก้นยังไม่ทันถึงเก้าอี้ฟินฟินก็เอ่ยปากบ่นทันที“ไม่ค่อยสบายไง” ฉันแค่ไม่มาเรียนสามวันเพราะอยากให้รอยมือพี่เซ้นต์หายและรอยดูดจางลง ซึ่งรอยดูดเนี่ยมันไม่ได้จางง่าย ๆ ก็เลยต้องกลบด้วยเครื่องสำอาง และวันนี้ฉันก็เลยต้องปล่อยผมทั้งที่อากาศอบอ้าว ไม่อยากเป็นจุดสังเกต“นึกว่าทะเลาะกับผัว” หว่าหวามันบอกว่ามันเลิกคุยกับพี่โจแล้ว ได้แล้วจบ แต่ทำไมพูดเหมือนรู้เรื่องที่ฉันกับพี่เซ้นต์ทะเลาะกันล่ะ“นิดนึง”“หือ ทะเลาะกันเหรอ”“อืม ติดต่อกูไม่ได้”“รุนแรงปะ”“ไม่นะ” รุนแรงสิ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเอาออกมาพูดให้เพื่อนฟัง ในเมื่อฉันยังคบกับพี่เซ้นต์ ไม่มีความจำเป็นที่ฉันต้องเอาแฟนของฉันออกมาประจานให้เขารู้สึกเสียหน้าต่อให้เขาไม่ดีฉันก็ควรพูดคุยกับเขาแค่สองคน“ว่าไปแล้วพี่เซ้นต์ก็ดูนิ่ง ๆ นะ เวลาทะเลาะเขาน่ากลัวไหม”“ไม่ถึงขนาดใช้คำว่าน่ากลัว” ที่ไหนกันล่ะเขาน่ากลัวมาก“ทำตัวไม่ดีแบบนี้ก็แย่หน่อยนะ อย่าลืมสิว่าตัวเองมีแฟนแล้ว” นางกลับมาละ กลับมาก็แขวะฉันทันทีแตงกวาคือเหตุผลหนึ่งที่ฉันยังคบกับพี่เซ้นต์ หากเลิกกับพี่เซ้นต์ก็ไม่พ้นพูดแซะฉัน ซึ่งฉันเป็นคนอ

ลืมตาขึ้นมองเพดานห้องตอนตีห้าครึ่ง จับแขนคนที่นอนข้าง ๆ ออกแล้วลุกเดินออกจากห้องนอน เดินมาเข้าห้องน้ำที่อยู่นอกห้องนอนถอดเสื้อยืดตัวใหญ่ออก ยืนมองสภาพตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ ทั้งตัวฉันมีแต่รอยดูด รอยแดงช้ำเป็นจ้ำ ๆ ที่คอสองจุด ใต้คางหนึ่งจุด หน้าอกนับไม่ถ้วน สภาพทุเรศมาก บริเวณหน้าท้องมีไม่ต่ำกว่าสิบจุด ขาอ่อนทั้งสองข้างเต็มไปด้วยรอยดูดรอยฟันรอยเขี้ยวเกิดมาฉันเพิ่งเคยเจออะไรแบบนี้ ไม่คิดเลยว่าจะแย่ขนาดนี้ยืนมองตัวเองที่กำลังร้องไห้หน้ากระจกเกือบ 20 นาทีฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เดินมาที่ตู้เย็น โชคดีที่เบียร์ที่ซื้อไว้ยังเหลือก็เลยหยิบมาเปิดกระดกดื่มก่อนจะมานั่งที่ริมระเบียง นั่งมองผู้คนที่พากันตื่นแต่เช้า และบางคนก็คงยังไม่ได้นอน ผู้คนเดินสวนกันไปมา แม่ค้าขายหมูปิ้งไก่ย่างข้าวเหนียวรีบย่างกลัวจะไม่ทันลูกค้า พระเริ่มออกบิณฑบาต ทุกคนต่างมีหน้าที่รับผิดชอบของตัวเองส่วนตัวฉันนั่งดื่มแต่เช้าเพื่อกลบเรื่องเศร้า ฉันไม่ควรเป็นแบบนี้สิ อายุฉันเพิ่ง 20 ปีเอง ไม่ควรคิดเบื่อโลกใบนี้แบบนี้ ในโลกใบนี้ยังมีอีกหลายอย่างที่น่าค้นหาและเรียนรู้ เจอเรื่องแค่นี้จะไม่อยากใช้ชีวิตได้ยังไง“ทำไ

