Share

บทที่ 3

“ฉันเจอคริส”

“จริงหรอแล้วเจอที่ไหน” หน้าสีหน้ารวมถึงน้ำเสียง

ของลักขณานั้นบอกว่าเธอตกใจนั่นเพราะไม่คิดว่าคนที่  ลลิตาเอ่ยถึงจะกลับมาเมืองไทยอีก  

“วัด”

“สงสัยจะไปจองเมรุให้ตัวเอง”

“นา” ลลิตาเอ่ยปรามเพื่อนสนิท 

“ขอโทษที ได้ยินชื่อนี้ทีไรอารมณ์มันขึ้นตลอด ว่า

แต่แกไปทำอะไรที่วัดถึงเจอกัน”

“ฉันกับคุณปราณไปทำบุญ เลยบังเอิญเจอเขาที่

นั่นด้วย” สีหน้าของลลิตาบ่งบอกว่าเธอกำลังเครียด การที่คริสอยู่ไกลครึ่งค่อนโลกมันทำให้เธอสบายใจได้เปลาะหนึ่งว่าคงไม่บังเอิญเจอเขาที่เมืองไทยได้ง่ายๆ แต่ดูเหมือนตอนนี้สิ่งที่หวังจะไม่เป็นแบบนั้น 

เธอไม่รู้ว่าเขาแค่กลับมาเยี่ยมน้องสาวมาทำธุระส่วนตัวหรือเรื่องอะไร รวมถึงไม่รู้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน หวังว่าความบังเอิญอย่างวันนี้จะไม่เกิดขึ้นซ้ำอีก 

“คุณปราณได้เจอด้วยไหม”

“ไม่”

“เจอกันแล้วเป็นไงได้คุยอะไรกันบ้าง” ลักขณาเองก็

ลุ้นเหมือนกัน เพราะทั้งคู่จบไม่ค่อยสวยกันเท่าไหร่แถมยัง

มี…เฮ้อ คิดแล้วก็ปวดหัวตุบๆ 

“เขาก็ดูตกใจนะที่เจอฉัน แต่เพราะต่างอยู่ไกลกันเลยไม่ได้คุย” ลลิตายังใจเต้นแรงเมื่อนึกถึงคริส หากเจอหน้ากัน ในระยะประชิดกว่านี้เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรับมือได้ไหม 

“เธอไม่บอกเขาไปล่ะว่ากำลังจะแต่งงาน ชูแหวนเพชรเม็ดเป้งให้ดูไปเลย” ลักขณายุส่งเพราะคนแบบคริสต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่เคยก่อไว้บ้าง 

“บอกไปแล้วได้ประโยชน์อะไร” เอ่ยจบลลิตาก็ลอบถอนหายใจมาออกมาหนักๆ เธออยากต่างคนต่างอยู่มากกว่า 

“ได้ความสะใจ อย่างน้อยเขาก็จะได้รู้ว่าเธอกำลังมีชีวิตใหม่ที่ดี” 

“ช่างเถอะ ยังไงตอนนี้เราก็เลิกกันแล้ว เหตุผลตอน

นั้นจะเป็นยังไงผลที่ได้มันก็ออกมาแล้ว ควรจบเสียที

“ผู้ชายอะไรกล้าคบไม่กล้าเลิก แต่กลับฝากน้องสาวมาบอกแถมน้องก็เหมือนจะประสาทหน่อยๆ” ลักขณาเบ้ปากให้อดีตคนรักของลลิตา ผู้ชายใจปลาซิวแบบนั้นไปตายได้ก็ดี 

“นา” 

“ไม่พูดแล้วก็ได้ แต่ถ้าเป็นฉัน ฉันจะบอกเรื่อง…” 

ยังไม่ทันที่ลักขณาจะพูดจบลลิตาก็ชิงพูดแทรกขึ้น 

“ไม่ หัวเด็ดตีนขาดฉันก็ไม่บอกเขาเด็ดขาด” 

“แต่เขามีสิทธิ์ได้รู้และเจ็บปวดที่ทำแบบนั้นกับเธอ”

แม้จะผ่านมาหลายปีแล้วแต่ลักขณาก็ยังเป็นเดือด

เป็นร้อนแทนเพื่อนรัก เรียกได้ว่ายิ่งคิดก็ยิ่งแค้น

“ไม่”

“เฮ้อ...แกนี่หัวแข็งจริงๆ ไม่บอกก็ไม่บอก ตามใจ” ในที่สุดลักขณาก็มีอันให้ถอดใจเพราะเธอยุเรื่องนี้กับ     ลลิตามาหลายปีแล้วแต่เธอก็ไม่คล้อยตามเสียที 

“แกเองก็ด้วย ห้ามหลุดห้ามพูดถึงเรื่องนั้นนะนา ถือว่าฉันขอ”

“จะพยายามแล้วกัน แล้วนี่จัดงานแต่งงานคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว”

“คืบหน้าไปเยอะแล้วเหมือนกัน” ถ้าเลือกได้ลลิตาไม่อยากจัดงานแต่งงานใหญ่โตอะไร ทว่าปราณกลับไม่คิดแบบนั้นเพราะเขาออกปากว่าอยากจัดงานแต่งงานที่เต็มไปด้วยความประทับใจให้เธอ 

“เธอนี่โชคดีจริงๆ นะที่ได้เจอความรักดีๆ จากคุณปราณ” คิดแล้วลักขณาก็อดที่จะอิจฉาความรักครั้งใหม่ของลลิตาไม่ได้จริงๆ ปราณก็เพอร์เฟคแถมยังรับอดีตของลลิตาได้ทุกอย่างอีกด้วย ชาตินี้เธอจะเจอผู้ชายแบบนี้กับเขาไหมนะ 

“เพราะแบบนั้นฉันถึงยิ่งรู้สึกผิดต่อเขา”

“เอาน่าเขารักแกถึงได้เต็มใจช่วยทุกอย่าง ทำจิตใจให้สดใสเข้าไว้ว่าที่เจ้าสาวคนสวย” ลักขณาส่งยิ้มให้ลลิตาแต่ทว่าอีกฝ่ายกลับยิ้มฝืนๆ กลับมาให้

 

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status