“มากันแล้ว มา ๆ ลูกเข้าบ้านเร็ว” แม่ของผมกวักมือเรียกผมและภามเพื่อเข้าบ้านหลังจากที่เมื่อคืนผมโดนจัดชุดใหญ่ เพราะไม่ไว้ใจเก็บเรื่องไร้สาระของภามไปฝันเป็นตุเป็นตะ พอตื่นมาก็งี่เง่าเง้างอนนั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมกลับมาบ้านแล้วโดนกระหน่ำแทงเช้ามาภามมันเลยลากผมมาทานข้าวเช้าที่บ้านของผม เนื่องจากเมื่อคืนมันบังคับให้ผมโทรนัดครอบครัวซึ่งตลอดการเดินทางมาที่บ้านแม่ของผมนั้น ผมเกร็งมากครับ เกร็งกลัวไปหมด กลัวครอบครัวจะรับเรื่องของผมกับภามไม่ได้กลัวพวกท่านจะกีดกัน ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นผมคงทนไม่ได้แน่นอน“พ่อแม่สวัสดีครับ” ภามยกมือขึ้นไหว้พ่อกับแม่ของผม ซึ่งพ่อนั่งอยู่ที่เก้าอี้ของโต๊ะอาหาร ส่วนแม่ท่านเพิ่งจะเดินไปนั่งที่ข้างกายพ่อ“นั่ง ๆ ภาม แล้วนี่นึกอะไรถึงพากันมาแต่เช้า” พ่อยิ้มรับและชวนให้นั่ง ต้องขยายความก่อนนะครับว่าภามมาที่บ้านของผมบ่อย มาในฐานะเพื่อนในความเข้าใจของครอบครัวผม“มีเรื่องจะพูดคุยกับพ่อแม่ครับ” ภามเป็นคนตอบ ส่วนผมยังยืนเกร็งเพราะกลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดในเวลาอีกไม่นานที่จะถึง“ดูท่าจะซีเรียส งั้นกินข้าวกันก่อนค่อยคุยกันนะ นั่งทานลงทานข้าวสิเค” แม่ของผมบอกแล้วยิ้ม ผมจึงนั่ง

“เค เค เคด่วย ไอ้เค!!!” เสียงแว่วมาของไอ้ภามมันเอ่ยเรียกผมพร้อมกับแรงเขย่าแรง ๆ“ไอ้ภาม!!!” ผมเงยหน้ามองมันด้วยความตกใจ“เป็นบ้าอะไรของมึง เห็นกูทำไมต้องตกใจ มึงมีความผิดอะไร พูดมา” ไอ้ภามมันเดินมาที่โซฟาที่ผมนอนอยู่และนั่งลงข้างผมก่อนจะยื่นมือมาดึงจับที่ตัวผม“อย่ามาจับกู ไอ้เหี้ย มึงมันเลว ใจร้าย ทำร้ายจิตใจกู ที่ทำทุกอย่างก็แค่สงสารกู มึงไม่เคยรักกูเลย” ผมขยับตัวหนีออกจากมันปัก!ไอ้ภามมันตบที่หัวของผม“ไอ้เค รอบนี้อะไรพูดมา กูงอนเรื่องที่บ้านของมึง มึงถึงขั้นเก็บเอาไปฝันคิดว่ากูนอกใจใช่ไหม มึงถึงได้นอนร้องไห้อยู่แบบนี้”เวรแล้วครับ“อย่าบอกนะว่าทั้งหมดเพราะกูฝันเป็นตุเป็นตะ” ผมมองไอ้ภามแล้วทำหน้าอึ้งรอครับ เพราะรู้สึกเหมือนจะรู้คำตอบแล้ว“เออดิ กูเนี่ยนะจะนอกใจมึง ไอ้เหี้ย เรื่องนี้นี่คิดไม่เลิกสักทีเนอะ แล้วนี่ยังไง”“ยังไงอะไรภาม” เมื่อรู้ตัวว่าทุกอย่างคือความฝันที่ผมสรรค์สร้างมันขึ้นมา ผมก็รีบขยับตัวนอนหนุนที่ตักของคนที่ผมเรียกว่าแฟน รีบเตรียมแผนอ้อนมันเลยครับ“มึงให้ลูกค้าในร้านกอดทำไม”แต่เดี๋ยวนะ!!!เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด เรื่องนี้ผมจะนอนท่านี้ไม่ได้เหมือนจะไม่ทัน ผมรู้ตัวช

สามวันผ่านไป...สามวันผ่านไปแล้ว ชีวิตของผมก็ยังจมอยู่กับความเมา ผมเช่าห้องพักรายวันแล้วซื้อเหล้าเข้ามากินแบบไม่คิดอะไรทั้งนั้น นอกจากเรื่องราวที่ผ่านมาของผมกับไอ้ภาม ผมคิดซ้ำ ๆ วกไปวนมา คิดแล้วคิดอีกและเมาหลับไปผมโคตรเสียศูนย์ที่ต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้แต่วันนี้มันถึงเวลาที่ผมจะต้องกลับใช้ชีวิตของผมแล้วครับเรื่องร้านที่ทำร่วมกันมา ถ้าหากว่ามันจะเอาคนรักของมันมาทำ ผมก็พร้อมจะเดินออกมาพร้อมเงินทุนและกำไรที่ผมสมควรได้เรื่องนี้คงต้องคุยกันอีกทีให้เข้าใจแต่ที่แน่ ๆ คือผมจะไม่กลับไปอยู่ในจุดที่มันสงสารผมแน่นอนครับสองชั่วโมงต่อมา...ณ ร้านอาหาร“สวัสดีค่ะคุณเค” พนักงานในร้านยกมือไหว้ผมเหมือนที่เคยทำตลอด แต่วันนี้มันแปลกไปตรงที่ผมไม่ยิ้มครับ คนที่ตกอยู่ในอารมณ์แบบผมคงไม่มีอารมณ์มาปั้นหน้ายิ้มหรอกใช่ไหมครับ ผมไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้นผมเดินผ่านพนักงานมาที่ห้องทำงานด้วยใบหน้าที่นิ่งขรึม ซึ่งผมไม่เคยเป็นแบบนี้เลยตั้งแต่เปิดร้านมา จึงไม่แปลกที่จะเป็นจุดสนใจ เพราะผมก็หายไปสามวันเต็ม ๆผมเดินเข้ามาในห้องทำงานแล้วนั่งดูยอดบัญชีการซื้อของเข้า และเมนูอาหารที่ขายออกไป ผมตรวจผมเช็กแบบที่ผมเคยทำ เพื่อ

ตอนนี้เวลาหนึ่งทุ่มนิด ๆ ครับ ผมกลับมาบ้านของภาม บ้านที่ภามมันซื้อไว้ก่อนที่เราจะรู้จักกัน เราอาศัยอยู่ที่นี่ด้วยกัน และนาน ๆ ครั้งเพื่อนจะมาปาร์ตี้ โดยที่มีแจงเป็นสายเมาที่ชอบเต้นจนสุดเหวี่ยง และสุดท้ายก็น็อกกลางอากาศ ตั้งแต่ที่แจงมีลูกคนที่สอง การเที่ยวเตร่เมาแล้วเลื้อยของแจงก็น้อยลง หรือเพราะมีความเป็นแม่ที่มากขึ้นก็ไม่รู้นะครับ แจงถึงได้ดูกลายเป็นคนดีแต่กว่าจะดีได้ กว่าจะลงตัวกับคนที่เป็นผัวอย่างยิมก็ยากเอาเรื่องนะครับ ไหนจะเรื่องของจัสมินที่แจงปกปิดแม้กระทั่งเพื่อนว่าใครคือพ่อ ไหนจะผู้ชายที่ตามจีบ และยังเมียเก่าของยิมที่ยิมเคยรักมาก แต่ละปัญหาของทั้งคู่มันทำให้ผมเหนื่อยและท้อแทนเลยครับ“เฮ้อ” ผมถอดถอนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เมื่อขวดเหล้ามันกระจัดกระจายระเนระนาดไปหมด แล้วก็ต้องเป็นผมที่ต้องเก็บเป็นประจำตอนนี้คนเมาคงอยู่ในห้องนอนแต่เดี๋ยวนะ!!!ทำไมมีแก้วสองใบ ใครมาดื่มกับมันวะสองเท้าของผมรีบเดินมาที่ห้องนอน ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อใจแต่ผมแค่อยากพิสูจน์ และไม่อยากให้เป็นแบบที่ผมคิดแต่แม่ง...ไม่ใช่ไง มันไม่ใช่เมื่อเสียงที่ดังแว่วมาจากห้องนอน ตามทางเดินที่ผมกำลังก้าวไป ยิ่งผมเฉียดใกล้

สวัสดีครับ เรียกผมว่า ‘เค’ อย่างที่แจงเรียกก็แล้วกันนะครับผมมีแฟนครับ ชื่อ ‘ภาม’ เป็นเจ้าของร้านอาหารที่เราสองคนร่วมกันสร้างขึ้นมาเพื่อเลี้ยงชีพของเราทั้งสอง กิจการร้านอาหารของเราดำเนินไปได้ด้วยดีครับคงจะเพราะเจ้าของร้านทั้งสองคนหล่อกันทั้งคู่ จะว่าผมหลงตัวเองไม่ได้นะครับ เพราะส่วนใหญ่ลูกค้าที่มาทานอาหารร้านผมนั้นเป็นสาว ๆ กันซะมากกว่าคงไม่ต้องบอกพวกคุณที่ตามแจงมาก็คงจะรู้ว่าผมกับภามเป็นคู่รักร่วมเพศ เป็นคู่เกย์กันขอสารภาพตามตรงนะครับว่าตอนแรกผมก็ไม่คิดที่จะชอบผู้ชายด้วยซ้ำ เพราะที่ผ่านมาผมชอบผู้หญิงมาตลอด แต่แล้วจู่ ๆ ชีวิตที่เจอแต่ความผิดหวังก็ทำให้ความรู้สึกของผมเปลี่ยนไป อาจจะเพราะจุดเริ่มต้นมันมาจากการประชดชีวิตที่คบใครก็มีแต่โดนทิ้ง โดนหักหลังมาตลอดผมก็เลยลองมองหาผู้ชายดู เผื่อว่าจะได้ไม่ต้องเจอกับความเสียใจ เหมือนตอนที่คบกับผู้หญิงจุดเปลี่ยน จุดแปลกใหม่ในชีวิตของผมเกิดขึ้นเมื่อผมต้องมากลายเป็นฝ่ายรับจากผู้ชายที่เพิ่งจะรู้จักกัน ตอนนั้นขอเรียกเป็นวันไนท์สแตนด์แล้วกันนะครับที่เรียกวันไนท์สแตนด์ก็เพราะอยากจะทดลองก่อนที่จะเริ่มมีคนรักที่เรียกว่าเพศเดียวกันและผู้ชายคนแรกที่ไ

“พวกแกจะบ้ากันหรือไง ทำอะไรกันอยู่ กล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง!!!” แม่พูดเสียงสั่นดวงตากำลังเอ่อคลอด้วยน้ำตา ท่านกำลังมองฉันและพี่ชาย“แค่เรารักกัน ทำไมแม่ไม่เข้าใจ”“รักกันฉันเข้าใจ แต่พวกแกจะรักกันแบบนี้ไม่ได้ พี่น้องจะรักกันแบบนี้ไม่ได้”“แม่…”“หยุดเรื่องน่ารังเกียจนี้ซะยัยแพท แกเป็นถึงครู แกไม่ควรให้เรื่องนี้เกิดขึ้น” แม่หยิบยาดมขึ้นมาสูดดม“เรารักกันครับแม่ ผมรู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ แต่เรื่องของหัวใจมันบังคับกันได้เหรอครับ แม่ครับ…”“เงียบปากไปเลยพีค นี่พวกแกเป็นบ้ากันหรือไง กำลังทำอะไรอยู่ ทำอะไรทำไมไม่คิดถึงใจฉันบ้าง” แม่ของฉันเริ่มหลั่งน้ำตาฉันกับพี่ชายกำลังทำให้แม่บังเกิดเกล้าเสียใจ เพราะเราทั้งสองตัดสินใจกลับมาบ้านและบอกเรื่องราวที่เราสองคนได้แอบทำร่วมกันมาเป็นเวลาเกือบ 20 ปี เมื่อแม่ได้ยินเรื่องที่พี่ชายเป็นคนเอ่ยปากเริ่มเล่า ท่านก็เริ่มหน้าซีด และหลั่งน้ำตาน้ำตาของแม่ทำให้ฉันรู้สึกผิดมาก แต่เมื่อพูดออกไปแล้วคงจะแก้ไขอะไรไม่ได้อีก และคงต้องยอมรับความจริงซึ่งมันดูเหมือนเราทั้งคู่บีบบังคับให้แม่ยอมรับเรื่องของเราเรื่องระยำที่เราแอบทำ“แม่คะ แพทขอโทษ แต่